WEBVTT

00:00:00.325 --> 00:00:02.388
من در میانه دوره دکترای خود،

00:00:02.388 --> 00:00:05.850
ناامیدانه گیر کرده بودم.

00:00:05.850 --> 00:00:07.630
هر مسیری را که برای پژوهش امتحان میکردم

00:00:07.630 --> 00:00:09.246
منتهی به بن بست بود.

00:00:09.246 --> 00:00:11.148
فرضیات اولیه ام

00:00:11.148 --> 00:00:13.076
غلط از آب درمی آمد.

00:00:13.076 --> 00:00:16.075
احساس خلبانی را داشتم که در میان مه پرواز می کند،

00:00:16.075 --> 00:00:18.870
و همه حواس جهت یابی خود را از دست داده بودم.

00:00:18.870 --> 00:00:20.351
صورتم را اصلاح نمی کردم.

00:00:20.351 --> 00:00:23.092
صبح نمی توانستم از رختخواب بیرون بیایم.

00:00:23.092 --> 00:00:24.825
احساس می کردم

00:00:24.825 --> 00:00:27.978
ارزش آن را ندارم که از در دانشگاه وارد شوم،

00:00:27.978 --> 00:00:30.126
چون مانند انیشتین یا نیوتن

00:00:30.126 --> 00:00:32.279
یا دانشمندان دیگری نبوم که از نتایج کارشان

00:00:32.279 --> 00:00:33.810
آگاه بودم، چون در علم،

00:00:33.810 --> 00:00:37.192
فقط نتایج کار را می بینیم، نه مراحل انجام آن را.

00:00:37.192 --> 00:00:41.893
و بنابراین بدیهی بود که نمی توانستم یک دانشمند باشم.

NOTE Paragraph

00:00:41.893 --> 00:00:43.557
ولی با حمایت خوبی که از من شد،

00:00:43.557 --> 00:00:44.954
انجامش دادم و

00:00:44.954 --> 00:00:47.174
و چیز جدیدی درباره طبیعت کشف کردم.

00:00:47.174 --> 00:00:49.917
احساس آرامش عجیبی داره

00:00:49.917 --> 00:00:51.249
که تنها شخصی در جهان باشی،

00:00:51.249 --> 00:00:53.474
که قانون جدیدی از طبیعت را میدونی.

00:00:53.474 --> 00:00:56.516
و دومین پروژه دکترایم را آغاز کردم،

00:00:56.516 --> 00:00:57.880
و دوباره همان اتفاق افتاد.

00:00:57.880 --> 00:01:00.169
گیر کردم و تمامش کردم.

00:01:00.169 --> 00:01:01.555
و شروع کردم به این فکر

00:01:01.555 --> 00:01:02.712
که شاید الگویی در اینجا وجود دارد.

00:01:02.712 --> 00:01:04.553
از سایر دانش آموختگان پرسیدم، و آنها گفتند،

00:01:04.553 --> 00:01:06.596
"بله، برای ما هم دقیقاً همین اتفاق افتاد،

00:01:06.596 --> 00:01:08.945
با این تفاوت که هیچ کس چیزی درباره اش به ما نگفت."

00:01:08.945 --> 00:01:10.895
همه ما علم را طوری یاد گرفته ایم که گویا

00:01:10.895 --> 00:01:14.471
یک سری مراحل منطقی بین پرسش و پاسخ است،

00:01:14.471 --> 00:01:17.217
ولی در پژوهش اصلاً چنین نیست.

NOTE Paragraph

00:01:17.217 --> 00:01:19.551
در همان زمان در حال یادگیری

00:01:19.551 --> 00:01:21.638
تئانر بداهه بودم.

00:01:21.638 --> 00:01:23.072
یعنی روزها فیزیک،

00:01:23.072 --> 00:01:25.090
و شبها، خندیدن، پریدن، آواز خواندن

00:01:25.090 --> 00:01:26.402
و نواختن گیتارم.

00:01:26.402 --> 00:01:27.881
تئاتر بداهه،

00:01:27.881 --> 00:01:30.890
تئاتر بداهه، درست مانند علم، به سوی ناشناخته ها میرود،

00:01:30.890 --> 00:01:32.302
چون ناچار هستید نمایش را سر صحنه

00:01:32.302 --> 00:01:34.005
بدون کارگردان، بدون نمایشنامه،

00:01:34.005 --> 00:01:36.283
بدون اینکه بدانید چه چیزی را قرار است به تصویر بکشید

00:01:36.283 --> 00:01:38.689
یا سایر شخصیتها چه خواهند کرد.

00:01:38.689 --> 00:01:40.538
ولی برخلاف علم،

00:01:40.538 --> 00:01:43.561
در نئاتر بداهه، از روز اول به شما میگویند

00:01:43.561 --> 00:01:45.776
وقتی روی صحنه میروید چه اتفاقی برایتان خواهد افتاد.

00:01:45.776 --> 00:01:48.548
مفتضحانه شکست خواهید خورد.

00:01:48.548 --> 00:01:49.725
گیر خواهید کرد.

00:01:49.725 --> 00:01:51.843
و ما تمرین میکردیم تا همان جا که گیر می کنیم ،

00:01:51.843 --> 00:01:53.046
خلاقیت خود را حفظ کنیم.

00:01:53.046 --> 00:01:54.951
مثلاً تمرینی داشتیم که همگی

00:01:54.951 --> 00:01:56.093
به شکل دایره می ایستادیم،

00:01:56.093 --> 00:01:59.058
و هر کس باید بدترین رقص پای جهان را انجام میداد،

00:01:59.058 --> 00:02:00.644
و بقیه تشویق می کردند و

00:02:00.644 --> 00:02:01.886
به شما آفرین می گفتند،

00:02:01.886 --> 00:02:04.649
از شما سر صحنه حمایت میکردند.

NOTE Paragraph

00:02:04.649 --> 00:02:06.557
وقتی که استاد شدم

00:02:06.557 --> 00:02:07.938
باید دانشجوهایم را

00:02:07.938 --> 00:02:09.911
در پروژه های تحقیقاتی شان راهنمایی می کردم،

00:02:09.911 --> 00:02:11.278
دوباره متوجه شدم،

00:02:11.278 --> 00:02:12.990
نمیدانم چکار کنم.

00:02:12.990 --> 00:02:14.984
هزاران ساعت فیزیک،زیست شناسی و

00:02:14.984 --> 00:02:16.598
شیمی خوانده بودم

00:02:16.598 --> 00:02:18.970
ولی دریغ از یک ساعت، دریغ از یک تصور کلی

00:02:18.970 --> 00:02:21.556
از اینکه چگونه باید تربیت کرد، چگونه کسی را راهنمایی کرد

00:02:21.556 --> 00:02:23.293
با هم به سوی ناشناخته ها رفت،

00:02:23.293 --> 00:02:25.214
درباره برانگیختن.

NOTE Paragraph

00:02:25.214 --> 00:02:27.144
پس به تئاتر بداهه روی آوردم،

00:02:27.144 --> 00:02:29.317
از روز اول به دانشجویانم گفتم

00:02:29.317 --> 00:02:32.218
هنگام شروع پژوهش چه اتفاقی خواهد افتاد

00:02:32.218 --> 00:02:33.944
و این مربوط به الگوی ذهنی

00:02:33.944 --> 00:02:35.956
ما از پژوهش است.

00:02:35.956 --> 00:02:38.234
چون میدانید که هر گاه افراد کاری انجام میدهند،

00:02:38.234 --> 00:02:40.876
مثلاً من میخواهم به این تخته سیاه دست بزنم،

00:02:40.876 --> 00:02:42.536
در ابتدا مغز من الگویی می سازد،

00:02:42.536 --> 00:02:44.395
یک پیش بینی از آنچه عضلات من انجام خواهند داد

00:02:44.395 --> 00:02:46.551
حتی پیش از اینکه حرکت دستم را شروع کنم،

00:02:46.551 --> 00:02:48.399
و اگر مغز مانع شود،

00:02:48.399 --> 00:02:50.274
اگر الگوی من با واقعیت سازگار نباشد،

00:02:50.274 --> 00:02:52.558
منجر به استرس اضافی به نام ناسازگاری شناختی خواهد شد.

00:02:52.558 --> 00:02:55.467
به همین دلیل بهتر است الگوهای ذهنی شما مطابق با واقعیت باشد.

00:02:55.467 --> 00:02:58.622
ولی اگر به روش تدریس علم اعتقاد داشته باشید،

00:02:58.622 --> 00:03:00.519
و به کتب درسی معتقد باشید، قابلیت آن را دارید

00:03:00.519 --> 00:03:06.813
که این الگوی پژوهش را در ذهن داشته باشید.

00:03:06.813 --> 00:03:10.131
اگر A پرسش،

00:03:10.131 --> 00:03:13.531
و B پاسخ باشد،

00:03:13.531 --> 00:03:18.124
آنگاه پژوهش یک مسیر مستقیم است.

00:03:18.127 --> 00:03:21.242
مسئله این است که اگر آزمایشی موفق نباشد،

00:03:21.242 --> 00:03:24.904
یا دانشجویی افسرده شود،

00:03:24.904 --> 00:03:26.990
آن را قطعاً اشتباه تلقی می کنند

00:03:26.990 --> 00:03:30.020
و باعث استرس فراوان می شود.

00:03:30.020 --> 00:03:31.803
و به همین دلیل به دانشجوهایم

00:03:31.803 --> 00:03:35.665
الگوی واقع بینانه تری یاد میدهم.

00:03:38.860 --> 00:03:40.384
یک مثال می آورم

00:03:40.384 --> 00:03:43.520
که در آن هیچ چیز با الگوی شما سازگار نیست.

00:03:46.379 --> 00:03:49.641
(خنده حاضرین)

00:03:49.641 --> 00:03:52.840
(تشویق حاضرین)

NOTE Paragraph

00:04:01.564 --> 00:04:05.010
بنابراین به دانشجوهایم الگوی متفاوتی یاد میدهم.

00:04:05.010 --> 00:04:07.204
اگر A پرسش

00:04:07.204 --> 00:04:09.385
و B پاسخ باشد،

00:04:13.320 --> 00:04:14.855
خلاقیت ابری داشته باشید،

00:04:14.855 --> 00:04:16.830
و شروع به رفتن می کنید،

00:04:16.830 --> 00:04:19.193
و تجربه ناموفق، تجربه ناموفق،

00:04:19.193 --> 00:04:21.728
تجربه ناموفق، تجربه ناموفق،

00:04:21.728 --> 00:04:24.404
تا هنگامی که به جایی میرسید که با احساسات منفی همراه است

00:04:24.404 --> 00:04:26.682
جایی که به نظر میرسد فرضیات اولیه شما

00:04:26.682 --> 00:04:27.798
با عقل جور در نمی آیند،

00:04:27.798 --> 00:04:30.853
مثل اینکه ناگهان زیر پایتان خالی میشود،

00:04:30.853 --> 00:04:34.181
و من اسم اینجا را ابر میگذارم.

00:04:47.685 --> 00:04:50.363
حال ممکن است در ابرها ناپدید شوید

00:04:50.363 --> 00:04:52.871
برای یک روز، یک هفته، یک ماه، یک سال،

00:04:52.871 --> 00:04:54.369
تمام عمر حرفه ای،

00:04:54.369 --> 00:04:56.531
ولی گاهی، اگر به حد کافی خوش شانس باشید

00:04:56.531 --> 00:04:58.387
و حمایت کافی داشته باشید،

00:04:58.387 --> 00:05:00.377
ممکن است در منابعی که در دسترس دارید،

00:05:00.377 --> 00:05:01.543
یا شاید از طریق الهام و به شکل یک ابر،

00:05:03.877 --> 00:05:05.627
پاسخ تازه ای پیدا کنید،

00:05:07.285 --> 00:05:10.969
به نام C و تصمیم بگیرید آن را دنبال کنید.

00:05:10.969 --> 00:05:13.338
و تجربه ناموفق، تجربه ناموفق،

00:05:13.338 --> 00:05:14.807
ولی شما ادامه میدهید،

00:05:14.807 --> 00:05:16.027
و سپس با انتشار یک مقاله به نام A آن گاه C،

00:05:16.027 --> 00:05:19.529
همه را در جریان میگذارید،

00:05:19.529 --> 00:05:21.488
که روش خوبی برای ارتباط است،

00:05:21.488 --> 00:05:23.832
ولی به شرطی که مسیر را گم نکنید،

00:05:23.832 --> 00:05:25.631
مسیری که شما را به آنجا رساند.

NOTE Paragraph

00:05:25.631 --> 00:05:27.606
حال این ابر بخش جدا نشدنی

00:05:27.606 --> 00:05:30.210
از پژوهش است، بخش جدا نشدنی از هنر ما،

00:05:30.210 --> 00:05:33.420
چرا که ابر مانند نگهبان مرزی است.

00:05:37.721 --> 00:05:39.990
نگهبان مرز بین

00:05:39.990 --> 00:05:42.962
شناخته ها

00:05:45.795 --> 00:05:49.399
و ناشناخته ها،

00:05:53.110 --> 00:05:55.385
چرا که برای کشف چیزی که واقعاً تازه باشد،

00:05:55.385 --> 00:05:58.962
حداقل یکی از فرضیات اولیه شما باید تغییر کند،

00:05:58.962 --> 00:06:00.216
و معنی اش این است که در علم،

00:06:00.216 --> 00:06:02.178
ما کار کاملاً قهرمانانه ای اجام میدهیم.

00:06:02.178 --> 00:06:03.999
هر روز، تلاش می کنیم خود را

00:06:03.999 --> 00:06:05.811
به مرز بین شناخته ها و ناشناخته ها برسانیم

00:06:05.811 --> 00:06:07.632
و با ابر روبرو شویم.

NOTE Paragraph

00:06:07.632 --> 00:06:09.337
حال توجه کنید که من B را

00:06:09.337 --> 00:06:10.080
در سرزمین شناخته ها قرار داده ام،

00:06:10.080 --> 00:06:11.891
چون در ابتدا آن را می شناختیم،

00:06:11.891 --> 00:06:15.540
ولی C همیشه جذاب تر و

00:06:15.540 --> 00:06:18.263
مهم تر از B است.

00:06:18.263 --> 00:06:20.456
بنابراین B برای ادامه راه ضروری است،

00:06:20.456 --> 00:06:22.274
ولی C بسیار عمیق تر است،

00:06:22.274 --> 00:06:26.771
و این همان نکته شگفت انگیز درباره پژوهش است.

NOTE Paragraph

00:06:26.771 --> 00:06:28.959
حال دانستن آن کلمه، ابر،

00:06:28.959 --> 00:06:31.514
در گروه تحقیقاتی من متحول کننده بوده است،

00:06:31.514 --> 00:06:33.384
چون دانشجویان به من مراجعه می کنند و می گویند،

00:06:33.384 --> 00:06:34.982
"یوری!، من در ابر هستم،"

00:06:34.982 --> 00:06:38.148
و من می گویم، "عالی است، حتماً احساس تیره بختی می کنی."

00:06:38.148 --> 00:06:40.290
(خنده حاضرین)

00:06:40.290 --> 00:06:42.203
ولی من به نوعی خوشحال هستم،

00:06:42.203 --> 00:06:43.881
زیرا احتمالاً به مرز بین شناخته ها

00:06:43.881 --> 00:06:45.777
و ناشناخته ها نزدیک شده ایم،

00:06:45.777 --> 00:06:47.323
و جایی ایستاده ایم که شانس کشف

00:06:47.323 --> 00:06:49.184
یک چیز واقعاً جدید را داریم،

00:06:49.184 --> 00:06:50.526
چون روش کار ذهن ما،

00:06:50.526 --> 00:06:53.674
طوری است که تقریباً میداند ابر

00:06:53.674 --> 00:06:58.100
یک چیز عادی، ضروری،

00:06:58.100 --> 00:06:59.305
و واقعاً زیباست،

00:06:59.305 --> 00:07:02.928
میتوانیم به انجمن تکریم ابر بپیوندیم،

00:07:02.928 --> 00:07:04.846
و این کار باعث خنثی شدن این احساس زهرآگین می شود

00:07:04.846 --> 00:07:07.408
که من یک مشکل اساسی دارم.

00:07:07.408 --> 00:07:09.858
و به عنوان یک مرشد، میدانم چه باید بکنم،

00:07:09.858 --> 00:07:12.060
اینکه حمایتم را از دانشجو بیشتر کنم،

00:07:12.060 --> 00:07:13.541
زیرا پژوهش در روانشناسی نشان میدهد

00:07:13.541 --> 00:07:17.100
که اگر احساس ترس و ناامیدی داشته باشید،

00:07:17.100 --> 00:07:18.097
مغزتان در حد افکار

00:07:18.097 --> 00:07:20.928
بسیار بی خطر و محافظه کارانه عقیم می شود.

00:07:20.928 --> 00:07:22.503
اگر دوست داشتید مسیرهای پرخطری را

00:07:22.503 --> 00:07:23.891
که برای خروج از ابر لازم است، امتحان کنید،

00:07:23.891 --> 00:07:25.652
احساسات دیگری لازم دارید--

00:07:25.652 --> 00:07:27.853
همبستگی، حمایت، امید--

00:07:27.853 --> 00:07:29.590
که حاصل ارتباط شما با دیگری است،

00:07:29.590 --> 00:07:31.140
بنابراین مانند تئاتر بداهه،

00:07:31.140 --> 00:07:33.441
در علم، بهترین کار رفتن به درون ناشناخته ها

00:07:33.441 --> 00:07:35.410
با هم است.

NOTE Paragraph

00:07:35.410 --> 00:07:37.852
پس با دانستن درباره ابر،

00:07:37.852 --> 00:07:41.176
از تئاتر بداهه نیز

00:07:41.176 --> 00:07:43.778
روش بسیار مؤثری برای مکالمه

00:07:43.778 --> 00:07:45.538
در داخل ابر یاد می گیرید.

00:07:45.538 --> 00:07:47.515
اساس آن بر اصل محوری

00:07:47.515 --> 00:07:49.282
تئاتر بداهه استوار است،

00:07:49.282 --> 00:07:50.375
پس اینجا هم تئاتر بداهه،

00:07:50.375 --> 00:07:51.671
دوباره به کمکم آمد.

00:07:51.671 --> 00:07:53.962
اسمش این است که به

00:07:53.962 --> 00:07:57.427
پیشنهادهای سایر بازیگرها بگوییم "بله، و."

00:08:04.297 --> 00:08:07.191
بدین ترتیب پیشنهادها را می پذیریم

00:08:07.191 --> 00:08:09.702
و با گفتن "بله، و،" بر اساس آنها ادامه میدهیم.

00:08:09.702 --> 00:08:10.941
به عنوان مثال، اگر یک بازیگر بگوید،

00:08:10.941 --> 00:08:12.096
"اینجا استخر است،"

00:08:12.096 --> 00:08:13.141
و بازیگر دیگر بگوید،

00:08:13.141 --> 00:08:15.010
"نه، اینجا فقط یک صحنه است،"

00:08:15.010 --> 00:08:16.748
بداهه تمام می شود.

00:08:16.748 --> 00:08:20.520
بداهه می میرد، و همه احساس سرخوردگی می کنند.

00:08:20.520 --> 00:08:21.868
به این میگویند مانع شدن.

00:08:21.868 --> 00:08:23.475
اگر به فکر برقراری ارتباط نباشید،

00:08:23.475 --> 00:08:26.412
گفتگوهای علمی به موانع متعددی برخورد می کنند.

NOTE Paragraph

00:08:26.412 --> 00:08:28.648
گفتن "بله، و" اینگونه است.

NOTE Paragraph

00:08:28.648 --> 00:08:31.156
"اینجا یک استخر است."
"بله، بیا بپریم داخلش."

NOTE Paragraph

00:08:31.156 --> 00:08:34.165
"ببین، یک نهنگ! بیا از دمش بگیریم.

00:08:34.165 --> 00:08:36.266
ما را تا ماه دنبال خودش می برد!"

NOTE Paragraph

00:08:36.266 --> 00:08:39.286
پس با گفتن "بله، و" منتقد درونی خود را نادیده میگیریم.

00:08:39.286 --> 00:08:40.980
همه ما یک منتقد درونی داریم

00:08:40.980 --> 00:08:42.221
که مانند یک نگهبان مراقب گفتار ماست،

00:08:42.221 --> 00:08:44.144
تا مردم فکر نکنند ما مستهجن

00:08:44.144 --> 00:08:45.259
یا دیوانه یا تقلیدی هستیم،

00:08:45.259 --> 00:08:46.519
و علم پر از ترس بظاهر غیر اصل

00:08:46.519 --> 00:08:48.076
به نظر رسیدن است.

00:08:48.076 --> 00:08:50.243
گفتن "بله، و" منتقد را کنار میزند

00:08:50.243 --> 00:08:52.855
و صداهای پنهان خلاقیت را آشکار می کند،

00:08:52.855 --> 00:08:54.380
صداهایی که حتی از وجود آنها مطلع نبودید

00:08:54.380 --> 00:08:56.410
واغلب حامل پاسخی

00:08:56.410 --> 00:08:58.815
درباره ابر هستند.

NOTE Paragraph

00:08:58.815 --> 00:09:01.416
پس می بینید که دانستن درباره ابر

00:09:01.416 --> 00:09:02.820
و درباره گفتن "بله، و"

00:09:02.820 --> 00:09:05.679
آزمایشگاه مرا به شدت خلّاق کرد.

00:09:05.679 --> 00:09:08.207
دانشجوها شروع به یک بازی حذفی با ایده های یکدیگر کردند،

00:09:08.207 --> 00:09:10.321
و ما به کشف های جالبی در مرز بین

00:09:10.321 --> 00:09:13.190
فیزیک و زیست شناسی دست یافتیم.

00:09:13.190 --> 00:09:16.140
مثلاً، یک سال وقفه معطل شدیم

00:09:16.140 --> 00:09:17.289
تا از شبکه های ظریف بیوشیمیایی

00:09:17.289 --> 00:09:19.982
در داخل سلولهایمان، سر در بیاوریم،

00:09:19.982 --> 00:09:22.439
و گفتیم: "عمیقاً داخل ابر هستیم،"

00:09:22.439 --> 00:09:24.419
و گفتگویی شبیه بازی داشتیم

00:09:24.419 --> 00:09:26.207
که یکی از دانشجوهایم به نام شای شن اور می گفت،

00:09:26.207 --> 00:09:29.050
"بیایید این شبکه را روی یک تکه کاغذ رسم کنیم،"

00:09:29.050 --> 00:09:30.503
و من به جای اینکه بگویم،

00:09:30.503 --> 00:09:32.654
"ولی ما این کار را بارها انجام داده ایم

00:09:32.654 --> 00:09:33.688
و مؤثر نبوده است،"

00:09:33.688 --> 00:09:36.631
گفتم، "بله، و

00:09:36.631 --> 00:09:38.672
بیایید از یک تکه کاغذ خیلی بزرگ استفاده کنیم،"

00:09:38.672 --> 00:09:39.764
و سپس رون میلو گفت،

00:09:39.764 --> 00:09:41.984
"بیایید از یک نوع کاغذ بسیار بزرگ

00:09:41.984 --> 00:09:43.780
طرحهای اولیه معماری استفاده کنیم که میدونم کجا میشه پرینتش کرد"

00:09:43.780 --> 00:09:46.280
نقشه رو پرینتش کردیم و بهش نگاه کردیم،

00:09:46.280 --> 00:09:48.789
و مهمترین کشفمون رو همین جا بدست اوردیم

00:09:48.789 --> 00:09:50.990
که این بود که این شبکه پیچیده از یه سری

00:09:50.990 --> 00:09:54.453
الگوهای تعاملی تکرار شونده ساخته شده

00:09:54.453 --> 00:09:57.616
مثل نقش و نگارهای یک شیشه مشجر.

00:09:57.616 --> 00:09:59.664
ما اونو شبکه مشجر نامگذاری کردیم.

00:09:59.664 --> 00:10:01.816
و مدارات پایه ای شدند که به ما برای فهم

00:10:01.816 --> 00:10:03.201
منطق اینکه چگونه سلولها در

00:10:03.201 --> 00:10:05.901
همه ارگانیسمها منجمله بدن

00:10:05.901 --> 00:10:08.750
ما تصمیم گیری می کنند

NOTE Paragraph

00:10:08.750 --> 00:10:10.675
بعدش دعوت ازمن برای

00:10:10.675 --> 00:10:12.295
انجام سخنرانیهایی برای

00:10:12.295 --> 00:10:15.306
انجام سخنرانیهایی برای هزاران دانشمند در سرتاسر جهان

00:10:15.306 --> 00:10:17.139
ولی دانش مرتبط با ابر

00:10:17.139 --> 00:10:18.271
ولی دانش مرتبط با ابر

00:10:18.271 --> 00:10:20.110
فقط درون آزمایشگاه شخصیم باقی ماند.

00:10:20.110 --> 00:10:22.241
همونطور که دیدید در علم کسی از فرایند،

00:10:22.241 --> 00:10:24.674
ادراکات ذهنی و احساسات صحبت نمیکند

00:10:24.674 --> 00:10:26.537
و فقط درباره نتایج صحبت میشود.

00:10:26.537 --> 00:10:28.606
که البته هیچ راهی برای صحبت درباره این مسائل در کنفرانسها هم نیست.

00:10:28.606 --> 00:10:30.530
و اصلا قابل تفکر نیستن.

00:10:30.530 --> 00:10:32.606
من دانشمندانی در گروههای دیگر رو دیدم که گیر کردن

00:10:32.606 --> 00:10:34.380
بدون اینکه حتی بتوانند

00:10:34.380 --> 00:10:35.701
با یک کلمه مشاهداتشون رو بیان کنن.

00:10:35.701 --> 00:10:37.056
و روش تفکر اونها

00:10:37.056 --> 00:10:38.584
به یک سری مسیرهای بسیار امن فروکاهیده شد

00:10:38.584 --> 00:10:40.244
و علموشون به حداکثر بالندگیش نرسید

00:10:40.244 --> 00:10:41.997
و واقعا به بدبختی رسیدن.

00:10:41.997 --> 00:10:43.936
من به این نتیجه رسیدم که دلیلش راه انتخابیشونه.

00:10:43.936 --> 00:10:45.957
من سعی خواهم کرد که تا جای ممکن آزمایشگاهم رو خلاق نگه دارم

00:10:45.957 --> 00:10:47.637
و اگر هرشخص دیگری همین کار رو انجام بده

00:10:47.637 --> 00:10:49.827
علم روز به روز

00:10:49.827 --> 00:10:52.041
بهتر و بهتر میشه.

NOTE Paragraph

00:10:52.041 --> 00:10:54.961
من برای شنیدن سخنرانی اولین فاکس کلر

00:10:54.961 --> 00:10:57.300
که من برای شنیدن سخنرانی اولین فاکس کلر

00:10:57.300 --> 00:10:58.316
رفته بودم که در مورد تجربیاتش به

00:10:59.332 --> 00:11:00.349
عنوان یک زن دانشمند بود.

00:11:00.349 --> 00:11:02.172
او پرسید:

00:11:02.172 --> 00:11:04.120
«چرا ما در مورد ذهنیات فلسفی

00:11:04.120 --> 00:11:06.306
و جنبه های احساسی انجام کارهای علمی صحبت نمیکنیم؟

00:11:06.306 --> 00:11:10.298
درصورتیکه چیزی شانسی بدست نمیاد و موضوع بسیار ارزشمندیه».

00:11:10.298 --> 00:11:12.476
همونطور که دیدید علم دنبال دانشی میگرده

00:11:12.476 --> 00:11:14.271
که عینی(آبجکتیو) و منطقی باشه.

00:11:14.271 --> 00:11:16.469
که مطلب زیبایی در مورد علم است.

00:11:16.469 --> 00:11:18.425
ولی ما اسطوره ای فرهنگی(باور عامه) هم داریم که

00:11:18.425 --> 00:11:19.679
کار علمی که هر روزه انجام میدیم

00:11:19.679 --> 00:11:21.979
تا دانش بدست بیاریم،

00:11:21.979 --> 00:11:24.419
فقط عینی و منطقیه،

00:11:24.419 --> 00:11:26.851
مثل آقای اسپاک.

00:11:26.851 --> 00:11:28.265
و وقتی هم به چیزی برچسب

00:11:28.265 --> 00:11:30.078
عینی و منطقی خورده میشود، علم است.

00:11:30.078 --> 00:11:31.720
به طور اتوماتیک و از سوی دیگر

00:11:31.720 --> 00:11:33.177
اگر به چیزی برچسب ذهنگرا(سابجکتیو) و احساسی زده بشه

00:11:33.177 --> 00:11:35.279
به صورت غیر علمی برچسب زده میشه

00:11:35.279 --> 00:11:37.250
یا حتی ضد علم و تهدید کننده علم نام میگیره

00:11:37.250 --> 00:11:39.061
که ما هیچ وقت درموردش صحبت نکرده ایم.

00:11:39.061 --> 00:11:41.015
خلاصه اینکه وقتی اینو شنیدم

00:11:41.015 --> 00:11:43.182
که علم فرهنگ خاص خودش رو داره

00:11:43.182 --> 00:11:44.729
همه چیز در نگاهم سر جای خودش قرار گرفت

00:11:44.729 --> 00:11:46.393
زیرا علم فرهنگ خودش رو داره

00:11:46.393 --> 00:11:47.649
و فرهنگ هم میتونه تغییر کنه

00:11:47.649 --> 00:11:49.242
و منم میتونم تغییرش بدم

00:11:49.242 --> 00:11:51.954
وهرچقدر بتونم برای تغییرش تلاش کنم.

00:11:51.954 --> 00:11:55.023
بنابراین در سخنرانی بعدیم در مورد

00:11:55.023 --> 00:11:56.635
علم خودم صحبت کردم

00:11:56.635 --> 00:11:58.147
و بعدش در مورد اهمیت

00:11:58.147 --> 00:12:00.329
مباحث ذهنی و احساسی انجام تحقیقات علمی صحبت کردم

00:12:00.329 --> 00:12:01.449
و اینکه چگونه باید در موردشون حرف زد

00:12:01.449 --> 00:12:02.683
و بعدش به شنوندگان نگاه کردم و

00:12:02.683 --> 00:12:05.043
و دیدم همشون آرومن.

00:12:05.043 --> 00:12:08.334
اونا نمیتونستن چیزی که

00:12:08.334 --> 00:12:09.585
من میگم رو با

00:12:09.585 --> 00:12:11.424
یه کنفرانس پاورپوینتی درک کنن.

00:12:11.424 --> 00:12:13.906
و همینطور کنفرانس به کنفرانس تلاش پشت تلاش

00:12:13.906 --> 00:12:16.279
ولی از پسش بر نیومدم.

00:12:16.279 --> 00:12:19.185
در ابر بودم!

NOTE Paragraph

00:12:19.185 --> 00:12:22.699
و ناگهان به کمک بدیهه سرایی و موسیقی موفق

00:12:22.699 --> 00:12:25.510
به خروج از ابر شدم

00:12:25.510 --> 00:12:28.249
بعد از اون به هر کنفرانسی که میرفتم،

00:12:28.249 --> 00:12:31.111
اول یه بحث علمی میکردم و بعدش یه بحث خاص که

00:12:31.111 --> 00:12:33.104
«عشق و ترس در آزمایشگاه» نام داشت

00:12:33.104 --> 00:12:35.321
که با خوندن یه ترانه درمورد

00:12:35.321 --> 00:12:37.893
مورد بزرگترین ترس دانشمندان شروع میشد

00:12:37.893 --> 00:12:40.805
که با کار فراوان یک چیز جدید

00:12:40.805 --> 00:12:43.147
کشف میکنیم

00:12:43.147 --> 00:12:45.138
و یه نفر دیگه قبل از ما چاپش میکنه.

00:12:47.129 --> 00:12:49.120
ما اونو اسکوپ شدن مینامیم،

00:12:49.120 --> 00:12:52.334
که فرد اسکوپ شده احساس وحشتناکی پیدا میکنه.

00:12:52.334 --> 00:12:54.547
این باعث میشه که ما بترسیم با هم صحبت کنیم

00:12:54.547 --> 00:12:55.380
که اصلا خوب نیست

00:12:55.380 --> 00:12:58.140
چون ما وارد علم میشیم که بتونیم ایده ها و دانسته هامون

00:12:58.140 --> 00:12:59.451
رو با هم به اشتراک بگذاریم

00:12:59.451 --> 00:13:02.940
خوب به همین دلیل من یه ترانه تو ژانر بلوز ساختم.

00:13:05.040 --> 00:13:10.544
که -تشویق-

00:13:10.544 --> 00:13:13.767
«دوباره اسکوپ شده» نام داره

00:13:13.767 --> 00:13:16.425
و من از حضار خواستم که با من بخونن

00:13:16.425 --> 00:13:20.405
و بهشون گفتم «مقالتون اسکوپه، اسکوپه»

00:13:20.405 --> 00:13:23.050
اینطوری«اسکوپ، اسکوپ»

00:13:23.050 --> 00:13:24.013
یه صدایی مثل این.

NOTE Paragraph

00:13:24.013 --> 00:13:26.232
♪ من دوباره اسکوپ شدم ♪

NOTE Paragraph

00:13:26.232 --> 00:13:27.975
♪ اسکوپه اسکوپ! ♪

NOTE Paragraph

00:13:27.975 --> 00:13:29.253
پس دوباره میریم سراغش.

NOTE Paragraph

00:13:29.253 --> 00:13:31.298
♪ من دوباره اسکوپ شدم ♪

NOTE Paragraph

00:13:31.298 --> 00:13:32.584
♪ اسکوپه اسکوپ! ♪

NOTE Paragraph

00:13:32.584 --> 00:13:34.479
♪ من دوباره اسکوپ شدم ♪

NOTE Paragraph

00:13:34.479 --> 00:13:35.785
♪ اسکوپه اسکوپ! ♪

NOTE Paragraph

00:13:35.785 --> 00:13:37.568
♪ من دوباره اسکوپ شدم ♪

NOTE Paragraph

00:13:37.568 --> 00:13:39.207
♪ اسکوپه اسکوپ! ♪

NOTE Paragraph

00:13:39.207 --> 00:13:40.875
♪ من دوباره اسکوپ شدم ♪

NOTE Paragraph

00:13:40.875 --> 00:13:42.637
♪ اسکوپه اسکوپ! ♪

NOTE Paragraph

00:13:42.637 --> 00:13:45.912
♪وای مادر جان میتونی بفمی چقدر ناراحتم؟ ♪

NOTE Paragraph

00:13:45.912 --> 00:13:49.698
♪ ای خدا به فریادم برس که دوباره اسکوپ شدم ♪

00:13:50.925 --> 00:13:57.316
(تشویق)

NOTE Paragraph

00:13:57.735 --> 00:13:58.965
سپاسگذارم.

00:13:58.965 --> 00:14:00.464
سپاس برای اینکه همراهم خوندید

NOTE Paragraph

00:14:00.464 --> 00:14:02.548
خوب باعث شد همه بخندن و نفس بکشن و

00:14:02.548 --> 00:14:04.560
متوجه بشن که دانشمندانی هم اطرافشون هستن که با

00:14:04.560 --> 00:14:05.867
همین مشکل دست به گریبانن

00:14:05.867 --> 00:14:07.672
و به این صورت ما در مورد احساسات

00:14:07.672 --> 00:14:09.522
و ذهنیاتی که در پژوهشها با آن برخورد میکنیم، صحبت کردیم.

00:14:09.522 --> 00:14:11.706
احساس میکنم یک تابوی بزرگ برداشته شده.

00:14:11.706 --> 00:14:14.505
آخر سر تونستیم در این مورد تو یه کنفرانس علمی حرف بزنیم.

00:14:14.505 --> 00:14:16.691
و دانشمندانی که کار گروهی را فراموش کرده اند

00:14:16.691 --> 00:14:18.301
و اینکه به طور منظم دیدار کنن

00:14:18.301 --> 00:14:19.930
و فضایی بسازن که بتونن در مورد احساسات

00:14:19.930 --> 00:14:22.231
و مباحث ذهنی که در هنگام مواجهه با ناشناخته ها

00:14:22.231 --> 00:14:23.594
با آنها روبرو میشوند گفتگو کنند.

00:14:23.594 --> 00:14:25.164
یا حتی دوره های درسی جدید

00:14:25.164 --> 00:14:26.839
درباره فرایند انجام کار علمی و

00:14:26.839 --> 00:14:28.734
گروهی رفتن به سوی ناشناخته ها

00:14:28.734 --> 00:14:30.150
و بسیاری چیزهای دیگر، ایجاد کنن.

NOTE Paragraph

00:14:30.150 --> 00:14:31.484
خوب، دیدگاه من اینه که

00:14:31.484 --> 00:14:34.946
همونطور که هر دانشمندی کلمه اتم رو میشناسه

00:14:34.946 --> 00:14:36.913
و اینکه ماده از اتم ساخته شده

00:14:36.913 --> 00:14:38.397
هر دانشمندی هم باید کلماتی نظیر ابر، گفتن بله و رو بدونند.

00:14:38.397 --> 00:14:40.741
هر دانشمندی هم باید کلماتی نظیر ابر، گفتن بله و روبدونند.

00:14:40.741 --> 00:14:43.820
و به این صورت دانشمندان بسیار خلاقتر خواهند شد

00:14:43.820 --> 00:14:46.824
و کشفیات بسیار بیشتری خواهند داشت که

00:14:46.824 --> 00:14:49.360
همه ما از آن بهره خواهیم برد.

00:14:49.360 --> 00:14:51.576
و بسیار بیشتر هم لذت خواهیم برد.

00:14:51.576 --> 00:14:54.166
چیزی که میخوام ازاین گفتگو به خاطر داشته باشید

00:14:54.166 --> 00:14:56.862
اینه که دفعه دیگه که با

00:14:56.862 --> 00:14:58.588
یه مشکل در زندگی

00:14:58.588 --> 00:15:01.180
یا کار روبرو میشید

00:15:01.180 --> 00:15:03.056
برای حالتی که با اون مواجه میشید یک کلمه وجود داره:

00:15:03.056 --> 00:15:04.233
ابر!

00:15:04.233 --> 00:15:05.766
و شما میتونید ازش بیرون بیاین

00:15:05.766 --> 00:15:07.174
نه به تنهایی بلکه با همدیگر

00:15:07.174 --> 00:15:09.212
با شخصی که مرجع یا پشتیبانتونه

00:15:09.212 --> 00:15:11.260
کسی که به ایده هاتون «بله و» میگه

00:15:11.260 --> 00:15:13.577
کمک میگه که به ایده هاتون «بله و» بگید

00:15:13.577 --> 00:15:15.464
تا شانس خروج ازطلسم ابره رو بیشتر کنه

00:15:15.464 --> 00:15:17.190
تا شانس خروج ازطلسم ابره رو بیشتر کنه

00:15:17.190 --> 00:15:18.688
وقتی که یه نگاه اجمالی داشته باشید

00:15:18.688 --> 00:15:20.491
وقتی که ی اون لحظه آرامش رو خواهید دید

00:15:20.491 --> 00:15:23.741
که بر اثر کشف غیرمنتظره پدید میاد

00:15:23.741 --> 00:15:26.465
همون C خودتون.

NOTE Paragraph

00:15:26.465 --> 00:15:28.785
سپاس.

NOTE Paragraph

00:15:28.785 --> 00:15:32.785
(تشویق)