0:00:01.014,0:00:02.301
สวัสดีทุกคน

0:00:02.325,0:00:06.449
ผมรู้สึกเป็นเกียรติที่ได้มาคุยกับคุณที่นี่

0:00:06.473,0:00:11.656
และที่ผมจะพูดวันนี้คือเรื่องโชค[br]และความยุติธรรม

0:00:11.680,0:00:13.602
และความสัมพันธ์ของสองสิ่งนี้

0:00:14.373,0:00:15.530
หลายปีที่แล้ว

0:00:15.554,0:00:18.952
นักเรียนเก่าของผมโทรมาหา

0:00:18.976,0:00:21.014
เพื่อคุยเรื่องลูกสาวของเขา

0:00:21.038,0:00:23.473
ลูกสาวของเขาอยู่มัธยมปลาย

0:00:23.497,0:00:28.521
และสนใจอยากสมัครเข้าเรียนที่สวาร์ทมอร์

0:00:28.545,0:00:29.847
ที่ผมสอนอยู่

0:00:29.871,0:00:35.323
และเขาอยากจะได้ความเห็นของผมว่า[br]ลูกสาวของเขาน่าจะได้เข้าเรียนหรือไม่

0:00:35.347,0:00:39.681
สวาร์ทมอร์นั้นเป็นโรงเรียนที่เข้ายากมาก

0:00:39.705,0:00:42.378
ผมจึงพูดว่า [br]"เล่าเรื่องลูกสาวของคุณให้ผมฟังหน่อย"

0:00:42.402,0:00:44.135
และเขาก็เล่าให้ผมฟัง

0:00:44.159,0:00:46.706
ว่าเธอได้เกรดอะไรบ้าง [br]คะแนนโดยรวมเป็นอย่างไร

0:00:46.730,0:00:49.366
กิจกรรมพิเศษนอกห้องเรียนที่เธอทำ

0:00:49.390,0:00:51.446
และฟังดูเหมือนเธอเป็นดาวเด่นทีเดียว

0:00:51.470,0:00:53.580
เป็นเด็กเก่ง ยอดเยี่ยมมาก

0:00:54.119,0:00:56.164
ผมจึงพูดขึ้นว่า "เธอฟังดูยอดเยี่ยม

0:00:56.188,0:00:58.850
น่าจะเป็นนักเรียนแบบที่

0:00:58.874,0:01:02.140
สวาร์ทมอร์อยากได้มาเรียนที่นี่"

0:01:02.164,0:01:05.428
เขาจึงถามขึ้นว่า "แล้วนั่นหมายความว่า[br]เธอจะได้เข้าเรียนใช่ไหม?"

0:01:06.035,0:01:08.034
ผมตอบว่า "ไม่ใช่

0:01:08.762,0:01:13.042
ห้องเรียนที่สวาร์ทมอร์ไม่มีที่พอสำหรับ

0:01:13.066,0:01:14.757
เด็กที่ดีทุกคนหรอก

0:01:14.781,0:01:18.764
ไม่มีที่พอที่ฮาร์วาร์ด หรือเยล [br]หรือพรินซ์ตัน หรือสแตนฟอร์ด

0:01:18.788,0:01:23.256
ไม่มีที่พอที่กูเกิ้ล หรืออเมซอน [br]หรือแอปเปิ้ล

0:01:23.280,0:01:28.100
ไม่มีที่พอที่ TED Conference ด้วย

0:01:28.124,0:01:30.340
มีคนดี ๆ เก่ง ๆ มากมายเหลือเกิน

0:01:30.364,0:01:33.478
และบางคนก็ไม่ได้ที่นั่งในที่เหล่านี้"

0:01:34.621,0:01:37.207
เขาจึงกล่าวว่า "แล้วเราจะต้องทำอย่างไร?"

0:01:38.073,0:01:40.956
และผมก็พูดว่า "นั่นเป็นคำถามที่ดี"

0:01:41.833,0:01:44.100
แล้วเราจะต้องทำอย่างไร?

0:01:44.124,0:01:48.185
และผมก็รู้ว่าวิทยาลัยและ[br]มหาวิทยาลัยเหล่านั้นทำอย่างไร

0:01:48.209,0:01:51.146
เพื่อให้เกิดความยุติธรรม

0:01:51.170,0:01:56.113
พวกเขาจึงยกระดับมาตรฐานให้สูงขึ้นเรื่อย ๆ

0:01:56.137,0:02:02.230
เพราะมันดูไม่ยุติธรรม[br]ที่จะรับคนที่คุณสมบัติด้อยกว่า

0:02:02.254,0:02:04.841
และปฏิเสธผู้ที่มีคุณสมบัติเด่นกว่า

0:02:04.865,0:02:09.141
คุณจึงต้องยกมาตรฐานให้สูงขึ้นและสูงขึ้น

0:02:09.165,0:02:11.394
จนสูงพอที่คุณจะสามารถรับ

0:02:11.418,0:02:15.684
นักเรียนในจำนวนที่คุณ[br]ให้ที่นั่งเขาได้เท่านั้น

0:02:15.708,0:02:22.186
และนี่ก็ขัดกับความรู้สึกเรื่องความยุติธรรม[br]และความเท่าเทียมของหลาย ๆ คน

0:02:22.210,0:02:25.188
คนในสังคมอเมริกันมีทัศนคติต่าง ๆ กันไป

0:02:25.212,0:02:28.995
ในเรื่องที่ว่ากระบวนการเช่นใดจึงจะยุติธรรม

0:02:29.019,0:02:32.813
แต่ผมคิดว่าสิ่งหนึ่งที่แทบทุกคนเห็นด้วยคือ

0:02:32.837,0:02:35.927
ระบบที่มีเหตุผล ระบบที่เป็นธรรม

0:02:35.951,0:02:37.846
คือผู้คนได้ในสิ่งที่สมควรได้

0:02:38.322,0:02:40.994
และสิ่งที่ผมบอกกับนักเรียนเก่าของผม

0:02:41.018,0:02:45.160
คือเมื่อพูดถึง[br]การรับนักเรียนเข้าเรียน

0:02:45.184,0:02:49.294
มันไม่จริงหรอกที่[br]ผู้คนจะได้ในสิ่งที่สมควรได้

0:02:49.318,0:02:52.828
บางคนได้ในสิ่งที่สมควรได้ แต่บางคนก็ไม่

0:02:52.852,0:02:56.002
มันก็เป็นอย่างนั้นเอง

0:02:56.026,0:02:59.649
เมื่อคุณยกระดับมาตรฐานจนสูง[br]เหมือนกับที่มหาวิทยาลัยได้ทำ

0:02:59.673,0:03:02.673
คุณทำให้เกิดการแข่งขันกันอย่างบ้าคลั่ง

0:03:02.697,0:03:05.062
ในหมู่เด็กมัธยมปลาย

0:03:05.086,0:03:08.384
เพราะแค่เก่งนั้นไม่เพียงพอเสียแล้ว

0:03:08.408,0:03:10.411
ไม่เพียงพอที่จะแค่เป็นคนเก่งพอ

0:03:10.435,0:03:14.111
แต่คุณต้องเก่งกว่า[br]คนอื่น ๆ ที่สมัครทุกคนด้วย

0:03:14.135,0:03:16.302
และมันทำให้เกิด

0:03:16.326,0:03:18.108
หรือมีส่วนทำให้เกิด

0:03:18.132,0:03:21.680
การระบาดของโรควิตกกังวลและโรคซึมเศร้า

0:03:21.704,0:03:25.138
ที่กำลังทำร้ายเด็กวัยรุ่นของเรา

0:03:25.162,0:03:28.491
เรากำลังทำลายคนรุ่นหนึ่ง[br]ด้วยการแข่งขันอย่างนี้

0:03:28.890,0:03:30.660
ขณะที่ผมครุ่นคิดเรื่องนี้

0:03:30.684,0:03:33.743
ผมก็คิดได้ว่ามีทางแก้ไขปัญหานี้

0:03:34.096,0:03:35.877
และนี่คือสิ่งที่เราน่าจะทำ:

0:03:37.056,0:03:39.573
เมื่อนักเรียนส่งใบสมัครเข้าวิทยาลัย

0:03:39.597,0:03:45.481
เราแยกผู้สมัครที่เก่งพอ[br]ที่จะประสบความสำเร็จออกมา

0:03:45.505,0:03:47.324
และผู้ที่ไม่เก่งพอ

0:03:47.348,0:03:50.889
เราคัดคนที่ไม่เก่งพอออก

0:03:50.913,0:03:54.646
เอาคนชื่อคนที่เก่งพอมาใส่ลงในกระป๋อง

0:03:54.670,0:03:56.962
แล้วจับฉลากเอาแบบสุ่ม

0:03:56.986,0:03:58.921
และรับคนที่ได้รับการจับฉลากเข้าเรียน

0:03:58.945,0:04:02.548
พูดอีกอย่างคือ[br]เราคัดคนเข้าเรียนด้วยวิธีลอตเตอรี่

0:04:02.572,0:04:08.224
และเราอาจจะรับคนเข้าทำงานใน[br]บริษัทเทคโนโลยีด้วยวิธีนี้ด้วย

0:04:08.248,0:04:09.605
และ --ดับความคิดนั้น--

0:04:09.629,0:04:14.024
เราอาจจะตัดสินว่า[br]ใครจะได้รับเชิญมาพูดที่ TED

0:04:14.048,0:04:15.276
ด้วยวิธีนี้เช่นกัน

0:04:15.672,0:04:17.676
อย่าเข้าใจผมผิดไป

0:04:17.700,0:04:22.206
วิธีลอตเตอรี่เช่นนี้[br]ไม่ได้เป็นการขจัดความอยุติธรรม

0:04:22.230,0:04:26.410
จะยังมีคนอีกมาก[br]ที่ไม่ได้ในสิ่งที่เขาสมควรได้รับ

0:04:26.434,0:04:28.568
แต่อย่างน้อยมันก็เป็นวิธีที่ซื่อสัตย์

0:04:28.592,0:04:34.738
มันเผยให้เห็นความอยุติธรรม[br]ในอย่างที่มัน เป็นแทนที่จะเสแสร้งว่าไม่มี

0:04:34.762,0:04:37.964
และมันเจาะบอลลูนความดันสูง

0:04:37.988,0:04:42.170
ที่กดดันเด็กมัธยมปลายของเราอยู่ให้แตกออก

0:04:42.847,0:04:46.673
มันจึงเป็นข้อเสนอที่เหมาะสมอย่างที่สุด

0:04:46.697,0:04:48.892
แม้ว่าผมจะพูดเองเออเองก็ตาม

0:04:48.916,0:04:51.165
แต่ทำไมไม่มีใครนำไปถกกันต่อ?

0:04:51.776,0:04:53.215
ผมคิดว่าผมรู้เหตุผลนะ

0:04:53.663,0:04:56.522
ผมคิดว่ามันเป็นเพราะ[br]เราไม่ชอบความคิดเช่นนี้

0:04:56.546,0:05:03.092
ที่ว่าสิ่งที่สำคัญในชีวิต[br]เกิดขึ้นจากโชคหรือความบังเอิญ

0:05:03.116,0:05:07.694
ว่าสิ่งที่สำคัญในชีวิตนั้น[br]อยู่นอกการควบคุมของเรา

0:05:07.718,0:05:09.127
ผมเกลียดความคิดเช่นนั้น

0:05:09.151,0:05:12.239
มันจึงไม่น่าแปลกใจ[br]ที่ผู้คนเกลียดความคิดนั้น

0:05:12.263,0:05:15.970
แต่เอาง่าย ๆ มันก็เป็นอย่างนั้นเอง

0:05:16.759,0:05:21.516
ประการแรกคือ การคัดเลือกนักเรียนเข้าเรียน[br]ในวิทยาลัยเป็นแบบลอตเตอรี่อยู่แล้ว

0:05:21.540,0:05:25.102
แค่เจ้าหน้าที่คัดเลือก[br]แกล้งทำเป็นว่าไม่ใช่ก็เท่านั้น

0:05:25.126,0:05:27.243
มาทำให้มันตรงไปตรงมากันเถอะ

0:05:27.267,0:05:28.716
และอย่างที่สอง

0:05:28.740,0:05:32.129
ผมว่าหากเรายอมรับว่ามันเป็นลอตเตอรรี่

0:05:32.153,0:05:36.575
มันจะทำให้เรายอมรับความสำคัญของโชคดี

0:05:36.599,0:05:38.939
ในชีวิตของพวกเราทุกคน

0:05:38.963,0:05:41.419
ดูอย่างผม

0:05:41.981,0:05:46.688
เหตุการณ์สำคัญแทบทุกเหตุการณ์[br]ในชีวิตของผม

0:05:46.712,0:05:47.912
โดยมาก

0:05:47.936,0:05:49.615
เป็นผลมาจากความโชคดี

0:05:50.779,0:05:54.078
ตอนผมอยู่มัธยมหนึ่ง[br]ครอบครัวของผมย้ายออกจากนิวยอร์ค

0:05:54.102,0:05:56.519
ไปอยู่ที่เวสต์เชสเตอร์

0:05:56.543,0:05:58.162
ตอนที่ผมเริ่มเข้าโรงเรียน

0:05:58.186,0:06:01.456
ผมพบเด็กผู้หญิงน่ารักคนหนึ่ง [br]ซึ่งต่อมากลายเป็นเพื่อนของผม

0:06:01.480,0:06:03.873
แล้วกลายมาเป็นเพื่อนซี้ของผม

0:06:03.897,0:06:06.789
และกลายมาเป็นแฟนของผม

0:06:06.813,0:06:09.243
และต่อมาเป็นภรรยาของผม

0:06:09.267,0:06:11.329
ถึงตอนนี้เธอเป็นภรรยาของผม[br]อย่างมีความสุข

0:06:11.353,0:06:13.456
มา 52 ปีแล้ว

0:06:13.480,0:06:17.257
ผมไม่ได้ทำอะไรมากเลย [br]มันเป็นความบังเอิญที่โชคดี

0:06:18.056,0:06:19.525
ผมเข้าวิทยาลัย

0:06:19.549,0:06:25.009
ในเทอมแรกผมลงชื่อเรียน[br]วิชาจิตวิทยาเบื้องต้น

0:06:25.033,0:06:27.129
ผมไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจิตวิทยาคืออะไรในตอนนั้น

0:06:27.153,0:06:29.880
แต่มันลงตัวกับตารางเวลาของผม[br]และเป็นไปตามข้อกำหนด

0:06:29.904,0:06:31.079
ผมจึงลงเรียน

0:06:31.103,0:06:33.429
และด้วยโชคพาไป ครูที่สอน

0:06:33.453,0:06:38.215
เป็นครูจิตวิทยาเบื้องต้นระดับซูเปอร์สตาร์[br]ผู้เป็นตำนาน

0:06:38.767,0:06:42.012
เพราะเช่นนั้น ผมจึงเลือกวิชาเอกจิตวิทยา

0:06:42.036,0:06:43.861
และเรียนต่อบัณฑิตวิทยาลัย

0:06:43.885,0:06:45.765
ขณะที่ผมกำลังจะจบ

0:06:45.789,0:06:48.546
เพื่อนของผมซึ่งสอนที่สวาร์ทมอร์ตัดสินใจว่า

0:06:48.570,0:06:51.373
เขาไม่อยากเป็นอาจารย์แล้ว

0:06:51.397,0:06:54.489
เขาจึงลาออกไปเข้าวิทยาลัยแพทย์

0:06:55.072,0:06:57.630
ตำแหน่งของเขาจึงว่างลง

0:06:57.654,0:07:00.430
ผมจึงสมัครเข้าทำงานในตำแหน่งของเขา

0:07:00.454,0:07:02.951
ซึ่งเป็นงานเดียวที่ผมเคยสมัครทำ

0:07:02.975,0:07:06.378
ผมทำงานที่สวาร์ทมอร์มาแล้ว 45 ปี

0:07:06.402,0:07:10.812
เป็นสถาบันที่ส่งผลและปั้นอาชีพของผม

0:07:10.836,0:07:12.879
และอีกตัวอย่างสุดท้าย

0:07:12.903,0:07:16.716
ขณะที่ผมกำลังบรรยาย[br]เกี่ยวกับงานของผมในนิวยอร์ค

0:07:16.740,0:07:20.813
มีผู้ฟังคนหนึ่งมาพบผมหลังการบรรยายจบลง

0:07:20.837,0:07:22.229
เขาแนะนำตัวเอง

0:07:22.253,0:07:23.878
เขากล่าวว่า "ผมชื่อคริสครับ

0:07:23.902,0:07:26.212
คุณสนใจมาพูดที่ TED ไหมครับ?"

0:07:27.370,0:07:30.094
คำตอบของผมคือ "TED คืออะไร?"

0:07:31.090,0:07:33.356
เขาจึงเล่าให้ผมฟัง

0:07:33.380,0:07:37.338
เมื่อก่อน TED ไม่ได้เป็นอย่างทุกวันนี้

0:07:37.362,0:07:38.825
แต่ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา

0:07:38.849,0:07:41.149
ทอล์คหลาย ๆ ทอล์คที่ผมพูดที่ TED นั้น[br]มีคนเข้าชม

0:07:41.173,0:07:43.756
มากกว่า 20 ล้านคน

0:07:44.278,0:07:46.713
สรุปก็คือผมเป็นคนโชคดี

0:07:46.737,0:07:48.533
ผมโชคดีเรื่องคู่ชีวิต

0:07:48.557,0:07:50.251
ผมโชคดีเรื่องการศึกษา

0:07:50.275,0:07:52.403
ผมโชคดีเรื่องอาชีพการงาน

0:07:52.427,0:07:58.521
และผมก็โชคดีที่มีพื้นที่อย่าง TED [br]ให้ได้ถ่ายทอดความคิด

0:07:58.545,0:08:00.673
ผมควรได้รับความสำเร็จเหล่านี้หรือไม่?

0:08:00.697,0:08:02.482
แน่นอนว่าผมควรได้รับ

0:08:02.506,0:08:05.318
เช่นเดียวกับพวกคุณ[br]ที่น่าจะคู่ควรกับความสำเร็จของคุณ

0:08:05.342,0:08:10.757
แต่ก็มีอีกมากมายหลายคน[br]ที่ควรได้รับความสำเร็จเช่นเดียวกับพวกเรา

0:08:10.781,0:08:12.718
แต่พวกเขากลับไม่ได้

0:08:13.620,0:08:16.276
แล้วผู้คนได้รับ[br]ในสิ่งที่เขาสมควรได้รับกันไหม?

0:08:16.300,0:08:18.310
สังคมยุติธรรมไหม?

0:08:19.042,0:08:20.754
แนนอนว่าไม่

0:08:20.778,0:08:26.794
การทำงานหนักและเล่นตามกติกานั้น[br]ไม่ได้การันตีอะไรเลย

0:08:26.818,0:08:31.118
หากเรายอมรับว่าความอยุติธรรมเช่นนี้[br]ว่าเป็นสิ่งที่เลี่ยงไม่ได้

0:08:31.142,0:08:33.718
รวมถึงการให้ความสำคัญ[br]กับความโชคดี

0:08:33.742,0:08:36.171
เราอาจย้อนถามตัวเองว่า

0:08:36.195,0:08:38.251
เรามีความรับผิดชอบอะไรบ้าง

0:08:38.275,0:08:44.056
ต่อคนที่เรายกย่องให้เป็นฮีโร่[br]ในช่วงเวลาแห่งโรคระบาดใหญ่นี้

0:08:44.080,0:08:47.591
เมื่อโรคร้ายกล้ำกรายครอบครัวของพวกเขา

0:08:47.615,0:08:51.593
เพื่อให้แน่ใจว่าพวกเขายังอยู่เป็นครอบครัว[br]และชีวิตไม่พังพินาศ

0:08:51.617,0:08:55.641
จากผลของการที่ต้องเผชิญโรคร้ายนี้

0:08:55.665,0:08:59.466
เราติดค้างอะไรกับผู้คนที่ต้องดิ้นรน

0:08:59.490,0:09:02.867
ทำงานหนักและโชคดีน้อยกว่าเรา

0:09:03.507,0:09:05.641
ครึ่งศตวรรษที่แล้ว

0:09:05.665,0:09:09.522
นักปรัชญา จอห์น รอลส์ เขียนหนังสือชื่อ [br]"ทฤษฎีแห่งความยุติธรรม"

0:09:09.546,0:09:14.808
และในหนังสือเล่มนั้นเขาได้แนะนำแนวคิด[br]ที่เขาเรียกว่า "ม่านแห่งความเขลา"

0:09:14.832,0:09:16.422
คำถามที่เขาตั้งไว้คือ:

0:09:16.446,0:09:22.126
ถ้าคุณไม่รู้จุดยืน[br]ของคุณในสังคม

0:09:22.150,0:09:26.166
แล้วคุณจะสร้างสังคม[br]นั้นขึ้นมาได้อย่างไร?

0:09:26.190,0:09:27.898
เขาจึงแนะว่า

0:09:27.922,0:09:30.995
นั่นคือตอนที่เราไม่รู้ว่า[br]เราจะเข้าสู่สังคม

0:09:31.019,0:09:32.838
จากข้างบน หรือจากข้างล่าง

0:09:32.862,0:09:36.660
สิ่งที่เราต้องการคือสังคม[br]ที่มีความเท่าเทียมจริง ๆ

0:09:36.684,0:09:38.530
เพื่อที่ว่า แม้แต่คนที่โชคไม่ดี

0:09:38.554,0:09:43.333
ก็จะสามารถมีชีวิตที่ดี [br]มีความหมาย และน่าพอใจได้

0:09:43.357,0:09:49.338
ดังนั้นขอให้พวกคุณทุกคนที่โชคดี[br]ประสบความสำเร็จ ย้อนดูชุมชนของคุณ

0:09:49.362,0:09:56.340
และทำในสิ่งที่ทำได้[br]เพื่อให้เกียรติและดูแล

0:09:56.364,0:10:00.369
ผู้คนที่สมควรได้รับความสำเร็จ[br]เช่นเดียวกับเรา

0:10:00.393,0:10:02.269
แต่ไม่ได้โชคดีเท่าเรา

0:10:02.293,0:10:03.707
ขอบคุณครับ