1
00:00:00,325 --> 00:00:02,388
من در میانه دوره دکترای خود،

2
00:00:02,388 --> 00:00:05,850
ناامیدانه گیر کرده بودم.

3
00:00:05,850 --> 00:00:07,630
هر مسیری را که برای پژوهش امتحان میکردم

4
00:00:07,630 --> 00:00:09,246
منتهی به بن بست بود.

5
00:00:09,246 --> 00:00:11,148
فرضیات اولیه ام

6
00:00:11,148 --> 00:00:13,076
غلط از آب درمی آمد.

7
00:00:13,076 --> 00:00:16,075
احساس خلبانی را داشتم که در میان مه پرواز می کند،

8
00:00:16,075 --> 00:00:18,870
و همه حواس جهت یابی خود را از دست داده بودم.

9
00:00:18,870 --> 00:00:20,351
صورتم را اصلاح نمی کردم.

10
00:00:20,351 --> 00:00:23,092
صبح نمی توانستم از رختخواب بیرون بیایم.

11
00:00:23,092 --> 00:00:24,825
احساس می کردم

12
00:00:24,825 --> 00:00:27,978
ارزش آن را ندارم که از در دانشگاه وارد شوم،

13
00:00:27,978 --> 00:00:30,126
چون مانند انیشتین یا نیوتن

14
00:00:30,126 --> 00:00:32,279
یا دانشمندان دیگری نبوم که از نتایج کارشان

15
00:00:32,279 --> 00:00:33,810
آگاه بودم، چون در علم،

16
00:00:33,810 --> 00:00:37,192
فقط نتایج کار را می بینیم، نه مراحل انجام آن را.

17
00:00:37,192 --> 00:00:41,893
و بنابراین بدیهی بود که نمی توانستم یک دانشمند باشم.

18
00:00:41,893 --> 00:00:43,557
ولی با حمایت خوبی که از من شد،

19
00:00:43,557 --> 00:00:44,954
انجامش دادم و

20
00:00:44,954 --> 00:00:47,174
و چیز جدیدی درباره طبیعت کشف کردم.

21
00:00:47,174 --> 00:00:49,917
احساس آرامش عجیبی داره

22
00:00:49,917 --> 00:00:51,249
که تنها شخصی در جهان باشی،

23
00:00:51,249 --> 00:00:53,474
که قانون جدیدی از طبیعت را میدونی.

24
00:00:53,474 --> 00:00:56,516
و دومین پروژه دکترایم را آغاز کردم،

25
00:00:56,516 --> 00:00:57,880
و دوباره همان اتفاق افتاد.

26
00:00:57,880 --> 00:01:00,169
گیر کردم و تمامش کردم.

27
00:01:00,169 --> 00:01:01,555
و شروع کردم به این فکر

28
00:01:01,555 --> 00:01:02,712
که شاید الگویی در اینجا وجود دارد.

29
00:01:02,712 --> 00:01:04,553
از سایر دانش آموختگان پرسیدم، و آنها گفتند،

30
00:01:04,553 --> 00:01:06,596
"بله، برای ما هم دقیقاً همین اتفاق افتاد،

31
00:01:06,596 --> 00:01:08,945
با این تفاوت که هیچ کس چیزی درباره اش به ما نگفت."

32
00:01:08,945 --> 00:01:10,895
همه ما علم را طوری یاد گرفته ایم که گویا

33
00:01:10,895 --> 00:01:14,471
یک سری مراحل منطقی بین پرسش و پاسخ است،

34
00:01:14,471 --> 00:01:17,217
ولی در پژوهش اصلاً چنین نیست.

35
00:01:17,217 --> 00:01:19,551
در همان زمان در حال یادگیری

36
00:01:19,551 --> 00:01:21,638
تئانر بداهه بودم.

37
00:01:21,638 --> 00:01:23,072
یعنی روزها فیزیک،

38
00:01:23,072 --> 00:01:25,090
و شبها، خندیدن، پریدن، آواز خواندن

39
00:01:25,090 --> 00:01:26,402
و نواختن گیتارم.

40
00:01:26,402 --> 00:01:27,881
تئاتر بداهه،

41
00:01:27,881 --> 00:01:30,890
تئاتر بداهه، درست مانند علم، به سوی ناشناخته ها میرود،

42
00:01:30,890 --> 00:01:32,302
چون ناچار هستید نمایش را سر صحنه

43
00:01:32,302 --> 00:01:34,005
بدون کارگردان، بدون نمایشنامه،

44
00:01:34,005 --> 00:01:36,283
بدون اینکه بدانید چه چیزی را قرار است به تصویر بکشید

45
00:01:36,283 --> 00:01:38,689
یا سایر شخصیتها چه خواهند کرد.

46
00:01:38,689 --> 00:01:40,538
ولی برخلاف علم،

47
00:01:40,538 --> 00:01:43,561
در نئاتر بداهه، از روز اول به شما میگویند

48
00:01:43,561 --> 00:01:45,776
وقتی روی صحنه میروید چه اتفاقی برایتان خواهد افتاد.

49
00:01:45,776 --> 00:01:48,548
مفتضحانه شکست خواهید خورد.

50
00:01:48,548 --> 00:01:49,725
گیر خواهید کرد.

51
00:01:49,725 --> 00:01:51,843
و ما تمرین میکردیم تا همان جا که گیر می کنیم ،

52
00:01:51,843 --> 00:01:53,046
خلاقیت خود را حفظ کنیم.

53
00:01:53,046 --> 00:01:54,951
مثلاً تمرینی داشتیم که همگی

54
00:01:54,951 --> 00:01:56,093
به شکل دایره می ایستادیم،

55
00:01:56,093 --> 00:01:59,058
و هر کس باید بدترین رقص پای جهان را انجام میداد،

56
00:01:59,058 --> 00:02:00,644
و بقیه تشویق می کردند و

57
00:02:00,644 --> 00:02:01,886
به شما آفرین می گفتند،

58
00:02:01,886 --> 00:02:04,649
از شما سر صحنه حمایت میکردند.

59
00:02:04,649 --> 00:02:06,557
وقتی که استاد شدم

60
00:02:06,557 --> 00:02:07,938
باید دانشجوهایم را

61
00:02:07,938 --> 00:02:09,911
در پروژه های تحقیقاتی شان راهنمایی می کردم،

62
00:02:09,911 --> 00:02:11,278
دوباره متوجه شدم،

63
00:02:11,278 --> 00:02:12,990
نمیدانم چکار کنم.

64
00:02:12,990 --> 00:02:14,984
هزاران ساعت فیزیک،زیست شناسی و

65
00:02:14,984 --> 00:02:16,598
شیمی خوانده بودم

66
00:02:16,598 --> 00:02:18,970
ولی دریغ از یک ساعت، دریغ از یک تصور کلی

67
00:02:18,970 --> 00:02:21,556
از اینکه چگونه باید تربیت کرد، چگونه کسی را راهنمایی کرد

68
00:02:21,556 --> 00:02:23,293
با هم به سوی ناشناخته ها رفت،

69
00:02:23,293 --> 00:02:25,214
درباره برانگیختن.

70
00:02:25,214 --> 00:02:27,144
پس به تئاتر بداهه روی آوردم،

71
00:02:27,144 --> 00:02:29,317
از روز اول به دانشجویانم گفتم

72
00:02:29,317 --> 00:02:32,218
هنگام شروع پژوهش چه اتفاقی خواهد افتاد

73
00:02:32,218 --> 00:02:33,944
و این مربوط به الگوی ذهنی

74
00:02:33,944 --> 00:02:35,956
ما از پژوهش است.

75
00:02:35,956 --> 00:02:38,234
چون میدانید که هر گاه افراد کاری انجام میدهند،

76
00:02:38,234 --> 00:02:40,876
مثلاً من میخواهم به این تخته سیاه دست بزنم،

77
00:02:40,876 --> 00:02:42,536
در ابتدا مغز من الگویی می سازد،

78
00:02:42,536 --> 00:02:44,395
یک پیش بینی از آنچه عضلات من انجام خواهند داد

79
00:02:44,395 --> 00:02:46,551
حتی پیش از اینکه حرکت دستم را شروع کنم،

80
00:02:46,551 --> 00:02:48,399
و اگر مغز مانع شود،

81
00:02:48,399 --> 00:02:50,274
اگر الگوی من با واقعیت سازگار نباشد،

82
00:02:50,274 --> 00:02:52,558
منجر به استرس اضافی به نام ناسازگاری شناختی خواهد شد.

83
00:02:52,558 --> 00:02:55,467
به همین دلیل بهتر است الگوهای ذهنی شما مطابق با واقعیت باشد.

84
00:02:55,467 --> 00:02:58,622
ولی اگر به روش تدریس علم اعتقاد داشته باشید،

85
00:02:58,622 --> 00:03:00,519
و به کتب درسی معتقد باشید، قابلیت آن را دارید

86
00:03:00,519 --> 00:03:06,813
که این الگوی پژوهش را در ذهن داشته باشید.

87
00:03:06,813 --> 00:03:10,131
اگر A پرسش،

88
00:03:10,131 --> 00:03:13,531
و B پاسخ باشد،

89
00:03:13,531 --> 00:03:18,124
آنگاه پژوهش یک مسیر مستقیم است.

90
00:03:18,127 --> 00:03:21,242
مسئله این است که اگر آزمایشی موفق نباشد،

91
00:03:21,242 --> 00:03:24,904
یا دانشجویی افسرده شود،

92
00:03:24,904 --> 00:03:26,990
آن را قطعاً اشتباه تلقی می کنند

93
00:03:26,990 --> 00:03:30,020
و باعث استرس فراوان می شود.

94
00:03:30,020 --> 00:03:31,803
و به همین دلیل به دانشجوهایم

95
00:03:31,803 --> 00:03:35,665
الگوی واقع بینانه تری یاد میدهم.

96
00:03:38,860 --> 00:03:40,384
یک مثال می آورم

97
00:03:40,384 --> 00:03:43,520
که در آن هیچ چیز با الگوی شما سازگار نیست.

98
00:03:46,379 --> 00:03:49,641
(خنده حاضرین)

99
00:03:49,641 --> 00:03:52,840
(تشویق حاضرین)

100
00:04:01,564 --> 00:04:05,010
بنابراین به دانشجوهایم الگوی متفاوتی یاد میدهم.

101
00:04:05,010 --> 00:04:07,204
اگر A پرسش

102
00:04:07,204 --> 00:04:09,385
و B پاسخ باشد،

103
00:04:13,320 --> 00:04:14,855
خلاقیت ابری داشته باشید،

104
00:04:14,855 --> 00:04:16,830
و شروع به رفتن می کنید،

105
00:04:16,830 --> 00:04:19,193
و تجربه ناموفق، تجربه ناموفق،

106
00:04:19,193 --> 00:04:21,728
تجربه ناموفق، تجربه ناموفق،

107
00:04:21,728 --> 00:04:24,404
تا هنگامی که به جایی میرسید که با احساسات منفی همراه است

108
00:04:24,404 --> 00:04:26,682
جایی که به نظر میرسد فرضیات اولیه شما

109
00:04:26,682 --> 00:04:27,798
با عقل جور در نمی آیند،

110
00:04:27,798 --> 00:04:30,853
مثل اینکه ناگهان زیر پایتان خالی میشود،

111
00:04:30,853 --> 00:04:34,181
و من اسم اینجا را ابر میگذارم.

112
00:04:47,685 --> 00:04:50,363
حال ممکن است در ابرها ناپدید شوید

113
00:04:50,363 --> 00:04:52,871
برای یک روز، یک هفته، یک ماه، یک سال،

114
00:04:52,871 --> 00:04:54,369
تمام عمر حرفه ای،

115
00:04:54,369 --> 00:04:56,531
ولی گاهی، اگر به حد کافی خوش شانس باشید

116
00:04:56,531 --> 00:04:58,387
و حمایت کافی داشته باشید،

117
00:04:58,387 --> 00:05:00,377
ممکن است در منابعی که در دسترس دارید،

118
00:05:00,377 --> 00:05:01,543
یا شاید از طریق الهام و به شکل یک ابر،

119
00:05:03,877 --> 00:05:05,627
پاسخ تازه ای پیدا کنید،

120
00:05:07,285 --> 00:05:10,969
به نام C و تصمیم بگیرید آن را دنبال کنید.

121
00:05:10,969 --> 00:05:13,338
و تجربه ناموفق، تجربه ناموفق،

122
00:05:13,338 --> 00:05:14,807
ولی شما ادامه میدهید،

123
00:05:14,807 --> 00:05:16,027
و سپس با انتشار یک مقاله به نام A آن گاه C،

124
00:05:16,027 --> 00:05:19,529
همه را در جریان میگذارید،

125
00:05:19,529 --> 00:05:21,488
که روش خوبی برای ارتباط است،

126
00:05:21,488 --> 00:05:23,832
ولی به شرطی که مسیر را گم نکنید،

127
00:05:23,832 --> 00:05:25,631
مسیری که شما را به آنجا رساند.

128
00:05:25,631 --> 00:05:27,606
حال این ابر بخش جدا نشدنی

129
00:05:27,606 --> 00:05:30,210
از پژوهش است، بخش جدا نشدنی از هنر ما،

130
00:05:30,210 --> 00:05:33,420
چرا که ابر مانند نگهبان مرزی است.

131
00:05:37,721 --> 00:05:39,990
نگهبان مرز بین

132
00:05:39,990 --> 00:05:42,962
شناخته ها

133
00:05:45,795 --> 00:05:49,399
و ناشناخته ها،

134
00:05:53,110 --> 00:05:55,385
چرا که برای کشف چیزی که واقعاً تازه باشد،

135
00:05:55,385 --> 00:05:58,962
حداقل یکی از فرضیات اولیه شما باید تغییر کند،

136
00:05:58,962 --> 00:06:00,216
و معنی اش این است که در علم،

137
00:06:00,216 --> 00:06:02,178
ما کار کاملاً قهرمانانه ای اجام میدهیم.

138
00:06:02,178 --> 00:06:03,999
هر روز، تلاش می کنیم خود را

139
00:06:03,999 --> 00:06:05,811
به مرز بین شناخته ها و ناشناخته ها برسانیم

140
00:06:05,811 --> 00:06:07,632
و با ابر روبرو شویم.

141
00:06:07,632 --> 00:06:09,337
حال توجه کنید که من B را

142
00:06:09,337 --> 00:06:10,080
در سرزمین شناخته ها قرار داده ام،

143
00:06:10,080 --> 00:06:11,891
چون در ابتدا آن را می شناختیم،

144
00:06:11,891 --> 00:06:15,540
ولی C همیشه جذاب تر و

145
00:06:15,540 --> 00:06:18,263
مهم تر از B است.

146
00:06:18,263 --> 00:06:20,456
بنابراین B برای ادامه راه ضروری است،

147
00:06:20,456 --> 00:06:22,274
ولی C بسیار عمیق تر است،

148
00:06:22,274 --> 00:06:26,771
و این همان نکته شگفت انگیز درباره پژوهش است.

149
00:06:26,771 --> 00:06:28,959
حال دانستن آن کلمه، ابر،

150
00:06:28,959 --> 00:06:31,514
در گروه تحقیقاتی من متحول کننده بوده است،

151
00:06:31,514 --> 00:06:33,384
چون دانشجویان به من مراجعه می کنند و می گویند،

152
00:06:33,384 --> 00:06:34,982
"یوری!، من در ابر هستم،"

153
00:06:34,982 --> 00:06:38,148
و من می گویم، "عالی است، حتماً احساس تیره بختی می کنی."

154
00:06:38,148 --> 00:06:40,290
(خنده حاضرین)

155
00:06:40,290 --> 00:06:42,203
ولی من به نوعی خوشحال هستم،

156
00:06:42,203 --> 00:06:43,881
زیرا احتمالاً به مرز بین شناخته ها

157
00:06:43,881 --> 00:06:45,777
و ناشناخته ها نزدیک شده ایم،

158
00:06:45,777 --> 00:06:47,323
و جایی ایستاده ایم که شانس کشف

159
00:06:47,323 --> 00:06:49,184
یک چیز واقعاً جدید را داریم،

160
00:06:49,184 --> 00:06:50,526
چون روش کار ذهن ما،

161
00:06:50,526 --> 00:06:53,674
طوری است که تقریباً میداند ابر

162
00:06:53,674 --> 00:06:58,100
یک چیز عادی، ضروری،

163
00:06:58,100 --> 00:06:59,305
و واقعاً زیباست،

164
00:06:59,305 --> 00:07:02,928
میتوانیم به انجمن تکریم ابر بپیوندیم،

165
00:07:02,928 --> 00:07:04,846
و این کار باعث خنثی شدن این احساس زهرآگین می شود

166
00:07:04,846 --> 00:07:07,408
که من یک مشکل اساسی دارم.

167
00:07:07,408 --> 00:07:09,858
و به عنوان یک مرشد، میدانم چه باید بکنم،

168
00:07:09,858 --> 00:07:12,060
اینکه حمایتم را از دانشجو بیشتر کنم،

169
00:07:12,060 --> 00:07:13,541
زیرا پژوهش در روانشناسی نشان میدهد

170
00:07:13,541 --> 00:07:17,100
که اگر احساس ترس و ناامیدی داشته باشید،

171
00:07:17,100 --> 00:07:18,097
مغزتان در حد افکار

172
00:07:18,097 --> 00:07:20,928
بسیار بی خطر و محافظه کارانه عقیم می شود.

173
00:07:20,928 --> 00:07:22,503
اگر دوست داشتید مسیرهای پرخطری را

174
00:07:22,503 --> 00:07:23,891
که برای خروج از ابر لازم است، امتحان کنید،

175
00:07:23,891 --> 00:07:25,652
احساسات دیگری لازم دارید--

176
00:07:25,652 --> 00:07:27,853
همبستگی، حمایت، امید--

177
00:07:27,853 --> 00:07:29,590
که حاصل ارتباط شما با دیگری است،

178
00:07:29,590 --> 00:07:31,140
بنابراین مانند تئاتر بداهه،

179
00:07:31,140 --> 00:07:33,441
در علم، بهترین کار رفتن به درون ناشناخته ها

180
00:07:33,441 --> 00:07:35,410
با هم است.

181
00:07:35,410 --> 00:07:37,852
پس با دانستن درباره ابر،

182
00:07:37,852 --> 00:07:41,176
از تئاتر بداهه نیز

183
00:07:41,176 --> 00:07:43,778
روش بسیار مؤثری برای مکالمه

184
00:07:43,778 --> 00:07:45,538
در داخل ابر یاد می گیرید.

185
00:07:45,538 --> 00:07:47,515
اساس آن بر اصل محوری

186
00:07:47,515 --> 00:07:49,282
تئاتر بداهه استوار است،

187
00:07:49,282 --> 00:07:50,375
پس اینجا هم تئاتر بداهه،

188
00:07:50,375 --> 00:07:51,671
دوباره به کمکم آمد.

189
00:07:51,671 --> 00:07:53,962
اسمش این است که به

190
00:07:53,962 --> 00:07:57,427
پیشنهادهای سایر بازیگرها بگوییم "بله، و."

191
00:08:04,297 --> 00:08:07,191
بدین ترتیب پیشنهادها را می پذیریم

192
00:08:07,191 --> 00:08:09,702
و با گفتن "بله، و،" بر اساس آنها ادامه میدهیم.

193
00:08:09,702 --> 00:08:10,941
به عنوان مثال، اگر یک بازیگر بگوید،

194
00:08:10,941 --> 00:08:12,096
"اینجا استخر است،"

195
00:08:12,096 --> 00:08:13,141
و بازیگر دیگر بگوید،

196
00:08:13,141 --> 00:08:15,010
"نه، اینجا فقط یک صحنه است،"

197
00:08:15,010 --> 00:08:16,748
بداهه تمام می شود.

198
00:08:16,748 --> 00:08:20,520
بداهه می میرد، و همه احساس سرخوردگی می کنند.

199
00:08:20,520 --> 00:08:21,868
به این میگویند مانع شدن.

200
00:08:21,868 --> 00:08:23,475
اگر به فکر برقراری ارتباط نباشید،

201
00:08:23,475 --> 00:08:26,412
گفتگوهای علمی به موانع متعددی برخورد می کنند.

202
00:08:26,412 --> 00:08:28,648
گفتن "بله، و" اینگونه است.

203
00:08:28,648 --> 00:08:31,156
"اینجا یک استخر است."
"بله، بیا بپریم داخلش."

204
00:08:31,156 --> 00:08:34,165
"ببین، یک نهنگ! بیا از دمش بگیریم.

205
00:08:34,165 --> 00:08:36,266
ما را تا ماه دنبال خودش می برد!"

206
00:08:36,266 --> 00:08:39,286
پس با گفتن "بله، و" منتقد درونی خود را نادیده میگیریم.

207
00:08:39,286 --> 00:08:40,980
همه ما یک منتقد درونی داریم

208
00:08:40,980 --> 00:08:42,221
که مانند یک نگهبان مراقب گفتار ماست،

209
00:08:42,221 --> 00:08:44,144
تا مردم فکر نکنند ما مستهجن

210
00:08:44,144 --> 00:08:45,259
یا دیوانه یا تقلیدی هستیم،

211
00:08:45,259 --> 00:08:46,519
و علم پر از ترس بظاهر غیر اصل

212
00:08:46,519 --> 00:08:48,076
به نظر رسیدن است.

213
00:08:48,076 --> 00:08:50,243
گفتن "بله، و" منتقد را کنار میزند

214
00:08:50,243 --> 00:08:52,855
و صداهای پنهان خلاقیت را آشکار می کند،

215
00:08:52,855 --> 00:08:54,380
صداهایی که حتی از وجود آنها مطلع نبودید

216
00:08:54,380 --> 00:08:56,410
واغلب حامل پاسخی

217
00:08:56,410 --> 00:08:58,815
درباره ابر هستند.

218
00:08:58,815 --> 00:09:01,416
پس می بینید که دانستن درباره ابر

219
00:09:01,416 --> 00:09:02,820
و درباره گفتن "بله، و"

220
00:09:02,820 --> 00:09:05,679
آزمایشگاه مرا به شدت خلّاق کرد.

221
00:09:05,679 --> 00:09:08,207
دانشجوها شروع به یک بازی حذفی با ایده های یکدیگر کردند،

222
00:09:08,207 --> 00:09:10,321
و ما به کشف های جالبی در مرز بین

223
00:09:10,321 --> 00:09:13,190
فیزیک و زیست شناسی دست یافتیم.

224
00:09:13,190 --> 00:09:16,140
مثلاً، یک سال وقفه معطل شدیم

225
00:09:16,140 --> 00:09:17,289
تا از شبکه های ظریف بیوشیمیایی

226
00:09:17,289 --> 00:09:19,982
در داخل سلولهایمان، سر در بیاوریم،

227
00:09:19,982 --> 00:09:22,439
و گفتیم: "عمیقاً داخل ابر هستیم،"

228
00:09:22,439 --> 00:09:24,419
و گفتگویی شبیه بازی داشتیم

229
00:09:24,419 --> 00:09:26,207
که یکی از دانشجوهایم به نام شای شن اور می گفت،

230
00:09:26,207 --> 00:09:29,050
"بیایید این شبکه را روی یک تکه کاغذ رسم کنیم،"

231
00:09:29,050 --> 00:09:30,503
و من به جای اینکه بگویم،

232
00:09:30,503 --> 00:09:32,654
"ولی ما این کار را بارها انجام داده ایم

233
00:09:32,654 --> 00:09:33,688
و مؤثر نبوده است،"

234
00:09:33,688 --> 00:09:36,631
گفتم، "بله، و

235
00:09:36,631 --> 00:09:38,672
بیایید از یک تکه کاغذ خیلی بزرگ استفاده کنیم،"

236
00:09:38,672 --> 00:09:39,764
و سپس رون میلو گفت،

237
00:09:39,764 --> 00:09:41,984
"بیایید از یک نوع کاغذ بسیار بزرگ

238
00:09:41,984 --> 00:09:43,780
طرحهای اولیه معماری استفاده کنیم که میدونم کجا میشه پرینتش کرد"

239
00:09:43,780 --> 00:09:46,280
نقشه رو پرینتش کردیم و بهش نگاه کردیم،

240
00:09:46,280 --> 00:09:48,789
و مهمترین کشفمون رو همین جا بدست اوردیم

241
00:09:48,789 --> 00:09:50,990
که این بود که این شبکه پیچیده از یه سری

242
00:09:50,990 --> 00:09:54,453
الگوهای تعاملی تکرار شونده ساخته شده

243
00:09:54,453 --> 00:09:57,616
مثل نقش و نگارهای یک شیشه مشجر.

244
00:09:57,616 --> 00:09:59,664
ما اونو شبکه مشجر نامگذاری کردیم.

245
00:09:59,664 --> 00:10:01,816
و مدارات پایه ای شدند که به ما برای فهم

246
00:10:01,816 --> 00:10:03,201
منطق اینکه چگونه سلولها در

247
00:10:03,201 --> 00:10:05,901
همه ارگانیسمها منجمله بدن

248
00:10:05,901 --> 00:10:08,750
ما تصمیم گیری می کنند

249
00:10:08,750 --> 00:10:10,675
بعدش دعوت ازمن برای

250
00:10:10,675 --> 00:10:12,295
انجام سخنرانیهایی برای

251
00:10:12,295 --> 00:10:15,306
انجام سخنرانیهایی برای هزاران دانشمند در سرتاسر جهان

252
00:10:15,306 --> 00:10:17,139
ولی دانش مرتبط با ابر

253
00:10:17,139 --> 00:10:18,271
ولی دانش مرتبط با ابر

254
00:10:18,271 --> 00:10:20,110
فقط درون آزمایشگاه شخصیم باقی ماند.

255
00:10:20,110 --> 00:10:22,241
همونطور که دیدید در علم کسی از فرایند،

256
00:10:22,241 --> 00:10:24,674
ادراکات ذهنی و احساسات صحبت نمیکند

257
00:10:24,674 --> 00:10:26,537
و فقط درباره نتایج صحبت میشود.

258
00:10:26,537 --> 00:10:28,606
که البته هیچ راهی برای صحبت درباره این مسائل در کنفرانسها هم نیست.

259
00:10:28,606 --> 00:10:30,530
و اصلا قابل تفکر نیستن.

260
00:10:30,530 --> 00:10:32,606
من دانشمندانی در گروههای دیگر رو دیدم که گیر کردن

261
00:10:32,606 --> 00:10:34,380
بدون اینکه حتی بتوانند

262
00:10:34,380 --> 00:10:35,701
با یک کلمه مشاهداتشون رو بیان کنن.

263
00:10:35,701 --> 00:10:37,056
و روش تفکر اونها

264
00:10:37,056 --> 00:10:38,584
به یک سری مسیرهای بسیار امن فروکاهیده شد

265
00:10:38,584 --> 00:10:40,244
و علموشون به حداکثر بالندگیش نرسید

266
00:10:40,244 --> 00:10:41,997
و واقعا به بدبختی رسیدن.

267
00:10:41,997 --> 00:10:43,936
من به این نتیجه رسیدم که دلیلش راه انتخابیشونه.

268
00:10:43,936 --> 00:10:45,957
من سعی خواهم کرد که تا جای ممکن آزمایشگاهم رو خلاق نگه دارم

269
00:10:45,957 --> 00:10:47,637
و اگر هرشخص دیگری همین کار رو انجام بده

270
00:10:47,637 --> 00:10:49,827
علم روز به روز

271
00:10:49,827 --> 00:10:52,041
بهتر و بهتر میشه.

272
00:10:52,041 --> 00:10:54,961
من برای شنیدن سخنرانی اولین فاکس کلر

273
00:10:54,961 --> 00:10:57,300
که من برای شنیدن سخنرانی اولین فاکس کلر

274
00:10:57,300 --> 00:10:58,316
رفته بودم که در مورد تجربیاتش به

275
00:10:59,332 --> 00:11:00,349
عنوان یک زن دانشمند بود.

276
00:11:00,349 --> 00:11:02,172
او پرسید:

277
00:11:02,172 --> 00:11:04,120
«چرا ما در مورد ذهنیات فلسفی

278
00:11:04,120 --> 00:11:06,306
و جنبه های احساسی انجام کارهای علمی صحبت نمیکنیم؟

279
00:11:06,306 --> 00:11:10,298
درصورتیکه چیزی شانسی بدست نمیاد و موضوع بسیار ارزشمندیه».

280
00:11:10,298 --> 00:11:12,476
همونطور که دیدید علم دنبال دانشی میگرده

281
00:11:12,476 --> 00:11:14,271
که عینی(آبجکتیو) و منطقی باشه.

282
00:11:14,271 --> 00:11:16,469
که مطلب زیبایی در مورد علم است.

283
00:11:16,469 --> 00:11:18,425
ولی ما اسطوره ای فرهنگی(باور عامه) هم داریم که

284
00:11:18,425 --> 00:11:19,679
کار علمی که هر روزه انجام میدیم

285
00:11:19,679 --> 00:11:21,979
تا دانش بدست بیاریم،

286
00:11:21,979 --> 00:11:24,419
فقط عینی و منطقیه،

287
00:11:24,419 --> 00:11:26,851
مثل آقای اسپاک.

288
00:11:26,851 --> 00:11:28,265
و وقتی هم به چیزی برچسب

289
00:11:28,265 --> 00:11:30,078
عینی و منطقی خورده میشود، علم است.

290
00:11:30,078 --> 00:11:31,720
به طور اتوماتیک و از سوی دیگر

291
00:11:31,720 --> 00:11:33,177
اگر به چیزی برچسب ذهنگرا(سابجکتیو) و احساسی زده بشه

292
00:11:33,177 --> 00:11:35,279
به صورت غیر علمی برچسب زده میشه

293
00:11:35,279 --> 00:11:37,250
یا حتی ضد علم و تهدید کننده علم نام میگیره

294
00:11:37,250 --> 00:11:39,061
که ما هیچ وقت درموردش صحبت نکرده ایم.

295
00:11:39,061 --> 00:11:41,015
خلاصه اینکه وقتی اینو شنیدم

296
00:11:41,015 --> 00:11:43,182
که علم فرهنگ خاص خودش رو داره

297
00:11:43,182 --> 00:11:44,729
همه چیز در نگاهم سر جای خودش قرار گرفت

298
00:11:44,729 --> 00:11:46,393
زیرا علم فرهنگ خودش رو داره

299
00:11:46,393 --> 00:11:47,649
و فرهنگ هم میتونه تغییر کنه

300
00:11:47,649 --> 00:11:49,242
و منم میتونم تغییرش بدم

301
00:11:49,242 --> 00:11:51,954
وهرچقدر بتونم برای تغییرش تلاش کنم.

302
00:11:51,954 --> 00:11:55,023
بنابراین در سخنرانی بعدیم در مورد

303
00:11:55,023 --> 00:11:56,635
علم خودم صحبت کردم

304
00:11:56,635 --> 00:11:58,147
و بعدش در مورد اهمیت

305
00:11:58,147 --> 00:12:00,329
مباحث ذهنی و احساسی انجام تحقیقات علمی صحبت کردم

306
00:12:00,329 --> 00:12:01,449
و اینکه چگونه باید در موردشون حرف زد

307
00:12:01,449 --> 00:12:02,683
و بعدش به شنوندگان نگاه کردم و

308
00:12:02,683 --> 00:12:05,043
و دیدم همشون آرومن.

309
00:12:05,043 --> 00:12:08,334
اونا نمیتونستن چیزی که

310
00:12:08,334 --> 00:12:09,585
من میگم رو با

311
00:12:09,585 --> 00:12:11,424
یه کنفرانس پاورپوینتی درک کنن.

312
00:12:11,424 --> 00:12:13,906
و همینطور کنفرانس به کنفرانس تلاش پشت تلاش

313
00:12:13,906 --> 00:12:16,279
ولی از پسش بر نیومدم.

314
00:12:16,279 --> 00:12:19,185
در ابر بودم!

315
00:12:19,185 --> 00:12:22,699
و ناگهان به کمک بدیهه سرایی و موسیقی موفق

316
00:12:22,699 --> 00:12:25,510
به خروج از ابر شدم

317
00:12:25,510 --> 00:12:28,249
بعد از اون به هر کنفرانسی که میرفتم،

318
00:12:28,249 --> 00:12:31,111
اول یه بحث علمی میکردم و بعدش یه بحث خاص که

319
00:12:31,111 --> 00:12:33,104
«عشق و ترس در آزمایشگاه» نام داشت

320
00:12:33,104 --> 00:12:35,321
که با خوندن یه ترانه درمورد

321
00:12:35,321 --> 00:12:37,893
مورد بزرگترین ترس دانشمندان شروع میشد

322
00:12:37,893 --> 00:12:40,805
که با کار فراوان یک چیز جدید

323
00:12:40,805 --> 00:12:43,147
کشف میکنیم

324
00:12:43,147 --> 00:12:45,138
و یه نفر دیگه قبل از ما چاپش میکنه.

325
00:12:47,129 --> 00:12:49,120
ما اونو اسکوپ شدن مینامیم،

326
00:12:49,120 --> 00:12:52,334
که فرد اسکوپ شده احساس وحشتناکی پیدا میکنه.

327
00:12:52,334 --> 00:12:54,547
این باعث میشه که ما بترسیم با هم صحبت کنیم

328
00:12:54,547 --> 00:12:55,380
که اصلا خوب نیست

329
00:12:55,380 --> 00:12:58,140
چون ما وارد علم میشیم که بتونیم ایده ها و دانسته هامون

330
00:12:58,140 --> 00:12:59,451
رو با هم به اشتراک بگذاریم

331
00:12:59,451 --> 00:13:02,940
خوب به همین دلیل من یه ترانه تو ژانر بلوز ساختم.

332
00:13:05,040 --> 00:13:10,544
که -تشویق-

333
00:13:10,544 --> 00:13:13,767
«دوباره اسکوپ شده» نام داره

334
00:13:13,767 --> 00:13:16,425
و من از حضار خواستم که با من بخونن

335
00:13:16,425 --> 00:13:20,405
و بهشون گفتم «مقالتون اسکوپه، اسکوپه»

336
00:13:20,405 --> 00:13:23,050
اینطوری«اسکوپ، اسکوپ»

337
00:13:23,050 --> 00:13:24,013
یه صدایی مثل این.

338
00:13:24,013 --> 00:13:26,232
♪ من دوباره اسکوپ شدم ♪

339
00:13:26,232 --> 00:13:27,975
♪ اسکوپه اسکوپ! ♪

340
00:13:27,975 --> 00:13:29,253
پس دوباره میریم سراغش.

341
00:13:29,253 --> 00:13:31,298
♪ من دوباره اسکوپ شدم ♪

342
00:13:31,298 --> 00:13:32,584
♪ اسکوپه اسکوپ! ♪

343
00:13:32,584 --> 00:13:34,479
♪ من دوباره اسکوپ شدم ♪

344
00:13:34,479 --> 00:13:35,785
♪ اسکوپه اسکوپ! ♪

345
00:13:35,785 --> 00:13:37,568
♪ من دوباره اسکوپ شدم ♪

346
00:13:37,568 --> 00:13:39,207
♪ اسکوپه اسکوپ! ♪

347
00:13:39,207 --> 00:13:40,875
♪ من دوباره اسکوپ شدم ♪

348
00:13:40,875 --> 00:13:42,637
♪ اسکوپه اسکوپ! ♪

349
00:13:42,637 --> 00:13:45,912
♪وای مادر جان میتونی بفمی چقدر ناراحتم؟ ♪

350
00:13:45,912 --> 00:13:49,698
♪ ای خدا به فریادم برس که دوباره اسکوپ شدم ♪

351
00:13:50,925 --> 00:13:57,316
(تشویق)

352
00:13:57,735 --> 00:13:58,965
سپاسگذارم.

353
00:13:58,965 --> 00:14:00,464
سپاس برای اینکه همراهم خوندید

354
00:14:00,464 --> 00:14:02,548
خوب باعث شد همه بخندن و نفس بکشن و

355
00:14:02,548 --> 00:14:04,560
متوجه بشن که دانشمندانی هم اطرافشون هستن که با

356
00:14:04,560 --> 00:14:05,867
همین مشکل دست به گریبانن

357
00:14:05,867 --> 00:14:07,672
و به این صورت ما در مورد احساسات

358
00:14:07,672 --> 00:14:09,522
و ذهنیاتی که در پژوهشها با آن برخورد میکنیم، صحبت کردیم.

359
00:14:09,522 --> 00:14:11,706
احساس میکنم یک تابوی بزرگ برداشته شده.

360
00:14:11,706 --> 00:14:14,505
آخر سر تونستیم در این مورد تو یه کنفرانس علمی حرف بزنیم.

361
00:14:14,505 --> 00:14:16,691
و دانشمندانی که کار گروهی را فراموش کرده اند

362
00:14:16,691 --> 00:14:18,301
و اینکه به طور منظم دیدار کنن

363
00:14:18,301 --> 00:14:19,930
و فضایی بسازن که بتونن در مورد احساسات

364
00:14:19,930 --> 00:14:22,231
و مباحث ذهنی که در هنگام مواجهه با ناشناخته ها

365
00:14:22,231 --> 00:14:23,594
با آنها روبرو میشوند گفتگو کنند.

366
00:14:23,594 --> 00:14:25,164
یا حتی دوره های درسی جدید

367
00:14:25,164 --> 00:14:26,839
درباره فرایند انجام کار علمی و

368
00:14:26,839 --> 00:14:28,734
گروهی رفتن به سوی ناشناخته ها

369
00:14:28,734 --> 00:14:30,150
و بسیاری چیزهای دیگر، ایجاد کنن.

370
00:14:30,150 --> 00:14:31,484
خوب، دیدگاه من اینه که

371
00:14:31,484 --> 00:14:34,946
همونطور که هر دانشمندی کلمه اتم رو میشناسه

372
00:14:34,946 --> 00:14:36,913
و اینکه ماده از اتم ساخته شده

373
00:14:36,913 --> 00:14:38,397
هر دانشمندی هم باید کلماتی نظیر ابر، گفتن بله و رو بدونند.

374
00:14:38,397 --> 00:14:40,741
هر دانشمندی هم باید کلماتی نظیر ابر، گفتن بله و روبدونند.

375
00:14:40,741 --> 00:14:43,820
و به این صورت دانشمندان بسیار خلاقتر خواهند شد

376
00:14:43,820 --> 00:14:46,824
و کشفیات بسیار بیشتری خواهند داشت که

377
00:14:46,824 --> 00:14:49,360
همه ما از آن بهره خواهیم برد.

378
00:14:49,360 --> 00:14:51,576
و بسیار بیشتر هم لذت خواهیم برد.

379
00:14:51,576 --> 00:14:54,166
چیزی که میخوام ازاین گفتگو به خاطر داشته باشید

380
00:14:54,166 --> 00:14:56,862
اینه که دفعه دیگه که با

381
00:14:56,862 --> 00:14:58,588
یه مشکل در زندگی

382
00:14:58,588 --> 00:15:01,180
یا کار روبرو میشید

383
00:15:01,180 --> 00:15:03,056
برای حالتی که با اون مواجه میشید یک کلمه وجود داره:

384
00:15:03,056 --> 00:15:04,233
ابر!

385
00:15:04,233 --> 00:15:05,766
و شما میتونید ازش بیرون بیاین

386
00:15:05,766 --> 00:15:07,174
نه به تنهایی بلکه با همدیگر

387
00:15:07,174 --> 00:15:09,212
با شخصی که مرجع یا پشتیبانتونه

388
00:15:09,212 --> 00:15:11,260
کسی که به ایده هاتون «بله و» میگه

389
00:15:11,260 --> 00:15:13,577
کمک میگه که به ایده هاتون «بله و» بگید

390
00:15:13,577 --> 00:15:15,464
تا شانس خروج ازطلسم ابره رو بیشتر کنه

391
00:15:15,464 --> 00:15:17,190
تا شانس خروج ازطلسم ابره رو بیشتر کنه

392
00:15:17,190 --> 00:15:18,688
وقتی که یه نگاه اجمالی داشته باشید

393
00:15:18,688 --> 00:15:20,491
وقتی که ی اون لحظه آرامش رو خواهید دید

394
00:15:20,491 --> 00:15:23,741
که بر اثر کشف غیرمنتظره پدید میاد

395
00:15:23,741 --> 00:15:26,465
همون C خودتون.

396
00:15:26,465 --> 00:15:28,785
سپاس.

397
00:15:28,785 --> 00:15:32,785
(تشویق)