Ηλίθιοι.

Πάρτε τον καπετάνιο μέχρι να πάρουμε 
άδεια να τον φέρουμε στην ξηρά.

Για μια στιγμή νόμιζα 
ότι με εγκαταλείπατε.

Ο Φερνάντο Μοντέγκο δεν 
αφήνει τους φίλους

απέναντι στον χαζό, 
θανάσιμο κίνδυνο.

Ωστόσο, ως επίσημος εκπρόσωπος 
του κ. Μορέλ σ'αυτό το ταξίδι,

πρέπει να σου πω ότι ξεπέρασες τα όριά
σου ως ανθυποπλοίαρχος σ'αυτό το ταξίδι.

Επισήμως. Ορίστε. Είμαι καλυμένος.

Αν δεν τον πάμε σ'ένα γιατρό, θα πεθάνει. 
Καταλαβαίνεις;

Φυσικά καταλαβαίνω. Απλά, μην 
περιμένεις να το κάνω αυτό νηφάλιος.

Σωστά.

Άγγλοι ιππείς.

Γεια σας!

Δαντές. μη.

Λίγο απρόσεκτο, δε νομίζεις;

Πρέπει μιλήσουμε σε κάποιον.

Ξέρω, αλλά...

Είμαστε Γάλλοι ναύτες!

-Ζητάμε ιατρική φροντίδα.
-Έλα! Έλα!

-Ερχόμαστε ειρηνικά.
-Εδμόνδε, έλα!

Δεν θα κάνουμε κακό!

Εδμόνδε!

Περίμενε!

Πρόσεχε!

Έλα!

Έλα!

Ωραία. Επιτέλους χτύπησες κάτι.

Υπολοχαγέ Γκρέιπουλ.

Αν η δίψα σου για αίμα απαιτεί
το θάνατο αυτών των χαζών φτωχών,

τότε πυροβόλησέ τους ελεύθερα.

Αλλά κάντο ξέροντας ότι
δεν είναι δικοί μου πράκτορες.

Τώρα εξηγειθείτε ή πυροβοληθείτε.

Μάλιστα κύριε. Είμαι ο Εδμόνδος Δαντές,

ανθυποπλοίαρχος του πλοίου Φαραώ,
γυρίζουμε πίσω στη Μασσαλία.

Αυτός είναι ο εκπρόσωπος του ιδιοκτήτη,
ο κ. Φερνάντο Μοντέγκο,

γιος του κόμη Μοντέγκο.

Ο καπετάνιος μας έχει πυρετό,
έτσι ήρθαμε εδώ για βοήθεια.

Εάν το κώμα του είναι γνήσιο,
δεν θα νιώσει την λεπίδα μου, ε;

Μόνο μια γρατσουνιά.

Εδμόνδε!

-Υπολοχαγέ Γκρέιπουλ!
-Ήρθαμε εδώ καλόπιστα!

-Αυτό για τους πληγωμένους άντρες μου.
-Και την πληγωμένη περηφάνεια, αναμφίβολα.

Ήταν ένα περιπετειώδες βράδυ.

Αν δεν πυροβολούσα τους ιππείς,

ίσως τώρα βρισκόσασταν
κομματιασμένοι στην παραλία.

-Παραλίγο να σκοτωθούμε εξ'αιτίας μου.
-Ναι.

Κι όμως, επιβιώσαμε.

Δώστε μου ακόμη ένα
μπουκάλι κρασί.

Γιούχου!

Δώστε μου ακόμη ένα 
μπουκάλι κρασί.

Δικοί σου οι βασιλιάδες, Μοντέγκο.

Το να είμαι φίλος σου
είναι πάντα μια περιπέτεια.

Ναι, είναι.

Κρίμα που οι τυχοδιώχτες δεν μπορούν 
να'ναι πάντα φίλοι.

Τι;

Δεν θα είναι πάντα έτσι,
σωστά;

-Τι εννοείς;
-Τίποτα. Πιες.

Πίνουμε το κρασί του 
Ναπολέοντα Βοναπάρτη.

Νομίζω θα βρεις το 1806
το καλύτερο.

Όσο είστε ακόμα ξύπνιος
κ. Δαντές,

αναρρωτιέμαι αν 
θα μπορούσα να σας μιλήσω.

Είμαι περίεργος. Ποια είναι η 
σπουδαιότητα του πιονιού;

Είναι κάτι που κάνουμε
από παιδιά.

Όποτε ένας από μας έχει μια νίκη,
βασιλιάς της στιγμής.

-Βασιλιάς της στιγμής;
-Ναι.

Στη ζωή, είμαστε όλοι βασιλιάδες ή πιόνια.

Είμαι συγκινημένος από την προσπάθεια
να σώσεις τον καπετάνιο σου, Δαντές.

Είναι ο καπετάνιος μου
και φίλος μου, Μεγαλιότατε.

Οι πιστοί φίλοι είναι 
πραγματικά σπάνιοι.

Πάνω σ'ένα τέτοιο θέμα
θα ήθελα να μιλήσουμε.

Έχω γράψει μια συναισθηματική επιστολή
σε έναν παλιό σύντροφο στη Μασσαλία.

Είναι μια πλευρά μου δεν
θέλω να δουν οι Άγγλοι.

Κι αφού έχουν τη συνήθεια να 
ανοίγουν τα γράμματά μου,

αναρρωτιέμαι θα μπορούσες
να το παραδώσεις για μένα.

Εγώ, εγώ δεν...

Είναι μόνο ένα γράμμα από έναν παλιό
στρατιώτη σε έναν άλλον.

Είναι απόλυτα αθώο, 
σε διαβεβαιώ.

Αλλά κυρίως, είναι το τίμημα
που απαιτώ για τη χρήση του γιατρού μου.

Τότε συμφωνώ.

Καλώς.

Θα παραδόσεις το γράμμα
στον κ. Κλάριον.

-Μπορείς να θυμηθείς το όνομα;
-Κ. Κλάριον. Πως θα τον βρω;

Ω, θα σε βρει αυτός.

Τώρα, δεν θέλω να μάθει κανένας άλλος
για την ύπαρξη αυτού του γράμματος.

Ούτε οι χαρούμενοι σύντροφοί σου
εκεί πίσω. Καταλαβαίνεις;

Κρατάω το λόγο μου,
Μεγαλειότατε.

Ναι, πιστεύω τον κρατάς.

Τί ήθελε;

Νέα από τη Γαλλία.
Αυτό είναι όλο.

Όρα να φεύγετε. Ο καπετάνιος σας 
έχει πεθάνει εδώ και μισή ώρα.

Είστε σίγουρος;

Όταν έχεις περάσει τόσα πεδία
μάχης όσα εγώ, νέε Δαντές,

μπορείς να νιώσεις το θάνατο.

Βασιλιάδες και πιόνια, Μάρχαντ.

Κατακτητές και ανόητοι.

Μασσαλία.

Οδήγησε γρηγορότερα.

Νταγκλάρ, τί συνέβη;

Ο καπετάνιος Ρενώ
είναι νεκρός, κύριε,

και ο Εδμόνδος Δαντές
παράκουσε τις εντολές μου.

Έλα στο γραφείο μου 
και ανάφερε, Νταγκλάρ.

-Και εσύ, Εδμόνδε.
-Θα με χρειαστείτε, κ. Μορέλ;

Πήγαινε.

Μερσέντες!

-Που είναι; Που είναι ο Εδμόνδος;
-Χαίρομαι κι εγώ που σε βλέπω.

Φοβάμαι πως μόλις έφυγε.

Μπορεί να αργήσει.
Νομίζω, έχει μπελάδες.

Είπε ότι θα μας συναντούσε
δίπλα στο βράχο. Έλα.

Είπα στο Δαντές να μην
πάει στην ακτή.

Είναι αλήθεια αυτό;

Αναλαμβάνω όλη την ευθύνη.

Και θα έπρεπε.
Ήταν όλα δική του ιδέα, κύριε.

Θα έπρεπε να ήταν
δική σου ιδέα.

Η εισβολή στην Έλβα δεν έσωσε
τη ζωή του καπετάνιου, κύριε.

Προστάτευα το εμπόρευμα.

Προστάτευες τον εαυτό σου.

Κρύφτηκες πίσω από το βαθμό σου
και έμεινες πάνω στο πλοίο.

Εδμόνδε Δαντές, σε χρίζω νέο κάπετάνιο
του Φαραώ.

Σκέφτεστε να με υποβιβάσετε;

Δεν υπάρχει υποβιβασμός.

Θα παραμείνεις υποπλοίαρχος κάτω
από τον καπετάνιο Δαντές.

Εκτός, φυσικά, αν διαλέξεις
να αναζητήσεις άλλη θέση.

Τώρα φαντάζομαι, υπάρχει
κάποια νεαρή,

που θα θέλει να ακούσει
αυτά τα νέα.

Σας ευχαριστώ.

Κύριε Μορέλ.

Καταλαβαίνω ότι ένα πλοίο σας μόλις
επέστρεωε από την Έλβα, κύριε.

Ναι.

Υπάρχει πιθανότητα να κατέβηκε κανένας
από το πλοίο στη στεριά;

Ναι, αλλά δεν βρίσκονται
εδώ αυτή τη στιγμή.

Σας ευχαριστώ, κύριε.

Μπορώ να πώ ποιός τους ζήτησε;

Ο Κλάριον.

Το όνομα είναι Κλάριον.

-Κάνε μου έρωτα.
-Θα τα παρατήσεις ποτέ;

-Δεν χρειάζεται να το μάθει.
-Θα το ήξερα εγώ.

Κι εγώ.

-Θα ήταν το μικρό μας μυστικό.
-Δεν πιστεύω σε μυστικά.

Νομίζεις ότι ο Εδμόνδος
δεν έχει μυστικά;

Έχει. Ρώτησέ τον.

-Ξέρω τι θέλεις, Φερνάντο.

-Αλήθεια;

Θυμάσαι, παιδιά ακόμα, όταν ο Εδμόνδος 
πήρε μια σφυρίχτρα, για τα γεννέθλιά του,

κι εσύ πήρες ένα πόνυ;

Ήσουν τόσο θυμωμένος που ο Εδμόνδος
ήταν πιο χαρούμενος με τη σφυρίχτρα του,

από ότι εσύ με το πόνυ σου.

Και δεν θα γίνω η νέα σου σφυρίχτρα.

Πόσο λες ότι θα χρειαστεί
για να μπορέσει να παντρευτεί;

Δυο χρόνια.
Δυο χρόνια. Αυτό είναι όλο.

Τότε θα πάρει την άδεια καπετάνιου,
και θα μπορούμε να παντρευτούμε.

Δυο χρόνια. Δεν θα μπορούσα 
να περιμένω τόσο για τίποτα,

ειδικά για μια νύφη σαν εσένα.

Ε!

-Να 'τος.
-Ε!

-Ου!
-Μερσέντες!

Μου έλλειψες τόσο!

Τέλειωσε τώρα.

-Έχεις μπελάδες;
-Όχι. Είμαι καπετάνιος. Έλα.

Ο κ. Μορέλ μου έδωσε το Φαραώ.

Εδμόνδε!

Δικοί μου οι βασιλιάδες!

Η ζωή σου είναι αληθινά
ευλογημένη, Εδμόνδε.

Έλα.

-Είσαι ακόμα ο κουμπάρος.
-Το ξέρω.

Έλα.

Σταμάτα το αυτό.
Θα μείνεις φαλακρός.

Κρατάς μυστικά από μένα;

Μυστικά; Όχι.

Γιατί;

Ρώτα με οτιδήποτε
και θα σου πω.

Δε χρειάζεται να περιμένουμε
δυο χρόνια, πια.

Όταν μπορέσω να σου αγοράσω δαχτυλίδι,
θα παντρευτούμε.

Δε χρειάζομαι δαχτυλίδι. Αλήθεια.

Αυτό θα'ναι το δαχτυλίδι μου.

Και ότι και να συμβεί,
δε θα βγει ποτέ από το δάχτυλό μου.

Ποτέ.

Γεια σου, καλέ μου νεαρέ κύριε.

Θα μου κάνεις παρέα;

Λοιπόν πες μου, Μοντέγκο, πως γίνατε φίλοι
με αυτό το δίκαιο μικρό έμπορο,

τον Εδμόνδο Δαντές;

Λέει πως είναι φίλος μου, κι έχει το θράσος
να κρατάει μυστικά από μένα.

Τί μυστικά;

Στο νέο καπετάνιο του Φαραώ.

Όλα όσα είμαι τα χρωστάω
σε σένα, πατέρα.

Ας είναι αυτή η ευτυχισμένη στιγμή
μόνο η αυγή,

μιας μακριάς και υπέροχης ζωής
και για τους δυο σας.

-Ποιος από'σας είναι ο Εδμόνδος Δαντές;
-Εγώ είμαι.

Εδμόνδε Δαντές, συλλαμβάνεσαι
με εντολή του δικαστή της Μασσαλίας.

-Συλλαμβάνομαι;
-Με ποια κατηγορία;

Αυτή η πληροφορία είναι
απόρρητη. Πάρτε τον.

Απαιτώ μια εξήγηση.
Απαιτώ μια εξήγηση!

Θα'μαι πίσω απόψε.
Μην ανησυχείς, πατέρα. Είναι λάθος.

Λοιπόν, πρέπει να πω, Δαντές,
δεν φαίνεσαι για προδότης.

Προδότης;

Τώρα, πρόσεξέ με, Δαντές,
ίσως η ζωή σου εξαρτάται απ'αυτό.

Είχες καμιά προσωπική επαφή με τον 
Ναπολέων όταν ήσουν στην Έλβα;

Στην Έλβα, ναι, είχα.
Λοιπόν, είχαμε.

Ήμουν με τον γιο του κόμη Μοντέγκου,
τον Φερνάντο, σχεδόν συνέχεια.

-Ξέρεις τον Φερνάντο;
-Είναι μια πρόσφατη γνωριμία, ναι.

Ω, ορίστε.
Θα εγγυηθεί για μένα.

Καμιά αμφιβολία, αλλά είπες,
"σχεδόν συνέχεια."

Εκτός από όταν ο Ναπολέων
μου ζήτησε

να παραδώσω ένα γράμμα
σ'ένα φίλο στη Μασσαλία.

Λοιπόν, Δαντές, είναι επειδή δέχτηκες 
αυτή την προδοτική αλληλογραφία,

που σε κατήγγειλε ο υποπλοίαρχός σου,
ο κ. Νταγκλάρ.

-Τί;
-Παρέδωσες το γράμμα;

Όχι, κύριε, κάποιος υποτίθεται
πως θα με έβρισκε.

Είναι, είναι ακόμα
στο σακάκι μου. Ορίστε.

-Το έχεις διαβάσει;
-Όχι, κύριε, δεν ξέρω να διαβάζω.

Λοιπόν, Δαντές, αυτό είναι ένα γράμμα
σε έναν από τουε πράκτορες του Ναπολέων.

Δίνει τις ώρες και τις περιοχές
των περιπολιών στις παραλίες στην Έλβα.

Κύριε, ορκίζομαι στον τάφο της
μητέρας μου, δεν είχα ιδέα.

Ορκίστηκε ότι το περιεχόμενο
ήταν αθώο.

Όχι, εσύ ήσουν αθώος.

Ανόητος και αθώος.

Πιστεύω ότι αυτές είναι οι χειρότερες
δυνατές κατηγορίες εναντίον σου.

Ευτυχώς, καθώς σταμάτησα αυτό το έγγραφο,
δεν έχει γίνει καμιά ζημιά.

Ο Θεός ξέρει πως θα επιβιώσεις
σ'αυτό τον κόσμο, Εδμόνδε Δαντές.

Αλλά δεν είσαι προδότης.

Μπορείς να φύγεις.

Σας ευχαριστώ, κύριε.

Περίμενε, σου είπε ο Ναπολέων
ποιος θα λάμβανε το γράμμα;

Ο κ. Κλάριον.

Ποιος, είπες;

Ο κ. Κλάριον.

Ανέφερες αυτό το όνομα
σε κανέναν άλλο;

Τον κ. Μοντέγκο
ή κάποιον άλλο;

Όχι, κύριε, στην πραγματικότητα, 
ο κ. Μοντέγκο δεν ξέρει για το γράμμα.

Είναι πολύ
επικίνδυνη πληροφορία.

Κανείς δεν μπορεί να'ναι πολύ προσεχτικός
σε καιρούς όπως αυτοί.

-Δε νομίζετε;
-Ναι, κύριε.

Σε άγχωσα αρκετά.

Αναρρωτιέμαι αν, ως απολογία, μπορώ

να σου προσφέρω την άμαξά μου ως το σπίτι.

Είναι από εδώ.

Σας ευχαριστώ.

Κύριε Βιλφόρ!

Που με πηγαίνετε;

Πρόκειται για λάθος.

Μου επέτρεψαν να πάω σπίτι.

Τώρα σπίτι σου είναι η φυλακή 
Κάστρο του Ιφ.

Όχι! Όχι! Όχι!

Ε!

Πυροβολήστε τον τώρα!

Πιο γρήγορα! Πιάστε τον!

Φερνάντο!

Φερνάντο!

-Κύριε;
-Εντάξει. Εκεί είναι. Φερνάντο!

Με συνέλαβαν για προδοσία.
Μόλις που πρόλαβα να δραπετεύσω.

Όταν ήμασταν στην Έλβα,
ο Ναπολέων μου έδωσε ένα γράμμα.

Δε σου είπα τίποτα, γιατί με 
έβαλε να του το υποσχεθώ.

Είπε ότι ήταν ένα γράμμα
σε έναν παλιό φίλο.

Όμως ο μπάσταρδος είπε ψέματα!
Είπε ψέματα!

Ήταν ένας από τους πράκτορές του.

Οι αρχές το ανακάλυψαν κάπως.
Δεν ξέρω τι να κάνω.

Με κυνηγούν έφιπποι χωροφύλακες.

Εντάξει. 
Πρέπει να σκεφτούμε.

Ελπίζω να μην σε έφερα σε δύσκολη θέση.

Ήλπιζα να με βοηθούσε ο πατέρας σου.

Είναι στο Παρίσι.
Είναι πολύ άρρωστος.

-Πόσο πίσω είναι οι χωροφύλακες;
-Λεπτά.

-Χρειάζεσαι χρήματα;
-Ναι, σ'ευχαριστώ.

-Έχεις πιστόλι;
-Και βέβαια όχι.

Καλώς.

Σταμάτα Φερνάντο.
Δεν έχω χρόνο γι'αυτό.

Είδα τον Ναπολέων να σου
δίνει το γράμμα.

Εσύ ήσουν;

Λοιπόν, όχι μόνο εγώ.
Ήταν ιδέα του Νταγκλάρ.

Γιατί δεν ήρθες
πρώτα σ'εμένα;

Γιατί το κράτησες κρυφό από μένα;
Νόμιζα πως ήσουν φίλος μου.

Σου είπα ότι έδωσα το λόγο μου στο 
Ναπολέων. Μου είπε ψέματα.

Ξέρω, Εδμόνδε.
Διάβασα το γράμμα.

Εσυ, διάβασες...

Γιατί το κάνεις αυτό;

Ω, είναι πολύπλοκο.

Πολύπλοκο;

Μην γίνεσαι γελοίος.

Κάνε στην άκρη.

Δεν μπορώ να σ'αφήσω να φύγεις,
Εδμόνδε.

Φύγε από το παράθυρο.

Μη με αναγκάσεις να σου
κόψω το χέρι.

Γιατί; Για όνομα του Θεού, γιατι;

Γιατί είσαι ο γιος ενός γραφέα!

Και δεν θα'πρεπε να θέλω να είμαι εσύ.

-Εδώ μέσα!
-Εδώ μέσα!

-Πάμε.
-Περιμένετε.

Για να θυμάσαι καλύτερες μέρες.

Έλα!

Σου είχα πει ότι δεν θα ήταν
για πάντα έτσι, Εδμόνδε.

Πατέρα! Πού είναι;

Στο γραφείο.
Τί έχει κάνει τώρα;

Τώρα, άκουσέ με πατέρα.

Είμαι ο αρχιδικαστής,
υπάλληλος του νέου καθεστώτος.

Και δεν μπορώ να έχω τον πατέρα μου
ανακατεμένο σε θέματα προδοσίας.

Ξέρεις, στο τέλος η προσοσία 
είναι θέμα ημερομηνιών.

Και εγώ θα είμαι ο πατριώτης,
κι εσύ ο προδότης,

όταν επιστρέψει ο αυτοκράτορας.

Σταμάτα! 
Σταμάτα, παλιο-ερείπιο.

Αυτές οι μέρες τελείωσαν.

Ο Ναπολέων Βοναπάρτης δεν είναι
αυτοκράτορας σε τίποτα.

Και αν συνεχίσεις ν'ανακατεύεσαι
σ'αυτή τη τρέλα,

θα έχεις την ευκαιρία να συληφθείς 
και να καταστρέψεις την οικογένειά μας,

για τις χαζές σου συμπάθειες.

Τουλάχιστον εγώ έχω συμπάθειες.

Για όνομα του Θεού, πατέρα,
η Βαλεντίνα απλά λέει

ότι ως οικογένεια οι 
μοίρες μας είναι πλεγμένες.

-Σίγουρα το βλέπεις αυτό.
-Βλέπω; Αχ!

Είμαι ένα παλιο-ερείπιο.
Δεν βλέπω όσο καλά έβλεπα.

Με συγχωρείτε.

Κάστρο του Ιφ.

Κουνήσου.

Καλώς ήρθατε, κ. Δαντές.

Είμαι ο Αρμάντ Ντορλέκ.
ο φύλακας του Κάστρου του Ιφ.

Κύριε, ξέρω πως πρέπει
να το ακούτε συνέχεια,

αλλά σας διαβεβαιώ, είμαι αθώος.

Όλοι πρέπει να το λένε αυτό,
ξέρω, αλλά στ'αλήθεια είμαι.

-Αθώος.
-Ναι.

Ξέρω. Πραγματικά ξέρω.

-Με κοροϊδεύετε;
-Όχι, αγαπητέ μου Δαντές.

Ξέρω πολύ καλά ότι είσαι αθώος.
Αλλιώς γιατί θα ήσουν εδώ;

Αν ήσουν στ'αλήθεια ένοχος,

υπάρχουν εκατοντάδες φυλακές στη Γαλλία
όπου θα μπορούσαν να σε κλείσουν,

αλλά το Κάστρο του Ιφ είναι το μέρος
που βάζουν όσους τους κάνουν να ντρέπονται

Ας δούμε τώρα το διαμέρισμά σου,
τί λες;

"Ο Θεός θα με δικαιώσει."

Οι άνθρωποι πάντα προσπαθούν να
δώσουν κίνητρο στους εαυτούς τους.

Κρατούν ημερολόγια, αλλά σύντομα χάνουν το
ενδιαφέρον τους και πεθαίνουν.

Να ένα παράθυρο!

Φοβάμαι πως έμεινε μόνο
ένας αντιαισθητικός τοίχος.

Οπότε συνέλαβα άλλο τρόπο να βοηθήσω 
τους κρατούμενους να μετρούν το χρόνο.

Κάθε χρόνο, στην επέτειο της
φυλάκισής τους, τους χτυπάμε.

Συνήθως, στην πραγματικότητα
ένα απλό δάρσιμο.

Αν και, την πρώτη τους μέρα,
στην περίπτωσή σου σήμερα,

μου αρέσει να κάνω κάτι ξεχωριστό.

Και αν σκέφτεσαι τώρα,
"Γιατί εγώ, ω Θεέ;"

η απάντηση είναι, ο Θεός δεν έχει
καμία σχέση μ'αυτό.

Στην πραγματικότητα, ο Θεός δεν
είναι ποτέ στη Γαλλία αυτή την περίοδο.

Ο Θεός έχει να κάνει με αυτό.
Είναι παντού. Βλέπει τα πάντα.

Εντάξει.

Ας κάνουμε μια συμφωνία,
μπορούμε;

Ζήτα βοήθεια από το Θεό, και θα 
σταματήσω τη στιγμή που θα εμφανιστεί.

Κύριε Βιλφόρ,
δεν τα μάθατε;

-Ο Ναπολέων δραπέτευσε από την Έλβα.
-Τι;

Αποβιβάστηκε 100 μίλια από εδώ.
Προχωράει για το Παρίσι.

Πακετάρισε όλους τους φακέλους μου. Και
πες στον ηλίθιο γραφέα να βρει το βιβλίο!

Είμαστε εδώ για την υπόθεση
του Εδμόνδου Δαντές, δικαστά.

-Όχι τώρα

Δαντές;

Δεν έχουμε γνωριστεί, κύριε. Είμαι ο
Φερνάντο Μοντέγκο, γιος του κόμη Μοντέγκο.

Και είμαι εδώ για να ορκιστώ για την
αθωότητα του Εδμόνδου Δαντές.

Είναι ο εργοδότης του, κ. Μορέλ, ο πατέρας
του, και η μνηστή του, Μερσέντες.

Ο Εδμόνδος Δαντές κατηγορείται
για υψηλή προδοσία.

-Κι ακόμα τον υποστηρίζετε;
-Φυσικά.

Κι αν σας έλεγα ότι ο Δαντές
κατηγορείται ακόμα για φόνο;

-Φόνο;
-Ο Εδμόνδος δεν θα έκανε ποτέ κάτι τέτοιο.

Ο Δαντές μετέφερε γράμμα απ'τον 
Ναπολέων σ'ένα πράκτορά του,

kαι όταν πήγαμε να τον συλλάβουμε,
σκότωσε έναν απ'τους άντρες μου.

Όχι, αν τον ξέρατε κύριε,
θα ξέρατε ότι αυτό είναι αδύνατο.

Έλεος, παρακαλώ.

Έχετε απόδειξη της
προδοσίας του;

Αυτή είναι δουλειά
της κυβέρνησης.

Παρακαλώ. Παρακαλώ,
απλά πείτε μας που είναι.

Δεν μπορώ, δεσποινίς.
Παραδόθηκε στους άντρες του βασιλιά.

Καταλαβαίνω τον πόνο σας
για την προδοσία του.

Αλλά η συμβουλή μου σε όλους σας
θα ήταν να ξεχάσετε τον Εδμόνδο Δαντές.

Ειδικά εσείς, δεσποινίς.

Αφεθείτε στην παρηγοριά 
του καλού σας φίλου εδώ,

και ίσως να βγει και κάτι καλό
από αυτή τη δυστυχισμένη σχέση.

Τώρα, με συγχωρείτε.
Πρέπει να φροντίσω κάποια άλλα θέματα.

Ο γιος μου δεν είναι προδότης!

Θα προσπαθάσω να τον λογικεύσω.

-Ας το αφήσουμε στο Φερνάντο.
-Είναι αδύνατον. Ποτέ.

Δεν θα εγκαταλείψω τον Εδμόνδο ακόμη.

Δεν θα ξεχάσω ποτέ την καλοσύνη σου.

Κι εγώ δεν θα πάψω ποτέ 
να την δίνω.

Όχι ότι δεν εκτιμώ το κέντημα των
εγκλημάτων.

Αλλά φόνος;

Είναι απλό.

Όταν ανέφερες ότι ο Δαντές παρέδωσε το
γράμμα δεν κατάλαβα γιατί τον πρόδιδες.

Αλλά βλέποντας τη μνηστή του,
καταλαβαίνω απόλυτα!

Τι σας κάνει τόσο εξυπηρετικό;

Κάθισε Μοντέγκο.

Γύρνα πίσω!

Γύρνα πίσω!

Ποιο είναι το έγκλημά μου;

Είμαι αθώος!

Σας πληροφορώ ότι ο Εδμόνδος Δαντές...

εκτελέστηκε, με την κατηγορία...
στις 12 Σεπτεμβρίου.

Ι.Φ. Βιλφόρ.

Χαρούμενη επέτειο, Δαντές.

Μέχρι την επόμενη χρονιά.

"Ο Θεός θα με δικαιώσει."

Πέρασαν στ'αλήθεια 
τέσσερα χρόνια, Δέλιους;

Ή Δάντον.
Ποιο είναι το όνομα είπαμε;

Συγχωρείστε την εισβολή μου.

Αλλά είχα την εντύπωση ότι έσκαβα
προς τον εξωτερικό τοίχο.

Μιλάτε Αγγλικά;

Ιταλικά;

Είμαι ο Αββάς Φαρία. Είμαι κρατούμενος
στο Κάστρο του Ιφ 11 χρόνια.

Πέντε επό τα οποία ξόδεψα
σκάβοντας αυτό το τούνελ.

Υπάρχουν 72.519 πέτρες
μέσα στους τοίχους μου.

Τις μέτρησα πολλές φορές.

Αλλά τις ονόμασες;

Σσσσς.

Σσσσς.

Κάποτε ήμουν όπως εσύ τώρα.

Αλλά το υπόσχομαι, θα περάσει.
Το υπόσχομαι, το υπόσχομαι.

Μπορώ να σταθώ
πάνω στους ώμους σου;

Κατέβασέ με.

Σε παρακαλώ, κατέβασέ με τώρα.
Κατέβασέ με.

Δεν έχω δει τον ουρανό αυτά τα
11 χρόνια. Σ'ευχαριστώ.

Σ'ευχαριστώ, Θεέ.

Δεν υπάρχει λόγος του Θεού
εδώ μέσα, ιερέα.

Και με την επιγραφή;

Έχει ξεθωριάσει, όπως ο Θεός
έχει ξεθωριάσει από την καρδιά μου.

Και τι τον αντικατέστησε;

Εκδίκηση.

Κράτα αυτά.

Ακολούθησέ με.

Ίσως οι σκέψεις σου για εκδίκηση
υπηρετούν το σκοπό του Θεού,

να σε κρατήσει ζωντανό
αυτά τα επτά χρόνια.

-Με τι τέλος;
-Την απόδραση.

Εδώ είμαστε.

Μίλησες για απόδραση.

Ναι.

Υπάρχουν μόνο δύο τρόποι
να φτάσεις τον εξωτερικό τοίχο

και τελικά τη θάλασσα.

Εγώ απλά,
απλά διάλεξα τον λάθος.

Τώρα, φυσικά,
που είμαστε δύο,

μπορούμε να σκάψουμε
στην αντίθετη κατεύθυνση.

Και οι δύο μαζί φυσικά,
πιθανώς μπορούμε να το κάνουμε,

σε οχτώ χρόνια.

Κάτι άλλο απαιτεί
το χρόνο σου;

Κάποιο πιεστικό ραντεβού,
ίσως;

Σε αντάλλαγμα για τη βοήθειά σου,
προσφέρω κάτι ανεκτίμητο.

Την ελευθερία μου;

Η ελευθερία χάνεται,
όπως καλά ξέρεις.

Εγώ προσφέρω γνώση,
όλα όσα έχω μάθει.

Θα σε διδάξω οικονομία, μαθηματικά,
φιλοσοφία, επιστήμη.

Να διαβάζω και να γράφω;

Φυσικά.

Πότε αρχίζουμε;

Το έπιασα. Το έπιασα.

Φώτα. Φώτα.

Επόμενη στάση. Έλα.

Η χαραμάδα ανοίγει δύο φορές τη μέρα.

Μια για τον κουβά της τουαλέτας σου,
όπου θα κρύβουμε τα υπολείμματα.

Έλα.

Και μια το βράδυ 
για το πιάτο σου.

Φώτα. Φώτα.

Έλα, ιερέα.

Σ'ευχαριστώ.

Ανάμεσα σε αυτές τις ώρες μπορούμε να
δουλεύουμε άφοβα όλη μέρα.

"Οπότε η απροσεξία γίνεται
ο σύμμαχός μας."

Εξαιρετικά.

Ώστε ήσουν στο στρατό
του Ναπολέων.

Είχαμε τέτοια όνειρα τότε.

Όπως και να'χει, μια νύχτα,
το σύνταγμά μου έπεσε πάνω,

σε μια ομάδα ανταρτών,

που έτρεξαν σε μια
εκκλησία για καταφύγιο.

Με διέταξαν να κάψω
την εκκλησία, με αυτούς μέσα.

Το έκανες;

Για παντοντινή ντροπή μου, το έκανα.

Το έκανα.

Πως κατέληξες εδώ;

Την επόμενη μέρα εγκατέλειψα,
για να αφοσιώσω τη ζωή μου

στη μετάνοια και στο Θεό.

Δούλεψα ως προσωπικός γραμματέας του
τρομερά πλούσιου κόμη Ενρίκε Σπάντα.

Ο Σπάντα ήταν 
δίκαιος άνθρωπος.

Δυστυχώς, μερικά χρόνια
αργότερα πέθανε,

ανάμεσα σε φήμες ότι είχε
κρύψει την αμέτρητη περιουσία του.

-Δύο εβδομάδες αργότερα, με συνέλαβαν.
-Γιατι;

Ο Ναπολέων ήθελε τον 
θησαυρό του Σπάντα.

Δεν πίστεψε ότι δεν είχα
ιδέα που βρισκόταν.

Οπότε έβαλε να με πετάξουν εδώ μέσα
για να μου φρεσκάρει τη μνήμη.

Κι έτσι έμεινα εδώ, 
μόνο με το Θεό για παρέα,

μέχρι που μου έστειλε εσένα.

Ο Θεός είναι τόσο αληθινός
όσο ο θησαυρός σου, ιερέα.

Ίσως.

Πιασ'το!

Υπολόγισε αυτό.

2.500 κυβικά εκατοστά πέτρας
και σκόνης τη μέρα, για 365 μέρες.

Μας κάνει τρία και μισό μέτρα το χρόνο,

Δώδεκα πόδια, ένα πόδι το μήνα.

Τρεις ίντσες την εβδομάδα.

Στα ιταλικά.

...άλλα τρία και μισό μέτρα.

Μη σπαταλάς το φως.

Ήσουν στρατιώτης, ιερέα.
Άρα ξέρεις από όπλα.

Δίδαξέ με.
Ή σκάψε μόνος.

Με αναγκάζεις να περάσω
μια λεπτή γραμμή, Δαντές.

Αυτό είναι γελοίο.

Ο δυνατότερος ξιφομάχος
δεν κερδίζει απαραίτητα.

Είναι η ταχύτητα!

Η ταχύτητα του χεριού.
Η ταχύτητα του μυαλού.

Τώρα, πέρνα το χέρι σου από 
τις σταγόνες, χωρίς να βραχείς.

Περίμενε!
Έτσι.

Για πόσο θα πρέπει να 
το συνεχίσω;

Μπαίνω στο τούνελ.

Απόκρουσε.

Έτσι.

Ώρα για μελέτη.

Δώσε τον ορισμό της
οικονομίας.

Οικονομία είναι η επιστήμη 
που ασχολείται με την παραγωγή,

τη διάθεση και την κατανάλωση
των αγαθών.

Μετάφραση.

Πρώτα σκάψε, μετά χρήματα.

Σ'ευχαριστώ.
Καλά Χριστούγεννα, Εδμόνδε.

Πάνω κάτω ένας μήνας περίπου.

Καλώς. Με ποιον μάχεσαι;
Τον Νταγκλάρ; Τον Μοντέγκο;

Με ποιόν νομίζεις;

Καλα! Πολύ καλά!

Έχουμε τον τρίτο νόμο 
του Νεύτωνα.

Υπάρχει μια αντίδραση σε κάθε δράση,
στην φυσική και στον άνθρωπο.

Έτσι η αναζήτησή μου για εκδίκηση,
είναι αντίδραση,

στις πράξεις του Νταγκλάρ και του Μοντέγκο.

Σήκω! Σήκω!

Θέλω αυτή τη θέση.

Κάποτε μου είπες ότι ο Βιλφόρ έβαλε
να σε ξαναπιάσουν,

αμέσως αφού σε είχε απαλλάξει 
από όλες τις κατηγορίες.

Μπορείς να φύγεις.

Ναι, αυτό είναι αλήθεια.

Τότε γιατί θα πήγαινε μέσα
από τέτοιο παραμύθι...

εκτός κι αν είχε λόγο, να αλλάξει
γνώμη για το αν θα σε αφήσει να φύγεις.

-Σκέψου Εδμόνδε.
-Προσπαθώ.

-Τί συνέβη;
-Με ρώτησε:

Σου είπε ο Ναπολέων ποιος
θα λάμβανε το γράμμα;

Του είπα:
Ένας κύριος Κλάριον.

Και τίποτε άλλο;

Τίποτε. Έκαψε το γράμμα
και είπε ότι μπορούσα να φύγω.

Αχ!

Έκαψε το γράμμα.

Ναι.

Περίεργο ότι ένας αρχιδικαστής,

έκαψε στοιχεία μιας
συνωμοσίας προδοσίας,

και ύστερα φυλάκισε
τον μόνο άνθρωπο

που γνώριζε την σύνδεση
του κ. Κλάριον με τη συνωμοσία.

Κάποιον προστάτευε.

-Έναν αγαπημένο φίλο ίσως;
-Όχι. Όχι.

Ένας πολιτικός σαν τον Βιλφόρ θα
είχε ξεφορτωθεί τέτοιους φίλους.

Ο Κλάριον μπορεί να ήταν συγγενής.

Ένας στενός συγγενής, πιθανώς.

Όχι!

Ο πατέρας του Βιλφόρ ήταν συνταγματάρχης
στο στρατό του Ναπολέων.

Ο Βιλφόρ δεν προστάτευε 
τον Κλάριον.

Προστάτευε τον εαυτό του.

Ο Νταγκλάρ, που είπε ότι είδε
το Ναπολέων να μου δίνει το γράμμα.

Ο Μοντέγκο, που είπε στο Βιλφόρ
ότι το είχα.

Και ο ίδιος ο Βιλφόρ,
που με έστειλε εδώ.

Μπράβο, Εδμόνδε, μπράβο.

Ω, Θεέ!

Ω, Θεέ μου!

Εδμόνδε, φως. Φως.
Γρήγορα. Φως.

Σε παρακαλώ Θεέ! Τί είναι αυτό;
Κοίτα!

Κοίτα! Κοίτα!
Ρίζες! Ρίζες φυτών!

Αν αυτές είναι ρίζες φυτών,
τότε είμαστε μόνο μήνες μακριά.

Ναι! Μπράβο σου, ιερέα.
Θα φέρω το κοπίδι μου.

Καλά. Καλά.

Ιερέα!

Για τ'όνομα του Θεού, 
συνέχισε.

Συνέχισε. Συνέχισε!

Τρύπησαν τα πνευμόνια μου.

-Μη μιλάς. Μη μιλάς. 
-Άκουσε.

Δεν έχουμε πολύ χρόνο.

Κάτω από αυτά τα βιβλία,
υπάρχουν κάποιες χαλαρές πέτρες.

Φέρε μου αυτό που
θα βρεις.

Γρήγορα, γρήγορα.
Άνοιξέ το.

Όταν τους είπα, ότι δεν ήξερα που ήταν
ο θησαυρός του Σπάντα, είπα ψέματα.

Είπες ψέματα;

Ιερέας είμαι, όχι άγιος.

Ορίστε.

Σ'αυτό το νησί,
της Ιταλική ακτής.

-Μοντεχρήστο;
-Ναι, ναι.

Χρησιμοποίησε το μυαλό σου.
Ακολούθησε τα στοιχεία.

Το τούνελ μπλόκαρε.
Δε μπορώ να φύγω.

Όχι, συνέχισε το σκάψιμο.

Όταν φύγεις, χρησιμοποίησέ τα
μόνο για καλό.

Όχι, θα τα χρησιμοποιήσω για 
την εκδίκησή μου.

Και τώρα το τελευταίο σου μάθημα.

Μην διαπραξεις το έγκλημα 
για το οποίο εκτίεις ποινή.

Ο Θεός είπε: 
Η εκδίκηση είναι δική μου.

Δεν πιστεύω στο Θεό.

Δεν έχει σημασία.
Πιστεύει αυτός σ'εσένα.

Ιερέα.

Έξω τα πιάτα.

Φέρτο μου.

Είναι πάντα ξύπνιος.

Πρώτη φορά σε 12 χρόνια
δεν είπε ευχαριστώ.

-Νεκρός.
-Πώς;

Έπεσε από το κρεβάτι του,
σωστά;

-Είναι λίγο βρώμικος.
-Όλοι είναι.

Καλώς, ας τον ράψουμε,
κι ύστερα βλέπουμε τον Ντορλέκ.

Ένα, δύο, τρία.

Εντάξει, ας φέρουμε
τον Ντορλέκ.

Γιατί κλειδώνεις;
Δεν θα πάει πουθενά.

Δεν ξέρω. 
Η συνήθεια, υποθέτω.

Αντίο, ιερέα.

Είσαι ελεύθερος τώρα,
όπως εγώ ποτέ δε θα'μαι.

Ώστε ο γερο-παπάς πήγε
επιτέλους στον Άγιο Πέτρο.

Λοιπόν, φέρτε τον.

-Ας τον θάψουμε τώρα.
-Έτοιμοι;

Ένα. Αυτό είναι.

-Συνεχίστε.
-Ελάτε, δεν έχω όλη τη μέρα.

Στην πραγματικότητα,
την έχω.

Έχω, έχω όλο το χρόνο
του κόσμου!

Ελάτε.

Κύριε Ντορλέκ!

Ουράνιε Πατέρα,
σου αφήνουμε

αυτά τα υπολείμματα
του ταπεινού σου υπηρέτη.

Όπως κι αν λεγόταν.
Θεέ μου, πόσο βαριέμαι!

Κύριε Ντορλέκ!

Είχε πράγματι ένα χάρτη;

Όχι.

Που είναι το...

Σταμάτα!

Κύριε Ντορλέκ!

Τί εννοείς με το τρία;
Τον πετάμε στο τρία ή μετά;

-Μετά το τρία.
-Ένα, δύο.

-Κύριε Ντορλέκ!
-Και...

-Μη, κ. Ντορλέκ!
-Ένα.

-Δύο.
-Μην πετάξετε το πτώμα!

Τρία!

Μπορούσαμε να το έχουμε
χειριστεί λίγο καλύτερα.

Ευχαριστώ, ιερέα.

Ευχαριστώ.

Λοιπόν, φίλε μου,
θα σε ρωτούσα ποιος είσαι,

αλλά βλέποντας αυτά τα ρούχα
και με το Κάστρο του Ιφ στα 2 μίλια,

ποιο είναι το νόημα;

Εγώ είμαι ο Λουίτζι Βάμπα,
λαθρέμπορος και κλέφτης.

Οι άντρες μου κι εγώ ήρθαμε να
θάψουμε ζωντανό ένα μέλος μας

που προσπάθησε να κρατήσει
λάφυρα για τον εαυτό του

αντί να τα μοιραστεί με
τους συντρόφους του.

Περιέργως, υπάρχουν κάποιοι 
πιστοί του φίλοι,

που επειμένουν να δείξω έλεος,
κάτι που φυσικά δεν μπορώ να κάνω,

γιατί γρήγορα θα έχανα
τον έλεγχο του πληρώματος.

-Γι'αυτό είσαι ένα τυχερό εύρημα.
-Γιατι;

Μου δίνεις ένα τρόπο να δείξω 
λίγο έλεος στον Τζάκομπο,

το σκουλήκι που βλέπεις
δεμένο εκεί πέρα,

χωρίς, ταυτόχρονα,
να φανώ αδύναμος.

Κι ένα έξτρα δωράκι.
Τα παλικάρια θα δουν λίγο δράση.

Πως το καταφέρνω εγώ
όλο αυτό;

Θα δούμε εσένα και τον Τζάκομπο 
να πολεμάτε μέχρι θανάτου.

Αν νικήσει ο Τζάκομπο, τον
δεχόμαστε πίσω στο πλήρωμα.

Αν νικήσεις εσύ, θα έχω δώσει στο
Τζάκομπο ευκαιρία να ζήσει,

κι ας μην κατάφερε να την
εκμετταλευτεί.

Κι εσύ μπορείς να πάρεις τη θέση
του στο πλοίο.

Κι αν κερδίσω, και δεν θέλω να
γίνω λαθρέμπορος;

Τότε σου κόβουμε το λαιμό,
και μένουμε λιγότεροι.

Βλέπω ότι το λαθρεμπόριο 
είναι για μένα η ζωή,

και θα ήμουν ευτυχής
αν σκότωνα το φίλο σας.

Και κάτι άλλο, ο Τζάκομπο είναι 
ο καλύτερος μαχητής που έχω δει!

Ίσως θα'πρεπε να βγαίνεις
πιο πολύ.

Λύστε το Τζάκομπο και
δώστε του το μαχαίρι του.

Κι ας αφήσουμε το παιχνίδι
να ξεκινήσει.

Σήκω, σκουλήκι!

Έλα! Έλα!

Αν ελπίζεις να ζήσεις,
μην κουνήσεις ούτε βλέφαρο.

Κύριε Βάμπα,
αφήστε το Τζάκομπο να ζήσει.

Υπέφερε ήδη αρκετά στην
ιδέα να θαφτεί ζωντανός.

Οι άντρες που ήθελαν να δουν
δράση, την είδαν.

Κι αυτοί που ήθελα έλεος για 
το Τζάκομπο θα το'χουν.

Και κρατώντας εμένα και τον Τζάκομπο,

θα'χεις άλλον άξιο ναύτη
και πολεμιστή στο πλήρωμά σου.

Σύμφωνοι.

-Πώς τον λένε;

Το όνομά του;
Θα τον λέμε Ζατάρα.

-Ακούγεται τρομερό.
-Σημαίνει ξεβρασμένο ξύλο.

Ορκίζομαι, στους νεκρούς
συγγενείς μου,

ακόμα κι αυτούς που δεν
νιώθουν πολύ καλά,

θα είμαι ο άνθρωπός σου για πάντα.

Το ξέρω.

Έχεις μάτια και πίσω 
απ'το κέφάλι σου.

Έχεις δει τη Μασσαλία ποτέ ξανά;

Ήταν το σπίτι μου.

Αλλά δεν πας με τους άλλους
στη ακτή.

Άκουσέ με, Ζατάρα.

Ότι κι αν σου συνέβη, δεν το διορθώνεις 
μένοντας σ'αυτό το πλοίο.

Πήγαινε. Είναι στο χέρι σου.

"Είμαστε όλοι βασιλιάδες ή
πιόνια", είχε πει κάποιος.

Ποιος σου το είπε αυτό;

Ο Ναπολέων Βοναπάρτης.

Ο Βοναπάρτης;

Ω, Ζατάρα! Αυτές οι ιστορίες σου.

Κάποια μέρα ίσως έρθω 
να σε βρω.

Ένας άντρας πάντα χρειάζεται
έναν καλό φίλο.

Στ'αλήθεια.

Νταγκλάρ, τι έγινε;

Ο καπετάνιος Ρέινοντ πέθανε, 
κύριε, κι ο Δαντές με παράκουσε.

Ζατάρα, είσαι καλά;

Όλα άλλαξαν.

Θέλω να αγοράσω ένα πλοίο, που
να το κουμαντάρουμε οι δυο μας.

Περίμενέ με να γυρίσω. Θα κάνω
την επόμενη επίσκεψη μόνος μου.

Αυτό είναι το σπίτι του κ. Μορέλ;

Ο παππούς μου δεν είναι καλά,
κύριε.

Ακόμη κι αν ήταν, δεν θα δεχόταν
επισκέπτες στις 11 το βράδυ.

Ίσως να κάνει μια εξαίρεση,

για έναν άντρα που ψάχνει τον
Εδμόνδο Δαντές.

Ζητώ συγνώμη για την ώρα.

Οι ηλικιωμένοι ποτέ δεν 
κοιμούνται. Καθίστε.

Τζουλιάν, λίγο τσέρι.

Κύριε Ζατάρα, ήσασταν
φίλος του Εδμόνδου;

-Κύριε Μορέλ;
-Ναι;

Γνωρίζατε κι εσείς τον Εδμόνδο;

Ήταν σαν γιος μου.

Ήλπιζα να μου πείτε που θα
μπορούσα να βρω τους δικούς του.

Δυστυχώς,
ο πατέρας του κρεμάστηκε,

αφού έμαθε για την προδοσία
του Εδμόνδου.

Καταλαβαίνω.

Καταλαβαίνω.

Αυτή η προδοσία 
για την οποία μιλάτε.

-Ποιος τον κατηγόρησε;
-Ποιος ξέρει;

Ο κ. Βιλφόρ, ο άντρας που 
έβαλε να τον συλλάβουν,

έφυγε για το Παρίσι αμέσως μετά,
για να πάρει τη θέση γενικού εισαγγελέα.

Φυσικά το σοκ της δολοφονίας
του πατέρα του,

μπορεί επίσης να ώθησε την
αναχώρησή του.

Ήταν παράξενοι καιροί.

Φαίνεστε να έχετε περάσει κι
εσείς δυσκολίες, κύριε.

Μετά το θάνατο του Εδμόνδου,
πήρα απρόθυμα ένα συνεργάτη.

Έναν από τους καπετάνιους μου.

Κι ύστερα μια μέρα,
ο Νταγκλάρ με πέταξε έξω.

Η μοίρα μου δεν είναι τίποτα
μπροστά στου Εδμόνδου.

Ίσως η τύχη σας πρόκειται
να αλλάξει.

Θα πρέπει να ψάξω για την
μνηστή του Εδμόνδου.

Εννοείται τη κόμισσα Μοντέγκο;

-Κόμισσα;
-Ναι.

Ένα μήνα μετά τη σύλληψη του 
καημένου Εδμόνδου,

η Μερσέντες παντρεύτηκε τον
καλύτερό του φίλο.

-Τον Φερνάντο.
-Ναι, σωστά.

Και με το θάνατο του πατέρα και
του αδερφού του στον πόλεμο,

ο Φερνάντο έγινε κόμης Μοντέγκο.

Τώρα ζουν στο Παρίσι.
Κόμης και κόμισσα Μοντέγκο.

Είστε καλά;

Ναι. Πρέπει να φύγω.

-Λυπάμαι που δε βοήθησα παραπάνω. 
-Ω, όχι.

Μου είπατε όσα χρειαζόμουν να ξέρω.

Ο Εδμόνδος Δαντές είναι νεκρός.

Ζατάρα. Ζατάρα, θα γίνεις τόσο
παρήφανος για μένα.

Βρήκα μια ωραία, μικρή βάρκα.
Δεν είχαμε χρήματα για καϊκι.

Έκανα μια πολύ καλή συμφωνία.
Ζατάρα;

Γιούχου!

Ζατάρα, η βάρκα δε μπορεί
να κρατήσει άλλα,

και είναι ακόμα τουλάχιστον 8
φορτία εκεί κάτω!

Δεν καταλαβαίνεις;

Είσαι ο πλουσιότερος άνθρωπος
που έχω ποτέ ακούσει.

Όποια κι αν ήταν τα προβλήματά
σου, έχουν τελειώσει.

Τί θέλεις να αγοράσεις;

Εκδίκηση!

Εντάξει, εκδίκηση. Από ποιόν;

Τον Νταγκλάρ, τον Βιλφόρ,
τον Φερνάντο και την Μερσέντες.

Σωστά.

Τους σκοτώνουμε και μετά
ξοδεύουμε το θησαυρό.

Όχι, θα τους μελετήσουμε,
θα μάθουμε τις αδυναμίες τους.

Γιατί απλά να μην τους 
σκοτώσουμε; Θα το κάνω εγώ.

Τρέχω στο Παρίσι.
Μπαμ! Μπαμ! Μπαμ!

Επιστρέφω πριν το τέλος της
εβδομάδας. Ξοδεύουμε το θησαυρό.

Γιατί είναι αυτό κακό σχέδιο;

Ο θάνατος είναι πολύ καλός γι'αυτούς.
Πρέπει να υποφέρουν, όπως υπέφερα.

Πρέπει να δουν τον κόσμο τους,
όλα όσα αγαπούν,

να παίρνονται από αυτούς,
όπως πάρθηκαν από 'μένα.

Θα χρειαστείς ένα καλύτερο όνομα
από το Ζατάρα για να το πετύχεις.

Τότε θα πρέπει να γίνω κόμης.

Καλό απόγευμα, κύριε.

Είμαι εδώ για να αγοράσω το
αξιαγάπητο σπίτι σας.

Τι θράσσος! Θα έπρεπε 
να βάλω να σε μαστιγώσουν!

Τώρα, φύγε από την περιουσία
μου λωποδύτη,

πριν σου στείλω τα σκυλιά,
ακούς;

Ευχαριστώ.

Κυρίες και κύριοι,
με μεγάλη μου τιμή,

σας παρουσιάζω την Αυτού Μεγαλιώτης,
τον κόμη Μοντεχρήστο!

Είναι τόσο όμορφα.

Χαιρετισμούς.

Αγαπητέ κόμη,
να σας συστήσω το σύζυγό μου,

κύριο Βιλφόρ, γενικό εισαγγελέα.

Πολύ ευγενικό που μας
σκεφτήκατε.

Με τιμά η παρουσία σας.

Τώρα, παρακαλώ,
διασκεδάστε.

Τι ξέρουμε γι'αυτόν;

Όχι αρκετά.

Πού είναι;
Είσαι σίγγουρος ότι τους κάλεσες;

Ναι, Μεγαλιότατε.

Αλλά μόλις έμαθα ότι ο κόμης
Μοντέγκο αποσύρθηκε για βράδυ.

Έχει ένα πρωινό ραντεβού,
που δεν μπορεί να χάσει.

Σηκώθηκες νωρίς, αγαπητή μου.

Είναι νεκρός ο υποκόμης Τουρβίλ;

Εκτός κι αν η καρδιά του δεν είναι
αριστερά στο στήθος του,

υποπτεύομαι πως είναι.

Ο Θεός να τον αναπαύσει
εν ειρήνη.

Δεν έκανε τίποτα άλλο από το να
υπερασπίζεται την τιμή της οικογένειάς του.

Πολύ καλό του έκανε αυτό.

Η σύζυγός του κι εγώ
χαιρόμασταν το πάθος μας.

Τώρα ήρθε η εκδικητική υπεράσπιση 
της τιμής του, και πονέσατε.

-Αυτή καταστράφηκε κι αυτός πέθανε. 
-Μην κολακεύεσαι.

Δεν ήμουν ούτε χαρούμενη
ούτε σε άγνοια,

ξέροντας για τις τελευταίες τρεις
γυναίκες πριν την κ. Τουρβίλ.

Λυπάμαι που εξευτελίστηκες.

Ο συνδιασμός του Παρισιού 
μ'εμένα είναι δύσκολος για πίστη.

Κι αφού οι προσπάθειές μου
για διακριτικότητα απέτυχαν,

γιατί να προσποιούμαι.

Είναι μάλλον απελευθερωτικό.
Δε θα το'λεγες;

Τα οικονομικά του;

Χάνει χρήματα στα άλλα καζίνο.

Δεν τον κλέβουν καν.

Κοίταξες τα ναυτιλιακά του;

Πήρε ένα δάνειο για το πλοίο του 
πριν από αρκετά χρόνια.

-Δεν χρησιμοποιεί το Νταγκλάρ.
-Αγόρασε την τράπεζα αύριο.

Πες στις άλλες ναυτιλιακές να
μείνουν μακριά από το Μοντέγκο.

Δε θέλω να έχει άλλη επιλογή
απ'το να συρθεί στο Νταγκλάρ.

Τώρα, πες στους εμπόρους να τα
πάρουν όλα.

Προσπάθησε να καταλάβεις.

Έχω μια μεγάλη παράδοση 
βαμβακιού έτοιμη να σταλεί,

και πρέπει να το πληρώσω στο 
πλοίο μόλις παραδωθεί.

Προφανώς χρειάζομαι το όχημα
για να το παραδώσω.

Δυστυχώς, η τράπεζα δεν μπορεί
να προσφέρει άλλες επιμηκύνσεις.

Προτείνω να βρείτε άλλο 
τρόπο αποστολής.

Λοιπόν, λοιπόν!

Σε τι οφείλω την τιμή, 
κόμη Μοντέγκο;

Δε μπορώ να φανταστώ γιατί με
απέφευγες τόσα χρόνια.

Είμαι έτοιμος να παραβλέψω τα λάθη σου,
και ίσως συνεχίσουμε τη συνεργασία.

Οι δουλειές δεν πάνε καλά τελευταία;

Ζατάρα;

Τζάκομπο.

Έπεσες από το κρεβάτι;

Μετά από 13 χρόνια που 
κοιμόμουν σε πέτρα, δε μπορώ.

Παναγία μου. Πονάει;

Ήρθες εδώ για κάποιο λόγο;

Ο Μοντέγκο έχει ένα γιο.

Ο Αλμπέρ θέλει να μας μιλήσει.

Όχι τώρα.

Πες του πως προσπαθώ να προστατέψω
την κληρονομιά του.

Φοβάσαι να μην τη ξοδέψει
όπως εσύ;

Δεν παραπονέθηκες όμως
όταν σε ανέβασα από κόρη ψαρά.

Σε παρακαλώ, θα τελειώσω αυτό
και θα φύγω.

Στο Παρίσι υπάρχουν πολλές ερωμένες,
αλλά έχεις μόνο έναν γιο.

Έλα μέσα Άλμπερτ.

-Για όνομα του Θεού, γρήγορα.
-Ναι, πατέρα.

Πολλοί απ'τους φίλους μου θα πάνε στη 
Ρώμη για 2 βδομάδες στο Καρναβάλι.

-Θα'θελα να πάω μαζί τους.
-Ρώμη;

Και χωρίς συνοδούς; Είσαι 
μόνο15.

Σχεδόν 16.

Κάντο σα δώρο γεννεθλίων,
πατέρα. Σε παρακαλώ.

-Δεν θα μπλέξω.
-Όχι.

Μπορεί να πάει!

Θα μου άρεσε λίγη ειρήνη κι
ησυχία εδώ μέσα.

Ρώμη!

Άλμπερτ! Άλμπερτ!

Κυρία μου;

Δε θα κρύβεσαι για πάντα.

Κυρία μου;

Ποιος είσαι και γιατί το κάνεις;

Είμαστε κακοί,
και για τα λεφτά.

Τα λεφτά είναι στο γιλέκο μου!

Όχι πια.

Άσε που δεν μας ενδιαφέρουν τα
δικά σου χρήματα.

Είσαι ο μοναχογιός του κόμη
Μοντέγκου, σωστα;

Λύτρα; Στείλτε το σημείωμά σας
καταραμένοι.

Μακάρι να ήταν τόσο εύκολο,

μα ένα σημείωμα θα πάει στον πατέρα σου 
το λιγότερο σε 2 βδομάδες.

Κι ύστερα οι συζητήσεις για το αν
σε έχουμε ήδη σκοτώσει.

Όχι, ένα σημείωμα δεν έχει τον αντίκτυπο.

Ίσως αν του στείλουμε το δαχτυλίδι σου.

Ναι! Έχει πάνω του
το οικόσημο των Μοντέγκο.

Όσο ακόμα το φοράς;

Άκουσέ με, απόβρασμα.

Είμαι ο Άλμπερτ, γιος του 
Φερνάντο, του κόμη Μοντέγκου.

Και είχατε το τελευταίο σας γέλιο
εις βάρους μου.

-Κάνε το χειρότερό σου.
-Αν επιμένεις. Πεπόνε, το μαχαίρι.

Κόψε τα σχοινιά αυτού του 
αγοριού,

αλλιώς θα αναγκαστώ να κόψω τα
αξιολύπητα πτώματά σας.

Τώρα!

Ακολούθησέ με, νεαρέ.

Βλέπεις την επιφάνεια;
Περίμενέ με εκεί.

-Πως να σας ευχαριστήσω!
-Θα τα πούμε αργότερα.

Μπράβο σας, κύριοι.

Πολλά ευχαριστώ, Μεγαλιότατε.

Άλμπερτ.

Είσαι καλά;

Κύριε, σας χρωστάω τη ζωή μου.

Πέρασες ένα μαρτύριο.

Είσαι ένας εκπληκτικός νεαρός.

Επιμένω, πρέπει να έρθεις στο
σπίτι μου για πρωινό αύριο.

Σύμφωνοι;

Σύμφωνοι.

Μπορώ να ρωτήσω ποιος είστε;

Για την ώρα, ο φίλος σου.
Αύριο, ο οικοδεσπότης σου.

Για τις στιγμές επισημότητας,
ο κόμης Μοντεχρήστος.

Είναι έξω στο δωμάτιο αναμονής.

Έδειξε κουράγιο στα τούνελ.

Είναι ένας τρόπος για ένα τέλος.

Ναι, Μεγαλιότατε.

Νεαρέ.

Άλμπερτ, έλα μέσα. Έλα.

Έλα.

-Είχες μια δύσκολη νύχτα.
-Ναι.

Τι περιπέτεια!

Όλα είναι μια περιπέτεια όταν
είσαι νέος.

-Ενα πράγμα με μπερδεύει, κύριε.
-Χμ.

Πώς μάθατε για την απαγωγή μου;

Έχω πολλές διασυνδέσεις,
μερικές όχι και τόσο καλόφημες.

Πληρώνω καλά για να μαθαίνω 
ότι συμβαίνει στις περιοχές που μένω.

Και η απαγωγή ενός γιου κόμη
είναι αξιοσημείωτη.

Αλλά, γιατί να ρισκάρετε τη ζωή 
σας σώζοντας εμένα;

Είσαι ο γιος ενός φίλου ευγενή.

Ήταν το λιγότερο που μπορούσα να κάνω.

Κρίνοντας από το χαρακτήρα σου
σίγουρα θα έκανες το ίδιο.

Ο πατέρας σου θα είναι περήφανος.

Πρέπει να έρθετε στο Παρίσι
να γνωρίσετε τους γονείς μου,

για να σας ευχαριστήσουν
αυτοπροσώπως.

Δυστυχώς δεν μπορώ.
Δουλειές βλέπεις.

Παρακαλώ, είναι θέμα τιμής.

-Τζάκομπο;
-Ναι, Μεγαλιότατε.

Το θέμα του Σπάντα,
που βρισκόμαστε;

-Ακόμα και τώρα, το χρυσό
-Το φορτίο;

Λυπάμαι Μεγαλιότατε. 
Το φορτίο ταξιδεύει.

Δεμένο για τη Μασσαλία.

-Και φθάνει;
-Σε 3 εβδομάδες, Μεγαλιότατε.

Τρεις εβδομάδες;

Είναι αρκετό για να 
δείτε το Παρίσι!

-Πολύ καλά.
-Εξαιρετικά.

-Και θα είστε εκεί στην ώρα σας;
-Στην ώρα γιατι;

-Χρόνια πολλά.
-Ευχαριστώ

Ο κόμης Μοντεχρήστος!

Κόμη!

-Άλμπερτ.
-Μεγαλιότατε. Πατέρα!

Να σας παρουσιάσω τον κόμη
Μοντεχρήστο.

-Ευχαρίστησή μου.
-Η ευχαρίστηση είναι δική μου.

Περίμενα αυτή τη στιγμή εδώ
και καιρό.

Μου κάνετε μεγάλη τιμή, εφόσον
εγώ σας είμαι υπόχρεος,

για τη διάσωση του γιου μου.

Σας παρουσιάζω την κόμισσα
Μοντέγκο!

Μερσέντες.

Κόμισσα.

Θα έπρεπε να ήσασταν μητέρα
για να εκτιμήσετε την υπηρεσία,

που κάνατε για τον γιο μου κι εμένα.

Κύριε, δεν θα σας ξεχάσω ποτέ.

Παρακαλώ, κυρία,
δεν ήταν τίποτα.

Είμαι σίγουρος ότι μέσα σ'ένα μήνα,
δεν θα θυμάστε ούτε τ'όνομά μου.

Μπορώ να κλέψω τη σύζυγό σας;

-Ορίστε;
-Για το βαλς.

Φυσικά.

Δεν είναι υπέροχος;

-Τι συμβαίνει;
-Τίποτα.

Μόλις μου θυμίσατε κάποιον
από πολύ παλιά,

κάποιον που ήταν πολύ
αγαπημένος μου.

Είμαι κολακευμένος.
Τι του συνέβη;

Πέθανε.

Μα δεν είμαι αυτός ο άντρας.

Ο κύριος και η κυρία Βιλφόρ.

Τι κάνουν εδώ;

Εισαγγελέα Βιλφόρ!

-Τι κάνετε εδώ;
-Κυρία Βιλφόρ! κύριε!

Είμαι πανευτυχής που ήρθατε να
με δείτε όσο ακόμα είμαι στην πόλη.

Χαρήκαμε πολύ με την πρόσκληση.

Ευχαριστώ.

Συγχωρείτε το σύζυγό σας κι 
εμένα για μια στιγμή;

Μου είπαν ότι είστε ειδικός στην
διερμηνία του νόμου.

Έχω ένα θέμα με το οποίο πιθανώς
θα μπορούσατε να με βοηθήσετε.

Με συγχωρείτε.

Φερνάντο. Φερνάντο!
Την πρόποση!

Όχι τώρα. Έχω να παρεβρεθώ σε 
δουλειές.

Οι καλεσμένοι μας το περιμένουν.
Ο Άλμπερτ το περιμένει.

Κάντη εσύ, καλή μου.
Σίγουρα θα είναι έξοχη.

Είσαι ο πατέρας του!

Είναι το λιγότερο που μπορείς
να κάνεις. Ξέρεις πόσο σε θαυμάζει.

Τότε θα συγχωρήσει την απουσία μου.

Αλλά...

Νόμιζα πως συμφωνήσαμε να
μην συναντιόμαστε δημόσια.

Πώς μπορύσα να προσπεράσω 
τον κόμη Μοντεχρήστο;

Ήσυχα.

-Τί ξέρεις γι'αυτόν;
-Είναι ξένος, πλούσιος.

Ακούω ότι βοήθησε το γιο σου.

-Γιατί ζητάει τη συμβουλή σου;
-Γιατί να σου πω;

Όταν ο γιος μου επέστρεψε από
τη Ρώμη,

ανέφερε ότι άκουσε το Μοντεχρήστο
να λέει ότι περίμενε μια αποστολή.

Άκουσε επίσης τις λέξεις "χρυσάφι"
και "Σπάντα".

-Χμ..
-Δεν πιστεύεις,

ότι ο Μοντεχρήστος βρήκε το 
θησαυρό του Σπάντα.

Πριν μια ώρα μου ζήτησε να τον
βοηθήσω να αποφύγει ελέγχους,

σε ένα φορτίο απ'τη Μασσαλία.

Θα μπορούσα να τον συλλάβω.

Μην το κάνεις αυτό.
Ας τον ανακουφίσουμε απ'αυτό.

Πως προτείνεις...

Έχω κάποιον που ασχολείται
με αυτά.

Πες του ότι θα λάβεις
το φορτίο του απ'το τελωνείο,

αλλά θα πρέπει να μέινει στο
λιμάνι τη νύχτα.

Θα το πάρω και θα το πάω στο
παλιό σπίτι μας στο Μπουσόν,

όπου θα συναντηθούμε την 
άλλη μέρα.

Απαιτώ το 70%.

Και θα πάρεις μόνο το 50%.

Έγινε.

Κυρίες και κύριοι,

δυστυχώς, ο σύζυγός μου είναι
απασχολημένος με δουλειά.

Κι έτσι, έμεινε σ'εμένα...

να σας συστήσω
στον κόμη Μοντεχρήστο, ξανά.

Βλέπετε, πήρα το θάρρος να 
ικετεύσω τον κόμη,

να μου επιτρέψει να κάνω την 
πρόποση γεννεθλίων του Άλμπερτ.

Επέμενα τόσο, 
και ήταν τόση η ευγένειά του,

που παραιτήθηκε από
το πατρικό του δικαίωμα,

για να περιποιηθεί ένα καλεσμένο,
ακόμη κι έναν τόσο αδέξιο όσο εγώ.

Ο νεαρός Άλμπερτ μεγαλοποίησε
τη βοήθεια που του έδωσα στη Ρώμη.

Όταν έφτασα στις κατακόμβες,

παρακολουθούσα όσο οι
εγκληματίες, που έδεναν τον Άλμπερ,

απείλησαν να κόψουν ένα δάχτυλο
να το στείλουν στον πατέρα του,

ως στοιχείο της απαγωγής του.

Θεέ μου!

Η απάντηση του αγοριού σε όλο
αυτό ήταν "Κάντε το χειρότερό σας"!

Η ζωή είναι μια καταιγίδα,
νεαρέ φίλε μου.

Τη μια στιγμή θα απολαμβάνεις
τη λιακάδα,

και την επόμενη θα γκρεμίζεσαι 
στα βράχια.

Αυτό που σε κάνει άντρα,

είναι αυτό που κάνεις όταν έρθει
η καταιγίδα.

Πρέπει να κοιτάξεις μέσα στην καταιγίδα
και να φωνάξεις, όπως στη Ρώμη,

"Κάνε το χειρότερό σου,
γιατί εγώ θα κάνω το δικό μου."

Τότε οι μοίρες θα σε μάθουν 
όπως σε ξέρουμε εμείς,

Άλμπερτ Μοντέγκο, ο άντρας.

Εδμόνδε, ο Βιλφόρ μου είπε ότι
εκτελέστηκες.

-Αλήθεια;
-Ω, Θεέ!

Κόμισσα, κάνετε λάθος. Πίσω 
στους Μοντέγκο.

Όχι!

Την υπόληψή σας σκέφτομαι.

Σε ικετεύω, Εδμόνδε.

Δε με νοιάζει με ποιο τρόπο επέστρεψες.

Δεν είμαι ο Εδμόνδος!

Σταμάτα! Σταμάτα! Σταμάτα!

Και τί είστε λοιπόν;

Πνεύμα; Κάποιο φάντασμα 
που ήρθε να με βασανίσει;

Αυτό τον Εδμόνδο,
τον αγαπούσατε;

Ναι.

Για πόσο καιρό;

Για όλη μου τη ζωή.

Και πόσο καιρό μετά το θάνατό
του παντρευτήκατε τον κόμη;

Αυτό είναι άδικο.

Φτάσαμε στο σπίτι σας, 
κόμισσα.

Έχετε δίκιο. Δεν μπορείτε να είστε
ο Εδμόνδος μου.

Λοιπόν, ορίστε. Το είπατε
και μόνη σας.

Ο Εδμόνδος Δαντές έχει 
πεθάνει. Καληνύχτα.

Κόμισσα.

Αν ξανασκεφτείς να 
ανακατευτείς στα θέματά μου,

υπόσχομαι να τελειώσω τη δουλειά
που άρχισα τη μέρα που γνωριστήκαμε.

Καταλαβαίνεις;

-Καταλαβαίνω πως είσαι τρελός.
-Τρελός;

Οι εχθροί πέφτουν στις 
παγίδες μου άψογα.

Τρελός, Μεγαλιότατε, επειδή
αγνοείς αυτό:

Έχεις μια περιουσία, μια όμορφη
γυναίκα που σε αγαπάει.

Πάρε τα χρήματα, πάρε τη 
γυναίκα και ζήστε τη ζωή σας.

Σταμάτα αυτό τον σχέδιο.
Πάρε όσα κέρδισες.

-Δεν μπορώ.
-Γιατί όχι;

Είμαι ακόμα ο άνθρωπός σου,
Ζαταρα.

Έδωσα όρκο.
Θα σε προστατέψω.

Ακόμη κι αν σημαίνει ότι πρέπει
να σε προστατεύσω από σένα.

Θα σε πάω σπίτι τώρα.

Θα περπατήσω.

Βάλε δυο μπαούλα στο Φαραώ 
για το μερίδιό μας.

Ο Μοντέγκο δεν θα το προσέξει
ποτέ.

Έλα. Ανέβα.

-Φιλίπε Νταγκλάρ;
-Ναι;

Κατηγορείστε για την κλοπή αγαθών
από ένα εμπορικό πλοίο.

Αυτό είναι εξωφρενικό.

Μπορούμε να λύσουμε αυτό
το θέμα εύκολα.

Αυτοί οι άντρες θα ερευνήσουν
το όχημά σας.

Ο κόμης Μοντέγκο μου έστησε 
παγίδα.

Αλλά δεν θα κρεμαστώ γι'αυτόν.

Ποιός είσαι;

Είμαι ο κόμης Μοντεχρήστος. Οι 
φίλοι με λένε Εδμόνδο Δαντές.

Δαντές;

Σκότωσέ τον πριν μπορέσει
να μιλήσει.

Μικρέ, μην το κάνεις αυτό. 
Αυτό παραπάει.

Αγαπητέ μου Βολφόρ.

Ελπίζω να μην σε πειράζει να σου
κάνω παρέα για λίγο.

Μεγαλιότατε, δεν σας
περίμενα.

Θέλω να σας ευχαριστήσω από 
κοντά για τη βοήθεια με το φορτίο.

Αυτό, ναι. Έκανα όλες τις
τακτοποιήσεις νωρίτερα.

Υπόσχομαι ότι δεν θα υπάρξουν
άλλα προβλήματα από μας.

Εξαιρετικά. 
Νομίζω πως αυτή θα είναι,

η αρχή μιας μακράς και
καρποφόρας σχέσης.

Μιλώντας για το οποίο,
μπορώ να κάνω μια ερώτηση;

Ναι, φυσικά.
Οτιδήποτε.

Ήμουν απλά περίεργος.

Γιατί είπατε στην κόμισσα Μοντέγκο
πριν από 16 χρόνια,

ότι ο Εδμόνδος Δαντές είχε
εκτελεστεί;

Δεν καταλαβαίνω. 
Για τί πράγμα μιλάτε;

Είναι μια πολύ απλή ερώτηση.

Πώς ξέρετε αυτά τα πράγματα;

Αρκετά.

Δεν καταλαβαίνετε. Ο Δαντές
δέχτηκε ένα γράμμα από το Ναπολέων.

-Αυτό ήταν καθαρή προδοσία.
-Ξέρουμε όμως πως δεν το παρέδωσε.

Να στέλνεις κάποιον φυλακή
γνωρίζοντας το αυτό, είναι κακό.

Αλλά και να λες...

Μεγαλιότατε, γιατι αυτή η συζήτηση;

Τώρα αναρωτιέμαι,

Τί είχε ο παλιός φίλος μου ο 
Βιλφόρ να κερδίσει,

λέγοντας στη Μερσέντες ότι ο 
Εδμόνδος Δαντές είχε πεθάνει;

Η απάντηση είναι: Απολύτως
τίποτα.

Όπως είπατε κι εσείς, τίποτα. 
Άρα γιατί;

Αλλά ο παλιός φίλος μου, τώρα
γενικός εισαγγελέας της Γαλλίας,

δεν είχε κέρδος από αυτό το ψέμα,
άρα ποιός είχε;

Αγαπητέ μου κόμη, είναι πολύ
ζεστά εδώ μέσα και φοράτε πολλά.

-Είναι ώρα να φεύγουμε.
-Νομίζω ότι ο κερδισμένος,

είναι ο Φερνάντο, ο κόμης
Μοντέγκο.

Δεν καταλαβαίνω τι έχουν να κάνουν
αυτά με την επαγγελματική σχέση μας.

Ετοιμαζόμουν να σας πω.

Καθίστε κάτω, Μοντέγκο.

Είμαι ένας φιλόδοξος άντρας, Και
ξεπέρασα αυτές τις φιλοδοξίες,

καθαρίζοντας Βοναπαρτικούς.

Αλλά τώρα με το Ναπολέων
ελεύθερο, έχω, θα'λεγα,

ένα αγκάθι κοντά μου.

Κάποτε απλά μια ενόχληση,
τώρα δυνητικά θανατηφόρο.

Γίνε κι εσύ θανατηφόρος.

Είναι τέτοιο το πρόβλημα,
που δεν μπορώ να το αντιμετωπίσω εγώ.

Κι έτσι έχω μια πρόταση 
για'σένα.

Πώς είναι ο πατέρας σου;

Ζωντανός, δυστυχώς.

Μοιραζόμαστε την ίδια ατυχία.

Θυμάσαι;

Γιατί είναι κλειδωμένα;

Απαιτώ να με βγάλετε από αυτό
το δωμάτιο αμέσως.

Απέδειξες ότι δεν είσαι φίλος μου.

Ο πατέρας σου ήταν υποστηρικτής
του Ναπολέων, σωστα;

Πιθανώς πήρε μέρος στην 
απόδραση του Ναπολέων απ'την Έλβα.

Ο κατακτητής φτάνει σύντομα!

Μη βολικός γονιός για ένα
φιλόδοξο δημόσιο υπάλληλο.

Μα ύστερα πέθανε, ξαφνικά
κι ευκαιριακά δολοφονημένος,

και πάλι κάπου 16 χρόνια πριν.

Ο κατακτητής Ναπολέων.

Ο δολοφόνος που ποτέ δε συνελήφθη.
Πόσο σκληρά έψαξες γι'αυτόν;

Δεν έχεις αποδέιξεις, ούτε
μάρτυρες.

Έχεις μόνο θεωρίες, μόνο
υποθέσεις.

Το αντίθετο. Έχω τον 
κόμη Μοντέγκο.

Τον νεαρό Μοντέγκο; Γιατι;

Ο γιος σου δε έχει το
κουράγιο.

Ο Μοντέγκο είναι αυτός που
τράβηξε τη σκανδάλη!

Δε θα ομολογούσε ούτε σε
χίλια χρόνια.

Έχεις δίκιο, δεν θα το'κανε.

Αλλά μόλις το'κανες εσύ.

Κύριε Βιλφόρ, συλλαμβάνεστε για
συνεργασία σε φόνο.

Θυμάσαι;

Δαντές;

Ευγένεια για έναν κύριο.

Δε νόμιζες ότι θα στο έκανα
εύκολο, ε;

Εδμόνδε;

Νόμιζα ότι είχαμε τελειώσει τη
συζύτηση στην άμαξα.

Κι εγώ το ίδιο.

Ώσπου συνειδητοποίησα,
πως είπες το όνομα Δαντές,

όνομα που ποτέ δεν 
είχα αναφέρει.

Τι θέλετε από μένα;

Θέλω να ελευθερωθώ από'σένα,

όπως προφανώς ελευθερώθηκες
κι εσύ από'μένα.

Μόνο μερικές απαντήσεις, και θα
φύγω για πάντα.

Κάνε τις ερωτήσεις σου.

Πού ήσουν;

Δεκατρία χρόνια στο Κάστρο του Ιφ,
κι όπου αλλού μπορείς να φανταστείς.

Στο Κάστρο του Ιφ 13 χρόνια.

Υπέφερες;

Τελείωσες; Έχω στο μυαλό μου
μια καλή συμφωνία.

-Τι συνέβη μετά;
-Πολλά.

-Γιατι δεν ήρθες;
-ΓιατΙ δεν περίμενες;

Παντεύτηκες τον άντρα που
πρόδωσε...

Στο είπα τότε στο βράχο, 
θυμάσαι;

Πως δεν θα βγει ποτέ απ'το 
δάχτυλό μου. Και δεν βγήκε.

-Γιατί;
-Ξέρεις γιατί.

Αν ποτέ μ'αγάπησες,

Μη! Μη μου κλέβεις το μίσος μου.

Είναι ότι μου έχει μείνει.

Άστο να φύγει Εδμόνδε.
Άστο να φύγει.

Δεν ξέρω τι σκοτεινό σχέδιο
έχεις μέσα σου.

Ούτε ξέρω σύμφωνα με ποιο 
σχέδιο μας ζήτησαν,

να ζήσουμε χωριστά για
16 χρόνια.

Μα ο Θεός
μας πρόσφερε μια νέα αρχή

Ο Θεός;

Μην διώχνεις το χέρι του.

Μπορώ να του ξεφύγω;

Όχι, Αυτός είναι στα πάντα.

Ακόμα και σ'ένα φιλί.

Κυρία μου;

Πού είναι ο κόμης;

Ο κόμης θα ήθελε να τον
συνοδεύσετε αυτό το απόγευμα.

-Να τον συνοδεύσω;
-Ναι.

Φεύγοντας από τη χώρα μαζί
με το γιο σας.

Θα βάλω κάποιον να σας πάει
στο σπίτι σας,

και θα με περιμένετε εκεί.

-Και τότε...
-Ευχαριστώ.

-Ναι, ναι, αλλά...
-Πρέπει να πακετάρω.

Ναι, ναι. Κυρία μου.

-Πού είναι ο κόμης;
-Πάνω κυρία μου.

Τί συμβαίνει;

Χρεωκόπησα. Όλα τα χρέη μου
μαζεύτηκαν.

-Επίσης, θα με συλλάβουν.
-Γιατί;

Πειρατεία, διαφθορά και φόνο.

-Τα έκανες όλα αυτά;
-Ναι.

Δεν υπάρχει άλλος χρόνος.
Οι χωροφύλακες έρχονται,

γι'αυτό βιάσου και πακετάρισε.

Δεν έρχομαι μαζί σου, Φερνάντο.

Είσαι η σύζυγός μου.
Τα έχω κανονίσει για μας.

Θα μας φροντίσουν πολύ καλά.
Πήγαινε τώρα και βρες το γιο μου.

-Δεν είναι γιος σου.
-Παρακαλώ;

Ο Άλμπερτ Μοντέγκο είναι γιος
του Εδμόνδου Δαντές.

Γιατί νομίζεις ότι βιάστηκα τόσο
να σε παντρευτώ;

Μετά τη σύλληψη του Εδμόνδου;

Πιο πριν.

Λοιπόν, είσαι απίστευτη.

Είναι λοιπόν ο μπάσταρδος γιος
ενός προδότη.

Πάντα με απογοήτευε.

Αντίο, Μερσέντες. Μου έδωσες 
ευχαρίστηση για κάποιο διάστημα.

Εσύ ποτέ δεν μου
έδωσες ευχαρίστηση.

Τί είναι αυτό;

Μοντεχρήστο.

Δικοί σου οι βασιλιάδες,
Φερνάντο.

Εδμόνδε;

Μα πως;

Πώς απέδρασα;
Με δυσκολία.

Πώς σχεδίασα αυτή τη στιγμή;
Με ευχαρίστηση.

Ώστε εσύ πήρες τη Μερσέντες;

Και όλα τα άλλα,
εκτός από τη ζωή σου.

Γιατί το κάνεις αυτό;

Είναι περίπλοκο.

Ας πούμε απλά ότι είναι εκδίκηση
για τη ζωή που μου έκλεψες.

Βλέπω πως κάποιος σου έμαθε
το σπαθί.

Πώς λεγόσουν κάποτε
φίλος μου;

Ήμασταν φίλοι, Εδμόνδε.

Με έστειλες στην κόλαση.

Γιατι;

Πάρε την εκδίκησή σου.

Αλλά να ξέρεις ότι το αίμα που
χύνεις είναι ευγενές.

Αίμα που ποτέ δεν θα τρέξει
στις φλέβες σου.

Όσο είσαι εσύ κόμης, είμαι
εγώ εργάτης.

Δεν το έχεις μέσα σου.

-Άγγιξέ τον και θα σε σκοτώσω.
-Αγόρι, άσε με να σου εξηγήσω.

Πήρα εξήγηση. Συνάντησα την 
κ. Βιλφορ στο δρόμο.

Μου'πε πως ήμουν ένας 
ανόητος, αγαθιάρης που ο φίλος μου,

ο κόμης Μοντεχρήστος,
με χρησιμοποίησε για να μπαίνει στις ζωές μας.

-Άλμπερτ, άκουσέ με.
-Δεν θα το κάνω.

Συγχώρεσέ με που ήμουν
ανόητος, πατέρα.

Σε πρόδωσαν. Φυσικά σε 
συγχωρώ.

Ήσασταν ο φίλος μου. 
Σας θαύμαζα.

Υπάρχει μια ιστορία την 
οποία δεν ξέρεις.

Αγαπούσε τη μητέρα σου,
αλλά εκείνη διάλεξε εμένα.

-Σκοπεύει να την κλέψει.
-Ψέματα! Φύγε!

Αγόρι, αν πρέπει θα σε σκοτώσω.
Δεν θα σταματήσω τώρα.

-Ούτε κι εγώ.
-Ας είναι.

Όχι!

Άλμπερτ,

βρήκα το σημείωμα που έγραφες 
για το που ήσουν.

Αλλά τώρα εγώ πρέπει να σου
εξηγήσω κάτι.

Από που στ'αλήθεια προέχεσαι.

Άλμπερτ, είσαι ο γιος του
Εδμόνδου Δαντές.

Τον άντρα που γνωρίζεις ως
κόμη Μοντεχρήστο.

Λοιπόν, φοβάμαι πως είναι
αλήθεια.

Είσαι η ζωντανή απόδειξη ότι η
μητέρα σου ήτανε πόρνη,

στα νιάτα της, όπως και τώρα.

Εσύ...

Δεν κατάφερε τίποτα παρόλα
όμως, σωστά;

Φερνάντο, σε ικετεύω. Όχι άλλο.

Δεν θέλω άλλο απ'αυτό.

Απλά φύγε. Πες το έλεος.

Έλεος, Φερνάντο.

Έχεις μόνο μια βολή, και δε 
φτάνει για να με σταματήσεις.

Καλά, τότε θα την ρίξω εκεί
που θα κάνει ζημιά.

Όχι!

Μητέρα! Μητέρα!

Ω, Θεέ μου! Ω, Θεέ μου!
Κοίτα τι έκανα! Τζάκομπο!

Και πάλι, Ζατάρα,

ο Θεός σε βλέπει με την άκρη
του ματιού του.

Θα ζήσει.

Εδμόνδε!

Εδμόνδε!

Σε παρακαλώ, μην πας έξω. Μη!

Εδμόνδε, μην πας.

Προσπάθησε. Ποτέ μην τα 
παρατήσεις.

Ζατάρα,
πρέπει να το τελειώσεις.

Ακόμα κι ο ιερέας θα το 
καταλάβει.

-Εδμόνδε! Σε παρακαλώ, μη φύγεις.

Πρόσεχε τη μητέρα σου.

Τώρα, δε μπορώ να ζήσω σ'ένα κόσμο 
που εσύ έχεις τα πάντα κι εγώ τίποτα.

Τί συνέβη στο έλεός σου;

Είμαι κόμης, όχι άγιος.

Είχες δίκιο, ιερέα. Είχες δίκιο.

Αυτό το υπόσχομαι σε'σένα,
και το Θεό:

Όλα όσα χρησιμοποιήθηκαν για
εκδίκηση,

θα χρησιμοποιηθούν τώρα 
για καλό.

Γι'συτό, αναπαύσου εν ειρήνη,
φίλε μου.

Λοιπόν Ζατάρα,
πονάει, ε;

Όχι.

Αγόρασα αυτό το μέρος, νομίζοντας
πως μια μέρα θα το γκρεμίσω.

Αλλά τώρα τα μόνα πράγματα 
που με νοιάζουν,

φεύγουν από αυτό το νησί
μαζί μου.

Πάμε σπίτι.

Ηλίθιοι!