Nežinau ar pastebėjote
bet daugybė knygų kurios
buvo neseniai išleistos
svarsto ar spekuliuoja
šunų gyvenimo supratimu ir emocijomis.
Ar jie mąsto? Ar jie jaučia?
Jeigu taip, tai kaip?
Taigi šią popietę, per man skirtą laiką,
Norėčiau atsakyti į šiuos klausimus
supažindindamas jus su dvejais šunimis,
abu jie komandą "balsas" suprato
gana pažodžiui.
Pirmas pradės šis šuo
ir jis svarsto apie
savo santykius su savo šeimininku,
istorijos pavadinimas
„Šuo apie šeimininką“
„Kad ir kaip jaunai aš atrodau
Senstu greičiau aš už jį.
Santykis septyni prie vieno,
mėgsta jie sakyti.
Kad ir koks tas skaičius,
viena diena jį pralenksiu
ir vesiu jį į priekį,
kai taip darau per
pasivaikščiojimus miške,
ir jeigu pavyks jam tai suvokti
tai būtu saldžiausias šešėlis
kurį kada nors
mečiau ant sniego ar žolės.“
[Plojimai]
Ačiū
Kitas šuo
kalba kaip prisikėlęs.
Tai reiškia dvasia kuri sugrįžo
aplankyti jūsų.
„Esu aš šuo kurį tu užmigdei
arba kaip mėgsti tu
vadinti adatą užmaršties,
atėjau tau pasakyti paprastą dalyką:
Tu man niekad nepatikai.
[Juokas]
Kai laižiau tau veidą,
galvodavau nukąsti nosį tavo.
Kai žiūrėdavau į tave besišluostanti,
norėjau pašokti ir greitai
iškastruoti tave.
Man nepatiko kaip tu judėjai
jokio gyvuliško grakštumo,
kaip tu sėsdavai ant kedės valgyti,
servetėlė ant kelių, peilis rankoje.
Senai būčiau pabėgęs
bet buvau per silpnas,
triukas kurio tu mane išmokei
kol mokiausi sėsti ir sekti
ir didžiausio įžeidimo
„spausti ranką“ neturint rankos.
Pripažinsiu pavadžio vaizdas mane žavėjo
bet tik todėl, kad tai
reiškė užuosti daiktus
kurių tu niekada nelietei.
[Kikenimas]
Tu nenori tuo tikėti,
bet aš neturiu reikalo meluoti,
nekenčiau mašinos,
nekenčiau guminių žaislų,
nepatiko tavo draugai,
o blogiausi, tavo giminaičiai.
Apykaklės skambėjimas vedė iš proto.
Tu visada kasei mane neteisingoje vietoje.
[Juokas]
Visko ko norėjau iš tavęs
tai maistas ir vanduo
savo indeliuose.
Kai miegodavai, stebėdavau tavo kvepavimą
kai mėnulis pakildavo į dangų.
Išnaudodavau visas jėgas
nekelti galvos ir staugti.
Dabar aš laisvas nuo pavadėlio,
laisvas nuo geltono lietpalčio,
dekoruoto megztinio,
tavo vejos absurdiškumo
ir tai viskas ką tau reikia
žinoti apie šitą vietą
išskyrus tai ką jau įsivaizdavai
ir džiaugiuosi kad tai neįvyko ankščiau
kad kiekvienas čia gali
skaityti ir rašyti,
šunys poezijoje,
katės ir visi kiti
prozoje.
Ačiū
[Plojimai]