0:00:01.401,0:00:05.264 เสียงระฆัง 0:00:06.339,0:00:30.673 ทำไมมนุษย์จึงมีกรรมที่แตกต่างกัน 0:00:30.813,0:00:37.734 คำถามของผมคือ [br]ทำไมมนุษย์จึงมีกรรมแตกต่างกัน 0:00:39.701,0:00:40.862 ขอบคุณครับ 0:00:43.716,0:00:49.982 น้องท่านนี้ถามว่า ทำไมมนุษย์แต่ละคน[br]จึงมีกรรมที่แตกต่างกัน 0:00:56.129,0:00:57.482 แน่ใจเหรอ? 0:00:57.482,0:01:01.694 (เสียงหัวเราะ) 0:01:01.729,0:01:05.109 แน่ใจเหรอว่ามนุษย์แต่ละคนมีกรรมต่างกัน 0:01:09.153,0:01:11.990 (เสียงหัวเราะ) 0:01:13.633,0:01:17.139 ผมก็ว่าผมมั่นใจนะครับ แต่ตอนนี้... 0:01:17.189,0:01:28.523 (เสียงหัวเราะ) 0:01:31.819,0:01:33.743 กรรม คือการกระทำ 0:01:35.089,0:01:37.877 คำว่ากรรม หมายถึงการกระทำ 0:01:40.718,0:01:44.808 ชื่ออาตมา นัท ฮัน แปลว่า หนึ่งการกระทำ[br]เท่านั้น 0:01:46.787,0:01:50.779 นัท หมายถึง หนึ่ง[br]ฮัน หมายถึง การกระทำ 0:01:53.777,0:01:56.561 อาตมาก็ไม่รู้ว่าทำอะไรเหมือนกัน 0:01:56.567,0:01:59.916 (เสียงหัวเราะ) 0:02:05.493,0:02:10.435 กรรม อาจจะอยู่ในรูปของเหตุ [br]หรืออาจจะอยู่ในรูปของผลก็ได้ 0:02:12.139,0:02:15.993 เหตุกรรม หมายถึง การกระทำที่เป็นเหตุ [br] 0:02:17.338,0:02:25.094 และผลกรรม หมายถึง กรรมที่เป็นผล 0:02:26.853,0:02:31.082 เหตุและผลนี้เป็นสิ่งที่อยู่ด้วยกัน 0:02:31.176,0:02:33.987 เธอไม่สามารถแยกเหตุออกจากผลได้ 0:02:34.341,0:02:38.038 และก็ไม่สามารถแยกผลออกจากเหตุได้ 0:02:39.226,0:02:43.686 มันเหมือนกับเมล็ดข้าวโพด..เป็นเหตุ 0:02:44.965,0:02:48.853 และต้นข้าวโพด..เป็นผล 0:02:49.957,0:02:52.849 กระนั้นมันก็ไม่ใช่ของสองสิ่ง 0:02:53.572,0:02:58.610 เธอไม่สามารถแยกเมล็ดข้าวโพดจาก[br]ต้นข้าวโพดได้ 0:02:58.656,0:03:03.624 และเธอก็ไม่สามารถแยกเอาต้นข้าวโพด[br]ออกจากเมล็ดข้าวโพดได้ 0:03:04.266,0:03:06.089 ดังนั้น เหตุและผล.. 0:03:09.013,0:03:12.165 ไม่ได้เป็นสิ่งที่แยกขาดจากกัน 0:03:12.755,0:03:16.208 สิ่งหนึ่งเป็นความสืบทอดจากของอีกสิ่งหนึ่ง 0:03:16.858,0:03:22.000 ต้นข้าวโพดเป็นการสืบทอดจากเมล็ด[br]ในทิศทางไปสู่อนาคต 0:03:22.594,0:03:28.099 และเมล็ดข้าวโพดก็เป็นความสืบเนื่อง[br]จากต้นข้าวโพด ในทิศทางไปในอดีต 0:03:28.883,0:03:38.602 ถ้าไม่มีเมล็ดข้าวโพด [br]ต้นข้าวโพดก็ไม่มีอดีต 0:03:39.675,0:03:45.879 และถ้าไม่มีต้นข้าวโพด [br]เมล็ดข้าวโพดก็ไม่มีอนาคต 0:03:46.114,0:03:52.902 มันเป็นความร่วมมือที่ยอดเยี่ยม บนฐาน[br]ของความไม่มีตัวตน 0:03:53.309,0:03:55.428 มีเพียงความสืบต่อ 0:03:56.898,0:04:00.615 และนี่ก็เป็นในมุมมองของกาลเวลา 0:04:02.426,0:04:05.928 ถ้ามองจากมุมมองของเหตุการณ์ก็เช่นกัน 0:04:07.373,0:04:10.871 มันมีสิ่งที่เราเรียกว่ากรรมหมู่ 0:04:12.769,0:04:15.138 และกรรมของแต่ละคน 0:04:17.491,0:04:26.146 เธอกำลังพูดถึงกรรมของแต่ละคน ว่ามันต่างกัน[br]จากของคนอื่น 0:04:26.480,0:04:36.265 แต่ถ้าเธอสามารถแยกความต่างของกรรมบุคคล [br]และกรรมหมู่ นับว่าเธอก้าวหน้าขึ้นมาก 0:04:37.821,0:04:45.198 เพราะมุมมองของกรรมบุคคลและกรรมหมู่นั้น[br]ก็เป็นของคู่ที่สืบต่อกันมา 0:04:50.785,0:04:59.450 เมื่อเด็กน้อยบอกกับพ่อเขาว่า 0:05:00.173,0:05:02.961 "นี่มันร่างกายของฉัน" "ชีวิตของฉัน" 0:05:04.139,0:05:12.566 "ฉันมีสิทธิที่จะทำอะไรก็ได้[br]กับร่างกายของฉัน" "ชีวิตของฉัน" 0:05:12.566,0:05:16.001 นั่นเป็นมุมมองที่ "ฉัน" ไม่ใช่ "เธอ" 0:05:16.939,0:05:20.358 ฉันมีร่างกายของตัวเอง ความรู้สึกของตัวเอง[br]ชีวิตของตัวเอง 0:05:20.408,0:05:24.293 ฉันมีสิทธิจะทำอะไรก็ได้ที่อยากจะทำ 0:05:24.883,0:05:27.135 และเยาวชนที่พูดอย่างนี้ 0:05:27.290,0:05:31.744 พวกเขาไม่รู้หรอกว่าพวกเขา คือการสืบเนื่อง[br]จากพ่อและแม่ 0:05:32.854,0:05:40.190 และที่จริงพวกเขาไม่มีสิทธิเลย[br]ที่จะทำร้ายพ่อ หรือร่างกายตัวเอง 0:05:40.339,0:05:43.685 การฆ่าตัวตายเป็นสิ่งที่ไม่ชอบธรรม 0:05:44.887,0:05:47.574 เธอกำลังฆ่าพ่อ ฆ่าแม่ 0:05:47.574,0:05:50.282 ฆ่าบรรพบุรุษทั้งหลายเมื่อเธอฆ่าตัวตาย 0:05:51.426,0:05:53.837 ร่างกายนี้ไม่ใช่ของเธอ 0:05:54.403,0:05:59.142 ร่างกายนี้เป็นสมบัติของบิดามารดา [br]ของบรรพบุรุษ 0:05:59.489,0:06:05.496 และหากเธอมองเห็นอย่างนั้น [br]เธอย่อมไม่สามารถจะทำอย่างที่คนอื่นทำได้ลง 0:06:06.002,0:06:08.135 เป็นการกระทำจากมิจฉาทิฏฐิ 0:06:10.008,0:06:14.178 ดังนั้นการทำสมาธิ จะช่วยให้[br]เข้ามาเห็นความเป็นเหตุปัจจัยของสิ่งต่างๆ 0:06:14.178,0:06:20.481 ความไม่ใช่ตัวตน ซึ่งจะทำให้เราประพฤติ[br]ตนอย่างเหมาะสม 0:06:20.516,0:06:22.902 ไม่ก่อให้เกิดทุกข์ นั่นคือกรรม 0:06:24.414,0:06:30.349 และร่างกายของเรา ก็ไม่ใช่ของเราคนเดียว 0:06:33.453,0:06:36.210 มันเป็นสิ่งที่ประกอบขึ้นในขณะเดียวกัน 0:06:36.210,0:06:45.195 ร่างกายนี้เป็นองค์รวมที่ประกอบขึ้นจาก[br]ชาติ เผ่าพันธุ์ วัฒนธรรมของเรา 0:06:46.107,0:06:47.646 ของบรรพบุรุษ 0:06:48.341,0:06:51.158 ฉะนั้นเธอไม่ได้เป็นตัวของตัวเองโดยสมบูรณ์ 0:06:51.158,0:06:53.934 เธอเป็นส่วนหนึ่งของส่วนอื่นๆ 0:06:53.974,0:06:59.641 และมันขึ้นกับมุมมองว่าเราเป็นส่วนหนึ่ง[br]ขององค์รวมมากหรือน้อยแค่ไหน 0:07:05.818,0:07:07.876 สมมติ.. 0:07:09.552,0:07:16.155 เธอบอกว่าเธอมี..เส้นประสาท 0:07:16.471,0:07:21.128 เส้นประสาทตาของเธอ อยู่ด้านหลังลูกตา 0:07:22.583,0:07:29.485 และเธอบอกว่าเส้นประสาทตาของเธอ[br]นี่มันเป็นอะไรที่ไม่เหมือนใคร 0:07:31.883,0:07:34.165 มันเป็นของเธอคนเดียว [br]เส้นประสาทตาเป็นของเธอ 0:07:34.576,0:07:37.769 มันเป็นอะไรที่ของเธอคนเดียว 0:07:39.071,0:07:44.586 คนอื่นมองไม่เห็น ไม่รับรู้ถึงมัน 0:07:44.612,0:07:47.356 เธอรับรู้คนเดียว 0:07:47.797,0:07:53.687 นี่คือตัวอย่างการมองแบบปัจเจก[br]และการมองแบบองค์รวม 0:07:54.516,0:07:56.510 แต่สมมติเธอเป็นคนขับรถเมล์ 0:07:57.072,0:07:59.754 ชีวิตอื่นๆ ผูกอยู่กับเส้นประสาทตาของเธอ 0:07:59.821,0:08:03.918 แบบนี้ เส้นประสาทตาของเธอ[br]จะไม่ใช่ของเธอคนเดียวอีกต่อไป 0:08:03.962,0:08:09.112 มันเป็นของทุกคน เพราะชีวิตของทุกคน[br]ขึ้นกับมัน 0:08:10.143,0:08:14.764 ดังนั้นประสาทตาที่เธอบอกว่า[br]เป็นของเธอคนเดียว 0:08:14.794,0:08:16.845 ความจริงมันเป็นของส่วนรวม 0:08:18.723,0:08:24.063 ถ้าเธอมีมุมมองของกรรมส่วนรวม[br]และกรรมส่วนบุคคล 0:08:25.086,0:08:32.076 และกรรมใดๆ ไม่ว่าจะส่วนรวมหรือส่วนบุคคล[br]มีผลต่อส่วนรวมทั้งสิ้น 0:08:36.656,0:08:40.346 และกรรม อาจจะมีผลดีหรือเลว 0:08:42.051,0:08:50.711 เมื่อคน 600 คนมาเข้าปฏิบัติ เรามาทำอะไร[br]ด้วยกัน 0:08:51.028,0:08:52.837 เราทำกิจกรรมร่วมกันเป็นหมู่ 0:08:52.914,0:08:58.724 นั่ง เดิน หายใจ ยิ้ม แบ่งปันเรื่องราว 0:09:00.839,0:09:05.679 และนี่...นี่ก็เป็นกรรมส่วนรวม 0:09:05.769,0:09:07.551 และเราก็ได้ประโยชน์จากสิ่งนี้ 0:09:07.886,0:09:12.694 ในโลกนี้ยังมีคนอีกหลายกลุ่มที่ไม่ได้[br]ฝึกแบบเรา 0:09:12.994,0:09:22.144 พวกเขาดื่ม แล้วก็ร้องรำทำเพลง[br]ใช้เวลาไปในอีกรูปแบบนึง 0:09:25.411,0:09:28.385 และก็.. 0:09:29.145,0:09:36.041 เราสามารถจะจัดสรรเวลา 3 สัปดาห์[br]เพื่อจะมาอยู่ร่วมกัน 0:09:37.849,0:09:42.739 และเราก็ทำกรรมส่วนรวมด้วยกันรูปแบบนึง 0:09:42.834,0:09:46.446 ที่เราเชื่อว่ามันเป็นกรรมที่ดี 0:09:46.827,0:09:50.021 เพราะทุกวันเราบ่มเพาะเมล็ดพันธ์ุแห่งสติ 0:09:50.885,0:09:56.798 ความเข้าใจ ความเห็นใจให้เติบโตขึ้น[br]ในตัวเราและในหมู่คณะ 0:09:57.928,0:10:00.693 ทั้งนี้ ในความเป็นส่วนรวม เราสามารถเห็น[br]ความเป็นปัจเจก 0:10:01.041,0:10:05.678 บางคนจะภาวนาได้ดีกว่าบางคน 0:10:05.684,0:10:19.686 บางคนก็พบความเปลี่ยนแปลง สามารถ[br]ละวางภาระและความกังวลได้ภายใน 5 วันแรก 0:10:19.993,0:10:27.188 บางคนก็ต้องใช้เวลามากกว่านั้น[br]อาจจะต้องรอถึงสัปดาห์ที่ 3 0:10:27.215,0:10:32.531 ถึงจะเริ่มปล่อยวางความกังวล 0:10:32.567,0:10:39.459 ดังนั้นในองค์รวมจะมีความเป็นปัจเจกบุคคล[br]และในปัจเจกบุคคลจะมีความเป็นองค์รวม 0:10:40.472,0:10:46.376 และไม่มีสิ่งใดที่เป็นปัจเจกโดยสมบูรณ์[br]และก็ไม่มีความเป็นองค์รวมโดยสมบูรณ์ 0:10:46.376,0:10:48.345 นี่คือความจริง และก็เป็นของคู่[br]อีกอย่างหนึ่ง 0:10:48.345,0:10:57.223 และนี่เป็นเหตุผลว่าทำไมเราจึงต้อง[br]ใช้ความสังเกตให้มาก จึงจะสามารถ[br]เห็นทางออก 0:10:58.039,0:11:05.165 แล้วเธอจะเห็นว่า กรรมทั้งหลาย [br]ล้วนส่งผลต่อเราทุกคน 0:11:08.232,0:11:14.317 ไม่ว่าจะเป็นความดีแก่โลก[br]ที่เราทำกันอยู่ที่นี่ 0:11:16.014,0:11:20.444 เราจงมั่นใจว่ากรรมไม่หายไปไหน 0:11:20.631,0:11:24.227 ความคิดเห็นอกเห็นใจ และการให้อภัย[br]ที่เราบ่มเพาะขึ้นมา 0:11:25.896,0:11:28.891 ไม่เพียงจะเยียวยาเรา แต่ยังเยียวยาโลกใบนี้ 0:11:29.150,0:11:37.745 ฉะนั้น ใน 21 วันนี้ เราบ่มเพาะความคิด[br]เห็นอกเห็นใจ เมตตากรุณา 0:11:37.863,0:11:42.438 นี่คือสิ่งที่ดีที่สุดที่เราสามารถสงเคราะห์[br]ให้แก่โลกได้ 0:11:43.217,0:11:49.587 และ...เอิ่ม 0:11:49.887,0:11:59.817 และ..นี่ก็เป็นเหตุผลว่าทำไมกรรม[br]ไม่เหมือนและก็ไม่ต่าง 0:11:59.817,0:12:05.079 เพราะความเหมือนกันหรือความแตกต่าง[br]ก็เป็นคู่ตรงข้าม 0:12:05.284,0:12:11.040 ซึ่งถ้าหากเห็นถูกต้องนั้น ความจริงคือ[br]คุณย่อมสามารถขจัดความเห็น 0:12:11.050,0:12:12.440 ใดๆ ที่เป็นลักษณะคู่ตรงข้ามเช่นนี้ 0:12:15.299,0:12:19.578 สานสัมพันธ์ บันดาลใจ เติมเต็ม 0:12:19.815,0:12:44.804 (เสียงระฆัง)