0:00:03.837,0:00:06.840
กิจกรรมอันปลั๊ก : ตัวแปรในซองจดหมาย

0:00:22.814,0:00:25.234
บทนี้เป็นเรื่องของตัวแปรในซองจดหมายค่ะ

0:00:25.526,0:00:30.239
เราจะศึกษาวิธีแต่งประโยค[br]โดยที่ยังมีข้อมูลไม่ครบ

0:00:30.322,0:00:34.201
เราส่วนมากจะคุ้นเคย[br]กับการเติมคำในช่องว่าง

0:00:34.409,0:00:36.578
ตั้งแต่เขียนชื่อตัวเองลงในการบ้าน

0:00:36.787,0:00:40.082
บางครั้งมีช่องว่างที่ต้องเติม[br]มากกว่า 1 ช่อง

0:00:40.290,0:00:46.338
ในกรณีนี้ แต่ละช่องมีแถบกำหนด[br]เราจะได้รู้ว่าช้อมูลใดควรใส่ช่องไหน

0:00:46.588,0:00:50.217
ตัวแปรคือตัวรักษาตำแหน่งข้อมูล[br]ที่เปลี่ยนแปลงได้

0:00:50.467,0:00:55.430
การใช้ตัวแปรสำหรับข้อมูลที่ขาดนั้น[br]เราสามารถจัดการสิ่งที่เราทำอยู่ได้

0:00:55.639,0:00:58.684
และคนอื่นเติมข้อมูลตรงนั้นภายหลัง

0:00:58.892,0:01:01.770
เราใช้ตัวแปรในซอฟต์แวร์เยอะมาก

0:01:01.979,0:01:06.733
ใช้ตัวแปรกำหนดตำแหน่งของชื่อ อีเมล[br]กระทั่งชื่อผู้ใช้งาน

0:01:06.984,0:01:10.487
โปรแกรมจะได้รู้ว่ารายละเอียดพวกนั้น[br]จะปรากฎตรงไหน

0:01:10.696,0:01:12.489
หลังจากที่ผู้ใช้งานกรอกแล้วค่ะ

0:01:12.698,0:01:15.117
เราใช้ตัวแปรตลอด เวลาทำงาน

0:01:15.367,0:01:19.538
ถ้าต้องการเก็บข้อมูลไว้ภายหลัง[br]เราก็ใช้ตัวแปรค่ะ

0:01:19.705,0:01:23.918
สมมติเราจะนับจำนวนครั้งที่ผู้ใช้งานทวิต

0:01:23.959,0:01:27.879
พอทวิตหนึ่งครั้ง ก็บวกหนึ่งไป

0:01:28.130,0:01:32.301
พอผู้ใช้ลบทวิต ก็ลบหนึ่งไป

0:01:32.509,0:01:35.762
ถ้าอยากรู้ว่าผู้ใช้งานสักคน[br]ทวิตไปกี่ครั้งแล้ว

0:01:35.929,0:01:37.598
ก็แค่ดูที่ตัวแปรค่ะ