0:00:06.825,0:00:09.101
นึกถึงคุกกี้อุ่นๆ นุ่มเหนียว

0:00:09.101,0:00:10.513
ลูกกวาดกรุบกรอบ

0:00:10.513,0:00:12.076
เค้กนุ่มละมุน

0:00:12.076,0:00:14.693
ไอศกรีมอัดพูนในโคนวัฟเฟิล

0:00:14.693,0:00:16.670
คุณน้ำลายสอเลยหรือเปล่า

0:00:16.670,0:00:17.538
คุณอยากของหวานเลยใช่ไหม

0:00:17.538,0:00:18.843
ทำไมล่ะ

0:00:18.843,0:00:19.924
เกิดอะไรขึ้นในสมอง

0:00:19.924,0:00:23.700
ที่ทำให้มันยากเหลือเกินที่จะห้ามใจจากอาหารหวานๆ

0:00:23.700,0:00:24.421
น้ำตาลเป็นคำสามัญ

0:00:24.421,0:00:26.549
ที่ใช้อธิบายประเภทของโมเลกุล

0:00:26.549,0:00:28.427
ที่เรียกว่าคาร์โบไฮเดรต

0:00:28.427,0:00:31.278
และมันถูกพบได้ในอาหารและเครื่องดื่มหลากหลายชนิด

0:00:31.278,0:00:34.212
ลองดูฉลากบนผลิตภัณฑ์ของหวานที่คุณซื้อสิ

0:00:34.212,0:00:34.913
กลูโคส

0:00:34.913,0:00:35.695
ฟรุกโทส

0:00:35.695,0:00:36.627
ซูโครส

0:00:36.627,0:00:37.495
มอลโทส

0:00:37.495,0:00:38.295
แล็กโทส

0:00:38.295,0:00:38.969
เด็กส์โตรส

0:00:38.969,0:00:39.681
และแป้ง

0:00:39.681,0:00:41.445
ทั้งหมดนี้เป็นรูปหนึ่งของน้ำตาล

0:00:41.445,0:00:43.525
เช่นเดียวกับ แบะแซที่มีฟรุกโทสสูง

0:00:43.525,0:00:44.309
น้ำผลไม้

0:00:44.309,0:00:45.294
น้ำตาลดิบ

0:00:45.294,0:00:46.521
และน้ำผึ้ง

0:00:46.521,0:00:49.073
และน้ำตาลก็ไม่ได้มีแค่ในลูกกวาดและของหวาน

0:00:49.073,0:00:51.188
มันยังถูกเติมลงไปในซอสมะเขือเทศ

0:00:51.188,0:00:51.846
โยเกิร์ต

0:00:51.846,0:00:52.777
ผลไม้แห้ง

0:00:52.777,0:00:53.856
น้ำแต่งรสต่างๆ

0:00:53.856,0:00:55.700
หรือกราโนล่าบาร์

0:00:55.700,0:00:56.603
เพราะน้ำตาลมีอยู่ในทุกอย่าง

0:00:56.603,0:00:58.026
มันจึงสำคัญที่จะต้องเข้าใจ

0:00:58.026,0:00:59.906
ว่ามันส่งผลอย่างไรต่อสมอง

0:00:59.906,0:01:02.275
เกิดอะไรขึ้นเมื่อน้ำตาลโดนลิ้นคุณ

0:01:02.275,0:01:03.528
และการกินน้ำตาลเพียงเล็กน้อย

0:01:03.528,0:01:05.480
ทำให้คุณอยากมากขึ้นหรือเปล่า

0:01:05.480,0:01:07.025
คุณกินธัญพืชไปคำหนึ่ง

0:01:07.025,0:01:08.276
น้ำตาลในนั้น

0:01:08.276,0:01:10.528
กระตุ้นตัวรับรสหวาน

0:01:10.528,0:01:12.770
ที่อยู่ในตุ่มรับรสบนลิ้น

0:01:12.770,0:01:15.771
ตัวรับรสเหล่านี้ส่งสัญญาณขึ้นไปตามก้านสมอง

0:01:15.771,0:01:17.375
และจากนั้น มันก็แยกออก

0:01:17.375,0:01:19.261
ไปยังสมองส่วนหน้าหลายๆ ส่วน

0:01:19.261,0:01:21.813
หนึ่งในนั้นคือ ซีรีบรัล คอร์เท็กซ์ (cerebral cortex)

0:01:21.813,0:01:23.964
ซีรีบรัล คอร์เท็กซ์ ส่วนต่างๆ

0:01:23.964,0:01:25.864
รับผิดชอบรสชาติที่ต่างกัน

0:01:25.864,0:01:26.399
ขม

0:01:26.399,0:01:26.985
เค็ม

0:01:26.985,0:01:27.711
อุมะมิ

0:01:27.711,0:01:29.823
และในกรณีนี้ รสหวาน

0:01:29.823,0:01:31.328
จากจุดนี้ สัญญาณนั้นกระตุ้น

0:01:31.328,0:01:33.440
ระบบให้รางวัลของสมอง

0:01:33.440,0:01:34.909
ระบบให้รางวัลนี้เป็น

0:01:34.909,0:01:37.125
เส้นทางกระแสไฟฟ้าและเคมีที่ต่อกัน

0:01:37.125,0:01:39.749
พาดผ่านส่วนต่างๆ หลายส่วนในสมอง

0:01:39.749,0:01:40.873
มันเป็นเครือข่ายที่ซับซ้อน

0:01:40.873,0:01:44.171
แต่มันช่วยตอบปัญหาหนึ่งในจิตใต้สำนึก

0:01:44.171,0:01:45.877
ฉันควรทำแบบนั้นอีกไหม

0:01:45.877,0:01:47.413
ความรู้สึกอุ่นและละมุนละไมที่คุณได้รับ

0:01:47.413,0:01:49.501
เมื่อคุณชิมเค้กช็อคโกแลตของคุณยายใช่ไหม

0:01:49.501,0:01:51.295
นั่นละ ระบบให้รางวัลของคุณบอกว่า

0:01:51.295,0:01:52.753
"อืมมมม ใช่เลย"

0:01:52.753,0:01:55.090
และนั่นมันไม่ได้แค่ถูกกระตุ้นโดยอาหาร

0:01:55.090,0:01:55.935
การมีปฏิสัมพันธ์ทางสังคม

0:01:55.935,0:01:56.795
พฤติกรรมทางเพศ

0:01:56.795,0:01:57.469
และสารเสพติด

0:01:57.469,0:01:58.931
เป็นแค่เพียงบางตัวอย่าง

0:01:58.931,0:02:00.346
ของสิ่งหรือประสบการณ์

0:02:00.346,0:02:02.959
ที่สามารถกระตุ้นระบบการให้รางวัลได้เช่นกัน

0:02:02.959,0:02:05.145
แต่การกระตุ้นระบบให้รางวัลนี้มากเกินไป

0:02:05.145,0:02:08.435
เป็นการจุดชนวนเรื่องไม่ดีเป็นชุด

0:02:08.435,0:02:09.268
เสียการควบคุม

0:02:09.268,0:02:10.199
อยากอาหาร

0:02:10.199,0:02:12.711
และเพิ่มระดับการทนต่อน้ำตาล

0:02:12.711,0:02:14.963
ลองกลับไปยังธัญพืชคำนั้น

0:02:14.963,0:02:17.069
มันเดินทางลงไปยังกระเพาะของคุณ

0:02:17.069,0:02:18.912
และในที่สุดก็ไปอยู่ในลำไส้

0:02:18.912,0:02:19.949
และทำไมรู้ไหม

0:02:19.949,0:02:22.380
มันมีตัวรับน้ำตาลอยู่ตรงนี้เช่นกัน

0:02:22.380,0:02:23.335
พวกมันไม่ใช่ตุ่มรับรส

0:02:23.335,0:02:24.755
แต่พวกมันส่งสัญญาณ

0:02:24.755,0:02:26.587
บอกสมองของคุณว่าคุณอิ่ม

0:02:26.587,0:02:28.709
หรือร่างกายของคุณควรที่จะผลิตอินซูลินมากกว่านี้

0:02:28.709,0:02:31.003
เพื่อที่จะจัดการกับน้ำตาลที่คุณกินมากเกิน

0:02:31.003,0:02:32.428
อัตราแลกเปลี่ยนหลัก

0:02:32.428,0:02:34.563
ของระบบให้รางวัลของเราก็คือ โดพามีน (dopamine)

0:02:34.563,0:02:37.153
สารเคมีที่สำคัญหรือสารส่งประสาท

0:02:37.153,0:02:39.684
มันมีตัวรับโดพามีนมากมายในสมองส่วนหน้า

0:02:39.684,0:02:41.840
แต่พวกมันไม่ได้กระจายตัวอย่างสม่ำเสมอ

0:02:41.840,0:02:44.648
ในบางส่วนมีตัวรับกระจุกกันอยู่

0:02:44.648,0:02:46.312
และจุดที่มีตัวรับโดพามีนอยู่มาก

0:02:46.312,0:02:48.481
คือส่วนหนึ่งของระบบให้รางวัลของเรา

0:02:48.481,0:02:49.767
สารเสพติด อย่างเครื่องดื่มแอลกอฮอล

0:02:49.767,0:02:50.436
นิโคติน

0:02:50.436,0:02:51.361
หรือเฮโรอีน

0:02:51.361,0:02:53.366
ทำให้โดพามีนพุ่งพล่าน

0:02:53.366,0:02:56.449
ทำให้คนบางคนขวนขวายอยากยาอย่างต่อเนื่อง

0:02:56.449,0:02:58.645
หรือเรียกได้ว่า อยู่ในภาวะเสพติด

0:02:58.645,0:03:01.071
น้ำตาลก็ทำให้โดพามีนถูกปลดปล่อยออกมาเช่นกัน

0:03:01.071,0:03:03.238
แม้จะไม่รุนแรงเท่าสารเสพติดก็ตามที

0:03:03.238,0:03:06.400
น้ำตาลนั้นมีไม่มากในอาหารที่เหนี่ยวนำโดพามีน

0:03:06.400,0:03:08.652
ยกตัวอย่างเช่น บล๊อคโคลี ซึ่งไม่ส่งผลอะไร

0:03:08.652,0:03:09.738
นั่นอาจอธิบาย

0:03:09.738,0:03:12.837
ว่าทำไมมันถึงยากนักที่จะให้เด็กๆ กินผัก

0:03:12.837,0:03:14.416
พูดถึงอาหารเพื่อสุขภาพ

0:03:14.416,0:03:15.620
สมมติว่าเราหิว

0:03:15.620,0:03:17.597
และตัดสินใจจะกินมื้ออาหารที่สมดุล

0:03:17.597,0:03:19.683
คุณทำเช่นนั้น และระดับโดพามีนก็พุ่ง

0:03:19.683,0:03:21.349
ในจุดที่มีระบบให้รางวัลชุกชุม

0:03:21.349,0:03:24.730
แต่ถ้าคุณกินอาหารจานเดิมนั้นหลายๆ วันติดกัน

0:03:24.730,0:03:27.063
ระดับโดพามีนจะพุ่งต่ำลงและต่ำลง

0:03:27.063,0:03:28.998
จนในที่สุดก็แบนราบ

0:03:28.998,0:03:30.643
นั่นเป็นเพราะว่าเมื่อพูดถึงอาหาร

0:03:30.643,0:03:33.077
สมองของเรามีวิวัฒนาการที่จะให้ความสนใจพิเศษ

0:03:33.077,0:03:34.955
กับรสใหม่ๆ หรือรสที่ต่างออกไป

0:03:34.955,0:03:35.900
ทำไมหรือ

0:03:35.900,0:03:37.070
มีสองเหตุผล

0:03:37.070,0:03:39.444
ประการแรก เพื่อที่จะตรวจพบอาหารที่เน่าเสีย

0:03:39.444,0:03:41.731
และประการที่สอง เพราะว่ายิ่งการรับประทานของเรา

0:03:41.731,0:03:42.753
มีความหลากหลายมากเท่าไร

0:03:42.753,0:03:43.840
เราก็ยิ่งจะได้รับสารอาหารทั้งหมดที่เราต้องการ

0:03:43.840,0:03:45.876
มากเท่านั้น

0:03:45.876,0:03:47.251
เพื่อที่จะรักษาระดับความหลากหลาย

0:03:47.251,0:03:49.663
เราจำเป็นต้องสามารถจดจำอาหารใหม่ได้

0:03:49.663,0:03:50.839
และที่สำคัญไปกว่านั้น

0:03:50.839,0:03:53.544
เราจำเป็นต้องอยากกินอาหารใหม่เรื่อยๆ

0:03:53.544,0:03:55.505
และนั่นเป็นเหตุว่าทำไมระดับโดพามีลดลง

0:03:55.505,0:03:57.367
เมื่ออาหารกลายเป็นสิ่งน่าเบื่อ

0:03:57.367,0:03:58.966
เอาล่ะ กลับไปยังอาหาร

0:03:58.966,0:04:00.423
เกิดอะไรขึ้นถ้าแทนที่จะกิน

0:04:00.423,0:04:02.092
อาหารเพื่อสุขภาพ อาหารที่มีความสมดุล

0:04:02.092,0:04:04.307
คุณกินอาหารที่มีน้ำตาลสูงแทน

0:04:04.307,0:04:05.840
ถ้าคุณแทบจะไม่ได้กินน้ำตาล

0:04:05.840,0:04:07.339
หรือไม่ได้กินมาก ณ ตอนนั้น

0:04:07.339,0:04:09.973
ผลนั้นคล้ายกับผลจากอาหารที่สมดุล

0:04:09.973,0:04:11.174
แต่ถ้าคุณกินมากเกินไป

0:04:11.174,0:04:13.726
การตอบสนองของโดพามีนนั้นไม่ได้ลดลง

0:04:13.726,0:04:15.493
หรืออีกนัยหนึ่ง กินน้ำตาลมากๆ

0:04:15.493,0:04:17.745
จะทำให้ยังรู้สึกได้รับรางวัลเรื่อยๆ

0:04:17.745,0:04:21.153
ด้วยเหตุนี้ น้ำตาลเลยมีพฤติกรรมคล้ายสารเสพติดหน่อยๆ

0:04:21.153,0:04:22.933
มันเป็นเหตุผลหนึ่งที่คนเหมือนจะติดใจ

0:04:22.933,0:04:24.621
อาหารหวานๆ

0:04:24.621,0:04:27.267
เอาล่ะ คิดกลับไปยังน้ำตาลชนิดต่างๆ สิ

0:04:27.267,0:04:28.740
แต่ละตัวนั้นต่างกัน

0:04:28.740,0:04:30.928
แต่ทุกๆ ครั้งที่น้ำตาลถูกกิน

0:04:30.928,0:04:33.382
จะจุดชนวนผลกระทบต่อเนื่องแบบโดมิโนล้ม[br]ในสมอง

0:04:33.382,0:04:35.289
ที่จุดความรู้สึกเหมือนได้รางวัล

0:04:35.289,0:04:36.544
มากเกินไป บ่อยเกินไป

0:04:36.544,0:04:38.720
และสิ่งนี้อาจจะบานปลายได้

0:04:38.720,0:04:40.922
ดังนั้น ใช่แล้ว การบริโภคน้ำตาลมากเกินไป

0:04:40.922,0:04:42.975
จะส่งผลกระทบต่อสมองทำให้เกิดภาวะเสพติดได้

0:04:42.975,0:04:46.178
แต่นานๆ ทีกินเค้กสักชิ้น คงไม่เป็นไรหรอก