Ηλίθιοι.
Πάρτε τον καπετάνιο μέχρι να πάρουμε
άδεια να τον φέρουμε στην ξηρά.
Για μια στιγμή νόμιζα
ότι με εγκαταλείπατε.
Ο Φερνάντο Μοντέγκο δεν
αφήνει τους φίλους
απέναντι στον χαζό, θανάσιμο κίνδυνο.
Ωστόσο, ως επίσημος εκπρόσωπος
του κ. Μορέλ σ'αυτό το ταξίδι,
πρέπει να σας πω ότι υπερβήκατε
τα όριά σας ως υποπλοίαρχος.
Επισήμως. Ορίστε. Είμαι καλυμένος.
Αν δεν τον πάμε σ'ένα γιατρό, θα πεθάνει.
Καταλαβαίνετε;
Φυσικά καταλαβαίνω. Απλά, μην
περιμένετε να το κάνω νηφάλιος.
Σωστά.
Άγγλοι ιππείς.
Γεια σας!
Δαντές. μη.
Λίγο απρόσεκτος.
Να το πούμε.
Ναι, αλλά...
Είμαστε Γάλλοι ναύτες!
-Ζητάμε γιατρό!
-Ελάτε. Ελάτε.
-Ερχόμαστε ειρηνικά.
-Ελάτε.
Δεν θα κάνουμε κακό!
Εδμόνδε!
Έλα! Ανέβα!
Πρόσεξε!
Φερνάντο!
Ωραία. Επιτέλους χτύπησες κάτι.
Υπολοχαγέ Γκρέιπουλ.
Αν η δίψα σου για αίμα απαιτεί
το θάνατο αυτών των χαζών φτωχών,
τότε πυροβόλησέ τους ελεύθερα.
Αλλά κάντο ξέροντας ότι
δεν είναι δικοί μου πράκτορες.
Τώρα εξηγειθείτε ή πυροβοληθείτε.
Κύριε, είμαι ο Εδμόνδος Δαντές,
υποπλοίαρχος του εμπορικού πλοίου Φαραώ,
γυρίζουμε πίσω στη Μασσαλία.
Αυτός είναι ο εκπρόσωπος του ιδιοκτήτη,
ο κ. Φερνάντο Μοντέγκο,
γιος του κόμη Μοντέγκο.
Ο καπετάνιος μας έχει πυρετό,
έτσι ήρθαμε εδώ για βοήθεια.
Εάν το κόμα του είναι γνήσιο,
δεν θα νιώσει την λεπίδα μου, ε;
Μόνο μια γρατσουνιά.
Εδμόνδε!
-Υπολοχαγέ Γκρέιπουλ!
-Ήρθαμε εδώ καλόπιστα!
-Αυτό για τους τραυματισμένους άντρες μου.
-Και την περηφάνεια, αναμφίβολα.
Ήταν ένα περιπετειώδες βράδυ.
Αν δεν είχα πυροβολήσει τους ιππείς,
ίσως ήσασταν κομματιασμένοι
στην παραλία τώρα.
-Παραλίγο να σκοτωθούμε.
-Ναι.
Κι όμως... επιβιώσαμε.
Δώστε μου ακόμη ένα
μπουκάλι κρασί.
-Γιούχου!
Δώστε μου ακόμη ένα
μπουκάλι κρασί.
Στην υγειά σου, Μοντέγκο.
Το να είμαι φίλος σου
είναι πάντα μια περιπέτεια.
Ναι, είναι, δεν είναι;
Κρίμα, οι τυχοδιώχτες
δεν μπορούν να είναι
πάντα φίλοι.
Τι;
Δεν θα είναι πάντα έτσι,
σωστά;
-Τι εννοείς;
-Τίποτα. Πιες.
Πίνουμε το κρασί του
Ναπολέοντα.
Νομίζω θα βρεις το 1806
το καλύτερο.
Όσο είστε ακόμα ξύπνιος,
κ. Δαντές, αναρρωτιέμαι...
αν θα μπορούσα να σας μιλήσω.
Είμαι περίεργος. Ποια είναι η
σπουδαιότητα του πιονιού;
Είναι κάτι που κάνουμε
από παιδιά.
Όποτε ένας από μας έχει μια νίκη,
βασιλιάς της στιγμής.
-Βασιλιάς της στιγμής;
-Ναι.
Στη ζωή, είμαστε όλοι βασιλιάδες ή πιόνια.
Είμαι συγκινημένος από την προσπάθειά
να σώσεις τον καπετάνιο σου, Δαντές.
Είναι ο καπετάνιος μου...
και φίλος μου, Μεγαλιότατε.
Οι πιστοί φίλοι είναι
πραγματικά σπάνιοι.
Πάνω σ'ένα τέτοιο θέμα
θα ήθελα να μιλήσουμε.
Έχω γράψει μια συναισθηματική επιστολή
σε έναν παλιό σύντροφο στη Μασσαλία.
Είναι μια πλευρά μου που προτιμώ
να μην δουν οι Άγγλοι.
Επειδή έχουν τη συνήθεια να
ανοίγουν τα γράμματά μου,
αναρρωτιέμαι αν θα μπορούσες
να το παραδώσεις για μένα.
Ε, εγώ, εγώ δεν...
Είναι μόνο ένα γράμμα ενός στρατιώτη
σε έναν άλλον.
Είναι αθώο,
σε διαβεβαιώ.
Αλλά κυρίως, είναι το τίμημα
που απαιτώ για τη χρήση του γιατρού μου.
Τότε συμφωνώ.
Καλώς.
Θα παραδόσεις το γράμμα
στον κ. Κλάριον.
-Μπορείς να θυμηθείς το όνομα;
-Κ. Κλάριον. Πως θα τον βρω;
Ω, θα σε βρει αυτός.
Τώρα, δεν θέλω να μάθει κανένας άλλος
για την ύπαρξη αυτού του γράμματος.
Ούτε οι χαρούμενοι σύντροφοί σου
εκεί πίσω. Καταλαβαίνεις;
Κρατάω το λόγο μου,
Μεγαλειότατε.
Ναι, ε, πιστεύω πως είσαι.
Τί ήθελε;
Ε, μμ.., νέα από τη Γαλλία.
Αυτό είναι όλο.
Όρα να φεύγετε. Ο καπετάνιος σας
έχει πεθάνει εδώ και μισή ώρα.
Είστε σίγουρος;
Όταν έχεις περάσει τόσα πεδία
μάχης όσα εγώ, νέε Δαντές,
μπορείς να νιώσεις το θάνατο.
Βασιλιάδες και πιόνια, Μάρχαντ.
Κατακτητές... και ανόητοι.
Συμβαίνει!
Οδήγησε γρηγορότερα.
Νταγκλάρ, τί συνέβη;
Ο καπετάνιος
πέθανε, κύριε,
και ο Εδμόνδος Δαντές
δεν υπάκουσε τις εντολές μου.
Έλα στο γραφείο μου
και ανάφερε, Νταγκλάρ.
-Και εσύ, Εδμόνδε.
-Θα με χρειαστείτε, κ. Μορέλ;
Πήγαινε.
Μερσέντες.
-Που είναι; Που είναι ο Εδμόνδος;
-Χαίρομαι κι εγώ που σε βλέπω.
Φοβάμαι πως μόλις έφυγε.
Μπορεί να αργήσει.
Νομίζω πως έχει μπελάδες.
Είπε ότι θα μας συναντούσε
δίπλα στο βράχο. Έλα.
Είπα στο Δαντές να μην
πάει στην ακτή.
Είναι αλήθεια αυτό;
Κι εσύ θα έπρεπε.
Ήταν όλα δική του ιδέα, κύριε.
Θα έπρεπε να ήταν
δική σου ιδέα.
Η εισβολή στην Έλβα δεν έσωσε
τη ζωή του καπετάνιου, κύριε.
-Προστάτευα το εμπόρευμα.
-Προστάτευες τον εαυτό σου...
κρυμμένος πίσω από το βαθμό σου
και μένοντας πάνω στο πλοίο.
Δέχομαι την ευθύνη.
Σκέφτεστε να με υποβιβάσετε;
Δεν υπάρχει υποβιβασμός.
Θα παραμείνεις υποπλοίαρχος κάτω
από τον καπετάνιο Δαντές.
Εκτός, φυσικά, αν διαλέξεις
να αναζητήσεις άλλη θέση.
Εδμόνδε Δαντές, σε κάνω τον
νέο καπετάνιο του Φαραώ.
Τώρα φαντάζομαι, υπάρχει
κάποια νεαρή...
που θα θέλει να ακούσει
αυτά τα νέα.
-Σας ευχαριστώ.
Κύριε Μορέλ;
-Καταλαβαίνω ότι ένα πλοίο σας μόλις
επέστρεωε από την Έλβα. -Ναι.
Υπάρχει πιθανότητα να κατέβηκε κανένας
από το πλοίο στη στεριά;
Ναι, αλλά δεν βρίσκονται
εδώ αυτή τη στιγμή.
Σας ευχαριστώ, κύριε.
-Μπορώ να πώ ποιός τους το ζήτησε;
-Ο Κλάριον.
Το όνομα είναι Κλάριον.
-Κάνε μου έρωτα.
-Θα τα παρατήσεις ποτέ;
-Δεν χρειάζεται να το μάθει.
-Θα το ήξερα εγώ.
Κι εγώ.
-Θα ήταν το μικρό μας μυστικό.
-Δεν πιστεύω σε μυστικά.
Νομίζεις ότι ο Εδμόνδος δεν έχει μυστικά;
Έχει. Ρώτησέ τον.
-Ξέρω τι θέλεις, Φερνάντο.
-Αλήθεια;
Θυμάσαι όταν ήμασταν παιδιά και ο Εδμόνδος
πήρε μια σφυρίχτρα για τα γεννέθλιά του,
κι εσύ ένα πόνυ;
Ήσουν τόσο θυμωμένος που
ο Εδμόνδος ήταν πιο χαρούμενος
από σένα με τη σφυρίχτρα του.
Δεν θα γίνω η νέα σου σφυρίχτρα.
Πόσο λες ότι θα χρειαστεί
για να μπορέσει να παντρευτεί;
Δυο χρόνια.
Δυο χρόνια. Αυτό είναι όλο.
Τότε θα πάρει την άδεια καπετάνιου,
και θα μπορούμε να παντρευτούμε.
Δυο χρόνια. Δεν θα μπορούσα
να περιμένω τόσο για τίποτα,
ειδικά για μια νύφη σαν εσένα.
-Να 'τος.
-Ε!
-Ου!
-Μερσέντες!
Μου έλλειψες τόσο!
Τέλειωσε τώρα.
-Έχεις μπελάδες;
-Όχι. Είμαι καπετάνιος. Έλα.
Ο κ. Μορέλ μου έδωσε το Φαραώ.
Εδμόνδε!
Στην υγειά μου.
Η ζωή σου είναι αληθινά
ευλογημένη, Εδμόνδε.
Έλα τώρα.
-Είσαι ακόμα ο κουμπάρος.
-Το ξέρω.
Έλα τώρα.
Σταμάτα το αυτό.
Θα καραφλιάσεις.
Κρατάς μυστικά από μένα;
Μυστικά; Όχι.
Γιατί;
Ρώτα με οτιδήποτε
και θα σου πω.
Δεν χρειάζεται να περιμένουμε
δυο χρόνια πια.