1
00:00:06,825 --> 00:00:09,101
นึกถึงคุกกี้อุ่นๆ นุ่มเหนียว

2
00:00:09,101 --> 00:00:10,513
ลูกกวาดกรุบกรอบ

3
00:00:10,513 --> 00:00:12,076
เค้กนุ่มละมุน

4
00:00:12,076 --> 00:00:14,693
ไอศกรีมอัดพูนในโคนวัฟเฟิล

5
00:00:14,693 --> 00:00:16,670
คุณน้ำลายสอเลยหรือเปล่า

6
00:00:16,670 --> 00:00:17,538
คุณอยากของหวานเลยใช่ไหม

7
00:00:17,538 --> 00:00:18,843
ทำไมล่ะ

8
00:00:18,843 --> 00:00:19,924
เกิดอะไรขึ้นในสมอง

9
00:00:19,924 --> 00:00:23,700
ที่ทำให้มันยากเหลือเกินที่จะห้ามใจจากอาหารหวานๆ

10
00:00:23,700 --> 00:00:24,421
น้ำตาลเป็นคำสามัญ

11
00:00:24,421 --> 00:00:26,549
ที่ใช้อธิบายประเภทของโมเลกุล

12
00:00:26,549 --> 00:00:28,427
ที่เรียกว่าคาร์โบไฮเดรต

13
00:00:28,427 --> 00:00:31,278
และมันถูกพบได้ในอาหารและเครื่องดื่มหลากหลายชนิด

14
00:00:31,278 --> 00:00:34,212
ลองดูฉลากบนผลิตภัณฑ์ของหวานที่คุณซื้อสิ

15
00:00:34,212 --> 00:00:34,913
กลูโคส

16
00:00:34,913 --> 00:00:35,695
ฟรุกโทส

17
00:00:35,695 --> 00:00:36,627
ซูโครส

18
00:00:36,627 --> 00:00:37,495
มอลโทส

19
00:00:37,495 --> 00:00:38,295
แล็กโทส

20
00:00:38,295 --> 00:00:38,969
เด็กส์โตรส

21
00:00:38,969 --> 00:00:39,681
และแป้ง

22
00:00:39,681 --> 00:00:41,445
ทั้งหมดนี้เป็นรูปหนึ่งของน้ำตาล

23
00:00:41,445 --> 00:00:43,525
เช่นเดียวกับ แบะแซที่มีฟรุกโทสสูง

24
00:00:43,525 --> 00:00:44,309
น้ำผลไม้

25
00:00:44,309 --> 00:00:45,294
น้ำตาลดิบ

26
00:00:45,294 --> 00:00:46,521
และน้ำผึ้ง

27
00:00:46,521 --> 00:00:49,073
และน้ำตาลก็ไม่ได้มีแค่ในลูกกวาดและของหวาน

28
00:00:49,073 --> 00:00:51,188
มันยังถูกเติมลงไปในซอสมะเขือเทศ

29
00:00:51,188 --> 00:00:51,846
โยเกิร์ต

30
00:00:51,846 --> 00:00:52,777
ผลไม้แห้ง

31
00:00:52,777 --> 00:00:53,856
น้ำแต่งรสต่างๆ

32
00:00:53,856 --> 00:00:55,700
หรือกราโนล่าบาร์

33
00:00:55,700 --> 00:00:56,603
เพราะน้ำตาลมีอยู่ในทุกอย่าง

34
00:00:56,603 --> 00:00:58,026
มันจึงสำคัญที่จะต้องเข้าใจ

35
00:00:58,026 --> 00:00:59,906
ว่ามันส่งผลอย่างไรต่อสมอง

36
00:00:59,906 --> 00:01:02,275
เกิดอะไรขึ้นเมื่อน้ำตาลโดนลิ้นคุณ

37
00:01:02,275 --> 00:01:03,528
และการกินน้ำตาลเพียงเล็กน้อย

38
00:01:03,528 --> 00:01:05,480
ทำให้คุณอยากมากขึ้นหรือเปล่า

39
00:01:05,480 --> 00:01:07,025
คุณกินธัญพืชไปคำหนึ่ง

40
00:01:07,025 --> 00:01:08,276
น้ำตาลในนั้น

41
00:01:08,276 --> 00:01:10,528
กระตุ้นตัวรับรสหวาน

42
00:01:10,528 --> 00:01:12,770
ที่อยู่ในตุ่มรับรสบนลิ้น

43
00:01:12,770 --> 00:01:15,771
ตัวรับรสเหล่านี้ส่งสัญญาณขึ้นไปตามก้านสมอง

44
00:01:15,771 --> 00:01:17,375
และจากนั้น มันก็แยกออก

45
00:01:17,375 --> 00:01:19,261
ไปยังสมองส่วนหน้าหลายๆ ส่วน

46
00:01:19,261 --> 00:01:21,813
หนึ่งในนั้นคือ ซีรีบรัล คอร์เท็กซ์ (cerebral cortex)

47
00:01:21,813 --> 00:01:23,964
ซีรีบรัล คอร์เท็กซ์ ส่วนต่างๆ

48
00:01:23,964 --> 00:01:25,864
รับผิดชอบรสชาติที่ต่างกัน

49
00:01:25,864 --> 00:01:26,399
ขม

50
00:01:26,399 --> 00:01:26,985
เค็ม

51
00:01:26,985 --> 00:01:27,711
อุมะมิ

52
00:01:27,711 --> 00:01:29,823
และในกรณีนี้ รสหวาน

53
00:01:29,823 --> 00:01:31,328
จากจุดนี้ สัญญาณนั้นกระตุ้น

54
00:01:31,328 --> 00:01:33,440
ระบบให้รางวัลของสมอง

55
00:01:33,440 --> 00:01:34,909
ระบบให้รางวัลนี้เป็น

56
00:01:34,909 --> 00:01:37,125
เส้นทางกระแสไฟฟ้าและเคมีที่ต่อกัน

57
00:01:37,125 --> 00:01:39,749
พาดผ่านส่วนต่างๆ หลายส่วนในสมอง

58
00:01:39,749 --> 00:01:40,873
มันเป็นเครือข่ายที่ซับซ้อน

59
00:01:40,873 --> 00:01:44,171
แต่มันช่วยตอบปัญหาหนึ่งในจิตใต้สำนึก

60
00:01:44,171 --> 00:01:45,877
ฉันควรทำแบบนั้นอีกไหม

61
00:01:45,877 --> 00:01:47,413
ความรู้สึกอุ่นและละมุนละไมที่คุณได้รับ

62
00:01:47,413 --> 00:01:49,501
เมื่อคุณชิมเค้กช็อคโกแลตของคุณยายใช่ไหม

63
00:01:49,501 --> 00:01:51,295
นั่นละ ระบบให้รางวัลของคุณบอกว่า

64
00:01:51,295 --> 00:01:52,753
"อืมมมม ใช่เลย"

65
00:01:52,753 --> 00:01:55,090
และนั่นมันไม่ได้แค่ถูกกระตุ้นโดยอาหาร

66
00:01:55,090 --> 00:01:55,935
การมีปฏิสัมพันธ์ทางสังคม

67
00:01:55,935 --> 00:01:56,795
พฤติกรรมทางเพศ

68
00:01:56,795 --> 00:01:57,469
และสารเสพติด

69
00:01:57,469 --> 00:01:58,931
เป็นแค่เพียงบางตัวอย่าง

70
00:01:58,931 --> 00:02:00,346
ของสิ่งหรือประสบการณ์

71
00:02:00,346 --> 00:02:02,959
ที่สามารถกระตุ้นระบบการให้รางวัลได้เช่นกัน

72
00:02:02,959 --> 00:02:05,145
แต่การกระตุ้นระบบให้รางวัลนี้มากเกินไป

73
00:02:05,145 --> 00:02:08,435
เป็นการจุดชนวนเรื่องไม่ดีเป็นชุด

74
00:02:08,435 --> 00:02:09,268
เสียการควบคุม

75
00:02:09,268 --> 00:02:10,199
อยากอาหาร

76
00:02:10,199 --> 00:02:12,711
และเพิ่มระดับการทนต่อน้ำตาล

77
00:02:12,711 --> 00:02:14,963
ลองกลับไปยังธัญพืชคำนั้น

78
00:02:14,963 --> 00:02:17,069
มันเดินทางลงไปยังกระเพาะของคุณ

79
00:02:17,069 --> 00:02:18,912
และในที่สุดก็ไปอยู่ในลำไส้

80
00:02:18,912 --> 00:02:19,949
และทำไมรู้ไหม

81
00:02:19,949 --> 00:02:22,380
มันมีตัวรับน้ำตาลอยู่ตรงนี้เช่นกัน

82
00:02:22,380 --> 00:02:23,335
พวกมันไม่ใช่ตุ่มรับรส

83
00:02:23,335 --> 00:02:24,755
แต่พวกมันส่งสัญญาณ

84
00:02:24,755 --> 00:02:26,587
บอกสมองของคุณว่าคุณอิ่ม

85
00:02:26,587 --> 00:02:28,709
หรือร่างกายของคุณควรที่จะผลิตอินซูลินมากกว่านี้

86
00:02:28,709 --> 00:02:31,003
เพื่อที่จะจัดการกับน้ำตาลที่คุณกินมากเกิน

87
00:02:31,003 --> 00:02:32,428
อัตราแลกเปลี่ยนหลัก

88
00:02:32,428 --> 00:02:34,563
ของระบบให้รางวัลของเราก็คือ โดพามีน (dopamine)

89
00:02:34,563 --> 00:02:37,153
สารเคมีที่สำคัญหรือสารส่งประสาท

90
00:02:37,153 --> 00:02:39,684
มันมีตัวรับโดพามีนมากมายในสมองส่วนหน้า

91
00:02:39,684 --> 00:02:41,840
แต่พวกมันไม่ได้กระจายตัวอย่างสม่ำเสมอ

92
00:02:41,840 --> 00:02:44,648
ในบางส่วนมีตัวรับกระจุกกันอยู่

93
00:02:44,648 --> 00:02:46,312
และจุดที่มีตัวรับโดพามีนอยู่มาก

94
00:02:46,312 --> 00:02:48,481
คือส่วนหนึ่งของระบบให้รางวัลของเรา

95
00:02:48,481 --> 00:02:49,767
สารเสพติด อย่างเครื่องดื่มแอลกอฮอล

96
00:02:49,767 --> 00:02:50,436
นิโคติน

97
00:02:50,436 --> 00:02:51,361
หรือเฮโรอีน

98
00:02:51,361 --> 00:02:53,366
ทำให้โดพามีนพุ่งพล่าน

99
00:02:53,366 --> 00:02:56,449
ทำให้คนบางคนขวนขวายอยากยาอย่างต่อเนื่อง

100
00:02:56,449 --> 00:02:58,645
หรือเรียกได้ว่า อยู่ในภาวะเสพติด

101
00:02:58,645 --> 00:03:01,071
น้ำตาลก็ทำให้โดพามีนถูกปลดปล่อยออกมาเช่นกัน

102
00:03:01,071 --> 00:03:03,238
แม้จะไม่รุนแรงเท่าสารเสพติดก็ตามที

103
00:03:03,238 --> 00:03:06,400
น้ำตาลนั้นมีไม่มากในอาหารที่เหนี่ยวนำโดพามีน

104
00:03:06,400 --> 00:03:08,652
ยกตัวอย่างเช่น บล๊อคโคลี ซึ่งไม่ส่งผลอะไร

105
00:03:08,652 --> 00:03:09,738
นั่นอาจอธิบาย

106
00:03:09,738 --> 00:03:12,837
ว่าทำไมมันถึงยากนักที่จะให้เด็กๆ กินผัก

107
00:03:12,837 --> 00:03:14,416
พูดถึงอาหารเพื่อสุขภาพ

108
00:03:14,416 --> 00:03:15,620
สมมติว่าเราหิว

109
00:03:15,620 --> 00:03:17,597
และตัดสินใจจะกินมื้ออาหารที่สมดุล

110
00:03:17,597 --> 00:03:19,683
คุณทำเช่นนั้น และระดับโดพามีนก็พุ่ง

111
00:03:19,683 --> 00:03:21,349
ในจุดที่มีระบบให้รางวัลชุกชุม

112
00:03:21,349 --> 00:03:24,730
แต่ถ้าคุณกินอาหารจานเดิมนั้นหลายๆ วันติดกัน

113
00:03:24,730 --> 00:03:27,063
ระดับโดพามีนจะพุ่งต่ำลงและต่ำลง

114
00:03:27,063 --> 00:03:28,998
จนในที่สุดก็แบนราบ

115
00:03:28,998 --> 00:03:30,643
นั่นเป็นเพราะว่าเมื่อพูดถึงอาหาร

116
00:03:30,643 --> 00:03:33,077
สมองของเรามีวิวัฒนาการที่จะให้ความสนใจพิเศษ

117
00:03:33,077 --> 00:03:34,955
กับรสใหม่ๆ หรือรสที่ต่างออกไป

118
00:03:34,955 --> 00:03:35,900
ทำไมหรือ

119
00:03:35,900 --> 00:03:37,070
มีสองเหตุผล

120
00:03:37,070 --> 00:03:39,444
ประการแรก เพื่อที่จะตรวจพบอาหารที่เน่าเสีย

121
00:03:39,444 --> 00:03:41,731
และประการที่สอง เพราะว่ายิ่งการรับประทานของเรา

122
00:03:41,731 --> 00:03:42,753
มีความหลากหลายมากเท่าไร

123
00:03:42,753 --> 00:03:43,840
เราก็ยิ่งจะได้รับสารอาหารทั้งหมดที่เราต้องการ

124
00:03:43,840 --> 00:03:45,876
มากเท่านั้น

125
00:03:45,876 --> 00:03:47,251
เพื่อที่จะรักษาระดับความหลากหลาย

126
00:03:47,251 --> 00:03:49,663
เราจำเป็นต้องสามารถจดจำอาหารใหม่ได้

127
00:03:49,663 --> 00:03:50,839
และที่สำคัญไปกว่านั้น

128
00:03:50,839 --> 00:03:53,544
เราจำเป็นต้องอยากกินอาหารใหม่เรื่อยๆ

129
00:03:53,544 --> 00:03:55,505
และนั่นเป็นเหตุว่าทำไมระดับโดพามีลดลง

130
00:03:55,505 --> 00:03:57,367
เมื่ออาหารกลายเป็นสิ่งน่าเบื่อ

131
00:03:57,367 --> 00:03:58,966
เอาล่ะ กลับไปยังอาหาร

132
00:03:58,966 --> 00:04:00,423
เกิดอะไรขึ้นถ้าแทนที่จะกิน

133
00:04:00,423 --> 00:04:02,092
อาหารเพื่อสุขภาพ อาหารที่มีความสมดุล

134
00:04:02,092 --> 00:04:04,307
คุณกินอาหารที่มีน้ำตาลสูงแทน

135
00:04:04,307 --> 00:04:05,840
ถ้าคุณแทบจะไม่ได้กินน้ำตาล

136
00:04:05,840 --> 00:04:07,339
หรือไม่ได้กินมาก ณ ตอนนั้น

137
00:04:07,339 --> 00:04:09,973
ผลนั้นคล้ายกับผลจากอาหารที่สมดุล

138
00:04:09,973 --> 00:04:11,174
แต่ถ้าคุณกินมากเกินไป

139
00:04:11,174 --> 00:04:13,726
การตอบสนองของโดพามีนนั้นไม่ได้ลดลง

140
00:04:13,726 --> 00:04:15,493
หรืออีกนัยหนึ่ง กินน้ำตาลมากๆ

141
00:04:15,493 --> 00:04:17,745
จะทำให้ยังรู้สึกได้รับรางวัลเรื่อยๆ

142
00:04:17,745 --> 00:04:21,153
ด้วยเหตุนี้ น้ำตาลเลยมีพฤติกรรมคล้ายสารเสพติดหน่อยๆ

143
00:04:21,153 --> 00:04:22,933
มันเป็นเหตุผลหนึ่งที่คนเหมือนจะติดใจ

144
00:04:22,933 --> 00:04:24,621
อาหารหวานๆ

145
00:04:24,621 --> 00:04:27,267
เอาล่ะ คิดกลับไปยังน้ำตาลชนิดต่างๆ สิ

146
00:04:27,267 --> 00:04:28,740
แต่ละตัวนั้นต่างกัน

147
00:04:28,740 --> 00:04:30,928
แต่ทุกๆ ครั้งที่น้ำตาลถูกกิน

148
00:04:30,928 --> 00:04:33,382
จะจุดชนวนผลกระทบต่อเนื่องแบบโดมิโนล้ม
ในสมอง

149
00:04:33,382 --> 00:04:35,289
ที่จุดความรู้สึกเหมือนได้รางวัล

150
00:04:35,289 --> 00:04:36,544
มากเกินไป บ่อยเกินไป

151
00:04:36,544 --> 00:04:38,720
และสิ่งนี้อาจจะบานปลายได้

152
00:04:38,720 --> 00:04:40,922
ดังนั้น ใช่แล้ว การบริโภคน้ำตาลมากเกินไป

153
00:04:40,922 --> 00:04:42,975
จะส่งผลกระทบต่อสมองทำให้เกิดภาวะเสพติดได้

154
00:04:42,975 --> 00:04:46,178
แต่นานๆ ทีกินเค้กสักชิ้น คงไม่เป็นไรหรอก