Θα ήθελα να σας μιλήσω σήμερα για έναν εντελώς νέο τρόπο σκέψης για τη σεξουαλική δραστηριότητα και, αντίστοιχα, για τη σεξουαλική αγωγή. Αν μιλήσετε με κάποιον σήμερα στις ΗΠΑ για τη σεξουαλική δραστηριότητα, θα ανακαλύψετε σύντομα ότι δεν μιλάτε πια μόνο για τη σεξουαλική δραστηριότητα. Μιλάτε επίσης για το μπέιζμπολ. Γιατί το μπέιζμπολ είναι η κυρίαρχη πολιτιστική αλληγορία που χρησιμοποιούν οι Αμερικανοί όταν σκέφτονται και μιλούν για τη σεξουαλική δραστηριότητα. Και αυτό το ξέρουμε, γιατί υπάρχουν πολλές εκφράσεις στα Αγγλικά που φαινομενικά αναφέρονται στο μπέιζμπολ, ενώ, στην πραγματικότητα, αναφέρονται στη σεξουαλική δραστηριότητα. Έτσι, για παράδειγμα, μπορεί να είσαι ρίπτων (πίτσερ) ή υποδοχέας (κάτσερ) κι αυτό αντιστοιχεί στο αν κάνεις ή αν δέχεσαι μια σεξουαλική πράξη. Υπάρχουν, φυσικά, οι βάσεις, που αναφέρονται σε συγκεκριμένες σεξουαλικές δραστηριότητες οι οποίες γίνονται με πολύ συγκεκριμένη σειρά και τελικά έχουν αποτέλεσμα το σκοράρισμα ή το χόουμ ραν (χτύπημα για τρέξιμο στη βάση), που συνήθως είναι κολπική επαφή που οδηγεί σε οργασμό, τουλάχιστον για τον άντρα. (Γέλια) Μπορεί να κάνεις στράικ άουτ (αποτυχημένο χτύπημα), που σημαίνει ότι δεν καταφέρνεις να έχεις καθόλου σεξουαλική δραστηριότητα. Και αν «ζεσταίνεις τον πάγκο», μπορεί να είσαι παρθένος ή κάποιος που για οποιονδήποτε λόγο δεν είναι μέσα στο παιχνίδι, ίσως λόγω ηλικίας ή ικανότητας ή δεξιοτήτων. Το ρόπαλο είναι το πέος και ο «κατσαρός πάγκος» είναι το αιδοίο ή ο κόλπος. Το γάντι άμυνας, ή κάτσερ, είναι το προφυλακτικό. Ένας αμφιδέξιος μπάτερ είναι ένα αμφιφυλόφιλο άτομο κι εμείς οι ομοφυλόφιλοι παίζουμε για την άλλη ομάδα. Και είναι κι αυτό: «Αν έχει γρασίδι στο γήπεδο, παίξε μπάλα». Κι αυτό συνήθως εννοεί πως αν ένα νεαρό άτομο, συχνότερα μια νεαρή γυναίκα, είναι αρκετά μεγάλη σε ηλικία ώστε να έχει τρίχες στο εφήβαιο, είναι αρκετά μεγάλη για να κάνεις σεξ μαζί της. Αυτό το πρότυπο του μπέιζμπολ είναι απίστευτα προβληματικό. Είναι σεξιστικό. Είναι ετεροσεξιστικό. Είναι ανταγωνιστικό. Είναι στοχοπροσηλωμένο. Και δεν μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα την ανάπτυξη υγιούς σεξουαλικότητας στους νέους ή τους ενήλικες. Χρειαζόμαστε, λοιπόν, ένα νέο πρότυπο. Είμαι σήμερα εδώ για να σας προσφέρω αυτό το νέο πρότυπο. Και βασίζεται στην πίτσα. Η πίτσα είναι κάτι παγκοσμίως κατανοητό και κάτι που οι περισσότεροι συνδέουν με μια θετική εμπειρία. Ας κάνουμε, λοιπόν, το εξής: Ας πάρουμε το μπέιζμπολ και την πίτσα και ας τα συγκρίνουμε σε σχέση με τρεις πλευρές της σεξουαλικής δραστηριότητας: το έναυσμα για σεξουαλική δραστηριότητα, ό,τι γίνεται κατά τη διάρκεια της σεξουαλικής δραστηριότητας, και το προσδοκώμενο αποτέλεσμα της σεξουαλικής δραστηριότητας. Λοιπόν, πότε παίζεις μπέιζμπολ; Παίζεις μπέιζμπολ κατά την αγωνιστική περίοδο και όταν υπάρχει παιχνίδι στο πρόγραμμα. Δεν είναι ακριβώς δική σου επιλογή. Αν είναι ο χορός του σχολείου ή μια νύχτα γάμου ή σε ένα πάρτι ή αν οι γονείς μας δεν είναι στο σπίτι, σειρά σου να παίξεις! Φαντάζεσαι να έλεγες στον προπονητή σου «Ε, δεν τo 'χω σήμερα, λέω να μείνω εκτός γι' αυτό το παιχνίδι». Δεν γίνεται έτσι. Και όταν συναντιέσαι με άλλους για να παίξετε μπέιζμπολ, βρίσκεσαι αμέσως με δύο αντίπαλες ομάδες, μία στην επίθεση, μία στην άμυνα, κάποιος προσπαθεί να προχωρήσει βαθύτερα στο γήπεδο. Αυτό συνήθως ανατίθεται στο αγόρι. Κάποιος προσπαθεί να αμυνθεί απέναντι σε όσους προχωράνε μέσα στο γήπεδο. Αυτό συχνά συσχετίζεται με το κορίτσι. Είναι ανταγωνιστικό. Δεν παίζουμε ο ένας με τον άλλο. Παίζουμε ο ένας εναντίον του άλλου. Κι όταν πηγαίνεις να παίξεις μπέιζμπολ, κανείς δεν χρειάζεται να συζητήσει για το τι θα κάνουμε ή πώς αυτό το παιχνίδι μπορεί να είναι καλό για εμάς. Όλοι ξέρουν τους κανόνες. Απλώς παίρνεις θέση και παίζεις το παιχνίδι. Πότε, όμως, τρως πίτσα; Λοιπόν, τρως πίτσα όταν έχεις όρεξη για πίτσα. Ξεκινάει με ένα εσωτερικό αίσθημα, μια εσωτερική επιθυμία ή μια ανάγκη. «Χμ, θα έτρωγα λίγη πίτσα». (Γέλια) Κι επειδή είναι μια εσωτερική επιθυμία, έχουμε κάποιο αίσθημα ελέγχου πάνω σε αυτή. Θα μπορούσα να αποφασίσω πως πεινάω, αλλά να ξέρω ότι δεν είναι η καλύτερη ώρα για να φάω. Κι ακόμα, όταν συναντιόμαστε με κάποιον για πίτσα, δεν τον ανταγωνιζόμαστε, αναζητάμε μια εμπειρία που θα μοιραστούμε και οι δύο, που θα ικανοποιεί και τους δυο μας. Και όταν συναντιέσαι με κάποιον για πίτσα, ποιο είναι το πρώτο πράγμα που κάνετε; Το συζητάτε. Συζητάτε τι θέλετε. Συζητάτε τι σας αρέσει. Μπορεί ακόμα και να το διαπραγματευτείτε. «Τι λες για πεπερόνι»; (Γέλια) «Όχι και τόσο, είμαι πιο πολύ του μανιταριού». «Ίσως μπορούμε να παραγγείλουμε μισή μισή». Κι ακόμα κι αν τρως πίτσα με κάποιον για πολύ καιρό, ακόμα δε λες πράγματα όπως «Να πάρουμε το γνωστό»; (Γέλια) «Ή ίσως κάτι λίγο πιο περιπετειώδες»; Εντάξει, λοιπόν, όταν παίζεις μπέιζμπολ, αν μιλήσουμε για τη διάρκεια της σεξουαλικής δραστηριότητας, όταν παίζεις μπέιζμπολ, πρέπει μόνο να καταλάβεις τις βάσεις με τη σωστή σειρά, μία κάθε φορά. Δεν μπορείς να χτυπήσεις τη μπάλα και να τρέξεις στην εξωτερική περιοχή. Δεν λειτουργεί έτσι. Ούτε μπορείς να φτάσεις στη δεύτερη βάση και να πεις «Μου αρέσει εδώ. Θα μείνω εδώ». Όχι. Και, βέβαια, στο μπέιζμπολ υπάρχει ειδικός εξοπλισμός και ειδικές δεξιότητες. Δεν μπορούν όλοι να παίξουν μπέιζμπολ. Είναι αρκετά κλειστό άθλημα. Εντάξει, και τι γίνεται με την πίτσα; Όταν προσπαθούμε να αποφασίσουμε τι είναι καλό για την πίτσα, δεν έχει να κάνει με την ευχαρίστησή μας; Υπάρχουν χιλιάδες διαφορετικά είδη πίτσας. Υπάρχουν χιλιάδες διαφορετικά υλικά. Υπάρχουν χιλιάδες διαφορετικοί τρόποι να φάμε πίτσα. Και κανένας δεν είναι λάθος. Είναι διαφορετικοί. Και, σε αυτή την περίπτωση, η διαφορά είναι καλή, γιατί αυτό θα αυξήσει την πιθανότητα να έχουμε μια ικανοποιητική εμπειρία. Και τέλος, ποιο είναι το προσδοκώμενο αποτέλεσμα του μπέιζμπολ; Λοιπόν, στο μπέιζμπολ, παίζεις για να κερδίσεις. Σκοράρεις όσους περισσότερους πόντους μπορείς. Υπάρχει πάντα ένας νικητής στο μπέιζμπολ κι αυτό σημαίνει ότι υπάρχει πάντα ένας ηττημένος στο μπέιζμπολ. Τι γίνεται, όμως, με την πίτσα; Λοιπόν, στην πίτσα, δεν είμαστε ακριβώς– δεν υπάρχει νικητής. Πώς να νικήσεις στην πίτσα; Δεν νικάς. Αλλά επιδιώκεις το «Είμαστε ικανοποιημένοι;» Και κάποιες φορές αυτό μπορεί να είναι διαφορετικές ποσότητες σε διαφορετικό χρόνο ή με διαφορετικούς ανθρώπους ή σε διαφορετικές μέρες. Και εμείς είμαστε αυτοί που αποφασίζουμε πότε νιώθουμε ικανοποιημένοι. Αν εξακολουθούμε να πεινάμε, μπορεί να φάμε λίγο ακόμα. Αν φας υπερβολικά, βέβαια, αισθάνεσαι απλώς αηδιαστικός. (Γέλια) Αν, λοιπόν, παίρναμε αυτό το πρότυπο της πίτσας και το εφαρμόζαμε στη σεξουαλική αγωγή; Μεγάλο μέρος της σεξουαλικής αγωγής σήμερα είναι τόσο επηρεασμένο από το πρότυπο του μπέιζμπολ και θέτει μια εκπαίδευση που δεν μπορεί παρά να προκαλεί μη υγιή σεξουαλικότητα στους νέους ανθρώπους. Κι αυτοί οι νέοι άνθρωποι γίνονται μεγαλύτεροι άνθρωποι. Αν, όμως, μπορούσαμε να δημιουργήσουμε μια σεξουαλική αγωγή που να μοιάζει περισσότερο με την πίτσα, θα μπορούσαμε να δημιουργήσουμε εκπαίδευση που να καλεί τους ανθρώπους να σκεφτούν τις δικές τους επιθυμίες, να πάρουν συνειδητές αποφάσεις για το τι θέλουν, να το συζητήσουν με τους συντρόφους τους και τελικά να επιδιώξουν όχι κάποιο εξωτερικό αποτέλεσμα αλλά ό,τι είναι ικανοποιητικό και αυτό το αποφασίζουμε εμείς. Μπορεί να παρατηρήσατε στη σύγκριση μπέιζμπολ και πίτσας, στο μπέιζμπολ, όλα είναι εντολές. Είναι όλα θαυμαστικά. Στην πίτσα, όμως, είναι ερωτήσεις. Και ποιος απαντάει σε αυτές τις ερωτήσεις; Εσείς απαντάτε. Εγώ απαντώ. Θυμηθείτε, λοιπόν, όταν σκεφτόμαστε τη σεξουαλική αγωγή και τη σεξουαλική δραστηριότητα, το μπέιζμπολ είναι ντεμοντέ. Η πίτσα είναι ο τρόπος να σκεφτόμαστε για μια υγιή, ικανοποιητική σεξουαλική δραστηριότητα και μια καλή, ενιαία σεξουαλική αγωγή. Ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σας. (Χειροκρότημα)