0:00:01.640,0:00:03.180
[Art21 "Extended Play"]

0:00:06.140,0:00:09.860
ผมเป็นคนขี้กังวลมาก[br]ผมกำลังเขียนตัวละครผู้หญิงคนหนีึ่ง

0:00:11.480,0:00:14.060
ผ่านความทรงจำ[br]ผ่านเรื่องราวของเธอ

0:00:16.590,0:00:18.190
มันเป็นเหมือนการทดลอง

0:00:18.480,0:00:21.000
เล่าเรื่องจากจุดยืน[br]ของคนอื่นที่ไม่ใช่ผม

0:00:22.560,0:00:25.160
ซึ่่งอันตรายมากครับ[br][หัวเราะ]

0:00:25.160,0:00:27.720
["คริส แวร์: คนที่ไม่ใช่ตัวตนของเรา"]

0:00:30.500,0:00:32.100
ตอนที่ผมอยู่ในโรงเรียนศิลปะ

0:00:32.100,0:00:34.220
มีคนบอกว่า ผมเขียนรูปผู้หญิงไม่ได้

0:00:36.440,0:00:39.600
นั่นก็ตัดจำนวนมนุษยชาติ[br]ไปครึ่งหนึ่งแล้ว

0:00:41.580,0:00:43.940
ผมจำได้แม่นว่า[br]อาจารย์ท่านหนึ่งบอกผมว่า

0:00:43.940,0:00:47.100
"ถ้าเธอวาดรูปผู้หญิง[br]เธอกำลังยึดครองผู้หญิงด้วยสายตา"

0:00:47.620,0:00:49.820
แล้วคุณไม่วาดรูปผู้หญิง จากนั้น

0:00:49.820,0:00:53.999
ซื้อตรงต่อสิ่งที่เรียกว่า[br]เป็นประสบการณ์อย่างเดียวที่คุณมี

0:00:54.329,0:00:59.840
หรือคุณพยายามขยายความเข้าใจและ[br]ความเห็นออกเห็นใจต่อพื่อนมนุษย์ให้มากขึ้น

0:01:00.820,0:01:03.620
ในฐานะนักเขียนผิวขาว ผมไม่กล้าคิด

0:01:03.620,0:01:07.600
ว่าผมจะสามารถเขียนได้จาก[br]จุดยืนของคนอื่นได้

0:01:11.280,0:01:14.890
ตอนนี้ผมกำลังวาด[br]กิริยาท่าทางของผู้หญิง

0:01:14.890,0:01:16.890
ที่กำลังปัดผมออกจากตา

0:01:16.890,0:01:19.060
แต่ตอนนี้ ดูเหมือนเธอกำลังปวดหัว

0:01:19.880,0:01:23.370
โจแอน โคลทำตัวประหลาดกับผู้หญิงอายุน้อยกว่า

0:01:23.370,0:01:25.409
และนั่นเป็นเพราะว่า เธอคิดว่าเป็นไปได้ที่

0:01:25.409,0:01:27.750
เธออาจจะมีความเกี่ยวข้องกับ[br]ผู้หญิงอายุน้อยกว่าคนนี้

0:01:27.750,0:01:29.880
เพราะเธอเวียนวนอยู่กับ[br]ความทรงจำและความคิด...

0:01:29.880,0:01:31.579
แต่ผู้อ่านยังเห็นจุดนี้ได้ไม่ชัดนัก

0:01:31.579,0:01:34.560
ผมกำลังปรับสมดุลย์อารมณสองสามอย่าง[br]ณ จุดนี้

0:01:34.560,0:01:36.890
ผมพยายามทำให้รู้สึกเหมือนจริง

0:01:36.890,0:01:39.140
ไม่ใช่อะไรที่ไม่สมเห็นสมผล [br]หรือการแสดงไม่สมจริง

0:01:42.160,0:01:46.030
ตัวละครตัวนี้เป็นคุณครูโรงเรียนประถม[br]ที่เป็นคนผิวดำ

0:01:46.030,0:01:50.600
ซึ่งสอนที่โรงเรียนเอกชน[br]ระหว่างปี 1960 และ 1970

0:01:51.990,0:01:54.920
ผมหวังว่าผมสามารถสื่อเรื่องอันซับซ้อน

0:01:54.920,0:01:58.300
เกี่ยวกับสถานการณ์ไม่ธรรมดาที่อาจเกิดขึ้น

0:02:00.670,0:02:03.380
ผมรู้สึกประหม่ามาก[br]เวลาที่เขียนเรื่องแบบนี้

0:02:03.380,0:02:05.400
นี่ผมทำถูกหรือเปล่า[br]นี่ผมทำผิดหรือเปล่า

0:02:05.400,0:02:06.780
มันออกมาสื่อถึงความเห็นอกเห็นใจไหม

0:02:06.780,0:02:09.370
ผมกำลังพูดสิ่งที่ผมเองก็ไม่เข้าใจหรือเปล่า

0:02:09.370,0:02:10.370
อื่น ๆ อีก

0:02:10.370,0:02:13.200
เป็นคำถามที่ซับซ้อนกับนักเขียน

0:02:16.940,0:02:18.500
[คริส][br]--ขอบคุณสำหรับอาหารครับ

0:02:18.960,0:02:19.660
[มาร์นีย์ แวร์][br]--ยินดีค่ะ

0:02:19.660,0:02:20.340
[หัวเราะ]

0:02:20.660,0:02:21.540
[คราร่า แวร์][br]--ป็อป!

0:02:21.540,0:02:22.240
[คริส แวร์][br]--ป็อป!

0:02:22.580,0:02:26.660
อาจารย์หลายท่านของผม[br]จะให้ผมกับเพื่อนร่วมชั้น

0:02:26.670,0:02:29.140
หาเรื่องที่เราสนใจจริงๆ เพียงเรื่องหนึ่ง

0:02:29.140,0:02:30.270
แล้วเขียนเกี่ยวกับเรื่องนั้น

0:02:30.270,0:02:31.410
ผมไม่อยากทำอยากนั้น

0:02:31.410,0:02:34.100
ผมอยากจะเขียนเกี่ยวกับทุกอย่าง...

0:02:34.100,0:02:36.120
หรืออะไรก็ได้[br]เพราะชีวิตเป็นแบบนั้น

0:02:36.120,0:02:37.120
[หัวเราะ]

0:02:39.460,0:02:41.320
..ผมไม่รู้เหมือนกันว่า[br]ผมดูเป็นอย่างไรตอนเคี้ยว

0:02:41.320,0:02:42.800
..แต่บอกได้เลยว่าไม่อยากรู้หรอก

0:02:45.660,0:02:48.239
ขึ้นอยู่กับผมที่เป็นศิลปินเป็นคนตัดสินใจ

0:02:48.239,0:02:51.830
ว่าผมสามารถพยายามรู้สึก[br]ผ่านอีกคนหนึ่งมากเท่าใด

0:02:51.830,0:02:54.080
แล้วไม่ให้รู้สึก

0:02:54.080,0:02:56.400
อ่อนไหวเกินไปหรือไม่สมจริง

0:03:00.720,0:03:04.820
อย่างไรก็ตาม ผมพยายามออกจากข้อจำกัด[br]และความเข้าใจ

0:03:04.820,0:03:08.020
ความรู้สึกของผมต่อคนอื่น[br]จากสิ่งที่ผมทำ

0:03:12.280,0:03:14.980
แล้วเสี่ยงกับความล้มเหลว ขายหน้า

0:03:14.980,0:03:16.720
แต่มันคือสิ่งที่คุณต้องเสี่ยง

0:03:25.420,0:03:27.380
ศิลปะคือการพยายามค้นหา

9:59:59.000,9:59:59.000
ว่าความรู้สึกของคุณในตอนนี้[br]เหมือนกับความรู้สึกของผมหรือเปล่า