WEBVTT 00:00:00.000 --> 00:00:04.000 Како да се нахрани еден град? 00:00:04.000 --> 00:00:06.000 Тоа е едно од големите прашања на нашето време. 00:00:06.000 --> 00:00:08.000 А, сепак, ретко се поставува. 00:00:08.000 --> 00:00:11.000 Го земаме здраво за готово фактот дека кога ќе влеземе во продавница, 00:00:11.000 --> 00:00:15.000 ресторан или, на пример, во фоајето на овој театар за еден час, 00:00:15.000 --> 00:00:18.000 ќе нè чека храна, 00:00:18.000 --> 00:00:20.000 која магично стигнала од кој знае каде. NOTE Paragraph 00:00:20.000 --> 00:00:25.000 Но, кога ќе помислиме дека секој ден за град голем како Лондон 00:00:25.000 --> 00:00:28.000 треба да се произведе, транспортира, 00:00:28.000 --> 00:00:31.000 да се купи, продаде, 00:00:31.000 --> 00:00:35.000 да се зготви, изеде и фрли доволно храна, 00:00:35.000 --> 00:00:37.000 и дека истиот процес треба да се повтори секој ден, 00:00:37.000 --> 00:00:39.000 во секој град на светот, 00:00:39.000 --> 00:00:42.000 тогаш неверојатно е како градовите воопшто се хранат. NOTE Paragraph 00:00:42.000 --> 00:00:44.000 Живееме на вакви места, 00:00:44.000 --> 00:00:47.000 како тие да се нешто најприродно во светот, 00:00:47.000 --> 00:00:49.000 заборавајќи дека, поради тоа што сме животни 00:00:49.000 --> 00:00:51.000 и мора да се храниме, 00:00:51.000 --> 00:00:55.000 подеднакво сме зависни од природата 00:00:55.000 --> 00:00:57.000 како и нашите претци низ историјата. 00:00:57.000 --> 00:00:59.000 Како што сè повеќе луѓе се селат во градовите, 00:00:59.000 --> 00:01:02.000 сè поголем дел од природата се трансформира 00:01:02.000 --> 00:01:05.000 во извонредни предели, како овој зад мене, 00:01:05.000 --> 00:01:08.000 на кој се гледаат полиња со соја во Мата Гросо во Бразил, 00:01:08.000 --> 00:01:11.000 за да нè нахранат. 00:01:11.000 --> 00:01:13.000 Ова се навистина изнонредни предели, 00:01:13.000 --> 00:01:15.000 но малкумина од нас имаат шанса да ги видат. NOTE Paragraph 00:01:15.000 --> 00:01:17.000 И сè почесто овие предели 00:01:17.000 --> 00:01:19.000 не се создаваат за да нè хранат само нас. 00:01:19.000 --> 00:01:21.000 Како што сè повеќе луѓе се населуваат во градовите, 00:01:21.000 --> 00:01:23.000 се јаде сè повеќе месо, 00:01:23.000 --> 00:01:26.000 па со една третина од глобалната годишна жетва на житарици 00:01:26.000 --> 00:01:28.000 сега се хранат животни, 00:01:28.000 --> 00:01:30.000 а не ние - човечките животни. 00:01:30.000 --> 00:01:34.000 А, со оглед на тоа што се потребни три пати повеќе житарици - 00:01:34.000 --> 00:01:36.000 всушност, десет пати повеќе житарици - 00:01:36.000 --> 00:01:39.000 за да се нахрани еден човек доколку тие прво поминале низ животни, 00:01:39.000 --> 00:01:44.000 тогаш тоа не е баш ефикасен начин за хранење на луѓето. NOTE Paragraph 00:01:44.000 --> 00:01:46.000 А, проблемот станува сè поголем. 00:01:46.000 --> 00:01:49.000 Се проценува дека до 2050-та година 00:01:49.000 --> 00:01:51.000 бројот на луѓето кои живеат во градови ќе биде двојно поголем. 00:01:51.000 --> 00:01:53.000 Се проценува и дека ќе се конзумира 00:01:53.000 --> 00:01:55.000 двојно повеќе месо и млеко. 00:01:55.000 --> 00:02:00.000 Значи, месото и урбанизмот растат заедно. 00:02:00.000 --> 00:02:02.000 Тоа ќе предизвика огромен проблем. 00:02:02.000 --> 00:02:05.000 До 2050-та ќе треба да се хранат шест милијарди 00:02:05.000 --> 00:02:09.000 гладни месојатци. 00:02:09.000 --> 00:02:11.000 Тоа е голем проблем. А, ако продолжиме како до сега, 00:02:11.000 --> 00:02:14.000 тешко и дека би можеле да го решиме. NOTE Paragraph 00:02:14.000 --> 00:02:18.000 Секоја година, се уништуваат 19 милиони хектари прашума, 00:02:18.000 --> 00:02:20.000 за да се создаде нова обработлива земја. 00:02:20.000 --> 00:02:23.000 Иако, во исто време, се губи подеднаква површина од постоечкото 00:02:23.000 --> 00:02:27.000 обработливо земјиште, поради салинизација и ерозија. 00:02:27.000 --> 00:02:30.000 Многу сме гладни и за фосилни горива, исто така. 00:02:30.000 --> 00:02:33.000 Потребни се околу 10 калории за да се произведе секоја калорија 00:02:33.000 --> 00:02:37.000 од храната која ја консумираме во Западниот свет. 00:02:37.000 --> 00:02:41.000 А, сепак, храна која толку скапо ја произведуваме 00:02:41.000 --> 00:02:43.000 воопшто не ја цениме. 00:02:43.000 --> 00:02:47.000 Половина од храната произведена во САД се фрла. 00:02:47.000 --> 00:02:50.000 А, на крајот на целиот овој долг процес, 00:02:50.000 --> 00:02:53.000 не ни успеваме да ја нахраниме планетата како што треба. 00:02:53.000 --> 00:02:58.000 Една милијарда од нас се предебели, додека друга милијарда гладуваат. 00:02:58.000 --> 00:03:00.000 Сето ова нема многу смисла. NOTE Paragraph 00:03:00.000 --> 00:03:03.000 А, кога ќе сфатите дека 80% од глобалната трговија со храна 00:03:03.000 --> 00:03:08.000 е под контрола на само пет мултинационални корпорации, 00:03:08.000 --> 00:03:10.000 сликата станува тмурна. 00:03:10.000 --> 00:03:13.000 Со преселбата во градовите, се прифаќа и исхраната на Западниот свет. 00:03:13.000 --> 00:03:16.000 А, ако гледаме кон иднината, 00:03:16.000 --> 00:03:18.000 овој начин на исхрана не може да се одржи. NOTE Paragraph 00:03:18.000 --> 00:03:20.000 Па, како стигнавме овде? 00:03:20.000 --> 00:03:23.000 И, што е уште поважно, што ќе сториме сега? 00:03:23.000 --> 00:03:27.000 Прво да го одговорам малку полесното прашање. 00:03:27.000 --> 00:03:29.000 Почетокот на овој процес е некаде 00:03:29.000 --> 00:03:31.000 пред околу 10.000 години, 00:03:31.000 --> 00:03:33.000 во стариот Близок Исток, 00:03:33.000 --> 00:03:35.000 познат и како „плодната полумесечина“, 00:03:35.000 --> 00:03:37.000 затоа што, како што гледате, регионот има форма на полумесечина 00:03:37.000 --> 00:03:39.000 и бил плоден. 00:03:39.000 --> 00:03:42.000 Тука, пред околу 10.000 години, 00:03:42.000 --> 00:03:44.000 откриени се два извонредни пронајдоци, 00:03:44.000 --> 00:03:47.000 земјоделството и урбанизмот, 00:03:47.000 --> 00:03:50.000 приближно во исто време и на исто место. NOTE Paragraph 00:03:50.000 --> 00:03:52.000 Ова не е случајност. 00:03:52.000 --> 00:03:56.000 Земјоделството и градовите се тесно поврзани. Не можат едно без друго. 00:03:56.000 --> 00:03:58.000 Бидејќи со пронајдокот на житариците 00:03:58.000 --> 00:04:01.000 нашите претци за прв пат 00:04:01.000 --> 00:04:04.000 имале извор на храна кој бил доволно голем и стабилен 00:04:04.000 --> 00:04:08.000 за да ги одржува постојаните населби. 00:04:08.000 --> 00:04:10.000 Ако погледнеме како изгледале овие населби, 00:04:10.000 --> 00:04:12.000 ќе видиме дека биле збиени, 00:04:12.000 --> 00:04:14.000 опколени со плодни ниви 00:04:14.000 --> 00:04:17.000 и во нив доминирале големи комплекси на храмови, 00:04:17.000 --> 00:04:19.000 како овој во Ур, 00:04:19.000 --> 00:04:21.000 кои, всушност, 00:04:21.000 --> 00:04:24.000 биле духовни, централизирани центри за дистрибуција на храна, NOTE Paragraph 00:04:24.000 --> 00:04:27.000 бидејќи храмовите ја организирале жетвата, 00:04:27.000 --> 00:04:29.000 го собирале житото, го принесувале на боговите, 00:04:29.000 --> 00:04:33.000 а житото што боговите не го јаделе, го делеле на народот. 00:04:33.000 --> 00:04:35.000 Па, може да се рече 00:04:35.000 --> 00:04:37.000 дека севкупниот духовен и физички живот на овие градови 00:04:37.000 --> 00:04:40.000 зависел од житото и од жетвата, 00:04:40.000 --> 00:04:43.000 кои ги одржувале. 00:04:43.000 --> 00:04:46.000 Всушност, тоа важи за сите антички градови. 00:04:46.000 --> 00:04:48.000 Но, секако, не биле сите толку мали. 00:04:48.000 --> 00:04:51.000 Па така, познато е дека Рим имал околу еден милион жители 00:04:51.000 --> 00:04:53.000 во првиот век од нашата ера. 00:04:53.000 --> 00:04:57.000 Па, како успевале да нахранат толкав град? 00:04:57.000 --> 00:05:00.000 Решението е она што јас го нарекувам „антички пат на храната“. NOTE Paragraph 00:05:00.000 --> 00:05:03.000 Рим имал излез на море, 00:05:03.000 --> 00:05:06.000 што му овозможувало да увезува храна од многу оддалечени места. 00:05:06.000 --> 00:05:09.000 Тоа е единствениот начин на кој ова било изводливо во античко време, 00:05:09.000 --> 00:05:12.000 затоа што било многу тешко да се пренесе храна преку патиштата, 00:05:12.000 --> 00:05:14.000 кои биле многу тешки за патување, 00:05:14.000 --> 00:05:16.000 а и храната многу бргу се расипувала. 00:05:16.000 --> 00:05:18.000 Римјаните вешто војувале со 00:05:18.000 --> 00:05:21.000 други држави, како Картагина и Египет, 00:05:21.000 --> 00:05:23.000 само за да дојдат до нивните резерви на жито. 00:05:23.000 --> 00:05:26.000 Всушност, може да се рече дека ширењето на империјата 00:05:26.000 --> 00:05:29.000 било еден вид многу долго, растегнато, 00:05:29.000 --> 00:05:31.000 милитаризирано пазарување. 00:05:31.000 --> 00:05:33.000 (смеа) 00:05:33.000 --> 00:05:35.000 Всушност, многу го сакам овој податок и едноставно мора да го споменам: 00:05:35.000 --> 00:05:38.000 Римјаните увезувале остриги од Лондон, 00:05:38.000 --> 00:05:40.000 во еден период. Мислам дека тоа е неверојатно. NOTE Paragraph 00:05:40.000 --> 00:05:43.000 Значи, Римјаните ги обликувале границите на империјата 00:05:43.000 --> 00:05:45.000 според својот апетит. 00:05:45.000 --> 00:05:47.000 Но, интересно е што уште нешто 00:05:47.000 --> 00:05:49.000 се случило во прединдустрискиот свет. 00:05:49.000 --> 00:05:52.000 Ако ја разгледаме картата на Лондон во 17-тиот век, 00:05:52.000 --> 00:05:55.000 гледаме дека житото, кое доаѓа преку Темза, 00:05:55.000 --> 00:05:57.000 се наоѓа на дното од картава. 00:05:57.000 --> 00:06:00.000 Па така, пазарите за жито биле на југот на градот, 00:06:00.000 --> 00:06:02.000 а улиците кои воделе од нив 00:06:02.000 --> 00:06:04.000 до Чипсајд, кој бил главниот пазар, 00:06:04.000 --> 00:06:06.000 исто така биле пазари за жито. NOTE Paragraph 00:06:06.000 --> 00:06:08.000 Ако се земе предвид името на една од овие улици, 00:06:08.000 --> 00:06:11.000 Бред Стрит (Лебна улица), јасно е 00:06:11.000 --> 00:06:14.000 што се случувало таму пред 300 години. 00:06:14.000 --> 00:06:16.000 Истото важело и за рибата. 00:06:16.000 --> 00:06:19.000 И таа доаѓала до градот преку реката. Ја имаме истата ситуација. 00:06:19.000 --> 00:06:22.000 Билингсгејт е познат пазар за риби во Лондон, 00:06:22.000 --> 00:06:26.000 кој опстојувал на истото место сè до средината на 1980-тите. 00:06:26.000 --> 00:06:28.000 Тоа е навистина неверојатно. 00:06:28.000 --> 00:06:30.000 Сите се шетале наоколу 00:06:30.000 --> 00:06:32.000 со мобилни телефони што изгледаат како цигли, 00:06:32.000 --> 00:06:35.000 а долу на пристаништето се продавале смрдливи риби. NOTE Paragraph 00:06:35.000 --> 00:06:38.000 Ова е уште една важна работа за храната и градовите: 00:06:38.000 --> 00:06:41.000 кога еднаш ќе се пуштат корења на некое место, 00:06:41.000 --> 00:06:43.000 многу ретко се поместува оттаму. 00:06:43.000 --> 00:06:45.000 Месото е сосема друга приказна, 00:06:45.000 --> 00:06:47.000 бидејќи животните можат сами да влезат во градот. 00:06:47.000 --> 00:06:49.000 Најголем дел од месото пристигнувало 00:06:49.000 --> 00:06:51.000 во Лондон од северозапад, 00:06:51.000 --> 00:06:53.000 од Шкотска и Велс. 00:06:53.000 --> 00:06:56.000 Влегувало и пристигнувало во северозападниот дел од градот, 00:06:56.000 --> 00:06:58.000 па затоа и Смитфилд, 00:06:58.000 --> 00:07:01.000 познатиот пазар за месо во Лондон, се наоѓал таму. 00:07:01.000 --> 00:07:05.000 Живината доаѓала од Источна Англија, од североистокот. 00:07:05.000 --> 00:07:06.000 Се чувствувам како презентерка на метео-вести... 00:07:06.000 --> 00:07:10.000 Птиците доаѓале со 00:07:10.000 --> 00:07:13.000 стапала заштитени со платнени чевлички. 00:07:13.000 --> 00:07:15.000 Кога ќе стигнеле до источниот крај 00:07:15.000 --> 00:07:17.000 на Чипсајд, таму биле продавани. 00:07:17.000 --> 00:07:19.000 Затоа и тоа место се вика Полтри (живина). NOTE Paragraph 00:07:19.000 --> 00:07:22.000 Всушност, ако ја погледнете картата на кој било град 00:07:22.000 --> 00:07:26.000 изграден пред индустриското време, 00:07:26.000 --> 00:07:28.000 може да ги препознаете патиштата за влез на храната. 00:07:28.000 --> 00:07:31.000 Може да видите како градот физички бил обликуван од храната, 00:07:31.000 --> 00:07:34.000 преку имињата на улиците, кои ви даваат многу знаци. 00:07:34.000 --> 00:07:36.000 Како, на пример, Фрајдеј стрит (ул. Петок), 00:07:36.000 --> 00:07:38.000 каде што се купувала риба во петок. 00:07:38.000 --> 00:07:40.000 Но, исто така, треба градот да го замислите полн со храна, 00:07:40.000 --> 00:07:43.000 затоа што улиците и јавните простори биле 00:07:43.000 --> 00:07:46.000 единствените места каде што се купувала и продавала храна. NOTE Paragraph 00:07:46.000 --> 00:07:49.000 Ако погледнеме слика од Смитфилд од 1830 година, 00:07:49.000 --> 00:07:52.000 може да видите дека би било многу тешко да живеете во ваков град, 00:07:52.000 --> 00:07:54.000 а да не знаете од каде ви доаѓа храната. 00:07:54.000 --> 00:07:56.000 Всушност, додека уживате во вашиот неделен ручек, 00:07:56.000 --> 00:07:58.000 многу е веројатно дека тој мукал или блеел 00:07:58.000 --> 00:08:00.000 под вашиот прозорец при дена претходно. 00:08:00.000 --> 00:08:03.000 Очигледно е дека ова бил органски град 00:08:03.000 --> 00:08:06.000 и дел од еден органски циклус. 00:08:06.000 --> 00:08:09.000 Десет години подоцна сè се сменило. NOTE Paragraph 00:08:09.000 --> 00:08:12.000 Ова е слика од Големата западна железница од 1840 година. 00:08:12.000 --> 00:08:14.000 Како што гледате, овците и свињите биле меѓу првите 00:08:14.000 --> 00:08:16.000 патинци на возовите. 00:08:16.000 --> 00:08:20.000 Наеднаш, овие животни повеќе не оделе до пазарите, 00:08:20.000 --> 00:08:22.000 туку биле колени далеку од очите и совеста на граѓаните, 00:08:22.000 --> 00:08:24.000 некаде на село, 00:08:24.000 --> 00:08:26.000 а во градовите ги носеле преку железницата. 00:08:26.000 --> 00:08:29.000 Ова менува сè. 00:08:29.000 --> 00:08:31.000 За почеток, овозможува, за прв пат, 00:08:31.000 --> 00:08:32.000 да се развиваат градови 00:08:32.000 --> 00:08:34.000 со секаква големина и форма на кое било место. 00:08:34.000 --> 00:08:38.000 Градовите порано биле ограничени од географијата. 00:08:38.000 --> 00:08:41.000 Доаѓале до храна на физички многу тежок начин. 00:08:41.000 --> 00:08:45.000 И, одеднаш, успешно се ослободуваат од географските пречки. NOTE Paragraph 00:08:45.000 --> 00:08:48.000 Како што може да се види од овие карти на Лондон, 00:08:48.000 --> 00:08:50.000 во текот на 90 години по доаѓањето на возовите, 00:08:50.000 --> 00:08:54.000 тој се менува од мала дамка, која може лесно да се нахрани, 00:08:54.000 --> 00:08:56.000 со животни кои влегуваат пеш и сл. 00:08:56.000 --> 00:08:58.000 до огромно место, 00:08:58.000 --> 00:09:01.000 во кое би било претешко да се влезе пеш, 00:09:01.000 --> 00:09:04.000 било тоа да се однесува на животните или луѓето. 00:09:04.000 --> 00:09:07.000 Секако, тоа беше само почетокот. По возовите дојдоа автомобилите. 00:09:07.000 --> 00:09:11.000 Ова навистина го обележува крајот на тој процес. 00:09:11.000 --> 00:09:13.000 Тоа е последното ослободување на градот 00:09:13.000 --> 00:09:16.000 од секаква очигледна врска со природата. NOTE Paragraph 00:09:16.000 --> 00:09:19.000 Ова е град кој е испразнет од мириси, 00:09:19.000 --> 00:09:21.000 мешаници и, секако, испразнет од луѓе, 00:09:21.000 --> 00:09:24.000 затоа што никој не би ни помислил да оди пеш во ова опкружување. 00:09:24.000 --> 00:09:27.000 Сè што треба да направат за да дојдат до храна е да седнат во кола, 00:09:27.000 --> 00:09:30.000 да се одвезат до некаква кутија некаде на крајот од градот 00:09:30.000 --> 00:09:32.000 да се вратат со намирници доволни за една недела, 00:09:32.000 --> 00:09:34.000 и да се чудат што да прават со нив. 00:09:34.000 --> 00:09:37.000 Ова, всушност, е моментот кога нашата врска 00:09:37.000 --> 00:09:40.000 со храната и градовите целосно се менува. NOTE Paragraph 00:09:40.000 --> 00:09:43.000 Храната, која некогаш била центарот 00:09:43.000 --> 00:09:46.000 и социјалното јадро на градот, сега е на периферијата. 00:09:46.000 --> 00:09:48.000 Продавањето и купувањето на храна тогаш бил друштвен настан. 00:09:48.000 --> 00:09:50.000 Сега е анонимен процес. 00:09:50.000 --> 00:09:52.000 Некогаш готвевме, а сега само додаваме вода 00:09:52.000 --> 00:09:57.000 или едно јајце ако правиме торта или нешто слично. 00:09:57.000 --> 00:10:01.000 Не ја мирисаме храната за да провериме дали може да се јаде. 00:10:01.000 --> 00:10:04.000 Само го читаме датумот на етикетата на пакувањето. 00:10:04.000 --> 00:10:07.000 И не ја цениме храната. Не ѝ веруваме. 00:10:07.000 --> 00:10:09.000 Наместо да ѝ веруваме, ние се плашиме од неа. 00:10:09.000 --> 00:10:13.000 А, наместо да ја цениме, ја фрламе. NOTE Paragraph 00:10:13.000 --> 00:10:16.000 Една од најголемите иронии на модерните системи за храна 00:10:16.000 --> 00:10:18.000 е во тоа што она што ветуваа дека ќе го олеснат 00:10:18.000 --> 00:10:20.000 го направија многу потешко. 00:10:20.000 --> 00:10:24.000 Со тоа што овозможија градовите да бидат градени на кое било место, 00:10:24.000 --> 00:10:28.000 тие нè дистанцираа од нашата најважна врска, 00:10:28.000 --> 00:10:31.000 а тоа е врската со природата. 00:10:31.000 --> 00:10:34.000 Нè направија и зависни од системи кои само тие можат да ги опслужуваат 00:10:34.000 --> 00:10:36.000 и кои, како што видовме, се неодржливи. NOTE Paragraph 00:10:36.000 --> 00:10:39.000 Па, што ќе направиме околу сево ова? 00:10:39.000 --> 00:10:41.000 Тоа не е ново прашање. 00:10:41.000 --> 00:10:45.000 Пред 500 години и Томас Мур си го поставувал истото прашање. 00:10:45.000 --> 00:10:48.000 Ова е воведната илустрација од неговата книга „Утопија“. 00:10:48.000 --> 00:10:51.000 Прикажана е серија полунезависни градови-држави, 00:10:51.000 --> 00:10:53.000 ако тоа ви звучи бар малку познато. 00:10:53.000 --> 00:10:56.000 Оддалечени се на ден одење, во нив сите се занимаваат со земјоделство, 00:10:56.000 --> 00:10:58.000 одгледуваат зеленчук во дворовите, 00:10:58.000 --> 00:11:00.000 јадат заеднички оброци и така натаму. 00:11:00.000 --> 00:11:02.000 Може да се каже дека 00:11:02.000 --> 00:11:05.000 храната е основен принцип на уредување во Утопија, 00:11:05.000 --> 00:11:08.000 иако Мур тоа никогаш не го формулирал на тој начин. NOTE Paragraph 00:11:08.000 --> 00:11:11.000 Еве уште една многу позната визија на Утопија, 00:11:11.000 --> 00:11:13.000 познатиот „Град градина“ на Ебенизер Хауард. 00:11:13.000 --> 00:11:16.000 Истата идеја. Серија полунезависни градови-држави. 00:11:16.000 --> 00:11:20.000 Мали градови со обработлива земја околу нив, 00:11:20.000 --> 00:11:22.000 поврзани меѓусебно со железница. 00:11:22.000 --> 00:11:24.000 Повторно може да се каже дека храната е 00:11:24.000 --> 00:11:27.000 принципот на уредување во неговата визија. 00:11:27.000 --> 00:11:29.000 Таа дури и беше изградена, но немаше врска 00:11:29.000 --> 00:11:31.000 со визијата на Хауард. 00:11:31.000 --> 00:11:34.000 Тоа е и проблемот со овие утописки идеи. 00:11:34.000 --> 00:11:36.000 Тие едноставно се утописки. NOTE Paragraph 00:11:36.000 --> 00:11:39.000 Томас Мур намерно го искористил зборот утопија. 00:11:39.000 --> 00:11:43.000 Тоа било шега, затоа што зборот има двојна етимологија од грчкиот јазик. 00:11:43.000 --> 00:11:45.000 Може да значи или „добро место“ или „никакво место“. 00:11:45.000 --> 00:11:49.000 Тоа е идеал. Нешто замислено. Не можеме да го имаме. 00:11:49.000 --> 00:11:51.000 И мислам дека, како концептуална алатка 00:11:51.000 --> 00:11:54.000 за размислување за длабокиот проблем на човековото опстојување, 00:11:54.000 --> 00:11:56.000 овој збор и не е премногу корисен. 00:11:56.000 --> 00:11:59.000 Па, затоа изнајдов алтернатива, 00:11:59.000 --> 00:12:02.000 а тоа е Ситопија, од старогрчкиот 00:12:02.000 --> 00:12:04.000 „sitos“ - храна и „topos“ - место. NOTE Paragraph 00:12:04.000 --> 00:12:06.000 Верувам дека веќе живееме во Ситопија. 00:12:06.000 --> 00:12:09.000 Живееме во свет кој е обликуван од храната, 00:12:09.000 --> 00:12:12.000 и ако го сфатиме тоа, ќе може храната да ја искористиме како навистина моќна алатка - 00:12:12.000 --> 00:12:16.000 концептуална алатка, алатка за дизајн со која би го обликувале светот поинаку. 00:12:16.000 --> 00:12:21.000 Па, ако го направиме тоа, како би изгледала Ситопија? 00:12:21.000 --> 00:12:23.000 Мислам дека изгледа вака некако. 00:12:23.000 --> 00:12:25.000 Мора да го користам овој слајд. само заради фацата на кучето. 00:12:25.000 --> 00:12:28.000 Како и да е... (смеа) 00:12:28.000 --> 00:12:30.000 Храната овде е во центарот на животот, 00:12:30.000 --> 00:12:32.000 во центарот на семејниот живот, се слави, 00:12:32.000 --> 00:12:34.000 се ужива во неа, луѓето одвојуваат време за неа. 00:12:34.000 --> 00:12:37.000 Тоа е местото што храната треба да го има во нашето општество. NOTE Paragraph 00:12:37.000 --> 00:12:42.000 Но, не може да имаме вакви сцени, ако немаме и вакви луѓе. 00:12:42.000 --> 00:12:44.000 Секако, ова може да бидат и мажи. 00:12:44.000 --> 00:12:47.000 Тоа се луѓе кои размислуваат за храната, 00:12:47.000 --> 00:12:49.000 кои гледаат напред, планираат, 00:12:49.000 --> 00:12:51.000 кои можат да гледаат цел куп зеленчук 00:12:51.000 --> 00:12:53.000 и да го препознаат секој вид зеленчук таму. 00:12:53.000 --> 00:12:56.000 Ни требаат овие луѓе. Тие се дел од мрежа. 00:12:56.000 --> 00:12:59.000 Без овие луѓе не може да имаме вакви места. 00:12:59.000 --> 00:13:02.000 Намерно ја одбрав оваа слика бидејќи се гледа маж како купува зеленчук. 00:13:02.000 --> 00:13:06.000 Тоа се мрежи и пазари, каде се продава локална храна. 00:13:06.000 --> 00:13:08.000 Заедничка. Свежа. 00:13:08.000 --> 00:13:10.000 Тоа е дел од друштвениот живот на градот. 00:13:10.000 --> 00:13:13.000 Без тоа не може да се има вакво место. 00:13:13.000 --> 00:13:16.000 Тоа е храна која се одгледува локално и истовремено е дел од пејсажот, 00:13:16.000 --> 00:13:18.000 а не е само стока 00:13:18.000 --> 00:13:20.000 далеку во некој ќумез. 00:13:20.000 --> 00:13:22.000 Крави со поглед. 00:13:22.000 --> 00:13:24.000 Купишта хумус кој испарува. 00:13:24.000 --> 00:13:27.000 Во основа, ова го спојува целиот процес. NOTE Paragraph 00:13:27.000 --> 00:13:29.000 Ова е проект на една заедница, 00:13:29.000 --> 00:13:31.000 која неодамна ја посетив во Торонто. 00:13:31.000 --> 00:13:33.000 Тоа е стакленик, каде на децата им се објаснува 00:13:33.000 --> 00:13:36.000 сè за храната и за тоа како сами да одгледуваат храна. 00:13:36.000 --> 00:13:39.000 Еве едно растение кое се вика Кевин, или можеби 00:13:39.000 --> 00:13:41.000 детето што го засадило се вика Кевин. Не знам. 00:13:41.000 --> 00:13:44.000 Ваквите проекти, 00:13:44.000 --> 00:13:48.000 кои се обидуваат да нè поврзат со природата, се многу важни. NOTE Paragraph 00:13:48.000 --> 00:13:50.000 За мене, Ситопија е поглед кон светот. 00:13:50.000 --> 00:13:54.000 Во основа, треба да видиме дека таа 00:13:54.000 --> 00:13:56.000 веќе постои во мали делови насекаде. 00:13:56.000 --> 00:13:58.000 Трикот е тие само да се спојат 00:13:58.000 --> 00:14:01.000 и да ја користиме храната како поглед кон светот. 00:14:01.000 --> 00:14:04.000 Ако го направиме тоа, ќе престанеме да ги гледаме градовите како 00:14:04.000 --> 00:14:07.000 големи непродуктивни дамки, како оваа. 00:14:07.000 --> 00:14:09.000 Ќе ги гледаме повеќе на овој начин, 00:14:09.000 --> 00:14:12.000 како дел од продуктивната органска мрежа, 00:14:12.000 --> 00:14:14.000 од која тие се неизбежен дел, 00:14:14.000 --> 00:14:16.000 симбиотично поврзани. 00:14:16.000 --> 00:14:18.000 Секако, и тоа не е баш најдобра слика. 00:14:18.000 --> 00:14:21.000 Повеќе не треба да произведуваме храна на овој начин. 00:14:21.000 --> 00:14:23.000 Треба повеќе да размислуваме за пермакултурата. 00:14:23.000 --> 00:14:25.000 Затоа мислам дека оваа слика 00:14:25.000 --> 00:14:27.000 го сумира начинот на кој треба да размислуваме. 00:14:27.000 --> 00:14:29.000 Тоа е реконцептуализација 00:14:29.000 --> 00:14:32.000 на начинот на кој храната ни го обликува животот. NOTE Paragraph 00:14:32.000 --> 00:14:35.000 Најдобрата слика која го опишува ова е од пред 650 години. 00:14:35.000 --> 00:14:38.000 Тоа е „Алегорија на добрата влада“ на Амброџо Лоренцети. 00:14:38.000 --> 00:14:41.000 Ја претставува врската помеѓу градот и селото. 00:14:41.000 --> 00:14:44.000 И мислам дека нејзината порака е многу јасна. 00:14:44.000 --> 00:14:46.000 Ако градот се грижи за селото, 00:14:46.000 --> 00:14:48.000 селото ќе се грижи за градот. 00:14:48.000 --> 00:14:50.000 Да се запрашаме 00:14:50.000 --> 00:14:53.000 што би насликал Лоренцети 00:14:53.000 --> 00:14:55.000 кога би ја сликал сликава денес. 00:14:55.000 --> 00:14:58.000 Како би изгледала алегоријата на добрата влада денес? 00:14:58.000 --> 00:15:00.000 Мислам дека тоа е итно прашање, 00:15:00.000 --> 00:15:02.000 кое мора да го поставиме 00:15:02.000 --> 00:15:04.000 и мора да почнеме да го одговараме. 00:15:04.000 --> 00:15:07.000 Знаеме дека сме она што го јадеме. 00:15:07.000 --> 00:15:09.000 Треба да сфатиме дека и светот е она што го јадеме. 00:15:09.000 --> 00:15:11.000 Ако тргнеме од таа идеја, може да ја користиме храната 00:15:11.000 --> 00:15:15.000 како навистина моќна алатка за подобро да го обликуваме нашиот свет. 00:15:15.000 --> 00:15:17.000 Благодарам. 00:15:17.000 --> 00:15:20.000 (аплауз)