Είμαι ευγνώμων που έχω ένα σπίτι

με έναν πολύ όμορφο χώρο για κηπουρική.

Ασχολούμαι πολύ με την κηπουρική,

και αυτή η ασχολία ξεκίνησε με μια έρευνα 
που έκανα πάνω στις σοδειές των Ίνκα.

Μεγάλωνα μικρές ποσότητες καπνού,

καλαμποκιού, βαμβακιού και λουλακιού--

πολλά και διάφορα φυτά που σχετίζονται 
με την αποικιοκρατία.

Ο κήπος μου έχει γίνει ένα μέσο για να 
μάθω περισσότερα πράγματα,

είναι ένα είδος ερευνητικής διαδικασίας 
για το στούντιο μου,

και ένας τρόπος για να συγκεντρώνομαι.

Όταν οι άνθρωποι αρχίζουν να σκέφτονται
να γίνουν καλλιτέχνες,

έχουν αυτή την εικόνα στο μυαλό τους
πως θα είναι στο στούντιο τους συνέχεια.

Νομίζω πως είναι ειρωνικό ότι όσο
αφιερώνεσαι στην τέχνη ως καριέρα,

τόσο αυξάνεται ο χρόνος που περνάς 
επιβλέποντας τα έργα,

και αντίστοιχα μειώνεται ο χρόνος 
που περνάς στο στούντιο.

Οι ισορροπίες αλλάζουν.

Ίσως έρθει μια μαγική στιγμή όπου 
αυτό θα αλλάξει

και θα έχω βοηθούς πλήρους απασχόλησης
να με βοηθάνε,

αλλά στην πραγματικότητα νομίζω-

ότι η δουλεία του καλλιτέχνη έχει
περισσότερη χαρτούρα απ' όσο θα ήθελα.

Αυτό είναι το πατρόν για το φόρεμα 
της εποχής των πιονέρων.

Το κάνουν όσο πιο εύκολο γίνεται για σένα.

Απλά κόβεις τα κομμάτια του πατρόν,

τα καρφιτσώνεις στο ύφασμα.

και ράβεις εκεί που σου υποδεικνύει.

Έχουμε το μπονέ,

την ποδιά,

το κολάρο σε στυλ Πίτερ Παν,

και αυτά τα φουσκωτά μανίκια.

θα υπάρχει και ένα φόρεμα της εποχής πριν
από τον Εμφύλιο Πόλεμο.

Θα είναι μέρος της έκθεσης Renwick 
Invitational

του Μουσείου Σμιθσόνιαν.

Το Renwick είναι μια αμερικανική γκαλερί,

και είμαι πολύ ενθουσιασμένη.

αλλά τα κοιτάμε μέσα από μια κριτική 
ματιά.

Μου επιτρέπουν να επινοώ μέχρι
και τις πιο παράξενες ιδέες,

και φυσικά δεν συμφωνούν όλοι
με τις ιδέες μου.

Αλλά όταν παίρνω την έγκριση,

μπορώ να κάνω πράγματα που μου
φαίνονται απίστευτα.

Τίποτε δεν είναι χάσιμο χρόνου.