(Anish Kapoor) Volgens mij zijn
objecten bedrieglijk
Ze zijn nooit wat ze op het
eerste gezicht lijken te zijn
We bekijken ze meestal met liefde,
haat, verlangen, afkeer of wat dan ook.
De kijker is betrokken.
Er is altijd een gesprek.
Is de ruimte van dit object
daarbinnen of is het hierbuiten?
Het -- het voelt alsof het hier ergens is.
Waarom proberen om
de camera te verbergen?
Misschien is het niet
anders mogelijk hier
Zelfs daar, zie je,
komt de camera in beeld
Gepolijste voorwerpen komen
al heel lang voor in de kunst
Maar ze waren allemaal bol.
Ik heb gewerkt met concaafheid.
En wat het heeft, is een focus.
Het vergroot en zet alles ondersteboven.
En op dat moment is er een
vorm van duizeligheid
En het is dat gevoel, van het object binnenstebuiten te keren,
waar ik erg van hou.
We zien geometrie als iets kenbaar.
Het interessante aan geometrie
echter, is wanneer het tot de zoveelste graad van weten verheven wordt
het onkenbaar wordt.
Hier is er nog een
die hetzelfde doet, maar op een andere manier.
Het is een rechthoek, met een gebogen rand.
Het is een rechte lijn hier en
het is een rechte lijn daar.
Maar al het oppervlak
daartussen is gebogen.
Dus het doet alle dingen wat ik wil van een object, namelijk
dat het concaaf wordt.
Lewis Carroll