1
00:00:00,877 --> 00:00:03,622
Wracamy do programu
rysowania Winstona.

2
00:00:03,722 --> 00:00:05,851
Dodałam do niego tekst.

3
00:00:05,951 --> 00:00:08,707
Chcę narysować jednego Winstona

4
00:00:08,807 --> 00:00:12,863
pod każdym z tytułów, by pokazać go
w różnych punktach życia.

5
00:00:12,963 --> 00:00:15,023
Teraz Winston jest wszędzie.

6
00:00:15,123 --> 00:00:17,949
Bo współrzędne „faceX” i „faceY”

7
00:00:18,049 --> 00:00:20,038
to losowe liczby w funkcji.

8
00:00:20,572 --> 00:00:26,424
A ja mówię komputerowi:
„Winstona masz narysować tutaj!”.

9
00:00:26,524 --> 00:00:30,255
Chcę określać tę pozycję
przy każdym wywołaniu funkcji,

10
00:00:30,355 --> 00:00:32,587
tak jak było z elipsą i prostokątem.

11
00:00:33,974 --> 00:00:37,941
Chcę mieć Winstona tutaj, tutaj,

12
00:00:38,041 --> 00:00:40,147
jednego tu, i jeszcze tu.

13
00:00:40,247 --> 00:00:43,746
Niech nie wyświetlają się
losowo, gdy uruchomię funkcję.

14
00:00:44,768 --> 00:00:49,295
Musimy więc ustalić
dla tej funkcji parametry.

15
00:00:49,395 --> 00:00:53,452
W jej definicji, u góry,

16
00:00:53,552 --> 00:00:57,701
oraz tu, na dole,
gdzie ją wywołujemy.

17
00:00:57,801 --> 00:01:02,537
Dla funkcji „drawWinston()” 
mamy „faceX” i „faceY”.

18
00:01:03,219 --> 00:01:06,060
Każemy używać podanych wartości

19
00:01:06,160 --> 00:01:09,056
zamiast tych generowanych losowo.

20
00:01:10,495 --> 00:01:15,023
Zastanówmy się, co umieścić
w wywołaniu funkcji.

21
00:01:15,123 --> 00:01:18,088
Umieszczamy Winstona
pod każdą wizytówką,

22
00:01:18,188 --> 00:01:21,432
więc niech „x” i „y” każdego Winstona

23
00:01:21,532 --> 00:01:24,706
odzwierciedla liczby
w punktach „text()”.

24
00:01:24,806 --> 00:01:28,189
Może „y” dajmy 10 pikseli niżej.

25
00:01:28,289 --> 00:01:32,601
Pierwszy Winston będzie na 10,30,

26
00:01:32,701 --> 00:01:37,338
następny na 200, 230...

27
00:01:37,438 --> 00:01:41,030
10, 230... i 200, 230.

28
00:01:41,130 --> 00:01:45,093
Jak ze współrzędnymi tekstu,
dodaję 10 do każdego „y”,

29
00:01:45,193 --> 00:01:47,635
bo chcę obniżyć rysunek.

30
00:01:49,551 --> 00:01:51,502
Winston się nie ruszył.

31
00:01:51,602 --> 00:01:55,186
Nie powiedzieliśmy funkcji

32
00:01:55,286 --> 00:01:59,768
o parametrach, więc używa
wartości losowych.

33
00:01:59,868 --> 00:02:04,017
Żeby powiedzieć funkcji:
„Podamy ci informacje”,

34
00:02:04,117 --> 00:02:09,032
musimy w nawiasach wpisać
nazwy parametrów.

35
00:02:09,133 --> 00:02:11,750
Nazwiemy je „faceX” i „faceY”,

36
00:02:12,596 --> 00:02:14,745
rozdzielimy przecinkiem.

37
00:02:14,845 --> 00:02:17,322
Nazywamy je tak,

38
00:02:17,422 --> 00:02:20,805
bo będziemy się do nich
odnosić wewnątrz funkcji.

39
00:02:20,905 --> 00:02:23,801
Nie trzeba zmieniać
reszty programu.

40
00:02:24,819 --> 00:02:29,072
Ale nadal bez zmian:
Winstonów wszędzie pełno!

41
00:02:29,172 --> 00:02:31,539
U góry funkcji zobaczymy,

42
00:02:31,639 --> 00:02:35,573
że w „faceX” i „faceY”
wciąż pojawiają się wartości losowe.

43
00:02:35,673 --> 00:02:38,987
Musimy skasować te wiersze...

44
00:02:41,747 --> 00:02:46,718
Teraz „faceX” i „faceY”
wchodzą do funkcji,

45
00:02:46,818 --> 00:02:50,062
która używa
podanych przez nas wartości.

46
00:02:50,162 --> 00:02:53,824
Źle ustawiłam Winstona,

47
00:02:53,924 --> 00:02:59,188
bo zapomniałam, że tekst pozycjonujemy
względem lewego górnego rogu,

48
00:02:59,288 --> 00:03:01,556
a twarz - względem środka.

49
00:03:01,656 --> 00:03:06,479
Muszę więc trochę
pokombinować z cyferkami.

50
00:03:06,781 --> 00:03:09,637
Przesunę „x”, daleko...

51
00:03:09,737 --> 00:03:12,841
i to tutaj. Nasz bobasek...

52
00:03:12,941 --> 00:03:14,676
Przejdziemy tutaj...

53
00:03:14,776 --> 00:03:18,448
i wprowadzimy to do funkcji.

54
00:03:18,548 --> 00:03:22,570
Nie muszę zmieniać
definicji funkcji.

55
00:03:22,670 --> 00:03:25,519
Zawsze przyjmie wartości,
które wprowadzimy.

56
00:03:25,619 --> 00:03:28,592
Jak z elipsą i prostokątem.

57
00:03:28,692 --> 00:03:33,461
Umiejscowiłam Winstona,
ale jest za duży.

58
00:03:33,561 --> 00:03:35,666
Nakłada się na inne, nie pasuje.

59
00:03:35,766 --> 00:03:39,072
Kod rysowania umieściłam w funkcji,

60
00:03:39,172 --> 00:03:42,563
mogę więc zmienić
rozmiar Winstonów,

61
00:03:42,663 --> 00:03:45,532
zmieniając jeden wiersz kodu
rysujący elipsę.

62
00:03:45,632 --> 00:03:50,829
Zróbmy może 190...
Winston przechodzi na dietę!

63
00:03:50,929 --> 00:03:54,057
Będzie pasował lepiej.

64
00:03:54,157 --> 00:03:55,961
Mogę tak robić dalej,

65
00:03:56,061 --> 00:03:59,026
żeby się tu zmieścił.

66
00:04:01,112 --> 00:04:02,137
Super!

67
00:04:02,880 --> 00:04:06,363
Powtórzmy, co robi program.

68
00:04:06,463 --> 00:04:09,150
Definiuje funkcję „drawWinston”

69
00:04:09,250 --> 00:04:12,215
i mówi, że funkcja przyjmuje
dwie wartości

70
00:04:12,315 --> 00:04:14,931
określone jako „faceX” i „faceY”.

71
00:04:15,031 --> 00:04:20,226
Są to zmienne, których możemy
używać wszędzie w funkcji,

72
00:04:20,326 --> 00:04:23,221
tak jak było ze zmiennymi
określanymi u góry.

73
00:04:24,405 --> 00:04:29,344
Po zdefiniowaniu funkcji
przywołujemy ją, gdy chcemy;

74
00:04:29,444 --> 00:04:31,232
możemy wprowadzać wartości,

75
00:04:31,332 --> 00:04:33,809
a ona będzie ich używać.

76
00:04:34,861 --> 00:04:37,292
Już wiecie, jak świetne są funkcje.

77
00:04:37,392 --> 00:04:40,938
Przydają się, gdy chcemy
używać jakiegoś kodu wiele razy.

78
00:04:41,038 --> 00:04:43,519
Podajemy parametry,
mówiąc komputerowi:

79
00:04:43,619 --> 00:04:46,627
„Zmień coś w tym programie,
dostosuj go”.

80
00:04:46,727 --> 00:04:49,672
Jak przepis kulinarny.
Macie ogólne instrukcje,

81
00:04:49,772 --> 00:04:53,082
a gdy przyjdzie nakarmić
4 Winstonów zamiast jednego,

82
00:04:53,182 --> 00:04:58,028
nie trzeba pisać przepisu od nowa,
wystarczy pomnożyć wszystko przez 4.

83
00:04:58,128 --> 00:05:02,486
Możecie już wymyślać przepisy
do swoich kodów. Pycha!