WEBVTT

00:00:13.980 --> 00:00:20.980
ชีวิต อิสรภาพ และการไล่ตามความสุข

00:00:24.780 --> 00:00:27.900
พวกเราดำรงชีพโดยไล่จับความสุข "อยู่ที่นั่น"

00:00:27.950 --> 00:00:30.400
เสมือนกับว่ามันเป็นสินค้า

00:00:30.500 --> 00:00:38.500
พวกเราเป็นทาสของความอยากและความกระหายของตนเอง

00:00:39.460 --> 00:00:41.490
ความสุขไม่ใช่สิ่งที่สามารถไล่จับ

00:00:41.540 --> 00:00:44.840
หรือซื้อได้เหมือนชุดสูทราคาถูก

00:00:44.890 --> 00:00:46.020
นี่คือมายา

00:00:46.070 --> 00:00:46.979
ภาพลวงตา

00:00:47.129 --> 00:00:51.750
การละเล่นที่ไม่มีที่สิ้นสุด

00:00:51.750 --> 00:00:53.420
ในประเพณีพุทธ

00:00:53.420 --> 00:00:56.429
สังสารวัฏหรือวงเวียนอันไม่มีที่สิ้นสุดแห่งทุกข์

00:00:56.529 --> 00:00:59.019
ถูกทำให้เป็นอมตะโดยความกระหายในความพอใจ

00:00:59.069 --> 00:01:03.120
และความรังเกียจในความเจ็บปวด

00:01:03.220 --> 00:01:07.409
ฟรอยด์เรียกสิ่งนี้ว่า "หลักแห่งความพอใจ"

00:01:07.409 --> 00:01:10.329
ทุกสิ่งที่เราทำคือความพยายามที่จะสร้างความพอใจ

00:01:10.379 --> 00:01:12.329
เพื่อให้ได้ในสิ่งที่เราต้องการ

00:01:12.379 --> 00:01:19.079
หรือเพื่อผลักบางสิ่งอันไม่พึงประสงค์ที่เราไม่ต้องการ

00:01:19.670 --> 00:01:23.630
แม้แต่สิ่งมีชีวิตที่เรียบง่ายอย่างโปรโตซัวน้ำจืด (paramecium) ก็ทำอย่างนี้

00:01:23.680 --> 00:01:26.340
มันเรียกว่าการตอบสนองต่อสิ่งเร้า

00:01:26.440 --> 00:01:30.850
ไม่เหมือนโปรโตซัวน้ำจืด มนุษย์มีทางเลือกมากกว่า

00:01:30.850 --> 00:01:34.959
พวกเรามีอิสระที่จะคิด และนั่นคือแก่นของปัญหา

00:01:35.059 --> 00:01:48.709
มันคือความคิดเกี่ยวกับสิ่งที่เราต้องการนั่นเอง ที่อยู่นอกเหนือการควบคุมในปัจจุบันนี้

00:02:10.158 --> 00:02:14.139
สภาวะกลืนไม่เข้าคายไม่ออกในสังคมปัจจุบัน คือสิ่งที่พวกเราค้นหาเพื่อเข้าใจโลก

00:02:14.150 --> 00:02:17.430
โดยไม่ใช้ความรู้สึกตัวภายในอันล้าสมัย

00:02:17.430 --> 00:02:20.380
แต่โดยใช้การวัดปริมาณและคุณภาพที่พวกเรามองเห็น

00:02:20.380 --> 00:02:25.819
ว่าเป็นโลกภายนอกโดยใช้วิธีการและแนวคิดแบบวิทยาศาสตร์

00:02:25.819 --> 00:02:30.319
การคิดนำมาเพียงการคิดที่มากขึ้นและคำถามที่มากขึ้น

00:02:30.319 --> 00:02:33.770
พวกเราค้นหาเพื่อที่จะรู้จักพลังด้านในสุดซึ่งสร้างโลก

00:02:33.770 --> 00:02:35.710
และชี้นำวิถีทางของมัน

00:02:35.750 --> 00:02:39.230
แต่พวกเราเข้าใจว่าแก่นสารนี้เป็นสิ่งนอกตัว

00:02:39.270 --> 00:02:44.809
ไม่ใช่สิ่งมีชีวิตที่เป็นเนื้อแท้ภายในธรรมชาติของเรา

00:02:44.829 --> 00:02:48.870
นักจิตวิทยาผู้โด่งดังชื่อ คาร์ล ยุง พูดว่า

00:02:48.910 --> 00:02:55.990
"บุคคลผู้มองภายนอกนั้นฝัน บุคคลที่มองภายในนั้นตื่น"

00:02:56.130 --> 00:02:59.120
มันไม่ผิดที่ต้องการที่จะตื่น

00:03:00.480 --> 00:03:04.099
สิ่งที่ผิดคือการค้นหาความสุขจากภายนอก

00:03:04.119 --> 00:03:11.019
ในเมื่อมันสามารถพบได้เฉพาะจากภายใน

00:03:34.720 --> 00:03:40.490
วันที่ 4 ตุลาคม 2010 ที่การประชุมเทคโคโนมี (Techonomy conference) ที่ทะเลสาบทาโฮ แคลิฟอเนีย

00:03:40.500 --> 00:03:45.819
เอริก ชมิดต์ ผู้จัดการบริษัทกูเกิล (Google) ได้พูดถึงตัวเลขสถิติที่น่าตกใจ

00:03:45.819 --> 00:03:49.500
ปัจจุบันนี้ทุกสองวันพวกเราผลิตข้อมูลจำนวนมากเทียบเท่ากับที่ผลิต

00:03:49.500 --> 00:03:53.170
ตั้งแต่ยุครุ่งสางแห่งความศิวิไลซ์มาจนถึงปี 2003

00:03:53.190 --> 00:03:54.599
ตามที่ชมิดต์พูด

00:03:54.599 --> 00:04:01.599
นั่นคือข้อมูลประมาณ 5 เอกซะไบต์

00:04:02.060 --> 00:04:05.590
ไม่เคยมีมาก่อนในประวัติศาสตร์มนุษย์ที่มีการคิดมากมาย

00:04:05.590 --> 00:04:11.410
และมีความสับสนอลหม่านมากมายเกิดขึ้นบนโลกอย่างนี้

00:04:11.450 --> 00:04:15.490
มันเป็นไปได้ไหมที่ทุกครั้งที่เราคิดถึงคำตอบของปัญหาหนึ่ง

00:04:15.510 --> 00:04:18.519
เราได้สร้างปัญหาเพิ่มขึ้นจากเดิมเป็นสอง ?

00:04:18.559 --> 00:04:20.609
ความคิดเหล่านี้มีอะไรดี ?

00:04:20.629 --> 00:04:24.010
หากมันไม่นำพาไปสู่ความสุขที่ยิ่งใหญ่กว่า ?

00:04:24.050 --> 00:04:25.570
พวกเรามีความสุขมากขึ้นหรือ ?

00:04:25.590 --> 00:04:27.040
สงบมากขึ้น ?

00:04:27.070 --> 00:04:30.020
เบิกบานขึ้นอันเป็นผลเนื่องมาจากความคิดเหล่านี้ ?

00:04:30.960 --> 00:04:33.180
หรือมันแยกพวกเรา ?

00:04:33.200 --> 00:04:39.600
ตัดขาดพวกเราจากประสบการณ์ชีวิตที่ลึกและมีความหมายยิ่งกว่า

00:04:42.939 --> 00:04:45.450
การคิด การแสดงออก และการกระทำ

00:04:45.450 --> 00:04:48.560
ต้องถูกทำให้สมดุลด้วย "การเป็น"

00:04:48.580 --> 00:05:00.440
ไม่ว่าอย่างไร พวกเราคือผู้เป็นอยู่อย่างมนุษย์ ไม่ใช่ผู้กระทำอยู่อย่างมนุษย์

00:05:04.490 --> 00:05:09.650
พวกเราต้องการความเปลี่ยนแปลง...และต้องการความเสถียรในเวลาเดียวกัน

00:05:09.650 --> 00:05:13.200
หัวใจของพวกเราถูกตัดขาดจากวงก้นหอยแห่งชีวิต

00:05:13.300 --> 00:05:15.100
ซึ่งเป็นกฎแห่งความเปลี่ยนแปลง

00:05:15.100 --> 00:05:18.039
เมื่อจิตที่คิดของพวกเราได้นำพาเราไปยังความเสถียร

00:05:18.039 --> 00:05:24.430
ความปลอดภัย และการทำให้ประสาทสัมผัสต่างๆสงบลง

00:05:25.580 --> 00:05:29.270
ด้วยแรงดึงดูดที่ไม่ปกติ พวกเราดูการฆ่า สึนามิ

00:05:29.370 --> 00:05:34.090
แผ่นดินไหวและสงคราม

00:05:34.390 --> 00:05:38.780
พวกเราพยายามอย่างต่อเนื่องที่จะครอบครองจิตของตนโดยทำให้มันเต็มไปด้วยข่าวสาร

00:05:38.830 --> 00:05:41.700
รายการทีวีหลั่งไหลมาจากทุกอุปกรณ์ที่เป็นไปได้

00:05:41.750 --> 00:05:43.550
เกมส์และปริศนาต่างๆ

00:05:43.600 --> 00:05:44.770
การส่งข้อความตัวอักษร

00:05:44.820 --> 00:05:48.000
และเรื่องไม่เป็นสาระทุกเรื่องเท่าที่เป็นไปได้

00:05:48.100 --> 00:05:49.919
พวกเราปล่อยให้ตนเองดื่มด่ำกับ

00:05:50.019 --> 00:05:51.970
ภาพใหม่ๆที่หลั่งไหลมาอย่างไม่มีที่สิ้นสุด

00:05:53.370 --> 00:06:00.270
วิธีใหม่ๆที่จะยั่วเย้าประสาทสัทผัสและทำให้มันสงบลง

00:06:00.669 --> 00:06:03.539
เมื่อถึงเวลาแห่งการสะท้อนภายในอย่างเงียบสงบ

00:06:03.639 --> 00:06:08.360
หัวใจของเราอาจบอกเราว่าชีวิตมีมากกว่าความเป็นจริงที่พวกเราเป็นอยู่ในปัจจุบัน

00:06:08.410 --> 00:06:11.710
ว่าพวกเราดำรงชีวิตอยู่ในโลกแห่งปีศาจผู้หิวโหย

00:06:11.810 --> 00:06:18.410
ความต้องการอันไม่มีที่สิ้นสุด และไม่เคยพอใจ

00:06:24.360 --> 00:06:27.829
พวกเราสร้างความอลหม่านแห่งข้อมูลบินว่อนไปทั่วโลก

00:06:27.929 --> 00:06:30.289
เพื่ออำนวยความสะดวกในการคิด

00:06:30.339 --> 00:06:33.370
ส่งเสริมความคิดเกี่ยวกับการกู้โลก

00:06:33.420 --> 00:06:38.220
เพื่อแก้ปัญหาที่เกิดขึ้นเพียงเพราะจิตสร้างมันขึ้นมา

00:06:38.320 --> 00:06:45.970
การคิดได้สร้างความยุ่งเหยิงทั้งมวลที่พวกเรากำลังเป็นอยู่ในปัจจุบัน

00:06:46.060 --> 00:06:50.739
พวกเราทำสงครามกับโรคภัยไข้เจ็บ ศัตรู และปัญหา

00:06:50.839 --> 00:06:55.239
สิ่งที่ขัดแย้งกันเองก็คือสิ่งใดที่เธอต่อต้านมันจะคงอยู่

00:06:55.339 --> 00:06:59.210
ยิ่งเธอต่อต้านมัน มันก็ยิ่งเข้มแข็งขึ้น

00:06:59.260 --> 00:07:01.260
เหมือนการออกกำลังกล้ามเนื้อ

00:07:01.360 --> 00:07:05.399
ความจริงเธอกำลังทำให้สิ่งที่เธอต้องการกำจัดแข็งแกร่งขึ้น

00:07:05.699 --> 00:07:09.900
ถ้าอย่างนั้น อะไรจะเป็นสิ่งทดแทนการคิดได้ ?

00:07:10.000 --> 00:07:18.900
มีกลไกอื่นใดที่มนุษย์สามารถใช้ดำรงชีพในโลกใบนี้ได้ ?

00:07:32.839 --> 00:07:37.220
ในขณะที่วัฒนธรรมตะวันตกในหลายศตวรรษที่ผ่านมามุ่งไปที่การสำรวจทางกายภาพ

00:07:37.270 --> 00:07:39.869
โดยใช้ความคิดและการวิเคราะห์

00:07:39.919 --> 00:07:48.740
วัฒธรรมโบราณอื่นๆได้พัฒนาเทคโนโลยีเพื่อสำรวจความว่างภายในขึ้นด้วยความช่ำชองเสมอกัน

00:07:48.849 --> 00:07:51.539
มันคือการสูญเสียความเชื่อมโยงกับโลกภายในของพวกเรา

00:07:51.589 --> 00:07:56.090
ซึ่งสร้างความไม่สมดุลให้เกิดขึ้นบนโลกใบนี้

00:07:56.290 --> 00:07:58.869
คติโบราณที่ว่า "รู้จักตนเอง"

00:08:04.369 --> 00:08:07.079
การตอบคำถามที่ว่า "ฉันคือใคร ?"

00:08:07.229 --> 00:08:14.229
ไม่ใช่เรื่องผิวเผินที่จะอธิบายโดยสิ่งที่เขียนอยู่ในนามบัตรของเธอ

00:08:15.759 --> 00:08:19.930
ในพุทธศาสนา เธอไม่ใช่สิ่งที่บรรจุอยู่ในความรู้สึกตัวของเธอ

00:08:20.030 --> 00:08:23.620
เธอไม่ได้เป็นเพียงการชุมนุมกันของความคิดหรือความเห็นต่างๆ

00:08:23.670 --> 00:08:34.020
เพราะเบื้องหลังความคิดทั้งมวล ยังมีคนหนึ่งซึ่งคอยสังเกตความคิดอยู่

00:08:35.950 --> 00:08:38.950
โจทย์ว่าด้วยการ "รู้จักตนเอง" คือโกอานของเซ็น

00:08:41.100 --> 00:08:45.350
ในที่สุดจิตก็จะหมดกำลังในการหาคำตอบ

00:08:45.450 --> 00:08:48.100
เสมือนหมาวิ่งไล่งับหางตนเอง

00:08:50.100 --> 00:08:52.470
ที่ต้องการหาคำตอบ

00:08:57.020 --> 00:09:01.260
ความจริงที่ว่าเธอเป็นใครนั้นไม่จำเป็นต้องมีคำตอบ

00:09:01.310 --> 00:09:08.110
เพราะทุกคำถามถูกสร้างขึ้นมาจากจิตที่ถือตัวถือตน

00:09:08.260 --> 00:09:15.260
เธอไม่ใช่จิตของเธอ

00:09:16.420 --> 00:09:23.420
ความจริงไม่ได้อยู่ในคำตอบที่เพิ่มขึ้น แต่อยู่ในคำถามที่น้อยลง

00:09:25.170 --> 00:09:27.280
อย่างที่ โจเซฟ แคมพ์เบลล์ กล่าวไว้ว่า

00:09:27.380 --> 00:09:30.320
"ฉันไม่เชื่อว่าผู้คนกำลังหาความหมายของชีวิต

00:09:30.370 --> 00:09:37.220
มากพอกับที่กำลังหาประสบการณ์แห่งการมีชีวิต"

00:09:53.000 --> 00:09:55.990
เมื่อพระพุทธเจ้าถูกถามว่า "คุณเป็นอะไร ?"

00:09:57.490 --> 00:09:59.380
"ฉันตื่นอยู่"

00:09:59.480 --> 00:10:06.380
มันแปลว่าอะไร ที่ว่าตื่นอยู่ ?

00:10:07.910 --> 00:10:10.060
พระพุทธเจ้าไม่ได้พูดโดยตรง

00:10:10.160 --> 00:10:13.510
เพราะการเบ่งบานของแต่ละชีวิตแตกต่างกัน

00:10:13.610 --> 00:10:15.860
แต่ท่านได้กล่าวขึ้นมาสิ่งหนึ่ง

00:10:21.990 --> 00:10:26.490
ศาสนาหลักทุกศาสนามีชื่อเรียกสำหรับสภาวะแห่งการตื่น

00:10:26.580 --> 00:10:27.810
สวรรค์

00:10:27.810 --> 00:10:29.050
นิพพาน

00:10:29.050 --> 00:10:32.570
หรือโมกษะ

00:10:32.670 --> 00:10:37.240
จิตที่เงียบสงบคือทั้งหมดที่เธอจำเป็นต้องมีเพื่อตระหนักรู้ในธรรมชาติแห่งกระแสนั้น

00:10:37.540 --> 00:10:40.880
สิ่งอื่นทั้งมวลจะเกิดขึ้นเมื่อจิตเธอเงียบสงบ

00:10:40.930 --> 00:10:44.110
ในความสงบนิ่ง พลังงานภายในจะตื่น

00:10:44.110 --> 00:10:48.410
และทำงานโดยปราศจากความพยายามใดๆในส่วนของเธอ

00:10:48.510 --> 00:10:55.410
อย่างที่เมธีเต๋ากล่าวว่า "ชี่เกิดตามความรู้สึกตัว"

00:10:56.200 --> 00:11:01.700
ด้วยความนิ่ง บุคคลจะเริ่มได้ยินปัญญาแห่งพืชและสัตว์

00:11:01.810 --> 00:11:05.560
เสียงกระซิบเงียบในความฝัน

00:11:05.560 --> 00:11:07.480
แล้วบุคคลจะเรียนรู้กลไกลึกลับ

00:11:07.580 --> 00:11:11.650
เมื่อความฝันเหล่านั้นกลายมาเป็นรูปแบบวัตถุ

00:11:11.650 --> 00:11:17.310
ในคัมภีร์เต๋าเต๋อจิง การใช้ชีวิตเช่นนี้เรียกว่า "เว วู เว"

00:11:17.660 --> 00:11:22.670
"ทำ โดยไม่ทำ"

00:11:22.770 --> 00:11:24.900
พระพุทธเจ้ากล่าวถึง "ทางสายกลาง"

00:11:28.270 --> 00:11:31.510
อริสโตเติลอธิบายค่าเฉลี่ยสีทอง

00:11:31.560 --> 00:11:35.230
ซึ่งเป็นค่ากลางระหว่างสุดโต่งสองอย่าง ว่าเป็นทางแห่งความงดงาม

00:11:35.580 --> 00:11:39.810
ไม่พยายามมากเกินไป แต่ก็ไม่น้อยเกินไปด้วย

00:11:39.910 --> 00:11:45.710
หยินและหยางในความสมดุลอันบริบูรณ์

00:11:57.480 --> 00:12:00.440
ข้อคิดของเวทานต์ (คัมภีร์พระเวท) เกี่ยวกับมายาหรือภาพลวงตา

00:12:00.540 --> 00:12:03.690
นั่นคือพวกเราไม่ได้รับรู้สิ่งแวดล้อมอย่างที่ตัวมันเป็น

00:12:03.790 --> 00:12:08.270
แต่รับรู้ภาพสะท้อนของมัน ซึ่งสร้างขึ้นโดยความคิด

00:12:08.270 --> 00:12:13.710
แน่นอนว่าความคิดของเธอทำให้เธอได้รับรู้โลกอันสั่นไหวโดยวิธีใดวิธีหนึ่ง

00:12:13.710 --> 00:12:21.520
แต่ความสงบภายในของเราจำเป็นต้องไม่ขึ้นอยู่กับเหตุการณ์ภายนอก

00:12:22.060 --> 00:12:26.880
ความเชื่อในโลกภายนอก โดยไม่ขึ้นอยู่กับสิ่งที่หยั่งรู้ในใจ

00:12:26.980 --> 00:12:30.380
คือพื้นฐานของวิทยาศาสตร์

00:12:30.380 --> 00:12:34.200
แต่ประสาทสัมผัสของเรานำพาเพียงข้อมูลทางอ้อมมาให้เรา

00:12:34.200 --> 00:12:37.500
ความเข้าใจของพวกเราเกี่ยวกับโลกกายภาพที่สร้างขึ้นโดยความคิดนี้

00:12:37.500 --> 00:12:44.170
ได้ถูกกรองผ่านประสาทสัมผัสเสมอ และเพราะอย่างนั้นเองจึงไม่สมบูรณ์เสมอ

00:12:44.170 --> 00:12:49.200
มีสนามแห่งการสั่นสะเทือนหนึ่งเดียวที่ซ่อนอยู่ใต้ประสาทสัมผัสทั้งมวล

00:12:49.200 --> 00:12:51.810
ผู้คนที่อยู่ในสภาวะ "ซินเนสทีเซีย (synesthesia)"

00:12:51.850 --> 00:12:56.100
บางครั้งได้รับประสบการณ์ของสนามแห่งการสั่นสะเทือนนี้ในวิถีต่างๆกัน

00:12:57.260 --> 00:13:00.700
ผู้ที่อยู่ในสภาวะซินเนสทีเซียสามารถเห็นเสียงเป็นสีหรือรูปร่างต่างๆ

00:13:00.760 --> 00:13:04.690
หรือรับรู้ในประสาทสัมผัสชนิดหนึ่งกับอีกชนิดหนึ่งควบคู่กันไป

00:13:05.470 --> 00:13:12.470
คำว่าซินเนสทีเซียมาจากการสังเคราะห์ (synthesis) หรือการผสมประสาทสัมผัสเข้าด้วยกัน

00:13:13.180 --> 00:13:16.200
จักระทั้งหลายกับประสาทสัมผัสเป็นเสมือนดังปรึซึม (prism)

00:13:16.240 --> 00:13:19.960
กลั่นกรองอนุกรมแห่งการสั่นสะเทือน

00:13:19.960 --> 00:13:22.710
ทุกสิ่งในจักรวาลกำลังสั่นสะเทือน

00:13:22.710 --> 00:13:27.790
แต่ในอัตราเร็วและความถี่ที่ต่างกัน

00:13:27.790 --> 00:13:31.340
ดวงตาของฮอรัสสร้างขึ้นมาจากสัญลักษณ์หกอย่าง

00:13:31.340 --> 00:13:34.450
แต่ละอย่างเป็นตัวแทนของประสาทสัมผัสหนึ่งชนิด

00:13:34.450 --> 00:13:36.890
เหมือนระบบพระเวทโบราณ

00:13:36.890 --> 00:13:43.890
ความคิดถูกพิจารณาให้เป็นประสาทสัมผัสชนิดหนึ่ง

00:13:44.410 --> 00:13:49.240
"ความคิด" ถูกรับรู้ในขณะเดียวกับที่ "ความรู้สึก" ถูกรับรู้บนร่างกาย

00:13:49.290 --> 00:13:54.370
พวกมันผุดขึ้นมาจากแหล่งกำเนิดความสั่นสะเทือนอันเดียวกัน

00:13:54.370 --> 00:13:56.390
การคิดเป็นเพียงเครื่องมือ

00:13:56.390 --> 00:13:58.610
หนึ่งในประสาทสัมผัสทั้งหก

00:13:58.650 --> 00:14:01.790
แต่พวกเรากลับยกมันขึ้นไปอยู่ในสถานะอันสูงส่ง

00:14:01.830 --> 00:14:07.010
จนกระทั่งพวกเราอธิบายตนเองด้วยความคิด

00:14:07.010 --> 00:14:10.600
ความจริงที่ว่าพวกเราไม่ตระหนักรู้ว่าการคิดเป็นเพียงหนึ่งในหกประสาทสัมผัส

00:14:10.620 --> 00:14:12.730
ช่างโดดเด่นเสียเหลือเกิน

00:14:12.770 --> 00:14:17.880
การที่พวกเราหมกมุ่นอยู่ในความคิดที่พยายามจะอธิบายความคิดว่าเป็นประสาทสัมผัส

00:14:17.880 --> 00:14:21.010
ก็เหมือนกับการบอกปลาเกี่ยวกับน้ำ

00:14:21.050 --> 00:14:27.730
น้ำ น้ำอะไร ?

00:14:31.870 --> 00:14:34.670
ในอุปนิษัท (แห่งคัมภีร์พระเวท) มีคำกล่าวว่า

00:14:34.670 --> 00:14:40.890
ไม่ใช่สิ่งนั้นที่ตามองเห็นได้ แต่เป็นที่นั่นที่ใช้ตามองเห็นได้

00:14:40.890 --> 00:14:47.600
รู้จักสิ่งนั้นก็เป็นพรหมาผู้เป็นนิรันดร์ และก็ไม่ใช่สิ่งที่ผู้คนที่นี่นิยม

00:14:47.600 --> 00:14:54.050
ไม่ใช่สิ่งนั้นที่หูสามารถได้ยิน แต่เป็นที่นั่นที่สามารถใช้หูได้ยิน

00:14:54.050 --> 00:15:01.050
รู้จักสิ่งนั้นก็เป็นพรหมาผู้เป็นนิรันดร์ และก็ไม่ใช่สิ่งที่ผู้คนที่นี่นิยม

00:15:03.030 --> 00:15:09.290
ไม่ใช่สิ่งนั้นที่คำพูดทำให้กระจ่างได้ แต่เป็นที่นั่นที่ใช้คำพูดทำให้กระจ่างได้

00:15:09.290 --> 00:15:16.290
รู้จักสิ่งนั้นก็เป็นพรหมาผู้เป็นนิรันดร์ และก็ไม่ใช่สิ่งที่ผู้คนที่นี่นิยม

00:15:22.700 --> 00:15:28.890
ไม่ใช่สิ่งนั้นที่จิตคิดได้ แต่เป็นที่นั่นที่ใช้จิตคิดได้

00:15:28.890 --> 00:15:35.890
รู้จักสิ่งนั้นก็เป็นพรหมาผู้เป็นนิรันดร์ และก็ไม่ใช่สิ่งที่ผู้คนที่นี่นิยม

00:16:04.490 --> 00:16:10.550
ในทศวรรษล่าสุดที่ผ่านมา ความก้าวหน้าได้เกิดขึ้นในงานวิจัยด้านสมอง

00:16:10.670 --> 00:16:13.550
นักวิทยาศาสตร์ค้นพบ "การยืดหยุ่นของสมอง (neuroplasticity)"

00:16:13.550 --> 00:16:17.490
ซึ่งเป็นคำศัพท์สื่อถึงแนวคิดที่ว่าการเชื่อมเป็นสายทางกายภาพของสมอง

00:16:17.490 --> 00:16:21.300
จะเปลี่ยนไปตามความคิดที่เคลื่อนที่ผ่านมัน

00:16:21.300 --> 00:16:24.040
อย่างที่นักจิตวิทยาชาวแคนนาดา โดนัลด์ เฮบบ์ ได้สรุปไว้ว่า

00:16:24.040 --> 00:16:31.040
"เซลประสาทที่ติดไฟขึ้นพร้อมกัน เชื่อมเป็นสายเดียวกัน"

00:16:34.990 --> 00:16:41.000
เซลประสาทมักเชื่อมเป็นสายเดียวกันเมื่อบุคคลอยู่ในสภาวะที่มีความสนใจตั้งมั่น

00:16:41.000 --> 00:16:46.310
ความหมายของประเด็นนี้ก็คือมันเป็นไปได้ที่จะกำกับประสบการณ์ส่วนตัวแห่งความเป็นจริงของเธอ

00:16:46.540 --> 00:16:52.680
ตามตัวหนังสือ หากความคิดของเธอจัดอยู่ในจำพวกความกลัว ความกังวล ความเครียด และความเป็นลบ

00:16:52.680 --> 00:16:56.490
นั่นหมายถึงเธอได้สร้างสายสำหรับเพาะความคิดเหล่านั้นให้เจริญงอกงาม

00:16:56.590 --> 00:16:58.790
หากเธอกำกับความคิดของเธอให้อยู่ในจำพวกความรัก

00:16:58.790 --> 00:17:02.000
ความเมตตา ความกตัญญู และความรื่นเริง

00:17:02.000 --> 00:17:05.680
เธอก็ได้สร้างสายสำหรับการเกิดซ้ำของประสบการณ์เหล่านั้น

00:17:05.780 --> 00:17:10.049
แต่เราจะทำอย่างนั้นได้อย่างไรในเมื่อพวกเราถูกห้อมล้อมด้วยความรุนแรงและความทุกข์

00:17:10.049 --> 00:17:15.110
นี่เป็นความหลงผิดหรือความคิดที่พึงปรารถนา ?

00:17:15.160 --> 00:17:18.480
การยืดหยุ่นของสมองไม่ใช่สิ่งเดียวกับความเข้าใจในยุคใหม่ (new age)

00:17:18.530 --> 00:17:22.789
ที่เธอสร้างความเป็นจริงของเธอขึ้นมาด้วยการคิดบวก

00:17:22.939 --> 00:17:28.610
ที่จริงมันเป็นสิ่งเดียวกับที่พระพุทธเจ้าสอนเมื่อ 2500 ปีที่แล้ว

00:17:30.630 --> 00:17:34.110
วิปัสสนาภาวนา หรือการทำสมาธิลึก

00:17:34.260 --> 00:17:39.530
สามารถถูกอธิบายได้ว่าเป็นการกำกับความยืดหยุ่นของสมองด้วยตนเอง

00:17:39.630 --> 00:17:43.520
เธอยอมรับความเป็นจริงของเธออย่างที่มันเป็น

00:17:47.220 --> 00:17:50.770
โดยเธอรับรู้มันที่ระดับรากของประสาทสัมผัส

00:17:50.870 --> 00:17:53.540
ที่ระดับการสั่นสะเทือนหรือพลังงาน

00:17:53.740 --> 00:17:56.730
โดยปราศจากอคติหรืออิทธิพลของความคิด

00:17:56.830 --> 00:18:00.920
ผ่านความสนใจตั้งมั่นที่ระดับรากของความรู้สึกตัว

00:18:00.920 --> 00:18:07.520
การเชื่อมสายแห่งการหยั่งรู้ความเป็นจริงที่แตกต่างทั้งมวลก็ถูกสร้างขึ้น

00:18:18.800 --> 00:18:21.250
พวกเราดำเนินการกลับหลังเกือบตลอดเวลา

00:18:21.450 --> 00:18:27.790
พวกเราปล่อยให้ความคิดเห็นเกี่ยวกับโลกภายนอกกำหนดรูปร่างของระบบประสาทเรา

00:18:27.990 --> 00:18:34.770
แต่ความสงบภายในของเราจำเป็นต้องไม่ขึ้นอยู่กับเหตุการณ์ภายนอก

00:18:34.770 --> 00:18:37.870
สิ่งแวดล้อมไม่ใช่สาระ

00:18:37.870 --> 00:18:41.860
มีเพียงสภาวะความรู้สึกตัวของฉันเท่านั้นที่เป็นสาระ

00:18:41.910 --> 00:18:44.760
การทำสมาธิในภาษาสันสกฤตหมายถึงการเป็นอิสระจากการตรวจวัด

00:18:44.860 --> 00:18:47.110
อิสระจากการเปรียบเทียบทั้งมวล

00:18:47.160 --> 00:18:49.710
อิสระจากการเป็นทั้งปวง

00:18:49.810 --> 00:18:52.370
เธอไม่ได้กำลังพยายามที่จะเป็นสิ่งอื่นใด

00:18:52.470 --> 00:18:57.600
เธอตกลงปลงใจกับสิ่งที่เป็น

00:18:57.650 --> 00:19:01.020
วิธีผุดขึ้นเหนือความทุกข์แห่งขอบเขตทางกายภาพ

00:19:01.020 --> 00:19:03.190
ก็คือการอ้าแขนรับมัน

00:19:03.240 --> 00:19:05.430
คือการตอบตกลงกับมัน

00:19:05.430 --> 00:19:08.120
ดังนั้นมันจึงเป็นบางอย่างที่อยู่ในเธอ

00:19:08.120 --> 00:19:15.120
มากกว่าที่เธอจะเป็นบางอย่างที่อยู่ในมัน

00:19:21.110 --> 00:19:23.110
บุคคลจะอยู่อย่างไร

00:19:23.210 --> 00:19:27.480
ความรู้สึกตัวจึงจะไม่ขัดแย้งกับสิ่งที่บรรจุอยู่ภายในมัน ?

00:19:27.480 --> 00:19:32.280
บุคคลจะทำให้หัวใจแห่งความทะยานอยากอันคับแคบว่างเปล่าได้อย่างไร ?

00:19:32.280 --> 00:19:35.650
มันต้องมีการปฏิวัติองค์รวมในด้านความรู้สึกตัว

00:19:35.650 --> 00:19:41.510
การยกระดับอย่างถึงรากถึงโคน จากทิศทางสู่โลกภายนอกมาสู่โลกภายใน

00:19:41.610 --> 00:19:45.900
มันไม่ใช่การปฏิวัติที่ดำเนินการด้วยความตั้งใจหรือความพยายามเพียงเท่านั้น

00:19:45.900 --> 00:19:48.800
แต่มันเป็นการยอมจำนนด้วย

00:19:48.800 --> 00:19:55.800
ยอมรับความเป็นจริงอย่างที่มันเป็น

00:20:01.050 --> 00:20:05.270
รูปพระคริสต์เปิดใจ ชี้นำอย่างแรงกล้าสู่ความคิดเห็นที่ว่า

00:20:05.320 --> 00:20:08.500
บุคคลต้องเปิดใจให้กับความเจ็บปวดทั้งมวล

00:20:08.500 --> 00:20:14.520
บุคคลต้องยอมรับทั้งหมด หากเขาจะดำรงอยู่อย่างเปิดกว้างต่อแหล่งกำเนิดแห่งวิวัฒนาการ

00:20:14.800 --> 00:20:17.420
นี่ไม่ได้หมายความว่าเธอกลายเป็นมาโซคิสต์ (masochist)

00:20:17.620 --> 00:20:19.290
เธอไม่ได้แสวงหาความเจ็บปวด

00:20:19.490 --> 00:20:23.550
แต่เมื่อความเจ็บปวดมาถึง ซึ่งมันเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้

00:20:23.550 --> 00:20:27.160
เธอเพียงยอมรับความเป็นจริงง่ายๆอย่างที่มันเป็น

00:20:27.160 --> 00:20:32.330
แทนการทะยานอยากในความเป็นจริงอย่างอื่น

00:20:32.330 --> 00:20:34.140
ชาวฮาวายมีความเชื่ออย่างยาวนาน

00:20:34.240 --> 00:20:37.600
ว่าหัวใจเป็นสิ่งที่เราสามารถใช้เรียนรู้ความจริง

00:20:37.700 --> 00:20:44.600
หัวใจมีปัญญาเฉพาะตัวอย่างเป็นเอกเทศพอๆกับที่สมองมี

00:20:44.680 --> 00:20:47.850
ชาวอียิปต์เชื่อว่าเป็นหัวใจ ไม่ใช่สมอง

00:20:47.950 --> 00:20:49.950
ที่เป็นแหล่งกำเนิดปัญญาของมนุษย์

00:20:50.150 --> 00:20:54.290
หัวใจได้รับการพิจารณาให้เป็นศูนย์กลางของจิตวิญญาณและบุคลิกภาพ

00:20:54.800 --> 00:20:58.030
เป็นหัวใจนี่เองที่สิ่งศักดิ์สิทธิ์ใช้พูดผ่าน

00:20:58.030 --> 00:21:05.030
ถ่ายทอดความรู้แห่งหนทางที่แท้จริงให้กับชาวอียิปต์โบราณ

00:21:05.690 --> 00:21:09.150
แผ่นกระดาษพาพิรัสนี้แสดงถึง "การชั่งน้ำหนักหัวใจ"

00:21:09.350 --> 00:21:13.540
มันเป็นการดีที่จะก้าวเข้าสู่ชีวิตหลังความตายด้วยหัวใจที่เบา

00:21:13.610 --> 00:21:20.610
มันหมายถึงเธอได้ใช้ชีวิตมาแล้วอย่างดี

00:21:21.510 --> 00:21:24.390
สภาวะหนึ่งเดียวอันเป็นสากลหรือต้นแบบ

00:21:24.410 --> 00:21:28.250
ที่บุคคลได้ประสบในกระบวนการแห่งการปลุกศูนย์กลางของหัวใจ

00:21:28.270 --> 00:21:35.270
คือการมีประสบการณ์ในพลังงานส่วนบุคคล ในฐานะของพลังงานแห่งจักรวาล

00:21:44.510 --> 00:21:47.630
เมื่อเธออนุญาตให้ตนเองรู้สึกถึงความรักนี้

00:21:47.690 --> 00:21:49.570
กลายเป็นความรักนี้

00:21:49.570 --> 00:21:53.460
เมื่อเธอเชื่อมต่อโลกภายในของเธอกับโลกภายนอก

00:21:53.560 --> 00:21:56.770
เมื่อนั้นทั้งหมดคือหนึ่งเดียว

00:21:56.870 --> 00:22:00.860
ทำอย่างไรบุคคลจึงจะได้รับประสบการณ์เสียงเพลงแห่งการโคจรของดวงดาว ?

00:22:00.860 --> 00:22:04.880
ทำอย่างไรหัวใจจึงจะเปิด ?

00:22:07.330 --> 00:22:09.430
รามานะ มหาฤษี กล่าวว่า

00:22:09.530 --> 00:22:12.360
"พระเจ้าอยู่ในเธอ อย่างที่เป็นเธอ

00:22:12.410 --> 00:22:17.600
และเธอไม่จำเป็นต้องทำสิ่งใด เพื่อให้ตระหนักรู้ในพระเจ้าหรือตระหนักรู้ในตนเอง

00:22:17.660 --> 00:22:21.020
มันคือความจริงและสภาวะธรรมชาติของเธอ

00:22:21.070 --> 00:22:23.130
ขอเพียงล้มเลิกการค้นหา

00:22:23.180 --> 00:22:25.200
หันเหความสนใจของเธอมาสู่ภายใน

00:22:25.200 --> 00:22:27.980
และสละจิตของเธอให้แก่ตัวตนเดียว

00:22:28.130 --> 00:22:31.390
ที่ฉายรัศมีอยู่ในหัวใจแห่งความมีอยู่เป็นอยู่อย่างยิ่งของเธอ

00:22:31.440 --> 00:22:35.000
เพื่อให้สิ่งนี้เป็นประสบการณ์ที่มีชีวิตอยู่ในปัจจุบันขณะของเธอ

00:22:35.000 --> 00:22:42.000
การสำรวจตนเองเป็นวิธีที่ตรงและรวดเร็ว

00:22:48.490 --> 00:22:52.020
เมื่อเธอทำสมาธิและสังเกตประสาทสัมผัสภายใน

00:22:52.020 --> 00:22:54.130
ความมีชีวิตอยู่ภายในของเธอ

00:22:58.130 --> 00:23:01.360
แรงแห่งการเปลี่ยนแปลงนี้คือการผุดขึ้นและจากไป

00:23:01.460 --> 00:23:04.810
ในรูปของการเปลี่ยนแปลงพลังงาน

00:23:04.810 --> 00:23:08.570
ระดับที่บุคคลเข้าร่วมหรือรู้แจ้งได้

00:23:08.620 --> 00:23:11.280
คือระดับที่บุคคลได้รับความสามารถ

00:23:11.280 --> 00:23:13.480
ที่จะปรับตัวเข้าสู่ทุกขณะเวลา

00:23:13.480 --> 00:23:16.260
หรือที่จะเปลี่ยนสภาพกระแสแห่งมนุษย์ที่เปลี่ยนแปลงตลอดเวลา

00:23:16.260 --> 00:23:19.560
ทั้งในด้านสิ่งแวดล้อม ความเจ็บปวด และความพอใจ

00:23:19.560 --> 00:23:26.560
ให้กลายเป็นความผาสุก

00:23:29.020 --> 00:23:33.520
ลีโอ ตอลสตอย นักเขียนนวนิยายเรื่อง "สงครามและสันติภาพ (War and Peace)" กล่าวว่า

00:23:33.620 --> 00:23:36.550
"ทุกคนคิดที่จะเปลี่ยนแปลงโลก

00:23:36.600 --> 00:23:43.500
แต่ไม่มีใครคิดที่จะเปลี่ยนแปลงตนเอง"

00:23:46.300 --> 00:23:50.110
ดาร์วินกล่าวถึงลักษณะเฉพาะสำคัญที่สุดสำหรับการรอดชีวิตของสปีชีส์ต่างๆว่า

00:23:50.150 --> 00:23:53.110
ไม่ใช่ความเข้มแข็ง หรือความเฉลียวฉลาด

00:23:53.160 --> 00:23:59.360
แต่เป็นความสามารถในการปรับตัวเข้ากับความเปลี่ยนแปลง

00:24:08.600 --> 00:24:11.780
บุคคลควรชำนาญในการปรับตัวสู่ความเปลี่ยนแปลง

00:24:11.780 --> 00:24:15.270
นี่เป็นการตีความหมายคำสอนพระพุทธเจ้าเรื่อง "อนิจจา" ในแง่มุมหนึ่ง

00:24:15.320 --> 00:24:18.260
ทุกสิ่งผุดขึ้นมาและจากไป

00:24:19.510 --> 00:24:21.710
เปลี่ยนแปลงตลอดเวลา

00:24:21.710 --> 00:24:28.710
ความทุกข์เกิดเพียงเพราะเราไปยึดติดกับรูปแบบพิเศษอย่างใดอย่างหนึ่ง

00:24:31.800 --> 00:24:34.620
เมื่อเธอเชื่อมโยงอยู่กับส่วนที่ทำหน้าที่สังเกตเห็นของเธอเอง

00:24:34.660 --> 00:24:37.160
ด้วยความเข้าใจในอนิจจา

00:25:24.310 --> 00:25:27.060
นักบุญ นักปราชญ์ และโยคีในประวัติศาสตร์

00:25:27.160 --> 00:25:31.180
อธิบายเป็นเสียงเดียวกันถึงการรวมเป็นหนึ่งเดียวอันศักดิ์สิทธ์ว่าเกิดขึ้นในใจ

00:25:31.280 --> 00:25:34.320
ไม่ว่าจะเป็นงานเขียนของนักบุญยอห์นแห่งไม้กางเขน

00:25:34.370 --> 00:25:37.250
บทกวีของรูมี

00:25:37.300 --> 00:25:39.760
หรือการสอนแบบตันตระของอินเดีย

00:25:39.760 --> 00:25:47.100
คำสอนทั้งหมดที่แตกต่างกันนี้ล้วนพยายามแสดงถึงความลึกซึ้งอันลึกลับของหัวใจ

00:25:47.140 --> 00:25:50.750
ในหัวใจมีการรวมตัวกันของศิวะและศักติ

00:25:50.750 --> 00:25:54.580
การแทรกซึมความเป็นบุรุษเพศเข้าไปในวงก้นหอยแห่งชีวิต

00:25:54.580 --> 00:25:58.980
และความยอมจำนนแห่งสตรีเพศต่อการเปลี่ยนแปลง

00:25:59.020 --> 00:26:00.080
การสังเกต

00:26:00.080 --> 00:26:06.730
และการยอมรับอย่างไร้เงื่อนไขสำหรับสิ่งทั้งมวลที่เป็นอยู่

00:26:06.730 --> 00:26:08.400
เพื่อเปิดหัวใจของเธอ

00:26:08.450 --> 00:26:11.530
เธอต้องเปิดตัวเองสู่ความเปลี่ยนแปลง

00:26:11.530 --> 00:26:14.240
การดำรงชีพอยู่ในโลกที่ดูเหมือนจับต้องได้

00:26:14.240 --> 00:26:15.540
เต้นรำไปกับมัน

00:26:15.540 --> 00:26:17.170
ข้องเกี่ยวกับมัน

00:26:17.170 --> 00:26:18.440
ใช้ชีวิตเต็มบริบูรณ์

00:26:18.440 --> 00:26:20.500
รักเต็มบริบูรณ์

00:26:20.500 --> 00:26:23.300
แต่ก็รู้ว่ามันไม่ถาวร

00:26:23.300 --> 00:26:29.990
และท้ายที่สุดรูปแบบทั้งมวลล้วนหลอมละลายและเปลี่ยนแปลง

00:26:29.990 --> 00:26:33.790
ความผาสุกเป็นพลังงานที่ตอบสนองต่อความสงบนิ่ง

00:26:33.790 --> 00:26:37.600
มันมาจากการทำความรู้สึกตัวต่อสิ่งที่บรรจุอยู่ทั้งหมดให้ว่างเปล่า

00:26:37.600 --> 00:26:43.000
สิ่งที่บรรจุอยู่ในพลังความผาสุกอันเกิดจากความสงบนิ่งนี้คือความรู้สึกตัว

00:26:43.040 --> 00:26:45.420
เป็นความรู้สึกตัวชนิดใหม่ของหัวใจ

00:26:45.440 --> 00:02:59.140
เป็นความรู้สึกตัวที่เชื่อมโยงกับทั้งหมดที่เป็นอยู่

00:02:59.140 --> 00:03:00.440
ที่จะมีความสุข

00:03:25.620 --> 00:03:30.000
ตอนที่ 4 เหนือการคิด

00:05:52.000 --> 00:05:53.250
ข้อมูลข่าวสารใหม่ๆ

00:07:58.900 --> 00:08:04.200
ได้ถูกแทนที่ด้วยความต้องการประสบการณ์ในโลกภายนอกแห่งรูปแบบทั้งหลาย

00:08:48.200 --> 00:08:39.049
มันเป็นเพียงเอกลักษณ์ของความถือตัวถือตน

00:08:39.049 --> 00:08:41.099
ปริศนาที่ตอบไม่ได้

00:08:52.550 --> 00:08:54.650
วัตถุประสงค์

00:09:56.050 --> 00:09:57.400
ท่านตอบอย่างเรียบง่าย

00:10:15.950 --> 00:10:19.550
มันคือการสิ้นสุดของความทุกข์

00:11:24.950 --> 00:11:28.200
ว่าเป็นเสมือนทางนำไปสู่การตรัสรู้

00:17:43.600 --> 00:17:47.000
อย่างที่มันเป็นจริงๆ

00:22:54.230 --> 00:22:58.080
ที่จริงเธอกำลังสังเกตความเปลี่ยนแปลง

00:24:18.310 --> 00:24:19.410
เปลี่ยนแปลง

00:24:37.200 --> 00:24:40.750
ความผาสุกปรากฎขึ้นในหัวใจ