WEBVTT

00:00:00.000 --> 00:00:01.975
สวัสดีค่ะ วิวจาก Channel Point of View ค่ะ

00:00:01.980 --> 00:00:04.420
กลับมาอีกครั้งนะคะ ในทุกวันพุธ ที่วิวจะนำเอา

00:00:04.420 --> 00:00:09.300
บทละครเรื่องรามเกียรติ์ ฉบับพระราชนิพนธ์ใน
พระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกมหาราช

00:00:09.300 --> 00:00:10.840
เล่มนี้มาเล่าให้ทุกคนฟังค่ะ

00:00:10.840 --> 00:00:15.020
บอกเลยนะคะว่าตอนนี้เป็นต่อสำคัญตอนหนึ่งในเรื่องรามเกียรติ์ค่ะ

00:00:15.020 --> 00:00:17.180
ที่คนนิยมนำมาเล่นโขนมากๆ นะคะ

00:00:17.180 --> 00:00:19.140
บทพ้งบทพากย์เต็มไปหมดค่ะ

00:00:19.140 --> 00:00:23.780
และที่สำคัญมีความสลับซับซ้อนซ่อนเงื่อนเรียกได้ว่า 
เป็นตอนที่มันตอนมันตอนหนึ่งเลยนะคะ

00:00:23.780 --> 00:00:25.700
ดังนั้นเราไม่ต้องเวิ่นไปไกลค่ะ

00:00:25.700 --> 00:00:28.700
ส่วนใครที่ยังไม่เคยติดตามซีรีส์นี้นะคะ

00:00:28.700 --> 00:00:32.000
อย่าลืมกดไปดูได้ตรงค่ะ วิวทำเป็น playlist ไว้ให้แล้วนะคะ

00:00:32.000 --> 00:00:35.220
ที่สำคัญรู้สึกว่าแบบ เฮ้ยเวิ่นเว้อเกินไปนะคะ

00:00:35.220 --> 00:00:38.480
วิวก็เคยเล่ารามเกียรติ์จบทั้งเรื่องไว้เช่นกันค่ะ

00:00:38.480 --> 00:00:40.240
กดไปดูได้ตรงนี้เช่นกันเลยนะคะ

00:00:40.240 --> 00:00:42.980
โอเคสำหรับตอนนี้อย่าลืมกดติดตามวิว
ให้ครบทุกช่องทางนะคะ

00:00:43.020 --> 00:00:47.420
ถ้ากดติดตามครบแล้วก็ไปฟังเรื่องราวที่
ทั้งสนุกแล้วก็มีสาระกันเถอะคะ

00:00:51.440 --> 00:00:57.680
ความเดิมจากตอนที่แล้วนะคะ ในขณะที่พิเภกนำฝูงลิงออกไปหาผลหมากรากไม้เพื่อมาเติมเสบียงมาเติมให้กับกองทัพ

00:00:57.680 --> 00:01:00.400
อินทรชิตนะคะใช้เวลานั้นไปลุกศรพรหมมาสตร์

00:01:00.400 --> 00:01:03.140
เป็นศาสตราวุธที่มีพลังอำนาจมากมายนะคะ

00:01:03.140 --> 00:01:05.740
เพื่อที่จะเอามาจัดการกับกองทัพของพระรามค่ะ

00:01:05.820 --> 00:01:08.800
ซึ่งระหว่างนั้นก็มีการให้ยักษ์ชื่อกำปั่นมาขัดตาทัพใช่ไหมคะ

00:01:08.880 --> 00:01:14.020
ด้วยความตายของกำปั่นค่ะ ทำให้ทศกัณฐ์ส่งคนไปบอกข่าวกับอินทรชิตค่ะ ทำให้เสียพิธี

00:01:14.140 --> 00:01:16.940
อย่างไรก็ตามอินทรชิตก็มีการแก้ไขต่างๆ นะคะ

00:01:16.940 --> 00:01:21.540
แม้ว่าจะปลุกศรพรหมมาสตร์ขึ้นมาไม่ฟูลพาวเวอร์ 
แต่ก็มีพลังอำนาจมาพอสมควรเลยค่ะ

00:01:21.540 --> 00:01:26.060
ดังนั้นนะคะจากเหตุการณ์ครั้งก่อนอินทรชิต
ก็เลยเดินทางกลับมาที่เมืองค่ะ

00:01:26.060 --> 00:01:28.060
เมื่อกลับมารายงานตัวที่เมืองเรียบร้อยนะคะ

00:01:28.120 --> 00:01:30.580
อินทรชิตก็เตรียมตัวออกไปรบอีกครั้งหนึ่งค่ะ

00:01:30.640 --> 00:01:33.260
แต่คราวนี้อินทรชิตไม่ได้ไปแบบธรรมดานะคะ

00:01:33.300 --> 00:01:36.160
อินทรชิตนะคะ จัดทัพใหญ่โต อลังการมากๆ เลยนะคะ

00:01:36.200 --> 00:01:42.160
แล้วสั่งให้ยักษ์ในกองทัพทุกตนเนี่ย แปลงร่างเป็น
เทวดานางฟ้าให้หมด เรียกได้ว่าแปลงโฉมขึ้นมาเลยทีเดียวนะ

00:01:42.260 --> 00:01:44.260
สวยงามเหมือนมาจากสวรรค์ชั้นดาวดึงส์

00:01:44.340 --> 00:01:46.820
ส่วนยักษ์อีกตนหนึ่งนะคะ อินทรชิตสั่งว่า

00:01:46.840 --> 00:01:50.560
ให้แปลงร่างเป็นช้างเอราวัณช้างทรงของพระอินทร์ค่ะ

00:01:50.580 --> 00:01:53.180
ซึ่งตรงนี้หลายๆ คนจะคุ้นกับบทพากย์นะคะ

00:01:53.220 --> 00:01:55.660
ซึ่งเป็นอีกเวอร์ชั่นหนึ่ง บทพากย์เอราวัณ ซึ่งบอกว่า

00:01:55.700 --> 00:01:58.760
อินทรชิตบิดเบือนกายิน เหมือนองค์อมรินทร์ ทรงคชเอราวัณ

00:01:58.860 --> 00:02:02.360
คุ้นๆ กันใช่ไหมคะ ที่เป็นอาขยานตอน ม.3 ม.4 ประมาณนั้นค่ะ

00:02:02.400 --> 00:02:06.180
ในเวอร์ชั่นนี้อาจจะเขียนเป็นกลอนใช้ภาษาไม่เหมือนกัน
แต่เนื้อหาเหมือนกันค่ะ

00:02:06.240 --> 00:02:11.500
ก็คือช้างเอราวัณนี่เป็นช้างขนาดใหญ่นะคะ
มีเศียรหรือว่าหัวเนี่ยถึง 33 เศียรด้วยกัน

00:02:11.500 --> 00:02:12.720
ไม่ใช่ 3 เศียรนะจ๊ะ

00:02:12.720 --> 00:02:19.040
3 เศียรคือเวอร์ชั่นย่อ ที่แบบย่อลงมาให้วาดง่ายๆ เพราะว่า
33 เศียรมันวาดยาก ว่าอย่างงั้นเถอะ

00:02:19.040 --> 00:02:21.400
นอกจากช้างเอราวัณจะมี 33 เศียรแล้วนะคะ

00:02:21.400 --> 00:02:25.840
ในแต่ละเศรียรหรือแต่ละหัวเนี่ย
ก็จะมีงาทั้งหมด 7 งาด้วยกันนะคะ

00:02:25.840 --> 00:02:28.900
งาแต่ละงาเนี่ยก็จะมีสระโบกขรณีทั้งหมด 7 สระ

00:02:28.920 --> 00:02:33.680
ใช่ งาน่าจะเป็นแบบงาที่มีรูพรุน 
ไม่รู้ว่าเป็นโรคกระดูกพรุนหรือว่าอะไรน่ะนะ

00:02:33.740 --> 00:02:35.740
สระโบกขนณีแปลว่าสระบัวค่ะ

00:02:35.800 --> 00:02:39.180
ดังนั้น แต่ละสระก็เลยมีบัวทั้งหมด 7 กอด้วยกันนะคะ

00:02:39.200 --> 00:02:41.500
แต่ละกอมีบัวทั้งหมด 7 ดอกค่ะ

00:02:41.540 --> 00:02:46.900
แต่ละดอกมี 7 กลีบและ
แต่ละกลีบมีนางฟ้าอยู่ประจำกลีบดอกบัวทั้งหมด 7 องค์

00:02:46.920 --> 00:02:50.780
ซึ่งแต่ละองค์ก็มีนางฟ้าบริวารอีกทั้งหมด 7 องค์ด้วยกันค่ะ

00:02:50.860 --> 00:02:53.540
ดังนั้นนี่คือเหมือนเมืองขนาดย่อมๆ เลยนะ

00:02:53.620 --> 00:03:00.640
ยิ่งใหญ่ ใหญ่โต เรียกได้ว่าช้างเอราวัณตัวเดียวนี่ก็อาจจะมีประชากรมากพอๆ กับกรุงเทพมหานครได้เลยทีเดียวนะคะ

00:03:00.660 --> 00:03:04.580
เอาเป็นว่าเป็นช้างขนาดใหญ่ที่ประดับตกแต่ง
แบบสวยงามอลังการมากนะคะ

00:03:04.620 --> 00:03:07.420
แค่เห็นช้างตัวเดียวก็ตะลึงงึนงันแล้วว่าอย่างงั้นเถอะ

00:03:09.760 --> 00:03:12.460
วิวเนี่ยวาดรูปประกอบเอง เสร็จแล้วนึกภาพไม่ค่อยออก

00:03:12.500 --> 00:03:16.260
ก็เลยต้องหาช่องที่เก่งเรื่องการวาดรูปมาอธิบายให้

00:03:16.700 --> 00:03:21.800
อันนี้อยากรู้มากเลย ที่ดีไซน์ช้างเอราวัณขึ้นมา
เขาจินตนาการภาพมันว่ายังไง

00:03:21.800 --> 00:03:22.800
คือภาพที่เขาเห็นน่ะ

00:03:22.800 --> 00:03:23.660
คืออะไร

00:03:23.740 --> 00:03:27.840
มันเป็นสิ่งที่พอจินตนาการปุ๊บ มิติอะตอมในแอท-แมน อะ

00:03:29.380 --> 00:03:31.860
ก็ได้วาดช้างเอราวัณไปแล้วนะครับ

00:03:31.860 --> 00:03:33.380
นี่แหละ ออกมาเป็นยังงี้นะครับ

00:03:38.380 --> 00:03:44.740
หลังจากนั้นค่ะ อินทรชิตก็แปลงกายตัวเองนะคะ 
แปลงจากอินทรชิต ให้กลายเป็นรูปร่างแบบพระอินทร์ค่ะ

00:03:44.780 --> 00:03:48.160
แล้วก็จัดการไปอาบน้ำ แต่งตัวต่างๆ แต่งตัวเป็นพระอินทร์นะคะ

00:03:48.160 --> 00:03:51.020
ขี่ช้างเอราวัณแล้วก็ขี่ออกมาที่สนามรบค่ะ

00:03:51.020 --> 00:03:52.220
ซึ่งในวันนั้นเนี่ย

00:03:52.240 --> 00:03:56.380
คิวของคนที่จะต้องออกมาต่อสู้กับอินทรชิตนะคะ
ก็คือพระลักษมณ์นั้นเอง

00:03:56.440 --> 00:04:01.960
พระรามเนี่ยส่งพระลักษมณ์ออกมาตั้งทัพรออยู่แล้ว
ขณะที่พระลักษมณ์กำลังตั้งทัพรออยู่ที่กลางสนามรบนั้น

00:04:02.060 --> 00:04:07.200
อยู่ดีๆ ค่ะ ทัพของอินทรชิตก็มา แล้วไม่ได้มาแบบธรรมดานะ 
ไม่ได้เดินมาแบบตุ้งๆๆๆ

00:04:07.260 --> 00:04:10.420
ไม่ใช่นะคะ กองทัพของอินทรชิตลอยมาจากบนฟ้าค่ะ

00:04:10.420 --> 00:04:15.900
ลอยมาไม่ได้เป็นเหมือนกองทหาร แต่เหมือนขบวนของ
นางฟ้าเทวดาที่ตามเสด็จพระอินทร์ค่ะ

00:04:15.900 --> 00:04:20.500
และอินทรชิตสั่งไว้บอกว่าให้ทุกคนร่ายรำรำฟ้อน
ให้แบบสวยงามไปหมดนะคะ

00:04:20.540 --> 00:04:25.080
ความแปลกนิดนึงก็คือในขณะที่นางฟ้าร่ายรำ 
ในขณะที่เทวดาร่ายรำอยู่นั้น

00:04:25.080 --> 00:04:29.100
ก็มีการถืออาวุธอยู่ในมือครบถ้วนทุกตัวคนเลยทีเดียวนะคะ

00:04:29.100 --> 00:04:34.100
ดังนั้นคนที่สังเกตเห็นแรกๆ ก็คือหนุมาน หนุมานมีความ เอ๊ะๆๆ

00:04:34.160 --> 00:04:36.500
ทำไมถึงแบบ นางฟ้าเทวดามาทำอะไรที่นี่

00:04:36.620 --> 00:04:38.620
แล้วทำไมถึงมีอาวุธอยู่ครบมือเลย

00:04:38.720 --> 00:04:41.600
หนุมานก็มีความพยายามจะเตือนพระลักษมณ์นะคะ
ประมาณว่า

00:04:41.620 --> 00:04:44.740
ระวังนะท่าน ระวังนะท่าน ข้ารู้สึกว่าอันนี้มันไม่ปกติ

00:04:44.740 --> 00:04:46.700
แต่พระลักษมณ์ค่ะ เตือนไปก็เท่านั้นน่ะ

00:04:46.700 --> 00:04:47.840
พระลักษมณ์อึ้งไปแล้ว

00:04:47.840 --> 00:04:49.240
นึกสภาพคนออกมารบ

00:04:49.240 --> 00:04:51.020
เตรียมตัวว่าจะมาเจอกับยักษ์

00:04:51.040 --> 00:04:54.500
สิ่งที่เห็นคือนางฟ้าเทวดาร่ายรำกันมาแบบฝูงใหญ่มาก

00:04:54.540 --> 00:04:59.860
แล้วก็มีช้างเอราวัณ เอาเป็นว่ามองตาช้างเอราวัณก็งงแล้ว 
ไม่รู้จะมองตาไหนดี แล้วมีพระอินทร์อีก พระลักษมณ์ก็แบบ

00:05:01.000 --> 00:05:02.360
พระอินทร์ พระอินทร์มาทำอะไรอะ

00:05:02.360 --> 00:05:03.900
แล้วนางฟ้ารำ มารำทำไม

00:05:03.940 --> 00:05:06.660
จะมาอวยพรฉันเหรอ ให้ฉันรบชนะเหรอ หรือว่าจะอะไร

00:05:06.660 --> 00:05:07.480
งง งง

00:05:07.480 --> 00:05:09.240
ขณะที่กำลังตะลึงกันอยู่นั้นนะคะ

00:05:09.260 --> 00:05:12.380
อินทรชิตก็เลยถือโอกาสนั้นเผด็จศึกอย่างรวดเร็ว

00:05:12.380 --> 00:05:17.380
ด้วยการนะคะ ยกศรพรหมมาสตร์ขึ้นมา
แล้วก็ยิงเข้าไปปักกลางอกพระลักษมณ์ค่ะ

00:05:17.400 --> 00:05:22.320
แล้วลูกศรก็กลายเป็นลูกศรนับพันนะคะ 
ปักอกลิงทุกตัว ตายเรียบกองทัพค่ะ

00:05:22.440 --> 00:05:26.780
ยกเว้นลิงอยู่ตัวเดียวก็หนุมานนั่นเอง 
ซึ่งมีความแบบระวังตัวอยู่แล้วนิดนึง

00:05:26.820 --> 00:05:29.300
นุมานเห็นอย่างงั้นะคะก็โกรธมาก หนุมานแบบ

00:05:29.360 --> 00:05:32.240
อ้าว พระลักษมณ์ พระลักษมณ์ตกรถลงไปตายอยู่ข้างล่างแล้ว

00:05:32.280 --> 00:05:37.100
โอย ลูกศรปักอก แล้วลิงที่เหลือตายหมด 
องคตอะไรตายเกลื่อนกลาดไปหมดนะคะ

00:05:37.160 --> 00:05:43.820
ดังนั้นค่ะ หนุมานโกรธมากหนุมานแบบ พระอินทร์ก็พระอินทร์ ฉันไม่สนแล้ว แกกล้าขี่ช้างเอราวัณมาฆ่าพระลักษมณ์ของฉัน

00:05:43.840 --> 00:05:47.140
หนุมานนะคะก็เลย กระโดดขึ้นไปบนคอช้างค่ะ

00:05:47.300 --> 00:05:52.500
ไปเหมือนจะแบบ จะไปฆ่าพระอินทร์ว่างั้นเถอะ แล้วก็จัดการจับคอช้างเอราวัณนะคะ แล้วก็หัก ปั่ก!

00:05:52.560 --> 00:05:57.780
ซึ่งเหตุการณ์นี้นะคะก็คือที่มาของท่ามวยไทย 
หักงวงไอยรานั่นเองค่ะ

00:05:57.840 --> 00:06:01.340
หักคอช้างเอราวัณไป แต่ระว่างที่กระโดดขึ้นไปหักคอช้างเนี่ย

00:06:01.420 --> 00:06:07.700
ก็นึกสภาพว่าอยู่ใกล้อินทรชิตมากๆ 
อินทรชิตก็เลยถือโอกาสนะคะ เอาคันศรไล่ฟาดหนุมาน ปั่กๆๆๆ

00:06:07.840 --> 00:06:13.220
จนในที่สุดนะคะหนุมานก็ตกลงมาสลบตาย
ขาดลมหายใจไปตามลิงตัวอื่นๆ ค่ะ

00:06:13.240 --> 00:06:16.840
ฝั่งอินทรชิตเห็นแบบนั้นก็ดีใจมากนะคะ 
สั่งสปายไว้คนหนึ่งบอกว่า

00:06:16.840 --> 00:06:22.520
อะ เจ้าสายลับรอดูอยู่ตรงนี้ เดี๋ยวพี่มันออกมาเมื่อไหร่รับรองมันจะต้องมากอดศพน้องร้องไห้แล้วสลบ

00:06:22.520 --> 00:06:23.580
รีบบอกข้านะ

00:06:23.580 --> 00:06:27.280
ว่าแล้วนะคะ อินทรชิตก็ยกทัพ กลับกรุงลงกาไปค่ะ

00:06:27.280 --> 00:06:32.020
ไปเฉลิมฉลองแบบแฮปปี้เหมือนเดิมปกติเลยนะคะ
กลับไปก็ไปรายงานพ่อประมาณว่า

00:06:32.080 --> 00:06:34.400
ลูกยิงมันแล้ว ลูกยิงมันตายเรียบเลยพ่อ

00:06:34.400 --> 00:06:35.300
อะไรอย่างงี้นะคะ

00:06:35.500 --> 00:06:37.700
ซึ่งทำให้ทศกัณฐ์ก็ดีใจมาก

00:06:37.700 --> 00:06:38.440
ประมาณว่า

00:06:38.460 --> 00:06:42.400
เสร็จแล้วลูกฉัน โอ้ย ลูกฉันเก่งนะคะ เหมือนทุกรอบที่ผ่านมา

00:06:42.440 --> 00:06:46.160
จริงๆ ก็ควรจะเรียนรู้ได้แล้ว่าไม่มีใครตาย
เพราะว่าเสียใจตายหรอก

00:06:46.160 --> 00:06:49.640
อย่างไรก็ดีอินทรชิตก็ไปเฉลิมฉลองกับนางสนมกำนัลค่ะ

00:06:49.640 --> 00:06:51.820
ตัดภาพกลับมาที่กองทัพพระรามนะคะ

00:06:51.820 --> 00:06:53.700
พระรามรอพระลักษมณ์อยู่จนเย็นค่ะ

00:06:53.760 --> 00:06:58.020
ปกติเนี่ย เวลาพระลักษมณ์น็อค
มันจะต้องมีลิงสักตัวหนึ่งวิ่งกลับมาแจ้งพระรามใช่ปะ

00:06:58.060 --> 00:07:02.580
รอบนี้ตายทั้งกองทัพนะคะ 
ดังนั้นพระรามก็นั่งรออยู่ที่พลับพลานั่งรอก็แบบ

00:07:02.860 --> 00:07:08.600
ทำไมน้องไม่กลับมาสักทีนี่ก็ฟ้าเริ่มมืดแล้ว 
ปกติเขาต้องเลิกรบกันตอนฟ้ามืดสิ

00:07:08.600 --> 00:07:10.540
เกิดอะไรขึ้นกับน้องฉัน ไม่ได้การแล้ว

00:07:10.620 --> 00:07:14.780
ชมพูพานๆ คือชมพูพานนี่เป็นลิงที่เกิดจากขี้ไคลพระอิศวร 
จำได้ใช่ไหม

00:07:14.840 --> 00:07:18.580
ที่มีเขียนอยู่ในหนังสือเล่มหนึ่งสนุกๆ 
ชื่อว่าวรรณคดีไทยไดเจสต์

00:07:18.640 --> 00:07:23.140
ที่เพิ่งออกปกใหม่ลิมิตเต็ดอิดิชั่นวาดด้วยคนหนึ่งที่สวยๆ 
ที่ชื่อ point of view อะไรประมาณนี้นะคะ

00:07:23.260 --> 00:07:26.740
หาซื้อได้ตามลิงก์ด้านล่าง ขายของหนักมาก
ดังนั้นกลับเข้าเรื่องค่ะ

00:07:26.760 --> 00:07:29.340
เอาเป็นว่าพระรามเนี่ยก็เรียกชมพูพานบอกว่า

00:07:29.340 --> 00:07:33.000
พาข้าไปที่สนามรบซิ ข้าจะไปดูว่าเกิดอะไรขึ้นกับน้องข้า

00:07:33.000 --> 00:07:34.460
เกิดเรื่องอะไรรึเปล่านะคะ

00:07:34.500 --> 00:07:37.580
ดังนั้นค่ะ พระรามก็เลยรีบเดินทางออกไปที่สนามรบนะคะ

00:07:37.660 --> 00:07:43.740
แล้วก็ตอนนี้รู้แล้ว เหมือนคราวก่อนแหละ ไปถึงก็พัง
กลางทางมืดๆ มองไม่เห็น ก็ยิงศรพลายวาตขึ้นไปบนฟ้านะคะ

00:07:43.780 --> 00:07:47.420
กลายเป็นพระจันทร์ส่องสว่างลงมา
พระรามเดินทางไปถึงสนามรบค่ะ

00:07:47.540 --> 00:07:50.720
ตกใจ เห็นก่อนอย่างแรกเลยคือ เห็นหนุมานนอนตายอยู่

00:07:50.800 --> 00:07:55.740
พระรามแบบ หนุมานหนุมานทหารรักของข้า 
เจ้ามาตายอะไรอยู่ที่พื้นตรงนี้

00:07:55.740 --> 00:07:57.060
กอดศพหนุมานร้องไห้แป๊ปหนึ่ง

00:07:57.060 --> 00:08:02.960
แล้วก็เดินต่อไป เจอองคตกับสุครีพตายอยู่ตรงนั้น 
ก็ไปยืนร้องไห้ให้ศพองค์คตกับศพสุครีพอีกแป๊ปหนึ่ง

00:08:02.980 --> 00:08:07.040
ฮือๆๆ เสร็จแล้วก็เดินต่อไปเรื่อยๆ 
ไปเจอพระลักษมณ์นอนกลิ้งอยู่ที่พื้นนะคะ

00:08:07.040 --> 00:08:08.840
พระรามเข้าไปกอดพระลักษมณ์

00:08:08.900 --> 00:08:12.540
แล้วก็ร้องห่มร้องไห้หนักมากจนกระทั่งสลบไปเลยนะคะ

00:08:12.660 --> 00:08:19.780
พอพวกชมพูพาน พอพวกทหารลิงที่ตามไปเห็นพระรามสลบ
ก็ร้องไห้ตาม ร้องๆๆ แล้วก็สลบตามไปทั้งกองทัพ พรึ่บ

00:08:19.820 --> 00:08:22.900
เรียกได้ว่าไม่เหลือใครมีสติอยู่สักคนเดียว สลบกันหมดเลย

00:08:22.900 --> 00:08:23.400
นะคะ

00:08:23.540 --> 00:08:25.540
พอสปายที่อินทรชิตทิ้งไว้เห็นแบบนั้นนะคะ

00:08:25.680 --> 00:08:27.680
ก็เลยรีบแจ้นกลับไปที่กรุงลงกาค่ะ

00:08:27.760 --> 00:08:30.240
แล้วก็ไปแจ้งให้อินทรชิตกับทศกัณฐ์ทราบนะคะ

00:08:30.280 --> 00:08:33.120
ฝั่งยักษ์นะคะ ก็มีอุบายอีกอันหนึ่งแยบยลกว่าเดิม

00:08:33.180 --> 00:08:37.300
คือคราวเนี่ยไม่ปล่อยให้สลบ
แล้วก็ไม่ปล่อยให้ไปแบบว่าทำยามาฟื้นตัวเองอะไรนะคะ

00:08:37.420 --> 00:08:41.060
ทศกัณฐ์ค่ะ สั่งว่าให้คนไปเชิญบุษบกแก้วออกมา

00:08:41.060 --> 00:08:42.280
จำบุษบกแก้วได้ใช่ไหมคะ

00:08:42.340 --> 00:08:46.240
บุษบกแก้วคู่กับกรุงลงกาที่ทศกัณฐ์ไปแย่งเขามาน่ะ

00:08:46.240 --> 00:08:46.880
นั่นแหละค่ะ

00:08:46.940 --> 00:08:50.820
ทศกัณฐ์บอกว่าเชิญบุษบกแก้วมาซิ
แล้วก็ไปเชิญนางสีดามาบอกว่า

00:08:50.820 --> 00:08:55.800
นางสีดาข้าอนุญาตให้ไปดูที่สนามรบได้ว่า
ผัวเจ้ากับน้องผัวเจ้าอะ ตายแล้ว

00:08:55.800 --> 00:08:57.260
เจ้าจะยอมเป็นเมียข้าได้รึยัง

00:08:57.260 --> 00:08:57.760
นะคะ

00:08:57.760 --> 00:09:01.600
ซึ่งฝั่งทหารยักษ์นะคะ ก็รีบไปที่สวนที่นางสีดาอยู่ค่ะ

00:09:01.640 --> 00:09:05.400
ไปถึงก็รบแจ้งนางตรีชฎาซึงเป็นเมียพิเภกที่ดูแลนางสีดาอยู่ว่า

00:09:05.420 --> 00:09:08.160
ทศกัณฐ์ให้มาเชิญนางสีดาไปดูศพผัวจ้า

00:09:08.220 --> 00:09:14.160
ตอนแรกนะคะ นางสีดาตกใจฟูมฟายก่อนเลย นางตรีชฎาบอกใจเย็นๆ เราออกไปดูให้เห็นกับตาก่อนไหมนะคะ

00:09:14.180 --> 00:09:18.400
ดังนั้นค่ะ นางสีดาก็เลยขึ้นบุษบกแก้วแล้วก็เหาะไปค่ะ

00:09:18.460 --> 00:09:22.240
คือบุษบกแก้วนี่เป็นพาหนะที่เหาะได้
อารมณ์เหมือนโดรนประมาณนั้นน่ะนะ

00:09:22.320 --> 00:09:26.591
ไปถึงก็ เห็นหนุมานก่อนเลย
นางสีดาร้องไห้ก่อนเลยนางสีดาแบบ

00:09:26.600 --> 00:09:34.460
หนุมาน หนุมานไม่น่าตายเลย เจ้าอุตส่าห์กล้าหาญชาญชัย 
เคยเข้ามาช่วยข้า ข้าก็เลยรอดชีวิตจากการฆ่าตัวตายมาได้

00:09:34.480 --> 00:09:39.260
แถมเจ้ายังเก่งขนาดฆ่าลูกทศกัณฐ์ เผาเมือง 
ทำไมเจ้าถึงมาตายอยู่ตรงนี้

00:09:39.300 --> 00:09:45.400
ว่าแล้วนะคะก็รีบไปต่อค่ะ ไปไปไป จนกระทั่งไปเห็น
พระรามกับพระลักษมณ์นอนกอดกันตายอยู่ตรงนั้นนะคะ

00:09:45.440 --> 00:09:48.220
นางสีดาร้องไห้อยู่ตรงนั้น ร้องจนสลบเลยนะคะ

00:09:48.220 --> 00:09:52.080
สลบจนคาที่เลย ประมาณว่าแบบ
โอ้ย ตายแล้ว ผัวตาย แล้วฉันจะอยู่ต่อไปได้ยังไง

00:09:52.080 --> 00:09:55.020
ไม่ได้ฉันทนไม่ได้ อุตส่าห์มาช่วยฉันจนตายอะไรอย่างงี้

00:09:55.020 --> 00:09:56.880
ฟูมฟายๆๆ ไปมานะคะ

00:09:56.920 --> 00:10:03.280
จนในที่สุดนางสีดาสลบไป เหล่าพวกยักษ์ที่ตามมา
อย่างนางตรีชฎาเนี่ย ก็รีบเข้าไปนวดนางสีดา นวดๆๆ

00:10:03.340 --> 00:10:05.840
แล้วก็ทำให้นางสีดาฟื้นกลับขึ้นมาในที่สุดค่ะ

00:10:05.920 --> 00:10:08.820
พอฟื้นกลับมาปุ๊บนางตรีชฎาบอกก่อนเลยประมาณว่า

00:10:08.860 --> 00:10:12.180
ใจเย็นๆ นางสีดาเจ้าไม่รู้อะไรอย่างหนึ่ง ทศกัณฐ์มันลืม

00:10:12.200 --> 00:10:15.660
คือไอ้บุษบกที่เราขี่มาอะ จริงๆ มันเป็นบุษบกวิเศษ

00:10:15.660 --> 00:10:18.540
คนที่มันเป็นแม่หม้ายผัวตายขี่แล้วมันจะไม่เหาะ

00:10:18.540 --> 00:10:23.280
ข้าจำได้ตอนนั้นที่ทศกัณฐ์ไปเที่ยว 7 วัน 7 คืน เนี่ย
นางมณโฑคิดว่าทศกัณฐ์ตาย

00:10:23.340 --> 00:10:28.760
นางมณโฑยังเอาบุษบกแก้วนี่มาเสี่ยงเลย ขึ้นลองขึ้นไปนั่งดูว่ามันจะเหาะไหม ถ้ามันเหาะแปลว่าทศกัณฐ์ไม่ตาย

00:10:28.760 --> 00:10:31.420
ดังนั้นน่ะ ท่านขี่บุษบกมาจากเมืองมาถึงตรงนี้

00:10:31.420 --> 00:10:33.240
ถ้าผัวตายอะ ท่านขี่ไม่ได้แล้ว

00:10:33.240 --> 00:10:35.000
ไม่เชื่อลองเสี่ยงดูอีกรอบไหมนะคะ

00:10:35.020 --> 00:10:37.460
ซึ่งนางสีดาก็เลยเชื่อนางตรีชฎาค่ะ

00:10:37.500 --> 00:10:40.460
ขึ้นไปนั่งบนบุษบกแก้ว แล้วก็เหมือนอธิษฐานขึ้นมาประมาณว่า

00:10:40.500 --> 00:10:45.060
ถ้าผัวของข้ายังไม่ตายนะ ขอให้บุษบกลอยขึ้น 
แล้วลอยกลับไปที่กรุงลงกาเหมือนเดิม

00:10:45.100 --> 00:10:50.200
ว่าแล้วนะคะ บุษบกก็ลอยขึ้นจริงๆ 
แล้วก็พานางสีดากลับกรุงลงกาซะอย่างงั้นเลยค่ะ

00:10:50.240 --> 00:10:55.820
ซึ่งก็ไม่เข้าใจว่า ถ้ารู้ว่าผัวยังไม่ตาย ตัวเองก็มาอยู่กับผัวแล้ว 
กลัวไม่มีเกียรติหรือยังไง ทำไมตัวเองก็ไม่หนีไปเลย

00:10:55.900 --> 00:10:58.760
อุ๊ เอาเป็นว่าช่างมันค่ะ เราไม่รู้ว่านางสีดาคิดยังไงนะคะ

00:10:58.800 --> 00:11:01.680
อย่างไรก็ดีค่ะ นางสีดาเป็นคนที่ถึกที่สุดในเรื่องนี้

00:11:01.740 --> 00:11:03.740
เพราะว่าฟื้นจากกานสลบไวที่สุดนะคะ

00:11:03.740 --> 00:11:05.300
พระรามยังสลบอยู่ที่เดิม

00:11:05.340 --> 00:11:07.340
ยังร้องไห้สลบอยู่ที่เดิมเป๊ะเลย

00:11:07.400 --> 00:11:09.400
หลังจากเหตุการณ์ที่นางสีดากลับไปค่ะ

00:11:09.500 --> 00:11:11.500
ก็มีอีกกลุ่มหนึ่งออกมาเห็นเหมือนกัน

00:11:11.500 --> 00:11:13.160
ก็คือพิเภกนั่นเอง

00:11:13.220 --> 00:11:16.720
พิเภกกลับจากเก็บผลไม้นะคะ เดินทางกลับไปที่พลับพลา
ไปถึงก็แบบ

00:11:16.720 --> 00:11:18.380
Hello I’m home

00:11:18.460 --> 00:11:20.840
ฉันกลับบ้านแล้วจ้าทำไมไม่มีใครอยู่ตรงนี้เลย

00:11:20.940 --> 00:11:22.940
เห็นทหารเฝ้ายามอยู่แบบตัวสองตัว

00:11:22.940 --> 00:11:24.940
พิเภกก็แบบเกิดอะไรขึ้น เกิดอะไรขึ้น

00:11:24.940 --> 00:11:26.040
ก็ได้ความมาว่า

00:11:26.180 --> 00:11:28.180
พระรามเนี่ยออกไปหาพระลักษมณ์ที่สนามรบ

00:11:28.240 --> 00:11:33.800
ดังนั้นพิเภกนะคะ ด้วยความตกใจก็เลยรีบตามพระรามไปค่ะ เพราะว่าคาดว่ามีเรื่องแน่ๆ นะคะ

00:11:33.800 --> 00:11:37.600
พิเภกนะคะ มาถึงสนามรบก่อนอื่นเลยก็วิ่งแจ้นไปทั่วเลยนะคะ

00:11:37.640 --> 00:11:45.720
ดูนู่นดูนี่ อุ๊ยตายแล้ว สุครีพตาย อุ๊ยตายแล้วองคตตาย
หันไปค่ะ เจอหนุมานนอนตายกอดคอช้างเอราวัณอยู่นะคะ

00:11:45.760 --> 00:11:50.500
พิเภกติกใจมาก พิเภกแบบเป็นไปไม่ได้
หนุมานจะมาตายแบบนี้ไม่ได้หนุมานเป็นลูกพระพาย

00:11:50.600 --> 00:11:53.920
หนุมานจะมาตายแค่เพราะหักคอช้างเอราวัณอย่างงี้ไม่ได้แน่ๆ

00:11:53.960 --> 00:11:59.220
ดังนั้นค่ะ พิเภกรู้ว่าหนุมานเนี่ย 
ถ้ามีลมเข้าไปในตัวหนุมานจะฟื้นกลับมานะคะ

00:11:59.220 --> 00:12:00.680
คิดว่าพิเภกทำยังไงคะ

00:12:00.740 --> 00:12:03.460
ใช่ค่ะ ยิ้มแบบนี้แปลว่าคำตอบถูกใจสาววายนะคะ

00:12:03.500 --> 00:12:05.840
พิเภกก็เลยบริกรรมคาถาต่างๆ นะคะ

00:12:05.980 --> 00:12:10.940
เสกลมขึ้นมาในตัวของตัวเอง
แล้วก็จัดการเป่าลมเข้าไปในปากของหนุมานค่ะ

00:12:10.980 --> 00:12:14.460
ก็จะใช้วิธีเป่าแบบไหน ก็จิตนาการกันเองนะจ๊ะ

00:12:20.400 --> 00:12:23.000
หลังจากที่พิเภกเป่าลมเข้าไปในปากหนุมานนะคะ

00:12:23.060 --> 00:12:26.780
ลมก็วิ่งเข้าไปในตัวของหนุมาน ทำให้หนุมานฟื้นขึ้นมาค่ะ

00:12:26.820 --> 00:12:29.900
หลังจากทีฟื้นขึ้นมานะคะ หนุมานก็ไปเล่าให้พิเภกฟังค่ะ ว่า

00:12:29.980 --> 00:12:36.780
เกิดอะไรขึ้นไม่รู้อยู่ดีๆ พระอินทร์ก็ยกทัพมารบกับเรา
แล้วก็ถืออาวุธมาเต็มเลย แล้วก็ยิงลูกศรถูกพวกเรา

00:12:36.780 --> 00:12:39.060
แล้วข้าก็แบบ โอ้ย นู่นนั่นนี่ เล่าให้ฟังนะคะ

00:12:39.120 --> 00:12:41.120
พิเภกก็เลยบอกหนุมานค่ะ ประมาณว่า

00:12:41.260 --> 00:12:43.260
ใจเย็น นั่นน่ะ ไม่ใช่พระอินทร์

00:12:43.340 --> 00:12:46.300
อันนั้นน่ะอินทรชิตแปลงร่างมาแน่นอนเลย

00:12:46.340 --> 00:12:50.400
เพราะว่านางมีพลังอะไรที่เป็นแบบ
ด้านการแปลงร่างเป็นพระอินทร์ไง

00:12:50.440 --> 00:12:52.440
ดังนั้นเราไปหาพระรามกับพระลักษมณ์กันเถอะ

00:12:52.480 --> 00:12:56.400
ว่าแล้วพิเภกกับหนุมานนะคะ ก็รีบไปตามหา
พระรามกับพระลักษมณ์กันค่ะ

00:12:56.440 --> 00:12:59.980
ตามไปตามมาก็เจอ 
เจอพระรามนอนสลบกอดพระลักษมณ์อยู่นะคะ

00:13:00.040 --> 00:13:07.520
ดังนั้นทั้งสองคนก็เข้าไปร้องไห้ฟูมฟายก่อน ร้องไห้ฟูมฟายเสร็จก็จัดการช่วยกันนวดๆๆ จนพระรามฟื้นขึ้นมาจากการสลบค่ะ

00:13:07.520 --> 00:13:09.040
เรียกได้ว่าสลบนานมากนะจ๊ะ

00:13:09.140 --> 00:13:13.180
ฟื้นขึ้นมาเสร็จนะคะ พิเภกก็เล่าเรื่องราวทั้งหมด
ให้พระรามฟังค่ะ ประมาณว่า

00:13:13.240 --> 00:13:15.380
ใจเย็นนะท่าน ตอนนี้พระลักษมณ์ยังไม่ตาย

00:13:15.380 --> 00:13:16.440
พระลักษมณ์ยังไม่ตายนะ

00:13:16.500 --> 00:13:21.360
ยังมีวิธีแก้อยู่คือศรพรหมมาสตร์ของอินทรชิตเนี่ย 
เป็นอาวุธที่ได้จากพระอิศวร

00:13:21.460 --> 00:13:24.600
ซึ่งตอนที่พระอิศวรให้มาเนี่ยก็ให้ของแก้กันเอาไว้

00:13:24.660 --> 00:13:28.100
แต่ข้าก็ไม่ค่อยชัวร์เท่าไหร่นะ จริงๆ ถามอีกคนหนึ่งน่าจะรู้ดีกว่า

00:13:28.220 --> 00:13:30.220
คนๆ นั้นก็คือชมพูพานนั่นเอง

00:13:30.320 --> 00:13:32.540
ชมพูพานที่เดินตามท่านมาตั้งแต่แรกนี่แหละ

00:13:32.620 --> 00:13:35.400
ที่เมื่อกี้ก็ตกใจสลบไป เหมือนกันนั่นแหละ

00:13:35.460 --> 00:13:37.740
ก็ไม่รู้เหมือนกันทำไม ไม่ถามชมพูพานตั้งแต่แรก

00:13:37.860 --> 00:13:43.620
เพราะว่าชมพูพานเนี่ยเป็นลิงที่พระอิศวรเลี้ยงขึ้นมาตั้งแต่เด็ก แล้วก็ให้เรียนรู้วพกว่านยาสรรพยาอะไรต่างๆ

00:13:43.620 --> 00:13:45.600
เรียนรู้เรื่องยามาตลอด

00:13:45.640 --> 00:13:48.600
ให้ถามชมพูพานว่าวิธีแก้ศรพรหมมาสตร์ทำยังไงนะคะ

00:13:48.660 --> 00:13:55.280
ซึ่งชมพูพานก็บอกว่า อ๋อ จริงๆ แล้วเนี่ย ข้าเพิ่งนึกได้ว่า
พระอิศวรสั่งไว้ว่าเมื่อไหร่ก็ตามพระนารายณ์อวตาร

00:13:55.360 --> 00:13:59.600
แล้วโดนลูกศรของอินทรชิตยิงเข้าไปที่น้องสลบเมื่อไหร่นั้น

00:13:59.640 --> 00:14:02.420
ให้ทหารเอกของพระรามที่ชื่อว่าหนุมานเท่านั้น

00:14:02.420 --> 00:14:04.080
ก็สั่งไว้ล่วงหน้าถึงขนาดนี้เลย

00:14:04.160 --> 00:14:06.160
ก็ไม่รู้ว่าชมพูพานคิดไม่ได้ได้ยังไงนะ

00:14:06.200 --> 00:14:14.520
ให้ทหารเอกของพระรามที่ชื่อว่าหนุมานเท่านั้น เหาะไปที่ที่ทวีปที่ไกลมาก ไปที่ภูเขาที่นั้นเนี่ยนะ จะมีจักรขนาดใหญ่อยู่ หมุนๆๆ

00:14:14.520 --> 00:14:17.920
ใครเข้าใกล้ตัดตัวขาดหมด ยกเว้นหนุมานตนเดียวเท่านั้น

00:14:18.040 --> 00:14:23.340
พอเข้าไปถึงเนี่ยให้ไปเก็บยามาแล้วก็เก็บยามาใส่ 
รับรองว่าพระลักษมณ์จะฟื้นแน่นอนนะคะ

00:14:23.340 --> 00:14:24.880
ดังนั้นแน่นอนค่ะ ว่า

00:14:24.880 --> 00:14:29.380
หนุมานซึ่งเพิ่งฟื้นจากความตายก็จะต้อง
รีบเหาะไปที่ทวีปไกลมากนั้นนะคะ

00:14:29.560 --> 00:14:31.680
ไปถึงก็เห็นจักรหยุดอยู่จริงๆ

00:14:31.700 --> 00:14:35.320
เห็นจักรที่แบบใหญ่มากพร้อมจะตัดตัวทุกคนหยุดอยู่จริงๆ ค่ะ

00:14:35.320 --> 00:14:36.820
หนุมานก็เลยเหาะเข้าไปต่อ

00:14:36.820 --> 00:14:42.740
ไปถึงก็ไปเจอกับเหล่าเทวดาที่คอยเฝ้ายามไว้นะคะ 
เทวดาก็เล็งเห็นแล้วล่ะ นี่หนุมานแน่ๆ

00:14:42.740 --> 00:14:43.900
ก็แอบถามก่อนประมาณว่า

00:14:44.000 --> 00:14:47.460
เจ้า เจ้าเป็นใครน่ะ เข้ามาตรงนี้ได้ยังไง 
ไม่รู้หรือว่ามันเป็นเขตหวงห้าม

00:14:47.480 --> 00:14:52.780
ซึ่งหนุมานก็บอกไปว่า อ๋อ ข้าเป็นทหารพระนารายณ์
น้องพระนารายณ์โดนศรก็เลยมาเอายา

00:14:52.880 --> 00:14:56.340
ทำให้เหล่าเทวดานะคะ เชื่อค่ะ แล้วเหล่าเทวดาก็บอกว่า

00:14:56.400 --> 00:15:01.040
โอเค หนุมานแต่ว่ามีอะไรนิดนึงที่ข้าจะต้องบอกเจ้า 
ก็คือ พระอิศวรกำหนดไว้ว่า

00:15:01.120 --> 00:15:03.860
ยานี้ห้ามเก็บ คือถ้าจะเอาไป ต้องเอาไปทั้งลูก

00:15:03.860 --> 00:15:05.280
เอาไปทั้งภูเขาเลยนะจ๊ะ

00:15:05.380 --> 00:15:08.460
ดังนั้นค่ะ หนุมานก็เลยต้องช้อนภูเขาทั้งลูกเนี่ยนะคะ

00:15:08.500 --> 00:15:10.500
เหาะกลับไปที่ทวีปลงกา

00:15:10.560 --> 00:15:14.020
มาถึงก็พยายามจะเอาภูเขาลงก็เอาลงไม่ได้นะคะ

00:15:14.060 --> 00:15:17.260
เหล่าเทวดาก้บอกว่า อ๋อ คือภูเขาเนี่ยเป็นภูเขาศักดิ์สิทธิ์

00:15:17.320 --> 00:15:19.560
ดินแดนลงกามันต่ำเตี้ยเรี่ยดินเกินไป

00:15:19.620 --> 00:15:27.200
ดังนั้นสิ่งที่ท่านต้องทำเนี่ยนะ ก็คือเอาภูเขาเนี่ยไปอยู่ที่ประมาณทิศเหนือ แล้วก็ปล่อยให้ลมพัดกลิ่นยาของภูเขานี้ พัดๆๆๆ

00:15:27.240 --> 00:15:31.240
เอาให้ไปโดนพวกพระลักษมณ์แล้วก็เหล่าลิงทั้งหลาย 
แล้วเดี๋ยวทุกก็คนก็จะฟื้นขึ้นมาเองค่ะ

00:15:31.300 --> 00:15:35.540
ดังนั้นหนุมานก็เลยทำตามนั้นนะคะ 
และทุกคนก็เลยฟื้นขึ้นมาอีกครั้งหนึ่งค่ะ

00:15:35.620 --> 00:15:37.920
เป็นอันจบศึกพรหมาสตร์ของอินทรชิตนะคะ

00:15:37.960 --> 00:15:44.100
ก็เดี๋ยวมาดูกันต่อไปว่าหลังจากที่สามารถแก้ศรพรหมมาสตร์ของอินทรชิตได้แล้ว ครั้งหน้าอินทรชิตจะมาไม้ไหนอีก

00:15:44.100 --> 00:15:47.140
จะมีอาวุธเทพอะไรมาจัดการพระรามกับพระลักษมณ์อีกนะคะ

00:15:47.220 --> 00:15:49.380
สำหรับวันนี้ค่อนข้างยาวพอสมควรแล้วค่ะ

00:15:49.380 --> 00:15:50.840
ถ้าใครชื่นชอบคลิปนี้อย่าลืม

00:15:50.900 --> 00:15:53.680
กด like เป็นกำลังใจให้วิว
แล้วก็กด share เพื่อชวนเพื่อนๆ มาดูด้วยกันนะคะ

00:15:53.680 --> 00:15:55.060
แล้วพบกันใหม่โอกาสหน้าค่ะ

00:15:55.060 --> 00:15:55.700
บ๊าย บาย

00:15:55.700 --> 00:15:56.620
สวัสดีค่ะ

00:15:56.740 --> 00:15:58.900
เอาจริงๆ พระรามนี่สลบโหดมากเลยนะ

00:15:58.920 --> 00:16:01.620
คือพระลักษมณ์สลบยาวนี่ไม่แปลก เพราะว่าบาดเจ็บใช่ปะ

00:16:01.660 --> 00:16:06.840
แต่พระรามเนี่ย แค่ร้องไห้แล้วสลบ แล้วก็แบบรอจนนางสีดาร้องไห้ออกมากอดตัวเองร้องไห้สลบอีกที

00:16:06.920 --> 00:16:11.700
นางสีดาฟื้นนางสีดากลับไป พิเภกมาปลุกหนุมาน
พิเภกมาปลุกอีกรอบหนึ่งพระรามถึงฟื้น

00:16:11.780 --> 00:16:18.320
จริงๆ สมมติถ้าเกิดว่าตอนนั้นนางตรีชฎาปลุกนางสีดา 
นางตรีชฎาเกิดแบบว่าขยันอีกนิดนึง ปลุกไปถึงพระรามนี่

00:16:18.340 --> 00:16:21.140
เรื่องราวรามเกียรติ์อาจจะเปลี่ยนเป็นอีกแบบก็ได้นะคะ

00:16:21.140 --> 00:16:24.920
ยังไงก็ เออ เอาเป็นว่าถ้ามันไม่เป็นแบบนี้
เรื่องมันก็ไม่เป็นแบบนี้แล้วกันค่ะ

00:16:24.960 --> 00:16:26.960
วันนี้ลาไปก่อนแล้วกันนะคะ บ๊าย บาย

00:16:26.960 --> 00:16:28.100
สวัสดีค่ะ