WEBVTT

00:00:06.383 --> 00:00:11.110
มนุษย์เรามียีนประมาณ 20,000 ยีนในดีเอ็นเอ

00:00:11.110 --> 00:00:13.950
เป็นรหัสในการสร้างโมเลกุลต่างๆ
ที่ประกอบกันเป็นร่างกายมนุษย์

00:00:13.958 --> 00:00:17.990
ตั้งแต่ เคราตินในเล็บเท้า 
ถึงคอลลาเจนที่ปลายจมูก

00:00:17.990 --> 00:00:21.287
จนถึงโดพามีนที่ขับออกมาในสมอง

00:00:21.287 --> 00:00:23.678
สิ่งมีชีวิตอื่นมียีนเฉพาะของพวกมัน

00:00:23.678 --> 00:00:26.094
แมงมุมมียีนสำหรับสร้างใยแมงมุม

00:00:26.094 --> 00:00:30.808
ต้นโอ๊คมียีนสร้างคลอโรฟิลล์
ที่เปลี่ยนพลังงานแสงแดดมาสร้างเป็นเนื้อไม้

00:00:30.808 --> 00:00:33.332
แล้วยีนเหล่านี้มาจากไหนกัน?

00:00:33.332 --> 00:00:35.225
คำตอบขึ้นอยู่กับชนิดของยีน

00:00:35.225 --> 00:00:40.254
นักวิทยาศาสตร์คาดว่าชีวิตบนโลก
เริ่มขึ้นเมื่อประมาณ 4 พันล้านปีก่อน

00:00:40.254 --> 00:00:42.741
ชีวิตรูปแบบแรกๆ คือ จุลินทรีย์

00:00:42.741 --> 00:00:47.380
ที่มีชุดยีนพื้นฐาน สำหรับงานพื้นฐาน
พอเพียงสำหรับการดำรงชีพ

00:00:47.380 --> 00:00:50.175
พวกมันส่งต่อยีนพื้นฐานเหล่านั้นสู่ลูกหลาน

00:00:50.175 --> 00:00:52.321
นับพันล้านรุ่น

00:00:52.321 --> 00:00:57.955
บางยีนยังคงทำหน้าที่เดิมอยู่จนถึงทุกวันนี้ 
เช่น การทำสำเนาดีเอนเอ

00:00:57.955 --> 00:01:01.942
แต่พวกจุลินทรีย์เหล่านั้นก็ไม่มียีน
สำหรับสร้าง ใยแมงมุม หรือโดพามีน

00:01:01.942 --> 00:01:06.689
ทุกวันนี้มียีนเกิดขึ้นมากมายบนโลก
มากกว่ายีนที่มีในยุคแรก

00:01:06.689 --> 00:01:11.468
ทว่ายีนใหม่ๆ ที่มีคุณสมบัติพิเศษนี้
เกิดจากความผิดพลาด

00:01:11.468 --> 00:01:15.605
แต่ละครั้งที่เซลล์แบ่งตัว
มันก็สร้างดีเอ็นเอขึ้นมาอีกชุด

00:01:15.605 --> 00:01:20.167
บางครั้งมีการได้สร้างดีเอ็นเอช่วงเดิม
ถึงสองหน

00:01:20.167 --> 00:01:24.592
ผลก็คือ มันอาจทำให้ได้ยีนเกินมาอีกชุดด้วย

00:01:24.592 --> 00:01:27.818
ตอนแรก
ยีนที่เกินมาก็ยังคงทำหน้าที่เหมือนเดิม

00:01:27.818 --> 00:01:32.054
แต่เมื่อผ่านไปหลายชั่วอายุ 
มันอาจเกิดการกลายพันธุ์ขึ้น

00:01:32.054 --> 00:01:35.394
การกลายพันธุ์อาจทำให้เกิด
ยีนที่ทำหน้าที่ใหม่ขึ้นมา

00:01:35.394 --> 00:01:38.144
และยีนใหม่นี้ก็อาจถูกเพิ่มจำนวนอีก

00:01:38.144 --> 00:01:41.947
การกลายพันธุ์มากมายในยีนของเรา
เกิดขึ้นเมื่อไม่นานมานี้

00:01:41.947 --> 00:01:45.035
หลายยีนเกิดขึ้นในช่วงไม่กี่ล้านปีที่ผ่านมา

00:01:45.035 --> 00:01:50.055
การกลายพันธุ์ครั้งล่าสุดเกิดเมื่อสายพันธุ์มนุษย์
วิวัฒนาการแยกออกจากลิงไม่มีหางญาติของเรา

00:01:50.055 --> 00:01:54.148
มันอาจจะใช้เวลาเป็นล้านปี
ในการทำให้เกิดยีนขึ้นมา 1ยีน

00:01:54.148 --> 00:01:55.905
จนกลายเป็นชุดยีนที่มีอยู่ทั้งหมด

00:01:55.905 --> 00:01:58.872
นักวิทยาศาสตร์พบว่า
เมื่อยีนใหม่เกิดขึ้นมา

00:01:58.872 --> 00:02:01.695
มันสามารถทำหน้าที่ที่สำคัญได้อย่างรวดเร็ว

00:02:01.695 --> 00:02:06.405
เช่น เรามียีนนับร้อย
สำหรับสร้างโปรตีนในจมูก

00:02:06.405 --> 00:02:08.647
ที่ทำหน้าที่จับโมเลกุลของอนุภาคกลิ่น

00:02:08.647 --> 00:02:11.298
การกลายพันธุ์ทำให้พวกมันสามารถ
จับโมเลกุลใหม่ๆ ได้

00:02:11.298 --> 00:02:14.951
ทำให้เราจำแนกกลิ่นต่างๆ ได้มากมาย

00:02:14.951 --> 00:02:19.383
บางครั้งการกลายพันธุ์มีผลกระทบใหญ่หลวง
ต่อยีนชุดใหม่

00:02:19.383 --> 00:02:22.913
พวกมันอาจทำให้ยีนนั้นทำหน้าที่
สร้างโปรตีนในอวัยวะอื่น

00:02:22.913 --> 00:02:25.446
หรือในช่วงที่ต่างออกไปในชีวิตของเรา

00:02:25.446 --> 00:02:29.175
หรือโปรตีนอาจทำหน้าที่ใหม่ๆ

00:02:29.175 --> 00:02:33.640
ตัวอย่างเช่น งู 
มียีนที่สร้างโปรตีนสำหรับฆ่าแบคทีเรีย

00:02:33.640 --> 00:02:38.243
เมื่อนานมาแล้วยีนนี้ถูกเพิ่มจำนวนขึ้น
และได้เกิดกลายพันธุ์

00:02:38.243 --> 00:02:40.957
การกลายพันธุ์ได้เปลี่ยนการส่งสัญญาณในยีน

00:02:40.957 --> 00:02:43.199
ที่เกี่ยวกับตำแหน่งที่มันควรสร้างโปรตีน

00:02:43.199 --> 00:02:45.800
แทนที่ยีนจะทำงานในตับอ่อนของงู

00:02:45.800 --> 00:02:50.569
มันกลับเริ่มสร้างโปรตีนสำหรับฆ่าแบคทีเรียขึ้น
ในช่องปากแทน

00:02:50.569 --> 00:02:55.048
เมื่องูไปกัดเหยี่อของมัน
เอนไซม์ดังกล่าวก็เข้าสู่บาดแผล

00:02:55.048 --> 00:02:57.949
และเมื่อโปรตีนนี้ได้แสดงให้เห็นถึงพิษสงของมัน

00:02:57.949 --> 00:03:00.060
ที่ช่วยให้งูจับเหยื่อได้มากขึ้น

00:03:00.060 --> 00:03:01.922
ยีนนั้นจึงเป็นที่โปรดปราน

00:03:01.922 --> 00:03:05.733
ตอนนี้ยีนที่เคยทำงานในตับอ่อน
ได้มาสร้างพิษที่ปากงูแทน

00:03:05.733 --> 00:03:07.779
ซึ่งช่วยในการฆ่าเหยื่อของงู

00:03:07.779 --> 00:03:10.990
มันยังมีวิธีอื่นอีกมากมายอย่างไม่น่าเชื่อ
ในการเกิดยีนใหม่ๆ

00:03:10.990 --> 00:03:13.883
ดีเอ็นเอของพืช สัตว์ รวมถึงสิ่งมีชีวิตอื่นๆ

00:03:13.883 --> 00:03:18.197
มีส่วนของสายดีเอ็นเอที่ไม่มียีนที่ถอดรหัสได้โปรตีน

00:03:18.197 --> 00:03:22.053
เท่าที่นักวิทยาศาสตร์ทราบ 
พวกมันส่วนใหญ่ประกอบไปด้วย

00:03:22.053 --> 00:03:24.676
ลำดับแบบสุ่มที่ไม่มีความหมายหรือหน้าที่เฉพาะ

00:03:24.676 --> 00:03:28.704
ส่วนของดีเอ็นเอเหล่านี้บางครั้งได้กลายพันธุ์ 
เหมือนที่เกิดกับยีน

00:03:28.704 --> 00:03:31.821
ซึ่งการกลายพันธุ์บางครั้งทำให้
ดีเอ็นเอส่วนนั้นมีประโยชน์ขึ้นมา

00:03:31.821 --> 00:03:34.307
ทำให้เซลล์สามารถเริ่มถอดรหัสมันได้

00:03:34.307 --> 00:03:36.977
ทันใดนั้นก็เกิดการสร้างโปรตีนชนิดใหม่ขึ้น

00:03:36.977 --> 00:03:40.515
ตอนแรก โปรตีนชนิดใหม่
อาจไม่มีประโยชน์และอาจเป็นโทษ

00:03:40.515 --> 00:03:43.913
แต่การกลายพันธุ์ที่เพิ่มขึ้น
สามารถเปลี่ยนโครงสร้างของโปรตีน

00:03:43.913 --> 00:03:45.999
ทำให้มันอาจทำหน้าที่ซึ่งเป็นประโยชน์

00:03:45.999 --> 00:03:48.616
เช่น ทำให้มีสุขภาพดีขึ้น หรือแข็งแรงขึ้น

00:03:48.616 --> 00:03:50.941
เพิ่มโอกาสในการสืบพันธุ์

00:03:50.941 --> 00:03:55.233
นักวิทยาศาสตร์ได้ค้นพบยีนใหม่ๆ เหล่านี้
ทำงานตามส่วนต่างๆ ของร่างกาย

00:03:55.233 --> 00:03:58.643
ดังนั้นยีน 20,000 ยีนของเรา 
มีจุดกำเนิดที่หลากหลาย

00:03:58.643 --> 00:04:03.577
ตั้งแต่จุดกำเนิดของสิ่งมีชีวิต 
ไปจนถึงยีนใหม่ๆ ที่กำลังจะเกิดขึ้นมาใหม่

00:04:03.577 --> 00:04:07.196
ตราบเท่าที่ยังมีสิ่งมีชีวิตบนโลก
ยีนใหม่ๆ ก็ยังคงเกิดขึ้นมาอยู่เรื่อยๆ