1
00:00:00,903 --> 00:00:07,804
( کلیک)

2
00:00:07,804 --> 00:00:12,420
من با تومور شبکیه چشم دوطرفه متولد شدم،

3
00:00:12,420 --> 00:00:14,353
سرطان شبکیه.

4
00:00:15,313 --> 00:00:18,419
چشم راست من در سن هفت ماهگی

5
00:00:18,419 --> 00:00:21,336
تخلیه شد.

6
00:00:21,336 --> 00:00:25,763
و در سن ۱۳ ماهگی 
چشم چپ من را بیرون آوردند.

7
00:00:25,763 --> 00:00:31,148
اولین کاری که پس از بیداری از جراحی کردم

8
00:00:31,148 --> 00:00:34,780
بالا رفتن از گهوارهام

9
00:00:34,780 --> 00:00:39,359
و چرخیدن در اطراف اتاق مراقبتهای ویژه بود،

10
00:00:39,359 --> 00:00:43,208
احتمالا دنبال این بودم که چه کسی اینکار را با من کرده.

11
00:00:43,208 --> 00:00:45,066
( خنده تماشاگران)

12
00:00:46,966 --> 00:00:50,127
بدیهی بود که بدون داشتن چشم

13
00:00:50,127 --> 00:00:53,702
چرخیدن در اطراف اتاق مشکلی برای من نبود.

14
00:00:53,702 --> 00:00:56,337
مشکل گیر افتادن بود.

15
00:00:57,557 --> 00:01:00,731
برداشت کلی در مورد نابینایی

16
00:01:00,731 --> 00:01:04,221
برای افراد نابینا

17
00:01:04,221 --> 00:01:07,753
خیلی ترسناک تر از خود نابینایی است.

18
00:01:09,283 --> 00:01:13,230
برای لحظهای در مورد برداشت 
خودتان در مورد نابینایی فکر کنید.

19
00:01:13,230 --> 00:01:17,296
در مورد واکنشتان هنگامی که من ابتدا وارد صحنه شدم فکر کنید

20
00:01:17,296 --> 00:01:21,347
یا اینکه به چشماندازی که از نابینایی خودتان فکر کنید،

21
00:01:21,347 --> 00:01:25,264
یا نابیناشدن کسی را که دوست دارید.

22
00:01:25,264 --> 00:01:30,704
وحشت غیرقابل درکی در وجود همه ماست،

23
00:01:30,704 --> 00:01:33,159
زیرا تصور میشود که نابینایی

24
00:01:33,159 --> 00:01:38,829
تجسمی از جهل و ناآگاهی است،

25
00:01:38,829 --> 00:01:46,630
قرار گرفتن در معرض بیچارهگی به سوی
نابسامانیهای ناشی از تاریکی ناشناخته است.

26
00:01:46,630 --> 00:01:48,460
چه شاعرانه.

27
00:01:49,440 --> 00:01:52,801
خوشبختانه برای من،
پدر و مادرم شاعرانه نبودند.

28
00:01:52,801 --> 00:01:54,676
آنها عملگرا بودند.

29
00:01:54,676 --> 00:02:01,293
آنها درک کرده بودند که این بیخبری و ترس
مسائل مربوط به ذهن هستند،

30
00:02:01,293 --> 00:02:05,282
و ذهن سازگارپذیر است.

31
00:02:05,282 --> 00:02:08,983
آنها باور داشتند که من باید بزرگ شوم

32
00:02:08,983 --> 00:02:13,814
تا از آزادی و مسئولیت مانند هرفرد دیگری لذت ببرم.

33
00:02:13,814 --> 00:02:16,275
به زبان خودشان، من باید از این موضوع بگذرم--

34
00:02:16,275 --> 00:02:19,062
همانطور که من در ۱۸ سالگی از خانه رفتم --

35
00:02:19,062 --> 00:02:21,035
من مالیات میدهم--

36
00:02:21,035 --> 00:02:24,835
شکر خدا--
(خنده تماشاگران)

37
00:02:24,875 --> 00:02:30,786
و آنها تفاوت بین عشق و ترس را میشناختند.

38
00:02:30,786 --> 00:02:35,710
ترس ما را از حرکت در رویاویی
با چالش ها وا میدارد.

39
00:02:35,710 --> 00:02:38,612
آنها میدانستند که این نابینایی چالش بزرگی را دربرخواهد داشت.

40
00:02:38,612 --> 00:02:41,666
من با ترس بزرگ نشدم.

41
00:02:41,666 --> 00:02:45,415
آنها آزادی مرا در اولویت برای همه چیز قرار دادند،

42
00:02:45,415 --> 00:02:48,535
زیرا این کاری است که عشق انجام می دهد.

43
00:02:48,535 --> 00:02:52,764
خوب بگذریم،
چگونه امروز را مدیریت می کنم؟

44
00:02:54,044 --> 00:02:57,419
جهان یک اتاق بزرگ مراقبت ویژه است.

45
00:02:57,419 --> 00:03:01,320
خوشبختانه، من عصای تکیه بلندم را دارم،

46
00:03:01,320 --> 00:03:04,014
بلندتر از عصاهایی که بیشتر نابینایان از آنها استفاده میکنند.

47
00:03:04,014 --> 00:03:07,357
من به این عصای آزادی می گویم.

48
00:03:07,357 --> 00:03:08,913
برای مثال، این من را از محل

49
00:03:08,913 --> 00:03:14,529
ناخوشایند لبه صحنه نگه میدارد. (خنده تماشاگران)

50
00:03:15,279 --> 00:03:17,242
من میتوانم لبه بر آمده را ببینم.

51
00:03:18,282 --> 00:03:21,509
آنها زودتر ما را در مورد 
حوادث قابل تصوری

52
00:03:21,509 --> 00:03:25,100
که برای سایر سخنرانان در
بالای صحنه اتفاق افتاده آگاه کردند.

53
00:03:25,100 --> 00:03:27,121
من به موارد قبلی توجهای نمیکنم.

54
00:03:28,491 --> 00:03:30,425
اما فراتر از آن،

55
00:03:30,425 --> 00:03:33,552
خیلی از شما شاید شنیده باشید که من هنگامی که روی 
صحنه می آمدم کلیک کلیک می کردم--

56
00:03:33,552 --> 00:03:34,619
( کلیک)--

57
00:03:34,619 --> 00:03:36,488
با زبانم.

58
00:03:36,488 --> 00:03:39,666
این فلش صداست

59
00:03:39,666 --> 00:03:43,776
که بیرون میرود و با انعکاس از تمامی
سطوح اطراف به من بازمیگردد،

60
00:03:43,776 --> 00:03:48,908
شبیه سونار خفاش (ابزاری که با استفاده از رفت و برگشت صدا محل جسم را می یابد)

61
00:03:48,908 --> 00:03:52,718
و با الگو و برخی جزئیات به من بازمیگردد،

62
00:03:52,718 --> 00:03:55,585
خیلی شبیه حالت نور برای شما.

63
00:03:55,585 --> 00:03:58,793
و مغز من٬ به خاطر کمک والدینم٬

64
00:03:58,793 --> 00:04:03,298
با استفاده ازالگوهایی که از این اطلاعات دریافت میکنم،


65
00:04:03,298 --> 00:04:08,548
توسط قشر بینایی برای تصور کردن فعال می شود،
که به آن سیستم تصوری میگویم،

66
00:04:08,548 --> 00:04:11,288
خیلی شبیه کاری که مغز شما میکند.

67
00:04:11,288 --> 00:04:14,584
من به این فرآیند فلش سونار می گویم.

68
00:04:14,604 --> 00:04:20,322
من اینگونه یاد گرفتم که باوجود نابینایی

69
00:04:20,322 --> 00:04:23,498
سفرم زندگیم را

70
00:04:23,498 --> 00:04:27,538
از میان تاریکی ناشناختهی چالش های خودم هدایت کنم،

71
00:04:27,538 --> 00:04:31,439
که به من اسم

72
00:04:31,439 --> 00:04:35,154
"بتمن فوق العاده "را داد. ( مرد خفاشی فوق العاده)

73
00:04:35,154 --> 00:04:37,708
بتمن را من قبول می کنم.

74
00:04:37,708 --> 00:04:41,098
خفاش ها بامزه اند. بتمن هم بامزه هست.

75
00:04:41,098 --> 00:04:46,766
اما من بزرگ نشدم تا فکر کنم که به هر شکلی
من آدم فوقالعادهای هستم.

76
00:04:47,856 --> 00:04:51,884
همواره خودم را مثل بقیه دیدم

77
00:04:51,884 --> 00:04:58,200
که تاریکی ناشناختهها را با چالش های خودشان هدایت می کنند.

78
00:04:58,200 --> 00:05:01,008
آیا این فوق العاده نیست؟

79
00:05:01,008 --> 00:05:04,824
من از چشمانم استفاده نمیکنم. من از مغزم استفاده می کنم.

80
00:05:04,834 --> 00:05:07,317
حال٬ کسی، جایی،

81
00:05:07,317 --> 00:05:11,144
باید فکر کنه که این فوق العاده هست،
در غیر اینصورت من اینجا نبودم،

82
00:05:11,144 --> 00:05:14,183
اما اجازه دهید برای لحظه ای به این توجه کنیم.

83
00:05:15,013 --> 00:05:17,739
هر شخصی خارج از اینجا

84
00:05:17,739 --> 00:05:22,428
که با چالش روبرو است و یا تا بحال با 
چالشی روبرو شده

85
00:05:22,428 --> 00:05:24,160
دستش را بالا کند.

86
00:05:25,470 --> 00:05:27,490
وای، بسیار خوب.

87
00:05:27,490 --> 00:05:30,462
دستهای زیادی بالا هستند، یک لحظه،
بگذارید بشمارم.


88
00:05:30,462 --> 00:05:32,503
( کلیک)

89
00:05:33,713 --> 00:05:36,731
این وقت میبرد.
( کلیک) ( خنده تماشاگران)

90
00:05:36,731 --> 00:05:38,205
بسیار خوب، دستهای زیادی بالا هستند.

91
00:05:38,205 --> 00:05:40,609
بالا نگه شان دارید. من ایده ای دارم.

92
00:05:40,609 --> 00:05:46,302
کسانی از شما که با مغزشان این چالشها را هدایت میکنند،

93
00:05:46,302 --> 00:05:49,243
دست هایشان را پائین بیاورند.

94
00:05:50,423 --> 00:05:53,024
بسیار خوب،کسانی که هنوز دستهایش بالاست

95
00:05:53,024 --> 00:05:58,262
با خودشان در چالش هستند. (خنده تماشاگران)

96
00:05:58,262 --> 00:06:00,839
خُب همه ما با چالشها روبرو میشویم،

97
00:06:00,839 --> 00:06:04,577
و همه ما با تاریکی ناشناختهها مواجه میشویم،

98
00:06:04,577 --> 00:06:08,920
که برای بیشتر چالشها واگیردار است
و ما به همین دلیل است که بیشتر از آن می ترسیم، درسته؟

99
00:06:08,920 --> 00:06:12,773
اما همه ما مغز داریم

100
00:06:12,773 --> 00:06:17,069
که به ما اجازه میدهد

101
00:06:17,069 --> 00:06:23,456
که سفرمان را از میان این چالشها هدایت کنیم. درسته؟

102
00:06:24,151 --> 00:06:28,284
شاهد: من اینجا آمدم

103
00:06:28,284 --> 00:06:35,254
و ---( کلیک)-- آنها به من نمیگویند

104
00:06:35,254 --> 00:06:38,152
که تریبون کجاست.

105
00:06:38,152 --> 00:06:41,066
خُب شما نمیتوانید به اعضا تد اعتماد کنید.

106
00:06:42,796 --> 00:06:44,653
گفتند،"خودت پیدایش کن"

107
00:06:44,653 --> 00:06:48,063
خب--( خنده تماشاگران)

108
00:06:49,413 --> 00:06:52,525
بازخورد سیستم صوتی عمومی اصلا کمکی نمیکند.

109
00:06:52,525 --> 00:06:55,934
خُب حالا من یک چالش به شما ارائه کردم.

110
00:06:55,934 --> 00:06:59,850
خب اگر همه شما چشمانتان را برای یک لحظه ببندید، درسته؟

111
00:06:59,850 --> 00:07:03,507
کمی از فلش سونار را یاد میگیرید.

112
00:07:03,507 --> 00:07:05,017
من صدایی می سازم.

113
00:07:05,017 --> 00:07:08,562
و این پنل را جلوی صورتم میگیرم،
اما این را حرکت نمی دهم.

114
00:07:08,562 --> 00:07:11,486
تنها برای چند لحظه به صدا گوش دهید.

115
00:07:13,236 --> 00:07:19,228
شششششششش.

116
00:07:19,228 --> 00:07:21,293
بسیار خوب، چیز جالبی اتفاق نیفتاد.

117
00:07:21,293 --> 00:07:24,032
حالا، به همان صدا دقیقاً گوش بدهید

118
00:07:24,032 --> 00:07:25,816
هنگامی که من پنل را حرکت میدهم.

119
00:07:27,146 --> 00:07:33,111
ششششششش.
(صدا بالاتر و پائین تر میآید)

120
00:07:38,266 --> 00:07:41,609
شما قدرت تاریکی را نمی دانید.

121
00:07:41,609 --> 00:07:43,421
( خنده تماشاگران)

122
00:07:43,421 --> 00:07:45,812
نمیتوانم مقاومت کنم.

123
00:07:47,832 --> 00:07:50,479
چشمانتان را بسته نگهدارید

124
00:07:50,479 --> 00:07:52,327
زیرا، آیا تفاوت را شنیدید؟

125
00:07:52,327 --> 00:07:55,425
بسیار خوب، حالا بگذارید مطمئن شویم.

126
00:07:55,425 --> 00:07:57,224
برای چالش شما،

127
00:07:57,224 --> 00:08:02,308
شما به من بگویید، تنها بگویید "حالا "
هنگامی که پنل شروع به حرکت می کند.

128
00:08:02,308 --> 00:08:05,300
ما به آرامی اینکار را میکنیم.

129
00:08:08,160 --> 00:08:11,823
ششششششش.

130
00:08:11,823 --> 00:08:13,888
حاضرین: حالا.
دنیل کیش: خوبه. عالیه.

131
00:08:13,888 --> 00:08:15,381
چشمهایتان را باز کنید.

132
00:08:15,381 --> 00:08:19,915
خوبه، تنها برای چند سانتیمتر.

133
00:08:19,915 --> 00:08:22,045
شما تفاوت را تشخیص دهید.

134
00:08:22,045 --> 00:08:24,488
شما سونار را تجربه کردید.

135
00:08:25,528 --> 00:08:28,547
شما همه نابینایان خوبی خواهید شد.
(خنده تماشاگران)

136
00:08:28,547 --> 00:08:31,240
بگذارید نگاهی کنیم به این که

137
00:08:31,240 --> 00:08:34,584
وقتی به این روند فعال سازی

138
00:08:34,584 --> 00:08:39,111
زمان و توجه داده شود چه اتفاقی می افتد .

139
00:08:39,111 --> 00:08:42,292
( ویدئو) خوان رویز: مثل اینکه
شما می تواند با چشمهایتان ببینید

140
00:08:42,292 --> 00:08:45,497
و ما میتوانیم با گوشهایمان ببینیم.

141
00:08:45,497 --> 00:08:48,561
برایان بوشوی: لذت کمتر و بیشتر از این اهمیتی ندارد،

142
00:08:48,561 --> 00:08:51,487
مهم لذت بردن متفاوت از آن است.

143
00:08:51,487 --> 00:08:54,529
زن: این ادامه دارد.
دنیل کیش: درسته

144
00:08:54,529 --> 00:08:58,337
زن: و سپس به تدریج دوباره پائین میاید.

145
00:08:58,337 --> 00:08:59,950
دنیل کیش: درسته!
زن: شگفتانگیزه.

146
00:08:59,950 --> 00:09:04,246
می توانیم مثل اینکه خودرو را ببینم. مادر مقدس!

147
00:09:09,981 --> 00:09:12,048
مرد دوم: من دوست دارم نابینا باشم.

148
00:09:12,048 --> 00:09:15,716
اگر فرصت انتخاب داشته باشم، صادقانه میگویم
به بینایی برنمیگشتم.

149
00:09:15,716 --> 00:09:19,176
مرد سوم: برای هدف بزرگتر،
با موانع بیشتری برخورد می کنید

150
00:09:19,176 --> 00:09:21,777
طرف دیگر این هدف

151
00:09:21,777 --> 00:09:23,425
پیروزیست.

152
00:09:23,425 --> 00:09:28,580
(به ایتالیایی)

153
00:09:28,580 --> 00:09:38,355
( تشویق )

154
00:09:38,355 --> 00:09:42,245
دنیل کیش: ایا به نظر میرسد که اینها ترسیدهاند؟

155
00:09:42,245 --> 00:09:44,067
نه خیلی.

156
00:09:44,067 --> 00:09:46,853
ما آموزش فعال سازی را

157
00:09:46,853 --> 00:09:50,382
برای دهها هزار نابینا با پیشینههای مختلف

158
00:09:50,382 --> 00:09:52,820
از تقریبا ۴۰ کشور جهان ارايه کردیم.

159
00:09:52,820 --> 00:09:57,302
هنگامی که مردم نابینا یاد میگیرند که ببینند،

160
00:09:57,302 --> 00:10:00,320
مردم بینا الهام میگیرند

161
00:10:00,320 --> 00:10:05,377
که یادبگیرند که بهتر، روشنتر و با ترس کمتر ببینند،

162
00:10:06,627 --> 00:10:12,533
زیرا با نشان دادن این نمونه ها استعداد بیکران درون ما

163
00:10:12,533 --> 00:10:19,046
ما را برای هر چالشی برای عبور
از هرنوع تاریکی هدایت می کند،


164
00:10:19,046 --> 00:10:22,332
تا هر چیز غیر قابل تصوری را کشف کند

165
00:10:22,332 --> 00:10:27,695
زمانی که ما فعال می شویم.

166
00:10:27,695 --> 00:10:33,709
من برای همه شما سفرزندگی فعالی را آرزو می کنم.

167
00:10:33,709 --> 00:10:35,474
بسیار سپاسگزارم.

168
00:10:35,474 --> 00:10:42,695
( تشویق)

169
00:10:43,716 --> 00:10:46,162
کریس اندسون: دنیل، دوست من.

170
00:10:46,162 --> 00:10:51,297
همانطور که میدانم میتوانی ببینی، 
تحسین و تشویق بسیار جذابی در TED ( برای توست)

171
00:10:51,297 --> 00:10:54,281
برای سخنرانی فوق العاده ات بسیار سپاسگزارم.

172
00:10:54,281 --> 00:10:59,530
فقط یک سوال دیگر درباره دنیای تو،
دنیای درونیت که ساختی.

173
00:10:59,530 --> 00:11:05,095
ما فکر میکنیم که ما چیزهایی در دنیا داریم 
که تو به عنوان یک فرد نابینا نداری،

174
00:11:05,095 --> 00:11:06,819
اما دنیای تو چگونه است؟

175
00:11:06,819 --> 00:11:09,582
تو چه چیزی را در دنیای خودت داری که ما نداریم؟

176
00:11:09,582 --> 00:11:12,717
دنیل کیش: من زاویه بینایی ۳۶۰ درجه دارم،

177
00:11:12,717 --> 00:11:16,618
خب سونار من در پشت سرم همانطور کار می کند
که در جلو رویم کار می کند.

178
00:11:16,618 --> 00:11:18,499
این در هر گوشهای کار می کند.

179
00:11:18,499 --> 00:11:21,238
بر روی سطح نیز کار می کند.

180
00:11:22,448 --> 00:11:27,229
بطور کلی، این یک نوع هندسه سه بعدی نامنظم هست.

181
00:11:27,229 --> 00:11:31,269
یکی از شاگردانم، که حالا خودش مربی هست،

182
00:11:31,269 --> 00:11:34,195
هنگامی که دیدش را از دست داد،
بعد از چند ماه

183
00:11:34,195 --> 00:11:36,447
او در خانه سه طبقهاش زندگی میکرد

184
00:11:36,447 --> 00:11:40,464
و متوجه شد که میتواند همه صداها را در خانه بشنود:

185
00:11:40,464 --> 00:11:44,643
گفتگوها، وجود افراد در آشپزخانه، در حمام،

186
00:11:44,643 --> 00:11:47,337
چند طبقه دورتر و چند دیوار دورتر.

187
00:11:47,337 --> 00:11:50,889
او گفت چیزی شبیه بینایی اشعه ایکس.

188
00:11:50,889 --> 00:11:54,511
کریس اندرسون: جایی که الان هستی را چگونه تصور می کنی؟

189
00:11:54,511 --> 00:11:57,530
چگونه این سالن را تصور می کنی؟

190
00:11:57,530 --> 00:12:03,033
دنیل کیش: رک بگم٬ تعداد زیادی بلندگو حس میکنم.

191
00:12:04,453 --> 00:12:08,709
جالبه.
هنگامی که مردم صدا تولید می کنند٬

192
00:12:08,709 --> 00:12:13,864
می خندند، تکان می خورند،
چیزی می خورند یا اینکه هوا از بینیشان رد می کنند

193
00:12:13,864 --> 00:12:16,557
یا هر چیز دیگری، من می شنوم.

194
00:12:16,557 --> 00:12:19,738
من هر حرکت کوچک یک فرد بینا را می شنوم.

195
00:12:19,738 --> 00:12:22,501
هیچکدام از اینها از توجه من به دور نیستند.

196
00:12:22,501 --> 00:12:24,355
با چشم انداز سونار،

197
00:12:24,355 --> 00:12:30,209
اندازه اتاق، انحناهای حاضرین در اطراف صحنه،

198
00:12:30,209 --> 00:12:33,847
و ارتفاع اتاق.

199
00:12:33,847 --> 00:12:37,127
همانطور که گفتم، همه نوع اجسام سه بعدی

200
00:12:37,127 --> 00:12:38,544
در اطراف من هست.

201
00:12:38,544 --> 00:12:40,830
کریس: خُب، دنیل، تو کار فوق العادهای را

202
00:12:40,830 --> 00:12:43,655
برای کمک به ما کردی تا جهان را به شیوه ای متفاوت ببینیم.

203
00:12:43,655 --> 00:12:45,825
حقیقتا، برای این بسیار سپاسگزارم.
سپاسگزارم.

204
00:12:45,825 --> 00:12:50,214
( تشویق تماشاگران)