WEBVTT

00:00:07.054 --> 00:00:10.536
ในทศวรรษที่ 1950 กลุ่มชาวไร่ในรัฐไอดาโฮ

00:00:10.536 --> 00:00:16.395
ต้องรู้สึกพิศวงเมื่อแกะของพวกเขา
ให้กำเนิดลูกแกะพิการหน้าตาประหลาด

00:00:16.395 --> 00:00:18.906
แกะตาเดียวเหล่านี้ทำให้พวกเขางงเป็นไก่ตาแตก

00:00:18.906 --> 00:00:23.898
พวกเขาจึงเรียกนักวิทยาศาสตร์
จากกระทรวงเกษตรสหรัฐฯ เข้ามาตรวจสอบ

00:00:23.898 --> 00:00:27.036
นักวิจัยตั้งสมมุติฐานว่าแกะที่ตั้งท้อง

00:00:27.036 --> 00:00:31.621
ได้กินพืชมีพิษซึ่งเป็นสาเหตุ
ที่ทำให้ลูกเกิดมาพิการ

00:00:31.621 --> 00:00:35.806
พวกเขาเก็บรวบรวมพืชในท้องถิ่น
แล้วนำตัวอย่างไปเลี้ยงหนูทดลอง

00:00:35.806 --> 00:00:38.477
แต่ไม่อาจทำให้เกิดผลซ้ำได้

00:00:38.477 --> 00:00:41.391
ดังนั้นพวกเขาจึงตัดสินใจ
ว่าจะเฝ้าสังเกตแกะโดยตรง

00:00:41.391 --> 00:00:45.902
โดยให้นักวิทยาศาสตร์ผู้หนึ่ง
อาศัยอยู่กับฝูงแกะเป็นเวลาสามปี

00:00:45.902 --> 00:00:50.949
หลังจากลองผิดลองถูกมานานนับทศวรรษ
ในที่สุดนักวิทยาศาสตร์ก็พบเจ้าตัวร้าย

00:00:50.949 --> 00:00:53.032
นั่นคือต้นพลับพลึงป่า

00:00:53.032 --> 00:00:57.297
ต้นพลับพลึงประกอบด้วยโมเลกุล
ที่มีห่วงโซ่เชื่อมกันหกห่วง

00:00:57.297 --> 00:01:01.907
ที่พวกเขาตั้งชื่อให้ว่าไซโคลปามีน
เพื่อเป็นการอ้างอิงถึงแกะตาเดียว

00:01:01.907 --> 00:01:06.207
พวกเขาไม่ทราบแน่ชัดว่าไซโคลปามีน
ก่อให้เกิดข้อบกพร่องได้อย่างไร

00:01:06.207 --> 00:01:09.029
แต่ก็สั่งพวกเจ้าของฟาร์มให้หลีกเลี่ยง

00:01:09.029 --> 00:01:12.389
ต้องใช้เวลาถึงราวสี่ทศวรรษ
ก่อนที่ทีมนักชีววิทยา

00:01:12.389 --> 00:01:14.614
ซึ่งนำโดยศาสตราจารย์ฟิลิป บีชี

00:01:14.614 --> 00:01:16.760
จะพบกับคำตอบโดยบังเอิญ

00:01:16.760 --> 00:01:20.699
ห้องปฏิบัติการของเขากำลังศึกษายีนตัวหนึ่ง
ที่พบสิ่งในมีชีวิตหลาย ๆ ชนิด

00:01:20.699 --> 00:01:22.642
นับตั้งแต่หนูไปยันมนุษย์

00:01:22.642 --> 00:01:25.118
มีชื่อว่ายีนเม่น

00:01:25.118 --> 00:01:30.229
มันถูกตั้งชื่อโดยนักวิทยาศาสตร์สองคน
ซึ่งต่อมาได้รับรางวัลโนเบลจากผลงานของพวกเขา

00:01:30.229 --> 00:01:33.497
ซึ่งค้นพบว่าการกลายพันธุ์
ของยีนนี้ในแมลงวันผลไม้

00:01:33.497 --> 00:01:37.490
ทำให้เกิดหนามแหลมคมเหมือนกับเม่น

00:01:37.490 --> 00:01:40.344
บีชีและเพื่อนร่วมงานของเขา
ทำการดัดแปลงพันธุกรรม

00:01:40.344 --> 00:01:43.470
เพื่อปิดยีนเม่นในหนู

00:01:43.470 --> 00:01:46.690
เรื่องนี้ส่งผลให้เกิด
ข้อบกพร่องร้ายแรงในการพัฒนา

00:01:46.690 --> 00:01:49.750
สมอง อวัยวะ และดวงตาทั้งคู่ของพวกมัน

00:01:49.750 --> 00:01:51.770
หรือตาที่มีดวงเดียวนั่นแหละ

00:01:51.770 --> 00:01:57.030
ต่อมาขณะที่กำลังอ่านหนังสือเล่มหนึ่ง
บีชีเผอิญไปเจอรูปแกะตาเดียว

00:01:57.030 --> 00:02:01.230
และพบว่านั่นเป็นสิ่งที่นักวิทยาศาสตร์
ยังหาสาเหตุไม่พบมานานถึงสี่ทศวรรษ

00:02:01.230 --> 00:02:05.110
ต้องมีอะไรที่อยู่ผิดที่ผิดทาง
ซึ่งเกี่ยวข้องกับยีนเม่นแน่ ๆ

00:02:05.110 --> 00:02:06.781
เราลองย้อนกลับไปดูก่อนหน้านี้สักหน่อย

00:02:06.781 --> 00:02:12.530
ยีนมีชุดคำสั่งที่บอกเซลล์ว่า
จะให้ทำอะไรและเมื่อทำเมื่อไหร่

00:02:12.530 --> 00:02:16.150
และพวกมันส่งสารคำสั่งนั้นผ่านโปรตีน

00:02:16.150 --> 00:02:21.692
ตัวยีนเม่นเองบอกเซลล์
ให้ปล่อยโปรตีนเม่นออกมา

00:02:21.692 --> 00:02:26.201
ซึ่งเป็นการเริ่มต้นชุดสัญญาณ
ระหว่างเซลล์อันซับซ้อน

00:02:26.201 --> 00:02:29.211
นี่เป็นวิธีการที่มันทำงาน
ในพัฒนาการตามปกติ

00:02:29.211 --> 00:02:32.612
โปรตีนเม่นจะเกาะแน่นอยู่กับ
โปรตีนตัวหนึ่งที่ชื่อว่า แก้ไขแล้ว

00:02:32.612 --> 00:02:36.023
ที่ขัดขวาง หรือยับยั้ง หรือแก้ไขกลับไป

00:02:36.023 --> 00:02:41.333
ปล่อยให้โปรตีนอีกตัวที่ชื่อว่า โปรตีนราบรื่น
สามารถส่งสัญญาณให้เซลล์ได้อย่างอิสระ

00:02:41.333 --> 00:02:45.453
บอกพวกมันว่าจะให้ไปที่ไหน
และให้กลายเป็นเนื้อเยื่อชนิดใด

00:02:45.453 --> 00:02:49.863
ไซโคลปามีน เอาเป็นว่า
อยู่ในรูปของพลับพลึงแสนอร่อย

00:02:49.863 --> 00:02:53.772
ขัดจังหวะเส้นทางนี้
โดยเกาะกับโปรตีนราบรื่น

00:02:53.772 --> 00:02:57.522
นั่นเป็นการขังโปรตีนราบรื่นไว้
ไม่ให้มันส่งสัญญาณ

00:02:57.622 --> 00:03:00.923
ที่จำเป็นในการสร้างสมองให้เป็นสองซีก

00:03:00.923 --> 00:03:04.744
และสร้างนิ้วมือหรือดวงตาแยกกันต่างหากได้

00:03:04.744 --> 00:03:08.133
ดังนั้นแม้ว่าโปรตีนเม่น
จะยังคงทำงานของมัน

00:03:08.133 --> 00:03:10.352
ในการเปิดทางให้กับโปรตีนราบรื่น

00:03:10.352 --> 00:03:15.517
ไซโคลปามีนจะขัดขวางโปรตีนราบรื่น
จากการส่งผ่านข้อความทางเคมีของมัน

00:03:15.517 --> 00:03:18.213
นั่นคือวิทยาศาสตร์
ที่อยู่เบื้องหลังแกะตาเดียว

00:03:18.213 --> 00:03:20.414
แต่บีชีและทีมงานของเขาจับประกาย

00:03:20.414 --> 00:03:23.495
ของความสัมพันธ์อีกแบบ
ที่เป็นประโยชน์มากขึ้นมาได้

00:03:23.495 --> 00:03:27.124
พวกเขาตั้งข้อสังเกตว่าการกระตุ้น
ที่ไม่อาจควบคุมได้ของโปรตีนราบรื่นนั้น

00:03:27.124 --> 00:03:29.875
สัมพันธ์กับกลุ่มอาการของมนุษย์

00:03:29.875 --> 00:03:36.174
ซึ่งเป็นโรคที่ถ่ายทอดทางพันธุกรรม
และเป็นตัวกระตุ้นให้เกิดมะเร็งบางชนิด

00:03:36.174 --> 00:03:37.996
นักวิทยาศาสตร์เสนอว่า

00:03:37.996 --> 00:03:42.473
ให้นำความสามารถในการเกาะติดโปรตีนราบรื่น
ของไซโคลปามีนมาใช้ให้เกิดประโยชน์สูงสุด

00:03:42.473 --> 00:03:44.454
ในการรักษาโรคมะเร็งเหล่านี้

00:03:44.454 --> 00:03:47.176
ตราบเท่าที่ผู้ป่วยไม่ได้ตั้งครรภ์

00:03:47.176 --> 00:03:50.695
แต่น่าเสียดายที่นักวิจัยพบว่า
ที่สุดแล้วไซโคลปามีน

00:03:50.695 --> 00:03:52.424
ก่อให้เกิดผลข้างเคียงอันไม่พึงประสงค์

00:03:52.424 --> 00:03:56.145
และคุณสมบัติทางเคมีของมัน
ทำให้ยากที่จะนำมาใช้งาน

00:03:56.145 --> 00:04:00.996
แต่พวกเขาค้นพบว่าโมเลกุลที่ใกล้ชิดกับมัน
มีความปลอดภัยและมีประสิทธิภาพ

00:04:00.996 --> 00:04:07.707
และยาเหล่านี้สองตัวถูกอนุมัติในปี 2012
และปี 2015 ให้เป็นยารักษามะเร็งผิวหนัง

00:04:07.707 --> 00:04:10.385
เมื่อเกษตรกรเหล่านั้น
ได้เห็นแกะตาเดียวเป็นครั้งแรก

00:04:10.385 --> 00:04:14.586
พวกเขาอาจจะทึกทักเอาว่ามันเป็นแค่
การกลายพันธุ์ประหลาด ๆ แล้วเดินหนีไปก็ได้

00:04:14.586 --> 00:04:19.577
แทนที่จะทำเช่นนั้น การตัดสินใจตรวจสอบนั้น
ได้ทำให้เรื่องลึกลับกลายเป็นการแพทย์

00:04:19.577 --> 00:04:23.426
และแสดงให้เห็นว่าบางครั้ง
มันก็มีอะไรไปมากกว่าแค่มองตากัน