1
00:00:02,000 --> 00:00:04,000
ข้อความที่ชัดเจน ที่ปรากฏให้เห็นอยู่บนนั้น

2
00:00:04,000 --> 00:00:07,000
ผมเริ่มสิ่งต่างๆ จากประโยคนั้นเมื่อ 12 ปี ก่อน

3
00:00:07,000 --> 00:00:10,000
และผมเริ่มศึกษา

4
00:00:10,000 --> 00:00:12,000
ในหมู่ประเทศกำลังพัฒนา

5
00:00:12,000 --> 00:00:15,000
แต่พวกคุณที่กำลังนั่งอยู่ที่นี่ ต่างมาจากทั่วทุกมุมโลก

6
00:00:15,000 --> 00:00:18,000
ถ้าคุณลองนึกถึงแผนที่ประเทศของคุณ

7
00:00:18,000 --> 00:00:20,000
คุณจะตระหนักว่า

8
00:00:20,000 --> 00:00:22,000
ไม่ว่าจะเป็นประเทศใดๆ ในโลก

9
00:00:22,000 --> 00:00:24,000
คุณสามารถวาดวงกลมเล็กๆ ในแผนที่ แล้วพูดว่า

10
00:00:24,000 --> 00:00:27,000
"นี่คือสถานที่ ที่ไม่มีครูดีๆ ที่ไหนอยากจะไปสอน"

11
00:00:28,000 --> 00:00:30,000
ยิ่งไปกว่านั้น

12
00:00:30,000 --> 00:00:33,000
สถานที่ว่าเหล่านี้ ก็คือที่มาของปัญหา

13
00:00:33,000 --> 00:00:35,000
ดังนั้น พวกเรากำลังมีปัญหาโลกแตก

14
00:00:35,000 --> 00:00:37,000
คือ ครูดีๆ ไม่ต้องการไปสอน

15
00:00:37,000 --> 00:00:40,000
ในสถานที่ ที่ต้องการตัวครูมากที่สุด

16
00:00:40,000 --> 00:00:43,000
ผมเริ่มต้นตั้งแต่ปี 1999

17
00:00:43,000 --> 00:00:46,000
ผมพยายามที่จะทำความเข้าใจปัญหานี้ด้วยการทดลอง

18
00:00:46,000 --> 00:00:49,000
ซึ่งเป็นการทดลองง่ายๆ ในกรุงนิวเดลฮี

19
00:00:51,000 --> 00:00:54,000
ผมก็แค่ติดตั้งเครื่องคอมพิวเตอร์

20
00:00:54,000 --> 00:00:57,000
ไว้ในกำแพง ในสลัมแห่งหนึ่งที่นิวเดลฮี

21
00:00:58,000 --> 00:01:01,000
เด็กที่นี่แทบจะไม่ได้ไปโรงเรียน และไม่รู้ภาษาอังกฤษ

22
00:01:01,000 --> 00:01:03,000
พวกเขาไม่เคยเห็นคอมพิวเตอร์มาก่อน

23
00:01:03,000 --> 00:01:06,000
และก็ไม่รู้ว่าอินเทอร์เน็ตคืออะไร

24
00:01:06,000 --> 00:01:09,000
ผมต่ออินเทอร์เน็ตความเร็วสูงไว้ด้วย มันสูงจากพื้นประมาณสามฟุต

25
00:01:09,000 --> 00:01:11,000
เปิดเครื่องไว้ที่นั่น

26
00:01:11,000 --> 00:01:13,000
หลังจากนั้น

27
00:01:13,000 --> 00:01:16,000
เราสังเกตพบสิ่งที่น่าสนใจสองสามอย่าง ซึ่งพวกคุณจะได้เห็น

28
00:01:16,000 --> 00:01:19,000
ผมทำการทดลองนี้ไปทั่วอินเดีย

29
00:01:19,000 --> 00:01:21,000
และไปยัง

30
00:01:21,000 --> 00:01:23,000
ส่วนอื่นๆของโลก

31
00:01:23,000 --> 00:01:25,000
และสังเกตพบว่า

32
00:01:25,000 --> 00:01:27,000
เด็กๆ จะเรียนรู้

33
00:01:27,000 --> 00:01:30,000
ในสิ่งที่เขาอยากจะเรียนรู้

34
00:01:30,000 --> 00:01:32,000
นี่คือการทดลองแรกที่เราทำ

35
00:01:32,000 --> 00:01:34,000
เด็กชายอายุแปดขวบที่ด้านขวาของคุณ

36
00:01:34,000 --> 00:01:37,000
กำลังสอนนักเรียนของเขา เด็กหญิงอายุหกขวบ

37
00:01:37,000 --> 00:01:40,000
เขากำลังสอนเธอท่องเว็บ

38
00:01:41,000 --> 00:01:44,000
เด็กชายคนนี้ ณ ใจกลางประเทศอินเดีย

39
00:01:45,000 --> 00:01:47,000
ที่หมู่บ้าน Rajasthan

40
00:01:47,000 --> 00:01:50,000
เด็กที่นั่นบันทึกเพลงของแต่ละคน

41
00:01:50,000 --> 00:01:53,000
และผลัดกันเล่นให้ฟัง

42
00:01:53,000 --> 00:01:55,000
ตลอดกระบวนการ

43
00:01:55,000 --> 00:01:57,000
พวกเขาสนุกกับมัน

44
00:01:57,000 --> 00:01:59,000
เขาทำทั้งหมดนี้เสร็จภายในสี่ชั่วโมง

45
00:01:59,000 --> 00:02:02,000
หลังจากเพิ่งเคยได้สัมผัสคอมพิวเตอร์เป็นครั้งแรก

46
00:02:02,000 --> 00:02:05,000
ในอีกหมู่บ้าน ทางตอนใต้ของอินเดีย

47
00:02:05,000 --> 00:02:07,000
เด็กชายเหล่านี้

48
00:02:07,000 --> 00:02:09,000
ประกอบกล้องถ่ายวิดีโอ

49
00:02:09,000 --> 00:02:11,000
เพื่อจะถ่ายภาพผี้ง

50
00:02:11,000 --> 00:02:13,000
พวกเขาดาวน์โหลดมันจาก Disney.com

51
00:02:13,000 --> 00:02:15,000
หรือจากเว็บไซต์ต่างๆ

52
00:02:15,000 --> 00:02:18,000
14 วันหลังจากเริ่มนำคอมพิวเตอร์เข้าไปในหมู่บ้าน

53
00:02:21,000 --> 00:02:23,000
สุดท้าย

54
00:02:23,000 --> 00:02:25,000
เราสรุปได้ว่าเด็กๆ

55
00:02:25,000 --> 00:02:28,000
สามารถเรียนรู้ที่จะใช้คอมพิวเตอร์และอินเทอร์เน็ตได้ด้วยตัวเอง

56
00:02:28,000 --> 00:02:30,000
ไม่ว่าจะเป็นใคร

57
00:02:30,000 --> 00:02:33,000
หรือที่ไหนก็ตาม

58
00:02:33,000 --> 00:02:36,000
ถึงจุดนี้ ผมชักอยากรู้มากขึ้น

59
00:02:36,000 --> 00:02:39,000
และตัดสินใจที่จะดูว่า

60
00:02:39,000 --> 00:02:42,000
เด็กๆ จะทำอะไรกับคอมพิวเตอร์ได้อีก

61
00:02:42,000 --> 00:02:45,000
เราเริ่มการทดลองที่กรุงไฮเดอราบัดในอินเดีย

62
00:02:45,000 --> 00:02:48,000
ที่นั่น เราให้เด็กกลุ่มหนึ่ง--

63
00:02:48,000 --> 00:02:51,000
เด็กเหล่านี้พูดภาษาอังกฤษติดสำเนียงท้องถิ่น (Telugu)

64
00:02:51,000 --> 00:02:53,000
ผมให้คอมพิวเตอร์พวกเขาเครื่องหนึ่ง

65
00:02:53,000 --> 00:02:55,000
ที่มีระบบแปลงคำพูดเป็นตัวอักษร

66
00:02:55,000 --> 00:02:58,000
ซึ่งติดตั้งมาในระบบปฏิบัติการวินโดวส์

67
00:02:58,000 --> 00:03:00,000
และบอกให้พวกเขาพูดไป

68
00:03:00,000 --> 00:03:02,000
พอพวกเขาพูด

69
00:03:02,000 --> 00:03:04,000
คอมพิวเตอร์ก็แสดงผลออกมาไม่เป็นภาษา

70
00:03:04,000 --> 00:03:06,000
แล้วพวกเขาก็บอกว่า "มันไม่เห็นเข้าใจภาษาที่เรากำลังพูดเลย"

71
00:03:06,000 --> 00:03:08,000
ผมบอกเขาว่า "เหรอ ฉันจะทิ้งคอมพิวเตอร์นี่ไว้ที่นี่สักสองเดือน"®

72
00:03:08,000 --> 00:03:10,000
พยายามทำให้ตัวเองเป็นที่เข้าใจ

73
00:03:10,000 --> 00:03:12,000
ของเครื่องคอมพ์ให้ได้ก็แล้วกัน"

74
00:03:12,000 --> 00:03:14,000
เด็กๆ ว่า "เราจะทำได้ยังไง"

75
00:03:14,000 --> 00:03:16,000
ผมก็บอกว่า

76
00:03:16,000 --> 00:03:18,000
"ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน"

77
00:03:18,000 --> 00:03:20,000
(หัวเราะ)

78
00:03:20,000 --> 00:03:22,000
แล้วผมก็จากมา

79
00:03:22,000 --> 00:03:24,000
(หัวเราะ)

80
00:03:25,000 --> 00:03:27,000
ผ่านไปสองเดือน --

81
00:03:27,000 --> 00:03:29,000
สิ่งนี้ได้ถูกบันทึกไว้

82
00:03:29,000 --> 00:03:31,000
ในวารสารเทคโนโลยีสารสนเทศ

83
00:03:31,000 --> 00:03:33,000
เพื่อการพัฒนาระหว่างประเทศ --

84
00:03:33,000 --> 00:03:35,000
เจ้าสำเนียงท้องถิ่นได้เปลี่ยนไป

85
00:03:35,000 --> 00:03:38,000
จนเกือบจะเป็นสำเนียงอังกฤษโดยธรรมชาติ

86
00:03:38,000 --> 00:03:41,000
ซึ่งตัวแปลงคำพูดเป็นตัวอักษรเข้าใจ

87
00:03:41,000 --> 00:03:44,000
หรือพูดอีกอย่างเด็กๆ กำลังพูดเหมือน James Tooley

88
00:03:44,000 --> 00:03:46,000
(หัวเราะ)

89
00:03:46,000 --> 00:03:48,000
ดังนั้น เด็กๆ สามารถเรียนรู้ได้ด้วยตัวเอง

90
00:03:48,000 --> 00:03:50,000
หลังจากนั้น ผมก็ทดลอง

91
00:03:50,000 --> 00:03:52,000
อีกหลายอย่าง

92
00:03:52,000 --> 00:03:54,000
ที่เด็กๆ อาจจะเรียนรู้ที่จะทำได้เอง

93
00:03:54,000 --> 00:03:57,000
ครั้งหนึ่งผมได้รับโทรศัพท์ที่น่าสนใจสายหนึ่งจากโคลัมโบ

94
00:03:57,000 --> 00:03:59,000
จาก Arthur C. Clarke ซึ่งอายุมากแล้ว

95
00:03:59,000 --> 00:04:01,000
เขาพูดว่า "ผมอยากรู้ว่ามันเป็นยังไงบ้าง"

96
00:04:01,000 --> 00:04:04,000
เขาไม่สามารถเดินทางได้เพราะอายุมากแล้ว ผมจึงไปหาเขา

97
00:04:04,000 --> 00:04:06,000
เขาพูดสิ่งที่น่าสนใจสองเรื่อง

98
00:04:06,000 --> 00:04:11,000
"ครูที่เครื่องจักรแทนที่ได้ ก็สมควรแล้ว"

99
00:04:11,000 --> 00:04:13,000
(ห้วเราะ)

100
00:04:13,000 --> 00:04:15,000
อย่างที่สองที่เขาพูดก็คือ

101
00:04:15,000 --> 00:04:17,000
"ถ้าเด็กมีความสนใจ

102
00:04:17,000 --> 00:04:20,000
ก็แสดงว่ามีการศึกษาแล้ว"

103
00:04:20,000 --> 00:04:22,000
และนั่นก็คือสิ่งที่ผมกำลังทดลอง

104
00:04:22,000 --> 00:04:24,000
ดังนั้น ทุกๆ ครั้งที่ผมดู และคิดถึงเขา

105
00:04:24,000 --> 00:04:27,000
(วีดีโอ) Arthur C. Clarke: มันสามารถ

106
00:04:27,000 --> 00:04:29,000
ช่วยเหลือผู้คนได้อย่างแน่นอน

107
00:04:29,000 --> 00:04:31,000
เพราะเด็กๆ เรียนรู้ได้อย่างรวดเร็ว

108
00:04:31,000 --> 00:04:34,000
ที่จะเสาะแสวงหาสิ่งที่ทำให้พวกเขาสนใจ

109
00:04:34,000 --> 00:04:37,000
และเมื่อคุณสนใจ เมื่อนั้นการศึกษาก็จะเกิดขึ้น

110
00:04:37,000 --> 00:04:40,000
Sugata Mitra: ผมนำการทดลองไปใช้ที่ประเทศอัฟริกาใต้

111
00:04:40,000 --> 00:04:42,000
ที่เห็นคือเด็กชายอายุ 15 ปี

112
00:04:42,000 --> 00:04:45,000
(วีดีโอ) เด็กชาย: ...อย่างที่บอก ผมเล่นเกมส์

113
00:04:45,000 --> 00:04:48,000
พวกเกมส์สัตว์♫

114
00:04:48,000 --> 00:04:51,000
และผมก็ฟังเพลง

115
00:04:51,000 --> 00:04:53,000
SM: ผมถามเขาว่า "แล้วเธอส่งอีเมลไหม?"

116
00:04:53,000 --> 00:04:56,000
เขาตอบว่า "ส่งซิ ข้ามน้ำข้ามทะเลเลย"

117
00:04:57,000 --> 00:04:59,000
นี่คือในประเทศกัมพูชา

118
00:04:59,000 --> 00:05:02,000
ในชนบท

119
00:05:02,000 --> 00:05:05,000
เกมตัวเลขพื้นๆ

120
00:05:05,000 --> 00:05:07,000
เกมที่ไม่มีเด็กคนไหนจะเล่น ไม่ว่าในห้องเรียนหรือที่บ้าน

121
00:05:07,000 --> 00:05:09,000
คุณรู้ใช่ไหม เขาจะโยนมันทิ้งด้วยซ้ำ

122
00:05:09,000 --> 00:05:11,000
พวกเขาจะบอกว่า "มันน่าเบื่อ"

123
00:05:11,000 --> 00:05:13,000
ถ้าคุณทิ้งมันไว้ตรงทางเดิน

124
00:05:13,000 --> 00:05:15,000
และไม่มีผู้ใหญ่เลย

125
00:05:15,000 --> 00:05:17,000
เด็กๆ ก็จะอวดกัน

126
00:05:17,000 --> 00:05:19,000
ว่าพวกเขาทำอะไรได้บ้าง

127
00:05:19,000 --> 00:05:21,000
นี่คือสิ่งที่พวกเด็กๆ กำลังทำ

128
00:05:21,000 --> 00:05:24,000
ผมคิดว่า พวกเขากำลังพยายามทำการคูณเลข

129
00:05:24,000 --> 00:05:26,000
และทั่วทั้งประเทศอินเดีย

130
00:05:26,000 --> 00:05:28,000
เมื่อผ่านไปเกือบสองปี

131
00:05:28,000 --> 00:05:31,000
เด็กๆ ก็เริ่มทำการบ้านโดยให้กูเกิลช่วย

132
00:05:31,000 --> 00:05:33,000
ผลก็คือ ครูครูทั้งหลายพบว่า

133
00:05:33,000 --> 00:05:35,000
ภาษาอังกฤษของพวกเด็กดีขึ้นมาก

134
00:05:35,000 --> 00:05:39,000
(หัวเราะ)

135
00:05:39,000 --> 00:05:41,000
มีการพัฒนาอย่างรวดเร็ว และอีกหลายอย่าง

136
00:05:41,000 --> 00:05:44,000
พวกเขาบอกว่า "เด็กๆ เริ่มกลายเป็นนักคิดที่ลึกซึ้งขึ้นเรื่อยๆ"

137
00:05:44,000 --> 00:05:47,000
(หัวเราะ)

138
00:05:47,000 --> 00:05:49,000
และก็เป็นเช่นนั้นจริงๆ

139
00:05:49,000 --> 00:05:51,000
ผมหมายถึง ถ้าข้อมูลเหล่านี้มีอยู่ในกูเกิล

140
00:05:51,000 --> 00:05:54,000
ทำไมคุณจะต้องคอยจดจำมันไว้ในหัวล่ะ?

141
00:05:55,000 --> 00:05:57,000
ดังนั้นในอีกสี่ปีข้างหน้า

142
00:05:57,000 --> 00:06:00,000
ผมเชื่อว่าเด็กๆ เหล่านี้จะสามารถใช้อินเทอร์เน็ต

143
00:06:00,000 --> 00:06:03,000
เพื่อบรรลุถึงเป้าหมายทางการศึกษาของตนเอง

144
00:06:03,000 --> 00:06:05,000
ช่วงนั้นเอง ที่มีทุนก้อนใหญ่

145
00:06:05,000 --> 00:06:07,000
ตกมาถึงมหาวิทยาลัยนิวคาสเซิล

146
00:06:07,000 --> 00:06:10,000
เพื่อให้ปรับปรุงการศึกษาในอินเดีย

147
00:06:10,000 --> 00:06:13,000
ทางนิวคาสเซิลโทรมาหาผม ผมบอกเขาว่า "ผมจะนั่งทำงานที่เดลฮี"

148
00:06:13,000 --> 00:06:15,000
พวกเขาบอกผมว่า "ไม่มีทางที่คุณจะจัดการ

149
00:06:15,000 --> 00:06:18,000
กับเงินหลายล้านปอนด์ของมหาวิทยาลัย

150
00:06:18,000 --> 00:06:20,000
โดยนั่งทำงานอยู่ที่เดลฮี"

151
00:06:20,000 --> 00:06:22,000
ดังนั้นในปี 2006

152
00:06:22,000 --> 00:06:24,000
ผมก็ซื้อเสื้อคลุมกันหนาวอย่างหนาให้กับตัวเอง

153
00:06:24,000 --> 00:06:26,000
และย้ายมาที่นิวคาสเซิล

154
00:06:27,000 --> 00:06:29,000
ผมต้องการทดสอบข้อจำกัด

155
00:06:29,000 --> 00:06:31,000
ของระบบ

156
00:06:31,000 --> 00:06:33,000
การทดลองแรกที่ผมทำนอกนิวคาสเซิล

157
00:06:33,000 --> 00:06:35,000
ที่จริงๆ แล้วทำในอินเดีย

158
00:06:35,000 --> 00:06:38,000
และผมตั้งเป้าหมายที่ไม่น่าเป็นไปได้ให้กับตนเองว่า:

159
00:06:38,000 --> 00:06:41,000
เป็นไปได้ไหมที่ เด็กที่พูดภาษา Tamil

160
00:06:41,000 --> 00:06:43,000
อายุ 12 ปี

161
00:06:43,000 --> 00:06:46,000
ในหมู่บ้านทางตอนใต้ของอินเดีย

162
00:06:46,000 --> 00:06:48,000
จะเรียนเรื่องเทคโนโลยีชีวภาพ

163
00:06:48,000 --> 00:06:50,000
ที่เป็นภาษาอังกฤษด้วยตนเอง?

164
00:06:50,000 --> 00:06:53,000
และผมคิดว่า ผมจะทดสอบพวกเขา พวกเขาก็คงจะได้ศูนย์คะแนน

165
00:06:53,000 --> 00:06:55,000
ผมจะให้เนื้อหาต่างๆ แก่พวกเขา และเมื่อกลับมาทดสอบอีกครั้ง

166
00:06:55,000 --> 00:06:57,000
พวกเขาก็จะได้ศูนย์คะแนนอีก

167
00:06:57,000 --> 00:07:01,000
แล้วผมก็จะบอกว่า "ใช่ เราคงต้องการครูในบางเรื่อง"

168
00:07:01,000 --> 00:07:03,000
ผมเรียกเด็กทั้ง 26 คนมา

169
00:07:03,000 --> 00:07:05,000
มากันครบแล้ว ผมก็บอกเขาว่า

170
00:07:05,000 --> 00:07:07,000
มีสิ่งที่ยากมากๆ อยู่ในคอมพิวเตอร์นี้

171
00:07:07,000 --> 00:07:10,000
ฉันจะไม่แปลกใจ ถ้าพวกเธอจะไม่เข้าใจมันเลย

172
00:07:10,000 --> 00:07:13,000
ทั้งหมดเป็นภาษาอังกฤษ และฉันต้องไปล่ะ

173
00:07:13,000 --> 00:07:15,000
(หัวเราะ)

174
00:07:15,000 --> 00:07:17,000
แล้วผมก็ปล่อยให้พวกเขาอยู่กับมัน

175
00:07:17,000 --> 00:07:19,000
หลังจากนั้นสองเดือนผมกลับไปที่นั่น

176
00:07:19,000 --> 00:07:21,000
เด็กๆ ทั้ง 26 คนเข้ามาหาผม ท่าทางเงียบงัน

177
00:07:21,000 --> 00:07:24,000
ผมพูดว่า "พวกเธอได้ดูมันไหม?"

178
00:07:24,000 --> 00:07:26,000
พวกเขาตอบว่า "ได้ดู"♫

179
00:07:26,000 --> 00:07:29,000
"พวกเธอพอจะเข้าใจอะไรไหม?" "ไม่ ไม่เลย"

180
00:07:29,000 --> 00:07:31,000
แล้วผมก็พูดว่า

181
00:07:31,000 --> 00:07:33,000
"อืมม์ พวกเธอใช้เวลากับมันนานแค่ไหน

182
00:07:33,000 --> 00:07:35,000
ก่อนที่เธอจะตัดสินใจว่าเธอไม่เข้าใจมันเลย"

183
00:07:35,000 --> 00:07:38,000
พวกเขาตอบว่า "เราดูมันทุกๆ วัน"

184
00:07:38,000 --> 00:07:40,000
"พวกเธอดูมัน ทั้งที่ไม่เข้าใจมันเลย ทุกๆ วันเป็นเวลานานสองเดือนเหรอ?"

185
00:07:40,000 --> 00:07:42,000
แล้วเด็กผู้หญิงอายุ 12 ปี คนหนึ่งก็ยกมือขึ้นแล้วพูดทีละคำ

186
00:07:42,000 --> 00:07:44,000
คำค่อคำ

187
00:07:45,000 --> 00:07:48,000
"นอกจากความจริงที่ว่า การทำสำเนา DNA ของโมเลกุลที่บกพร่อง

188
00:07:48,000 --> 00:07:50,000
ทำให้เกิดโรคทางพันธุกรรมแล้ว

189
00:07:50,000 --> 00:07:52,000
พวกเราไม่เข้าใจอะไรเลย"

190
00:07:52,000 --> 00:07:54,000
(หัวเราะ)

191
00:07:54,000 --> 00:08:01,000
(ปรบมือ)

192
00:08:01,000 --> 00:08:04,000
(หัวเราะ)

193
00:08:04,000 --> 00:08:06,000
ผมใช้เวลาสามปี กว่าจะตีพิมพ์เรื่องนี้

194
00:08:06,000 --> 00:08:09,000
มันเพิ่งถูกเผยแพร่ในวารสารเทคโนโลยีทางการศึกษาของอังกฤษ

195
00:08:09,000 --> 00:08:12,000
หนึ่งในคณะกรรมการผู้ตัดสินกล่าวว่า

196
00:08:12,000 --> 00:08:15,000
"มันไม่น่าเป็นไปได้"

197
00:08:15,000 --> 00:08:17,000
ซึ่งไม่ค่อยน่ารักเท่าไหร่

198
00:08:17,000 --> 00:08:19,000
อย่างไรก็ตาม เด็กผู้หญิงคนหนึ่งได้สอนตัวเอง

199
00:08:19,000 --> 00:08:21,000
ให้กลายเป็นครู

200
00:08:21,000 --> 00:08:23,000
และเธออยู่ที่นั่น

201
00:08:31,000 --> 00:08:33,000
อย่าลืมว่าพวกเขาไม่รู้ภาษาอังกฤษ

202
00:08:46,000 --> 00:08:49,000
เมื่อผมถามเธอว่า "เซลล์ประสาทอยู่ที่ไหน?"

203
00:08:49,000 --> 00:08:51,000
เธอพูดว่า "เซลล์ประสาท? เซลล์ประสาท?"

204
00:08:51,000 --> 00:08:54,000
และเธอก็มองผมและทำอย่างนี้

205
00:08:54,000 --> 00:08:57,000
ไม่ว่าจะหมายถึงอะไร ดูจะไม่ค่อยสบายเท่าไหร่

206
00:08:57,000 --> 00:09:00,000
คะแนนทดสอบของพวกเขาเพิ่มจากศูนย์เป็น 30 เปอร์เซนต์

207
00:09:00,000 --> 00:09:03,000
ซึ่งไม่น่าเป็นไปได้เลยในการศึกษาภายใต้สภาพการณ์เช่นนั้น

208
00:09:03,000 --> 00:09:06,000
แต่ 30 เปอร์เซนต์นี่ก็ถือว่าไม่ผ่าน

209
00:09:06,000 --> 00:09:08,000
แล้วผมก็พบว่าพวกเด็กๆ มีเพื่อนอยู่คนหนึ่ง

210
00:09:08,000 --> 00:09:10,000
เป็นพนักงานบัญชีท้องถิ่น เป็นเด็กผู้หญิง

211
00:09:10,000 --> 00:09:12,000
พวกเขาเล่นฟุตบอลด้วยกัน

212
00:09:12,000 --> 00:09:14,000
ผมบอกเธอว่า "เธอจะช่วยสอน

213
00:09:14,000 --> 00:09:16,000
วิชาเทคโนโลยีชีวภาพจนสอบผ่านได้ไหม?"

214
00:09:16,000 --> 00:09:18,000
เธอพูดว่า "ฉันจะทำได้ยังไง? ฉันไม่รู้จักวิชาที่ว่าเลย?"

215
00:09:18,000 --> 00:09:20,000
ผมบอกว่า "ไม่เป็นไร แค่ใช้วิธีที่คุณยายเคยใช้"

216
00:09:20,000 --> 00:09:22,000
เธอพูดว่า "มันคืออะไร?"

217
00:09:22,000 --> 00:09:24,000
ผมพูดว่า "สิ่งที่คุณต้องทำ ก็เพียงแต่

218
00:09:24,000 --> 00:09:26,000
ยืนอยู่หลังพวกเขา

219
00:09:26,000 --> 00:09:29,000
และชมเชยพวกเขา

220
00:09:29,000 --> 00:09:31,000
แค่พูดกับพวกเขาว่า "เจ๋ง เยี่ยมมาก

221
00:09:31,000 --> 00:09:34,000
นั่นอะไรหรือ? ทำอีกครั้งได้ไหม? มีอะไรให้ดูอีกไหม?

222
00:09:34,000 --> 00:09:36,000
เธอทำตามที่ว่าเป็นเวลาสองเดือน

223
00:09:36,000 --> 00:09:38,000
คะแนนทดสอบเพิ่มขึ้นเป็น 50

224
00:09:38,000 --> 00:09:40,000
และเป็นสิ่งที่โรงเรียนอันยอดเยี่ยมในกรุงนิวเดลฮี

225
00:09:40,000 --> 00:09:43,000
ได้รับจากคุณครูที่ได้รับการอมรมในวิชาเทคโนโลยีทางชีวภาพ

226
00:09:43,000 --> 00:09:45,000
ผมกลับมายังนิวคาสเซิล

227
00:09:45,000 --> 00:09:47,000
พร้อมกับผลการทดลองเหล่านี้

228
00:09:47,000 --> 00:09:49,000
และตัดสินใจว่า

229
00:09:49,000 --> 00:09:51,000
มีบางสิ่งกำลังเกิดขึ้น

230
00:09:51,000 --> 00:09:54,000
ที่มันจะจริงจังขึ้นเรื่อยๆ อย่างแน่นอน

231
00:09:55,000 --> 00:09:58,000
ดังนั้น เพื่อที่จะทดลองในที่ๆ ห่างไกล

232
00:09:58,000 --> 00:10:01,000
ผมไปยังที่ๆ ห่างไกลที่สุดเท่าที่ผมจะนึกออก

233
00:10:01,000 --> 00:10:03,000
(หัวเราะ)

234
00:10:04,000 --> 00:10:07,000
ที่ๆ ห่างจากเดลฮี ประมาณ 5,000 ไมล์

235
00:10:07,000 --> 00:10:09,000
เป็นที่ตั้งของเมืองเล็กๆ ชื่อ เกตส์เฮด

236
00:10:09,000 --> 00:10:12,000
ที่เกตส์เฮด ผมใช้เด็ก 32 คน

237
00:10:12,000 --> 00:10:15,000
และปรับแต่งวิธีทดลอง

238
00:10:15,000 --> 00:10:18,000
ผมแบ่งเด็กเป็นกลุ่มละสี่คน

239
00:10:18,000 --> 00:10:20,000
ผมบอกว่า "พวกเธอแบ่งกันเองเป็นกลุ่ม กลุ่มละสี่คน

240
00:10:20,000 --> 00:10:23,000
แต่ละกลุ่มใช้คอมพิวเตอร์หนึ่งตัว"

241
00:10:23,000 --> 00:10:26,000
จำได้ไหม คอมพิวเตอร์ที่ฝังไว้ในกำแพง

242
00:10:26,000 --> 00:10:28,000
"พวกเธอสามารถเปลี่ยนกลุ่ม

243
00:10:28,000 --> 00:10:30,000
สามารถเดินไปดูกลุ่มอื่นๆ

244
00:10:30,000 --> 00:10:32,000
ถ้าเธอไม่ชอบกลุ่มของเธอ ฯลฯ

245
00:10:32,000 --> 00:10:35,000
เธอสามารถไปที่กลุ่มอื่นๆ แอบมอง ดูว่าพวกเขากำลังทำอะไรกัน

246
00:10:35,000 --> 00:10:38,000
กลับมาที่กลุ่มของเธอและอ้างสิ่งที่เธอเห็นมาว่าเป็นผลงานของเธอ"

247
00:10:38,000 --> 00:10:40,000
และผมอธิบายให้พวกเขาฟังว่า

248
00:10:40,000 --> 00:10:43,000
พวกเธอรู้ใช่ไหมว่า การทดลองทางวิทยาศาสตร์ก็ทำกันอย่างนี้ทั้งนั้น

249
00:10:43,000 --> 00:10:45,000
(หัวเราะ)

250
00:10:45,000 --> 00:10:50,000
(ปรบมือ)

251
00:10:52,000 --> 00:10:54,000
เด็กๆ กระตือรือร้นและพูดกับผมว่า

252
00:10:54,000 --> 00:10:56,000
"คุณต้องการให้พวกเราทำอะไร"

253
00:10:56,000 --> 00:10:59,000
ผมให้ข้อสอบระดับมัธยม จำนวนหกข้อแก่พวกเขา

254
00:10:59,000 --> 00:11:01,000
กลุ่มแรก กลุ่มที่ดีที่สุด

255
00:11:01,000 --> 00:11:03,000
ตอบได้ภายใน 20 นาที

256
00:11:03,000 --> 00:11:06,000
ที่แย่สุด ใช้เวลา 45 นาที

257
00:11:06,000 --> 00:11:08,000
พวกเขาใช้ทุกอย่างที่เขารู้ --

258
00:11:08,000 --> 00:11:10,000
นิวส์กรุ๊ป กูเกิล วิกิพีเดีย

259
00:11:10,000 --> 00:11:12,000
ถามจีฟ ฯลฯ

260
00:11:12,000 --> 00:11:15,000
พวกครูพูดว่า "แล้วจะเรียนรู้ได้จริงๆ มั้ย"

261
00:11:15,000 --> 00:11:17,000
ผมบอกว่า "เรามาดูกัน

262
00:11:17,000 --> 00:11:19,000
อีกสองเดือนผมจะกลับมา

263
00:11:19,000 --> 00:11:21,000
เราจะให้ข้อสอบเขาทำ ---

264
00:11:21,000 --> 00:11:23,000
ไม่มีคอมพิวเตอร์ ไม่มีการคุยกัน ฯลฯ"

265
00:11:23,000 --> 00:11:25,000
คะแนนเฉลี่ยเมื่อผมทดสอบโดยมีคอมพิวเตอร์และกลุ่ม

266
00:11:25,000 --> 00:11:27,000
คือ 76 เปอร์เซนต์

267
00:11:27,000 --> 00:11:29,000
เมื่อผมทดลอง ทำการทดสอบ

268
00:11:29,000 --> 00:11:32,000
ตามที่ว่า หลังจากนั้นอีกสองเดือน คะแนนก็คือ

269
00:11:32,000 --> 00:11:35,000
76 เปอร์เซนต์

270
00:11:35,000 --> 00:11:37,000
มันมีการระลึกเป็นภาพ

271
00:11:37,000 --> 00:11:39,000
ภายในตัวเด็ก

272
00:11:39,000 --> 00:11:42,000
ผมคิดว่าเป็นเพราะพวกเขามีการถกเถียงกัน

273
00:11:42,000 --> 00:11:44,000
เด็กเพียงคนเดียวหน้าคอมพิวเตอร์หนึ่งตัว

274
00:11:44,000 --> 00:11:46,000
จะไม่ทำอย่างนั้น

275
00:11:46,000 --> 00:11:48,000
ผมมีผลลัพธ์ต่อจากนั้น

276
00:11:48,000 --> 00:11:50,000
ซึ่งแทบจะไม่น่าเชื่อเลย

277
00:11:50,000 --> 00:11:52,000
เกี่ยวกับคะแนนสอบที่เพิ่มขึ้นตามเวลาที่ผ่านไป♫

278
00:11:52,000 --> 00:11:54,000
เพราะครูของพวกเด็กบอกว่า

279
00:11:54,000 --> 00:11:56,000
หลังจากการทดสอบจบไป

280
00:11:56,000 --> 00:11:59,000
เด็กๆ ก็ยังคงใช้กูเกิลอย่างต่อเนื่อง

281
00:11:59,000 --> 00:12:01,000
กลับมาที่อังกฤษ ผมโทรศัพท์

282
00:12:01,000 --> 00:12:03,000
ไปยังคุณยายชาวอังกฤษ

283
00:12:03,000 --> 00:12:05,000
หลังการทดลองที่ยังไม่ชัดเจนนัก

284
00:12:05,000 --> 00:12:07,000
ครับ พวกคุณคงจะรู้ว่า

285
00:12:07,000 --> 00:12:09,000
คุณยายชาวอังกฤษนั้นเป็นกลุ่มที่กระตือรือร้นมากๆ

286
00:12:09,000 --> 00:12:11,000
มีคนยินดีเป็นอาสาสมัครในทันที 200 คน

287
00:12:11,000 --> 00:12:13,000
(หัวเราะ)

288
00:12:13,000 --> 00:12:16,000
ข้อตกลงก็คือทุกคนจะต้องสละ

289
00:12:16,000 --> 00:12:18,000
เวลาหนึ่งชั่วโมงเชื่อมต่อกับอินเทอร์เน็ตความเร็วสูง

290
00:12:18,000 --> 00:12:20,000
จากที่บ้าน

291
00:12:20,000 --> 00:12:22,000
อาทิตย์ละวัน

292
00:12:22,000 --> 00:12:24,000
ทั้งหมดทำตามนั้น

293
00:12:24,000 --> 00:12:26,000
ตลอดเวลาสองปีที่ผ่านมา

294
00:12:26,000 --> 00:12:28,000
กว่า 600 ชั่วโมงที่มีการเรียนการสอน

295
00:12:28,000 --> 00:12:30,000
ผ่าน Skype

296
00:12:30,000 --> 00:12:33,000
โดยใช้สิ่งที่พวกนักเรียนของผมเรียกว่า กลุ่มเมฆคุณยาย

297
00:12:33,000 --> 00:12:36,000
กลุ่มเมฆคุณยายอยู่ที่นั่น

298
00:12:36,000 --> 00:12:39,000
ผมสามารถยิงคุณยายเหล่านี้ไปยังโรงเรียนไหนก็ได้ที่ผมต้องการ

299
00:12:45,000 --> 00:12:47,000
(วีดีโอ) ครู: You can't catch me

300
00:12:47,000 --> 00:12:50,000
พวกเธอลองพูดตาม

301
00:12:50,000 --> 00:12:53,000
You can't catch me

302
00:12:53,000 --> 00:12:56,000
เด็กๆ: You can't catch me

303
00:12:56,000 --> 00:12:59,000
ครู: I'm the gingerbread man

304
00:12:59,000 --> 00:13:01,000
เด็กๆ: I'm the gingerbread man.

305
00:13:01,000 --> 00:13:03,000
ครู: ดี ดีมาก ...

306
00:13:09,000 --> 00:13:11,000
SM: กลับไปที่เกตส์เฮด

307
00:13:11,000 --> 00:13:13,000
เด็กหญิงอายุ 10 ขวบเข้าถึงแก่นแท้ของฮินดู

308
00:13:13,000 --> 00:13:15,000
ภายใน 15 นาที

309
00:13:15,000 --> 00:13:18,000
เรื่องที่ผมไม่รู้เรื่องเอาเสียเลย

310
00:13:21,000 --> 00:13:23,000
เด็กสองคนได้มีโอกาสดู TEDTalk

311
00:13:23,000 --> 00:13:25,000
ก่อนหน้านั้นพวกเขาอยากเป็นนักฟุตบอล

312
00:13:25,000 --> 00:13:27,000
หลังจากดู TEDTalks ไปแปดตอน

313
00:13:27,000 --> 00:13:30,000
ตอนนี้เขาอยากเป็น ลีโอนาโด ดาวินชี่

314
00:13:30,000 --> 00:13:33,000
(หัวเราะ)

315
00:13:33,000 --> 00:13:36,000
(ปรบมือ)

316
00:13:36,000 --> 00:13:38,000
มันเป็นเรื่องง่ายๆ

317
00:13:38,000 --> 00:13:40,000
นี่คือสิ่งที่ผมกำลังสร้าง

318
00:13:40,000 --> 00:13:43,000
เราเรียกมันว่า SOLEs: Self Organized Learning Environments

319
00:13:43,000 --> 00:13:45,000
มีการออกแบบเฟอร์นิเจอร์

320
00:13:45,000 --> 00:13:48,000
ให้เด็กๆ เป็นกลุ่มๆ สามารถนั่งและมองเห็นจอ

321
00:13:48,000 --> 00:13:51,000
เชื่อมต่อด้วยอินเทอร์เน็ตความเร็วสูง

322
00:13:51,000 --> 00:13:54,000
ถ้าต้องการ พวกเขาก็สามารถติดต่อกลุ่มเมฆคุณยาย

323
00:13:54,000 --> 00:13:56,000
นี่คือ SOLE ในนิวคาสเซิล

324
00:13:56,000 --> 00:13:58,000
ผู้ดำเนินการสนทนาอยู่ที่อินเดีย

325
00:13:58,000 --> 00:14:01,000
เราคืบหน้าไปไกลแค่ไหน? อีกนิดก่อนที่จะจบ

326
00:14:01,000 --> 00:14:04,000
ผมไปที่ตูริน (เมืองในอิตาลี) เมื่อเดือนพฤกษภาคม

327
00:14:05,000 --> 00:14:08,000
ผมกันครูทุกคนออกไปจากกลุ่มเด็กนักเรียนอายุ 10 ขวบ

328
00:14:09,000 --> 00:14:12,000
ผมใช้ภาษาอังกฤษ พวกเด็กๆ ใช้ภาษาอิตาเลี่ยน

329
00:14:12,000 --> 00:14:14,000
ดังนั้น ไม่มีทางที่เราสื่อสารกันได้

330
00:14:14,000 --> 00:14:17,000
ผมเริ่มเขียนคำถามเป็นภาษาอังกฤษบนกระดาน

331
00:14:18,000 --> 00:14:20,000
เด็กๆ มองดูมันแล้วพุดว่า "อะไร?"

332
00:14:20,000 --> 00:14:22,000
ผมบอกว่า "ลงมือได้"

333
00:14:22,000 --> 00:14:25,000
พวกเขาพิมพ์มันลงในกูเกิล ให้กูเกิลแปลเป็นภาษาอิตาเลี่ยน

334
00:14:25,000 --> 00:14:27,000
กลับไปค้นหาด้วยกูเกิลภาษาอิตาเลี่ยน

335
00:14:27,000 --> 00:14:30,000
15 นาทีผ่านไป ....

336
00:14:37,000 --> 00:14:40,000
คำถามต่อมา: คาลกัตตาอยู่ที่ไหน?

337
00:14:42,000 --> 00:14:45,000
คำถามนี้ใช้เวลาตอบเพียง 10 นาที

338
00:14:49,000 --> 00:14:52,000
ผมลองคำถามที่ยากอีก

339
00:14:52,000 --> 00:14:55,000
ใครคือพิธากอรัส (Pythagoras) และเขาทำอะไร?

340
00:14:57,000 --> 00:14:59,000
เงียบไปชั่วครู่

341
00:14:59,000 --> 00:15:01,000
แล้วเด็กๆ ก็บอกว่า "คุณสะกดผิด"

342
00:15:01,000 --> 00:15:04,000
มันต้องเป็น Pitagora (ภาษาอิตาเลี่ยน)

343
00:15:08,000 --> 00:15:10,000
แล้ว

344
00:15:10,000 --> 00:15:12,000
ในเวลา 20 นาที

345
00:15:12,000 --> 00:15:14,000
สามเหลี่ยมมุมฉากก็ปรากฏขึ้นบนจอ

346
00:15:14,000 --> 00:15:17,000
ผมเสียวสันหลังวาบ

347
00:15:17,000 --> 00:15:19,000
นี่คือเด็กอายุ 10 ขวบ

348
00:15:32,000 --> 00:15:35,000
[ข้อความ] ในอีก 30 นาที พวกเขาคงจะไปถึงทฤษฎีสัมพันธภาพ แล้วก็?

349
00:15:35,000 --> 00:15:37,000
(หัวเราะ)

350
00:15:37,000 --> 00:15:46,000
(ปรบมือ)

351
00:15:46,000 --> 00:15:48,000
SM: ดังนั้นพวกคุณทราบแล้วใช่ไหมว่าเกิดอะไรขึ้น?

352
00:15:48,000 --> 00:15:50,000
ผมคิดว่าพวกเราเพิ่งเจอเข้ากับ

353
00:15:50,000 --> 00:15:52,000
ระบบจัดการด้วยตนเอง

354
00:15:52,000 --> 00:15:54,000
ระบบจัดการด้วยตนเองคือระบบ

355
00:15:54,000 --> 00:15:56,000
ที่โครงสร้างปรากฏ

356
00:15:56,000 --> 00:15:59,000
โดยปราศจากการแทรกแซงจากภายนอก

357
00:15:59,000 --> 00:16:02,000
ระบบจัดการตนเองยังแสดงถึงการวิวัฒนาการ

358
00:16:02,000 --> 00:16:04,000
ที่ระบบจะเริ่มทำงานเมื่อเผชิญ

359
00:16:04,000 --> 00:16:06,000
กับสิ่งที่ไม่เคยถูกออกแบบมาก่อน

360
00:16:06,000 --> 00:16:08,000
ซึ่งก็เหมือนกับที่ทำไมคุณมีปฏิกิริยาตอบสนองกับสิ่งต่างๆ

361
00:16:08,000 --> 00:16:11,000
เพราะว่ามันดูไม่น่าเป็นไปได้

362
00:16:11,000 --> 00:16:14,000
ผมคิดว่าตอนนี้ผมพอจะเดาได้ว่า

363
00:16:14,000 --> 00:16:16,000
การศึกษาแบบระบบจัดการด้วยตนเอง

364
00:16:16,000 --> 00:16:18,000
ซึ่งมีการเรียนรู้ เป็นปรากฏการณ์ของการวิวัฒนาการ

365
00:16:18,000 --> 00:16:20,000
มันคงจะต้องใช้เวลาอีกสองสามปีเพื่อพิสูจน์โดยการทดลอง

366
00:16:20,000 --> 00:16:22,000
แต่ผมจะพยายาม

367
00:16:22,000 --> 00:16:25,000
แล้วในระหว่างนั้น ก็จะมีวิธีให้ใช้ได้อยู่

368
00:16:25,000 --> 00:16:28,000
เราต้องการผู้ดำเนินการสนทนาหนึ่งร้อยล้านคน ต่อเด็กๆ หนึ่งพันล้านคน

369
00:16:28,000 --> 00:16:30,000
โลกเรามีคนจำนวนมากกว่านั้นเยอะ

370
00:16:30,000 --> 00:16:32,000
SOLEs 10 ล้านเครื่อง

371
00:16:32,000 --> 00:16:35,000
เงินจำนวน หนึ่งแสนแปดหมื่นล้านดอลลาร์ และเวลาสิบปี

372
00:16:36,000 --> 00:16:38,000
เราสามารถเปลี่ยนแปลงทุกอย่างได้

373
00:16:38,000 --> 00:16:40,000
ขอบคุณครับ

374
00:16:40,000 --> 00:16:51,000
(ตบมือ)