Τρεις λόγοι που δεν πρέπει να χρησιμοποιούμε πια πυρηνική τενέργεια ΕΠΕΚΤΑΣΗ ΠΥΡΗΝΙΚΩΝ ΟΠΛΩΝ Η πυρηνική τεχνολογία εισήχθη βίαια στο παγκόσμιο προσκήνιο Μόλις μια χρονιά μετά την πρώτη πυρηνική δοκιμή το 1944 Δυο μεγάλες πόλεις καταστράφηκαν από δύο βόμβες, Έπειτα, άρχισαν να αναπτύσσονται σιγά σιγά οι πυρηνικοί αντιδραστήρες ως μέσο παραγωγής ηλεκτρισμού ωστόσο πάντα συνδεόταν με την παραγωγή πυρηνικών όπλων Είναι σχεδόν αδύνατο να φτιάξεις πυρηνικά όπλα χωρίς πρόσβαση σε αντιδραστήρες Μάλιστα, η συνθήκη μη-εξάπλωσης πυρηνικών όπλων εξυπηρετεί την εξάπλωση αντιδραστήρων αλλά όχι και των όπλων ωστόσο έχει περιορισμένη επιτυχία Σε 40 χρόνια 5 χώρες ανέπτυξαν δικά τους πυρηνικά όπλα με τη χρήση πυρηνικών αντιδραστήρων Η ουσία είναι πως μπορεί να είναι πολύ δυσδιάκριτο ένα πρόγραμμα κατασκευής όπλων κρυμμένο πίσω από ένα ειρηνικό πρόγραμμα ενέργειας. Στη δεκαετία του '70 οι μεγάλες πυρηνικές δυνάμεις πουλούσαν ''ειρηνική''τεχνολογία σε μικρές χώρες που έφτιαξαν το δικό τους οπλοστάσιο Ο δρόμος προς τα θανατηφόρα πυρηνικά όπλα πάντα στρωνόταν από ειρηνικούς αντιδραστήρες ΠΥΡΗΝΙΚΑ ΑΠΟΒΛΗΤΑ ΚΑΙ ΡΥΠΑΝΣΗ Τα χρησιμοποιημένα πυρηνικά καύσιμα δεν είναι μόνο ραδιενεργά αλλά περιέχουν κι άλλα επικίνδυνα υλικά όπως το Πλουτώνιο Γίνεται ακίνδυνο μετά από δεκάδες χιλιάδες χρόνια υπάρχει και μια διαδικασία, η επανεπεξεργασία που σημαίνει την εξαγωγή πλουτωνίου από χρησιμοποιημένα καύσιμα και που μπορεί να χρησιμοποιηθεί για δύο σκοπούς σε πυρηνικά όπλα ή σε νέα καύσιμα αλλά το δεύτερο συμβαίνει σπάνια γιατί δεν έχουμε τους κατάλληλους αντιδραστήρες για αυτό. Ένα χιλιοστό του γραμμαρίου σε σκοτώνει, λίγα κιλά κάνουν μια βόμβα μια χώρα υπεράνω υποψίας όπως η Γερμανία έχει τόνους αποβλήτων δε τη συμφέρει να τα επαναχρησιμοποιήσει Οπότε πού πηγαίνουν τα απόβλητα; Αφότου απαγορεύτηκε η απόρριψή τους στη θάλασσα, δοκιμάστηκε να θαβονται αλλά δεν μπορεί να βρεθεί μέρος που να είναι ασφαλή για δεκάδες χιλιάδες χρόνια Πάνω από 30 χώρες λειτουργούν περίπου 400 αντιδραστήρες και διαχειρίζονται εκατοντάδες χιλιάδες τόνους πυρηνικών αποβλήτων και μόνο μία σκέφτεται σοβαρά να ανοίξει ένα μόνιμο χώρο αποθήκευσης, η μικρή Φινλανδία ΑΤΥΧΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΕΣ Σε πάνω από 60 χρόνια χρήσης πυρηνικής ενέργειας έχουν συμβεί 7 μεγάλα ατυχήματα σε πυρηνικούς αντιδραστήρες ή χώρους αποθήκευσης αποβλήτων Τα τρία ελέγχθηκαν σε μεγάλο βαθμό αλλά στα τέσσερα απελευθερώθηκαν σημαντικά ποσά ραδιενέργειας στο περιβάλλον Το 1957, 1987 και 2011 μεγάλες εκτάσεις στη Ρωσία, Ουκρανία και Ιαπωνία κατέστησαν ακατάλληλες για κατοικία για δεκαετίες Ο αριθμός θανάτων αν και αμφιλεγόμενος κυμαίνεται σε χιλιάδες Αυτές οι καταστροφές έγιναν σε αντιδραστήρες διαφόρων ειδών και χωρών και δεκαετίες η μία από την άλλη Βλέποντας τους αριθμούς μπορεί να αναρωτηθούμε Αξίζει το 10% της παγκόσμιας παραγωγής ενέργειας μια μεγάλη καταστροφή κάθε 30 χρόνια; Θα άξιζε το 30% μια ακόμη Φουκουσίμα ή Τσερνομπιλ κάπου στη Γη κάθε 10 χρόνια; Πόση έκταση θα έπρεπε να ρυπανθεί για να πούμε ''Όχι άλλο'' Πού είναι η διαχωριστική γραμμή; Θα έπρεπε λοιπόν να χρησιμοποιούμε πυρηνική ενέργεια; Οι κίνδυνοι μπορεί να υπερβαίνουν τα οφέλη και ίσως θα έπρεπε να στρέψουμε το βλέμμα μας αλλού