WEBVTT 00:00:03.310 --> 00:00:06.230 Hallo, mijn naam is Tony, en dit is Every Frame a Painting. 00:00:08.290 --> 00:00:14.169 Er zijn sommige filmmakers die zo invloedrijk zijn, dat waar je ook kijkt, je sporen van ze terugvindt. 00:00:16.439 --> 00:00:19.560 Ik zie het werk van deze filmmaker terug in de oeuvre van Wes Anderson, 00:00:23.460 --> 00:00:25.760 Zijn acrobatiek en stunts in Jackie Chan, 00:00:28.500 --> 00:00:30.760 en zijn emotieloze houding in Bill Murray. 00:00:34.760 --> 00:00:38.790 We hebben het natuurlijk over Buster Keaton, een van de drie grote zwijgende komieken. 00:00:38.790 --> 00:00:42.810 [Orson Welles] Hij was, zoals we nu beginnen te realiseren... 00:00:42.810 --> 00:00:47.959 ...de allerbeste clown in de filmgeschiedenis. 00:00:47.959 --> 00:00:52.870 [Tony] En bijna honderd jaar later kan hij ons nog steeds genoeg leren over visuele komedie. 00:00:52.870 --> 00:00:56.320 Dus laten we vandaag kijken naar hoe de meester een grap opbouwt. 00:00:56.890 --> 00:00:57.610 Klaar? 00:01:00.180 --> 00:01:00.909 Laten we beginnen. 00:01:07.900 --> 00:01:10.100 Het eerste wat je moet weten over visuele komedie 00:01:10.100 --> 00:01:12.780 is dat je je verhaal door middel van handelingen moet vertellen. 00:01:12.780 --> 00:01:15.240 Keaton was een visuele verteller en hij vond het nooit leuk 00:01:15.240 --> 00:01:18.260 wanneer andere regisseurs hun verhaal via tussentitels vertelden. 00:01:18.260 --> 00:01:23.620 [Buster Keaton] De gemiddelde film gebruikte 240 tussentitels, dat was ongeveer het gemiddelde. 00:01:23.620 --> 00:01:27.830 -240 was het gemiddelde? -Ja, en het meeste dat ik ooit heb gebruikt was 56. 00:01:27.830 --> 00:01:31.330 [Tony] Hij vermeed tussentitels door te focussen op gebaren en mimespel. 00:01:31.330 --> 00:01:34.860 In dit shot kom je er nooit achter waar deze twee mensen het over hebben. 00:01:34.860 --> 00:01:38.749 Alles wat je moet weten wordt overgebracht door de tafel en hun lichaamstaal. 00:01:38.749 --> 00:01:40.610 [interview] Maar wat je moest zeggen... 00:01:40.610 --> 00:01:44.370 Je moest het overbrengen naar het publiek via de enige manier: 00:01:45.870 --> 00:01:48.369 - Door actie. - Precies. We verwijderde ondertitels 00:01:48.369 --> 00:01:52.010 zo veel mogelijk als we het ook via actie konden vertellen. 00:01:52.010 --> 00:01:54.940 [Tony] Keaton geloofde dat elk gebaar dat je maakte uniek zou moeten zijn. 00:01:54.940 --> 00:01:56.500 Doe nooit hetzelfde twee keer. 00:02:00.220 --> 00:02:01.700 Elke val... 00:02:02.900 --> 00:02:04.100 ... is een mogelijkheid... 00:02:05.430 --> 00:02:06.800 ... voor creativiteit. 00:02:08.079 --> 00:02:11.040 Maar wanneer je de actie kent krijgen we het tweede probleem: 00:02:11.040 --> 00:02:12.550 Waar plaats je de camera? 00:02:18.230 --> 00:02:21.890 Visuele grappen werken meestal het best vanaf één speciale hoek. 00:02:21.890 --> 00:02:23.350 En wanneer je de hoek verandert... 00:02:24.030 --> 00:02:26.769 ...verander je de grap en werkt het misschien minder goed. 00:02:27.579 --> 00:02:30.160 De goede hoek vinden is een kwestie van vallen en opstaan. 00:02:30.160 --> 00:02:33.960 Dus laten we kijken naar twee mogelijke camera plaatsingen voor dezelfde grap: 00:02:33.960 --> 00:02:35.190 Dit is de eerste: 00:02:42.800 --> 00:02:44.000 En dit is de tweede: 00:02:52.070 --> 00:02:55.010 Je ziet dat in de eerste hoek de auto het grootste gedeelte van het kader inneemt, 00:02:55.010 --> 00:02:57.870 en we krijgen niet een duidelijk zicht van Buster totdat hij zich omdraait. 00:02:58.650 --> 00:03:01.830 Maar in de tweede hoek is de auto in de achtergrond geplaatst, 00:03:01.830 --> 00:03:03.560 en hebben we altijd een duidelijke visie van zijn gezicht. 00:03:04.010 --> 00:03:07.340 In deze milliseconde, waarin hij niet weet wat er gebeurt maar wij wel... 00:03:07.340 --> 00:03:09.550 ... dat is veel beter vanaf hier. 00:03:10.390 --> 00:03:13.190 En in de eerste hoek, verdeelt de kadering onze aandacht. 00:03:13.190 --> 00:03:17.140 Onze ogen willen tegelijk naar zijn gezicht en naar het bord kijken. 00:03:17.140 --> 00:03:19.120 Maar nadat we de scene anders samenstellen... 00:03:19.120 --> 00:03:21.479 ... kijken onze ogen vanzelfsprekend naar hem... 00:03:21.479 --> 00:03:22.940 ... dan naar het bord... 00:03:22.940 --> 00:03:25.529 ... en dan weer terug naar hem. Veel beter. 00:03:28.830 --> 00:03:30.290 Nu komen we bij de derde vraag: 00:03:31.460 --> 00:03:33.730 Wat zijn de regels van deze specifieke wereld? 00:03:35.290 --> 00:03:38.190 Buster’s wereld is vlak and geregeerd door één wet. 00:03:43.320 --> 00:03:46.960 Als de camera het niet kan zien, kunnen de karakters het ook niet zien. 00:03:46.960 --> 00:03:50.070 In Buster’s wereld zijn de karakters beperkt door de zijkanten van het kader... 00:03:50.070 --> 00:03:52.720 ... en door wat er voor ons, het publiek, zichtbaar is. 00:03:53.740 --> 00:03:56.200 En hierdoor kan hij grappen maken die visueel zinvol zijn... 00:03:58.090 --> 00:03:59.230 ... maar niet logisch. 00:03:59.950 --> 00:04:02.620 Veel van zijn grappen gaan over de menselijke beweging in de vlakke wereld. 00:04:03.230 --> 00:04:04.600 Hij kan naar rechts gaan... 00:04:05.520 --> 00:04:06.500 ... naar links... 00:04:07.400 --> 00:04:08.400 ... naar boven... 00:04:09.200 --> 00:04:10.200 ... naar beneden... 00:04:11.300 --> 00:04:12.310 ... weg van de lens... 00:04:13.400 --> 00:04:14.500 ... of er juist naartoe. 00:04:15.050 --> 00:04:16.700 Komt het je bekend voor? 00:04:16.700 --> 00:04:20.000 [clip] Ze is vermoord, en jullie denken dat ik het gedaan heb. 00:04:21.730 --> 00:04:22.570 Hee! 00:04:24.360 --> 00:04:27.210 [Tony] Net zoals Wes Anderson, vond Buster Keaton humor in geometrie. 00:04:31.120 --> 00:04:34.770 Hij plaatste de camera vaak verder weg, zodat je de vorm van de grap kon zien. 00:04:34.770 --> 00:04:35.960 Er zijn cirkels... 00:04:37.000 --> 00:04:38.000 ... driehoeken... 00:04:39.100 --> 00:04:40.260 ... parallelle lijnen... 00:04:41.020 --> 00:04:43.560 en natuurlijk, de vorm van het kader zelf: de rechthoek. 00:04:45.760 --> 00:04:49.000 Ik denk dat deze manier van organiseren geweldig is, omdat je het publiek aanmoedigt 00:04:49.000 --> 00:04:52.270 om rond het kader te kijken en zelf de humor te vinden. 00:04:52.270 --> 00:04:54.500 Bedenk in dit shot waar je ogen kijken. 00:04:59.120 --> 00:05:00.320 Waar is hij? 00:05:02.050 --> 00:05:04.219 Een aantal van deze grappen komen uit Vaudeville, 00:05:04.219 --> 00:05:06.639 en zijn ontworpen om als goocheltrucs te werken. 00:05:11.919 --> 00:05:15.800 En bij alle goocheltrucs is het leuk om proberen te raden hoe de truc werkt. 00:05:19.240 --> 00:05:23.250 Keaton had een naam voor dit soort grappen. Hij noemde ze "onmogelijke grappen". 00:05:25.670 --> 00:05:28.350 Ze behoren tot zijn meest vindingrijke en surrealistische grappen. 00:05:30.240 --> 00:05:33.959 Maar als verteller vond hij ze lastig, omdat ze de regels van zijn wereld braken. 00:05:34.459 --> 00:05:39.890 [clip] We moesten stoppen met de onmogelijke grappen, en wat we "cartoon grappen" noemde. 00:05:39.890 --> 00:05:43.309 Dat verdween allemaal toen we langere films begonnen te maken. 00:05:43.309 --> 00:05:48.190 Ze moesten geloofwaardig zijn of je verhaal zou instorten. 00:05:48.190 --> 00:05:52.159 [Tony] Dus in plaats daarvan richtte hij zich meer op de "natuurlijke grap", 00:05:52.159 --> 00:05:56.070 de grap die organisch komt vanuit het karakter en de situatie. 00:05:56.070 --> 00:05:58.480 Kijk wat hij met deze deur doet: 00:06:03.910 --> 00:06:08.490 Keaton beweerde dat je voor visuele komedie open moest staan voor improvisatie. 00:06:08.490 --> 00:06:13.920 [interview] Hoeveel was van tevoren bedacht en hoeveel ontstond tijdens het maken zelf? Hoeveel was improvisatie? 00:06:13.920 --> 00:06:20.790 [Keaton] Nou, als regel heb je ongeveer vijftig procent in je hoofd wanneer je begint te filmen 00:06:20.790 --> 00:06:24.019 en de rest ontwikkel je terwijl je de film maakt. 00:06:24.019 --> 00:06:28.220 [Tony] Soms vond hij een grap die hij zo leuk vond dat hij er later naar terug verwees. 00:06:29.850 --> 00:06:33.919 Maar op andere momenten werkte grappen die hij van te voren had bedacht niet op die dag. 00:06:33.919 --> 00:06:35.780 Dus dan gooide hij ze gewoon weg... 00:06:35.780 --> 00:06:38.810 [Keaton] ...omdat ze niet overeind komen en niet goed werken . 00:06:38.810 --> 00:06:40.700 En dan komen de ongeplande grappen. 00:06:42.020 --> 00:06:43.870 [Tony] Het was de bedoeling dat hij deze sprong zou halen. 00:06:43.870 --> 00:06:47.360 Maar omdat hij miste, besloot hij de fout te behouden en er op te bouwen. 00:06:49.080 --> 00:06:54.590 [Keaton] Dus in een zeldzaam geval kreeg je de scène de tweede keer goed, meestal al de eerste keer. 00:06:54.590 --> 00:06:58.580 [clip] Misschien was dat één van de redenen dat er 's nachts in het huis zoveel gelachen werd. 00:06:58.580 --> 00:07:03.390 Ik bedoel, de jongeren en ik hadden het gevoel dat wat we zagen op dat moment gebeurde. 00:07:05.520 --> 00:07:09.500 Dat het maar één keer was gebeurd, dat het niet al eerder gedaan was. 00:07:09.500 --> 00:07:13.350 [Tony] En dat brengt ons bij het laatste ding over Buster Keaton en zijn beroemde regel: 00:07:16.420 --> 00:07:18.510 Nooit een grap vervalsen. 00:07:18.510 --> 00:07:23.230 Voor Keaton was er maar één manier om het publiek te overtuigen dat wat ze zagen echt was. 00:07:23.230 --> 00:07:24.750 Hij moest het ook echt doen... 00:07:27.820 --> 00:07:29.620 ...in een ononderbroken shot. 00:07:29.620 --> 00:07:32.020 Hij was hier zo streng over dat hij ooit zei: 00:07:32.020 --> 00:07:34.060 "Of we doen dit in één shot... 00:07:37.970 --> 00:07:40.240 ...of we gebruiken de grap niet." 00:07:40.240 --> 00:07:43.860 En dit is waarom hij bijna honderd jaar later zo essentiëel blijft. 00:07:43.860 --> 00:07:46.980 Niet alleen vanwege zijn vaardigheid maar ook vanwege zijn oprechtheid. 00:07:46.980 --> 00:07:48.290 Dat is hem echt. 00:07:50.220 --> 00:07:53.560 En geen enkele vooruitgang in technologie kan dit imiteren. 00:07:53.560 --> 00:07:57.710 Zelfs nu zijn we verwonderd wanneer filmmakers het voor het echt doen, 00:07:57.710 --> 00:08:01.200 maar ik denk dat hij het 95 jaar geleden beter deed. 00:08:01.200 --> 00:08:04.190 Dus hoe vaak iemand hem ook nadoet... 00:08:16.919 --> 00:08:19.259 ...gaat er niets boven het originele werk.