[Jenny Holzer: Συγγραφή & Δυσκολία]

Δεν έχω ιδέα αν θα γράψω ξανά.

Ένας λόγος που το εγκατέλειψα ήταν η τάση
να γράφω για τα πιο αποτρόπαια θέματα.

Άρα, δεν πρόκειται μόνο για τη δυσκολία
του να εκφραστεί κάτι σωστά—

είναι η δυσκολία της τριβής με το υλικό 
όσο απαιτείται ως το πέρας.

Απαιτείται συναισθηματική εμπλοκή 
όταν γράφει κανείς για αυτά τα θέματα...

...άρα, ναι, είναι εξουθενωτικό,
κατά καιρούς.

Είναι επίπονο να διερευνά κανείς 
τι συνέβη

και τι μπορεί ακόμη να συμβαίνει
σε διάφορους κρατούμενους·

αλλά μη παραπονιέμαι.

Θα ήταν πολύ πιο σκληρό
να ήμουν κρατούμενη.

Θα αποποιηθώ εντελώς τον όρο «αξίες».

Φοβάμαι να μιλήσω για αξίες
στις μέρες μας.

Κατά κανόνα, κάθε επίκληση αξιών

εξυπηρετεί την απαξίωση
ή ίσως τη φυλάκιση ενός ανθρώπου.

Ωστόσο, θα ήθελα να μην υπάρχει
τόσος φόβος και τόση βαναυσότητα—

Θα επιμείνω σε αυτό...

..και θα ήθελα ακόμη να πιστεύω 
ότι έχω κάποια στοιχειώδη ενσυναίσθηση.

Είμαι το αντίθετο του θεατρικού ανθρώπου,

διότι δεν θα μπορούσα ποτέ
να βρίσκομαι επί σκηνής.

Το έργο μου ίσως προσιδιάζει στο θέατρο, 
εφόσον ελπίζω να υπάρχει κοινό.

Υπάρχει λόγος για τον οποίον είμαι ανώνυμη
στο έργο μου.

Θέλω να μένω απολύτως εκτός θέασης
και εκτός ακοής.