Uit de kast komen. Gewoonlijk vinden we dit een ervaring die alleen bij de lgbt-gemeenschap hoort. Maar we verstoppen allemaal dingen in de kast. Iets over ons leven of ons familieleven of onze mentale of fysieke gezondheid. Misschien ben je niet allergisch, maar vind je katten gewoon stom. Ik leef met je mee. Wat je ook in je kast verstopt, het geeft vorm aan hoe jij door de wereld navigeert, inclusief op je werk. Hoe pakken we het aan om zulke belangrijke maar ook lastig te bespreken kanten van onszelf te tonen? Als een ander uit de kast komt, hoe kunnen we dan het beste luisteren en hen steunen? [TED: Hoe we werken] Hoi, mijn naam is Micah, maar dat was het niet altijd zo. Na een jaar bij mijn huidige werkgever begon ik als transgender uit de kast te komen. Toen ik met personeelszaken in gesprek ging over hoe ik mezelf opnieuw aan iedereen moest voorstellen, hadden we hier geen antwoord op. Nog nooit was iemand bij dit bedrijf als trans uit de kast gekomen. Daarom bied ik jullie dit nu aan. Drie tips om te praten over dingen die zo lastig te bespreken zijn. Voor jullie aan de andere kant van het gesprek heb ik ook wat tips over hoe je het beste kan luisteren, reageren en een actieve bondgenoot van je collega kan zijn. Ik kan je de juiste woorden niet voorzeggen, want die moeten vanuit jezelf komen. Ik weet tenslotte niet wat je in je kast verstopt. Maar wat het ook is, ik hoop dat deze tips je houvast kunnen geven om je te helpen kiezen wat je precies wil zeggen en hoe je het wil zeggen. Weet wat je wel en niet met het gesprek wil bereiken. Om dit te bepalen, stel jezelf vragen zoals: Heb ik iets nodig van de persoon aan wie ik dit vertel? Waar wil ik dat het gesprek heengaat, als het al ergens heen moet? Hoe wil dat deze persoon aankijkt tegen mijn eigen relatie met deze kant van mezelf? In mijn geval wist ik dat ik wilde dat mensen me met Micah en met hij en hem aan zouden spreken. Maar ik wilde niet dat ze mij ontweken uit angst om een fout te maken. Dit had tijd nodig. Ik wilde ook dat dit zou aanvoelen als ieder ander feit over wie ik ben. Nu weten we wat we willen zeggen. Laten we bespreken hoe we het zeggen, door een toon te zetten. Je wil de informatie presenteren op de manier waarop je wil dat anderen reageren. Zij zullen zoeken en luisteren naar hints over wat de juiste reactie is. Wil je dat het gevierd wordt? Ik ben transgender! Of wil je het gewoon zeggen en doorgaan met je leven? Oh, trouwens, ik ben transgender. Er is niet één juiste manier voor iedereen. Het belangrijkste is wat juist is voor jou. Let wel, we zullen geen controle hebben over hoe iedereen hierop reageert. Maar we hebben wel controle over hoe ze tegen onze relatie aankijken met dit deel van wie we zijn. Nu we weten wat we willen zeggen en hoe we het willen zeggen: waar willen we dat het gesprek heengaat? Mijn advies is om een actiepunt te geven. Dit helpt om controle over het gesprek te houden, door mensen een indicatie te geven van wat ze vervolgens moeten doen of zeggen. Ik wist dat ik wilde dat dit zou voelen als ieder ander feit over wie ik ben, daarom besloot ik om mijn coming-out te gebruiken om een doorsnee probleem op te lossen. Ik stuurde de volgende e-mail: "Hoi allemaal, ik heb jullie hulp nodig. Ik ben op zoek naar crème die helpt tegen mijn droge huid. Ook wil ik uit de kast komen als transgender. Ik verander mijn naam in Micah en mijn voornaamwoorden in hij, hem en zijn. Als je vragen hebt over mijn nieuwe voornaamwoorden of mijn huidverzorging, stuur gerust een e-mail naar mijn vernieuwde contactgegevens. Ik wil ook opmerken dat mijn huid wel droog is, maar niet zo gevoelig. We gaan ons vergissen in mijn naam en voornaamwoorden, ikzelf ook. Als dit gebeurt, geen paniek, schaam je niet. Wees aardig voor jezelf, we komen hier samen met vallen en opstaan doorheen. Ik heb het geluk en ben dankbaar dat ik ergens kan werken waar ik me hoe dan ook welkom voel, of het nu als een transgender man of iemand met droge huid is, of zoals in mijn geval, allebei." Ik zal eerlijk zijn, ik heb niet veel veranderd aan mijn huidverzorging sinds deze e-mail. Maar ik kan zeggen dat ik veel beter in mijn vel zit. Dat heb ik te danken aan reacties zoals deze. [Je hebt alle liefde en steun, Micah! En ik raad je vooral producten van Clinique aan.] [Je bent en zal altijd een van mijn favoriete personen (op werk) zijn. Ondanks je droge huid.] [Dank je dat je jezelf bent, hoe veel of weinig je ook wil praten over droge huid, gender, lichamen, etc.] [Dank je dat je ons toestemming geeft om fouten te maken. Ik zal proberen ze niet te maken!] Nu vraag je je misschien af: als ik de luisteraar in dit gesprek was, wat kan ik doen om mijn collega te steunen behalve ze misschien doorsturen naar mijn dermatoloog? Om te beginnen, luister met een open hart en een meelevend oor. Je wil hier vooral luisteren naar het taalgebruik dat ze gebruiken om zichzelf en deze ervaring beschrijven, want dat is het taalgebruik dat jij ook wil gebruiken. Je hebt misschien de neiging om je collega's vragen te stellen over hun identiteit. Voordat je hen een vraag stelt, ga bij jezelf na: kan ik het antwoord in een zoekmachine vinden? Vaak is het antwoord hierop ja. Als het antwoord nee is, vraag jezelf af: is deze vraag te persoonlijk om aan een collega te vragen? Een vraag die je echter wel kan stellen: is er iets dat ik kan doen om je op dit moment te helpen? Dat is een opmerking voor als je direct en persoonlijk reageert. Voor een actieve bondgenoot eindigt het gesprek niet hier. Het gaat verder met je collega's en met personeelszaken over hoe jullie het op werk inclusiever kunnen maken voor zijn of haar identiteit. Grote kans dat het niet alleen hen helpt, maar later ook iemand anders. In mijn geval is dat voornaamwoorden toevoegen aan de e-mailhandtekening en je collega's vragen dat ook te doen om dat in het hele bedrijf te normaliseren. Misschien is het praten met HR over trans-inclusievere gezondheidsregels. Mijn laatste advies is voor zowel de luisteraar als de leider van het gesprek. Onthoud dat ze nog steeds dezelfde persoon zijn die je al die tijd gekend hebt. Het is de last van stereotypes en stigmas die onze kastdeuren vaak dicht houdt. We zijn bang dat mensen ons nu als dit idee gaan zien in plaats van dit idee te zien als een deel van wie we zijn en altijd al waren. Ik weet dat dit ook voor mij gold, maar het werd makkelijker om te zeggen 'Mijn naam is Micah', omdat ik zag dat het niet alleen geaccepteerd werd, maar zelfs enthousiast ontvangen werd door al mijn collega's. Wat je ook verstopt in je kast, ik hoop dat deze tips je de kracht geven om je authentieke zelf mee naar je werk te nemen en je hopelijk beter te voelen in je eigen lichaam.