1
00:00:00,000 --> 00:00:05,019
*มีศัพท์เฉพาะเกี่ยวกับภาพยนตร์

2
00:00:08,316 --> 00:00:10,699
สวัสดีครับ ผม Tony Zhou 
และนี่คือ Every Frame a Painting

3
00:00:11,029 --> 00:00:13,939
วันนี้ผมจะมาพูดถึง
ยอดผู้กำกับคนนึงในช่วง 20 ปีที่ผ่านมา

4
00:00:13,939 --> 00:00:15,979
เขาคือ "ซาโตชิ คง"

5
00:00:16,289 --> 00:00:19,580
เชื่อว่าแม้คุณจะไม่เคยรู้จักเขา
ก็ต้องเคยผ่านตางานภาพของเขามาแล้ว

6
00:00:19,580 --> 00:00:23,260
เขาเป็นผู้กำกับที่เป็นแรงบันดลางใจของ
Darren Aronovsky และ Christopher Nolan

7
00:00:23,270 --> 00:00:26,570
และมีกลุ่มแฟนเหนียวแน่น ซึ่งน่าจะรวมถึงทุกๆคน
ที่ชอบงานอนิเมชั่น

8
00:00:26,570 --> 00:00:29,880
ในช่วงปี 1997 -2007
เขาสร้างหนังไป 4 เรื่องและทีวีซีรีส์ 1 เรื่อง

9
00:00:29,879 --> 00:00:31,629
และมัน เจ๋งมากทุกเรื่อง

10
00:00:31,629 --> 00:00:35,059
ทุกเรื่อง จะเกี่ยวกับการที่มนุษย์ยุคใหม่ทุกๆคน
ต้องต่อสู้ในการใช้ชีวิตที่มีหลายบทบาท

11
00:00:35,059 --> 00:00:39,090
ชีวิตส่วนตัว - ชีวิตสาธารณะ, บนจอ - นอกจอ,
ตอนตื่น - ตอนฝัน

12
00:00:39,540 --> 00:00:43,590
ถ้าเคยดูจะสังเกตเห็นการเบลอร์เส้นแบ่ง
ระหว่างความจริงและจินตนาการเข้าด้วยกันอยู่เสมอ

13
00:00:48,960 --> 00:00:52,250
แต่วันนี้ ผมจะมาโฟกัสเรื่องสำคัญ
ความยอดเยี่ยมในการตัดต่อหนังของเขา

14
00:00:52,250 --> 00:00:54,799
ในฐานะที่เป็นคนตัดต่อ 
ผมมักจะมองหาวิธีการใหม่ๆเสมอ

15
00:00:54,799 --> 00:00:56,939
โดยเฉพาะการเล่าจากมุมที่เล่าไม่ได้ในโลกการแสดงจริง

16
00:00:56,939 --> 00:00:59,539
คง คือหนึ่งในคนที่เชี่ยวชาญที่สุดในเรื่องนี้

17
00:00:59,539 --> 00:01:02,409
อย่างนึงที่เป็นลายเซนต์คือวิธีเชื่อมต่อซีนของเขา

18
00:01:11,420 --> 00:01:14,379
ผมเคยเล่าไว้ว่า Edgar Wright ใช้วิธีนี้เพื่อความตลก

19
00:01:14,379 --> 00:01:16,099
--Scott!
--What?

20
00:01:16,099 --> 00:01:18,309
ซึ่งเป็นสิ่งที่เห็นได้บ่อยใน เดอะ ซิมป์สัน

21
00:01:19,500 --> 00:01:20,920
และงานของ บัสเตอร์ คีตัน

22
00:01:20,920 --> 00:01:22,610
แต่ คง ต่างออกไป


23
00:01:22,610 --> 00:01:24,340
แรงบันดาลใจของเขามาจากหนังอย่าง

24
00:01:24,340 --> 00:01:26,619
Slaughterhouse-Five
ของ George Roy Hill

25
00:01:27,079 --> 00:01:30,429
--I can always tell, you know,
when you've been time-tripping

26
00:01:30,429 --> 00:01:33,539
มันมักใช้ในหนังไซไฟ เช่น งานของ Philip K Dick

27
00:01:33,539 --> 00:01:35,639
และ Terry Gilliam

28
00:01:40,670 --> 00:01:43,400
แต่ คง ทำให้ไอเดียแบบนี้ไปไกลกว่าเดิม

29
00:01:43,400 --> 00:01:46,150
Slaughterhouse-Five ใช้การเชื่อมซีนหลักๆอยู่ 3 แบบ

30
00:01:46,360 --> 00:01:47,810
1. การแมทช์คัท

31
00:01:50,969 --> 00:01:53,388
2. การซ้อนภาพแบบที่เหมือนกัน

32
00:01:55,679 --> 00:01:59,370
3. การตัดสลับระหว่างสองห้วงเวลาที่เราเรื่องเดียวกัน

33
00:02:03,140 --> 00:02:05,090
คง ใช้วิธีการเหล่านี้ทั้งหมด

34
00:02:05,090 --> 00:02:08,639
แต่เขายังใช้การรีไวด์หนัง,
ข้ามเส้นไปสู่ซีนใหม่,

35
00:02:08,639 --> 00:02:12,819
ซูมเอาท์จากจอทีวี,
แทรกเฟรมดำเพื่อจัมป์คัท,

36
00:02:12,819 --> 00:02:16,528
ใช้วัตถุในการไวป์เฟรม,
หรือแบบนี้ ไม่รู้เหมือนกันว่าเรียกว่าอะไร

37
00:02:20,308 --> 00:02:24,150
ยกตัวอย่างให้เห็นชัดขึ้น
นี่คือ 4 นาทีแรกของ 'Paprika'

38
00:02:24,150 --> 00:02:28,210
หนังเปิดด้วย 5 ซีเควนซ์ความฝัน
ที่ทุกอัน เชื่อมต่อกันด้วยการแมทช์คัท

39
00:02:32,110 --> 00:02:34,329
แต่ซีเควนซ์ที่ 6 ไม่ได้เชื่อมด้วยแมทช์คัท

40
00:02:34,329 --> 00:02:36,309
เขากลับใช้วิธีการซ้อนกราฟฟิคเพื่อเชื่อมมัน

41
00:02:37,999 --> 00:02:40,950
เพื่อเปรียบเทียบให้เห็นชัดขึ้น
ใน 15 นาทีแรกของ 'Inception'

42
00:02:40,950 --> 00:02:44,559
มีซีนความฝันที่เชื่อมต่อกัน 4 ซีน
แต่ใช้การแมทช์คัทเชื่อมซีนแค่ครั้งเดียว

43
00:02:45,379 --> 00:02:47,979
--What is the most resilient parasite?

44
00:02:48,409 --> 00:02:52,850
การตัดต่อหนังแบบนี้ไม่ใช่เรื่องแปลก
แต่มันก็ไม่ใช่เรื่องทั่วๆไปที่คนทำหนังจะทำ

45
00:02:52,850 --> 00:02:56,818
ปกติมันจะเป็นเอฟเฟคท์ที่ใช้ครั้งเดียวเท่านั้น
2 ตัวอย่างที่โดดเด่นคือ ;

46
00:03:01,000 --> 00:03:02,620
อ้อ แล้วก็ตัวนี้อีกตัว เพราะมันเจ๋งมาก

47
00:03:04,490 --> 00:03:07,200
งานของ คง มักจะเกี่ยวกับความฝัน ความทรงจำ

48
00:03:07,200 --> 00:03:08,658
ฝันร้าย, หนัง, และชีวิต

49
00:03:08,658 --> 00:03:11,239
เขาใช้ภาพที่ล้อกันในการเชื่อมโลกเหล่านี้

50
00:03:11,869 --> 00:03:14,080
บางครั้งเค้าก็ผสมทรานสิชั่นพวกนี้ต่อเนื่องกัน

51
00:03:14,080 --> 00:03:17,420
เพื่อให้เราคุ้นเคยกับภาพของซีนต่อไป
ก่อนที่จะเข้าซีนนั้น

52
00:03:21,979 --> 00:03:23,869
ทั้งหมดนี่ทำให้หนังของเขาตื่นตาตื่นใจเสมอ

53
00:03:23,869 --> 00:03:26,460
เราอาจจะโดนโยนข้ามซีนแค่ชั่วกระพริบตา

54
00:03:37,090 --> 00:03:39,878
ต่อให้ไม่ได้เล่าเรื่องความฝัน
คง ก็ไม่ได้ตัดต่อแบบธรรมดาๆ

55
00:03:39,878 --> 00:03:43,359
เขาชอบที่จะเล่นกับเรื่องที่ขนานกัน
บ่อยครั้งที่เขาจะเล่าข้ามไปที่บางส่วนของซีนอื่น

56
00:03:45,500 --> 00:03:47,840
เช่น เราเห็นตัวละครมองไปที่กุญแจดอกนึง

57
00:03:47,840 --> 00:03:50,060
เราก็คาดหวังว่าเขาจะหยิบมันไป

58
00:03:50,060 --> 00:03:54,290
แต่เขาก็เล่าไปที่ซีนอื่นซะ
ก่อนที่จะหยิบมันมาเล่าอีกที

59
00:03:57,769 --> 00:03:59,900
หรือ ในซีนที่ชายคนนึงโดดจากหน้าต่างแล้วเฟดออก

60
00:03:59,900 --> 00:04:03,439
ทันใด เราก็โดนตัดมาสู่ซีนที่เราไม่เข้าใจ
เพื่อบอกเราว่า นี่คือความฝัน

61
00:04:03,439 --> 00:04:06,000
แล้วค่อยเล่าสรุปซีนก่อนหน้าให้เรา

62
00:04:08,848 --> 00:04:11,848
แม้แต่เรื่องฆาตกรรม
เขาก็ยังคงเล่าด้วยการแทรกภาพแปลกๆ

63
00:04:13,458 --> 00:04:15,060
แล้วค่อยจบด้วยความรู้สึกสยอง

64
00:04:18,060 --> 00:04:21,148
ส่วนตัวแล้ว ผมชอบวิธีการตายของตัวละครของเขา

65
00:04:21,148 --> 00:04:23,900
อย่างอันนี้ คนแก่ตายลงแล้วกังหันลมก็หยุดหมุน

66
00:04:24,790 --> 00:04:27,289
แต่กลายเป็นว่าเขายังไม่ตาย
กังหันก็กลับมาหมุนอีกครั้ง

67
00:04:27,289 --> 00:04:29,438
ในตอนท้ายของซีนนี้ ชอทกังหันไม่ได้ถูกใช้ซ้ำ

68
00:04:29,438 --> 00:04:32,369
แต่เมื่อเราสังเกตเห็นว่ามันไม่เคลื่อนไหว
เราก็รู้ได้ทันทีว่า เขาตายไปแล้ว

69
00:04:33,140 --> 00:04:35,570
คง ชอบที่จะเริ่มซีนด้วยชอทโคลสอัพ

70
00:04:35,570 --> 00:04:38,039
ให้เราเดาเอาเองว่าอยู่ที่ไหน

71
00:04:38,839 --> 00:04:41,269
นานๆที เขาก็ใช้ establish shot

72
00:04:41,269 --> 00:04:44,030
แล้วค่อยบอกว่ามันแค่เป็นมุมมองของตัวละคร

73
00:04:44,030 --> 00:04:46,690
นั่นทำให้เราเข้าสู่โลกของตัวละครอย่างไม่รู้ตัว

74
00:04:47,600 --> 00:04:49,720
บ่อยครั้งที่เขาจะเล่าภาพนึงขึ้นมา


75
00:04:49,720 --> 00:04:51,560
เพื่อที่จะบอกว่ามันไม่ใช่อย่างที่เราคิด

76
00:04:51,560 --> 00:04:54,120
ความรู้สึกเรื่องสถานที่และเวลา
กลับกลายเป็นสิ่งที่เรา แค่คิดไปเอง

77
00:04:57,030 --> 00:05:00,539
มีหลายสิ่งที่เขาทำในแบบที่คนถ่ายหนังจริงจะทำไม่ได้

78
00:05:00,539 --> 00:05:03,379
คง เคยเล่าว่า เขาไม่อยากกำกับหนังคนเล่นจริง

79
00:05:03,379 --> 00:05:05,519
เพราะการตัดต่อของเขามันเร็วเกินกว่าคนจะเล่น

80
00:05:05,519 --> 00:05:07,000
เช่น

81
00:05:09,939 --> 00:05:12,530
ชอทนี้ใช้ภาพแค่ 6 เฟรม

82
00:05:12,530 --> 00:05:16,410
ในขณะที่การถ่ายจริงชอทนี้ต้องใช้ภาพ 10 เฟรม

83
00:05:16,990 --> 00:05:18,720
ลองดูอินเสิร์ทกระดาษโน้ตชอทนี้สิ

84
00:05:19,900 --> 00:05:22,068
เล่าได้ใน 10 เฟรม แต่หนังที่ถ่ายต้องใช้

85
00:05:24,288 --> 00:05:25,109
49 เฟรม

86
00:05:25,839 --> 00:05:29,740
ในการทำอนิเมชั่น คง รู้ว่า
เขาไม่จำเป็นต้องวาดรายละเอียดมากมายในชอท

87
00:05:29,740 --> 00:05:31,618
เพราะคนดูจะเข้าใจชอทเร็วกว่า

88
00:05:31,618 --> 00:05:34,728
เราอาจจะเห็นสิ่งที่ Wes Anderson
ทำในการถ่ายหนังของเขา

89
00:05:35,210 --> 00:05:38,600
เขาลดข้อมูลในภาพ insert ออก เพื่อให้เราเข้าใจได้ไวขึ้น

90
00:05:41,069 --> 00:05:45,508
เรื่องนี้น่าจำไว้ เราอาจจะตัดต่อซีนให้เร็วขึ้น 
เพื่อสร้างการรับรู้จากจิตใต้สำนึกขึ้นมา

91
00:05:45,508 --> 00:05:48,130
บางชอทในซีนนี้มีแค่เฟรมเดียวเท่านั้น

92
00:05:48,700 --> 00:05:50,118
สิ่งเหล่านี้ไม่ใช่แค่เอฟเฟคท์เก๋ๆ


93
00:05:50,118 --> 00:05:54,058
คง เชื่อว่า เราสามารถรู้สึกถึงสถานที่ เวลา 
ความจริง และจินตนาการ

94
00:05:54,058 --> 00:05:57,900
ได้ทั้งในแบบของตัวเอง และความรู้สึกร่วมในสังคม

95
00:05:58,300 --> 00:06:00,890
สไตล์ภาพและเสียงของ คง มีเพื่อพรรณาถึงเรื่องนี้

96
00:06:01,380 --> 00:06:05,398
ตลอด 10 ปีในการทำหนัง เขาพยายามที่จะผลักงาน
อนิเมชั่นไปสู่สิ่งที่การถ่ายทำให้ไม่ได้

97
00:06:05,548 --> 00:06:10,909
ไม่ใช่แค่ภาพที่เหนือจริง 
แต่ยังรวมถึงการตัดต่อที่โดดเด่น

98
00:06:11,709 --> 00:06:13,860
เขาทำสิ่งเหล่านี้ได้ด้วยความช่วยเหลือของ
Studio Madhouse

99
00:06:13,860 --> 00:06:15,869
ที่ช่วยเขาสร้างสรรค์สิ่งที่ยิ่งใหญ่ในหนังขึ้นมาด้วยกัน

100
00:06:16,059 --> 00:06:18,519
และนี่ คือหนังที่จะทำให้เข้าถึงบทสรุปการทำงาน
ที่สมบูรณ์ของ คง

101
00:06:18,519 --> 00:06:19,889
หนังเรื่องสุดท้ายในชีวิตของเขา

102
00:06:19,889 --> 00:06:22,359
หนังสั้น 1 นาที ที่เล่าความรู้สึก
ของการตื่นขึ้นมาในทุกๆเช้า

103
00:06:22,568 --> 00:06:23,963
นี่คือ Ohayou (อรุณสวัสดิ์)

104
00:07:21,305 --> 00:07:23,450
หลับให้สบายนะครับ
Satoshi Kon