WEBVTT

00:00:00.774 --> 00:00:03.166
У наступным месяцы мне споўніцца 44,

NOTE Paragraph

00:00:03.190 --> 00:00:07.670
я адчуваю, 
што гэта будзе добры год,

NOTE Paragraph

00:00:07.804 --> 00:00:10.595
год ажыццяўлення планаў
і самарэалізацыі.

NOTE Paragraph

00:00:11.532 --> 00:00:12.895
Я маю гэта пачуцце

NOTE Paragraph

00:00:12.919 --> 00:00:15.966
не таму, што мяне чакае нешта асаблівае,

NOTE Paragraph

00:00:15.990 --> 00:00:18.750
а таму, што я прачытаў аб гэтым

00:00:18.774 --> 00:00:21.775
у кнізе 1968 года,
якую напісаў Норман Мейлер.

NOTE Paragraph

00:00:22.497 --> 00:00:25.449
«Ён адчуваў свае сорак чатыры гады...»,

00:00:25.473 --> 00:00:28.391
пісаў Мейлер у «Арміі ночы»,

00:00:28.415 --> 00:00:30.877
«...адчуваў, нібыта ён быў
трывалым увасабленнем

00:00:30.901 --> 00:00:34.671
касцей, мускулаў, сэрца, 
розуму, каб быць чалавекам,

00:00:34.855 --> 00:00:36.754
нібы ён дасягнуў пункту прызначэння».

NOTE Paragraph

00:00:37.207 --> 00:00:39.711
Я ведаю, што Мейлер пісаў не пра мяне.

00:00:40.295 --> 00:00:42.083
У той жа час, гэта не так.

00:00:42.617 --> 00:00:46.591
Усе мы, як і герой яго кнігі,

00:00:46.615 --> 00:00:48.825
старымся больш-менш аднолькава,

NOTE Paragraph

00:00:48.849 --> 00:00:51.814
ад нараджэння ідучы
ў адзінай вялікай паслядоўнасці:

00:00:53.224 --> 00:00:55.782
праз цуды ды абмежаванні дзяцінства;

00:00:56.425 --> 00:00:59.761
праз набытую свабоду і расчараванні
падлеткавага ўзросту;

00:01:00.380 --> 00:01:03.499
праз паўнамоцтвы і знакавыя падзеі
дарослага свету;

00:01:04.188 --> 00:01:07.714
праз прызнанні і пакору старасці.

00:01:08.391 --> 00:01:10.270
У жыцці ёсць мадэлі,

00:01:10.530 --> 00:01:11.960
агульныя для ўсіх.

00:01:12.160 --> 00:01:17.120
Томас Ман пісаў:
«Гэта здарыцца са мной, як з імі».

NOTE Paragraph

00:01:18.062 --> 00:01:19.929
Мы не проста пражываем гэтыя мадэлі,

00:01:20.013 --> 00:01:21.742
Мы таксама занатоўваем іх.

00:01:21.766 --> 00:01:24.973
Мы запісваем іх у кнігі,
дзе яны становяцца гісторыямі,

00:01:24.997 --> 00:01:27.191
якія мы можам спазнаваць, чытаючы.

00:01:27.669 --> 00:01:29.960
Кнігі распавядаюць аб тым, кім мы былі,

00:01:29.984 --> 00:01:32.826
кім мы з'яўляемся, і, таксама,
кім мы будзем.

00:01:33.492 --> 00:01:35.455
Так адбываецца на працягу тысячагоддзяў.

00:01:36.162 --> 00:01:37.805
Як пісаў Джэймс Сальтэр:

00:01:37.829 --> 00:01:41.756
«Калі жыццё і сыходзіць куды-небудзь,
дык толькі на старонкі кніг».

NOTE Paragraph

00:01:42.979 --> 00:01:46.348
Такім чынам, шэсць гадоў таму 
ў мяне з'явілася думка:

00:01:46.372 --> 00:01:50.303
калі жыццё сыходзіць на старонкі,
то дзе-небудзь

00:01:50.327 --> 00:01:52.687
можна знайсці радкі пра ўсе ўзросты.

00:01:52.711 --> 00:01:56.291
Калі знайсці іх, то можа атрымацца
суцэльная гісторыя.

00:01:56.315 --> 00:01:58.353
Я змог бы скласці цэлае жыццё,

00:01:58.377 --> 00:02:01.123
жыццё даўжынёй у сто гадоў,

00:02:01.147 --> 00:02:03.440
поўная працягласць
той вялікай паслядоўнасці,

00:02:03.464 --> 00:02:06.028
праз якую праходзяць 
самыя шчаслівыя з нас.

00:02:07.321 --> 00:02:09.797
У той час мне было 37 гадоў,

00:02:10.613 --> 00:02:13.469
«узрост разважлівасці»,
як пісаў Уільям Трэвар.

00:02:15.074 --> 00:02:18.298
Я быў схільны да разважанняў
аб часе і ўзросце.

00:02:18.322 --> 00:02:21.165
Хвароба ў сям'і, а потым і траўма,
якую атрымаў я,

00:02:21.189 --> 00:02:24.474
далі зразумець, што надыход старасці 
нельга прымаць за дадзенасць.

00:02:25.056 --> 00:02:28.691
Ды старэнне толькі адкладае непазбежнае.

00:02:28.715 --> 00:02:31.392
Час давядзе да канца тое, 
што не здолелі абставіны.

00:02:31.947 --> 00:02:33.755
Усё гэта трохі бянтэжыла.

NOTE Paragraph

00:02:34.413 --> 00:02:36.834
Насамрэч, у спіса больш шанцаў захавацца.

00:02:37.334 --> 00:02:40.479
Весці хроніку ўразлівых гадоў...

00:02:40.503 --> 00:02:43.740
Гэта значыць — схапіць мімалётнае,

00:02:43.764 --> 00:02:47.107
даць магчымасць зазірнуць у будучыню,

00:02:47.131 --> 00:02:48.909
незалежна ад таго, ці будзем мы там.

00:02:49.574 --> 00:02:53.661
Працэс складання спіса 
хутка апанаваў мяне:

00:02:53.685 --> 00:02:56.878
я гадзінамі шукаў патрэбныя старонкі.

00:02:57.702 --> 00:03:01.937
Вось яны, прыступкі першай сотні гадоў.

00:03:02.624 --> 00:03:05.636
«Дваццаць сем ... 
час раптоўных адкрыццяў»,

00:03:07.048 --> 00:03:10.616
«Шэсцьдзесят два ... 
час няўлоўных абясцэньванняў».

NOTE Paragraph

00:03:11.784 --> 00:03:15.764
Вядома, я разумеў,
што гэтыя знаходкі — адносныя.

00:03:16.405 --> 00:03:20.460
Па-першае, зараз мы жывем даўжэй 
і старымся не так хутка.

00:03:21.151 --> 00:03:24.311
Крыстафер Ішырвуд выкарыстоўваў фразу 
«жоўты ліст»,

00:03:24.335 --> 00:03:26.486
каб апісаць мужчыну 53 гадоў.

00:03:26.510 --> 00:03:30.829
Усяго стагоддзе да таго лорд Байран 
апісваў такім чынам сябе ў 36 гадоў.

NOTE Paragraph

00:03:30.853 --> 00:03:33.130
(Смех)

NOTE Paragraph

00:03:33.154 --> 00:03:36.773
Я таксама разумеў, 
што жыццё можа непрадказальна змяніцца

00:03:36.797 --> 00:03:38.585
ўсяго толькі за год,

00:03:38.609 --> 00:03:41.384
а людзі могуць адчуваць сябе па-рознаму
ў адным узросце.

00:03:42.045 --> 00:03:45.619
Нават у такім выпадку, спіс зрастаўся,

00:03:45.643 --> 00:03:49.032
і на старонках, як ў люстэрку, было відаць

00:03:49.056 --> 00:03:50.972
жыццё, якое я пражыў:

00:03:51.710 --> 00:03:55.129
у 20 зразумеў, што 
« ... усё менш ясна, хто ты»;

00:03:56.002 --> 00:04:00.517
у 30 перайшоў з « ... пусткі падрыхтоўкі 
да актыўнага жыцця»;

00:04:01.057 --> 00:04:05.173
у 40 навучыўся «мякка зачыняць 
дзверы ў пакоі,

00:04:05.197 --> 00:04:07.326
куды больш не вярнуся».

00:04:08.720 --> 00:04:10.315
Я прайшоў праз гэта.

NOTE Paragraph

00:04:11.885 --> 00:04:14.143
Зразумела, як і ўсе мы.

00:04:14.762 --> 00:04:17.200
Выбітны графічны дызайнер Мільтан Глэйсер,

00:04:17.224 --> 00:04:20.035
які зрабіў прыгожую візуалізацыю,
што вы тут пабачылі,

00:04:20.519 --> 00:04:22.379
мужчына 85 гадоў,

00:04:22.403 --> 00:04:26.503
гадоў «... выспявання і апафеозу»
па словах Набокава,

00:04:27.211 --> 00:04:30.669
зазначыў мне, што разам з мастацтвам 
і колерам,

00:04:31.455 --> 00:04:34.307
літаратура дапамагае памятаць пра тое, 
што мы перажылі.

NOTE Paragraph

00:04:35.095 --> 00:04:38.833
Насамрэч, калі я паказаў спіс 
свайму дзядулю,

00:04:38.857 --> 00:04:40.593
ён выказаў сваю згоду.

00:04:41.339 --> 00:04:44.581
Яму было 95 тады, 
і ён быў блізкі да смерці.

00:04:45.234 --> 00:04:47.355
Быць у такім ўзросце, 
пісаў Раберта Баланьё,

00:04:47.379 --> 00:04:49.700
«... усё роўна, што быць бессмяротным».

00:04:51.556 --> 00:04:54.196
Азіраючыся назад, дзядуля пагадзіўся 
з Прустам:

00:04:55.357 --> 00:04:59.849
у 22 гады мы ўпэўненыя, 
што ніколі не памрэм.

00:05:01.873 --> 00:05:04.654
Таксама ён згадзіўся з танатолагам
Эдвінам Шнейдманам:

00:05:04.788 --> 00:05:07.623
у 90 гадоў мы ўпэўненыя, 
што абавязкова памрэм.

00:05:09.229 --> 00:05:10.621
Гэта здарылася з ім,

00:05:11.234 --> 00:05:12.439
як і з іншымі людзьмі.

NOTE Paragraph

00:05:15.479 --> 00:05:16.932
Зараз спіс скончаны.

00:05:18.169 --> 00:05:20.189
У ім змешчаны сто гадоў.

00:05:21.443 --> 00:05:23.067
Праглядаючы гэты спіс,

00:05:24.298 --> 00:05:26.204
я ведаю, што я яшчэ не скончыў.

00:05:26.800 --> 00:05:28.895
Наперадзе ў мяне жыццё,

00:05:28.919 --> 00:05:31.419
мноства старонак, якія трэба пражыць.

00:05:32.546 --> 00:05:34.398
Памятаючы словы Мейлера,

00:05:34.422 --> 00:05:36.032
я чакаю свае 44 гады.

NOTE Paragraph

00:05:36.746 --> 00:05:37.924
Дзякуй.

00:05:38.063 --> 00:05:47.513
(Воплескі)