1
00:00:06,821 --> 00:00:09,653
Verdriet is een onderdeel
van de menselijke ervaring,

2
00:00:09,653 --> 00:00:12,251
maar al eeuwenlang 
zijn er grote meningsverschillen

3
00:00:12,251 --> 00:00:17,427
over wat het precies is
en of we er iets aan moeten doen.

4
00:00:17,427 --> 00:00:20,313
In de simpelste betekenis
wordt verdriet vaak gezien

5
00:00:20,313 --> 00:00:23,746
als de natuurlijke reactie 
op een moeilijke situatie.

6
00:00:23,746 --> 00:00:27,663
Je voelt verdriet als een vriend verhuist 
of als een huisdier doodgaat.

7
00:00:27,663 --> 00:00:29,613
Als een vriend zegt: "Ik ben verdrietig",

8
00:00:29,613 --> 00:00:32,343
reageer je vaak door te vragen:
"Wat is er gebeurd?"

9
00:00:32,343 --> 00:00:37,064
Maar je veronderstelling 
dat verdriet een externe oorzaak heeft,

10
00:00:37,064 --> 00:00:39,321
is een relatief nieuw idee.

11
00:00:39,321 --> 00:00:42,418
Dokters in het oude Griekenland
zagen verdriet niet op die manier.

12
00:00:42,418 --> 00:00:46,256
Zij geloofden dat het een donker sap was
in het lichaam.

13
00:00:46,256 --> 00:00:48,576
Volgens hun leer van humores

14
00:00:48,576 --> 00:00:53,383
werden onze lichaam en ziel beheerst
door vier lichaamssappen genaamd humoren

15
00:00:53,383 --> 00:00:57,955
en hun balans had een directe invloed
op onze gezondheid en ons temperament.

16
00:00:57,955 --> 00:01:00,845
Melancholie komt van 'melaina cholè',

17
00:01:00,845 --> 00:01:05,494
het woord voor zwarte gal,
de humor die verdriet zou veroorzaken.

18
00:01:05,494 --> 00:01:08,684
Door je voedingspatroon te veranderen
en door medische behandelingen

19
00:01:08,684 --> 00:01:10,996
kon je je humoren in balans brengen.

20
00:01:10,996 --> 00:01:14,818
Hoewel we nu veel meer weten
over de systemen die ons lichaam besturen,

21
00:01:14,818 --> 00:01:18,461
weerklinken deze Griekse ideeën 
in huidige opvattingen,

22
00:01:18,461 --> 00:01:21,220
niet over het verdriet 
dat we allemaal weleens voelen,

23
00:01:21,220 --> 00:01:23,547
maar over klinische depressie.

24
00:01:23,547 --> 00:01:28,076
Dokters geloven dat bepaalde langdurige, 
onverklaarde emotionele toestanden

25
00:01:28,076 --> 00:01:31,800
in ieder geval gedeeltelijk verwant zijn 
aan hersenchemie,

26
00:01:31,800 --> 00:01:35,566
de balans van verschillende stoffen 
in de hersenen.

27
00:01:35,566 --> 00:01:37,061
Net als in het Griekse systeem

28
00:01:37,061 --> 00:01:39,406
kan een verandering 
in de balans van deze stoffen

29
00:01:39,406 --> 00:01:41,721
een grote invloed hebben op onze reactie

30
00:01:41,721 --> 00:01:43,922
op zelfs extreem moeilijke omstandigheden.

31
00:01:43,922 --> 00:01:48,748
Ook probeert men al lange tijd
om de waarde van verdriet te bepalen.

32
00:01:48,748 --> 00:01:51,551
In die discussie vind je 
een overtuigende redenering

33
00:01:51,551 --> 00:01:56,071
dat verdriet niet alleen onvermijdelijk is
in het leven, maar ook essentieel.

34
00:01:56,071 --> 00:01:58,185
Als je nooit melancholie hebt gevoeld,

35
00:01:58,185 --> 00:02:01,512
heb je een onderdeel gemist
van wat het betekent om mens te zijn.

36
00:02:01,512 --> 00:02:05,968
Veel denkers beweren dat melancholie 
nodig is om wijsheid te kunnen verkrijgen.

37
00:02:05,968 --> 00:02:08,647
Robert Burton, geboren in 1577,

38
00:02:08,647 --> 00:02:12,815
wijdde zijn leven aan het bestuderen 
van de oorzaken en ervaring van verdriet.

39
00:02:12,815 --> 00:02:17,020
Burton schreef in zijn meesterwerk 
'Anatomie van de Melancholie':

40
00:02:17,020 --> 00:02:20,400
"Wie wijsheid vergroot, vergroot leed."

41
00:02:20,850 --> 00:02:23,430
De Romantische dichters
van de vroege 19e eeuw

42
00:02:23,430 --> 00:02:25,521
geloofden dat melancholie 
ons in staat stelt

43
00:02:25,521 --> 00:02:28,861
om andere diepgaande emoties 
beter te begrijpen,

44
00:02:28,861 --> 00:02:30,749
zoals schoonheid en vreugde.

45
00:02:30,749 --> 00:02:34,648
Als je het verdriet begrijpt van de bomen
die hun bladeren verliezen in de herfst,

46
00:02:34,648 --> 00:02:38,866
begrijp je ook de levenscyclus beter
die in de lente bloemen brengt.

47
00:02:39,846 --> 00:02:42,081
Maar wijsheid en emotionele intelligentie

48
00:02:42,081 --> 00:02:45,186
lijken behoorlijk hoog te staan 
in de hiërarchie van behoeften.

49
00:02:45,186 --> 00:02:48,247
Heeft verdriet ook waarde 
op een fundamenteler, concreter,

50
00:02:48,247 --> 00:02:50,690
misschien zelfs evolutionair niveau?

51
00:02:50,690 --> 00:02:53,901
Wetenschappers denken dat huilen
en zich teruggetrokken voelen


52
00:02:53,901 --> 00:02:58,176
onze voorouders heeft geholpen om 
sociale banden te vormen

53
00:02:58,176 --> 00:03:00,822
en de steun te krijgen 
die ze nodig hadden.

54
00:03:00,822 --> 00:03:05,285
In tegenstelling tot woede of geweld
was verdriet een uiting van leed

55
00:03:05,285 --> 00:03:09,107
die mensen direct dichterbij
de lijdende persoon kon brengen

56
00:03:09,107 --> 00:03:13,336
en hierdoor kon zowel de persoon 
als de grotere gemeenschap gedijen.

57
00:03:13,336 --> 00:03:17,005
Misschien heeft verdriet eenheid gebracht
die we nodig hadden om te overleven,

58
00:03:17,005 --> 00:03:20,298
maar velen hebben zich afgevraagd 
of het leed dat anderen voelen

59
00:03:20,298 --> 00:03:23,825
lijkt op het leed dat we zelf ervaren.

60
00:03:23,825 --> 00:03:25,916
De dichteres Emily Dickinson schreef:

61
00:03:25,916 --> 00:03:30,304
"Elk lijden dat ik tegenkom,
Neem ik nauwkeurig waar

62
00:03:30,304 --> 00:03:34,584
Belast het zoals dat van mij
Of weegt het minder zwaar?"

63
00:03:35,354 --> 00:03:39,296
In de 20e eeuw hebben antropologen 
zoals Arthur Kleinman

64
00:03:39,296 --> 00:03:42,807
bewijs verzameld uit de manier waarop 
mensen praten over pijn

65
00:03:42,807 --> 00:03:46,748
dat suggereerde dat emoties 
helemaal niet universeel zijn

66
00:03:46,748 --> 00:03:50,369
en dat cultuur, voornamelijk de manier
waarop we taal gebruiken,

67
00:03:50,369 --> 00:03:52,573
kan beïnvloeden hoe we ons voelen.

68
00:03:52,573 --> 00:03:54,355
Als we praten over een gebroken hart,

69
00:03:54,355 --> 00:03:57,880
wordt het gevoel van gebrokenheid
onderdeel van onze ervaring,

70
00:03:57,880 --> 00:04:00,661
maar in een cultuur die spreekt
van een gekneusd hart,


71
00:04:00,661 --> 00:04:04,213
lijkt er een andere 
subjectieve ervaring te zijn.

72
00:04:04,873 --> 00:04:07,216
Sommige hedendaagse geleerden
maakt het niet uit

73
00:04:07,216 --> 00:04:10,022
of verdriet subjectief of universeel is.

74
00:04:10,022 --> 00:04:15,014
Zij zouden liever technologie gebruiken
om leed in alle vormen te verwijderen.

75
00:04:15,014 --> 00:04:16,841
David Pearce heeft voorgesteld 


76
00:04:16,841 --> 00:04:20,176
dat genetische technologie
en andere hedendaagse processen

77
00:04:20,176 --> 00:04:24,931
niet alleen kunnen veranderen hoe mensen 
emotionele en lichamelijke pijn ervaren,

78
00:04:24,931 --> 00:04:28,177
maar dat we ecosystemen in de wereld
opnieuw zouden moeten ontwerpen

79
00:04:28,177 --> 00:04:30,750
zodat dieren niet lijden in het wild.

80
00:04:30,750 --> 00:04:33,537
Hij noemt zijn project
'paradise engineering'.

81
00:04:33,882 --> 00:04:37,307
Maar is er iets verdrietigs 
aan een wereld zonder verdriet?

82
00:04:37,307 --> 00:04:39,962
Onze holbewonende voorouders 
en favoriete dichters

83
00:04:39,962 --> 00:04:43,138
zouden misschien niets met zo'n paradijs 
te maken willen hebben.

84
00:04:43,138 --> 00:04:45,188
Sterker nog, het enige

85
00:04:45,188 --> 00:04:48,048
waarover iedereen het eens lijkt te zijn
wat betreft verdriet

86
00:04:48,048 --> 00:04:51,060
is dat bijna iedereen 
uit de geschiedenis het heeft gevoeld,

87
00:04:51,060 --> 00:04:52,899
en dat al duizenden jaren

88
00:04:52,899 --> 00:04:56,766
een van de beste manieren 
om met deze moeilijke emotie om te gaan,

89
00:04:56,766 --> 00:05:01,669
is om die onder woorden te brengen,
om uit te drukken wat onuitdrukbaar voelt.

90
00:05:01,669 --> 00:05:03,534
In de woorden van Emily Dickinson:

91
00:05:03,534 --> 00:05:08,104
"'Hoop' is dat ding met veren
Dat neerstrijkt in de ziel

92
00:05:08,104 --> 00:05:12,571
Het fluit de woordeloze wijs
En houdt zich nooit meer stil"