1
00:00:07,472 --> 00:00:09,753
อุ้ย ขอโทษที

2
00:00:10,338 --> 00:00:11,398
เคยไหม ที่คุณหาว

3
00:00:11,398 --> 00:00:13,418
เพราะคนอื่นเริ่มหาวก่อน

4
00:00:13,418 --> 00:00:15,168
คุณไม่ได้เพลียนัก

5
00:00:15,168 --> 00:00:18,209
แต่ทันใดนั้นคุณก็อ้าปากกว้าง

6
00:00:18,209 --> 00:00:22,124
แล้วหาว

7
00:00:22,124 --> 00:00:23,914
ออกมา

8
00:00:23,914 --> 00:00:27,237
ปรากฏการณ์นี้รู้จักกันในชื่อ การหาวติดต่อกัน

9
00:00:27,237 --> 00:00:29,121
ในขณะที่เหล่านักวิทยาศาสตร์ยังไม่เข้าใจดีนัก

10
00:00:29,121 --> 00:00:30,415
ว่าทำไมมันจึงเกิดขึ้น

11
00:00:30,415 --> 00:00:33,499
มีสมมติฐานหลายอย่างกำลังถูกทดสอบ

12
00:00:33,499 --> 00:00:34,873
ลองมาดูสมมติฐานสองสามข้อ

13
00:00:34,873 --> 00:00:36,581
ที่โดดเด่นที่สุดกัน

14
00:00:36,581 --> 00:00:38,999
เริ่มด้วยสมมติฐานด้านสรีระวิทยาสองข้อ

15
00:00:38,999 --> 00:00:41,953
ก่อนจะเป็นด้านจิตวิทยา

16
00:00:41,953 --> 00:00:44,754
สมมติฐานแรก ด้านสรีระวิทยา

17
00:00:44,754 --> 00:00:46,227
กล่าวว่า การหาวติดต่อนั้น

18
00:00:46,227 --> 00:00:48,525
ถูกกระตุ้นโดยตัวกระตุ้นตัวหนึ่ง

19
00:00:48,525 --> 00:00:50,012
นั่นคือการหาวเริ่มต้น

20
00:00:50,012 --> 00:00:52,861
นี่เรียกว่า การกระทำที่ตายตัว (fixed action pattern)

21
00:00:52,861 --> 00:00:55,943
ลองนึกถึงรูปแบบที่ตายตัว
ว่าเหมือนกับการตอบสนองแบบอัตโนมัติ

22
00:00:55,943 --> 00:00:58,692
การหาวของคุณทำให้ฉันหาว

23
00:00:58,692 --> 00:01:00,532
คล้ายกับการล้มต่อๆ กัน ของโดนิโน

24
00:01:00,532 --> 00:01:02,115
การหาวของคนหนึ่ง ทำให้เกิดการหาว

25
00:01:02,115 --> 00:01:04,999
โดยอีกคนที่อยู่ใกล้ๆ ที่เห็นคนแรกหาว

26
00:01:04,999 --> 00:01:06,995
เมื่อการกระตุ้นนี้เกิดขึ้น

27
00:01:06,995 --> 00:01:08,530
มันจะต้องดำเนินไปตามรูปแบบของมัน

28
00:01:08,530 --> 00:01:09,897
คุณเคยลองหยุดหาว

29
00:01:09,897 --> 00:01:11,543
ตอนที่คุณเริ่มหาวไปแล้วหรือเปล่า

30
00:01:11,543 --> 00:01:14,531
โดยปกติแล้วเป็นไปไม่ได้หรอก

31
00:01:15,268 --> 00:01:17,178
อีกสมมติฐานด้านสรีรวิทยา

32
00:01:17,178 --> 00:01:20,300
เป็นที่รู้จักกันในชื่อ การเลียนแบบโดยไม่รู้ตัว
(non-conscious mimicry)

33
00:01:20,300 --> 00:01:22,012
หรือ พฤติกรรมแบบเปลี่ยนแปลงได้

34
00:01:22,012 --> 00:01:24,584
มันเกิดขึ้นเมื่อคุณเลียนแบบพฤติกรรมใครสักคน

35
00:01:24,584 --> 00:01:25,636
โดยไม่รู้ตัว

36
00:01:25,636 --> 00:01:28,587
กลยุทธการลอกเลียนแบบที่ลึกลับและไม่ได้จงใจ

37
00:01:28,587 --> 00:01:31,163
คนเรามักจะเลียนแบบท่าทางคนอื่น

38
00:01:31,163 --> 00:01:32,705
ถ้าคุณนั่งตรงข้ามใครสักคน

39
00:01:32,705 --> 00:01:34,254
ที่นั่งไขว่ห้าง

40
00:01:34,254 --> 00:01:36,712
คุณอาจจะนั่งไขว่ห้างบ้าง

41
00:01:36,712 --> 00:01:38,915
สมมติฐานนี้อ้างว่า

42
00:01:38,915 --> 00:01:41,224
เราหาวเมื่อเห็นคนอื่นหาว

43
00:01:41,224 --> 00:01:43,031
เพราะว่าเราเลียนแบบการกระทำของเขา

44
00:01:43,031 --> 00:01:44,533
โดยไม่ได้ผ่านกระบวนการคิด

45
00:01:44,533 --> 00:01:47,188
นักวิทยาศาสตร์เชื่อว่าพฤติกรรมที่เลียนแบบได้นี้

46
00:01:47,188 --> 00:01:50,054
เกิดขึ้นได้เพราะเส้นประสาทกลุ่มพิเศษ

47
00:01:50,054 --> 00:01:52,475
ที่เรียกว่า เซลล์กระจกเงา (mirror neurons)

48
00:01:53,336 --> 00:01:55,586
เซลล์กระจกเงานเป็นเซลล์สมองชนิดหนึ่ง

49
00:01:55,586 --> 00:01:58,146
ที่ตอบสนองเท่าๆ กันเมื่อเรามีอากัปกิริยาต่างๆ

50
00:01:58,146 --> 00:01:59,704
เมื่อเราเห็นใครบางคน

51
00:01:59,704 --> 00:02:01,504
ทำอากัปกิริยานั้นๆ

52
00:02:01,504 --> 00:02:02,831
เซลล์ประสาทเหล่านี้มีความสำคัญ

53
00:02:02,831 --> 00:02:04,771
ต่อการเรียนรู้และการรู้สึกตัว

54
00:02:04,771 --> 00:02:07,922
ยกตัวอย่างเช่น เรากำลังมองใครสักคนทำอะไรบางอย่าง

55
00:02:07,922 --> 00:02:09,900
เช่นถักไหมพรม

56
00:02:09,900 --> 00:02:10,652
หรือทาลิปสติก

57
00:02:10,652 --> 00:02:14,590
สามารถช่วยให้คุณทำสิ่งเดียวกันนั้นได้อย่างถูกต้อง

58
00:02:14,590 --> 00:02:17,420
การศึกษาภาพถ่ายเซลล์ประสาทโดยใช้ fMRI

59
00:02:17,420 --> 00:02:19,701
ซึ่งย่อมาจาก functional magnetic resonance imaging

60
00:02:19,701 --> 00:02:21,839
แสดงว่า เมื่อเราเห็นใครสักคนหาว

61
00:02:21,839 --> 00:02:23,921
หรือแม้แต่ได้ยินพวกเขาหาว

62
00:02:23,921 --> 00:02:25,794
พื้นที่จำเพาะส่วนหนึ่งในสมอง

63
00:02:25,794 --> 00:02:27,392
ที่เป็นที่อยู่ของเซลล์กระจกเงา

64
00:02:27,392 --> 00:02:28,586
มักจะสว่างขึ้น

65
00:02:28,586 --> 00:02:30,800
ซึ่งทำให้เราตอบสนอง

66
00:02:30,800 --> 00:02:33,996
ด้วยอากัปกิริยาเดียวกัน ซึ่งก็คือการหาว

67
00:02:33,996 --> 00:02:36,752
สมมติฐานด้านจิตวิทยาของเราเข้ามาเกี่ยวข้อง

68
00:02:36,752 --> 00:02:38,644
กับการทำงานของเซลล์กระจกเงาเหล่านี้ด้วย

69
00:02:38,644 --> 00:02:41,800
เราจะเรียกมันว่า การร่วมหาว

70
00:02:41,800 --> 00:02:43,582
การเกิดอารมณ์ร่วมเป็นความสามารถในการเข้าใจ

71
00:02:43,582 --> 00:02:45,170
ว่าใครสักคนรู้สึกอะไร

72
00:02:45,170 --> 00:02:46,742
และมีอารมณ์ร่วมไปกับอารมณ์ของเขา

73
00:02:46,742 --> 00:02:49,891
ซึ่งเป็นความสามารถที่สำคัญยิ่ง
สำหรับสัตว์สังคมอย่างเรา

74
00:02:49,891 --> 00:02:52,442
ไม่นานมานี้ นักประสาทวิทยาได้พบว่า

75
00:02:52,442 --> 00:02:54,091
หน่วยย่อยของเซลล์กระจกเงานี้

76
00:02:54,091 --> 00:02:56,409
ทำให้เราสามารถเข้าใจอารมณ์ของคนอื่น

77
00:02:56,409 --> 00:02:58,207
ในขั้นที่ลึกซึ้งกว่า

78
00:02:58,207 --> 00:02:59,252
นักวิทยาศาสตร์ได้ค้นพบ

79
00:02:59,252 --> 00:03:01,500
การตอบสนองแบบอารมณ์ร่วมต่อการหาว

80
00:03:01,500 --> 00:03:03,120
ระหว่างการทดสอบสมมติฐานแรกที่เราได้พูดถึง

81
00:03:03,120 --> 00:03:04,716
ที่เรียกว่า พฤติกรรมแบบตายตัว

82
00:03:04,716 --> 00:03:06,503
การศึกษานี้ถูกออกแบบขึ้นเพื่อแสดงให้เห็นว่า

83
00:03:06,503 --> 00:03:08,966
สุนัขจะแสดงการตอบสนองโดยการหาว

84
00:03:08,966 --> 00:03:11,784
เพียงแค่ได้ยินเสียงมนุษย์หาว

85
00:03:11,784 --> 00:03:14,530
ในขณะที่การศึกษาของพวกเขาแสดงให้เห็น
ว่านี่เป็นความจริง

86
00:03:14,530 --> 00:03:16,580
พวกเขาพบอีกสิ่งหนึ่งที่น่าสนใจ

87
00:03:16,580 --> 00:03:19,797
สุนัขหาวเมื่อได้ยินเสียงหาวที่คุ้นเคย

88
00:03:19,797 --> 00:03:21,297
เช่นเสียงหาวของนายของมัน

89
00:03:21,297 --> 00:03:24,088
ถี่กว่าเสียงหาวที่ไม่คุ้นเคยจากคนแปลกหน้า

90
00:03:24,088 --> 00:03:25,250
จากการศึกษานี้

91
00:03:25,250 --> 00:03:27,042
การศึกษาอื่นๆ บนมนุษย์และสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม

92
00:03:27,042 --> 00:03:29,048
ได้แสดงให้เห็นว่าการหาวติดต่อกันนั้น

93
00:03:29,048 --> 00:03:32,895
เกิดขึ้นบ่อยๆ ในกลุ่มเพื่อนๆ 
มากกว่าในกลุ่มคนแปลกหน้า

94
00:03:32,895 --> 00:03:35,708
ที่จริงแล้ว การหาวติดต่อกันเริ่มจะเกิดขึ้น

95
00:03:35,708 --> 00:03:38,960
เมื่อเราอายุได้สี่หรือห้าขวบ

96
00:03:38,960 --> 00:03:39,396
ในจุดที่เด็กๆ

97
00:03:39,396 --> 00:03:42,602
กำลังพัฒนาความสามารถ
ที่จะบ่งบอกอารมณ์ของคนอื่นได้เป็นอย่างดี

98
00:03:43,201 --> 00:03:45,885
ถึงอย่างนั้น ในขณะที่การศึกษาทางวิทยาศาสตร์ใหม่ๆ

99
00:03:45,885 --> 00:03:47,329
พุ่งเป้าไปที่การพิสูจน์ว่าการหาวติดต่อ

100
00:03:47,329 --> 00:03:49,413
ขึ้นอยู่กับความสามารถของการมีอารมณ์ร่วม

101
00:03:49,413 --> 00:03:50,630
เรายังต้องการงานวิจัยอีกเป็นจำนวนมาก

102
00:03:50,630 --> 00:03:52,995
ที่จะเป็นแสงนำทาง ว่าอะไรกำลังเกิดขึ้นอยู่จริงๆ

103
00:03:52,995 --> 00:03:54,930
มันเป็นไปได้ที่คำตอบนั้น

104
00:03:54,930 --> 00:03:56,912
อยู่ในสมมติฐานอื่นๆ

105
00:03:56,912 --> 00:03:59,147
ในครั้งหน้าที่คุณโดนจับได้ว่าหาว

106
00:03:59,147 --> 00:04:01,470
ลองใช้เวลาสักหน่อยคิดถึงสิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้น

107
00:04:02,653 --> 00:04:04,534
คุณกำลังคิดถึงการหาวอยู่หรือเปล่า

108
00:04:05,026 --> 00:04:07,015
หรือใครสักคนใกล้ๆ กำลังหาวอยู่

109
00:04:07,015 --> 00:04:09,995
คนคนนั้นเป็นคนแปลกหน้า 
หรือเป็นคนสนิท

110
00:04:11,025 --> 00:04:14,144
และตอนนี้คุณกำลังหาวอยู่หรือเปล่า