Aș vrea să vă imaginați cum v-ați simți
dacă, timp de două minute,
brațul stâng vi s-ar zbate necontrolat,
ochii vi s-ar învârti în mod constant,
mandibula vi s-ar încleșta atât de tare
încât simți că dinții
sunt gata să se spargă,
și la fiecare zece secunde,
ați fi forțat să scoateți
un țipăt puternic, ascuțit.
(Tic)
Așa am trăit până la vârsta de șase ani,
în fiecare moment al vieții mele,
șapte zile pe săptămână.
(Tic)
Și astea erau doar câteva
din simptomele mele.
Când aceste simptome au apărut,
viața mi s-a schimbat radical.
Nu mai puteam merge la școală,
să-mi văd prietenii sau să mănânc în oraș,
deoarece ticurile mele atrăgeau atenția
tuturora din încăpere.
În căutarea unui tratament,
am zburat la New York
să ne întâlnim cu cel mai bun
neuropsiholog pediatric
pe care părinții mei l-au găsit.
(Tic)
Însă medicul nu ne-a oferit
remediul ușor la care speram.
În schimb, m-a diagnosticat
cu o tulburare neurologică incurabilă,
Sindromul Tourette.
Adesea, medicamentele pot fi
o parte valoroasă și esențială
din procesul terapeutic.
Însă, în cazul meu, medicamentele
doar au înrăutățit situația.
Un tip de medicament m-a pus,
efectiv, într-un scaun cu rotile
deoarece picioarele mele s-au înțepenit
atât de tare încât nu le puteam mișca.
Un alt medicament mi-a dat halucinații.
Vedeam omuleți verzi alergând după mine,
amenințându-mă să mă fiarbă
într-o oală și să mă consume.
Era de-a dreptul înfricoșător.
Am încercat medicament după medicament
pentru a găsi ceva
care să-mi aducă un pic de alinare.
Fiecare încercare se solda
însă cu înrăutățirea lucrurilor.
Se estimează că, în 2013,
doar în Statele Unite,
medicamentele folosite
pentru a tratarea problemelor
neurologice și bolile mintale
era de 89 miliarde de dolari anual.
Imaginați-vă că există o cale
de a trata aceste probleme
fără niciun cost și fără efecte adverse.
Imaginați-vă cum ar fi dacă medicul
v-ar prescrie o doză zilnică de muzică.
Sunt astăzi aici să vă împărtășesc
experiența mea personală cu muzica
și efectul pe care aceasta l-a avut
asupra tulburării mele neurologice.
(Tic)
Sindromul Tourette constă într-o serie
de mișcări și sunete incontrolabile
cunoscute sub numele de ticuri.
Cea mai bună cale pentru mine
de a descrie cum e să ai Tourette
e ceva de care sunt sigură
că sunteți familiari,
și anume: sughițurile.
Poți încerca să oprești acest fenomen.
Îți ții respirația și numeri până la 10,
sau bei apă,
dar în cazul meu nu poți face nimic
până ce, în final, senzația dispare
și sughițurile încetează.
Adesea stăteam întinsă pe podea
după un atac de ticuri,
simțindu-mă epuizată și disperată.
(Tic)
Mama, la fel de disperată,
încerca să mă calmeze
punând niște muzică.
Punea muzică liniștitoare
pentru a ne calma inimile îndurerate.
Și zăceam ambele pe podea
și lăsam ca bătăile tobelor
să ne ridice moralul.
Iar pe măsură ce ascultam
ritmurile și melodiile,
spiritele noastre se ridicau,
starea noastră se ușura,
și ne simțeam cu adevărat reîmprospătate.
(Tic)
Foarte repede, și pe nesimțite,
am devenit dependentă de acest nou drog.
Când cădeam în stările mele de tristețe
și de autocompătimire,
alergam imediat la cele
88 clape ale pianului meu,
simțind, în inima mea, că sunetele
și ritmurile fiecărei clape
mă vor elibera cât de curând.
În acel moment, nu realizam
cât de mult mă ajuta muzica.
Era ceva ce făceam din obișnuință.
Când mi-am compus cântecele,
nu doream să impresionez.
Era doar un act de eliberare.
Cu cât cântam mai mult,
cu atât simptomele mele dispăreau,
iar intensitatea atacurilor
era tot mai redusă.
Am devenit curioasă în ce mod
aceste cântece îmi alungau simptomele.
Și mă întrebam dacă există exemple
de terapie muzicală.
Am început să caut.
Am aflat că există o doamnă
parlamentar foarte renumită,
Gabby Giffords,
care a fost împușcată în cap.
Și-a pierdut abilitatea de a vorbi.
Deoarece abilitatea de a vorbi
și abilitatea de a cânta
se află în două părți separate
ale creierului,
medicii au adus câțiva muzicoterapeuți
să lucreze cu ea.
Muzicoterapeuții au încurajat-o
să își cânte emoțiile,
de vreme ce era incapabilă să vorbească.
Prin această tehnică,
doamna parlamentar, în cele din urmă,
și-a recăpătat vorbirea.
Muzica a ajutat-o pe Gabby Giffords.
Cercetătorii au descoperit că muzica
ajută creierul să elibereze un analgezic
numit oxitocină
și o substanță care ne face
să ne simțim bine: dopamina.
Dopamina e esențială
pentru un sistem nervos sănătos
și are un impact puternic
asupra sănătății emoționale.
Muzica influențează și ritmul cardiac,
respirația și pulsul,
și stimulează circulația sanguină.
În plus, micșorează nivelul de cortizol
și astfel reduce anxietatea,
care e un stimulent obișnuit
pentru simptomele neurologice.
În timpul vieții, cu toții vom cunoaște
pe cineva cu o tulburare neurologică.
Dacă nu chiar un membru al familiei,
(Tic)
atunci ar putea fi un prieten
sau un coleg.
Vă rog să mă ajutați
să transmit acest mesaj:
muzica are abilitatea de a ne înălța
și de a ne vindeca din interior.
Încă sufăr de Sindromul Tourette.
Mă lupt cu el în fiecare zi,
în fiecare oră.
Voi lupta cu această boală
tot restul vieții mele.
Înseamnă că trebuie să îmi cer scuze mereu
în fața colegilor din clasă,
deoarece ticurile mele
pot fi extrem de stânjenitoare.
Înseamnă că uneori când clipesc
în mod involuntar,
băiatul de lângă mine
va crede că flirtez cu el,
ceea ce nu e deloc așa.
(Râsete)
Și trebuie să-i spun:
„Scuze, nu încercam să flirtez.”
Dar cel mai uimitor lucru este faptul
că atunci când cânt
sau doar atunci când ascult muzică
nu mai am ticuri.
Am fost pe scenă de nenumărate ori
în situații extrem de stresante,
cu sute de persoane uitându-se la mine.
Și chiar dacă am ticuri
înainte de a urca pe scenă,
(Tic)
atunci când începe muzica,
ticurile se retrag.
Deși eu mi-am scris versurile
și mi-am compus muzica,
dar în realitate, mi-am dat seama
că muzica m-a compus pe mine.
Vă mulțumesc!
(Aplauze)
(Tic)
(Muzică)
(Cântă) Cred că mi-am dat jos
masca prea devreme
Pentru că erai acolo și apoi ai dispărut
Cred că am pus totul pe tine
Ar fi trebuit să trag de timp,
să dureze mai mult
Cred că, poate, de fiecare dată
când pierd o parte din mine, o pun înapoi
Doar ca să mă păcălesc
până îmi frâng inima în două
O, da, am vrut să cunoști
adevărata mea persoană
Și să o iei în serios
Însă acum
Nu te iubesc
Nu te iubesc
Nu te iubesc
Credeam că pot avea încredere în tine
Tu, însă, fugi departe de mine
și de masca mea
Nu te iubesc
Nu te iubesc
Nu te iubesc
Chiar acum
Cred că mi-am dat masca jos
prea devreme
Pentru că ai țipat când am dat-o jos
Mi-ai spus că ești nepregătit
Și astfel, chiar așa
cred că, poate, de data asta
m-a durut mai mult ca oricând
Cred că, poate, acest șoc
a fost un pic prea mult
Un pic prea mult
O, da, am vrut să cunoști
adevărata mea persoana
Și să o iei în serios
Însă, acum,
Nu te iubesc
Nu te iubesc
Nu te iubesc
Credeam că voi putea avea
încredere în tine
Însă tu fugi departe de mine
și de masca mea
Nu te iubesc
Nu te iubesc
Nu te iubesc
Chiar acum
(Aplauze)