WEBVTT

00:00:02.000 --> 00:00:04.000
ข้อความที่ชัดเจน ที่ปรากฏให้เห็นอยู่บนนั้น

00:00:04.000 --> 00:00:07.000
ผมเริ่มสิ่งต่างๆ จากประโยคนั้นเมื่อ 12 ปี ก่อน

00:00:07.000 --> 00:00:10.000
และผมเริ่มศึกษา

00:00:10.000 --> 00:00:12.000
ในหมู่ประเทศกำลังพัฒนา

00:00:12.000 --> 00:00:15.000
แต่พวกคุณที่กำลังนั่งอยู่ที่นี่ ต่างมาจากทั่วทุกมุมโลก

00:00:15.000 --> 00:00:18.000
ถ้าคุณลองนึกถึงแผนที่ประเทศของคุณ

00:00:18.000 --> 00:00:20.000
คุณจะตระหนักว่า

00:00:20.000 --> 00:00:22.000
ไม่ว่าจะเป็นประเทศใดๆ ในโลก

00:00:22.000 --> 00:00:24.000
คุณสามารถวาดวงกลมเล็กๆ ในแผนที่ แล้วพูดว่า

00:00:24.000 --> 00:00:27.000
"นี่คือสถานที่ ที่ไม่มีครูดีๆ ที่ไหนอยากจะไปสอน"

00:00:28.000 --> 00:00:30.000
ยิ่งไปกว่านั้น

00:00:30.000 --> 00:00:33.000
สถานที่ว่าเหล่านี้ ก็คือที่มาของปัญหา

00:00:33.000 --> 00:00:35.000
ดังนั้น พวกเรากำลังมีปัญหาโลกแตก

00:00:35.000 --> 00:00:37.000
คือ ครูดีๆ ไม่ต้องการไปสอน

00:00:37.000 --> 00:00:40.000
ในสถานที่ ที่ต้องการตัวครูมากที่สุด

NOTE Paragraph

00:00:40.000 --> 00:00:43.000
ผมเริ่มต้นตั้งแต่ปี 1999

00:00:43.000 --> 00:00:46.000
ผมพยายามที่จะทำความเข้าใจปัญหานี้ด้วยการทดลอง

00:00:46.000 --> 00:00:49.000
ซึ่งเป็นการทดลองง่ายๆ ในกรุงนิวเดลฮี

00:00:51.000 --> 00:00:54.000
ผมก็แค่ติดตั้งเครื่องคอมพิวเตอร์

00:00:54.000 --> 00:00:57.000
ไว้ในกำแพง ในสลัมแห่งหนึ่งที่นิวเดลฮี

00:00:58.000 --> 00:01:01.000
เด็กที่นี่แทบจะไม่ได้ไปโรงเรียน และไม่รู้ภาษาอังกฤษ

00:01:01.000 --> 00:01:03.000
พวกเขาไม่เคยเห็นคอมพิวเตอร์มาก่อน

00:01:03.000 --> 00:01:06.000
และก็ไม่รู้ว่าอินเทอร์เน็ตคืออะไร

00:01:06.000 --> 00:01:09.000
ผมต่ออินเทอร์เน็ตความเร็วสูงไว้ด้วย มันสูงจากพื้นประมาณสามฟุต

00:01:09.000 --> 00:01:11.000
เปิดเครื่องไว้ที่นั่น

00:01:11.000 --> 00:01:13.000
หลังจากนั้น

00:01:13.000 --> 00:01:16.000
เราสังเกตพบสิ่งที่น่าสนใจสองสามอย่าง ซึ่งพวกคุณจะได้เห็น

00:01:16.000 --> 00:01:19.000
ผมทำการทดลองนี้ไปทั่วอินเดีย

00:01:19.000 --> 00:01:21.000
และไปยัง

00:01:21.000 --> 00:01:23.000
ส่วนอื่นๆของโลก

00:01:23.000 --> 00:01:25.000
และสังเกตพบว่า

00:01:25.000 --> 00:01:27.000
เด็กๆ จะเรียนรู้

00:01:27.000 --> 00:01:30.000
ในสิ่งที่เขาอยากจะเรียนรู้

NOTE Paragraph

00:01:30.000 --> 00:01:32.000
นี่คือการทดลองแรกที่เราทำ

00:01:32.000 --> 00:01:34.000
เด็กชายอายุแปดขวบที่ด้านขวาของคุณ

00:01:34.000 --> 00:01:37.000
กำลังสอนนักเรียนของเขา เด็กหญิงอายุหกขวบ

00:01:37.000 --> 00:01:40.000
เขากำลังสอนเธอท่องเว็บ

00:01:41.000 --> 00:01:44.000
เด็กชายคนนี้ ณ ใจกลางประเทศอินเดีย

00:01:45.000 --> 00:01:47.000
ที่หมู่บ้าน Rajasthan

00:01:47.000 --> 00:01:50.000
เด็กที่นั่นบันทึกเพลงของแต่ละคน

00:01:50.000 --> 00:01:53.000
และผลัดกันเล่นให้ฟัง

00:01:53.000 --> 00:01:55.000
ตลอดกระบวนการ

00:01:55.000 --> 00:01:57.000
พวกเขาสนุกกับมัน

00:01:57.000 --> 00:01:59.000
เขาทำทั้งหมดนี้เสร็จภายในสี่ชั่วโมง

00:01:59.000 --> 00:02:02.000
หลังจากเพิ่งเคยได้สัมผัสคอมพิวเตอร์เป็นครั้งแรก

00:02:02.000 --> 00:02:05.000
ในอีกหมู่บ้าน ทางตอนใต้ของอินเดีย

00:02:05.000 --> 00:02:07.000
เด็กชายเหล่านี้

00:02:07.000 --> 00:02:09.000
ประกอบกล้องถ่ายวิดีโอ

00:02:09.000 --> 00:02:11.000
เพื่อจะถ่ายภาพผี้ง

00:02:11.000 --> 00:02:13.000
พวกเขาดาวน์โหลดมันจาก Disney.com

00:02:13.000 --> 00:02:15.000
หรือจากเว็บไซต์ต่างๆ

00:02:15.000 --> 00:02:18.000
14 วันหลังจากเริ่มนำคอมพิวเตอร์เข้าไปในหมู่บ้าน

00:02:21.000 --> 00:02:23.000
สุดท้าย

00:02:23.000 --> 00:02:25.000
เราสรุปได้ว่าเด็กๆ

00:02:25.000 --> 00:02:28.000
สามารถเรียนรู้ที่จะใช้คอมพิวเตอร์และอินเทอร์เน็ตได้ด้วยตัวเอง

00:02:28.000 --> 00:02:30.000
ไม่ว่าจะเป็นใคร

00:02:30.000 --> 00:02:33.000
หรือที่ไหนก็ตาม

NOTE Paragraph

00:02:33.000 --> 00:02:36.000
ถึงจุดนี้ ผมชักอยากรู้มากขึ้น

00:02:36.000 --> 00:02:39.000
และตัดสินใจที่จะดูว่า

00:02:39.000 --> 00:02:42.000
เด็กๆ จะทำอะไรกับคอมพิวเตอร์ได้อีก

00:02:42.000 --> 00:02:45.000
เราเริ่มการทดลองที่กรุงไฮเดอราบัดในอินเดีย

00:02:45.000 --> 00:02:48.000
ที่นั่น เราให้เด็กกลุ่มหนึ่ง--

00:02:48.000 --> 00:02:51.000
เด็กเหล่านี้พูดภาษาอังกฤษติดสำเนียงท้องถิ่น (Telugu)

00:02:51.000 --> 00:02:53.000
ผมให้คอมพิวเตอร์พวกเขาเครื่องหนึ่ง

00:02:53.000 --> 00:02:55.000
ที่มีระบบแปลงคำพูดเป็นตัวอักษร

00:02:55.000 --> 00:02:58.000
ซึ่งติดตั้งมาในระบบปฏิบัติการวินโดวส์

00:02:58.000 --> 00:03:00.000
และบอกให้พวกเขาพูดไป

00:03:00.000 --> 00:03:02.000
พอพวกเขาพูด

00:03:02.000 --> 00:03:04.000
คอมพิวเตอร์ก็แสดงผลออกมาไม่เป็นภาษา

00:03:04.000 --> 00:03:06.000
แล้วพวกเขาก็บอกว่า "มันไม่เห็นเข้าใจภาษาที่เรากำลังพูดเลย"

00:03:06.000 --> 00:03:08.000
ผมบอกเขาว่า "เหรอ ฉันจะทิ้งคอมพิวเตอร์นี่ไว้ที่นี่สักสองเดือน"®

00:03:08.000 --> 00:03:10.000
พยายามทำให้ตัวเองเป็นที่เข้าใจ

00:03:10.000 --> 00:03:12.000
ของเครื่องคอมพ์ให้ได้ก็แล้วกัน"

00:03:12.000 --> 00:03:14.000
เด็กๆ ว่า "เราจะทำได้ยังไง"

00:03:14.000 --> 00:03:16.000
ผมก็บอกว่า

00:03:16.000 --> 00:03:18.000
"ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน"

00:03:18.000 --> 00:03:20.000
(หัวเราะ)

00:03:20.000 --> 00:03:22.000
แล้วผมก็จากมา

00:03:22.000 --> 00:03:24.000
(หัวเราะ)

00:03:25.000 --> 00:03:27.000
ผ่านไปสองเดือน --

00:03:27.000 --> 00:03:29.000
สิ่งนี้ได้ถูกบันทึกไว้

00:03:29.000 --> 00:03:31.000
ในวารสารเทคโนโลยีสารสนเทศ

00:03:31.000 --> 00:03:33.000
เพื่อการพัฒนาระหว่างประเทศ --

00:03:33.000 --> 00:03:35.000
เจ้าสำเนียงท้องถิ่นได้เปลี่ยนไป

00:03:35.000 --> 00:03:38.000
จนเกือบจะเป็นสำเนียงอังกฤษโดยธรรมชาติ

00:03:38.000 --> 00:03:41.000
ซึ่งตัวแปลงคำพูดเป็นตัวอักษรเข้าใจ

00:03:41.000 --> 00:03:44.000
หรือพูดอีกอย่างเด็กๆ กำลังพูดเหมือน James Tooley

00:03:44.000 --> 00:03:46.000
(หัวเราะ)

00:03:46.000 --> 00:03:48.000
ดังนั้น เด็กๆ สามารถเรียนรู้ได้ด้วยตัวเอง

00:03:48.000 --> 00:03:50.000
หลังจากนั้น ผมก็ทดลอง

00:03:50.000 --> 00:03:52.000
อีกหลายอย่าง

00:03:52.000 --> 00:03:54.000
ที่เด็กๆ อาจจะเรียนรู้ที่จะทำได้เอง

NOTE Paragraph

00:03:54.000 --> 00:03:57.000
ครั้งหนึ่งผมได้รับโทรศัพท์ที่น่าสนใจสายหนึ่งจากโคลัมโบ

00:03:57.000 --> 00:03:59.000
จาก Arthur C. Clarke ซึ่งอายุมากแล้ว

00:03:59.000 --> 00:04:01.000
เขาพูดว่า "ผมอยากรู้ว่ามันเป็นยังไงบ้าง"

00:04:01.000 --> 00:04:04.000
เขาไม่สามารถเดินทางได้เพราะอายุมากแล้ว ผมจึงไปหาเขา

00:04:04.000 --> 00:04:06.000
เขาพูดสิ่งที่น่าสนใจสองเรื่อง

00:04:06.000 --> 00:04:11.000
"ครูที่เครื่องจักรแทนที่ได้ ก็สมควรแล้ว"

00:04:11.000 --> 00:04:13.000
(ห้วเราะ)

00:04:13.000 --> 00:04:15.000
อย่างที่สองที่เขาพูดก็คือ

00:04:15.000 --> 00:04:17.000
"ถ้าเด็กมีความสนใจ

00:04:17.000 --> 00:04:20.000
ก็แสดงว่ามีการศึกษาแล้ว"

00:04:20.000 --> 00:04:22.000
และนั่นก็คือสิ่งที่ผมกำลังทดลอง

00:04:22.000 --> 00:04:24.000
ดังนั้น ทุกๆ ครั้งที่ผมดู และคิดถึงเขา

NOTE Paragraph

00:04:24.000 --> 00:04:27.000
(วีดีโอ) Arthur C. Clarke: มันสามารถ

00:04:27.000 --> 00:04:29.000
ช่วยเหลือผู้คนได้อย่างแน่นอน

00:04:29.000 --> 00:04:31.000
เพราะเด็กๆ เรียนรู้ได้อย่างรวดเร็ว

00:04:31.000 --> 00:04:34.000
ที่จะเสาะแสวงหาสิ่งที่ทำให้พวกเขาสนใจ

00:04:34.000 --> 00:04:37.000
และเมื่อคุณสนใจ เมื่อนั้นการศึกษาก็จะเกิดขึ้น

NOTE Paragraph

00:04:37.000 --> 00:04:40.000
Sugata Mitra: ผมนำการทดลองไปใช้ที่ประเทศอัฟริกาใต้

00:04:40.000 --> 00:04:42.000
ที่เห็นคือเด็กชายอายุ 15 ปี

NOTE Paragraph

00:04:42.000 --> 00:04:45.000
(วีดีโอ) เด็กชาย: ...อย่างที่บอก ผมเล่นเกมส์

00:04:45.000 --> 00:04:48.000
พวกเกมส์สัตว์♫

00:04:48.000 --> 00:04:51.000
และผมก็ฟังเพลง

NOTE Paragraph

00:04:51.000 --> 00:04:53.000
SM: ผมถามเขาว่า "แล้วเธอส่งอีเมลไหม?"

00:04:53.000 --> 00:04:56.000
เขาตอบว่า "ส่งซิ ข้ามน้ำข้ามทะเลเลย"

00:04:57.000 --> 00:04:59.000
นี่คือในประเทศกัมพูชา

00:04:59.000 --> 00:05:02.000
ในชนบท

00:05:02.000 --> 00:05:05.000
เกมตัวเลขพื้นๆ

00:05:05.000 --> 00:05:07.000
เกมที่ไม่มีเด็กคนไหนจะเล่น ไม่ว่าในห้องเรียนหรือที่บ้าน

00:05:07.000 --> 00:05:09.000
คุณรู้ใช่ไหม เขาจะโยนมันทิ้งด้วยซ้ำ

00:05:09.000 --> 00:05:11.000
พวกเขาจะบอกว่า "มันน่าเบื่อ"

00:05:11.000 --> 00:05:13.000
ถ้าคุณทิ้งมันไว้ตรงทางเดิน

00:05:13.000 --> 00:05:15.000
และไม่มีผู้ใหญ่เลย

00:05:15.000 --> 00:05:17.000
เด็กๆ ก็จะอวดกัน

00:05:17.000 --> 00:05:19.000
ว่าพวกเขาทำอะไรได้บ้าง

00:05:19.000 --> 00:05:21.000
นี่คือสิ่งที่พวกเด็กๆ กำลังทำ

00:05:21.000 --> 00:05:24.000
ผมคิดว่า พวกเขากำลังพยายามทำการคูณเลข

00:05:24.000 --> 00:05:26.000
และทั่วทั้งประเทศอินเดีย

00:05:26.000 --> 00:05:28.000
เมื่อผ่านไปเกือบสองปี

00:05:28.000 --> 00:05:31.000
เด็กๆ ก็เริ่มทำการบ้านโดยให้กูเกิลช่วย

00:05:31.000 --> 00:05:33.000
ผลก็คือ ครูครูทั้งหลายพบว่า

00:05:33.000 --> 00:05:35.000
ภาษาอังกฤษของพวกเด็กดีขึ้นมาก

00:05:35.000 --> 00:05:39.000
(หัวเราะ)

00:05:39.000 --> 00:05:41.000
มีการพัฒนาอย่างรวดเร็ว และอีกหลายอย่าง

00:05:41.000 --> 00:05:44.000
พวกเขาบอกว่า "เด็กๆ เริ่มกลายเป็นนักคิดที่ลึกซึ้งขึ้นเรื่อยๆ"

00:05:44.000 --> 00:05:47.000
(หัวเราะ)

00:05:47.000 --> 00:05:49.000
และก็เป็นเช่นนั้นจริงๆ

00:05:49.000 --> 00:05:51.000
ผมหมายถึง ถ้าข้อมูลเหล่านี้มีอยู่ในกูเกิล

00:05:51.000 --> 00:05:54.000
ทำไมคุณจะต้องคอยจดจำมันไว้ในหัวล่ะ?

00:05:55.000 --> 00:05:57.000
ดังนั้นในอีกสี่ปีข้างหน้า

00:05:57.000 --> 00:06:00.000
ผมเชื่อว่าเด็กๆ เหล่านี้จะสามารถใช้อินเทอร์เน็ต

00:06:00.000 --> 00:06:03.000
เพื่อบรรลุถึงเป้าหมายทางการศึกษาของตนเอง

NOTE Paragraph

00:06:03.000 --> 00:06:05.000
ช่วงนั้นเอง ที่มีทุนก้อนใหญ่

00:06:05.000 --> 00:06:07.000
ตกมาถึงมหาวิทยาลัยนิวคาสเซิล

00:06:07.000 --> 00:06:10.000
เพื่อให้ปรับปรุงการศึกษาในอินเดีย

00:06:10.000 --> 00:06:13.000
ทางนิวคาสเซิลโทรมาหาผม ผมบอกเขาว่า "ผมจะนั่งทำงานที่เดลฮี"

00:06:13.000 --> 00:06:15.000
พวกเขาบอกผมว่า "ไม่มีทางที่คุณจะจัดการ

00:06:15.000 --> 00:06:18.000
กับเงินหลายล้านปอนด์ของมหาวิทยาลัย

00:06:18.000 --> 00:06:20.000
โดยนั่งทำงานอยู่ที่เดลฮี"

00:06:20.000 --> 00:06:22.000
ดังนั้นในปี 2006

00:06:22.000 --> 00:06:24.000
ผมก็ซื้อเสื้อคลุมกันหนาวอย่างหนาให้กับตัวเอง

00:06:24.000 --> 00:06:26.000
และย้ายมาที่นิวคาสเซิล

00:06:27.000 --> 00:06:29.000
ผมต้องการทดสอบข้อจำกัด

00:06:29.000 --> 00:06:31.000
ของระบบ

00:06:31.000 --> 00:06:33.000
การทดลองแรกที่ผมทำนอกนิวคาสเซิล

00:06:33.000 --> 00:06:35.000
ที่จริงๆ แล้วทำในอินเดีย

00:06:35.000 --> 00:06:38.000
และผมตั้งเป้าหมายที่ไม่น่าเป็นไปได้ให้กับตนเองว่า:

00:06:38.000 --> 00:06:41.000
เป็นไปได้ไหมที่ เด็กที่พูดภาษา Tamil

00:06:41.000 --> 00:06:43.000
อายุ 12 ปี

00:06:43.000 --> 00:06:46.000
ในหมู่บ้านทางตอนใต้ของอินเดีย

00:06:46.000 --> 00:06:48.000
จะเรียนเรื่องเทคโนโลยีชีวภาพ

00:06:48.000 --> 00:06:50.000
ที่เป็นภาษาอังกฤษด้วยตนเอง?

00:06:50.000 --> 00:06:53.000
และผมคิดว่า ผมจะทดสอบพวกเขา พวกเขาก็คงจะได้ศูนย์คะแนน

00:06:53.000 --> 00:06:55.000
ผมจะให้เนื้อหาต่างๆ แก่พวกเขา และเมื่อกลับมาทดสอบอีกครั้ง

00:06:55.000 --> 00:06:57.000
พวกเขาก็จะได้ศูนย์คะแนนอีก

00:06:57.000 --> 00:07:01.000
แล้วผมก็จะบอกว่า "ใช่ เราคงต้องการครูในบางเรื่อง"

NOTE Paragraph

00:07:01.000 --> 00:07:03.000
ผมเรียกเด็กทั้ง 26 คนมา

00:07:03.000 --> 00:07:05.000
มากันครบแล้ว ผมก็บอกเขาว่า

00:07:05.000 --> 00:07:07.000
มีสิ่งที่ยากมากๆ อยู่ในคอมพิวเตอร์นี้

00:07:07.000 --> 00:07:10.000
ฉันจะไม่แปลกใจ ถ้าพวกเธอจะไม่เข้าใจมันเลย

00:07:10.000 --> 00:07:13.000
ทั้งหมดเป็นภาษาอังกฤษ และฉันต้องไปล่ะ

00:07:13.000 --> 00:07:15.000
(หัวเราะ)

00:07:15.000 --> 00:07:17.000
แล้วผมก็ปล่อยให้พวกเขาอยู่กับมัน

00:07:17.000 --> 00:07:19.000
หลังจากนั้นสองเดือนผมกลับไปที่นั่น

00:07:19.000 --> 00:07:21.000
เด็กๆ ทั้ง 26 คนเข้ามาหาผม ท่าทางเงียบงัน

00:07:21.000 --> 00:07:24.000
ผมพูดว่า "พวกเธอได้ดูมันไหม?"

00:07:24.000 --> 00:07:26.000
พวกเขาตอบว่า "ได้ดู"♫

00:07:26.000 --> 00:07:29.000
"พวกเธอพอจะเข้าใจอะไรไหม?" "ไม่ ไม่เลย"

00:07:29.000 --> 00:07:31.000
แล้วผมก็พูดว่า

00:07:31.000 --> 00:07:33.000
"อืมม์ พวกเธอใช้เวลากับมันนานแค่ไหน

00:07:33.000 --> 00:07:35.000
ก่อนที่เธอจะตัดสินใจว่าเธอไม่เข้าใจมันเลย"

00:07:35.000 --> 00:07:38.000
พวกเขาตอบว่า "เราดูมันทุกๆ วัน"

00:07:38.000 --> 00:07:40.000
"พวกเธอดูมัน ทั้งที่ไม่เข้าใจมันเลย ทุกๆ วันเป็นเวลานานสองเดือนเหรอ?"

00:07:40.000 --> 00:07:42.000
แล้วเด็กผู้หญิงอายุ 12 ปี คนหนึ่งก็ยกมือขึ้นแล้วพูดทีละคำ

00:07:42.000 --> 00:07:44.000
คำค่อคำ

00:07:45.000 --> 00:07:48.000
"นอกจากความจริงที่ว่า การทำสำเนา DNA ของโมเลกุลที่บกพร่อง

00:07:48.000 --> 00:07:50.000
ทำให้เกิดโรคทางพันธุกรรมแล้ว

00:07:50.000 --> 00:07:52.000
พวกเราไม่เข้าใจอะไรเลย"

NOTE Paragraph

00:07:52.000 --> 00:07:54.000
(หัวเราะ)

NOTE Paragraph

00:07:54.000 --> 00:08:01.000
(ปรบมือ)

NOTE Paragraph

00:08:01.000 --> 00:08:04.000
(หัวเราะ)

NOTE Paragraph

00:08:04.000 --> 00:08:06.000
ผมใช้เวลาสามปี กว่าจะตีพิมพ์เรื่องนี้

00:08:06.000 --> 00:08:09.000
มันเพิ่งถูกเผยแพร่ในวารสารเทคโนโลยีทางการศึกษาของอังกฤษ

00:08:09.000 --> 00:08:12.000
หนึ่งในคณะกรรมการผู้ตัดสินกล่าวว่า

00:08:12.000 --> 00:08:15.000
"มันไม่น่าเป็นไปได้"

00:08:15.000 --> 00:08:17.000
ซึ่งไม่ค่อยน่ารักเท่าไหร่

00:08:17.000 --> 00:08:19.000
อย่างไรก็ตาม เด็กผู้หญิงคนหนึ่งได้สอนตัวเอง

00:08:19.000 --> 00:08:21.000
ให้กลายเป็นครู

00:08:21.000 --> 00:08:23.000
และเธออยู่ที่นั่น

00:08:31.000 --> 00:08:33.000
อย่าลืมว่าพวกเขาไม่รู้ภาษาอังกฤษ

00:08:46.000 --> 00:08:49.000
เมื่อผมถามเธอว่า "เซลล์ประสาทอยู่ที่ไหน?"

00:08:49.000 --> 00:08:51.000
เธอพูดว่า "เซลล์ประสาท? เซลล์ประสาท?"

00:08:51.000 --> 00:08:54.000
และเธอก็มองผมและทำอย่างนี้

00:08:54.000 --> 00:08:57.000
ไม่ว่าจะหมายถึงอะไร ดูจะไม่ค่อยสบายเท่าไหร่

NOTE Paragraph

00:08:57.000 --> 00:09:00.000
คะแนนทดสอบของพวกเขาเพิ่มจากศูนย์เป็น 30 เปอร์เซนต์

00:09:00.000 --> 00:09:03.000
ซึ่งไม่น่าเป็นไปได้เลยในการศึกษาภายใต้สภาพการณ์เช่นนั้น

00:09:03.000 --> 00:09:06.000
แต่ 30 เปอร์เซนต์นี่ก็ถือว่าไม่ผ่าน

00:09:06.000 --> 00:09:08.000
แล้วผมก็พบว่าพวกเด็กๆ มีเพื่อนอยู่คนหนึ่ง

00:09:08.000 --> 00:09:10.000
เป็นพนักงานบัญชีท้องถิ่น เป็นเด็กผู้หญิง

00:09:10.000 --> 00:09:12.000
พวกเขาเล่นฟุตบอลด้วยกัน

00:09:12.000 --> 00:09:14.000
ผมบอกเธอว่า "เธอจะช่วยสอน

00:09:14.000 --> 00:09:16.000
วิชาเทคโนโลยีชีวภาพจนสอบผ่านได้ไหม?"

00:09:16.000 --> 00:09:18.000
เธอพูดว่า "ฉันจะทำได้ยังไง? ฉันไม่รู้จักวิชาที่ว่าเลย?"

00:09:18.000 --> 00:09:20.000
ผมบอกว่า "ไม่เป็นไร แค่ใช้วิธีที่คุณยายเคยใช้"

00:09:20.000 --> 00:09:22.000
เธอพูดว่า "มันคืออะไร?"

00:09:22.000 --> 00:09:24.000
ผมพูดว่า "สิ่งที่คุณต้องทำ ก็เพียงแต่

00:09:24.000 --> 00:09:26.000
ยืนอยู่หลังพวกเขา

00:09:26.000 --> 00:09:29.000
และชมเชยพวกเขา

00:09:29.000 --> 00:09:31.000
แค่พูดกับพวกเขาว่า "เจ๋ง เยี่ยมมาก

00:09:31.000 --> 00:09:34.000
นั่นอะไรหรือ? ทำอีกครั้งได้ไหม? มีอะไรให้ดูอีกไหม?

00:09:34.000 --> 00:09:36.000
เธอทำตามที่ว่าเป็นเวลาสองเดือน

00:09:36.000 --> 00:09:38.000
คะแนนทดสอบเพิ่มขึ้นเป็น 50

00:09:38.000 --> 00:09:40.000
และเป็นสิ่งที่โรงเรียนอันยอดเยี่ยมในกรุงนิวเดลฮี

00:09:40.000 --> 00:09:43.000
ได้รับจากคุณครูที่ได้รับการอมรมในวิชาเทคโนโลยีทางชีวภาพ

NOTE Paragraph

00:09:43.000 --> 00:09:45.000
ผมกลับมายังนิวคาสเซิล

00:09:45.000 --> 00:09:47.000
พร้อมกับผลการทดลองเหล่านี้

00:09:47.000 --> 00:09:49.000
และตัดสินใจว่า

00:09:49.000 --> 00:09:51.000
มีบางสิ่งกำลังเกิดขึ้น

00:09:51.000 --> 00:09:54.000
ที่มันจะจริงจังขึ้นเรื่อยๆ อย่างแน่นอน

00:09:55.000 --> 00:09:58.000
ดังนั้น เพื่อที่จะทดลองในที่ๆ ห่างไกล

00:09:58.000 --> 00:10:01.000
ผมไปยังที่ๆ ห่างไกลที่สุดเท่าที่ผมจะนึกออก

00:10:01.000 --> 00:10:03.000
(หัวเราะ)

00:10:04.000 --> 00:10:07.000
ที่ๆ ห่างจากเดลฮี ประมาณ 5,000 ไมล์

00:10:07.000 --> 00:10:09.000
เป็นที่ตั้งของเมืองเล็กๆ ชื่อ เกตส์เฮด

00:10:09.000 --> 00:10:12.000
ที่เกตส์เฮด ผมใช้เด็ก 32 คน

00:10:12.000 --> 00:10:15.000
และปรับแต่งวิธีทดลอง

00:10:15.000 --> 00:10:18.000
ผมแบ่งเด็กเป็นกลุ่มละสี่คน

00:10:18.000 --> 00:10:20.000
ผมบอกว่า "พวกเธอแบ่งกันเองเป็นกลุ่ม กลุ่มละสี่คน

00:10:20.000 --> 00:10:23.000
แต่ละกลุ่มใช้คอมพิวเตอร์หนึ่งตัว"

00:10:23.000 --> 00:10:26.000
จำได้ไหม คอมพิวเตอร์ที่ฝังไว้ในกำแพง

00:10:26.000 --> 00:10:28.000
"พวกเธอสามารถเปลี่ยนกลุ่ม

00:10:28.000 --> 00:10:30.000
สามารถเดินไปดูกลุ่มอื่นๆ

00:10:30.000 --> 00:10:32.000
ถ้าเธอไม่ชอบกลุ่มของเธอ ฯลฯ

00:10:32.000 --> 00:10:35.000
เธอสามารถไปที่กลุ่มอื่นๆ แอบมอง ดูว่าพวกเขากำลังทำอะไรกัน

00:10:35.000 --> 00:10:38.000
กลับมาที่กลุ่มของเธอและอ้างสิ่งที่เธอเห็นมาว่าเป็นผลงานของเธอ"

00:10:38.000 --> 00:10:40.000
และผมอธิบายให้พวกเขาฟังว่า

00:10:40.000 --> 00:10:43.000
พวกเธอรู้ใช่ไหมว่า การทดลองทางวิทยาศาสตร์ก็ทำกันอย่างนี้ทั้งนั้น

NOTE Paragraph

00:10:43.000 --> 00:10:45.000
(หัวเราะ)

NOTE Paragraph

00:10:45.000 --> 00:10:50.000
(ปรบมือ)

NOTE Paragraph

00:10:52.000 --> 00:10:54.000
เด็กๆ กระตือรือร้นและพูดกับผมว่า

00:10:54.000 --> 00:10:56.000
"คุณต้องการให้พวกเราทำอะไร"

00:10:56.000 --> 00:10:59.000
ผมให้ข้อสอบระดับมัธยม จำนวนหกข้อแก่พวกเขา

00:10:59.000 --> 00:11:01.000
กลุ่มแรก กลุ่มที่ดีที่สุด

00:11:01.000 --> 00:11:03.000
ตอบได้ภายใน 20 นาที

00:11:03.000 --> 00:11:06.000
ที่แย่สุด ใช้เวลา 45 นาที

00:11:06.000 --> 00:11:08.000
พวกเขาใช้ทุกอย่างที่เขารู้ --

00:11:08.000 --> 00:11:10.000
นิวส์กรุ๊ป กูเกิล วิกิพีเดีย

00:11:10.000 --> 00:11:12.000
ถามจีฟ ฯลฯ

00:11:12.000 --> 00:11:15.000
พวกครูพูดว่า "แล้วจะเรียนรู้ได้จริงๆ มั้ย"

00:11:15.000 --> 00:11:17.000
ผมบอกว่า "เรามาดูกัน

00:11:17.000 --> 00:11:19.000
อีกสองเดือนผมจะกลับมา

00:11:19.000 --> 00:11:21.000
เราจะให้ข้อสอบเขาทำ ---

00:11:21.000 --> 00:11:23.000
ไม่มีคอมพิวเตอร์ ไม่มีการคุยกัน ฯลฯ"

00:11:23.000 --> 00:11:25.000
คะแนนเฉลี่ยเมื่อผมทดสอบโดยมีคอมพิวเตอร์และกลุ่ม

00:11:25.000 --> 00:11:27.000
คือ 76 เปอร์เซนต์

00:11:27.000 --> 00:11:29.000
เมื่อผมทดลอง ทำการทดสอบ

00:11:29.000 --> 00:11:32.000
ตามที่ว่า หลังจากนั้นอีกสองเดือน คะแนนก็คือ

00:11:32.000 --> 00:11:35.000
76 เปอร์เซนต์

00:11:35.000 --> 00:11:37.000
มันมีการระลึกเป็นภาพ

00:11:37.000 --> 00:11:39.000
ภายในตัวเด็ก

00:11:39.000 --> 00:11:42.000
ผมคิดว่าเป็นเพราะพวกเขามีการถกเถียงกัน

00:11:42.000 --> 00:11:44.000
เด็กเพียงคนเดียวหน้าคอมพิวเตอร์หนึ่งตัว

00:11:44.000 --> 00:11:46.000
จะไม่ทำอย่างนั้น

00:11:46.000 --> 00:11:48.000
ผมมีผลลัพธ์ต่อจากนั้น

00:11:48.000 --> 00:11:50.000
ซึ่งแทบจะไม่น่าเชื่อเลย

00:11:50.000 --> 00:11:52.000
เกี่ยวกับคะแนนสอบที่เพิ่มขึ้นตามเวลาที่ผ่านไป♫

00:11:52.000 --> 00:11:54.000
เพราะครูของพวกเด็กบอกว่า

00:11:54.000 --> 00:11:56.000
หลังจากการทดสอบจบไป

00:11:56.000 --> 00:11:59.000
เด็กๆ ก็ยังคงใช้กูเกิลอย่างต่อเนื่อง

NOTE Paragraph

00:11:59.000 --> 00:12:01.000
กลับมาที่อังกฤษ ผมโทรศัพท์

00:12:01.000 --> 00:12:03.000
ไปยังคุณยายชาวอังกฤษ

00:12:03.000 --> 00:12:05.000
หลังการทดลองที่ยังไม่ชัดเจนนัก

00:12:05.000 --> 00:12:07.000
ครับ พวกคุณคงจะรู้ว่า

00:12:07.000 --> 00:12:09.000
คุณยายชาวอังกฤษนั้นเป็นกลุ่มที่กระตือรือร้นมากๆ

00:12:09.000 --> 00:12:11.000
มีคนยินดีเป็นอาสาสมัครในทันที 200 คน

00:12:11.000 --> 00:12:13.000
(หัวเราะ)

00:12:13.000 --> 00:12:16.000
ข้อตกลงก็คือทุกคนจะต้องสละ

00:12:16.000 --> 00:12:18.000
เวลาหนึ่งชั่วโมงเชื่อมต่อกับอินเทอร์เน็ตความเร็วสูง

00:12:18.000 --> 00:12:20.000
จากที่บ้าน

00:12:20.000 --> 00:12:22.000
อาทิตย์ละวัน

00:12:22.000 --> 00:12:24.000
ทั้งหมดทำตามนั้น

00:12:24.000 --> 00:12:26.000
ตลอดเวลาสองปีที่ผ่านมา

00:12:26.000 --> 00:12:28.000
กว่า 600 ชั่วโมงที่มีการเรียนการสอน

00:12:28.000 --> 00:12:30.000
ผ่าน Skype

00:12:30.000 --> 00:12:33.000
โดยใช้สิ่งที่พวกนักเรียนของผมเรียกว่า กลุ่มเมฆคุณยาย

00:12:33.000 --> 00:12:36.000
กลุ่มเมฆคุณยายอยู่ที่นั่น

00:12:36.000 --> 00:12:39.000
ผมสามารถยิงคุณยายเหล่านี้ไปยังโรงเรียนไหนก็ได้ที่ผมต้องการ

NOTE Paragraph

00:12:45.000 --> 00:12:47.000
(วีดีโอ) ครู: You can't catch me

00:12:47.000 --> 00:12:50.000
พวกเธอลองพูดตาม

00:12:50.000 --> 00:12:53.000
You can't catch me

NOTE Paragraph

00:12:53.000 --> 00:12:56.000
เด็กๆ: You can't catch me

NOTE Paragraph

00:12:56.000 --> 00:12:59.000
ครู: I'm the gingerbread man

NOTE Paragraph

00:12:59.000 --> 00:13:01.000
เด็กๆ: I'm the gingerbread man.

NOTE Paragraph

00:13:01.000 --> 00:13:03.000
ครู: ดี ดีมาก ...

NOTE Paragraph

00:13:09.000 --> 00:13:11.000
SM: กลับไปที่เกตส์เฮด

00:13:11.000 --> 00:13:13.000
เด็กหญิงอายุ 10 ขวบเข้าถึงแก่นแท้ของฮินดู

00:13:13.000 --> 00:13:15.000
ภายใน 15 นาที

00:13:15.000 --> 00:13:18.000
เรื่องที่ผมไม่รู้เรื่องเอาเสียเลย

00:13:21.000 --> 00:13:23.000
เด็กสองคนได้มีโอกาสดู TEDTalk

00:13:23.000 --> 00:13:25.000
ก่อนหน้านั้นพวกเขาอยากเป็นนักฟุตบอล

00:13:25.000 --> 00:13:27.000
หลังจากดู TEDTalks ไปแปดตอน

00:13:27.000 --> 00:13:30.000
ตอนนี้เขาอยากเป็น ลีโอนาโด ดาวินชี่

NOTE Paragraph

00:13:30.000 --> 00:13:33.000
(หัวเราะ)

NOTE Paragraph

00:13:33.000 --> 00:13:36.000
(ปรบมือ)

NOTE Paragraph

00:13:36.000 --> 00:13:38.000
มันเป็นเรื่องง่ายๆ

NOTE Paragraph

00:13:38.000 --> 00:13:40.000
นี่คือสิ่งที่ผมกำลังสร้าง

00:13:40.000 --> 00:13:43.000
เราเรียกมันว่า SOLEs: Self Organized Learning Environments

00:13:43.000 --> 00:13:45.000
มีการออกแบบเฟอร์นิเจอร์

00:13:45.000 --> 00:13:48.000
ให้เด็กๆ เป็นกลุ่มๆ สามารถนั่งและมองเห็นจอ

00:13:48.000 --> 00:13:51.000
เชื่อมต่อด้วยอินเทอร์เน็ตความเร็วสูง

00:13:51.000 --> 00:13:54.000
ถ้าต้องการ พวกเขาก็สามารถติดต่อกลุ่มเมฆคุณยาย

00:13:54.000 --> 00:13:56.000
นี่คือ SOLE ในนิวคาสเซิล

00:13:56.000 --> 00:13:58.000
ผู้ดำเนินการสนทนาอยู่ที่อินเดีย

NOTE Paragraph

00:13:58.000 --> 00:14:01.000
เราคืบหน้าไปไกลแค่ไหน? อีกนิดก่อนที่จะจบ

00:14:01.000 --> 00:14:04.000
ผมไปที่ตูริน (เมืองในอิตาลี) เมื่อเดือนพฤกษภาคม

00:14:05.000 --> 00:14:08.000
ผมกันครูทุกคนออกไปจากกลุ่มเด็กนักเรียนอายุ 10 ขวบ

00:14:09.000 --> 00:14:12.000
ผมใช้ภาษาอังกฤษ พวกเด็กๆ ใช้ภาษาอิตาเลี่ยน

00:14:12.000 --> 00:14:14.000
ดังนั้น ไม่มีทางที่เราสื่อสารกันได้

00:14:14.000 --> 00:14:17.000
ผมเริ่มเขียนคำถามเป็นภาษาอังกฤษบนกระดาน

00:14:18.000 --> 00:14:20.000
เด็กๆ มองดูมันแล้วพุดว่า "อะไร?"

00:14:20.000 --> 00:14:22.000
ผมบอกว่า "ลงมือได้"

00:14:22.000 --> 00:14:25.000
พวกเขาพิมพ์มันลงในกูเกิล ให้กูเกิลแปลเป็นภาษาอิตาเลี่ยน

00:14:25.000 --> 00:14:27.000
กลับไปค้นหาด้วยกูเกิลภาษาอิตาเลี่ยน

00:14:27.000 --> 00:14:30.000
15 นาทีผ่านไป ....

00:14:37.000 --> 00:14:40.000
คำถามต่อมา: คาลกัตตาอยู่ที่ไหน?

00:14:42.000 --> 00:14:45.000
คำถามนี้ใช้เวลาตอบเพียง 10 นาที

00:14:49.000 --> 00:14:52.000
ผมลองคำถามที่ยากอีก

00:14:52.000 --> 00:14:55.000
ใครคือพิธากอรัส (Pythagoras) และเขาทำอะไร?

00:14:57.000 --> 00:14:59.000
เงียบไปชั่วครู่

00:14:59.000 --> 00:15:01.000
แล้วเด็กๆ ก็บอกว่า "คุณสะกดผิด"

00:15:01.000 --> 00:15:04.000
มันต้องเป็น Pitagora (ภาษาอิตาเลี่ยน)

00:15:08.000 --> 00:15:10.000
แล้ว

00:15:10.000 --> 00:15:12.000
ในเวลา 20 นาที

00:15:12.000 --> 00:15:14.000
สามเหลี่ยมมุมฉากก็ปรากฏขึ้นบนจอ

00:15:14.000 --> 00:15:17.000
ผมเสียวสันหลังวาบ

00:15:17.000 --> 00:15:19.000
นี่คือเด็กอายุ 10 ขวบ

00:15:32.000 --> 00:15:35.000
[ข้อความ] ในอีก 30 นาที พวกเขาคงจะไปถึงทฤษฎีสัมพันธภาพ แล้วก็?

NOTE Paragraph

00:15:35.000 --> 00:15:37.000
(หัวเราะ)

NOTE Paragraph

00:15:37.000 --> 00:15:46.000
(ปรบมือ)

NOTE Paragraph

00:15:46.000 --> 00:15:48.000
SM: ดังนั้นพวกคุณทราบแล้วใช่ไหมว่าเกิดอะไรขึ้น?

00:15:48.000 --> 00:15:50.000
ผมคิดว่าพวกเราเพิ่งเจอเข้ากับ

00:15:50.000 --> 00:15:52.000
ระบบจัดการด้วยตนเอง

00:15:52.000 --> 00:15:54.000
ระบบจัดการด้วยตนเองคือระบบ

00:15:54.000 --> 00:15:56.000
ที่โครงสร้างปรากฏ

00:15:56.000 --> 00:15:59.000
โดยปราศจากการแทรกแซงจากภายนอก

00:15:59.000 --> 00:16:02.000
ระบบจัดการตนเองยังแสดงถึงการวิวัฒนาการ

00:16:02.000 --> 00:16:04.000
ที่ระบบจะเริ่มทำงานเมื่อเผชิญ

00:16:04.000 --> 00:16:06.000
กับสิ่งที่ไม่เคยถูกออกแบบมาก่อน

00:16:06.000 --> 00:16:08.000
ซึ่งก็เหมือนกับที่ทำไมคุณมีปฏิกิริยาตอบสนองกับสิ่งต่างๆ

00:16:08.000 --> 00:16:11.000
เพราะว่ามันดูไม่น่าเป็นไปได้

00:16:11.000 --> 00:16:14.000
ผมคิดว่าตอนนี้ผมพอจะเดาได้ว่า

00:16:14.000 --> 00:16:16.000
การศึกษาแบบระบบจัดการด้วยตนเอง

00:16:16.000 --> 00:16:18.000
ซึ่งมีการเรียนรู้ เป็นปรากฏการณ์ของการวิวัฒนาการ

00:16:18.000 --> 00:16:20.000
มันคงจะต้องใช้เวลาอีกสองสามปีเพื่อพิสูจน์โดยการทดลอง

00:16:20.000 --> 00:16:22.000
แต่ผมจะพยายาม

00:16:22.000 --> 00:16:25.000
แล้วในระหว่างนั้น ก็จะมีวิธีให้ใช้ได้อยู่

00:16:25.000 --> 00:16:28.000
เราต้องการผู้ดำเนินการสนทนาหนึ่งร้อยล้านคน ต่อเด็กๆ หนึ่งพันล้านคน

00:16:28.000 --> 00:16:30.000
โลกเรามีคนจำนวนมากกว่านั้นเยอะ

00:16:30.000 --> 00:16:32.000
SOLEs 10 ล้านเครื่อง

00:16:32.000 --> 00:16:35.000
เงินจำนวน หนึ่งแสนแปดหมื่นล้านดอลลาร์ และเวลาสิบปี

00:16:36.000 --> 00:16:38.000
เราสามารถเปลี่ยนแปลงทุกอย่างได้

NOTE Paragraph

00:16:38.000 --> 00:16:40.000
ขอบคุณครับ

NOTE Paragraph

00:16:40.000 --> 00:16:51.000
(ตบมือ)