Γειά σου Άντρεα, σε ευχαριστώ που μας προσκάλεσες στο στούντιό σου
και άνοιξες τον κόσμο σου στην τέχνη για εμάς
Αν θα μπορούσες σε παρακαλώ πες μας τι ετοιμάζεις
Βεβαίως! Μόλις είχα μία έκθεση
ονομαζόμενη «Διπολικός Πικάσο».
Βασικά είναι μία εγκατάσταση
τέχνης που περιλαμβάνει πορτραίτα
μαζί με εγγραφές ήχου
και όλοι οι άνθρωποι που ποζάρουν
έχουν υποφέρει κατά έναν βαθμό
-ή ακόμη υποφέρουν, με διαφορετική
ψυχική υγεία
αρρώστιες ή αδυναμίες,
και γι'αυτό το έργο ζωγράφισα
ή έκανα ηχογραφήσεις με
απέραντους διάσημους και
μαζί μέλη του κοινού
και αυτό ήταν κυρίως λόγω του εκνευρισμού μου με
τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και
πραγματικά τίνει να καλύπτει ψυχικά
θέματα υγείας όταν αφορά έναν διάσημο
έτσι ήθελα
και να σχεδόν να χρησιμοποιήσω
την κατάσταση των διασήμων
λέγοντας σε όλα αυτά τα μέλη του κοινού
πως είναι το ίδιο σημαντικά
και αν θελήσεις να ακούσεις την ιστορία
αυτού του ανθρώπου
--και να το δεχθείς αυτό,
θα πρέπει επίσης να έχεις
την θέληση να ακούσεις
ξέρεις, του γείτονά σου στο άλλο πρόσωπο ότι
αυτό δουλεύει στο σούπερμάρκετ κάτω
στον δρόμο- ή τι έχεις...
και είναι όλα ζωγραφισμένα
με μπογιά λαδιού
και-όπως βλέπετε...
άφησα τα μαλλιά και το ντύσιμο πολύ απλά
καθώς με αυτό ο επισκέπτης θα μπορούσε να συνδεθεί
αρκετά δυνατά με κάθε πορτραίτο
και είναι συχνό πως μπορείτε να
ακούσετε κάποιου μη διακοπτόμενη ιστορία
καθώς κοιτάτε κατευθείαν μέσα στα μάτια τους
και η εμπειρία των επισκεπτών συγκεκριμένα
ήταν αληθινά σημαντικά για μένα
Ήθελα να είσασταν εσείς αυτοί που θα μιλήσετε στην γκαλερί
και σχεδόν νιώθω περιοδικά βυθισμένη σε αυτού του είδους
όλων αισθητηρίων εξερεύνηση του μυαλού
και ακόμη για λίγα λεπτά, νιώθω - πως εσείς
μπορείτε να καταλάβετε τι περνά αυτό το πρόσωπο
[δημοσιογράφος] Μπορείτε εν'συντομία να μας πείτε
πως επιτρέπετε στον θεατή να ακούσει
την τέχνη;
Γιέα, ωραία! Κάθε πίνακας - όταν ήταν στην γκαλερί
βασικά ήταν συνοδευόμενος με ένα σετ ακουστικών
-ξανά, κάτι αρκετά οικείο,
από το να παίζει δυνατά
για να το ακούσουν όλοι
έτσι η ιδέα του να είσαι μόνο εσύ που θα βάλεις
τα ακουστικά και μετά,
τα πιάνεις ανά πάσα στιγμή
να λένε, «όλοι είναι πραγματικά ανοιχτοί με εμένα»
σχεδόν με έκπληξη έτσι, νομίζω ίσως
επειδή δεν είμαι μέλος του τύπου
ή μίας φιλανθρωπίας που μπορεί να έχουν συνηθίσει να μιλάνε
με έναν συγκεκριμένο τρόπο
και είναι πραγματικά ανοιχτοί για τους
αγώνες, τις ευαισθησίες τους
τον φόβο του να τους κρίνουν
αλλά επίσης, περισσότερο σημαντικό,
πως πέρασαν μέσω αυτού,
και καθώς είπα πιστεύω
η στιγμή που σου επιτρέπει να
κοιτάζεις στον πίνακα,
-καθώς συζητούσα μαζί σας προηγουμένως
εδώ, κατά μέσο όρο εμείς κοιτούμε πίνακες για
περίπου επτά δευτερόλεπτα
και είδα πως οι άνθρωποι θα μπορούσαν να βγάλουν
τα ακουστικά τους για λίγα δευτερόλεπτα
και να συνεχίσουν στο επόμενο
αλλά πως αγαπούσα να βλέπω ανθρώπους
να ακούνε την ολότητα του σόου
πραγματικά ελκυστικά...
και να λένε πως πιστεύουν πως χρειάζεται
να παρακολουθείται από ένα ευρύ κοινό
έτσι αυτό είναι τώρα που ελπίζω να κάνω
Ελπίζω να πάω αυτή την έκθεση σε διάφορες πόλεις
σε διάφορες χώρες
και ευελπιστώ να το διευρύνω και να πάω από εκεί
[δημοσιογράφος] Έτσι, μπορεί να μπορούμε να έχουμε κάποιο δείγμα να ακούσουμε;
-βεβαίως!
Έτσι, θα κάνω πρώτα ένα δείγμα για τον Μάρκ(δείχνοντας)
Ο Μάρκ είναι δημοσιογράφος για την Guardian και επίσης συγγραφέας
[προετοιμάζει τον εξοπλισμό ήχου]
και μιλάει για τις εμπειρίες του
με αυτό που περιγράφει ως
«τον νευρικό κλονισμό του»
και την πρώτη στιγμή που είχε αυτά
τα συμπτώματα και εκείνα τα συναισθήματα
[ο εξοπλισμός ήχου παίζει] «Αυτά τα πράγματα έχουν»
«χτιστεί σε εμένα»
«...για έναν αριθμό εβδομάδων»
«Eκ των προτέρων»
«σε μόλις λίγες εβδομάδες»
«Πραγματικά δεν έχω νιώσει καλά τον εαυτό μου»
«το όραμά μου ήταν ξένο»
«η συγκέντρωσή μου δεν ήταν εκεί...»
«τα πράγματα κολυμπούσαν»
«και είχα αυτόν τον κόμπο, κάτι στο στομάχι μου»
«Είχα αυτή την επιθυμία, θα έπρεπε να κατέβει»
«στην τύχη