Wat zit er in de doos?
Wat het ook is, het moet belangrijk zijn,
want ik heb ermee gereisd, heb het verplaatst,
van flat naar flat naar flat.
(Gelach)
(Applaus)
Klinkt dit vertrouwd?
Wisten jullie dat wij Amerikanen
ongeveer drie keer zoveel ruimte hebben
als 50 jaar geleden?
Drie keer.
Je zou denken dat we met al die extra ruimte
ruim voldoende hebben voor al onze spullen.
Noppes.
Er is een nieuwe bedrijfstak,
die 22 miljard dollar en 200 miljoen vierkante meter waard is:
persoonlijke opslagruimte.
We hebben dus drie keer zoveel ruimte,
maar we zijn zo goed geworden in shoppen
dat we nog meer ruimte nodig hebben.
Dus waar gaat dat heen?
Hopen kredietkaartschulden,
grote ecologische voetafdrukken,
en, wellicht geen toeval,
een niveau van geluk dat niet is gestegen gedurende diezelfde 50 jaar.
Mijn suggestie is dat er een betere manier is,
dat minder echt meer zou kunnen zijn.
Ik vermoed dat de meesten van ons ooit hebben ervaren
wat de geneugten zijn van minder:
universiteit -- op je kot,
reizen -- in een hotelkamer,
kamperen -- zet niets op,
misschien een boot.
Wat het in jouw geval ook was, ik wed dat het je onder meer
wat meer vrijheid gaf,
wat meer tijd.
Mijn suggestie is dus
dat minder spullen en minder ruimte
gelijkstaan met een kleinere voetafdruk.
Het is een geweldige manier om je wat geld te besparen.
En het zal je wat rust in je leven geven.
Ik begon met een project, 'bewerk je leven', op lifeedited.org,
om dit debat te bevorderen
en geweldige oplossingen te bedenken op dit domein.
Bovenal: crowd sourcing van mijn appartement van 40 m² in Manhattan
met mijn partners Mutopo en Jovoto.com.
Ik wilde alles --
een thuiskantoor, etentjes voor tien,
een kamer voor gasten
en mijn volledige kitesurfing-uitrusting.
Met meer dan 300 inzendingen van over de hele wereld
kreeg ik mijn eigen kleine juwelendoosje.
Door een ruimte van 40 m² te kopen
in plaats van 60,
bespaarde ik onmiddellijk 200.000 dollar.
Minder ruimte betekent kleinere toestellen --
daar spaar je weer wat geld uit --
maar ook een kleinere voetafdruk.
En omdat het echt ontworpen is
rond een aangepaste set bezittingen -- mijn favoriete spullen --
en omdat het echt voor mij gemaakt is,
vind ik het geweldig om daar te zijn.
Hoe kan jij klein leven?
Drie hoofdwegen.
Eerst en vooral moet je genadeloos bewerken.
We moeten de aders van ons leven schoonspuiten.
Dat T-shirt dat ik al jaren niet meer had gedragen?
Het is tijd om los te laten.
We moeten wat ons vreemd is, uit ons leven snijden.
We moeten de instroom leren indammen.
We moeten leren denken voor we kopen.
Onszelf de vraag stellen:
"Gaat dat me echt gelukkiger maken? Echt?"
Natuurlijk
moeten we ook geweldige dingen kopen en bezitten.
Maar we willen spullen waar we jarenlang van zullen houden,
niet zomaar spullen.
Ten tweede, ons nieuwe mantra:
klein is sexy.
We willen ruimtelijke efficiëntie.
We willen dingen die zijn ontworpen
voor datgene waarvoor ze meestal worden gebruikt,
niet voor die uitzonderlijke gebeurtenis.
Waarom moet je een kookplaat met zes platen hebben
als je er nauwelijks drie gebruikt?
We willen dingen die zich vastnestelen,
die je kan stapelen, en we willen ze digitaal.
Je kan papieren nemen,
boeken, films,
en je kan ze laten verdwijnen -- pure magie.
Tenslotte willen we multifunctionele ruimtes en toepassingen --
een wastafel gecombineerd met een toilet,
een eettafel wordt een bed --
zelfde ruimte,
een klein bijzettafeltje
kan worden uitgebreid voor een diner met 10 gasten.
In het winnende Life Edited-schema dat we hier weergeven,
combineren we een beweegbare muur met transformerende meubelen
om veel uit de ruimte te halen.
Kijk naar de koffietafel:
ze neemt in hoogte en breedte toe
om aan 10 mensen plaats te bieden.
Mijn kantoor is opvouwbaar,
gemakkelijk te verbergen.
Mijn bed springt uit de muur, met twee vingers.
Gasten? Beweeg de muur,
haal opklapbare gastenbedden tevoorschijn.
En natuurlijk mijn eigen bioscoop.
Ik zeg niet dat we allemaal moeten wonen
op 40 m².
Maar denk even na over de voordelen van een bewerkt leven.
Ga van 3.000 naar 2.000,
van 1.500 naar 1.000.
De meesten van ons, misschien wel wij allen
zijn redelijk gelukkig, voor een paar dagen,
met een paar zakken,
misschien een kleine ruimte, een hotelkamer.
Dus als je naar huis gaat en door de deur naar binnen gaat,
denk dan even na over de vraag:
"Kan ik baat hebben bij wat levensbewerking?
Zou dat me wat meer vrijheid geven?
Misschien wat meer tijd?"
Wat zit er in de doos?
Het doet er echt niet toe.
Ik weet dat ik het niet nodig heb.
Wat zit er in jouw doos?
Misschien, heel misschien
is minder gelijk aan meer.
Laten we dus plaats maken
voor de goede dingen.
Dank je wel.
(Applaus)