WEBVTT

00:00:07.471 --> 00:00:09.753
อุ้ย ขอโทษที

00:00:10.338 --> 00:00:11.398
เคยไหม ที่คุณหาว

00:00:11.398 --> 00:00:13.418
เพราะคนอื่นเริ่มหาวก่อน

00:00:13.418 --> 00:00:15.168
คุณไม่ได้เพลียนัก

00:00:15.168 --> 00:00:18.209
แต่ทันใดนั้นคุณก็อ้าปากกว้าง

00:00:18.209 --> 00:00:22.124
แล้วหาว

00:00:22.124 --> 00:00:23.914
ออกมา

00:00:23.914 --> 00:00:27.237
ปรากฏการณ์นี้รู้จักกันในชื่อ การหาวติดต่อกัน

00:00:27.237 --> 00:00:29.121
ในขณะที่เหล่านักวิทยาศาสตร์ยังไม่เข้าใจดีนัก

00:00:29.121 --> 00:00:30.415
ว่าทำไมมันจึงเกิดขึ้น

00:00:30.415 --> 00:00:33.499
มีสมมติฐานหลายอย่างกำลังถูกทดสอบ

00:00:33.499 --> 00:00:34.873
ลองมาดูสมมติฐานสองสามข้อ

00:00:34.873 --> 00:00:36.581
ที่โดดเด่นที่สุดกัน

00:00:36.581 --> 00:00:38.999
เริ่มด้วยสมมติฐานด้านสรีระวิทยาสองข้อ

00:00:38.999 --> 00:00:41.953
ก่อนจะเป็นด้านจิตวิทยา

00:00:41.953 --> 00:00:44.754
สมมติฐานแรก ด้านสรีระวิทยา

00:00:44.754 --> 00:00:46.227
กล่าวว่า การหาวติดต่อนั้น

00:00:46.227 --> 00:00:48.525
ถูกกระตุ้นโดยตัวกระตุ้นตัวหนึ่ง

00:00:48.525 --> 00:00:50.012
นั่นคือการหาวเริ่มต้น

00:00:50.012 --> 00:00:52.861
นี่เรียกว่า การกระทำที่ตายตัว (fixed action pattern)

00:00:52.861 --> 00:00:55.943
ลองนึกถึงรูปแบบที่ตายตัว
ว่าเหมือนกับการตอบสนองแบบอัตโนมัติ

00:00:55.943 --> 00:00:58.692
การหาวของคุณทำให้ฉันหาว

00:00:58.692 --> 00:01:00.532
คล้ายกับการล้มต่อๆ กัน ของโดนิโน

00:01:00.532 --> 00:01:02.115
การหาวของคนหนึ่ง ทำให้เกิดการหาว

00:01:02.115 --> 00:01:04.998
โดยอีกคนที่อยู่ใกล้ๆ ที่เห็นคนแรกหาว

00:01:04.998 --> 00:01:06.995
เมื่อการกระตุ้นนี้เกิดขึ้น

00:01:06.995 --> 00:01:08.530
มันจะต้องดำเนินไปตามรูปแบบของมัน

00:01:08.530 --> 00:01:09.897
คุณเคยลองหยุดหาว

00:01:09.897 --> 00:01:11.543
ตอนที่คุณเริ่มหาวไปแล้วหรือเปล่า

00:01:11.543 --> 00:01:14.531
โดยปกติแล้วเป็นไปไม่ได้หรอก

00:01:15.268 --> 00:01:17.178
อีกสมมติฐานด้านสรีรวิทยา

00:01:17.178 --> 00:01:20.300
เป็นที่รู้จักกันในชื่อ การเลียนแบบโดยไม่รู้ตัว
(non-conscious mimicry)

00:01:20.300 --> 00:01:22.012
หรือ พฤติกรรมแบบเปลี่ยนแปลงได้

00:01:22.012 --> 00:01:24.584
มันเกิดขึ้นเมื่อคุณเลียนแบบพฤติกรรมใครสักคน

00:01:24.584 --> 00:01:25.636
โดยไม่รู้ตัว

00:01:25.636 --> 00:01:28.587
กลยุทธการลอกเลียนแบบที่ลึกลับและไม่ได้จงใจ

00:01:28.587 --> 00:01:31.163
คนเรามักจะเลียนแบบท่าทางคนอื่น

00:01:31.163 --> 00:01:32.705
ถ้าคุณนั่งตรงข้ามใครสักคน

00:01:32.705 --> 00:01:34.254
ที่นั่งไขว่ห้าง

00:01:34.254 --> 00:01:36.712
คุณอาจจะนั่งไขว่ห้างบ้าง

00:01:36.712 --> 00:01:38.915
สมมติฐานนี้อ้างว่า

00:01:38.915 --> 00:01:41.224
เราหาวเมื่อเห็นคนอื่นหาว

00:01:41.224 --> 00:01:43.031
เพราะว่าเราเลียนแบบการกระทำของเขา

00:01:43.031 --> 00:01:44.533
โดยไม่ได้ผ่านกระบวนการคิด

00:01:44.533 --> 00:01:47.188
นักวิทยาศาสตร์เชื่อว่าพฤติกรรมที่เลียนแบบได้นี้

00:01:47.188 --> 00:01:50.054
เกิดขึ้นได้เพราะเส้นประสาทกลุ่มพิเศษ

00:01:50.054 --> 00:01:52.475
ที่เรียกว่า เซลล์กระจกเงา (mirror neurons)

00:01:53.336 --> 00:01:55.586
เซลล์กระจกเงานเป็นเซลล์สมองชนิดหนึ่ง

00:01:55.586 --> 00:01:58.146
ที่ตอบสนองเท่าๆ กันเมื่อเรามีอากัปกิริยาต่างๆ

00:01:58.146 --> 00:01:59.704
เมื่อเราเห็นใครบางคน

00:01:59.704 --> 00:02:01.504
ทำอากัปกิริยานั้นๆ

00:02:01.504 --> 00:02:02.831
เซลล์ประสาทเหล่านี้มีความสำคัญ

00:02:02.831 --> 00:02:04.771
ต่อการเรียนรู้และการรู้สึกตัว

00:02:04.771 --> 00:02:07.922
ยกตัวอย่างเช่น เรากำลังมองใครสักคนทำอะไรบางอย่าง

00:02:07.922 --> 00:02:09.900
เช่นถักไหมพรม

00:02:09.900 --> 00:02:10.651
หรือทาลิปสติก

00:02:10.651 --> 00:02:14.590
สามารถช่วยให้คุณทำสิ่งเดียวกันนั้นได้อย่างถูกต้อง

00:02:14.590 --> 00:02:17.420
การศึกษาภาพถ่ายเซลล์ประสาทโดยใช้ fMRI

00:02:17.420 --> 00:02:19.701
ซึ่งย่อมาจาก functional magnetic resonance imaging

00:02:19.701 --> 00:02:21.839
แสดงว่า เมื่อเราเห็นใครสักคนหาว

00:02:21.839 --> 00:02:23.921
หรือแม้แต่ได้ยินพวกเขาหาว

00:02:23.921 --> 00:02:25.794
พื้นที่จำเพาะส่วนหนึ่งในสมอง

00:02:25.794 --> 00:02:27.392
ที่เป็นที่อยู่ของเซลล์กระจกเงา

00:02:27.392 --> 00:02:28.586
มักจะสว่างขึ้น

00:02:28.586 --> 00:02:30.800
ซึ่งทำให้เราตอบสนอง

00:02:30.800 --> 00:02:33.996
ด้วยอากัปกิริยาเดียวกัน ซึ่งก็คือการหาว

00:02:33.996 --> 00:02:36.752
สมมติฐานด้านจิตวิทยาของเราเข้ามาเกี่ยวข้อง

00:02:36.752 --> 00:02:38.644
กับการทำงานของเซลล์กระจกเงาเหล่านี้ด้วย

00:02:38.644 --> 00:02:41.800
เราจะเรียกมันว่า การร่วมหาว

00:02:41.800 --> 00:02:43.582
การเกิดอารมณ์ร่วมเป็นความสามารถในการเข้าใจ

00:02:43.582 --> 00:02:45.170
ว่าใครสักคนรู้สึกอะไร

00:02:45.170 --> 00:02:46.742
และมีอารมณ์ร่วมไปกับอารมณ์ของเขา

00:02:46.742 --> 00:02:49.891
ซึ่งเป็นความสามารถที่สำคัญยิ่ง
สำหรับสัตว์สังคมอย่างเรา

00:02:49.891 --> 00:02:52.442
ไม่นานมานี้ นักประสาทวิทยาได้พบว่า

00:02:52.442 --> 00:02:54.091
หน่วยย่อยของเซลล์กระจกเงานี้

00:02:54.091 --> 00:02:56.409
ทำให้เราสามารถเข้าใจอารมณ์ของคนอื่น

00:02:56.409 --> 00:02:58.207
ในขั้นที่ลึกซึ้งกว่า

00:02:58.207 --> 00:02:59.252
นักวิทยาศาสตร์ได้ค้นพบ

00:02:59.252 --> 00:03:01.500
การตอบสนองแบบอารมณ์ร่วมต่อการหาว

00:03:01.500 --> 00:03:03.120
ระหว่างการทดสอบสมมติฐานแรกที่เราได้พูดถึง

00:03:03.120 --> 00:03:04.716
ที่เรียกว่า พฤติกรรมแบบตายตัว

00:03:04.716 --> 00:03:06.503
การศึกษานี้ถูกออกแบบขึ้นเพื่อแสดงให้เห็นว่า

00:03:06.503 --> 00:03:08.966
สุนัขจะแสดงการตอบสนองโดยการหาว

00:03:08.966 --> 00:03:11.784
เพียงแค่ได้ยินเสียงมนุษย์หาว

00:03:11.784 --> 00:03:14.530
ในขณะที่การศึกษาของพวกเขาแสดงให้เห็น
ว่านี่เป็นความจริง

00:03:14.530 --> 00:03:16.580
พวกเขาพบอีกสิ่งหนึ่งที่น่าสนใจ

00:03:16.580 --> 00:03:19.797
สุนัขหาวเมื่อได้ยินเสียงหาวที่คุ้นเคย

00:03:19.797 --> 00:03:21.297
เช่นเสียงหาวของนายของมัน

00:03:21.297 --> 00:03:24.088
ถี่กว่าเสียงหาวที่ไม่คุ้นเคยจากคนแปลกหน้า

00:03:24.088 --> 00:03:25.250
จากการศึกษานี้

00:03:25.250 --> 00:03:27.042
การศึกษาอื่นๆ บนมนุษย์และสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม

00:03:27.042 --> 00:03:29.048
ได้แสดงให้เห็นว่าการหาวติดต่อกันนั้น

00:03:29.048 --> 00:03:32.895
เกิดขึ้นบ่อยๆ ในกลุ่มเพื่อนๆ 
มากกว่าในกลุ่มคนแปลกหน้า

00:03:32.895 --> 00:03:35.708
ที่จริงแล้ว การหาวติดต่อกันเริ่มจะเกิดขึ้น

00:03:35.708 --> 00:03:38.960
เมื่อเราอายุได้สี่หรือห้าขวบ

00:03:38.960 --> 00:03:39.396
ในจุดที่เด็กๆ

00:03:39.396 --> 00:03:42.602
กำลังพัฒนาความสามารถ
ที่จะบ่งบอกอารมณ์ของคนอื่นได้เป็นอย่างดี

00:03:43.201 --> 00:03:45.885
ถึงอย่างนั้น ในขณะที่การศึกษาทางวิทยาศาสตร์ใหม่ๆ

00:03:45.885 --> 00:03:47.329
พุ่งเป้าไปที่การพิสูจน์ว่าการหาวติดต่อ

00:03:47.329 --> 00:03:49.413
ขึ้นอยู่กับความสามารถของการมีอารมณ์ร่วม

00:03:49.413 --> 00:03:50.630
เรายังต้องการงานวิจัยอีกเป็นจำนวนมาก

00:03:50.630 --> 00:03:52.995
ที่จะเป็นแสงนำทาง ว่าอะไรกำลังเกิดขึ้นอยู่จริงๆ

00:03:52.995 --> 00:03:54.930
มันเป็นไปได้ที่คำตอบนั้น

00:03:54.930 --> 00:03:56.912
อยู่ในสมมติฐานอื่นๆ

00:03:56.912 --> 00:03:59.147
ในครั้งหน้าที่คุณโดนจับได้ว่าหาว

00:03:59.147 --> 00:04:01.470
ลองใช้เวลาสักหน่อยคิดถึงสิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้น

00:04:02.653 --> 00:04:04.534
คุณกำลังคิดถึงการหาวอยู่หรือเปล่า

00:04:05.026 --> 00:04:07.015
หรือใครสักคนใกล้ๆ กำลังหาวอยู่

00:04:07.015 --> 00:04:09.995
คนคนนั้นเป็นคนแปลกหน้า 
หรือเป็นคนสนิท

00:04:11.025 --> 00:04:14.144
และตอนนี้คุณกำลังหาวอยู่หรือเปล่า