U leto 1976,

misteriozna epidemija je zadesila
dva grada u centralnoj Africi

pri tom ubivši većinu svojih žrtava.

Tim medicinskih istraživača je sumnjao

da je uzrok smrtonosni virus Marburg.

No, pod mikroskopom su videli
sasvim novi patogen,

koji će ime dobiti
po obližnjoj reci Eboli.

Kao žuta groznica i denge,

bolest uzrokovana virusom ebole
predstavlja vrstu hemoragijske groznice.

Počinje tako što napada
ćelije imunološkog sistema,

time ih neutrališući,

i omogućava virusu da se širi.

Nakon 2 do 20 dana od zaražavanja
virusom, javljaju se prvi simptomi

poput visoke temperature,

bola

i upaljenog grla,

slično simptomima običnog gripa,

ali to ubrzo prelazi u povraćanje,

osip

i proliv.

Kako se virus širi,

on napada limfne čvorove i vitalne organe,

kao što su bubrezi i jetra,
tako da oni otkazuju.

No, sam virus
nije ono što ubija žrtve ebole.

Zapravo, rastući broj mrtvih ćelija
uzrokuje preopterećenje imunog sistema,

što je poznato kao "citokinska oluja",

eksplozija imunog sistema
koja oštećuje krvne udove,

prouzrokujući unutrašnje
i spoljašnje krvarenje.

Gubitak tečnosti dovodi do komplikacija

koje mogu biti smrtonosne u roku
od 6 do 16 dana od pojave prvih simptoma,

ali odgovarajuća nega
i rehidracijska terapija

mogu da smanje stopu smrtonosti
među pacijentima.

Na sreću, iako je ebola veoma zarazna,

nekoliko faktora
ograničava njenu prenosivost.

Za razliku od virusa
koji se šire putem vazduha,

ebola samo opstaje
unutar tečnosti organizma

kao što su pljuvačka,

krv,

sluz,

izbljuvak

ili izmet.

Da bi se proširila,

mora se preneti sa zaražene na novu osobu

preko usta, nosa ili očiju.

I kako se opasnost od zaraze širi

viralnim putem,

nemoguće je utvrditi osobu
koja poseduje virus ebole

dok ne pokaže simptome.

Virus ebole može da preživi
nekoliko sati na površini,

pa je teoretski moguće da se prenese
putem kijanja ili kašljanja,

ali su gotovo svi poznati slučajevi
prenosa zaraze bili kroz direktan kontakt

sa ozbiljno bolesnim pacijentima,

gde je najvećem riziku izloženo
medicinsko osoblje

i prijatelji i rodbina žrtvi.

Zbog ovoga je virus ebole,
uprkos svojim strašnim efektima

manje smrtonosan nego srodne infekcije,

kao što su boginje,

malarija,

pa i grip.

Kada se epidemija suzbije,

virus ne može da dođe
u kontakt sa ljudima,

dok se ne pojavi nova epidemija.

Koliko ovo bila dobra stvar,

virus ebole je težak slučaj
za posmatranje.

Naučnici veruju da su prenosioci
slepi miševi

ali postupak prenosa virusa
na ljude ostaje misterija.

Većina zemalja u kojoj
se virus ebole raširi,

pati od slabe infrastrukture
i kanalizacionih čvorova,

koji pogoduju virusu da se širi.

Siromaštvo tih predela,

u kombinaciji sa relativno
niskom količinom ukupnih slučajeva

znači da postoji malo ekonomskog
podsticaja za farmaceutsko istraživanje.

Iako neki eksperimentalni lekovi
pokazuju pozitivne efekte

i vlade finansiraju razvijanje vakcine,

u 2014, jedini način

da se spreči širenje virusa

jeste izolacija,

higijena

i pravovremeno informisanje.