WEBVTT

00:00:01.525 --> 00:00:04.632
ผมขอเริ่มด้วยคำถามง่าย ๆ

00:00:06.000 --> 00:00:09.670
ทำไมคนจนถึงมักตัดสินใจแย่ ๆ

00:00:11.742 --> 00:00:13.293
ผมรู้ว่าคำถามนี้โหด

00:00:13.427 --> 00:00:15.322
แต่ลองมาดูข้อมูลก่อน

00:00:15.416 --> 00:00:17.259
คนจนกู้ยืมมาก ออมน้อย

00:00:17.259 --> 00:00:18.942
สูบบุหรี่จัด ออกกำลังกายน้อย

00:00:18.956 --> 00:00:19.956
ดื่มเหล้าหนัก

00:00:19.956 --> 00:00:21.426
แถมกินอาหารไม่ค่อยมีประโยชน์

00:00:22.272 --> 00:00:23.283
ทำไมกันล่ะ

NOTE Paragraph

00:00:24.451 --> 00:00:26.002
คำอธิบายพื้นฐาน

00:00:26.002 --> 00:00:29.252
ถูกสรุปไว้โดยมาร์กาเรต แธตเชอร์
นายกรัฐมนตรีอังกฤษ

00:00:29.406 --> 00:00:32.791
เธอเรียกความยากจนว่า
"ความบกพร่องทางบุคลิกภาพ"

NOTE Paragraph

00:00:32.815 --> 00:00:34.365
(เสียงหัวเราะ)

NOTE Paragraph

00:00:34.679 --> 00:00:36.585
เรียกง่าย ๆ ว่า การขาดอุปนิสัยที่ดี

NOTE Paragraph

00:00:37.465 --> 00:00:41.456
แต่ผมเชื่อว่าคนไม่มาก
ที่จะใช้คำทื่อ ๆ แบบนั้น

00:00:42.497 --> 00:00:46.347
แต่แนวคิดที่ว่าพวกคนจนน่ะผิดปกติ

00:00:46.371 --> 00:00:48.354
ไม่ได้มีแค่คุณแธตเชอร์คนเดียวที่เชื่อ

00:00:49.285 --> 00:00:52.488
พวกคุณบางคนอาจคิดว่า
คนจนควรต้องรับผิดชอบ

00:00:52.512 --> 00:00:54.265
ในความผิดพลาดของตัวเอง

00:00:54.289 --> 00:00:58.186
บางคนอาจแย้งว่า
เราควรช่วยให้พวกเขาตัดสินใจดีขึ้น

00:00:58.854 --> 00:01:02.083
แต่ทั้งสองฝ่ายก็มีสมมติฐานเดียวกัน

00:01:02.650 --> 00:01:05.224
คือพวกคนจนน่ะผิดปกติ

00:01:06.057 --> 00:01:07.915
ถ้าหากเราเปลี่ยนพวกเขาได้

00:01:07.939 --> 00:01:10.091
ถ้าสามารถสอนวิธีใช้ชีวิตให้พวกเขา

00:01:10.091 --> 00:01:11.808
ถ้าเพียงแต่พวกเขารับฟัง

00:01:13.233 --> 00:01:14.930
ด้วยความสัตย์จริงนะครับ

00:01:14.954 --> 00:01:18.292
ตัวผมก็คิดแบบนั้นอยู่นานพอสมควร

00:01:19.078 --> 00:01:21.192
ผมเพิ่งมาตระหนักไม่กี่ปีมานี้เอง

00:01:21.192 --> 00:01:25.109
ว่าที่ผมคิดว่ารู้เกี่ยวกับ
ความยากจน นั้นผิด

NOTE Paragraph

00:01:26.286 --> 00:01:28.937
ทุกอย่างเริ่มขึ้นเมื่อผมบังเอิญพบงานวิจัย

00:01:28.961 --> 00:01:30.569
โดยนักจิตวิทยาอเมริกันกลุ่มหนึ่ง

00:01:30.593 --> 00:01:33.146
พวกเขาเดินทาง 8,000 ไมล์ ไปที่อินเดีย

00:01:33.170 --> 00:01:34.935
เพื่อทำการศึกษาที่น่าสนใจอย่างยิ่ง

00:01:35.245 --> 00:01:38.013
เป็นการทดลองกับชาวไร่อ้อย

00:01:38.838 --> 00:01:42.186
คุณควรทราบว่าชาวไร่เหล่านี้
ได้เงินราว 60 เปอร์เซนต์

00:01:42.210 --> 00:01:44.343
ของรายได้ทั้งปี
ในคราวเดียว

00:01:44.367 --> 00:01:46.075
ทันทีหลังจากเก็บเกี่ยว

00:01:46.099 --> 00:01:49.639
ซึ่งแสดงว่าพวกเขาเป็นคนจนช่วงนึง

00:01:49.663 --> 00:01:51.457
และเป็นคนรวยในอีกช่วงหนึ่ง

00:01:52.595 --> 00:01:56.651
นักวิจัยขอให้พวกเขาทำแบบทดสอบไอคิว
ก่อนและหลังการเก็บเกี่ยว

00:01:57.902 --> 00:02:01.922
สิ่งที่พวกเขาค้นพบทำให้ผมถึงกับอึ้ง

00:02:03.159 --> 00:02:07.608
ช่วงก่อนเก็บเกี่ยว
ชาวบ้านทำคะแนนได้ต่ำกว่ามาก

00:02:08.457 --> 00:02:10.757
การดำรงชีวิตอย่างยากจนส่งผลให้

00:02:10.781 --> 00:02:14.149
ไอคิวลดลง 14 แต้ม

00:02:14.173 --> 00:02:16.042
เพื่อให้คุณเห็นภาพชัด

00:02:16.066 --> 00:02:18.507
มันเทียบได้กับการอดนอนหนึ่งคืน

00:02:18.531 --> 00:02:20.704
หรือมีอาการโรคพิษสุราเรื้อรัง

NOTE Paragraph

00:02:22.465 --> 00:02:24.249
หลังจากนั้นไม่กี่เดือน ผมได้ข่าวว่า

00:02:24.249 --> 00:02:28.515
เอลดาร์ ชาฟีร์ อาจารย์มหาวิทยาลัยพรินซ์ตัน
และหนึ่งในผู้เขียนของการศึกษานี้

00:02:28.539 --> 00:02:30.858
จะมาฮอลแลนด์ ประเทศที่ผมอาศัยอยู่

00:02:30.882 --> 00:02:32.284
เราพบกันที่อัมสเตอร์ดัม

00:02:32.308 --> 00:02:35.859
เพื่อพูดถึงทฤษฎีระดับปฏิวัติวงการของเขา
ที่ว่าด้วยความยากจน

00:02:36.390 --> 00:02:38.493
ผมขอสรุปเนื้อหาด้วยคำสองคำ

00:02:39.415 --> 00:02:41.432
ความขาดแคลนทางความคิด

00:02:42.647 --> 00:02:44.801
กลายเป็นว่าคนมีพฤติกรรมต่างออกไป

00:02:44.825 --> 00:02:47.311
เมื่อเข้าใจว่าตนขาดแคลนบางอย่าง

00:02:47.335 --> 00:02:49.550
สิ่งนั้นจะเป็นอะไรไม่ใช่สาระสำคัญ

00:02:49.574 --> 00:02:52.587
ไม่ว่าจะเป็นการมีเวลา เงิน
หรืออาหาร ไม่เพียงพอ

NOTE Paragraph

00:02:53.080 --> 00:02:54.738
คุณทุกคนเข้าใจความรู้สึกนี้ดี

00:02:54.762 --> 00:02:56.725
เวลามีงานล้นมือเต็มไปหมด

00:02:56.749 --> 00:02:58.765
หรือเวลาไม่ยอมไปพักกินข้าว

00:02:58.789 --> 00:03:00.452
แล้วระดับน้ำตาลในเลือดตก

00:03:00.476 --> 00:03:03.304
จิตใจคุณจะจดจ่อแต่สิ่งที่คุณขาด

00:03:03.328 --> 00:03:05.338
แซนวิชที่ต้องได้กินเดี๋ยวนี้

00:03:05.362 --> 00:03:07.624
การประชุมที่จะเริ่มในอีกห้านาที

00:03:07.648 --> 00:03:10.527
หรือหนี้ที่ต้องจ่ายพรุ่งนี้

00:03:11.048 --> 00:03:14.264
ดังนั้น การคิดเรื่องระยะยาว
จึงยังไม่อยู่ในสมอง

00:03:15.835 --> 00:03:18.366
คุณอาจจะเทียบกับคอมพิวเตอร์เครื่องใหม่

00:03:18.390 --> 00:03:20.577
ที่เปิดโปรแกรมหนัก ๆ เป็นสิบตัว

00:03:21.201 --> 00:03:23.974
เครื่องจะทำงานช้าลงเรื่อย ๆ 
และผิดพลาดบ่อย

00:03:23.998 --> 00:03:25.820
จนสุดท้ายก็ค้างไป

00:03:25.844 --> 00:03:27.950
ซึ่งไม่ใช่เพราะเครื่องไม่ดี

00:03:27.974 --> 00:03:30.594
แต่เพราะมันต้องทำหลายอย่าง
พร้อม ๆ กันต่างหาก

00:03:31.459 --> 00:03:34.327
คนจนก็ประสบปัญหาแบบนี้เช่นกัน

00:03:34.834 --> 00:03:37.624
ไม่ได้ตัดสินโง่ ๆ เพราะพวกเขาโง่

00:03:37.648 --> 00:03:39.570
แต่เพราะสภาพแวดล้อมที่พวกเขาอยู่

00:03:39.594 --> 00:03:41.938
ทำให้ไม่ว่าใครก็คงตัดสินใจโง่ ๆ เช่นกัน

NOTE Paragraph

00:03:42.542 --> 00:03:45.490
ตอนนั้นเอง ผมถึงได้เข้าใจขึ้นมาว่า

00:03:45.514 --> 00:03:49.480
ทำไมโครงการขจัดความยากจน
ของพวกเราจึงไม่ได้ผล

00:03:50.647 --> 00:03:55.171
เช่น การลงทุนด้านการศึกษามักไม่ได้ผล

00:03:55.195 --> 00:03:58.007
ความยากจนไม่ใช่การขาดความรู้

00:03:58.760 --> 00:04:01.315
ผลวิเคราะห์จากการศึกษา 201 ชิ้น

00:04:01.339 --> 00:04:03.651
ว่าด้วยประสิทธิผลใน
การสอนเรื่องการจัดการเงิน

00:04:03.675 --> 00:04:07.424
ได้ข้อสรุปว่ามันแทบไม่มีผลใด ๆ

00:04:07.448 --> 00:04:08.893
อย่าเข้าใจผมผิดนะครับ

00:04:08.917 --> 00:04:11.413
นี่ไม่ได้หมายความว่า
คนจนไม่ได้เรียนรู้อะไรเลย

00:04:11.437 --> 00:04:13.342
พวกเขาฉลาดมากขึ้นแน่นอน

00:04:14.012 --> 00:04:15.650
แต่แค่นั้นมันไม่พอครับ

00:04:15.674 --> 00:04:18.676
หรืออย่างที่อาจารย์ชาร์ฟีร์บอกผม

00:04:18.700 --> 00:04:20.684
"เหมือนเวลาเราสอนคนว่ายน้ำ

00:04:20.708 --> 00:04:23.734
แล้วโยนเขาลงทะเลตอนมรสุมเข้า"

NOTE Paragraph

00:04:24.688 --> 00:04:26.283
ผมยังจำภาพตัวเองนั่งอึ้ง

00:04:27.203 --> 00:04:28.458
งุนงง

00:04:29.291 --> 00:04:30.448
แล้วจู่ ๆ ก็นึกขึ้นได้ว่า

00:04:30.472 --> 00:04:32.775
เราควรจะเข้าใจเรื่องนี้
ตั้งแต่หลายสิบปีก่อนแล้ว

00:04:32.775 --> 00:04:35.840
นักจิตวิทยาไม่เห็นต้องใช้
กรรมวิธีซับซ้อนสแกนสมอง

00:04:35.840 --> 00:04:37.923
แค่ต้องวัดไอคิวชาวไร่อ้อย

00:04:37.923 --> 00:04:40.655
แบบทดสอบไอคิว
ก็มีมามากกว่าร้อยกว่าปีแล้ว

00:04:41.219 --> 00:04:44.928
ผมนึกออกด้วยซ้ำ ว่าเคยอ่าน
เรื่องจิตวิทยาของความยากจนมาก่อน

00:04:45.547 --> 00:04:49.221
จอร์จ ออร์เวลล์
นักเขียนชั้นครูตลอดกาลคนหนึ่ง

00:04:49.245 --> 00:04:52.148
เคยสัมผัสความยากจนในทศวรรษ 1920

00:04:52.856 --> 00:04:55.034
เขาเขียนไว้ว่า "แก่นแท้ของความยากจน"

00:04:55.058 --> 00:04:57.992
คือมัน "ทำลายอนาคตจนไม่เหลือซาก"

00:04:59.147 --> 00:05:01.334
เขาพรึงเพริดมากที่ ผมขอยกคำพูดนะ

00:05:01.926 --> 00:05:04.752
"ผู้คนไม่ตระหนักในข้อนี้
แล้วต่างถือสิทธิเทศนาคุณ

00:05:04.844 --> 00:05:08.009
และสวดภาวนาให้คุณ
ทันทีที่รายได้คุณลดต่ำกว่าจุด ๆ หนึ่ง"

NOTE Paragraph

00:05:08.907 --> 00:05:12.812
คำพูดของเขายังใช้ได้จนถึงทุกวันนี้

00:05:15.145 --> 00:05:17.126
แน่นอน คำถามสำคัญก็คือ

00:05:17.150 --> 00:05:18.490
เราทำอะไรได้บ้าง

00:05:18.514 --> 00:05:21.309
นักเศรษฐศาสตร์สมัยใหม่
มีคิดทางแก้เก็บไว้บ้าง

00:05:21.333 --> 00:05:23.392
เราสามารถช่วยจัดการปัญหางานเอกสาร

00:05:23.416 --> 00:05:26.398
หรือส่งข้อความเตือนให้ไปจ่ายหนี้

00:05:26.422 --> 00:05:31.129
นักการเมืองสมัยใหม่นิยมมาก
กับทางแก้จำพวกนี้

00:05:31.153 --> 00:05:32.856
นั่นเพราะ

00:05:32.880 --> 00:05:35.120
มันแทบจะไม่มีค่าใช้จ่ายไงครับ

00:05:36.135 --> 00:05:40.145
ผมว่าทางแก้แบบนี้เป็นภาพแทนยุคเราได้ดี

00:05:40.169 --> 00:05:42.346
ยุคที่เราเน้นรักษาอาการ

00:05:42.370 --> 00:05:44.213
แต่ละเลยสาเหตุของโรค

NOTE Paragraph

00:05:45.674 --> 00:05:46.928
ผมจึงสงสัยว่า

00:05:47.786 --> 00:05:51.133
ทำไมไม่เปลี่ยนสภาพชีวิตคนจนเสียใหม่

00:05:51.725 --> 00:05:53.850
หรือถ้าจะให้เปรียบกับคอมพิวเตอร์

00:05:53.874 --> 00:05:56.011
ทำไมมัวนั่งซ่อมซอฟต์แวร์

00:05:56.035 --> 00:06:00.100
ทั้งที่ปัญหาแก้ได้ง่ายดาย
เพียงแค่เพิ่มความจำเข้าไป

00:06:00.124 --> 00:06:03.522
พอผมพูดจบ อาจารย์ชาฟีร์จ้องหน้าผมนิ่ง

00:06:04.292 --> 00:06:05.929
หลังเงียบอยู่สองสามวินาที
เขาพูดว่า

00:06:06.922 --> 00:06:09.047
"อ๋อ เข้าใจละ

00:06:09.660 --> 00:06:13.391
คุณอยากแจกเงินเพิ่มให้คนจน

00:06:14.144 --> 00:06:15.995
เพื่อขจัดความยากจนสินะ

00:06:16.019 --> 00:06:18.820
อ๋อ ได้ ความคิดดีนะ

00:06:19.914 --> 00:06:22.215
แต่ผมเกรงว่าการเมืองฝ่ายซ้าย

00:06:22.239 --> 00:06:24.083
แบบที่คุณเห็นในอัมสเตอร์ดัม

00:06:24.107 --> 00:06:25.770
จะไม่มีในอเมริกา"

NOTE Paragraph

00:06:26.522 --> 00:06:30.497
แต่นี่ใช่แนวคิดเก่าแก่
ของฝ่ายซ้ายจริง ๆ หรือ

00:06:31.394 --> 00:06:33.381
ผมจำได้ว่าเคยอ่านแผนการเก่า ๆ

00:06:33.405 --> 00:06:36.889
ที่นักคิดชั้นนำในอดีตเคยเสนอ

00:06:36.913 --> 00:06:40.729
โธมัส มอร์ นักปรัชญาเขียนเป็นนัยถึงแผนนี้
ครั้งแรกในหนังสือของเขา "ยูโทเปีย"

00:06:40.753 --> 00:06:42.652
เมื่อกว่า 500 ปีมาแล้ว

00:06:43.205 --> 00:06:46.755
ผู้สนับสนุนแผนนี้มีทั้งจากฝ่ายซ้ายและขวา

00:06:46.779 --> 00:06:49.549
มีตั้งแต่มาร์ติน ลูเธอร์ คิง
นักต่อสู้เพื่อสิทธิมนุษยชน

00:06:49.573 --> 00:06:52.324
จนถึงมิลตัน ฟรีดแมน นักเศรษฐศาสตร์

00:06:53.273 --> 00:06:56.093
เป็นแนวความคิดที่เรียบง่ายจนน่าตกใจ

00:06:57.243 --> 00:06:59.878
การประกันรายได้พื้นฐาน

NOTE Paragraph

00:07:01.465 --> 00:07:02.623
คืออะไรหรือครับ

00:07:03.004 --> 00:07:04.166
ง่ายมากเลย

00:07:04.487 --> 00:07:07.218
เงินรายเดือนจากรัฐ
ที่เพียงพอต่อความต้องการพื้นฐาน

00:07:07.218 --> 00:07:09.360
ซึ่งคือ ค่าอาหาร
ที่อยู่อาศัย การศึกษา

00:07:09.683 --> 00:07:11.504
เงินนี้เป็นเงินให้เปล่า

00:07:11.528 --> 00:07:14.228
จะไม่มีใครคอยพร่ำสอน
ว่าต้องทำยังไงถึงมีสิทธิได้

00:07:14.228 --> 00:07:16.270
ไม่มีคนคอยสั่งว่าต้องใช้เงินอย่างไร

00:07:16.270 --> 00:07:19.418
การประกันรายได้ไม่ใช่การสงเคราะห์
หากแต่เป็นสิทธิ

00:07:19.613 --> 00:07:21.516
ไม่ถือเป็นตราบาปหรือมลทินใด ๆ

00:07:22.322 --> 00:07:25.002
หลังเข้าใจธรรมชาติของความยากจนที่แท้

00:07:25.026 --> 00:07:26.546
ผมเลิกสงสัยไม่ได้เลย

00:07:27.208 --> 00:07:30.048
นี่คือแนวคิดที่เรารอคอยจริงหรือ

00:07:30.698 --> 00:07:32.879
มันง่ายแค่นี้จริงหรือ

00:07:34.348 --> 00:07:36.148
ตลอดสามปีหลังจากนั้น

00:07:36.172 --> 00:07:38.710
ผมไล่ตามอ่าน
ข้อมูลเรื่องการประกันรายได้

00:07:38.710 --> 00:07:42.337
ผมค้นคว้าข้อมูล
การทดลองที่เกิดขึ้นทั่วโลก

00:07:42.474 --> 00:07:45.292
ไม่นานผมก็เจอข้อมูลของเมืองแห่งหนึ่ง

00:07:45.292 --> 00:07:48.334
ที่เคยทดลองและขจัดความยากจนได้สำเร็จ

00:07:48.334 --> 00:07:49.240
แต่แล้ว

00:07:50.398 --> 00:07:51.898
แทบทุกคนกลับลืมเลือนมันไป

00:07:51.957 --> 00:07:53.507
(ตอนสอง: เมืองที่ไร้ความยากจน)

NOTE Paragraph

00:07:53.586 --> 00:07:56.245
เรื่องนี้เริ่มต้นที่เมืองดอฟิน
ประเทศแคนาดา

00:07:57.051 --> 00:08:02.631
ปี 1974 ชาวเมืองทุกคนมีประกันรายได้พื้นฐาน

00:08:02.655 --> 00:08:05.390
เพื่อรับรองว่าไม่มีใครตกไป
ต่ำกว่าเส้นความยากจน

00:08:05.414 --> 00:08:07.010
ตอนแรกเริ่มการทดลอง

00:08:07.034 --> 00:08:10.507
นักวิจัยกลุ่มใหญ่เดินทางมาเมืองนี้

00:08:11.367 --> 00:08:13.898
ทุกอย่างดำเนินไปด้วยดีเป็นเวลาสี่ปี

00:08:14.511 --> 00:08:17.943
แต่แล้วก็มีรัฐบาลใหม่ได้รับเลือกตั้งเข้ามา

00:08:17.967 --> 00:08:21.477
คณะรัฐบาลใหม่เห็นว่า
การทดลองราคาแพงนี้ไร้ประโยชน์

00:08:21.501 --> 00:08:25.754
เมื่อรู้แน่ว่าไม่เหลืองบให้วิเคราะห์ผล

00:08:25.778 --> 00:08:30.620
เหล่านักวิจัยเก็บเอกสาร
ลงกล่อง 2,000 กว่าใบและจากไป

00:08:32.175 --> 00:08:34.965
ผ่านไป 25 ปี

00:08:34.989 --> 00:08:37.677
เอเวอลิน ฟอร์เจต์ อาจารย์ชาวแคนาดา

00:08:37.701 --> 00:08:38.917
ไปพบเอกสารเหล่านั้นเข้า

00:08:38.941 --> 00:08:42.908
เธอใช้เวลา 3 ปีวิเคราะห์ข้อมูล
ด้วยวิธีการทางสถิติต่าง ๆ นานา

00:08:42.932 --> 00:08:44.518
ไม่ว่าจะทำอย่างไร

00:08:44.542 --> 00:08:47.278
ผลลัพธ์ที่ได้เหมือนเดิมทุกครั้ง

00:08:47.968 --> 00:08:51.786
การทดลองประสบความสำเร็จอย่างยิ่ง

NOTE Paragraph

00:08:53.231 --> 00:08:54.471
เอเวอลิน ฟอร์เจต์ค้นพบว่า

00:08:54.495 --> 00:08:56.579
ชาวเมืองดอฟินร่ำรวยขึ้น

00:08:56.579 --> 00:08:58.504
มิหนำซ้ำยังฉลาด
และสุขภาพแข็งแรงกว่าเดิม

00:08:58.648 --> 00:09:02.164
นักเรียนมีผลการเรียนดีขึ้นชัดเจน

00:09:03.156 --> 00:09:07.384
อัตราการรักษาตัวในโรงพยาบาล
ลดลงมากถึง 8.5 เปอร์เซ็นต์

00:09:08.122 --> 00:09:09.932
การใช้ความรุนแรงในครัวเรือนลดลง

00:09:09.956 --> 00:09:11.747
เช่นเดียวกับปัญหาสุขภาพจิต

00:09:12.153 --> 00:09:14.209
ชาวเมืองไม่ได้ลาออกจากงานนะครับ

00:09:14.509 --> 00:09:18.243
คนที่ทำงานน้อยลงนิดหน่อย
คือแม่เพิ่งคลอด และเด็กนักเรียน

00:09:18.267 --> 00:09:19.712
ที่ได้เรียนสูงกว่าเดิม

00:09:20.888 --> 00:09:22.763
การทดลองคล้ายคลึงกัน

00:09:22.787 --> 00:09:25.183
ต่างก็ให้ผลลัพธ์ที่เหมือนกันทั่วโลก

00:09:25.207 --> 00:09:27.485
ตั้งแต่สหรัฐอเมริกาไปจนถึงอินเดีย

NOTE Paragraph

00:09:29.450 --> 00:09:30.284
ดังนั้น

00:09:31.435 --> 00:09:33.070
สิ่งที่ผมได้เรียนรู้คือ

00:09:33.795 --> 00:09:35.711
พอพูดถึงความยากจน

00:09:36.421 --> 00:09:41.275
พวกเรา คนรวยทั้งหลาย
ควรเลิกแสร้งทำเป็นรู้ดีกว่าใคร

00:09:42.199 --> 00:09:45.166
เราควรเลิกบริจาครองเท้าและตุ๊กตาหมีให้คนจน

00:09:45.201 --> 00:09:46.774
ให้กับคนที่เราไม่เคยเห็นหน้า

00:09:46.967 --> 00:09:49.987
และควรยกเลิกตำแหน่งงาน
ที่มีข้าราชการชอบทำเป็นสั่งสอน

00:09:50.061 --> 00:09:51.702
ในเมื่อเราเอาเงินเดือนของคนพวกนั้น

00:09:51.702 --> 00:09:53.882
ไปแจกจ่ายให้คนจน
ซึ่งพวกเขาควรจะช่วยอยู่แล้ว

NOTE Paragraph

00:09:53.906 --> 00:09:56.382
(เสียงปรบมือ)

NOTE Paragraph

00:09:56.446 --> 00:09:59.319
ข้อดีของเงินน่ะ

00:09:59.358 --> 00:10:01.801
คือคนเราสามารถใช้ซื้อสิ่งของจำเป็น

00:10:01.894 --> 00:10:05.268
ไม่ใช่ของที่พวกผู้เชี่ยวชาญ
คิดเอาเองว่าจำเป็น

00:10:05.910 --> 00:10:08.521
นึกดูสิครับว่ามีนักวิทยาศาสตร์ฉลาดล้ำ

00:10:08.685 --> 00:10:11.225
ผู้ประกอบการและนักเขียน
อย่างจอร์จ ออร์เวลล์ อยู่กี่คน

00:10:11.225 --> 00:10:13.805
ที่ตอนนี้หมดแรงหมดใจ
เพราะความขัดสน

00:10:14.219 --> 00:10:16.675
ลองนึกดูว่าเราจะปลดปล่อย
ศักยภาพได้สักแค่ไหน

00:10:16.779 --> 00:10:19.518
หากเราขจัดความยากจนให้หมดสิ้นไป

00:10:19.572 --> 00:10:23.924
ผมเชื่อว่าการประกันรายได้พื้นฐาน
เป็นเหมือนการลงทุนในศักยภาพของประชาชน

00:10:25.093 --> 00:10:27.137
และเราเลี่ยงไม่ได้ที่จะไม่ทำ

00:10:27.161 --> 00:10:30.006
เพราะความยากจนมีราคาแพงเหลือเกิน

00:10:30.546 --> 00:10:33.938
ดูสิ่งที่ต้องจ่ายจากความยากจน
ของเด็กในสหรัฐฯ สิครับ

00:10:33.962 --> 00:10:38.194
ตัวเลขคาดการณ์คือปีละ 5 แสนล้านเหรียญ

00:10:38.218 --> 00:10:41.166
ทั้งด้านค่าบริการสุขภาพ
อัตราการเลิกเรียนกลางคันที่สูง

00:10:41.190 --> 00:10:42.573
และอาชญากรรมที่เพิ่มขึ้น

00:10:42.597 --> 00:10:46.477
นี่คือการผลาญศักยภาพโดยเสียเปล่า

NOTE Paragraph

00:10:48.365 --> 00:10:50.566
เปลี่ยนมาพูดเรื่องที่เห็นตำตากันดีกว่า

00:10:51.326 --> 00:10:54.338
ต้องทำยังไงถึงจะมีประกันรายได้พื้นฐาน

00:10:55.052 --> 00:10:58.151
ราคามันอาจจะถูกกว่าที่คุณคิด

00:10:58.175 --> 00:11:01.739
เมืองดอฟีนทดลอง
โดยอาศัยเกณฑ์ภาษีเงินได้ติดลบ

00:11:01.763 --> 00:11:03.701
แปลว่าเมืองจะเติมเงินเพิ่มให้

00:11:03.701 --> 00:11:06.207
เมื่อรายได้คุณเองตกไป
ต่ำกว่าเส้นความยากจน

00:11:06.231 --> 00:11:07.593
ในสถานการณ์แบบนั้น

00:11:07.617 --> 00:11:10.131
นักเศรษฐศาสตร์ประเมินไว้อย่างดีว่า

00:11:10.155 --> 00:11:13.180
จะมีต้นทุนสุทธิ 1.75 แสนล้านเหรียญ

00:11:13.204 --> 00:11:18.111
หนึ่งในสี่ของงบการทหารในสหรัฐฯ
หรือเพียง 1 เปอร์เซ็นต์ของจีดีพี

00:11:18.135 --> 00:11:21.689
ขอแค่นี้ คุณจะพาคนยากคนจนทั่วอเมริกา
ขึ้นมาอยู่เหนือเส้นความยากจนได้

00:11:22.566 --> 00:11:25.707
คุณจะขจัดความยากจนหมดสิ้น

00:11:26.142 --> 00:11:27.944
เราควรตั้งเป้าอย่างนี้สิครับ

NOTE Paragraph

00:11:28.366 --> 00:11:29.450
(เสียงปรบมือ)

NOTE Paragraph

00:11:29.494 --> 00:11:32.756
หมดเวลาของการ
มักน้อยค่อย ๆ พัฒนา

00:11:32.780 --> 00:11:36.088
ผมว่าถึงเวลาที่เราต้องคิดการใหญ่

00:11:36.112 --> 00:11:39.312
อีกทั้งรายได้พื้นฐานไม่ได้เป็นแค่นโยบาย

00:11:39.336 --> 00:11:43.974
แต่คือการเปลี่ยนความคิด
ว่างานคืออะไรกันแน่

00:11:43.998 --> 00:11:45.668
และในแง่นั้น

00:11:45.692 --> 00:11:47.484
ไม่เพียงแต่แนวคิดนี้จะปลดปล่อยคนจน

00:11:48.532 --> 00:11:50.000
แต่ยังช่วยพวกเราที่เหลือด้วย

NOTE Paragraph

00:11:51.261 --> 00:11:53.507
ทุกวันนี้ คนนับล้านรู้สึกว่า

00:11:53.531 --> 00:11:56.037
งานที่ทำไร้ค่าหรือไม่มีความสำคัญ

00:11:56.061 --> 00:11:58.878
การสำรวจความเห็นของพนักงาน 230,000 คน

00:11:58.902 --> 00:12:00.808
จาก 142 ประเทศ

00:12:00.832 --> 00:12:05.497
พบว่ามีคนแค่ 13 เปอร์เซ็นต์ที่ชอบงานของตน

00:12:06.600 --> 00:12:10.267
การสำรวจความเห็นอีกแหล่งพบว่า
มีผู้ใช้แรงงานที่อังกฤษถึง 37%

00:12:10.291 --> 00:12:13.221
คิดว่างานที่ตัวเองทำไม่จำเป็น

00:12:14.387 --> 00:12:16.681
เหมือนที่แบรด พิตต์พูดในเรื่องไฟท์คลับ

00:12:16.705 --> 00:12:20.361
"เรามักทนทำงานที่เกลียด
เพื่อมาซื้อของที่ไม่จำเป็น"

NOTE Paragraph

00:12:20.385 --> 00:12:21.863
(เสียงหัวเราะ)

NOTE Paragraph

00:12:21.887 --> 00:12:23.284
อย่าเพิ่งเข้าใจผมผิดนะ

00:12:23.308 --> 00:12:25.862
ผมไม่ได้พูดถึงครู คนเก็บขยะ

00:12:25.886 --> 00:12:27.368
หรืองานดูแลผู้คน

00:12:27.392 --> 00:12:29.006
ถ้าพวกเขาหยุดทำงาน

00:12:29.030 --> 00:12:30.347
พวกเราเจอปัญหาแน่นอน

00:12:30.990 --> 00:12:34.615
ผมพูดถึงผู้เชี่ยวชาญ
เงินเดือนสูง ประวัติย่อหรู

00:12:34.639 --> 00:12:36.444
ที่มีรายได้จากการเป็น

00:12:36.468 --> 00:12:38.963
ผู้วางกลยุทธ์การประชุม
ระดมสมองเรื่องมูลค่าเพิ่ม

00:12:38.963 --> 00:12:41.781
จากงานร่วมสร้างสรรค์
ที่ก่อความพลิกผันในสังคมเครือข่าย

NOTE Paragraph

00:12:41.781 --> 00:12:43.174
(เสียงหัวเราะ)

NOTE Paragraph

00:12:43.174 --> 00:12:44.232
(เสียงปรบมือ)

NOTE Paragraph

00:12:44.232 --> 00:12:45.602
หรืองานเทือกนั้น

00:12:46.006 --> 00:12:49.020
ลองนึกดูสิว่าเราผลาญ
ความสามารถคนไปแค่ไหน

00:12:49.044 --> 00:12:52.694
เพราะเราบอกลูกหลานว่าต้อง
"ทำงานเลี้ยงชีพ"

00:12:53.638 --> 00:12:57.380
หรือสิ่งที่นักคณิตศาสตร์หัวกะทิ
เขียนระบายบนเฟซบุ๊กเมื่อไม่กี่ปีก่อน

00:12:57.380 --> 00:12:59.266
"บรรดาอัจฉริยะของรุ่นผม

00:12:59.290 --> 00:13:02.843
ต้องมาจมปลักกับ
การคิดหาวิธีให้คนคลิกดูโฆษณา"

NOTE Paragraph

00:13:04.699 --> 00:13:05.944
ตัวผมเป็นนักประวัติศาสตร์

00:13:06.992 --> 00:13:09.061
ถ้าประวัติศาสตร์สอนอะไรเราได้บ้าง

00:13:09.085 --> 00:13:11.877
นั่นคือสอนว่ามันไม่จำเป็นต้องเป็นแบบนี้

00:13:11.901 --> 00:13:13.292
วิธีที่เราจัดโครงสร้างสังคม

00:13:13.316 --> 00:13:16.273
และเศรษฐกิจนั้นสามารถเปลี่ยนแปลงได้

00:13:16.297 --> 00:13:18.653
ความคิดสามารถเปลี่ยนโลกได้จริง

00:13:18.677 --> 00:13:21.188
ผมคิดด้วยว่าในช่วงสองสามปีมานี้

00:13:21.212 --> 00:13:22.641
มันยิ่งชัดแจ่มแจ้งทีเดียว

00:13:22.665 --> 00:13:24.618
ว่าเราคงสถานะเช่นนี้ต่อไปไม่ได้

00:13:24.642 --> 00:13:26.217
ว่าเราต้องการแนวคิดใหม่

NOTE Paragraph

00:13:28.499 --> 00:13:31.712
ผมรู้ว่าหลาย ๆ คนมองแง่ร้าย

00:13:31.736 --> 00:13:33.799
เกี่ยวกับอนาคต
ที่ความไม่เทียมจะรุนแรงขึ้น

00:13:33.823 --> 00:13:35.100
คนจะเกลียดกลัวคนต่างชาติ

00:13:35.124 --> 00:13:36.320
และมีปัญหาโลกร้อน

00:13:36.986 --> 00:13:39.204
แต่แค่การรู้อุปสรรคที่ต้องสู้
นั้นยังไม่พอ

00:13:39.228 --> 00:13:40.840
เรายังต้องมีสิ่งยึดมั่น

00:13:40.864 --> 00:13:43.398
มาร์ติน ลูเธอร์ คิงไม่ได้พูดว่า
"ข้าพเจ้าฝันร้าย"

NOTE Paragraph

00:13:43.422 --> 00:13:45.295
(เสียงหัวเราะ)

NOTE Paragraph

00:13:45.319 --> 00:13:46.478
เขามีความฝัน

NOTE Paragraph

00:13:46.502 --> 00:13:47.581
(เสียงปรบมือ)

NOTE Paragraph

00:13:47.605 --> 00:13:48.757
ฉะนั้นแล้ว...

00:13:49.835 --> 00:13:51.060
นี่คือฝันของผมครับ

00:13:52.303 --> 00:13:53.941
ผมเชื่อมั่นในอนาคต

00:13:53.965 --> 00:13:56.318
ที่คุณค่าของผลงานเรา
ไม่ได้ถูกกำหนด

00:13:56.342 --> 00:13:57.819
ด้วยจำนวนค่าตอบแทน

00:13:57.843 --> 00:13:59.875
แต่ด้วยปริมาณความสุขที่คุณส่งต่อ

00:13:59.899 --> 00:14:01.876
และความหมายที่คุณมอบแก่มัน

00:14:01.900 --> 00:14:03.132
ผมเชื่อมั่นในอนาคต

00:14:03.156 --> 00:14:06.686
ที่ซึ่งการศึกษาไม่ได้มีเพื่อ
เตรียมคุณให้พร้อมทำงานไร้ประโยชน์

00:14:06.686 --> 00:14:08.450
แต่เพื่อชีวิตที่ควรค่า

00:14:09.204 --> 00:14:10.483
ผมเชื่อมั่นในอนาคต

00:14:10.507 --> 00:14:13.601
ที่ชีวิตอันปราศจากความยากจนไม่ใช่อภิสิทธิ์

00:14:13.625 --> 00:14:15.638
หากแต่เป็นสิทธิที่ทุกคนพึงมี

00:14:15.662 --> 00:14:17.127
นั่นแหละครับ

00:14:17.151 --> 00:14:18.182
นั่นแหละครับ

00:14:18.216 --> 00:14:20.516
เราทำการวิจัยแล้ว มีหลักฐานยืนยัน

00:14:20.516 --> 00:14:21.703
และมีเครื่องมือพร้อม

NOTE Paragraph

00:14:21.727 --> 00:14:25.636
โธมัส มอร์ เขียนเรื่องรายได้พื้นฐาน
เป็นครั้งแรกเมื่อ 500 กว่าปีที่แล้ว

00:14:25.660 --> 00:14:29.715
ร้อยปีต่อมาหลังจอร์จ ออร์เวลล์
ค้นพบธรรมชาติของความยากจนที่แท้

00:14:29.739 --> 00:14:32.180
เราต้องปรับมุมมองของเราใหม่

00:14:32.204 --> 00:14:35.193
เพราะความยากจนไม่ใช่
การขาดอุปนิสัยที่ดี

00:14:36.723 --> 00:14:39.291
แต่ความยากจนคือการขาดเงิน

NOTE Paragraph

00:14:39.291 --> 00:14:40.475
ขอบคุณครับ

NOTE Paragraph

00:14:40.529 --> 00:14:43.412
(เสียงปรบมือ)