[Opgenomen op 6 oktober 2020.
COVID-19 vaccin ontwikkeling
en ethische beschouwingen
rond menselijke uitdagingstests
evolueren constant.]
In april 2020
nam ik een volgens velen
nogal roekeloos besluit.
Ik gaf me op als vrijwilliger
om opzettelijk met COVID-19
besmet te worden.
Deze besmetting was onderdeel
van wat een menselijke
uitdagingstest heet,
waarbij aan jonge, gezonde mensen
een vaccin wordt gegeven
waarna ze opzettelijk besmet worden
met het virus dat COVID-19 veroorzaakt.
Deze tests helpen onderzoekers
om sneller uit te maken
of een vaccin werkt.
Ik vind dit onderzoek cruciaal.
Daarom wil er jullie
in de volgende 6 minuten over vertellen.
Gedurende die tijd
zal van ongeveer 1.250 mensen
een besmetting met COVID-19
worden vastgesteld.
Eenentwintig mensen zullen eraan sterven.
En dat patroon zal zich uur na uur
en dag na dag blijven herhalen,
totdat we vaccins verstrekken
aan de meesten van de 8 miljard mensen
die door deze mondiale crisis
worden getroffen.
Wetenschappers werken de klok rond
om deze vaccins te realiseren.
Maar wat moeten we doen
als de menselijke kost
door het wachten op deze vaccins
met de dag toeneeemt.
Daarvoor dienen
de menselijke uitdagingstests.
Ze verschillen van de traditionele
fase 3-vaccintests die nu gaande zijn,
waarbij mensen een vaccin
of een placebo krijgen
en men ze vraagt om door te gaan
met hun leven van alledag.
Hierbij moeten onderzoekers wachten
om te zien hoeveel mensen in elke groep
geïnfecteerd worden.
Totdat er genoeg ziek worden,
hebben we onvoldoende data
om te weten of een vaccin werkt.
Een effectief vaccin vinden
met deze methode
kan maanden of zelfs jaren duren
en benodigt duizenden vrijwilligers.
Een uitdagingstest werkt sneller,
omdat onderzoekers
de blootstelling beheren
en niet wachten tot mensen ziek worden.
Dus in plaats van in een jaar
kunnen we binnen de maand weten
of een vaccin effectief is.
In plaats van duizenden vrijwilligers
heeft een uitdagingstest
er slechts 50 tot 100 nodig.
Omdat we zeker weten
wanneer mensen
zijn blootgesteld en ziek worden,
laten deze tests ons ook toe
om data te verzamelen
over de vroege stadia van de besmetting
en onze immuunreactie erop.
Deze data kunnen onmogelijk
op een andere manier verkregen worden,
vooral dan bij mensen die besmet worden
maar nooit symptomen vertonen.
Deze kennis is belangrijk
om methodes te ontwerpen
die de overdracht van COVID-19 beperken.
De gewonnen tijd vertaalt zich
in een voorsprong van kostbare maanden
bij de productie
en geeft ons sneller COVID-19 vaccins.
Deze tests zijn nuttig,
ook al klinken de recente
fase 3-resultaten bemoedigend.
De komst van het eerste vaccin
gaat een monumentale doorbraak zijn.
Maar het gaat niet
de mirakeloplossing zijn
waar we allemaal op hopen.
We gaan meerdere vaccins nodig hebben,
want we hebben niet
de nodige infrastructuur
om alle acht miljard mensen op de planeet
met slechts één soort te immuniseren.
Elk type vaccin benodigt
een eigen speciale procedure en materiaal
om het te maken,
te bewaren en af te leveren.
Als we meerdere werkende
COVID-19 vaccins hadden,
konden we heel onze uitrusting
tegelijkertijd gebruiken.
Sommige leidende kandidaten
moeten extreem koud worden gehouden
vooraleer ze kunnen worden afgeleverd.
Dat kan echt moeilijk zijn,
vooral dan in landen met een
onbetrouwbare elektriciteitsvoorziening
of geen zekere manier om ze op te slaan.
Wetenschappers gebruiken
menselijke uitdagingstests
al honderden jaren lang.
Ze hebben de ontwikkeling verhaast
van vaccins tegen tyfus en cholera
en ze hielpen ons beter begrijpen
hoe immuniteit ontstaat
tegen zaken als griep, malaria en dengue.
We hebben ze ook al eerder toegepast
tegen andere types van het coronavirus.
Er was een hoop discussie
over de veiligheid van uitdagingstests.
Ik denk dat het de moeite waard is
om het risico te nemen.
Een uitdagingstest rekruteert alleen maar
jonge en gezonde deelnemers --
zowat van de leeftijd van 20 tot 29.
Minder dan één procent
in die leeftijdsgroep
moet naar het hospitaal
na infectie met COVID-19.
Dus waarschijnlijk minder
in een uitdagingstest,
omdat de onderzoekers zeker willen zijn
dat de deelnemers
al niets anders mankeerden.
De kans dat een gezond jong persoon
sterft aan COVID-19
is zowat 0,005 percent.
Dat betekent dat
voor 100.000 twintigjarigen
die besmet worden met COVID-19
er ongeveer vijf sterven.
Als ik beval in de Verenigde Staten,
is mijn kans op doodgaan groter dan dat.
Of bekijk het zo.
Mocht mijn kleine zus
een nier nodig hebben,
zou ik geen moment twijfelen
om haar een van mij aan te bieden.
Als ik dat risico kan nemen
voor een bemind iemand,
is het zinvol om mensen toe te laten
een gelijkaardig risico te lopen
om de ontwikkeling
van een vaccin te versnellen
dat niet alleen je beminden
ten goede zou komen,
maar ook iedereen.
Er is nog veel dat we niet weten,
vooral dan de langetermijneffecten
van een COVID-19 besmetting.
Ik gaf me op ondanks die onzekerheid
want ik ben gefrustreerd,
net zoals velen van jullie,
omdat honderdduizenden sterven.
En dan spreek ik nog niet
over de miljoenen die vechten,
terwijl de maatregelen
om de verspreiding te stoppen
hun tol eisen van hun fysieke,
emotionele en mentale welbevinden.
Het blijkt dat ik niet
de enige ben die zo denkt.
Sinds mei hebben 39.000 mensen
van over heel de wereld
zich opgegeven om deel te nemen
aan mogelijke COVID-19 uitdagingstests
door een nonprofit die ik hielp stichten
en die 1 Day Sooner heet.
Wij ijveren voor deelnemers
aan de uitdagingstest
en moedigen belanghebbenden aan
om zich voor te bereiden op deze tests.
Al in mei, toen aan uitdagingstests
nog maar werd gedacht
voor hun rol in de strijd tegen COVID-19,
vernoemde de Wereldgezondheidsorganisatie
1 Day Sooner al als voorbeeld
van het soort publiek engagement
dat nodig was voor een uitdagingstest.
Half oktober kondigde de regering
van het VK formeel aan
dat ze een uitdagingstest wilde doen
in het begin van 2021.
Het is duidelijk dat de COVID-19 pandemie
een mondiale crisis is.
Ze heeft tot record brekende
vernieuwingen geïnspireerd
en de heldhaftige daden
van frontlijn werkers in de kijker gezet,
maar ook een catastrofale tol geëist.
De komst van elk nieuw vaccin
brengt ons één stap dichter
bij de heropbouw.
Maar de echt mondiale oplossing
ligt in het verstrekken van deze vaccins
aan de mensen over heel de wereld.
Uitdagingstests kunnen deel zijn
van deze oplossing.
Bedankt.