Mən uşaq olanda Bilirdim ki, mənim supergüclərim var Bu doğru idi. (gülüş) Düşünürdüm ki,mən tamamilə möhtəşəməm Çünki mən hərşeyi başa düşə bilirdim Və qaradərili insanların hisslərini, Mənim babam kimi Köhnə düşüncəli müsəlman insanı. Və həmçinin mən əfqan anamı Pakistanlı atamı başa düşürdüm, Çox da dini deyil, Vecinə almazcasına Daha çox liberal Və əlbəttə, Mən ağ insanların hisslərini başa düşürdüm Ölkəmin ağ norveçliləri. Bilirsiz,ag,qəhvəyi, nəysə nə Mən hamsını sevirdim Mən onların hamısını başa düşürdüm, Hətta onlar bir-birlərini başa düşməyəndə Onların hamısı mənim insanlarım idi. Baxmayaraq ki,atam həmişə narahat idi O deyirdi ki,hətta ən yaxşı təhsil ilə Mən ədalət silkələnməsi əldə etməyəcəm Mən hələdə ona uyğun olaraq ayri seçkililiklə qarşılaşıram. Və bu ağ insanlar tərəfindən qəbul edilən yeganə yol məşhur olmaqdır. O bu danışığı mən 7 yaşımdaykən etmişdi Mənim 7 yaşım olduğu müddətcə O dedi ki, Bax bu idman və yaxud musiqi ola bilər O idman haqqında heçnə bilmirdi Bu musiqi idi Beləliklə 7 yaşımda o mənim bütün oyuncaqlarımı,gəlinciklərimi topladı və tulladı. Əvəzində o mənə keyfiyyətsiz balaca Casio klaviaturası verdi -- (gülüş) Və oxunan dərslər Hər gün 1 saat mənə məşq etməyə məcbur etdi Tezliklə,o mənə daha geniş auditoriyalarda çıxışi tapşırdı Və qəribədir ki, Mən hardasa bir növ Norveç multikultralizmi üçün poster uşağı olmağa başladım. Təbii ki, qürurverici idi. Çünki bu halda hətta qəzetlər də qəhvəyi insanlar haqqında yaxşı şeylər yazmağa başladı Beləliklə,mən hiss etdim ki,supergüclərimi böyüyür 12 yaşım olanda,dolaşıq yolla məktəbdən, evə gəlirdim Çünki mın sevimli şirniyyatım olan “duzlu ayaqlar” almaq istəyirdim Qəribə səslənə bilər Mən onları təmamilə sevirdim Mən onları təmamilə sevirdim Və mağazanın içində Orda girişdə yolumu kəsən yetişkin ağ adam var idi Beləki,mən onun yanından keçməyə çalışdım.Həmən anda o məni saxladı Və gözünü mənə zillədi, Üzümə tüpürdü və dedi "Yolumdan çəkil Sən Balaca qara exlaqsız.Sən balaca pakistanlı əxlaqsız. Hardan gəlmisən ora get." Mən təmamilə qorxu içində idim. Ona baxırdım. Mən tüpürcəyi üzümnən silməyə qorxurdum, Hətta o tüpürcək mənim gözyaşlarıma qarışmışdı. Ətrafa baxdığımı xatırlayıram, Və gözləyirdim ki,başqa bir yetişkin insan gələcək və bu adamı dayandıracaq. Əvəzində isə,insanlar məni keçməyə tələsirdi və görməməmiş kimi edirdilər Ağlım qarışmışdı Çünki düşünürdümki,yaxşı, "Mənim ağ insanlarım başlayın? Hardadi onlar? Nə baş verir? Necə gəlib xilas etmirlər məni?" Beləliklə,təbii ki,mən şirniyyatımı ala bilmədim. Bacardığım qədər tez evə qaçdım. Hər şeyə rəğmən düşünürdüm ki, hər şey hələ də yaxşıdır. Zaman keçdi, Və mən daha uğurlu olmağa başladım Nəhayət mən qəhvəyi insanlardan narahatçılıq cəlb etməyə başladım Mənim valideynlərimin ətrafindan bəzi insanlar hiss etdilər ki, bu qəbul edilməzdir Və musiqidə və mediada olmaqolmaq qadın üçün şərəfsizlikdir Tezliklə,mən öz konsertimdə hücuma məruz qalmaga başladım Xatirlayiram konsertlərimin birində mən səhnədə idim,auditoriyaya əyildim. Və gördüyüm sonuncu şey gən qəhvəyi sifət idi Və növbəti şey gözümə tullanan bir növ kimyəvi maddə idi Və xatırlayıram ki,həqiqətən hecnə görə bilmədim və gözüm sulanırdı Lakin oxumağa davam etdim Qəhvəyi adam səbəbindən Oslo küçələrində üzumdə tüpürcəklə idim. Onlar hətta məni qaçırmaga calışdılar. Ölüm təhlükəsi sonsuz idi Yadımdadır bir dəfə bir yaşlı saqqallı adam məni küçədə dayandırdı və dedı, "Səndən ona görə zəhləm gedir ki, sən bizim qizlarımızı nə istəyirlər edə bilərlər deyə düşünməyə vadar edirsən." Gənc adam mənə arxa baxmagımı xəbərdarlıq etdi. Musiqi islami deyil Və fahişələrin işidir, Və əgər sən buna davam etsən Təcavüzə məruz qalacaqsan Və sənin qarnın dayandırılacaq sənin kimi daha bir fahişə dünyaya gəlməyəcək. Yenidən,mən qarmaqarışıq idim. Nə olduğunu başa düşə bilmirdim. Mənim qəhvəyi insanlarım mənimlə belə davranırdilar Necə oldu? Iki dunyanı birləşdirmək yerinə, Hiss etdim ki,mən iki dünya arasına düşmüşəm. Fərz edirdimki, tüpürmək kriptonitdir. 17 yaşım olanda, Ölüm təhlükəsi sonsuz idi. Təcavüz davamlı idi Bu çox pis idi.Bir dəfə anam məni əyləşdirdi və dedi "Bax,biz səni daha artiq qoruya bilmərik, Güvəndə saxlaya bilmərik, sən getməli olacaqsan." Və mən Londona bilet aldim Çantamı yığdım və tərk etdim. Həmin vaxtki qəlb ağrım heckimin heçnə deməməyi idi. Norveçə ictimai çıxışım var idi. Mənim qəhvəyi,ağ insanlarım Heçkim heçnə demirdi. Heckim demirdi, "Dayan bu səhvdir. Dəstək olun,qoruyun bu qızı Çünki bizlərdən biridir." Heçkim bunu demədi. əvəzində mən hiss etdim -- bilirsiz aeroportda, yük karuselində müxtəlif çantaların var ətrafda firlanırlar, və orada həmişə axıra qalan bir çanta olur, hansıki, heçkim istəmir və heçkim sahiblənməyə gəlmir mən özümü elə hiss etdim. heçvaxt yalnız hiss etməmişdim. heçvaxt itmiş hiss etməmişdim. Londona gəldikdən sonra,Nəhayətki, musiqi kareyerama yenidən başladım. Müxtəlif yerlər, lakin təəssüfki eyni köhnə hadisələr. Bir mesajı xatırlayıram səni öldürəcəm deyilirdi. Qanın cay kimi axacaq Və mən ölməmişdən öncə çoxlu təcvüzlərə məruz qalacam. Bu halda deməliydim ki, Mən əslində belə mesajlar almışamT Lakin fərqli nə oldu, Indi onlar mənim ailəmi qorxutmağa başladılar. ... kifayət qədər varim idi. artıq heçnə etmək istəmirdim. və dəqiq nəyəsə görə öldürülməyəcəkdim hətta bu mənim arzum deyildi atamın seçimi idi. mən bir növ məğlub olmuşdum. bir növ paramparça olmuşdum. lakin qərar verdim ki,etmək istədiyim həyatımın bir neçə ilini gənc insanlara dəstək üçün xərcləmək idİ və bir şəkildə orda olmaq, bacardığım hər hansı yolla. beləliklə mən müxtəlif təşkilatlarda könüllü olmaöa başladım ki, avropadakı müsəlmanlarla çalışım və mənə təəccüblü gələn mən çoxlu əzab və əziyyət çəkən gənc insanlar tapdım. onlar ailələri və ətraflar ilə bağlı çoxlu problemlərlə qarşılaşırdılar kimlərki öz şərəf və namusunu xoşbəxtliklərindən və uşaqlarından çox önəmsəyirdilər. və mən hiss etməyə başladım ki, bəlkədə mən yalnız və qəribə deyiləm bəlkə orada mənim insanlarımın çoxu orada deyildi. əksər insanların başa düşmədiyi şey bizlərdən çoxu avropada böyüyür kimlərki bizim özümüz kimi olmağa azad deyil biz özümüz kimi olmağa icazəli deyilik. biz evlənmək üçün azad deyilik və ya seçdiyimiz insanlarla münasibətdə olmağa hətta öz kareyarımız seçməyə. bu avropanın mərkəzindı müsəlmanlar üçün normadır. hətta dünyanın ən azad cəmiyyətində biz azad deyilik. bizim həyatımız,xəyallarımız,gələcəyimiz bizə aid deyil, o bizim ailəmizə və ətraflarına aiddir. mən gənc insanların sonsuz sayda hekayələrini tapdım kimlərki bizim hamımıza itmişdı, kimlərki hamımıza görünməz idi lakin kimki əzab çəkirdi yalnız çəkirdi. uşaqlar biz sizi evlənməyə məcbur etdikdə itiririk namus əsaslı zorlamalar və təcavüzlər. nəhayətki,mən bir neçə il gənc insanlarla çalışdıqdan sonra anladım ki, mən bu yarışı davam etdirə bilməyəcəm. mən həyatımın geri qalan hissəsini qorxaraq və gizlənərək keçirə bilməzdim və mən əslində nəsə etməli olacaqdım. və mən həmçinin anladım ki, mənim səssizliyim bizim səssizliyimiz, bu təcavüzün davam etməsinı icazə verir. qərara gəldim ki,uşaqlıqdakı supergüclərimi nə isə üçün istifadə edim isanların bu məsələni müxtəlif tərəflərdən başa düşmələri üçün çalışmaqla gənc insanların ailəsi və ölkəsi arasında qalmaq nədir. beləliklə mən başladim film çəkməyə və mən başladım bu hekayələri danışmağa. və həmçinin istəyirdim ki,insanların bu problemi ciddiyə almamaqla bizim ölümcül sonumuzu anlasın. ilk film Banaz haqqinda idi. o Londondakı 17 yaşlı kürd qız idi. o üzüyola, o valideynləri nə istəsə edirdi o çalışırdı hər şeyi düzgün eləsin. o valideynlərinin seçdiyi hər hansı biri ilə evlənmişdi, baxmayaraq ki,o onu həmişə döyür və təcavüz edirdi. o ailəsinə kömək üçün gedəndə onlar dedi ki, "sən geri dönməli və daha yaxşı arvad olmalısan." çünki onlar əllərində boşanmış qız istəmirdilər çunki bu onların ailəsinə namussuzluq gətirirdi. o çox pis döyülmüşdü qulağından qan gəlirdi. o tərk edəndə nəhayətki öz seçdiyi gənc kişini tapdı və eşqə düşdüyü ətraf və ailə kəşf etdi və o yoxa çıxdı. 3 ay sonra o tapıldı. O çamadana yerləşdirilmişdi Və evin altında basdırılmışdı. O boğularaq öldürülmüşdü Və ölümə tərk edilmişdi 3 kişi 3 kuzen tərəfindən atasının və əmisinin sifarişi ilə Banazın hekayəsinə əlavə tragediya o idi ki, O 5 dəfə london polisinə kömək üçün getmişdi, Demişdi ki,ailəsi tərəfindən öldürüləcək. Polis ona inanmamışdı və beləliklə kömək etməmişdi. Problem bundadır ki, Uşaqlarımızın çoxu bu problemlərlə üzləşir Ailə və ailə ətraflarının içində, Və həmçinin anlaşılmazlıqlarla Və diqqətsizlikə böyüdükləri ölkədə böyüdükləri ölkədə. Öz ailələri onlara xəyanət edəndə Onlar bizim qalanımıza baxırlar, Və biz anlamayanda, Biz onları itiririk. Bu filmi çəkəndə bir neçə insan mənə dedi ki, "Bilirsən əzizim bu sadəcə onların mədəniyyətidir Bu insanların uşaqlarına etdikləridir Və biz həqiqətən qarışa bilmirik." Sizi əmin edirəm ki, Insan öldürmək mənim mədəniyyətimiz deyil. Bilirsiz? Və təbii ki,mənə bənzəyən insanlar, Gənc qadınlar kimlərki,mənimki kimi bir keçmişdən gəliblər Bizim ölkədə hamı kimi eyni qaydalara, eyni qorumalara məruz qalmalıdırlar Niyədə yox? Növbəti filmimdə Mən istədim ki,çalışım və başa düşüm Nəyə görə bəzi avropadakı müsəlman uşaqlarımız Extremizmə və zorakılığa məruz qalır. Lakin bu mövzu ilə Mən həmçinin qəbul etdim ki, Mən ən pis qorxumla qarşılaşmalı olacam: Qəhvəyi saqqalı kişilər. Ona Oxşar kişilər, həyatımın əksər hissəsində məni izləyirdilər Kişilər mənim həyatım boyunca qorxum olub Mənim kişiləri sözün əsl mənasında xoşlamıram Uzun uzun illər. Beləliklə mən növbəti iki ilimi məhkum olunmuş terrosristlərlə intervyuda keçirdim, Cihadçilar və sabiq fanatiklər. Mən artıq bilirdim ki, Nə artıq açıq aşkar idi Din,siyasət,Avropanın kolon təcrübələr, Həmçinin son illərin qərb siyasətinin məğlubiyyətləri Hamsı Bu şəklin bir hissəsi idi. Lakin mən daha çox insanın nə olduğunu tapmaq idi Şəxsi səbəblər nədir Nə üçün bizim bəzi gənclər bu kimi qruplara həssasdılar Və məni həqiqətən təəccübləndirən şey Mən yaralı insanlar tapdım. Qulyabanı əvəzinə Mən axtarırdım Mən tapmağı təmamilə ürəkdən ümid edirdim Çünki,bu kafi ola bilərdi Mən incidilmiş insanlar tapdım. Banaz kimi, Tapdim ki,bu cavan kişilər pərişan etmişdilər Boşluqları doldurmağa çalışmaqla Ailələri və doğulduqları ölkə arasında. Və mən həmçinin öyrəndim ki, Bu fanatik qruplar,terrorist qruplar Bizim gənclərimizin bu hisslərindən üstünlüklər əldə edirlər Və bunu əlaqələndirirlər Nəticəsiz Zorakılığa tərəf yönəldirlər. Onlar deyirlər “bizə gəlin”. "Hər iki tərəfi rədd edin Ailənizi və ölkənizi Çünki onlar size rədd etdi. Ailəniz üçün şərəfləri sizdən daha vacibdir Və ölkəniz üçün, əsl norveçli,fransiz,ingilis həmişə bəyaz olacaq siz yox." onlar həmçinin gənclərə arzusunda oldqları şeyləri vəd edirdilər vaciblik,qəhrəmanlıq ,sahiblənmə hissi və məqsəd, onları sevən və qəbul edən ətraf. onlar gücsüzü güclü hiss etdirir. gözə görünməz və səssiz sonunda görünür və eşdilir. budur onların gənclər üçün etdikləri. nə üçün olar bunu gənclər üçün edir bizim üçün deyil? mən haqlı göstərməyə çalışmıram və ya zorakılıq üçün bəhanələr. mənim deməyə çalışdığım biz anlamalıyıq ki, nəyə görə bəzi gənclərimiz buna cəlb olunur. mən həmçinin sizə göstərmək istərdim ki,əslində -- bu filmdəki gənclərin uşaqlıq şəkilləridi. məni həqiqətən yaralayan onların çoxu heç vaxt bunu düşünmık istəmızdim lakin onlarin bir çoxunun atası yox idi və ya zorba idi vı bu gənclərdən bir neçəsi bu extreme qrup içindı qayğı və qayğıkeş ata modeli axtarırdılar həmçinin mən irqçi vəhşilər tərəfindən zalımlaşmış kişilər tapdım lakin kim qurban hissini dayandirmaq yolunu tapmışdı özlərini zorakı etməklə. faktiki olaraq dəhşətimə səbən birşey tapdım mən anladım ki mən 17 yaşımda Norveçdən qaçanda eyni hissləri yaşamışdım eyni caşqınlıq,eyni üzüntü xəyanətin eyni hissi və heçkimə məxsus olmamaq. eyni itmişlik hissi ənənə arasında qalmaq deməliyəm ki, mən bu məhv oluşu seçməmişdim, mən silah yerinə kamera seçmişdim. və bunu etməyimə səbəb mənim supergülərim idi. mın görürdüm ki, anlayış çarədir zorakılıq yerinə. insanı anlama bütün üstünlükləri və zəiflikləri ilə karikaturaları davam etdirmək yerinə: bizə və onlara, riyakarlar və qurbanlar. və mən nəhayət həmçinin bu nəticəyə gəldim faktiki olaraq mənim 2 mədəniyyətim bu toqquşma halında olmamalı idi əvəzində mənim öz səsimi tapdığım yer olmaliydı. mən tərəf tutma hissimi dayandırdım, lakin bu mənim uzun illərimi aldı. bugün gənclərimizin çoxu eyni məsələdən əziyyət çəkirlər, və onlar tək başına əzab çəkirlər. və bu onlar üçün açıq yara kimidir. və bəziləri üçün radikal islamın dünya görüşü açıq yaranı pisləşdirən infeksiya kimidi. bir afrika atalar sözündə deyilir ki, "əgər gənc kənddə qəbul edilməyibsə, istiliyi hiss etmək üçün onu yandırıb kül edəcəklər." mən istərdim soruşum müsəlman valideynlərdən və cəmiyyətdən uşaqlarınızı sevəcək və qayğısına qalacaqsınızmı güc tətbiq etməməklə öz gözləntilərinizi gormək üçün şərəfiniz yerinə onları seçəcəksinizmi anlayacaqsınızmı onlar niyə əsəbi və unudulmuşdular siz öz şərəfinizi onların xoşbəxtliyindən öncə qoyanda uşağınızla dost olmağa çalışacaqsınızmı beləliklə onlar sizə inana biləcək və təcrübələrini sizinlə bölüşmək istəyəcək onları başqa yerdə gizləmək yerinə və gənclərimiz üçün extremizmə aldanmaq siz təsdiq edərsiniz ki, sizin qəzəbiniz ağridan doğur? siz buyaşlı riyakar insanlara qarşı dirənmə gücü tapacaqsınız kim öz karı üçün sizin qanınızı istifadə etmək istəyir yaşamaq üçün yol taparsınız? siz bu şirin intiqami görürsünüz sizing xoşbəxt, tox və azad həyat yaşamanız üçün həyat siz tərəfindən müəyyənləşir başqa heçkim. nəyə görə siz başqa bir ölü müsəlman uşaq olmaq istəyirsiniz? və bizim digərlərimiz üçün biz nəvaxt gəncləri dinləyəcəyik? biz onlara necə dəstək ola bilərik onların agrılarını daha faydalı birşeyə yöməltməklə onlar düşünür ki, biz onları sevmirik. onlar düşünür ki,onlara nə olmağı bizim vecimizə deyil. onlar düşünür ki, biz onları qəbul etmirik. biz onları daha fərqli hiss etdirməyi düşünə bilərik? onları görmək və fərq etmək bizdən nə alacaq onlar zulmkarlığın zalımı və ya qurbanı olmadan öncə? ozümüzü onları vecinı alan və düşüunən edə bilərik? və qəzəbli olmamaq vəhşiliyin qurbanı özümüzə oxşayanda? biz nifrəti rədd etməyi və ayrıseçkiliyi düzəltməyin yolunu tapa bilərik? biz bir-birimizdən və uşaqlarımızdan ayrila bilmirik, hətta onlar bizdən keçəndə. biz hamımız birlikdəyik. və uzun müddət qisas və vəhşilik radikallara qarşı işləməyəcək. terroristlər bizi qorxu içində evimizə soxmaq istəyirlər, qapimızı və ürəyimizi bağlamaq istəyirlər, Onlar cəmiyyətimizdə daha açıq yaralar aşmaq istəyir və onlar infeksiyani daha geniş yaymaq üçün onları istifadə edirlər. onlar istəyirki onlar kimi olaq: dözümsüz,nifrətcil və kobud. paris hücumundan bir gün sonra, dostum qizinın bu şəklini göndərdi, bu ağ və ərəb qızdır. onlar dostdurlar. bu şəkil fanatiklər üçündür bu iki balaca qız supergücləri ilə irəliyə olan yolu göstərirlər cəmiyyətə qarşı ki, bizim birlikdə qurmağa ehtiyacımız var, cəmiyyət daxil edir və dəstəkləyir uşaqlarımızı rədd etməkdən çox. dinlədiyiniz üçün təşəkkürlər. (alqışlar)