1
00:00:07,054 --> 00:00:10,536
ในทศวรรษที่ 1950 กลุ่มชาวไร่ในรัฐไอดาโฮ

2
00:00:10,536 --> 00:00:16,395
ต้องรู้สึกพิศวงเมื่อแกะของพวกเขา
ให้กำเนิดลูกแกะพิการหน้าตาประหลาด

3
00:00:16,395 --> 00:00:18,906
แกะตาเดียวเหล่านี้ทำให้พวกเขางงเป็นไก่ตาแตก

4
00:00:18,906 --> 00:00:23,898
พวกเขาจึงเรียกนักวิทยาศาสตร์
จากกระทรวงเกษตรสหรัฐฯ เข้ามาตรวจสอบ

5
00:00:23,898 --> 00:00:27,036
นักวิจัยตั้งสมมุติฐานว่าแกะที่ตั้งท้อง

6
00:00:27,036 --> 00:00:31,621
ได้กินพืชมีพิษซึ่งเป็นสาเหตุ
ที่ทำให้ลูกเกิดมาพิการ

7
00:00:31,621 --> 00:00:35,806
พวกเขาเก็บรวบรวมพืชในท้องถิ่น
แล้วนำตัวอย่างไปเลี้ยงหนูทดลอง

8
00:00:35,806 --> 00:00:38,477
แต่ไม่อาจทำให้เกิดผลซ้ำได้

9
00:00:38,477 --> 00:00:41,391
ดังนั้นพวกเขาจึงตัดสินใจ
ว่าจะเฝ้าสังเกตแกะโดยตรง

10
00:00:41,391 --> 00:00:45,902
โดยให้นักวิทยาศาสตร์ผู้หนึ่ง
อาศัยอยู่กับฝูงแกะเป็นเวลาสามปี

11
00:00:45,902 --> 00:00:50,949
หลังจากลองผิดลองถูกมานานนับทศวรรษ
ในที่สุดนักวิทยาศาสตร์ก็พบเจ้าตัวร้าย

12
00:00:50,949 --> 00:00:53,032
นั่นคือต้นพลับพลึงป่า

13
00:00:53,032 --> 00:00:57,297
ต้นพลับพลึงประกอบด้วยโมเลกุล
ที่มีห่วงโซ่เชื่อมกันหกห่วง

14
00:00:57,297 --> 00:01:01,907
ที่พวกเขาตั้งชื่อให้ว่าไซโคลปามีน
เพื่อเป็นการอ้างอิงถึงแกะตาเดียว

15
00:01:01,907 --> 00:01:06,207
พวกเขาไม่ทราบแน่ชัดว่าไซโคลปามีน
ก่อให้เกิดข้อบกพร่องได้อย่างไร

16
00:01:06,207 --> 00:01:09,029
แต่ก็สั่งพวกเจ้าของฟาร์มให้หลีกเลี่ยง

17
00:01:09,029 --> 00:01:12,389
ต้องใช้เวลาถึงราวสี่ทศวรรษ
ก่อนที่ทีมนักชีววิทยา

18
00:01:12,389 --> 00:01:14,614
ซึ่งนำโดยศาสตราจารย์ฟิลิป บีชี

19
00:01:14,614 --> 00:01:16,760
จะพบกับคำตอบโดยบังเอิญ

20
00:01:16,760 --> 00:01:20,699
ห้องปฏิบัติการของเขากำลังศึกษายีนตัวหนึ่ง
ที่พบสิ่งในมีชีวิตหลาย ๆ ชนิด

21
00:01:20,699 --> 00:01:22,642
นับตั้งแต่หนูไปยันมนุษย์

22
00:01:22,642 --> 00:01:25,118
มีชื่อว่ายีนเม่น

23
00:01:25,118 --> 00:01:30,229
มันถูกตั้งชื่อโดยนักวิทยาศาสตร์สองคน
ซึ่งต่อมาได้รับรางวัลโนเบลจากผลงานของพวกเขา

24
00:01:30,229 --> 00:01:33,497
ซึ่งค้นพบว่าการกลายพันธุ์
ของยีนนี้ในแมลงวันผลไม้

25
00:01:33,497 --> 00:01:37,490
ทำให้เกิดหนามแหลมคมเหมือนกับเม่น

26
00:01:37,490 --> 00:01:40,344
บีชีและเพื่อนร่วมงานของเขา
ทำการดัดแปลงพันธุกรรม

27
00:01:40,344 --> 00:01:43,470
เพื่อปิดยีนเม่นในหนู

28
00:01:43,470 --> 00:01:46,690
เรื่องนี้ส่งผลให้เกิด
ข้อบกพร่องร้ายแรงในการพัฒนา

29
00:01:46,690 --> 00:01:49,750
สมอง อวัยวะ และดวงตาทั้งคู่ของพวกมัน

30
00:01:49,750 --> 00:01:51,770
หรือตาที่มีดวงเดียวนั่นแหละ

31
00:01:51,770 --> 00:01:57,030
ต่อมาขณะที่กำลังอ่านหนังสือเล่มหนึ่ง
บีชีเผอิญไปเจอรูปแกะตาเดียว

32
00:01:57,030 --> 00:02:01,230
และพบว่านั่นเป็นสิ่งที่นักวิทยาศาสตร์
ยังหาสาเหตุไม่พบมานานถึงสี่ทศวรรษ

33
00:02:01,230 --> 00:02:05,110
ต้องมีอะไรที่อยู่ผิดที่ผิดทาง
ซึ่งเกี่ยวข้องกับยีนเม่นแน่ ๆ

34
00:02:05,110 --> 00:02:06,781
เราลองย้อนกลับไปดูก่อนหน้านี้สักหน่อย

35
00:02:06,781 --> 00:02:12,530
ยีนมีชุดคำสั่งที่บอกเซลล์ว่า
จะให้ทำอะไรและเมื่อทำเมื่อไหร่

36
00:02:12,530 --> 00:02:16,150
และพวกมันส่งสารคำสั่งนั้นผ่านโปรตีน

37
00:02:16,150 --> 00:02:21,692
ตัวยีนเม่นเองบอกเซลล์
ให้ปล่อยโปรตีนเม่นออกมา

38
00:02:21,692 --> 00:02:26,201
ซึ่งเป็นการเริ่มต้นชุดสัญญาณ
ระหว่างเซลล์อันซับซ้อน

39
00:02:26,201 --> 00:02:29,211
นี่เป็นวิธีการที่มันทำงาน
ในพัฒนาการตามปกติ

40
00:02:29,211 --> 00:02:32,612
โปรตีนเม่นจะเกาะแน่นอยู่กับ
โปรตีนตัวหนึ่งที่ชื่อว่า แก้ไขแล้ว

41
00:02:32,612 --> 00:02:36,023
ที่ขัดขวาง หรือยับยั้ง หรือแก้ไขกลับไป

42
00:02:36,023 --> 00:02:41,333
ปล่อยให้โปรตีนอีกตัวที่ชื่อว่า โปรตีนราบรื่น
สามารถส่งสัญญาณให้เซลล์ได้อย่างอิสระ

43
00:02:41,333 --> 00:02:45,453
บอกพวกมันว่าจะให้ไปที่ไหน
และให้กลายเป็นเนื้อเยื่อชนิดใด

44
00:02:45,453 --> 00:02:49,863
ไซโคลปามีน เอาเป็นว่า
อยู่ในรูปของพลับพลึงแสนอร่อย

45
00:02:49,863 --> 00:02:53,772
ขัดจังหวะเส้นทางนี้
โดยเกาะกับโปรตีนราบรื่น

46
00:02:53,772 --> 00:02:57,522
นั่นเป็นการขังโปรตีนราบรื่นไว้
ไม่ให้มันส่งสัญญาณ

47
00:02:57,622 --> 00:03:00,923
ที่จำเป็นในการสร้างสมองให้เป็นสองซีก

48
00:03:00,923 --> 00:03:04,744
และสร้างนิ้วมือหรือดวงตาแยกกันต่างหากได้

49
00:03:04,744 --> 00:03:08,133
ดังนั้นแม้ว่าโปรตีนเม่น
จะยังคงทำงานของมัน

50
00:03:08,133 --> 00:03:10,352
ในการเปิดทางให้กับโปรตีนราบรื่น

51
00:03:10,352 --> 00:03:15,517
ไซโคลปามีนจะขัดขวางโปรตีนราบรื่น
จากการส่งผ่านข้อความทางเคมีของมัน

52
00:03:15,517 --> 00:03:18,213
นั่นคือวิทยาศาสตร์
ที่อยู่เบื้องหลังแกะตาเดียว

53
00:03:18,213 --> 00:03:20,414
แต่บีชีและทีมงานของเขาจับประกาย

54
00:03:20,414 --> 00:03:23,495
ของความสัมพันธ์อีกแบบ
ที่เป็นประโยชน์มากขึ้นมาได้

55
00:03:23,495 --> 00:03:27,124
พวกเขาตั้งข้อสังเกตว่าการกระตุ้น
ที่ไม่อาจควบคุมได้ของโปรตีนราบรื่นนั้น

56
00:03:27,124 --> 00:03:29,875
สัมพันธ์กับกลุ่มอาการของมนุษย์

57
00:03:29,875 --> 00:03:36,174
ซึ่งเป็นโรคที่ถ่ายทอดทางพันธุกรรม
และเป็นตัวกระตุ้นให้เกิดมะเร็งบางชนิด

58
00:03:36,174 --> 00:03:37,996
นักวิทยาศาสตร์เสนอว่า

59
00:03:37,996 --> 00:03:42,473
ให้นำความสามารถในการเกาะติดโปรตีนราบรื่น
ของไซโคลปามีนมาใช้ให้เกิดประโยชน์สูงสุด

60
00:03:42,473 --> 00:03:44,454
ในการรักษาโรคมะเร็งเหล่านี้

61
00:03:44,454 --> 00:03:47,176
ตราบเท่าที่ผู้ป่วยไม่ได้ตั้งครรภ์

62
00:03:47,176 --> 00:03:50,695
แต่น่าเสียดายที่นักวิจัยพบว่า
ที่สุดแล้วไซโคลปามีน

63
00:03:50,695 --> 00:03:52,424
ก่อให้เกิดผลข้างเคียงอันไม่พึงประสงค์

64
00:03:52,424 --> 00:03:56,145
และคุณสมบัติทางเคมีของมัน
ทำให้ยากที่จะนำมาใช้งาน

65
00:03:56,145 --> 00:04:00,996
แต่พวกเขาค้นพบว่าโมเลกุลที่ใกล้ชิดกับมัน
มีความปลอดภัยและมีประสิทธิภาพ

66
00:04:00,996 --> 00:04:07,707
และยาเหล่านี้สองตัวถูกอนุมัติในปี 2012
และปี 2015 ให้เป็นยารักษามะเร็งผิวหนัง

67
00:04:07,707 --> 00:04:10,385
เมื่อเกษตรกรเหล่านั้น
ได้เห็นแกะตาเดียวเป็นครั้งแรก

68
00:04:10,385 --> 00:04:14,586
พวกเขาอาจจะทึกทักเอาว่ามันเป็นแค่
การกลายพันธุ์ประหลาด ๆ แล้วเดินหนีไปก็ได้

69
00:04:14,586 --> 00:04:19,577
แทนที่จะทำเช่นนั้น การตัดสินใจตรวจสอบนั้น
ได้ทำให้เรื่องลึกลับกลายเป็นการแพทย์

70
00:04:19,577 --> 00:04:23,426
และแสดงให้เห็นว่าบางครั้ง
มันก็มีอะไรไปมากกว่าแค่มองตากัน