WEBVTT

00:00:06.821 --> 00:00:09.653
Verdriet is een onderdeel
van de menselijke ervaring,

00:00:09.653 --> 00:00:12.251
maar al eeuwenlang 
zijn er grote meningsverschillen

00:00:12.251 --> 00:00:17.427
over wat het precies is
en of we er iets aan moeten doen.

00:00:17.427 --> 00:00:20.313
In de simpelste betekenis
wordt verdriet vaak gezien

00:00:20.313 --> 00:00:23.746
als de natuurlijke reactie 
op een moeilijke situatie.

00:00:23.746 --> 00:00:27.663
Je voelt verdriet als een vriend verhuist 
of als een huisdier doodgaat.

00:00:27.663 --> 00:00:29.613
Als een vriend zegt: "Ik ben verdrietig",

00:00:29.613 --> 00:00:32.343
reageer je vaak door te vragen:
"Wat is er gebeurd?"

00:00:32.343 --> 00:00:37.064
Maar je veronderstelling 
dat verdriet een externe oorzaak heeft,

00:00:37.064 --> 00:00:39.321
is een relatief nieuw idee.

00:00:39.321 --> 00:00:42.418
Dokters in het oude Griekenland
zagen verdriet niet op die manier.

00:00:42.418 --> 00:00:46.256
Zij geloofden dat het een donker sap was
in het lichaam.

00:00:46.256 --> 00:00:48.576
Volgens hun leer van humores

00:00:48.576 --> 00:00:53.383
werden onze lichaam en ziel beheerst
door vier lichaamssappen genaamd humoren

00:00:53.383 --> 00:00:57.955
en hun balans had een directe invloed
op onze gezondheid en ons temperament.

00:00:57.955 --> 00:01:00.845
Melancholie komt van 'melaina cholè',

00:01:00.845 --> 00:01:05.494
het woord voor zwarte gal,
de humor die verdriet zou veroorzaken.

00:01:05.494 --> 00:01:08.684
Door je voedingspatroon te veranderen
en door medische behandelingen

00:01:08.684 --> 00:01:10.996
kon je je humoren in balans brengen.

00:01:10.996 --> 00:01:14.818
Hoewel we nu veel meer weten
over de systemen die ons lichaam besturen,

00:01:14.818 --> 00:01:18.461
weerklinken deze Griekse ideeën 
in huidige opvattingen,

00:01:18.461 --> 00:01:21.220
niet over het verdriet 
dat we allemaal weleens voelen,

00:01:21.220 --> 00:01:23.547
maar over klinische depressie.

00:01:23.547 --> 00:01:28.076
Dokters geloven dat bepaalde langdurige, 
onverklaarde emotionele toestanden

00:01:28.076 --> 00:01:31.800
in ieder geval gedeeltelijk verwant zijn 
aan hersenchemie,

00:01:31.800 --> 00:01:35.566
de balans van verschillende stoffen 
in de hersenen.

00:01:35.566 --> 00:01:37.061
Net als in het Griekse systeem

00:01:37.061 --> 00:01:39.406
kan een verandering 
in de balans van deze stoffen

00:01:39.406 --> 00:01:41.721
een grote invloed hebben op onze reactie

00:01:41.721 --> 00:01:43.922
op zelfs extreem moeilijke omstandigheden.

00:01:43.922 --> 00:01:48.748
Ook probeert men al lange tijd
om de waarde van verdriet te bepalen.

00:01:48.748 --> 00:01:51.551
In die discussie vind je 
een overtuigende redenering

00:01:51.551 --> 00:01:56.071
dat verdriet niet alleen onvermijdelijk is
in het leven, maar ook essentieel.

00:01:56.071 --> 00:01:58.185
Als je nooit melancholie hebt gevoeld,

00:01:58.185 --> 00:02:01.512
heb je een onderdeel gemist
van wat het betekent om mens te zijn.

00:02:01.512 --> 00:02:05.968
Veel denkers beweren dat melancholie 
nodig is om wijsheid te kunnen verkrijgen.

00:02:05.968 --> 00:02:08.647
Robert Burton, geboren in 1577,

00:02:08.647 --> 00:02:12.815
wijdde zijn leven aan het bestuderen 
van de oorzaken en ervaring van verdriet.

00:02:12.815 --> 00:02:17.020
Burton schreef in zijn meesterwerk 
'Anatomie van de Melancholie':

00:02:17.020 --> 00:02:20.400
"Wie wijsheid vergroot, vergroot leed."

00:02:20.850 --> 00:02:23.430
De Romantische dichters
van de vroege 19e eeuw

00:02:23.430 --> 00:02:25.521
geloofden dat melancholie 
ons in staat stelt

00:02:25.521 --> 00:02:28.861
om andere diepgaande emoties 
beter te begrijpen,

00:02:28.861 --> 00:02:30.749
zoals schoonheid en vreugde.

00:02:30.749 --> 00:02:34.648
Als je het verdriet begrijpt van de bomen
die hun bladeren verliezen in de herfst,

00:02:34.648 --> 00:02:38.866
begrijp je ook de levenscyclus beter
die in de lente bloemen brengt.

00:02:39.846 --> 00:02:42.081
Maar wijsheid en emotionele intelligentie

00:02:42.081 --> 00:02:45.186
lijken behoorlijk hoog te staan 
in de hiërarchie van behoeften.

00:02:45.186 --> 00:02:48.247
Heeft verdriet ook waarde 
op een fundamenteler, concreter,

00:02:48.247 --> 00:02:50.690
misschien zelfs evolutionair niveau?

00:02:50.690 --> 00:02:53.901
Wetenschappers denken dat huilen
en zich teruggetrokken voelen


00:02:53.901 --> 00:02:58.176
onze voorouders heeft geholpen om 
sociale banden te vormen

00:02:58.176 --> 00:03:00.822
en de steun te krijgen 
die ze nodig hadden.

00:03:00.822 --> 00:03:05.285
In tegenstelling tot woede of geweld
was verdriet een uiting van leed

00:03:05.285 --> 00:03:09.107
die mensen direct dichterbij
de lijdende persoon kon brengen

00:03:09.107 --> 00:03:13.336
en hierdoor kon zowel de persoon 
als de grotere gemeenschap gedijen.

00:03:13.336 --> 00:03:17.005
Misschien heeft verdriet eenheid gebracht
die we nodig hadden om te overleven,

00:03:17.005 --> 00:03:20.298
maar velen hebben zich afgevraagd 
of het leed dat anderen voelen

00:03:20.298 --> 00:03:23.825
lijkt op het leed dat we zelf ervaren.

00:03:23.825 --> 00:03:25.916
De dichteres Emily Dickinson schreef:

00:03:25.916 --> 00:03:30.304
"Elk lijden dat ik tegenkom,
Neem ik nauwkeurig waar

00:03:30.304 --> 00:03:34.584
Belast het zoals dat van mij
Of weegt het minder zwaar?"

00:03:35.354 --> 00:03:39.296
In de 20e eeuw hebben antropologen 
zoals Arthur Kleinman

00:03:39.296 --> 00:03:42.807
bewijs verzameld uit de manier waarop 
mensen praten over pijn

00:03:42.807 --> 00:03:46.748
dat suggereerde dat emoties 
helemaal niet universeel zijn

00:03:46.748 --> 00:03:50.369
en dat cultuur, voornamelijk de manier
waarop we taal gebruiken,

00:03:50.369 --> 00:03:52.573
kan beïnvloeden hoe we ons voelen.

00:03:52.573 --> 00:03:54.355
Als we praten over een gebroken hart,

00:03:54.355 --> 00:03:57.880
wordt het gevoel van gebrokenheid
onderdeel van onze ervaring,

00:03:57.880 --> 00:04:00.661
maar in een cultuur die spreekt
van een gekneusd hart,


00:04:00.661 --> 00:04:04.213
lijkt er een andere 
subjectieve ervaring te zijn.

00:04:04.873 --> 00:04:07.216
Sommige hedendaagse geleerden
maakt het niet uit

00:04:07.216 --> 00:04:10.022
of verdriet subjectief of universeel is.

00:04:10.022 --> 00:04:15.014
Zij zouden liever technologie gebruiken
om leed in alle vormen te verwijderen.

00:04:15.014 --> 00:04:16.841
David Pearce heeft voorgesteld 


00:04:16.841 --> 00:04:20.176
dat genetische technologie
en andere hedendaagse processen

00:04:20.176 --> 00:04:24.931
niet alleen kunnen veranderen hoe mensen 
emotionele en lichamelijke pijn ervaren,

00:04:24.931 --> 00:04:28.177
maar dat we ecosystemen in de wereld
opnieuw zouden moeten ontwerpen

00:04:28.177 --> 00:04:30.750
zodat dieren niet lijden in het wild.

00:04:30.750 --> 00:04:33.537
Hij noemt zijn project
'paradise engineering'.

00:04:33.882 --> 00:04:37.307
Maar is er iets verdrietigs 
aan een wereld zonder verdriet?

00:04:37.307 --> 00:04:39.962
Onze holbewonende voorouders 
en favoriete dichters

00:04:39.962 --> 00:04:43.138
zouden misschien niets met zo'n paradijs 
te maken willen hebben.

00:04:43.138 --> 00:04:45.188
Sterker nog, het enige

00:04:45.188 --> 00:04:48.048
waarover iedereen het eens lijkt te zijn
wat betreft verdriet

00:04:48.048 --> 00:04:51.060
is dat bijna iedereen 
uit de geschiedenis het heeft gevoeld,

00:04:51.060 --> 00:04:52.899
en dat al duizenden jaren

00:04:52.899 --> 00:04:56.766
een van de beste manieren 
om met deze moeilijke emotie om te gaan,

00:04:56.766 --> 00:05:01.669
is om die onder woorden te brengen,
om uit te drukken wat onuitdrukbaar voelt.

00:05:01.669 --> 00:05:03.534
In de woorden van Emily Dickinson:

00:05:03.534 --> 00:05:08.104
"'Hoop' is dat ding met veren
Dat neerstrijkt in de ziel

00:05:08.104 --> 00:05:12.571
Het fluit de woordeloze wijs
En houdt zich nooit meer stil"