(Anish Kapoor) Volgens mij zijn 
objecten bedrieglijk

Ze zijn nooit wat ze op het 
eerste gezicht lijken te zijn

We bekijken ze meestal met liefde,

haat, verlangen, afkeer of wat dan ook.

De kijker is betrokken.

Er is altijd een gesprek.

Is de ruimte van dit object
daarbinnen of is het hierbuiten?

Het -- het voelt alsof het hier ergens is.

Waarom proberen om
de camera te verbergen?

Misschien is het niet 
anders mogelijk hier

Zelfs daar, zie je, 
komt de camera in beeld

Gepolijste voorwerpen komen 
al heel lang voor in de kunst

Maar ze waren allemaal bol.

Ik heb gewerkt met concaafheid.

En wat het heeft, is een focus.

Het vergroot en zet alles ondersteboven.

En op dat moment is er een 
vorm van duizeligheid

En het is dat gevoel, van het object binnenstebuiten te keren,

waar ik erg van hou.

We zien geometrie als iets kenbaar.

Het interessante aan geometrie

echter, is wanneer het tot de zoveelste graad van weten verheven wordt

het onkenbaar wordt.

Hier is er nog een

die hetzelfde doet, maar op een andere manier.

Het is een rechthoek, met een gebogen rand.

Het is een rechte lijn hier en
het is een rechte lijn daar.

Maar al het oppervlak
daartussen is gebogen.

Dus het doet alle dingen wat ik wil van een object, namelijk

dat het concaaf wordt.

Lewis Carroll