1
00:00:01,174 --> 00:00:04,722
سال اول تحصیلات تکمیلی‌ام،
در زمینه مطالعه‌ی همکاری بین میمون‌ها،

2
00:00:04,746 --> 00:00:06,969
زمان زیادی را بیرون از خانه گذراندم،

3
00:00:06,993 --> 00:00:09,886
فقط تعامل گروههای میمونهای
کاپوچین‌مان‌ را تماشا می‌کردم.

4
00:00:10,230 --> 00:00:13,827
یک بعد از ظهر، من برای دادن بادام زمینی
به یکی از گروههایمان بیرون بودم،

5
00:00:13,851 --> 00:00:16,573
که نیاز به پرت کردن حواس 
یکی از نرهایمان، اوزی، داشت

6
00:00:16,597 --> 00:00:19,169
تا حدی که میمون‌های دیگر
بتوانند مقداری بدست آورند.

7
00:00:19,193 --> 00:00:21,328
اوزی عاشق بادام زمینی بود،

8
00:00:21,352 --> 00:00:24,576
و همیشه سعی می‌کرد
برای گرفتن مقداری از آن هر کاری انجام دهد.

9
00:00:24,941 --> 00:00:26,575
اگرچه در آن روز،

10
00:00:26,599 --> 00:00:29,996
او تلاش ‌کرد چیزهای دیگر
از محفظه‌اش برای من بیاورد

11
00:00:30,020 --> 00:00:32,673
و آنها را با من معامله کند
تا بادام زمینی بگیرد.

12
00:00:33,141 --> 00:00:37,077
خب، کاپوچین‌ها باهوش هستند،
بنابراین این لزوماً چیز عجیبی نبود.

13
00:00:37,101 --> 00:00:38,879
اما چیز تعجب آور

14
00:00:38,903 --> 00:00:41,332
این بود که برخی از چیزهایی
که او برای من می‌آورد،

15
00:00:41,356 --> 00:00:44,371
کاملا مطمئن بودم که او
بیشتر از بادام زمینی دوستشان داشت.

16
00:00:44,827 --> 00:00:46,961
اول، او یک تکه غذای میمون برای من آورد،

17
00:00:46,985 --> 00:00:48,588
که شبیه غذای خشک سگهاست --

18
00:00:48,612 --> 00:00:50,572
و حتی در شرکت پورینا ساخته شده بود -

19
00:00:50,596 --> 00:00:53,791
و برای یک میمون،
تقریباً بی‌ارزش است.

20
00:00:53,815 --> 00:00:56,260
البته من برای آن به او
بادام زمینی ندادم.

21
00:00:56,284 --> 00:00:58,228
اما او همچنان تلاش می‌کرد،

22
00:00:58,252 --> 00:01:01,581
و سرانجام، او یک چهارم پرتقال برای من آورد

23
00:01:01,605 --> 00:01:04,533
و سعی کرد آن را
برای یک بادام زمینی با من مبادله کند.

24
00:01:05,009 --> 00:01:08,034
اکنون، پرتقال‌ها
کالای ارزشمند میمون هستند،

25
00:01:08,058 --> 00:01:11,264
بنابراین این مبادله 
کمی احمقانه به نظر نمی‌رسد؟

26
00:01:11,621 --> 00:01:14,828
شاید از خود بپرسید چگونه می‌دانیم
میمون‌ها چه چیزی را ترجیح می‌دهند.

27
00:01:14,852 --> 00:01:16,177
خوب، ما از آنها می پرسیم،

28
00:01:16,201 --> 00:01:18,439
با دادن حق انتخاب بین دو غذا به آنها

29
00:01:18,463 --> 00:01:20,136
و دیدن اینکه کدام را
انتخاب می‌کنند.

30
00:01:20,160 --> 00:01:23,188
به طور کلی، ترجیحات آنها بسیار شبیه ماست:

31
00:01:23,212 --> 00:01:25,569
هر چه شیرین‌تر باشد،
بیشتر آنها را دوست دارند.

32
00:01:25,593 --> 00:01:28,347
پس، دقیقاً مثل انسانها
کاپ کیک را به کلم پیچ ترجیح می‌دهند،

33
00:01:28,371 --> 00:01:31,561
میمون‌ها میوه‌هایی،
مانند پرتقال یا انگور را،

34
00:01:31,585 --> 00:01:33,236
به سبزیجاتی مانند خیار
ترجیح می‌دهند

35
00:01:33,260 --> 00:01:35,458
و همه اینها را به خوراکی میمون.

36
00:01:35,831 --> 00:01:37,514
و بادام زمینی‌ها هم بد نیستند.

37
00:01:37,538 --> 00:01:41,219
با این حال میمونها قطعاً آنها را 
به یک تکه پرتقال ترجیح نمی‌دهند.

38
00:01:41,243 --> 00:01:44,701
بنابراین وقتی اوزی سعی در مبادله
یک چهارم پرتقال برای یک بادام زمینی داشت،

39
00:01:44,725 --> 00:01:46,058
تعجب آور بود،

40
00:01:46,082 --> 00:01:50,066
و برای من سوال پیش آمد که
شاید ناگهان آن بادام زمینی را خواسته

41
00:01:50,090 --> 00:01:52,939
چون بقیه اعضا گروهش یکی دریافت می‌کردند.

42
00:01:53,391 --> 00:01:56,292
در صورتی که می‌خواهید بدانید
من به اوزی بادام زمینی‌اش را دادم.

43
00:01:56,316 --> 00:01:58,983
اما بلافاصله نزد مشاور تحصیلی‌ام رفتم،

44
00:01:59,007 --> 00:02:00,165
فرانس دو وال،

45
00:02:00,189 --> 00:02:02,149
و ما شروع به طراحی یک تحقیق کردیم

46
00:02:02,173 --> 00:02:04,292
تا ببینم میمونها چه واکنشی نشان خواهند داد

47
00:02:04,316 --> 00:02:08,133
وقتی کسی در گروهشان
پاداش بهتری نسبت به آنها

48
00:02:08,157 --> 00:02:10,132
برای انجام کاری یکسان دریافت می‌کند.

49
00:02:10,506 --> 00:02:12,474
این یک تحقیق بسیار ساده بود.

50
00:02:12,498 --> 00:02:14,462
ما از یک گروه دو میمون گرفتیم

51
00:02:14,486 --> 00:02:16,331
و آنها را کنار هم نشاندیم،

52
00:02:16,355 --> 00:02:17,855
و آنها کاری را انجام می‌دادند،

53
00:02:17,879 --> 00:02:19,950
که مبادله یک ژتون با من بود،

54
00:02:19,974 --> 00:02:22,506
و اگر این کار را با موفقیت انجام می‌دادند،

55
00:02:22,530 --> 00:02:24,045
پاداش می‌گرفتند.

56
00:02:24,069 --> 00:02:27,736
مساله اینجا بود که یکی از میمون‌ها
همیشه یک تکه خیار می‌گرفت،

57
00:02:27,760 --> 00:02:30,625
و میمون دیگر
گاهی اوقات یک تکه خیار،

58
00:02:30,649 --> 00:02:32,513
اما گاهی نیز انگور می‌گرفت.

59
00:02:32,537 --> 00:02:33,696
و اگر یادتان باشد،

60
00:02:33,720 --> 00:02:36,188
در سلسله مراتب میمون کاپوچین

61
00:02:36,212 --> 00:02:38,426
انگور خیلی به خیار ترجیح داده می‌شود.

62
00:02:38,450 --> 00:02:40,267
این دو از میمونهای کاپوچین من هستند.

63
00:02:40,291 --> 00:02:42,934
وینتر، در سمت راست،
برای انگور مبادله می‌کند،

64
00:02:42,958 --> 00:02:46,021
و لنس، در سمت چپ،
در حال مبادله برای خیار است.

65
00:02:46,045 --> 00:02:49,426
می‌بینید که این خانم-
و بله، لنس درواقع مونث است -

66
00:02:49,450 --> 00:02:52,270
در ابتدا کاملا از داشتن خیارش خوشحال است،

67
00:02:52,294 --> 00:02:55,532
تا زمانی که او وینتر را
در حال مبادله‌ی انگور می‌بیند.

68
00:02:55,946 --> 00:02:59,018
ناگهان، لنس بسیار مشتاق تجارت است.

69
00:02:59,358 --> 00:03:03,459
او خیار خود را بدست می‌آورد،
یک گاز می‌گیرد و سپس -

70
00:03:03,483 --> 00:03:06,285
دوباره آن را به عقب پرت می‌کند.

71
00:03:06,656 --> 00:03:09,650
در همین حال، وینتر دوباره معامله می‌کند
و یک انگور دیگر می‌گیرد

72
00:03:09,674 --> 00:03:13,158
و در حالی که آن را می‌خورد
توجه مطلق لنس را با خود دارد.

73
00:03:13,555 --> 00:03:14,728
این بار،

74
00:03:14,752 --> 00:03:17,714
لنس زیاد مشتاق مبادله نیست.

75
00:03:17,738 --> 00:03:20,363
اما سرانجام، این کار را می‌کند.

76
00:03:20,387 --> 00:03:23,323
اما وقتی خیار را می‌گیرد
همانطور که انتظار می‌رود،

77
00:03:23,347 --> 00:03:26,037
حتی یک گاز هم نمی‌گیرد

78
00:03:26,061 --> 00:03:28,461
و آن را به عقب پرتاب می‌کند.

79
00:03:28,879 --> 00:03:31,895
ظاهراً، لنس فقط وقتی خیار می‌خواهد

80
00:03:31,919 --> 00:03:34,692
که ندیده است وینتر انگور می‌خورد.

81
00:03:35,046 --> 00:03:37,117
و لنس در این کار تنها نبود.

82
00:03:37,141 --> 00:03:40,601
همه کاپوچین‌های من کاملا
از داشتن خیارشان خوشحال بودند

83
00:03:40,625 --> 00:03:43,442
تا زمانیکه میمون‌های دیگر
هم خیار می‌گرفتند.

84
00:03:43,466 --> 00:03:45,974
اما آنها معمولا از داشتن خیارشان
خیلی خوشحال نبودند

85
00:03:45,998 --> 00:03:48,561
وقتی میمون‌های دیگر انگور می‌گرفتند.

86
00:03:48,585 --> 00:03:51,401
سوال مشخص این است که چرا؟

87
00:03:51,425 --> 00:03:54,053
اگر قبلا این خیارها را دوست داشتند،

88
00:03:54,077 --> 00:03:55,244
چه چیزی تغییر کرد؟

89
00:03:55,268 --> 00:03:57,101
خب، من یک دانشمند هستم،

90
00:03:57,125 --> 00:04:00,887
و دانشمندان برای تحقیق در مطالعات ما
بطور ویژه‌ای خجالتی هستند،

91
00:04:00,911 --> 00:04:03,180
مخصوصاً وقتی که نوبت به فکر کردن یا احساس

92
00:04:03,204 --> 00:04:04,395
حیوانات دیگر می‌رسد،

93
00:04:04,419 --> 00:04:05,835
چون نمی‌توانیم از آنها بپرسیم.

94
00:04:05,859 --> 00:04:08,741
اما همچنان، آنچه در میمون‌هایم می‌دیدم

95
00:04:08,765 --> 00:04:12,408
بسیار شبیه آنچه ما انسان‌ها
احساس انصاف می‌نامیم بود.

96
00:04:12,432 --> 00:04:13,621
گذشته از همه اینها،

97
00:04:13,645 --> 00:04:18,125
تفاوت در آن خیار در مقایسه با قبل این بود
که بعد از گرفتن انگور،

98
00:04:18,149 --> 00:04:19,669
توسط وینتر آمد.

99
00:04:20,014 --> 00:04:23,241
ما انسانها وسواس انصاف داریم.

100
00:04:23,265 --> 00:04:24,855
من یک خواهر کوچکتر از خودم دارم،

101
00:04:24,879 --> 00:04:26,070
و هنگامی که کوچک بودیم،

102
00:04:26,094 --> 00:04:28,839
اگر خواهرم قطعه بزرگتری
از شیرینی نسبت به من می‌گرفت،

103
00:04:28,863 --> 00:04:30,506
حتی یک خرده،

104
00:04:30,530 --> 00:04:32,236
من عصبانی می‌شدم.

105
00:04:32,260 --> 00:04:34,363
منصفانه نبود.

106
00:04:34,387 --> 00:04:37,402
و کودکی من تنها نیست.

107
00:04:37,704 --> 00:04:42,132
ما انسانها از کمتر گرفتن 
نسبت به دیگران آنقدر متنفریم

108
00:04:42,156 --> 00:04:43,950
که یک تحقیق نشان داد

109
00:04:43,974 --> 00:04:46,703
که اگر به انسان‌ها
یک انتخاب فرضی داده می‌شد

110
00:04:46,727 --> 00:04:48,894
بین درآمد۵۰.۰۰۰ دلار در سال

111
00:04:48,918 --> 00:04:51,155
در حالی که دیگران ۲۵.۰۰۰ دلار
درآمد داشته باشند،

112
00:04:51,179 --> 00:04:53,441
یا سالانه ۱۰۰.۰۰۰ دلار درآمد کسب کنند

113
00:04:53,465 --> 00:04:56,227
در حالی که دیگران
۲۵۰.۰۰۰ دلار درآمد داشته باشند،

114
00:04:56,251 --> 00:04:58,323
تقریبا نیمی از افراد

115
00:04:58,347 --> 00:05:02,077
ترجیح می‌دهند ۵۰.۰۰۰ دلار 
در سال کمتر درآمد کسب کنند

116
00:05:02,101 --> 00:05:05,644
تا از درآمد نسبتاً کمتر
از شخص دیگر جلوگیری کنند.

117
00:05:05,668 --> 00:05:07,868
این مبلغ بسیار بزرگی برای پرداخت است.

118
00:05:08,525 --> 00:05:09,676
چه چیزی باعث می‌شود مردم

119
00:05:09,700 --> 00:05:12,866
به این نوع تصمیم‌گیری 
ظاهرا غیرمنطقی روی بیاورند؟

120
00:05:12,890 --> 00:05:14,057
گذشته از همه اینها،

121
00:05:14,081 --> 00:05:17,176
دور انداختن خیار خود
به دلیل اینکه شخص دیگری انگور گرفته

122
00:05:17,200 --> 00:05:20,279
فقط در صورتی منطقی است
که شرایط را منصفانه‌تر ‌کند.

123
00:05:20,756 --> 00:05:24,708
در غیر این صورت، وینتر یک انگور دارد،
و شما چیزی ندارید.

124
00:05:24,732 --> 00:05:27,354
البته انسان‌ها میمون کاپوچین نیستند.

125
00:05:27,378 --> 00:05:28,671
اما در ظاهر امر،

126
00:05:28,695 --> 00:05:30,553
فدا کردن ۵۰.۰۰۰ دلار

127
00:05:30,577 --> 00:05:33,315
چون شخص دیگری قرار است
درآمد بیشتری نسبت به شما کسب کند

128
00:05:33,339 --> 00:05:36,632
منطقی‌تر از انداختن آن خیار نیست.

129
00:05:36,656 --> 00:05:38,836
مگر اینکه شاید ممکن باشد.

130
00:05:39,177 --> 00:05:40,804
برخی از اقتصاددانان فکر می‌کنند

131
00:05:40,828 --> 00:05:44,153
که احساس انصاف در انسان‌ها
به همکاری گره خورده است.

132
00:05:44,645 --> 00:05:47,304
به عبارت دیگر، 
ما به آن حس انصاف نیاز داریم

133
00:05:47,328 --> 00:05:49,109
زمانی که با شخص دیگری کار می‌کنیم

134
00:05:49,133 --> 00:05:51,696
تا بدانیم چه موقع
ناعادلانه با ما برخورد شده.

135
00:05:51,720 --> 00:05:52,879
اینگونه درموردش فکر کنید

136
00:05:52,903 --> 00:05:55,871
فرض کنید شما یک همکار
در محل کار خود دارید که شرایط سختی دارد

137
00:05:55,895 --> 00:05:57,347
و مقداری کمک اضافه نیاز دارد.

138
00:05:57,371 --> 00:05:59,442
شما احتمالاً خیلی خوشحال می‌شوید کمک کنید،

139
00:05:59,466 --> 00:06:02,685
به خصوص اگر او در صورت نیاز
برای شما همین کار را انجام دهد.

140
00:06:02,709 --> 00:06:05,010
به عبارت دیگر، اگر همه چیز مساوی شود.

141
00:06:05,034 --> 00:06:06,185
اما حالا،

142
00:06:06,209 --> 00:06:08,756
تصور کنید آن همکار همیشه سستی دارد

143
00:06:08,780 --> 00:06:10,363
و کار اضافی به شما تحمیل می‌کند.

144
00:06:10,387 --> 00:06:12,664
این خشمگین‌کننده است.

145
00:06:12,688 --> 00:06:13,839
یا بدتر،

146
00:06:13,863 --> 00:06:17,434
اگر شما همه کارها را بکنید،
و او حقوق بیشتری بگیرد.

147
00:06:17,458 --> 00:06:19,537
شما عصبانی هستید، درست است؟

148
00:06:19,895 --> 00:06:22,569
همانطور که باید باشید.

149
00:06:22,593 --> 00:06:25,682
آن عصبانیت صالح
حس انصاف شماست

150
00:06:25,706 --> 00:06:29,149
که به شما می‌گوید خب، این منصفانه نیست.

151
00:06:29,173 --> 00:06:32,701
شما باید سهم عادلانه خود را با
افرادی که با آنها کار می‌کنید بدست آورید،

152
00:06:32,725 --> 00:06:35,494
در غیر این صورت
این بهره‌برداری است، نه همکاری.

153
00:06:35,518 --> 00:06:39,550
ممکن است نتوانید هر شغلی که در آن
با شما ناعادلانه رفتار می‌شود را ترک کنید،

154
00:06:39,574 --> 00:06:40,780
اما در جهانی بدون نقص،

155
00:06:40,804 --> 00:06:42,744
بدون نژادپرستی و تبعیض جنسی

156
00:06:42,768 --> 00:06:45,768
و دشواری‌های مرتبط
با پیدا کردن یک کار جدید،

157
00:06:45,792 --> 00:06:48,187
این حس انصاف شماست
که به شما اطلاع می‌دهد

158
00:06:48,211 --> 00:06:50,117
چه موقع باید جایی را ترک کنیم.

159
00:06:50,141 --> 00:06:51,514
و اگر نتوانستید؟

160
00:06:51,538 --> 00:06:56,855
خب، آن ناامیدی سوزان ممکن است
باعث شود شما هم خیار خود را پرتاب کنید.

161
00:06:57,268 --> 00:06:59,339
و انسانها در این کار تنها نیستند.

162
00:06:59,363 --> 00:07:02,752
در تحقیق قبلی،
هیچ کاری از عهده لنس بر نمی‌آمد،

163
00:07:02,776 --> 00:07:05,012
اما اگر وجود داشته باشد چطور؟

164
00:07:05,036 --> 00:07:06,226
معلوم شد

165
00:07:06,250 --> 00:07:09,616
که کاپوچین‌ها به راحتی از همکاری
با سایر کاپوچین‌هایی امتناع می‌کنند

166
00:07:09,640 --> 00:07:12,560
که سهم آنها را بعد از اینکه با هم
کار کردند به آنها نمی‌دهند.

167
00:07:12,584 --> 00:07:15,077
و امتناع از همکاری با میمون دیگر

168
00:07:15,101 --> 00:07:18,696
یک راه کاملاً ساده از
برابر کردن زمین بازی است.

169
00:07:19,093 --> 00:07:21,942
ظاهراً، اینکه هیچ میمونی هیچ چیزی نگیرد

170
00:07:21,966 --> 00:07:24,387
بهتر از این است
که میمون دیگری بیشتر بگیرد.

171
00:07:24,411 --> 00:07:26,950
اما دقیقاً مثل شما و همکارتان،

172
00:07:26,974 --> 00:07:29,946
آنها کاملا با کمی نابرابری
کوتاه مدت خوشحال هستند

173
00:07:29,970 --> 00:07:33,478
به شرط اینکه همه چیز 
در طولانی مدت برابر شود.

174
00:07:33,502 --> 00:07:36,549
این ارتباط اقتصادی بین انصاف و همکاری

175
00:07:36,573 --> 00:07:39,415
برای من به عنوان
زیست‌شناس تکاملی منطقی است.

176
00:07:39,439 --> 00:07:40,599
گذشته از همه اینها،

177
00:07:40,623 --> 00:07:43,260
دلیل اینکه اجداد شما نتوانستند
ژنهایشان را منتقل کنند

178
00:07:43,284 --> 00:07:45,998
این نبود که به معنای مطلق
خوب عمل کرده‌اند،

179
00:07:46,022 --> 00:07:48,814
این بود که بهتر از دیگران عمل کردند.

180
00:07:48,838 --> 00:07:50,776
ما به آن زنده ماندن قوی‌‌ها نمی‌گوییم،

181
00:07:50,800 --> 00:07:52,815
ما آن را زنده ماندن قوی‌ترین‌ها می‌نامیم.

182
00:07:52,839 --> 00:07:55,291
در قوی‌تر بودن از بقیه هم همینطور است.

183
00:07:55,315 --> 00:07:56,755
اینها همه مرتبط هستند.

184
00:07:57,577 --> 00:07:58,728
خوب.

185
00:07:58,752 --> 00:08:01,815
بنابراین کاپوچین‌های من دوست ندارند
کمتر از دیگری چیزی بگیرند.

186
00:08:01,839 --> 00:08:04,506
و آنها کاملا راضی هستند
تا خیارهایشان را

187
00:08:04,530 --> 00:08:05,871
برای برابری بازی قربانی کنند

188
00:08:05,895 --> 00:08:07,058
عالی است.

189
00:08:07,082 --> 00:08:10,385
اما آنچه ما احساس انصاف
در انسانها می‌نامیم

190
00:08:10,409 --> 00:08:14,584
همچنین به این معنی است که اگر
بیشتر از شخص دیگری بدست آوریم اهمیت بدهیم.

191
00:08:14,933 --> 00:08:16,576
میمونهای من چطور؟

192
00:08:16,600 --> 00:08:17,901
معلوم شد

193
00:08:17,925 --> 00:08:21,714
که نخستی‌ها وقتی بیشتر از دیگران می‌گیرند
متوجه آن می‌شوند،

194
00:08:21,738 --> 00:08:23,920
یا حداقل بعضی از آنها می‌شوند.

195
00:08:23,944 --> 00:08:25,626
کاپوچین‌های من متوجه نمی‌شوند.

196
00:08:25,960 --> 00:08:28,016
اما در یکی از مطالعات من،

197
00:08:28,040 --> 00:08:31,482
شامپانزه‌های من گاهی اوقات
ازگرفتن انگور خودداری می‌کنند

198
00:08:31,506 --> 00:08:35,276
اگر یک شامپانزه دیگر
در گروه آنها خیار بگیرد،

199
00:08:35,300 --> 00:08:39,577
که با توجه به اینکه شامپانزه‌های من
چقدر انگور دوست دارند بسیار چشمگیر است،

200
00:08:40,046 --> 00:08:45,078
اگرچه، وقتی آنها کمتر از یک شامپانزه دیگر
دریافت می‌کردند بیشتر ناراحت بودند

201
00:08:45,102 --> 00:08:47,045
در مقایسه با زمانی که بیشتر می‌گرفتند.

202
00:08:47,069 --> 00:08:50,172
وقتی شما بیشتر از همسایه خود دارید
شاید فکر نکنید که منصفانه است،

203
00:08:50,196 --> 00:08:53,807
اما وقتی همسایه شما بیش از شما دارد
قطعا فکر نمی‌کنید که منصفانه باشد.

204
00:08:53,831 --> 00:08:55,823
در اینجا یک سوال مهم وجود دارد.

205
00:08:55,847 --> 00:08:58,966
چرا ما در مورد نابرابری
یا ناعادلانه بودن اهمیت می‌دهیم

206
00:08:58,990 --> 00:09:01,760
وقتی که ما کسانی باشیم
که ناعادلانه سود می‌برند؟

207
00:09:01,784 --> 00:09:04,413
اگر تکامل در مورد بقای قوی‌ترین‌ها باشد،

208
00:09:04,437 --> 00:09:08,365
آیا گرفتن هر مزیتی که
می‌توانید بدست آورید منطقی نخواهد بود؟

209
00:09:08,810 --> 00:09:10,318
هر چند نکته اینجاست.

210
00:09:10,342 --> 00:09:13,056
من اگر بیشتر از شما بگیرم
قطعا شرایط بهتری خواهم داشت،

211
00:09:13,080 --> 00:09:16,155
اما بهتر از همه این است اگر من و شما
بتوانیم با هم کار کنیم

212
00:09:16,179 --> 00:09:19,568
و بیشتر از چیزی که می‌توانستیم
به تنهایی داشته باشیم بدست آوریم.

213
00:09:19,592 --> 00:09:23,354
اما چرا با من کار کنید
اگر فکر نمی‌کنید من عادلانه بازی کنم؟

214
00:09:23,378 --> 00:09:26,752
اما اگر فکر کنید من وقتی
بیشتر از شما بگیرم متوجه خواهم شد

215
00:09:26,776 --> 00:09:28,307
و کاری در مورد آن انجام می‌دهم،

216
00:09:28,331 --> 00:09:30,275
پس شما با من کار خواهید کرد.

217
00:09:30,728 --> 00:09:35,379
تکامل ما را انتخاب کرده است
که ضرر کوتاه مدت را قبول کنیم

218
00:09:35,403 --> 00:09:39,739
تا تمام روابط طولانی‌مدت
و مهم را حفظ کنیم.

219
00:09:40,125 --> 00:09:42,006
این در شامپانزه‌ها درست است،

220
00:09:42,030 --> 00:09:44,847
اما در انسان‌ها
ازاهمیت بیشتری برخوردار است.

221
00:09:44,871 --> 00:09:47,991
انسان ها به طرز باورنکردنی به هم پیوسته
و به هم وابسته‌اند،

222
00:09:48,369 --> 00:09:50,964
و ما توانایی‌های ادراکی پیشرفته‌ای داریم

223
00:09:50,988 --> 00:09:53,877
تا بتوانیم برای آینده برنامه‌ریزی کنیم.

224
00:09:53,901 --> 00:09:56,004
و اهمیت

225
00:09:56,028 --> 00:09:58,795
حفظ این همکاری‌های مشارکتی را 
تشخیص می‌دهیم.

226
00:09:59,119 --> 00:10:01,222
در واقع،

227
00:10:01,246 --> 00:10:03,453
فکر می‌کنم احتمالاً دست‌کم بگیریم

228
00:10:03,477 --> 00:10:06,282
حس انصاف چقدر برای مردم مهم است.

229
00:10:06,794 --> 00:10:10,523
یکی از بزرگترین تفاوتها
بین انسانها و میمونهای کاپوچین

230
00:10:10,547 --> 00:10:14,688
بزرگی و فراگیر بودن بسیار زیاد 
همکاری در انسانها است.

231
00:10:14,712 --> 00:10:15,871
به عبارت دیگر،

232
00:10:15,895 --> 00:10:18,966
ما خیلی بیشتر از 
میمون‌های کاپوچین همکاری می‌کنیم.

233
00:10:18,990 --> 00:10:22,307
سیستم‌های حقوقی و اقتصادی
به معنای واقعی کلمه فقط

234
00:10:22,331 --> 00:10:24,839
اگر همه ما توافق کنیم
که در آنها شرکت کنیم معنی دارند.

235
00:10:24,863 --> 00:10:27,514
و اگر مردم احساس كنند كه
از امتیازها و مزایای آن سیستم‌ها

236
00:10:27,538 --> 00:10:28,688
كنار گذاشته شده‌اند،

237
00:10:28,712 --> 00:10:30,093
دیگر در آنها شرکت نمی‌کنند،

238
00:10:30,117 --> 00:10:32,274
و کل سیستم از هم می‌پاشد.

239
00:10:32,681 --> 00:10:35,022
بسیاری از اعتراضات
و قیام‌هایی که می‌بینیم،

240
00:10:35,046 --> 00:10:37,498
چه در ایالات متحده و چه در سراسر جهان،

241
00:10:37,522 --> 00:10:39,910
بطور آشکاری در ارتباط با
انصاف شکل گرفته‌اند،

242
00:10:39,934 --> 00:10:42,156
که برای من تعجب‌آور نیست.

243
00:10:42,180 --> 00:10:45,758
خواه در مورد 
دسترسی نامتناسب به منابع باشد،

244
00:10:45,782 --> 00:10:48,789
یا اینکه برخی گروه‌ها تحت تأثیر نامتناسبی

245
00:10:48,813 --> 00:10:51,780
توسط سیستم حقوقی
یا اثرات ویروس قرار گرفته باشند،

246
00:10:51,804 --> 00:10:54,625
این اعتراضات نتیجه منطقی

247
00:10:54,649 --> 00:10:58,624
از گرایش طولانی تکاملی ما
برای رد كردن بی‌انصافی

248
00:10:58,648 --> 00:11:02,467
همراه با تاریخ طولانی ما
در طبقه بندی اجتماعی است.

249
00:11:02,491 --> 00:11:04,189
و نابرابری‌های سیستمیک

250
00:11:04,213 --> 00:11:06,705
که از آن طبقه بندی منجر شده است.

251
00:11:06,729 --> 00:11:10,808
لایه بالای این واقعیت
که با بسیاری از اقدامات

252
00:11:10,832 --> 00:11:13,673
نابرابری اقتصادی سر به فلک می‌کشد.

253
00:11:14,493 --> 00:11:17,556
کریس بوهم کتابی نوشت
به نام «سلسله مراتب در جنگل»

254
00:11:17,580 --> 00:11:21,707
که در آن مدعی شد
بشر دارای سلسله مراتب معکوسی است

255
00:11:21,731 --> 00:11:24,104
که در آن گروه‌های پایینی
با هم متحد می‌شوند

256
00:11:24,128 --> 00:11:27,110
تا مانع سواستفاده‌ی کسانی که
در بالا هستند از آنها شوند.

257
00:11:27,531 --> 00:11:31,609
شاید این اعتراضات
به سادگی آخرین تجلی

258
00:11:31,633 --> 00:11:34,642
گرایش انسان برای تعادل سلسله مراتب هستند.

259
00:11:34,666 --> 00:11:38,230
شاید بزرگترین تفاوت
بین ما و میمونهای کاپوچین

260
00:11:38,254 --> 00:11:40,842
این است که ما می‌توانیم
این مشکل را تشخیص دهیم

261
00:11:40,866 --> 00:11:43,413
و فعالانه برای انجام کاری
در مورد آن اقدام کنیم.

262
00:11:43,437 --> 00:11:46,617
البته ما تشخیص می‌دهیم
چه موقع به ضرر ماست.

263
00:11:46,641 --> 00:11:50,219
اما ما می‌توانیم
و باید این را نیز تشخیص دهیم

264
00:11:50,243 --> 00:11:53,474
وقتی که ما به هزینه‌ی
شخص دیگری مزیتی داریم،

265
00:11:53,498 --> 00:11:55,276
و انصاف را

266
00:11:55,300 --> 00:11:58,426
به عنوان تعادل بین
این دو نابرابری تشخیص می‌دهیم،

267
00:11:58,450 --> 00:12:01,797
زیرا جامعه ما
به معنای واقعی کلمه به آن بستگی دارد.

268
00:12:02,391 --> 00:12:04,859
در واقع، تحقیقات من نشان می‌دهد

269
00:12:04,883 --> 00:12:09,057
که همه گونه‌های نخستی‌سانان
به نابرابری اهمیت نمی‌دهند.

270
00:12:09,081 --> 00:12:12,299
فقط کسانی هستند که به همکاری متکی هستند،

271
00:12:12,323 --> 00:12:14,910
که به طور قطع شامل انسان است.

272
00:12:14,934 --> 00:12:17,037
ما برای توجه به انصاف تکامل یافتیم

273
00:12:17,061 --> 00:12:21,103
چون به هم برای جامعه‌ی
مشارکتی‌مان متکی هستیم.

274
00:12:21,127 --> 00:12:23,096
و هرچه جهان ناعادلانه‌تر شود،

275
00:12:23,120 --> 00:12:25,008
و هر چه کمتر به هم اهمیت دهیم،

276
00:12:25,032 --> 00:12:26,961
با خطر بیشتری روبرو خواهیم شد.

277
00:12:26,985 --> 00:12:30,135
مسائل ما پیچیده‌تر از انگور و خیار است،

278
00:12:30,159 --> 00:12:32,595
اما همانطور که کاپوچینها به ما آموخته‌اند،

279
00:12:32,619 --> 00:12:35,626
همه ما وقتی عادلانه بازی کنیم
بهتر عمل خواهیم کرد.

280
00:12:35,944 --> 00:12:37,094
متشکرم.