Εκπομπή New York Close Up

[Το C.R.E.A.M. των Wu Tang Clan 
παίζει στο βάθος]

Δεν θέλω να βλέπω
το έργο που δουλεύω.

Το κεφάλι είναι το μοναδικό πράγμα
στο σώμα μας που δεν μπορούμε να δούμε

γιαυτό θέλω να φτιάξω αυτό το μέρος
χωρίς να το βλέπω.

Κάπως έτσι.

[Νταϊάνα Αλ Χαντίντ, Καλλιτέχνης]

Όταν ξεκινάω να δουλέψω πάνω σε κάτι
δεν γνωρίζω ακριβώς τι πρόκειται να κάνω.

Παραδίδομαι σε αυτό.

Θέλω να μάθω όσα δεν γνωρίζω,
κατά κάποιο τρόπο

θέλω να μάθω τα όρια του μυαλού μου.

Η δουλειά μου ξεκινάει με το υλικό

και με την προσεκτική εξέταση
των δυνατοτήτων του ή των ελλείψεών του.

Προσπαθώ να κάνω το υλικό
να έχει αλλόκοτη συμπεριφορά.

[Αλ Χαντίντ] Αν ξεκινήσουμε από εδώ
και το αφήσουμε να ενωθεί εδώ...

[Βοηθός] Εντάξει.

[Αλ Χαντίντ] Όταν αναρωτιέσαι για κάτι
αυτό σε ωθεί σε ενδιαφέρουσες απαντήσεις

ή σε εκπληκτικές ανακαλύψεις.

--[Αλ Χαντίντ] Να το ενώσουμε.
--[Βοηθός] Ναι.

[Αλ Χαντίντ] Οι καλλιτέχνες κάνουν 
τέτοιου είδους ανακαλύψεις

κάθε μέρα στο στούντιό τους.

[Αλ Χαντίντ] Αυτό θα μπει εκεί.

Ίσως.

Δεν δημιουργώ έργα επειδή 
ενδιαφέρομαι για ένα θέμα.

Δεν θέλω να δίνω εξηγήσεις στο κοινό.

Το κάνω για να αρχίσω
να ενδιαφέρομαι για αυτό.

[Η Ταλαντευόμενη Πραγματικότητα 
της Νταϊάνα Αλ Χαντίντ]

[1986, Κλίβελαντ, Οχάϊο]

Η παιδική μου ηλικία
δεν ήταν καθόλου συνηθισμένη.

Όταν ήμουν στην πρώτη τάξη
μετακομίσαμε εδώ από τη Συρία.

Δεν μιλούσα Αγγλικά,
δεν μπορούσα να διαβάσω, ούτε να γράψω.

Ήμουν το αλλόκοτο παιδί μεταναστών
που ζωγράφιζε πολύ.

[ΓΕΛΙΟ] Πρέπει να δείτε τι ζωγράφιζα.

[Ζωγραφιές, περίοδος 1990-1994]

Η γιαγιά μου είναι ζωγράφος

και μου είπε ότι αν μάθω να ζωγραφίζω
χέρια και ανθρώπους

τότε θα είμαι πραγματική καλλιτέχνης.

Το δοκίμασα λοιπόν [ΓΕΛΑΕΙ]

Πολλά παιδιά ζωγραφίζουν 
τη νεκρή φύση ή κοιτάζουν μια φωτογραφία

αλλά εγώ ήθελα η ζωγραφιά μου να μοιάζει
πιο αληθινή απ' τη φωτογραφία. [ΓΕΛΙΟ]

[ΜΑΡΙΑΝ ΜΠΟΣΚΙ] Είναι απίστευτο! Δείτε!

Είναι απίστευτο ότι μπορείς 
να ζωγραφίσεις μ' αυτόν τον τρόπο.

[ΑΛ ΧΑΝΤΙΝΤ] [ΓΕΛΙΟ] Έτσι ξεκίνησα
να ζωγραφίζω.

[ΜΠΟΣΚΙ] Είναι απίστευτο [ΓΕΛΑΝΕ]

[ΜΑΡΙΑΝ ΜΠΟΣΚΙ - Γκαλερίστα]

[ΑΛ ΧΑΝΤΙΝΤ] Αν πάω στο σήμερα

πιστεύω ότι όλα αυτά,
η αγωνία που ένιωθα στο δημοτικό,

το κάθε σημάδι με τον στυλό,
η κάθε μολυβιά

αποτέλεσαν τις στρώσεις
που εξελίχθηκαν σε κάτι μεγαλύτερο.

Με ενδιαφέρουν, θα λεγα,
η φυσική και τα μαθηματικά.

Το γλυπτό βασίζεται, στην ουσία,
στα μαθηματικά.

Ζει σ' αυτόν τον κόσμο, δυστυχώς 
υπακούει στους κανόνες της βαρύτητας.

Νομίζω ότι ζηλεύω κάποιους πίνακες.

Παρατηρούσα πίνακες της Αναγέννησης
του Βορρά ή του Μανιερισμού...

[Πίνακες, 1420 - 1528]

Έχουν περισσότερες ελευθερίες
όσον αφορά την κλίμακα και τον όγκο

τη βαρύτητα,
την ελαφρότητα και την ψευδαίσθηση.

Ενώ εγώ πρέπει να υπολογίσω τον πραγματικό
χώρο, την πραγματική βαρύτητα

και αυτοί οι πίνακες 
παρουσιάζουν πράγματα

που εύχομαι να μπορούσα να δημιουργήσω
αλλά δεν είναι εφικτό.

[Ήχος από κόψιμο μετάλλου]

[Γκαλερί Μαριάν Μπόσκι - Τσέλσι]

Όταν καταφέρνω να σηκώσω ψηλά ένα γλυπτό

είναι σαν μια επανάσταση.

Είναι το κεντρικό γεγονός.

Κάνω τα πάντα [ΓΕΛΙΟ] 
για να σηκώσω ψηλά τα γλυπτά

δεν ξέρω αν το καταλαβαίνει ο κόσμος.

Πάντα το κάνω. Είναι τρομερό.

Πάνε να πέσουν αλλά,
ως εκ θαύματος, δεν πέφτουν.

Είναι επειδή κάνω τα πάντα
για να μην πέσουν.

Για αυτό ακριβώς πασχίζω κάθε μέρα

και νομίζω ότι αυτό 
που θέλω να παραμείνει στο τέλος

είναι να μην επιβαρύνω τον θεατή 
με μηχανικές λεπτομέρειες.

[Στο Σημείο Φυγής - 2012]

[Χωρισμένη Γραμμή - 2012]

Όταν φτιάχνω έργα μεγάλης κλίμακας
αυτό που με απασχολεί

είναι να κάνω τον θεατή να προσέξει
το βάρος, τον όγκο και τον χώρο,

εσωτερικό και εξωτερικό.

«Αντώνυμο» - 2012

Θέλω να δημιουργήσω κάτι
που να φαίνεται εντελώς ανέφικτο.

«Αιωρούμενο Μεταίσθημα Ειδώλου» - 2012

Υπάρχει αρκετός ρεαλισμός στη ζωή μου.

Δεν ζω σε κάποιον φανταστικό κόσμο

αλλά θέλω να βρίσκομαι περισσότερο
στη φανταστική πλευρά των πραγμάτων.