WEBVTT 00:00:03.310 --> 00:00:06.230 Γεια σας, με λένε Τόνυ και αυτό είναι το Κάθε Καρέ είναι μια Ζωγραφιά. 00:00:08.450 --> 00:00:10.229 Υπάρχουν μερικοί σκηνοθέτες που έχουν τόσο μεγάλη επιρροή 00:00:10.460 --> 00:00:13.540 ώστε όπου και να κοιτάξεις, βλέπεις τα χνάρια τους. 00:00:16.619 --> 00:00:19.560 Βλέπω τα πλαίσια αυτού του σκηνοθέτη στις δουλειές του Γουές Άντερσον. 00:00:23.460 --> 00:00:25.760 Τα ακροβατικά και τεχνάσματά του στον Τζάκι Τσαν 00:00:28.460 --> 00:00:30.760 και τις ανέκφραστες στάσεις του στον Μπιλ Μάρρεϊ. 00:00:34.760 --> 00:00:38.430 Αυτός, φυσικά, είναι ο Μπάστερ Κίτον, ένας από τους τεράστιους βουβούς κωμικούς. 00:00:38.649 --> 00:00:42.490 "Ήταν, όπως αρχίζουμε να συνειδητοποιούμε, 00:00:42.890 --> 00:00:47.449 ο σπουδαιότερος από όλους τους παλιάτσους στην ιστορία του κινηματογράφου" 00:00:47.900 --> 00:00:49.300 Και σχεδόν εκατό χρόνια μετά 00:00:49.400 --> 00:00:52.120 νομίζω πως έχει πολλά ακόμα να μας διδάξει σχετικά με την οπτική κωμωδία. 00:00:52.990 --> 00:00:56.320 Έτσι σήμερα, ας ρίξουμε μια ματιά στο πώς χτίζει η αυθεντεία μία κασκαρίκα. 00:00:56.890 --> 00:00:57.440 Έτοιμοι; 00:01:00.230 --> 00:01:00.739 Πάμε. 00:01:07.900 --> 00:01:10.700 Το πρώτο πράγμα που χρειάζεται να ξέρετε σχετικά με οπτικές κωμωδίες 00:01:10.200 --> 00:01:12.370 είναι ότι πρέπει να πεις την ιστορία σου με πράξεις. 00:01:12.570 --> 00:01:15.350 Ο Κίτον ήταν ένας οπτικός αφηγητής και ποτέ δεν του άρεσε 00:01:15.350 --> 00:01:18.460 όταν άλλοι σκηνοθέτες έλεγαν την ιστορία τους με διατίτλους. 00:01:18.660 --> 00:01:21.780 -"Η τυπική ταινία χρησιμοποιούσε 240 λεζάντες...¨ 00:01:21.800 --> 00:01:23.380 "...αυτός ήταν περίπου ο μέσος όρος." 00:01:23.700 --> 00:01:27.310 -"240 ήταν ο μέσος όρος;" -"Ναι. Και το περισσότερο που έβαλα ποτέ εγώ ήταν 56." 00:01:28.100 --> 00:01:31.190 Απέφευγε διατίτλους εστιάζοντας στις χειρονομίες και την παντομίμα. 00:01:31.300 --> 00:01:34.550 Σε αυτό το πλάνο, δεν ανακαλύπτεις ποτέ για τί πράγμα μιλούν αυτοί οι δύο. 00:01:34.850 --> 00:01:38.419 Ό,τι χρειάζεται να ξέρεις εκφράζεται μέσω του τραπεζιού και τη γλώσσα του σώματος 00:01:38.720 --> 00:01:40.900 "Αλλά αυτό που ήθελες να πεις..." 00:01:40.190 --> 00:01:43.490 "Έπρεπε να το επικοινωνήσεις στο κοινό μόνο με έναν τρόπο..." 00:01:46.000 --> 00:01:48.219 -"Μέσω δραστηριότητας." -"Ακριβώς. Εξαφανίζαμε τους υπότιτλους..." 00:01:48.219 --> 00:01:51.610 "...όσο πιο γρήγορα γινόταν αν μπορούσαμε να πούμε κάτι με δράση" 00:01:52.100 --> 00:01:54.420 Ο Κίτον πίστευε πως κάθε κίνηση που έκανες έπρεπε να είναι μοναδική. 00:01:55.000 --> 00:01:56.300 Ποτέ μην κάνεις το ίδιο δύο φορές. 00:02:00.420 --> 00:02:01.700 Κάθε μία σαβούρτα... 00:02:02.820 --> 00:02:04.100 είναι μία ευκαιρία... 00:02:05.660 --> 00:02:06.800 για δημιουργικότητα. 00:02:08.199 --> 00:02:10.590 Όμως μόλις ξέρεις τη δράση φτάνουμε στο δεύτερο πρόβλημα: 00:02:11.000 --> 00:02:12.550 Που τοποθετείς την κάμερα; 00:02:18.290 --> 00:02:21.549 Οπτικά αστεία γενικά είναι καλύτερα από μια συγκεκριμένη γωνία. 00:02:22.500 --> 00:02:23.350 Και αν αλλάξεις τη γωνία... 00:02:24.150 --> 00:02:26.769 τότε αλλάζεις το αστείο και ίσως να μην πετύχει τόσο καλα. 00:02:27.769 --> 00:02:29.750 Το να βρεις τη σωστή γωνία είναι θέμα δοκιμής και πλάνης. 00:02:30.000 --> 00:02:33.380 Για να δούμε λοιπόν δύο γωνίες λήψης για την κάμερα στο ίδιο αστείο. 00:02:33.500 --> 00:02:35.000 Εδώ η πρώτη. 00:02:42.880 --> 00:02:44.000 Και εδώ η δεύτερη. 00:02:52.240 --> 00:02:54.730 Θα προσέξετε ότι στην πρώτη γωνία, το αυτοκίνητο παίρνει το μεγαλύτερο μέρος του καρέ 00:02:54.830 --> 00:02:57.240 και δε βλέπουμε καθαρά το Μπάστερ μέχρι να στραφεί. 00:02:58.740 --> 00:03:01.480 Αλλά στη δεύτερη γωνία, το αυτοκίνητο βρίσκεται στο φόντο 00:03:01.480 --> 00:03:03.560 και εμείς μπορούμε να δούμε καθαρά το πρόσωπο του. 00:03:04.180 --> 00:03:07.600 Σε αυτό το κλάσμα του δευτερολέπτου, αυτός δε ξέρει τι συμβαίνει ενώ εμείς ξέρουμε... 00:03:07.360 --> 00:03:09.550 ...αυτό είναι πολύ καλύτερο από εδώ. 00:03:10.750 --> 00:03:12.800 Και στην πρώτη γωνία, η πλαισίωση μοιράζει την προσοχή μας. 00:03:13.200 --> 00:03:16.510 Τα μάτια μας θέλουν να κοιτάξουν το πρόσωπο του και την πινακίδα ταυτόχρονα. 00:03:17.100 --> 00:03:18.700 Όμως μετά την προσαρμογή της σκηνής... 00:03:19.100 --> 00:03:20.489 Τα μάτια μας εκ φυσικού κοιτούν αυτόν... 00:03:21.290 --> 00:03:22.500 έπειτα την πινακίδα 00:03:22.890 --> 00:03:25.529 μετά ξανά αυτόν. Πολύ καλύτερα. 00:03:28.690 --> 00:03:30.130 Τώρα ερχόμαστε στο τρίτο ερώτημα... 00:03:31.490 --> 00:03:33.730 Ποιοί κανόνες κυβερνούν αυτόν το συγκεκριμένο κόσμο; 00:03:35.130 --> 00:03:38.190 Ο κόσμος του Μπάστερ είναι επίπεδος και διέπεται από ένα νόμο. 00:03:43.320 --> 00:03:46.000 Εάν η κάμερα δεν βλέπει κάτι, τότε ούτε οι χαρακτήρες μπορούν να το δουν. 00:03:47.000 --> 00:03:49.500 Στον κόσμο του Μπάστερ, οι χαρακτήρες περιορίζονται από τα άκρα του καρέ 00:03:49.600 --> 00:03:52.000 και από τι είναι ορατό σε εμάς, το κοινό. 00:03:53.990 --> 00:03:56.200 Και αυτό του επιτρέπει να κάνει αστεία που βγάζουν νόημα οπτικά 00:03:58.230 --> 00:03:59.230 αλλά όχι λογικά. 00:04:00.200 --> 00:04:02.620 Πολλά από τα αστεία του έχουν να κάνουν με ανθρώπινη κίνηση σε έναν επίπεδο κόσμο. 00:04:03.620 --> 00:04:04.600 Μπορεί να πάει στα δεξιά... 00:04:05.520 --> 00:04:06.500 στα αριστερά... 00:04:07.400 --> 00:04:08.400 πάνω... 00:04:09.200 --> 00:04:10.200 κάτω... 00:04:11.300 --> 00:04:12.200 να απομακρυνθεί από το φάκο... 00:04:13.640 --> 00:04:14.500 ή να τον πλησιάσει. 00:04:15.400 --> 00:04:16.000 Φαίνεται γνώριμο? 00:04:16.339 --> 00:04:20.000 -"Την δολοφόνησαν. Και νομίζεις ότι εγώ το έκανα." 00:04:21.360 --> 00:04:22.100 -"Έι!" 00:04:24.360 --> 00:04:27.210 Όπως ο Γουές Άντερσον, ο Μπάστερ Κίτον έβρισκε χιούμορ στη γεωμετρία. 00:04:31.260 --> 00:04:34.510 Συχνά τοποθετούσε την κάμερα πιο πίσω για να μπορούσες να δεις το σχήμα ενός αστείου 00:04:34.810 --> 00:04:35.960 Υπάρχουν κύκλοι... 00:04:37.000 --> 00:04:38.000 τρίγωνα... 00:04:39.100 --> 00:04:40.260 παράλληλες γραμμές... 00:04:40.710 --> 00:04:43.560 και φυσικά, το σχήμα του ίδιου του καρέ: το τετράγωνο. 00:04:45.760 --> 00:04:49.159 Νομίζω τέτοια σκηνοθεσία είναι καταπληκτική γιατί ενθαρρύνει τους θεατές 00:04:49.160 --> 00:04:52.700 να εξετάσουν το καρέ και να δουν μόνοι τους το χιούμορ. 00:04:53.000 --> 00:04:54.500 Σε αυτό το πλάνο, σκεφτείτε πού κοιτούν τα μάτια σας. 00:04:59.120 --> 00:05:00.320 Τώρα πού είναι αυτός; 00:05:02.520 --> 00:05:04.229 Κάποια από αυτά τα αστεία έχουν τις ρίζες τους στο βοντβίλ(vaudeville) 00:05:04.520 --> 00:05:06.639 και είναι σχεδιασμένα να εκτελούνται σαν μαγικά κόλπα. 00:05:11.839 --> 00:05:13.100 Και σαν όλα τα σπουδαία μαγικά κόλπα 00:05:13.439 --> 00:05:15.800 ένα μέρος της διασκέδασης είναι η προσπάθεια να καταλάβεις πώς έγινε. 00:05:19.450 --> 00:05:23.250 Ο Κίτον είχε ένα όνομα για τέτοια αστεία. Τα ονόμαζε "αδύνατα γκαγκς" 00:05:26.500 --> 00:05:28.350 Είναι από τα πιο καινοτόμα και σουρρεαλιστικά αστεία του. 00:05:30.650 --> 00:05:32.669 Αλλά ως αφηγητής, τα θεωρούσε δύσκολα 00:05:32.669 --> 00:05:34.200 επειδή έσπαζαν τους κανόνες του κόσμου του. 00:05:34.669 --> 00:05:39.109 "Έπρεπε να σταματήσουμε τα αδύνατα αστεία, αυτά που αποκαλούμε καρτούν γκαγκς." 00:05:40.210 --> 00:05:42.599 -"Τα χάσαμε όλα αυτά όταν αρχίσαμε να κάνουμε ταινίες μεγάλου μήκους." 00:05:43.210 --> 00:05:47.400 -"Έπρεπε να είναι ρεαλιστικές αλλιώς η ιστορία σου δε θα έστεκε." 00:05:48.210 --> 00:05:51.479 Έτσι, συγκεντρώθηκε σε αυτό που αποκαλούσε το φυσικό γκαγκ. 00:05:52.280 --> 00:05:55.650 Το αστείο που γεννιέται αβίαστα από τον χαρακτήρα και την κατάσταση. 00:05:56.800 --> 00:05:58.000 Αναλογιστείτε το τι κάνει με αυτή την πόρτα. 00:06:04.170 --> 00:06:05.600 Ο Κίτον υποστήριζε ότι για οπτική κωμωδία 00:06:05.700 --> 00:06:08.300 έπρεπε να μένεις ανοικτός στον αυτοσχεδιασμό. 00:06:08.650 --> 00:06:11.900 -"Πόσα ήταν προσχεδιασμένα και πόσα έβγαιναν στην πράξη;" 00:06:11.900 --> 00:06:13.700 -"Πόσο ήταν αυτοσχεδιασμός, ξέρεις;" 00:06:13.900 --> 00:06:16.200 -"Λοιπόν κατά κανόνα, περίπου 50%..." 00:06:18.990 --> 00:06:20.550 -"...έχεις στο νου σου πριν ξεκινήσεις την ταινία..." 00:06:20.650 --> 00:06:23.549 -"...και το υπόλοιπο το αναπτύσσεις καθώς τη φτιάχνεις." 00:06:24.990 --> 00:06:26.500 Μερικές φορές έβρισκε ένα αστείο που του άρεσε τόσο πολύ 00:06:26.150 --> 00:06:28.000 και έκανε αναφορά σε αυτό αργότερα (callback αστείο) 00:06:30.270 --> 00:06:33.479 Άλλες φορές, αστεία που είχε ετοιμάσει εκ των προτέρων δεν δούλευαν εκείνη τη μέρα. 00:06:33.780 --> 00:06:35.590 Έτσι απλώς τα ξεφορτωνόταν... 00:06:36.900 --> 00:06:38.270 -"...επειδή δεν στέκονται και δεν δουλεύουν καλά." 00:06:38.800 --> 00:06:40.700 -"Και τότε έρχονται τα απροσχεδίαστα." 00:06:42.240 --> 00:06:43.400 Προτίθετο ότι θα καταφέρει αυτό το άλμα. 00:06:43.600 --> 00:06:44.800 Αλλά εφόσον απέτυχε... 00:06:45.400 --> 00:06:47.300 Αποφάσισε να κρατήσει το λάθος και να χτίσει επάνω του. 00:06:49.240 --> 00:06:52.300 -"Έτσι σπάνια έκανες μια σκηνή τόσο καλή τη δεύτερη φορά." 00:06:52.300 --> 00:06:54.520 -"Γενικά συνέβαινε την πρώτη φορά." 00:06:54.520 --> 00:06:55.870 -"Ίσως αυτή είναι μία από τις αιτίες..." 00:06:55.900 --> 00:06:58.500 -"...που υπήρχε τόσο γέλιο στο σπίτι την άλλη νύχτα." 00:06:58.800 --> 00:07:00.360 -"Εννοώ, εγώ και οι νεότεροι άνθρωποι είχαμε την αίσθηση..." 00:07:00.660 --> 00:07:02.850 -"...ότι αυτό που βλέπαμε συνέβαινε τώρα." 00:07:05.750 --> 00:07:07.000 -"Ότι συνέβη μόνο μία φορά..." 00:07:07.100 --> 00:07:09.300 -"...Δεν ήταν κάτι προσχεδιασμένο και δοκιμασμένο." 00:07:09.700 --> 00:07:11.320 Και αυτό μας φέρνει στο τελευταίο πράγμα για το Μπάστερ Κίτον 00:07:11.500 --> 00:07:13.000 και τον πιο γνωστό του κανόνα. 00:07:16.510 --> 00:07:17.700 Ποτέ μην προσποιείσαι ένα αστείο. 00:07:18.300 --> 00:07:21.000 Για τον Κίτον, υπήρχε μονάχα ένας τρόπος να πείσεις τους θεατές... 00:07:21.220 --> 00:07:22.550 ...πως αυτό που βλέπουν είναι αληθινό. 00:07:23.220 --> 00:07:24.350 Έπρεπε να το κάνει πραγματικά... 00:07:28.000 --> 00:07:29.500 ...Χωρίς κατ. 00:07:29.780 --> 00:07:31.780 Ήταν τόσο αυστηρός με αυτό που κάποτε είπε... 00:07:32.000 --> 00:07:33.780 "Είτε το καταφέρνουμε με την πρώτη προσπάθεια... 00:07:37.780 --> 00:07:39.760 ...είτε πετάμε το αστείο." 00:07:40.560 --> 00:07:43.480 Και είναι η αιτία που παραμένει καίριος σχεδόν 100 χρόνια μετά. 00:07:43.980 --> 00:07:46.290 Όχι απλά για την επιδεξιότητά του αλλά για την ακεραιότητά του. 00:07:46.980 --> 00:07:48.290 Εκεί είναι όντως αυτός. 00:07:50.290 --> 00:07:52.700 Και καμία εξέλιξη στην τεχνολογία δεν μπορεί να το το μιμηθεί. 00:07:53.500 --> 00:07:56.540 Ακόμα και τώρα, εντυπωσιαζόμαστε όταν σκηνοθέτες όντως το κάνουν στα αλήθεια. 00:07:57.500 --> 00:08:00.400 Αλλά νομίζω αυτός το έκανε καλύτερα 95 χρόνια πριν. 00:08:01.350 --> 00:08:02.350 Έτσι ανεξαρτήτως από πόσες φορές... 00:08:02.550 --> 00:08:04.200 είδατε κάποιον να του αποτίει φόρο τιμής.. 00:08:13.689 --> 00:08:18.379 Τίποτα δεν ξεπερνά το αυθεντικό.