[BRUCE NAUMAN: DOCENTEN & ARTIESTEN]
Ik heb vaker gewerkt met mensen met paarden,
maar ze konden niet duidelijk uitleggen.
De eerste persoon met wie ik werkte
veranderde mijn hele kijk op het werken met paarden.
Zijn naam was Ray Hunt.
Hij was een oude cowboy,
dus cowboys vertrouwen hem.
Hij rijdt sneller dan de anderen op een prachtige manier.
Hij leerde me de paarden te observeren
en gaf me de middelen daarvoor.
Hij was een leraar die je niets opdroeg,
maar er alleen voor zorgde dat je keek.
Als je hem zag,
wist je dat je hem niet kon foppen.
[LACHT]
Hij wist wat jij wist.
Bij het paardrijden
kun je moeilijkheden ontwijken
en het paard accepteert dat.
Soms gebeurt dat niet
en beland je in het vuil.
Ray kon altijd de vinger op die plek leggen
waarover je niet eens over wilde horen.
Een goede docent kan dat.
Als je iets wilt leren, moet je dat ook doen.
Een goede leraar is als een goede artiest.
Ze zien direct het moeilijkste deel van hun werk
- een schilderij of sculptuur -
en pakken dat aan.
["Model" (1998)]
I wist hoe ik dat moest doen in mijn werk,
maar wist niet hoe dat moest met paarden.
Ik zag het verband niet.
Op school, waar Thiebaud doceerde en ik assisteerde
was dat ook wat Wayne deed,
hij leerde mensen op te letten.
Ik zag in hem
dat hij je kon laten kijken naar wat je aan het doen was
- wat er om je heen is.
En dat is een bijzonder iets.