1
00:00:13,980 --> 00:00:20,980
ชีวิต อิสรภาพ และการไล่ตามความสุข

2
00:00:24,780 --> 00:00:27,900
พวกเราดำรงชีพโดยไล่จับความสุข "อยู่ที่นั่น"

3
00:00:27,950 --> 00:00:30,400
เสมือนกับว่ามันเป็นสินค้า

4
00:00:30,500 --> 00:00:38,500
พวกเราเป็นทาสของความอยากและความกระหายของตนเอง

5
00:00:39,460 --> 00:00:41,490
ความสุขไม่ใช่สิ่งที่สามารถไล่จับ

6
00:00:41,540 --> 00:00:44,840
หรือซื้อได้เหมือนชุดสูทราคาถูก

7
00:00:44,890 --> 00:00:46,020
นี่คือมายา

8
00:00:46,070 --> 00:00:46,979
ภาพลวงตา

9
00:00:47,129 --> 00:00:51,750
การละเล่นที่ไม่มีที่สิ้นสุด

10
00:00:51,750 --> 00:00:53,420
ในประเพณีพุทธ

11
00:00:53,420 --> 00:00:56,429
สังสารวัฏหรือวงเวียนอันไม่มีที่สิ้นสุดแห่งทุกข์

12
00:00:56,529 --> 00:00:59,019
ถูกทำให้เป็นอมตะโดยความกระหายในความพอใจ

13
00:00:59,069 --> 00:01:03,120
และความรังเกียจในความเจ็บปวด

14
00:01:03,220 --> 00:01:07,409
ฟรอยด์เรียกสิ่งนี้ว่า "หลักแห่งความพอใจ"

15
00:01:07,409 --> 00:01:10,329
ทุกสิ่งที่เราทำคือความพยายามที่จะสร้างความพอใจ

16
00:01:10,379 --> 00:01:12,329
เพื่อให้ได้ในสิ่งที่เราต้องการ

17
00:01:12,379 --> 00:01:19,079
หรือเพื่อผลักบางสิ่งอันไม่พึงประสงค์ที่เราไม่ต้องการ

18
00:01:19,670 --> 00:01:23,630
แม้แต่สิ่งมีชีวิตที่เรียบง่ายอย่างโปรโตซัวน้ำจืด (paramecium) ก็ทำอย่างนี้

19
00:01:23,680 --> 00:01:26,340
มันเรียกว่าการตอบสนองต่อสิ่งเร้า

20
00:01:26,440 --> 00:01:30,850
ไม่เหมือนโปรโตซัวน้ำจืด มนุษย์มีทางเลือกมากกว่า

21
00:01:30,850 --> 00:01:34,959
พวกเรามีอิสระที่จะคิด และนั่นคือแก่นของปัญหา

22
00:01:35,059 --> 00:01:48,709
มันคือความคิดเกี่ยวกับสิ่งที่เราต้องการนั่นเอง ที่อยู่นอกเหนือการควบคุมในปัจจุบันนี้

23
00:02:10,158 --> 00:02:14,139
สภาวะกลืนไม่เข้าคายไม่ออกในสังคมปัจจุบัน คือสิ่งที่พวกเราค้นหาเพื่อเข้าใจโลก

24
00:02:14,150 --> 00:02:17,430
โดยไม่ใช้ความรู้สึกตัวภายในอันล้าสมัย

25
00:02:17,430 --> 00:02:20,380
แต่โดยใช้การวัดปริมาณและคุณภาพที่พวกเรามองเห็น

26
00:02:20,380 --> 00:02:25,819
ว่าเป็นโลกภายนอกโดยใช้วิธีการและแนวคิดแบบวิทยาศาสตร์

27
00:02:25,819 --> 00:02:30,319
การคิดนำมาเพียงการคิดที่มากขึ้นและคำถามที่มากขึ้น

28
00:02:30,319 --> 00:02:33,770
พวกเราค้นหาเพื่อที่จะรู้จักพลังด้านในสุดซึ่งสร้างโลก

29
00:02:33,770 --> 00:02:35,710
และชี้นำวิถีทางของมัน

30
00:02:35,750 --> 00:02:39,230
แต่พวกเราเข้าใจว่าแก่นสารนี้เป็นสิ่งนอกตัว

31
00:02:39,270 --> 00:02:44,809
ไม่ใช่สิ่งมีชีวิตที่เป็นเนื้อแท้ภายในธรรมชาติของเรา

32
00:02:44,829 --> 00:02:48,870
นักจิตวิทยาผู้โด่งดังชื่อ คาร์ล ยุง พูดว่า

33
00:02:48,910 --> 00:02:55,990
"บุคคลผู้มองภายนอกนั้นฝัน บุคคลที่มองภายในนั้นตื่น"

34
00:02:56,130 --> 00:02:59,120
มันไม่ผิดที่ต้องการที่จะตื่น

35
00:03:00,480 --> 00:03:04,099
สิ่งที่ผิดคือการค้นหาความสุขจากภายนอก

36
00:03:04,119 --> 00:03:11,019
ในเมื่อมันสามารถพบได้เฉพาะจากภายใน

37
00:03:34,720 --> 00:03:40,490
วันที่ 4 ตุลาคม 2010 ที่การประชุมเทคโคโนมี (Techonomy conference) ที่ทะเลสาบทาโฮ แคลิฟอเนีย

38
00:03:40,500 --> 00:03:45,819
เอริก ชมิดต์ ผู้จัดการบริษัทกูเกิล (Google) ได้พูดถึงตัวเลขสถิติที่น่าตกใจ

39
00:03:45,819 --> 00:03:49,500
ปัจจุบันนี้ทุกสองวันพวกเราผลิตข้อมูลจำนวนมากเทียบเท่ากับที่ผลิต

40
00:03:49,500 --> 00:03:53,170
ตั้งแต่ยุครุ่งสางแห่งความศิวิไลซ์มาจนถึงปี 2003

41
00:03:53,190 --> 00:03:54,599
ตามที่ชมิดต์พูด

42
00:03:54,599 --> 00:04:01,599
นั่นคือข้อมูลประมาณ 5 เอกซะไบต์

43
00:04:02,060 --> 00:04:05,590
ไม่เคยมีมาก่อนในประวัติศาสตร์มนุษย์ที่มีการคิดมากมาย

44
00:04:05,590 --> 00:04:11,410
และมีความสับสนอลหม่านมากมายเกิดขึ้นบนโลกอย่างนี้

45
00:04:11,450 --> 00:04:15,490
มันเป็นไปได้ไหมที่ทุกครั้งที่เราคิดถึงคำตอบของปัญหาหนึ่ง

46
00:04:15,510 --> 00:04:18,519
เราได้สร้างปัญหาเพิ่มขึ้นจากเดิมเป็นสอง ?

47
00:04:18,559 --> 00:04:20,609
ความคิดเหล่านี้มีอะไรดี ?

48
00:04:20,629 --> 00:04:24,010
หากมันไม่นำพาไปสู่ความสุขที่ยิ่งใหญ่กว่า ?

49
00:04:24,050 --> 00:04:25,570
พวกเรามีความสุขมากขึ้นหรือ ?

50
00:04:25,590 --> 00:04:27,040
สงบมากขึ้น ?

51
00:04:27,070 --> 00:04:30,020
เบิกบานขึ้นอันเป็นผลเนื่องมาจากความคิดเหล่านี้ ?

52
00:04:30,960 --> 00:04:33,180
หรือมันแยกพวกเรา ?

53
00:04:33,200 --> 00:04:39,600
ตัดขาดพวกเราจากประสบการณ์ชีวิตที่ลึกและมีความหมายยิ่งกว่า

54
00:04:42,939 --> 00:04:45,450
การคิด การแสดงออก และการกระทำ

55
00:04:45,450 --> 00:04:48,560
ต้องถูกทำให้สมดุลด้วย "การเป็น"

56
00:04:48,580 --> 00:05:00,440
ไม่ว่าอย่างไร พวกเราคือผู้เป็นอยู่อย่างมนุษย์ ไม่ใช่ผู้กระทำอยู่อย่างมนุษย์

57
00:05:04,490 --> 00:05:09,650
พวกเราต้องการความเปลี่ยนแปลง...และต้องการความเสถียรในเวลาเดียวกัน

58
00:05:09,650 --> 00:05:13,200
หัวใจของพวกเราถูกตัดขาดจากวงก้นหอยแห่งชีวิต

59
00:05:13,300 --> 00:05:15,100
ซึ่งเป็นกฎแห่งความเปลี่ยนแปลง

60
00:05:15,100 --> 00:05:18,039
เมื่อจิตที่คิดของพวกเราได้นำพาเราไปยังความเสถียร

61
00:05:18,039 --> 00:05:24,430
ความปลอดภัย และการทำให้ประสาทสัมผัสต่างๆสงบลง

62
00:05:25,580 --> 00:05:29,270
ด้วยแรงดึงดูดที่ไม่ปกติ พวกเราดูการฆ่า สึนามิ

63
00:05:29,370 --> 00:05:34,090
แผ่นดินไหวและสงคราม

64
00:05:34,390 --> 00:05:38,780
พวกเราพยายามอย่างต่อเนื่องที่จะครอบครองจิตของตนโดยทำให้มันเต็มไปด้วยข่าวสาร

65
00:05:38,830 --> 00:05:41,700
รายการทีวีหลั่งไหลมาจากทุกอุปกรณ์ที่เป็นไปได้

66
00:05:41,750 --> 00:05:43,550
เกมส์และปริศนาต่างๆ

67
00:05:43,600 --> 00:05:44,770
การส่งข้อความตัวอักษร

68
00:05:44,820 --> 00:05:48,000
และเรื่องไม่เป็นสาระทุกเรื่องเท่าที่เป็นไปได้

69
00:05:48,100 --> 00:05:49,919
พวกเราปล่อยให้ตนเองดื่มด่ำกับ

70
00:05:50,019 --> 00:05:51,970
ภาพใหม่ๆที่หลั่งไหลมาอย่างไม่มีที่สิ้นสุด

71
00:05:53,370 --> 00:06:00,270
วิธีใหม่ๆที่จะยั่วเย้าประสาทสัทผัสและทำให้มันสงบลง

72
00:06:00,669 --> 00:06:03,539
เมื่อถึงเวลาแห่งการสะท้อนภายในอย่างเงียบสงบ

73
00:06:03,639 --> 00:06:08,360
หัวใจของเราอาจบอกเราว่าชีวิตมีมากกว่าความเป็นจริงที่พวกเราเป็นอยู่ในปัจจุบัน

74
00:06:08,410 --> 00:06:11,710
ว่าพวกเราดำรงชีวิตอยู่ในโลกแห่งปีศาจผู้หิวโหย

75
00:06:11,810 --> 00:06:18,410
ความต้องการอันไม่มีที่สิ้นสุด และไม่เคยพอใจ

76
00:06:24,360 --> 00:06:27,829
พวกเราสร้างความอลหม่านแห่งข้อมูลบินว่อนไปทั่วโลก

77
00:06:27,929 --> 00:06:30,289
เพื่ออำนวยความสะดวกในการคิด

78
00:06:30,339 --> 00:06:33,370
ส่งเสริมความคิดเกี่ยวกับการกู้โลก

79
00:06:33,420 --> 00:06:38,220
เพื่อแก้ปัญหาที่เกิดขึ้นเพียงเพราะจิตสร้างมันขึ้นมา

80
00:06:38,320 --> 00:06:45,970
การคิดได้สร้างความยุ่งเหยิงทั้งมวลที่พวกเรากำลังเป็นอยู่ในปัจจุบัน

81
00:06:46,060 --> 00:06:50,739
พวกเราทำสงครามกับโรคภัยไข้เจ็บ ศัตรู และปัญหา

82
00:06:50,839 --> 00:06:55,239
สิ่งที่ขัดแย้งกันเองก็คือสิ่งใดที่เธอต่อต้านมันจะคงอยู่

83
00:06:55,339 --> 00:06:59,210
ยิ่งเธอต่อต้านมัน มันก็ยิ่งเข้มแข็งขึ้น

84
00:06:59,260 --> 00:07:01,260
เหมือนการออกกำลังกล้ามเนื้อ

85
00:07:01,360 --> 00:07:05,399
ความจริงเธอกำลังทำให้สิ่งที่เธอต้องการกำจัดแข็งแกร่งขึ้น

86
00:07:05,699 --> 00:07:09,900
ถ้าอย่างนั้น อะไรจะเป็นสิ่งทดแทนการคิดได้ ?

87
00:07:10,000 --> 00:07:18,900
มีกลไกอื่นใดที่มนุษย์สามารถใช้ดำรงชีพในโลกใบนี้ได้ ?

88
00:07:32,839 --> 00:07:37,220
ในขณะที่วัฒนธรรมตะวันตกในหลายศตวรรษที่ผ่านมามุ่งไปที่การสำรวจทางกายภาพ

89
00:07:37,270 --> 00:07:39,869
โดยใช้ความคิดและการวิเคราะห์

90
00:07:39,919 --> 00:07:48,740
วัฒธรรมโบราณอื่นๆได้พัฒนาเทคโนโลยีเพื่อสำรวจความว่างภายในขึ้นด้วยความช่ำชองเสมอกัน

91
00:07:48,849 --> 00:07:51,539
มันคือการสูญเสียความเชื่อมโยงกับโลกภายในของพวกเรา

92
00:07:51,589 --> 00:07:56,090
ซึ่งสร้างความไม่สมดุลให้เกิดขึ้นบนโลกใบนี้

93
00:07:56,290 --> 00:07:58,869
คติโบราณที่ว่า "รู้จักตนเอง"

94
00:08:04,369 --> 00:08:07,079
การตอบคำถามที่ว่า "ฉันคือใคร ?"

95
00:08:07,229 --> 00:08:14,229
ไม่ใช่เรื่องผิวเผินที่จะอธิบายโดยสิ่งที่เขียนอยู่ในนามบัตรของเธอ

96
00:08:15,759 --> 00:08:19,930
ในพุทธศาสนา เธอไม่ใช่สิ่งที่บรรจุอยู่ในความรู้สึกตัวของเธอ

97
00:08:20,030 --> 00:08:23,620
เธอไม่ได้เป็นเพียงการชุมนุมกันของความคิดหรือความเห็นต่างๆ

98
00:08:23,670 --> 00:08:34,020
เพราะเบื้องหลังความคิดทั้งมวล ยังมีคนหนึ่งซึ่งคอยสังเกตความคิดอยู่

99
00:08:35,950 --> 00:08:38,950
โจทย์ว่าด้วยการ "รู้จักตนเอง" คือโกอานของเซ็น

100
00:08:41,100 --> 00:08:45,350
ในที่สุดจิตก็จะหมดกำลังในการหาคำตอบ

101
00:08:45,450 --> 00:08:48,100
เสมือนหมาวิ่งไล่งับหางตนเอง

102
00:08:50,100 --> 00:08:52,470
ที่ต้องการหาคำตอบ

103
00:08:57,020 --> 00:09:01,260
ความจริงที่ว่าเธอเป็นใครนั้นไม่จำเป็นต้องมีคำตอบ

104
00:09:01,310 --> 00:09:08,110
เพราะทุกคำถามถูกสร้างขึ้นมาจากจิตที่ถือตัวถือตน

105
00:09:08,260 --> 00:09:15,260
เธอไม่ใช่จิตของเธอ

106
00:09:16,420 --> 00:09:23,420
ความจริงไม่ได้อยู่ในคำตอบที่เพิ่มขึ้น แต่อยู่ในคำถามที่น้อยลง

107
00:09:25,170 --> 00:09:27,280
อย่างที่ โจเซฟ แคมพ์เบลล์ กล่าวไว้ว่า

108
00:09:27,380 --> 00:09:30,320
"ฉันไม่เชื่อว่าผู้คนกำลังหาความหมายของชีวิต

109
00:09:30,370 --> 00:09:37,220
มากพอกับที่กำลังหาประสบการณ์แห่งการมีชีวิต"

110
00:09:53,000 --> 00:09:55,990
เมื่อพระพุทธเจ้าถูกถามว่า "คุณเป็นอะไร ?"

111
00:09:57,490 --> 00:09:59,380
"ฉันตื่นอยู่"

112
00:09:59,480 --> 00:10:06,380
มันแปลว่าอะไร ที่ว่าตื่นอยู่ ?

113
00:10:07,910 --> 00:10:10,060
พระพุทธเจ้าไม่ได้พูดโดยตรง

114
00:10:10,160 --> 00:10:13,510
เพราะการเบ่งบานของแต่ละชีวิตแตกต่างกัน

115
00:10:13,610 --> 00:10:15,860
แต่ท่านได้กล่าวขึ้นมาสิ่งหนึ่ง

116
00:10:21,990 --> 00:10:26,490
ศาสนาหลักทุกศาสนามีชื่อเรียกสำหรับสภาวะแห่งการตื่น

117
00:10:26,580 --> 00:10:27,810
สวรรค์

118
00:10:27,810 --> 00:10:29,050
นิพพาน

119
00:10:29,050 --> 00:10:32,570
หรือโมกษะ

120
00:10:32,670 --> 00:10:37,240
จิตที่เงียบสงบคือทั้งหมดที่เธอจำเป็นต้องมีเพื่อตระหนักรู้ในธรรมชาติแห่งกระแสนั้น

121
00:10:37,540 --> 00:10:40,880
สิ่งอื่นทั้งมวลจะเกิดขึ้นเมื่อจิตเธอเงียบสงบ

122
00:10:40,930 --> 00:10:44,110
ในความสงบนิ่ง พลังงานภายในจะตื่น

123
00:10:44,110 --> 00:10:48,410
และทำงานโดยปราศจากความพยายามใดๆในส่วนของเธอ

124
00:10:48,510 --> 00:10:55,410
อย่างที่เมธีเต๋ากล่าวว่า "ชี่เกิดตามความรู้สึกตัว"

125
00:10:56,200 --> 00:11:01,700
ด้วยความนิ่ง บุคคลจะเริ่มได้ยินปัญญาแห่งพืชและสัตว์

126
00:11:01,810 --> 00:11:05,560
เสียงกระซิบเงียบในความฝัน

127
00:11:05,560 --> 00:11:07,480
แล้วบุคคลจะเรียนรู้กลไกลึกลับ

128
00:11:07,580 --> 00:11:11,650
เมื่อความฝันเหล่านั้นกลายมาเป็นรูปแบบวัตถุ

129
00:11:11,650 --> 00:11:17,310
ในคัมภีร์เต๋าเต๋อจิง การใช้ชีวิตเช่นนี้เรียกว่า "เว วู เว"

130
00:11:17,660 --> 00:11:22,670
"ทำ โดยไม่ทำ"

131
00:11:22,770 --> 00:11:24,900
พระพุทธเจ้ากล่าวถึง "ทางสายกลาง"

132
00:11:28,270 --> 00:11:31,510
อริสโตเติลอธิบายค่าเฉลี่ยสีทอง

133
00:11:31,560 --> 00:11:35,230
ซึ่งเป็นค่ากลางระหว่างสุดโต่งสองอย่าง ว่าเป็นทางแห่งความงดงาม

134
00:11:35,580 --> 00:11:39,810
ไม่พยายามมากเกินไป แต่ก็ไม่น้อยเกินไปด้วย

135
00:11:39,910 --> 00:11:45,710
หยินและหยางในความสมดุลอันบริบูรณ์

136
00:11:57,480 --> 00:12:00,440
ข้อคิดของเวทานต์ (คัมภีร์พระเวท) เกี่ยวกับมายาหรือภาพลวงตา

137
00:12:00,540 --> 00:12:03,690
นั่นคือพวกเราไม่ได้รับรู้สิ่งแวดล้อมอย่างที่ตัวมันเป็น

138
00:12:03,790 --> 00:12:08,270
แต่รับรู้ภาพสะท้อนของมัน ซึ่งสร้างขึ้นโดยความคิด

139
00:12:08,270 --> 00:12:13,710
แน่นอนว่าความคิดของเธอทำให้เธอได้รับรู้โลกอันสั่นไหวโดยวิธีใดวิธีหนึ่ง

140
00:12:13,710 --> 00:12:21,520
แต่ความสงบภายในของเราจำเป็นต้องไม่ขึ้นอยู่กับเหตุการณ์ภายนอก

141
00:12:22,060 --> 00:12:26,880
ความเชื่อในโลกภายนอก โดยไม่ขึ้นอยู่กับสิ่งที่หยั่งรู้ในใจ

142
00:12:26,980 --> 00:12:30,380
คือพื้นฐานของวิทยาศาสตร์

143
00:12:30,380 --> 00:12:34,200
แต่ประสาทสัมผัสของเรานำพาเพียงข้อมูลทางอ้อมมาให้เรา

144
00:12:34,200 --> 00:12:37,500
ความเข้าใจของพวกเราเกี่ยวกับโลกกายภาพที่สร้างขึ้นโดยความคิดนี้

145
00:12:37,500 --> 00:12:44,170
ได้ถูกกรองผ่านประสาทสัมผัสเสมอ และเพราะอย่างนั้นเองจึงไม่สมบูรณ์เสมอ

146
00:12:44,170 --> 00:12:49,200
มีสนามแห่งการสั่นสะเทือนหนึ่งเดียวที่ซ่อนอยู่ใต้ประสาทสัมผัสทั้งมวล

147
00:12:49,200 --> 00:12:51,810
ผู้คนที่อยู่ในสภาวะ "ซินเนสทีเซีย (synesthesia)"

148
00:12:51,850 --> 00:12:56,100
บางครั้งได้รับประสบการณ์ของสนามแห่งการสั่นสะเทือนนี้ในวิถีต่างๆกัน

149
00:12:57,260 --> 00:13:00,700
ผู้ที่อยู่ในสภาวะซินเนสทีเซียสามารถเห็นเสียงเป็นสีหรือรูปร่างต่างๆ

150
00:13:00,760 --> 00:13:04,690
หรือรับรู้ในประสาทสัมผัสชนิดหนึ่งกับอีกชนิดหนึ่งควบคู่กันไป

151
00:13:05,470 --> 00:13:12,470
คำว่าซินเนสทีเซียมาจากการสังเคราะห์ (synthesis) หรือการผสมประสาทสัมผัสเข้าด้วยกัน

152
00:13:13,180 --> 00:13:16,200
จักระทั้งหลายกับประสาทสัมผัสเป็นเสมือนดังปรึซึม (prism)

153
00:13:16,240 --> 00:13:19,960
กลั่นกรองอนุกรมแห่งการสั่นสะเทือน

154
00:13:19,960 --> 00:13:22,710
ทุกสิ่งในจักรวาลกำลังสั่นสะเทือน

155
00:13:22,710 --> 00:13:27,790
แต่ในอัตราเร็วและความถี่ที่ต่างกัน

156
00:13:27,790 --> 00:13:31,340
ดวงตาของฮอรัสสร้างขึ้นมาจากสัญลักษณ์หกอย่าง

157
00:13:31,340 --> 00:13:34,450
แต่ละอย่างเป็นตัวแทนของประสาทสัมผัสหนึ่งชนิด

158
00:13:34,450 --> 00:13:36,890
เหมือนระบบพระเวทโบราณ

159
00:13:36,890 --> 00:13:43,890
ความคิดถูกพิจารณาให้เป็นประสาทสัมผัสชนิดหนึ่ง

160
00:13:44,410 --> 00:13:49,240
"ความคิด" ถูกรับรู้ในขณะเดียวกับที่ "ความรู้สึก" ถูกรับรู้บนร่างกาย

161
00:13:49,290 --> 00:13:54,370
พวกมันผุดขึ้นมาจากแหล่งกำเนิดความสั่นสะเทือนอันเดียวกัน

162
00:13:54,370 --> 00:13:56,390
การคิดเป็นเพียงเครื่องมือ

163
00:13:56,390 --> 00:13:58,610
หนึ่งในประสาทสัมผัสทั้งหก

164
00:13:58,650 --> 00:14:01,790
แต่พวกเรากลับยกมันขึ้นไปอยู่ในสถานะอันสูงส่ง

165
00:14:01,830 --> 00:14:07,010
จนกระทั่งพวกเราอธิบายตนเองด้วยความคิด

166
00:14:07,010 --> 00:14:10,600
ความจริงที่ว่าพวกเราไม่ตระหนักรู้ว่าการคิดเป็นเพียงหนึ่งในหกประสาทสัมผัส

167
00:14:10,620 --> 00:14:12,730
ช่างโดดเด่นเสียเหลือเกิน

168
00:14:12,770 --> 00:14:17,880
การที่พวกเราหมกมุ่นอยู่ในความคิดที่พยายามจะอธิบายความคิดว่าเป็นประสาทสัมผัส

169
00:14:17,880 --> 00:14:21,010
ก็เหมือนกับการบอกปลาเกี่ยวกับน้ำ

170
00:14:21,050 --> 00:14:27,730
น้ำ น้ำอะไร ?

171
00:14:31,870 --> 00:14:34,670
ในอุปนิษัท (แห่งคัมภีร์พระเวท) มีคำกล่าวว่า

172
00:14:34,670 --> 00:14:40,890
ไม่ใช่สิ่งนั้นที่ตามองเห็นได้ แต่เป็นที่นั่นที่ใช้ตามองเห็นได้

173
00:14:40,890 --> 00:14:47,600
รู้จักสิ่งนั้นก็เป็นพรหมาผู้เป็นนิรันดร์ และก็ไม่ใช่สิ่งที่ผู้คนที่นี่นิยม

174
00:14:47,600 --> 00:14:54,050
ไม่ใช่สิ่งนั้นที่หูสามารถได้ยิน แต่เป็นที่นั่นที่สามารถใช้หูได้ยิน

175
00:14:54,050 --> 00:15:01,050
รู้จักสิ่งนั้นก็เป็นพรหมาผู้เป็นนิรันดร์ และก็ไม่ใช่สิ่งที่ผู้คนที่นี่นิยม

176
00:15:03,030 --> 00:15:09,290
ไม่ใช่สิ่งนั้นที่คำพูดทำให้กระจ่างได้ แต่เป็นที่นั่นที่ใช้คำพูดทำให้กระจ่างได้

177
00:15:09,290 --> 00:15:16,290
รู้จักสิ่งนั้นก็เป็นพรหมาผู้เป็นนิรันดร์ และก็ไม่ใช่สิ่งที่ผู้คนที่นี่นิยม

178
00:15:22,700 --> 00:15:28,890
ไม่ใช่สิ่งนั้นที่จิตคิดได้ แต่เป็นที่นั่นที่ใช้จิตคิดได้

179
00:15:28,890 --> 00:15:35,890
รู้จักสิ่งนั้นก็เป็นพรหมาผู้เป็นนิรันดร์ และก็ไม่ใช่สิ่งที่ผู้คนที่นี่นิยม

180
00:16:04,490 --> 00:16:10,550
ในทศวรรษล่าสุดที่ผ่านมา ความก้าวหน้าได้เกิดขึ้นในงานวิจัยด้านสมอง

181
00:16:10,670 --> 00:16:13,550
นักวิทยาศาสตร์ค้นพบ "การยืดหยุ่นของสมอง (neuroplasticity)"

182
00:16:13,550 --> 00:16:17,490
ซึ่งเป็นคำศัพท์สื่อถึงแนวคิดที่ว่าการเชื่อมเป็นสายทางกายภาพของสมอง

183
00:16:17,490 --> 00:16:21,300
จะเปลี่ยนไปตามความคิดที่เคลื่อนที่ผ่านมัน

184
00:16:21,300 --> 00:16:24,040
อย่างที่นักจิตวิทยาชาวแคนนาดา โดนัลด์ เฮบบ์ ได้สรุปไว้ว่า

185
00:16:24,040 --> 00:16:31,040
"เซลประสาทที่ติดไฟขึ้นพร้อมกัน เชื่อมเป็นสายเดียวกัน"

186
00:16:34,990 --> 00:16:41,000
เซลประสาทมักเชื่อมเป็นสายเดียวกันเมื่อบุคคลอยู่ในสภาวะที่มีความสนใจตั้งมั่น

187
00:16:41,000 --> 00:16:46,310
ความหมายของประเด็นนี้ก็คือมันเป็นไปได้ที่จะกำกับประสบการณ์ส่วนตัวแห่งความเป็นจริงของเธอ

188
00:16:46,540 --> 00:16:52,680
ตามตัวหนังสือ หากความคิดของเธอจัดอยู่ในจำพวกความกลัว ความกังวล ความเครียด และความเป็นลบ

189
00:16:52,680 --> 00:16:56,490
นั่นหมายถึงเธอได้สร้างสายสำหรับเพาะความคิดเหล่านั้นให้เจริญงอกงาม

190
00:16:56,590 --> 00:16:58,790
หากเธอกำกับความคิดของเธอให้อยู่ในจำพวกความรัก

191
00:16:58,790 --> 00:17:02,000
ความเมตตา ความกตัญญู และความรื่นเริง

192
00:17:02,000 --> 00:17:05,680
เธอก็ได้สร้างสายสำหรับการเกิดซ้ำของประสบการณ์เหล่านั้น

193
00:17:05,780 --> 00:17:10,049
แต่เราจะทำอย่างนั้นได้อย่างไรในเมื่อพวกเราถูกห้อมล้อมด้วยความรุนแรงและความทุกข์

194
00:17:10,049 --> 00:17:15,110
นี่เป็นความหลงผิดหรือความคิดที่พึงปรารถนา ?

195
00:17:15,160 --> 00:17:18,480
การยืดหยุ่นของสมองไม่ใช่สิ่งเดียวกับความเข้าใจในยุคใหม่ (new age)

196
00:17:18,530 --> 00:17:22,789
ที่เธอสร้างความเป็นจริงของเธอขึ้นมาด้วยการคิดบวก

197
00:17:22,939 --> 00:17:28,610
ที่จริงมันเป็นสิ่งเดียวกับที่พระพุทธเจ้าสอนเมื่อ 2500 ปีที่แล้ว

198
00:17:30,630 --> 00:17:34,110
วิปัสสนาภาวนา หรือการทำสมาธิลึก

199
00:17:34,260 --> 00:17:39,530
สามารถถูกอธิบายได้ว่าเป็นการกำกับความยืดหยุ่นของสมองด้วยตนเอง

200
00:17:39,630 --> 00:17:43,520
เธอยอมรับความเป็นจริงของเธออย่างที่มันเป็น

201
00:17:47,220 --> 00:17:50,770
โดยเธอรับรู้มันที่ระดับรากของประสาทสัมผัส

202
00:17:50,870 --> 00:17:53,540
ที่ระดับการสั่นสะเทือนหรือพลังงาน

203
00:17:53,740 --> 00:17:56,730
โดยปราศจากอคติหรืออิทธิพลของความคิด

204
00:17:56,830 --> 00:18:00,920
ผ่านความสนใจตั้งมั่นที่ระดับรากของความรู้สึกตัว

205
00:18:00,920 --> 00:18:07,520
การเชื่อมสายแห่งการหยั่งรู้ความเป็นจริงที่แตกต่างทั้งมวลก็ถูกสร้างขึ้น

206
00:18:18,800 --> 00:18:21,250
พวกเราดำเนินการกลับหลังเกือบตลอดเวลา

207
00:18:21,450 --> 00:18:27,790
พวกเราปล่อยให้ความคิดเห็นเกี่ยวกับโลกภายนอกกำหนดรูปร่างของระบบประสาทเรา

208
00:18:27,990 --> 00:18:34,770
แต่ความสงบภายในของเราจำเป็นต้องไม่ขึ้นอยู่กับเหตุการณ์ภายนอก

209
00:18:34,770 --> 00:18:37,870
สิ่งแวดล้อมไม่ใช่สาระ

210
00:18:37,870 --> 00:18:41,860
มีเพียงสภาวะความรู้สึกตัวของฉันเท่านั้นที่เป็นสาระ

211
00:18:41,910 --> 00:18:44,760
การทำสมาธิในภาษาสันสกฤตหมายถึงการเป็นอิสระจากการตรวจวัด

212
00:18:44,860 --> 00:18:47,110
อิสระจากการเปรียบเทียบทั้งมวล

213
00:18:47,160 --> 00:18:49,710
อิสระจากการเป็นทั้งปวง

214
00:18:49,810 --> 00:18:52,370
เธอไม่ได้กำลังพยายามที่จะเป็นสิ่งอื่นใด

215
00:18:52,470 --> 00:18:57,600
เธอตกลงปลงใจกับสิ่งที่เป็น

216
00:18:57,650 --> 00:19:01,020
วิธีผุดขึ้นเหนือความทุกข์แห่งขอบเขตทางกายภาพ

217
00:19:01,020 --> 00:19:03,190
ก็คือการอ้าแขนรับมัน

218
00:19:03,240 --> 00:19:05,430
คือการตอบตกลงกับมัน

219
00:19:05,430 --> 00:19:08,120
ดังนั้นมันจึงเป็นบางอย่างที่อยู่ในเธอ

220
00:19:08,120 --> 00:19:15,120
มากกว่าที่เธอจะเป็นบางอย่างที่อยู่ในมัน

221
00:19:21,110 --> 00:19:23,110
บุคคลจะอยู่อย่างไร

222
00:19:23,210 --> 00:19:27,480
ความรู้สึกตัวจึงจะไม่ขัดแย้งกับสิ่งที่บรรจุอยู่ภายในมัน ?

223
00:19:27,480 --> 00:19:32,280
บุคคลจะทำให้หัวใจแห่งความทะยานอยากอันคับแคบว่างเปล่าได้อย่างไร ?

224
00:19:32,280 --> 00:19:35,650
มันต้องมีการปฏิวัติองค์รวมในด้านความรู้สึกตัว

225
00:19:35,650 --> 00:19:41,510
การยกระดับอย่างถึงรากถึงโคน จากทิศทางสู่โลกภายนอกมาสู่โลกภายใน

226
00:19:41,610 --> 00:19:45,900
มันไม่ใช่การปฏิวัติที่ดำเนินการด้วยความตั้งใจหรือความพยายามเพียงเท่านั้น

227
00:19:45,900 --> 00:19:48,800
แต่มันเป็นการยอมจำนนด้วย

228
00:19:48,800 --> 00:19:55,800
ยอมรับความเป็นจริงอย่างที่มันเป็น

229
00:20:01,050 --> 00:20:05,270
รูปพระคริสต์เปิดใจ ชี้นำอย่างแรงกล้าสู่ความคิดเห็นที่ว่า

230
00:20:05,320 --> 00:20:08,500
บุคคลต้องเปิดใจให้กับความเจ็บปวดทั้งมวล

231
00:20:08,500 --> 00:20:14,520
บุคคลต้องยอมรับทั้งหมด หากเขาจะดำรงอยู่อย่างเปิดกว้างต่อแหล่งกำเนิดแห่งวิวัฒนาการ

232
00:20:14,800 --> 00:20:17,420
นี่ไม่ได้หมายความว่าเธอกลายเป็นมาโซคิสต์ (masochist)

233
00:20:17,620 --> 00:20:19,290
เธอไม่ได้แสวงหาความเจ็บปวด

234
00:20:19,490 --> 00:20:23,550
แต่เมื่อความเจ็บปวดมาถึง ซึ่งมันเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้

235
00:20:23,550 --> 00:20:27,160
เธอเพียงยอมรับความเป็นจริงง่ายๆอย่างที่มันเป็น

236
00:20:27,160 --> 00:20:32,330
แทนการทะยานอยากในความเป็นจริงอย่างอื่น

237
00:20:32,330 --> 00:20:34,140
ชาวฮาวายมีความเชื่ออย่างยาวนาน

238
00:20:34,240 --> 00:20:37,600
ว่าหัวใจเป็นสิ่งที่เราสามารถใช้เรียนรู้ความจริง

239
00:20:37,700 --> 00:20:44,600
หัวใจมีปัญญาเฉพาะตัวอย่างเป็นเอกเทศพอๆกับที่สมองมี

240
00:20:44,680 --> 00:20:47,850
ชาวอียิปต์เชื่อว่าเป็นหัวใจ ไม่ใช่สมอง

241
00:20:47,950 --> 00:20:49,950
ที่เป็นแหล่งกำเนิดปัญญาของมนุษย์

242
00:20:50,150 --> 00:20:54,290
หัวใจได้รับการพิจารณาให้เป็นศูนย์กลางของจิตวิญญาณและบุคลิกภาพ

243
00:20:54,800 --> 00:20:58,030
เป็นหัวใจนี่เองที่สิ่งศักดิ์สิทธิ์ใช้พูดผ่าน

244
00:20:58,030 --> 00:21:05,030
ถ่ายทอดความรู้แห่งหนทางที่แท้จริงให้กับชาวอียิปต์โบราณ

245
00:21:05,690 --> 00:21:09,150
แผ่นกระดาษพาพิรัสนี้แสดงถึง "การชั่งน้ำหนักหัวใจ"

246
00:21:09,350 --> 00:21:13,540
มันเป็นการดีที่จะก้าวเข้าสู่ชีวิตหลังความตายด้วยหัวใจที่เบา

247
00:21:13,610 --> 00:21:20,610
มันหมายถึงเธอได้ใช้ชีวิตมาแล้วอย่างดี

248
00:21:21,510 --> 00:21:24,390
สภาวะหนึ่งเดียวอันเป็นสากลหรือต้นแบบ

249
00:21:24,410 --> 00:21:28,250
ที่บุคคลได้ประสบในกระบวนการแห่งการปลุกศูนย์กลางของหัวใจ

250
00:21:28,270 --> 00:21:35,270
คือการมีประสบการณ์ในพลังงานส่วนบุคคล ในฐานะของพลังงานแห่งจักรวาล

251
00:21:44,510 --> 00:21:47,630
เมื่อเธออนุญาตให้ตนเองรู้สึกถึงความรักนี้

252
00:21:47,690 --> 00:21:49,570
กลายเป็นความรักนี้

253
00:21:49,570 --> 00:21:53,460
เมื่อเธอเชื่อมต่อโลกภายในของเธอกับโลกภายนอก

254
00:21:53,560 --> 00:21:56,770
เมื่อนั้นทั้งหมดคือหนึ่งเดียว

255
00:21:56,870 --> 00:22:00,860
ทำอย่างไรบุคคลจึงจะได้รับประสบการณ์เสียงเพลงแห่งการโคจรของดวงดาว ?

256
00:22:00,860 --> 00:22:04,880
ทำอย่างไรหัวใจจึงจะเปิด ?

257
00:22:07,330 --> 00:22:09,430
รามานะ มหาฤษี กล่าวว่า

258
00:22:09,530 --> 00:22:12,360
"พระเจ้าอยู่ในเธอ อย่างที่เป็นเธอ

259
00:22:12,410 --> 00:22:17,600
และเธอไม่จำเป็นต้องทำสิ่งใด เพื่อให้ตระหนักรู้ในพระเจ้าหรือตระหนักรู้ในตนเอง

260
00:22:17,660 --> 00:22:21,020
มันคือความจริงและสภาวะธรรมชาติของเธอ

261
00:22:21,070 --> 00:22:23,130
ขอเพียงล้มเลิกการค้นหา

262
00:22:23,180 --> 00:22:25,200
หันเหความสนใจของเธอมาสู่ภายใน

263
00:22:25,200 --> 00:22:27,980
และสละจิตของเธอให้แก่ตัวตนเดียว

264
00:22:28,130 --> 00:22:31,390
ที่ฉายรัศมีอยู่ในหัวใจแห่งความมีอยู่เป็นอยู่อย่างยิ่งของเธอ

265
00:22:31,440 --> 00:22:35,000
เพื่อให้สิ่งนี้เป็นประสบการณ์ที่มีชีวิตอยู่ในปัจจุบันขณะของเธอ

266
00:22:35,000 --> 00:22:42,000
การสำรวจตนเองเป็นวิธีที่ตรงและรวดเร็ว

267
00:22:48,490 --> 00:22:52,020
เมื่อเธอทำสมาธิและสังเกตประสาทสัมผัสภายใน

268
00:22:52,020 --> 00:22:54,130
ความมีชีวิตอยู่ภายในของเธอ

269
00:22:58,130 --> 00:23:01,360
แรงแห่งการเปลี่ยนแปลงนี้คือการผุดขึ้นและจากไป

270
00:23:01,460 --> 00:23:04,810
ในรูปของการเปลี่ยนแปลงพลังงาน

271
00:23:04,810 --> 00:23:08,570
ระดับที่บุคคลเข้าร่วมหรือรู้แจ้งได้

272
00:23:08,620 --> 00:23:11,280
คือระดับที่บุคคลได้รับความสามารถ

273
00:23:11,280 --> 00:23:13,480
ที่จะปรับตัวเข้าสู่ทุกขณะเวลา

274
00:23:13,480 --> 00:23:16,260
หรือที่จะเปลี่ยนสภาพกระแสแห่งมนุษย์ที่เปลี่ยนแปลงตลอดเวลา

275
00:23:16,260 --> 00:23:19,560
ทั้งในด้านสิ่งแวดล้อม ความเจ็บปวด และความพอใจ

276
00:23:19,560 --> 00:23:26,560
ให้กลายเป็นความผาสุก

277
00:23:29,020 --> 00:23:33,520
ลีโอ ตอลสตอย นักเขียนนวนิยายเรื่อง "สงครามและสันติภาพ (War and Peace)" กล่าวว่า

278
00:23:33,620 --> 00:23:36,550
"ทุกคนคิดที่จะเปลี่ยนแปลงโลก

279
00:23:36,600 --> 00:23:43,500
แต่ไม่มีใครคิดที่จะเปลี่ยนแปลงตนเอง"

280
00:23:46,300 --> 00:23:50,110
ดาร์วินกล่าวถึงลักษณะเฉพาะสำคัญที่สุดสำหรับการรอดชีวิตของสปีชีส์ต่างๆว่า

281
00:23:50,150 --> 00:23:53,110
ไม่ใช่ความเข้มแข็ง หรือความเฉลียวฉลาด

282
00:23:53,160 --> 00:23:59,360
แต่เป็นความสามารถในการปรับตัวเข้ากับความเปลี่ยนแปลง

283
00:24:08,600 --> 00:24:11,780
บุคคลควรชำนาญในการปรับตัวสู่ความเปลี่ยนแปลง

284
00:24:11,780 --> 00:24:15,270
นี่เป็นการตีความหมายคำสอนพระพุทธเจ้าเรื่อง "อนิจจา" ในแง่มุมหนึ่ง

285
00:24:15,320 --> 00:24:18,260
ทุกสิ่งผุดขึ้นมาและจากไป

286
00:24:19,510 --> 00:24:21,710
เปลี่ยนแปลงตลอดเวลา

287
00:24:21,710 --> 00:24:28,710
ความทุกข์เกิดเพียงเพราะเราไปยึดติดกับรูปแบบพิเศษอย่างใดอย่างหนึ่ง

288
00:24:31,800 --> 00:24:34,620
เมื่อเธอเชื่อมโยงอยู่กับส่วนที่ทำหน้าที่สังเกตเห็นของเธอเอง

289
00:24:34,660 --> 00:24:37,160
ด้วยความเข้าใจในอนิจจา

290
00:25:24,310 --> 00:25:27,060
นักบุญ นักปราชญ์ และโยคีในประวัติศาสตร์

291
00:25:27,160 --> 00:25:31,180
อธิบายเป็นเสียงเดียวกันถึงการรวมเป็นหนึ่งเดียวอันศักดิ์สิทธ์ว่าเกิดขึ้นในใจ

292
00:25:31,280 --> 00:25:34,320
ไม่ว่าจะเป็นงานเขียนของนักบุญยอห์นแห่งไม้กางเขน

293
00:25:34,370 --> 00:25:37,250
บทกวีของรูมี

294
00:25:37,300 --> 00:25:39,760
หรือการสอนแบบตันตระของอินเดีย

295
00:25:39,760 --> 00:25:47,100
คำสอนทั้งหมดที่แตกต่างกันนี้ล้วนพยายามแสดงถึงความลึกซึ้งอันลึกลับของหัวใจ

296
00:25:47,140 --> 00:25:50,750
ในหัวใจมีการรวมตัวกันของศิวะและศักติ

297
00:25:50,750 --> 00:25:54,580
การแทรกซึมความเป็นบุรุษเพศเข้าไปในวงก้นหอยแห่งชีวิต

298
00:25:54,580 --> 00:25:58,980
และความยอมจำนนแห่งสตรีเพศต่อการเปลี่ยนแปลง

299
00:25:59,020 --> 00:26:00,080
การสังเกต

300
00:26:00,080 --> 00:26:06,730
และการยอมรับอย่างไร้เงื่อนไขสำหรับสิ่งทั้งมวลที่เป็นอยู่

301
00:26:06,730 --> 00:26:08,400
เพื่อเปิดหัวใจของเธอ

302
00:26:08,450 --> 00:26:11,530
เธอต้องเปิดตัวเองสู่ความเปลี่ยนแปลง

303
00:26:11,530 --> 00:26:14,240
การดำรงชีพอยู่ในโลกที่ดูเหมือนจับต้องได้

304
00:26:14,240 --> 00:26:15,540
เต้นรำไปกับมัน

305
00:26:15,540 --> 00:26:17,170
ข้องเกี่ยวกับมัน

306
00:26:17,170 --> 00:26:18,440
ใช้ชีวิตเต็มบริบูรณ์

307
00:26:18,440 --> 00:26:20,500
รักเต็มบริบูรณ์

308
00:26:20,500 --> 00:26:23,300
แต่ก็รู้ว่ามันไม่ถาวร

309
00:26:23,300 --> 00:26:29,990
และท้ายที่สุดรูปแบบทั้งมวลล้วนหลอมละลายและเปลี่ยนแปลง

310
00:26:29,990 --> 00:26:33,790
ความผาสุกเป็นพลังงานที่ตอบสนองต่อความสงบนิ่ง

311
00:26:33,790 --> 00:26:37,600
มันมาจากการทำความรู้สึกตัวต่อสิ่งที่บรรจุอยู่ทั้งหมดให้ว่างเปล่า

312
00:26:37,600 --> 00:26:43,000
สิ่งที่บรรจุอยู่ในพลังความผาสุกอันเกิดจากความสงบนิ่งนี้คือความรู้สึกตัว

313
00:26:43,040 --> 00:26:45,420
เป็นความรู้สึกตัวชนิดใหม่ของหัวใจ

314
00:26:45,440 --> 00:02:59,140
เป็นความรู้สึกตัวที่เชื่อมโยงกับทั้งหมดที่เป็นอยู่

315
00:02:59,140 --> 00:03:00,440
ที่จะมีความสุข

316
00:03:25,620 --> 00:03:30,000
ตอนที่ 4 เหนือการคิด

317
00:05:52,000 --> 00:05:53,250
ข้อมูลข่าวสารใหม่ๆ

318
00:07:58,900 --> 00:08:04,200
ได้ถูกแทนที่ด้วยความต้องการประสบการณ์ในโลกภายนอกแห่งรูปแบบทั้งหลาย

319
00:08:48,200 --> 00:08:39,049
มันเป็นเพียงเอกลักษณ์ของความถือตัวถือตน

320
00:08:39,049 --> 00:08:41,099
ปริศนาที่ตอบไม่ได้

321
00:08:52,550 --> 00:08:54,650
วัตถุประสงค์

322
00:09:56,050 --> 00:09:57,400
ท่านตอบอย่างเรียบง่าย

323
00:10:15,950 --> 00:10:19,550
มันคือการสิ้นสุดของความทุกข์

324
00:11:24,950 --> 00:11:28,200
ว่าเป็นเสมือนทางนำไปสู่การตรัสรู้

325
00:17:43,600 --> 00:17:47,000
อย่างที่มันเป็นจริงๆ

326
00:22:54,230 --> 00:22:58,080
ที่จริงเธอกำลังสังเกตความเปลี่ยนแปลง

327
00:24:18,310 --> 00:24:19,410
เปลี่ยนแปลง

328
00:24:37,200 --> 00:24:40,750
ความผาสุกปรากฎขึ้นในหัวใจ