Μπρούκλιν

Οκτώβριος 2013

Ναι, νομίζω ότι πρέπει να είναι έτσι...

Marela Zacarias, Εικαστικός

Επειδή πρέπει να φτάνει μέχρι εδώ.

New York Close Up

Τέλειο!

Ας αρχίσουμε!

Marela Zacarias Goes Big & Goes Home

Δεν θέλουμε να το καλύψουμε όλο.

Το μυστικό είναι να το αγγίζουμε ελάχιστα.

Γιατί αν το πιέσουμε, θ' αρχίσει 
ν' αλλάζει σχήμα.

Το αμερικανικό Προξενείο του Μεξικό 
ζήτησε από τη Marela να φτιάξει ένα έργο.

Είναι το μεγαλύτερο γλυπτό 
που έχει φτιάξει.

Ζωγράφιζα τοιχογραφίες για δέκα χρόνια.

Αν και είναι υπέροχη αυτή η δουλειά 
κι αυτή η κοινότητα,

η δημιουργία δημόσιας τέχνης
είναι λίγο περιοριστική,

η δημιουργική διαδικασία διαρκεί μόνο

μέχρι να φτιάξεις τo προσχεδιασμένο έργο.

Ήθελα περισσότερα,

ήθελα να δημιουργώ το έργο 
καθώς το φτιάχνω.

Σ' αυτό το σημείο λειτουργείς κυρίως 
με το ένστικτο.

Προσπαθώ να βρω σημεία πίεσης και σημεία 
όπου το πλέγμα είναι τεντωμένο

και το αφήνω να με καθοδηγήσει.

Υπάρχουν είκοσι ξεχωριστά κομμάτια 
που γίνονται ένα.

Αλληλοσυμπληρώνονται... σαν παζλ.

Ιανουάριος 2014

Η πολυχρωμία είναι στη φύση μου.

Σαν να θέλω να εκφραστώ με χρώματα.

Όταν διαλέξω τα χρώματα, 
πρέπει να καταγράφω τι κάνω.

Δίνω αριθμούς σε όλα τα χρώματα 
που χρησιμοποιώ.

Είναι σαν να έχουμε φτιάξει δικούς μας 
χρωματικούς αριθμούς.

Αυτό το έργο έχει εξήντα εφτά χρώματα.

Ο τρόπος που διαλέγω χρώματα είναι 
εν μέρει ενστικτώδης,

αλλά μετά πρέπει και να κρατήσω αρχείο 
γι' αυτές τις αποφάσεις.

Δεν είμαι τέτοιος τύπος,

να προγραμματίζω και να είμαι οργανωμένη.

Είναι κάτι που έπρεπε να μάθω.

Αυτό είναι το 31, ναι.

Κι αυτό είναι το 5.

Αυτό το 22.

Εγώ μάλλον θα επέκτεινα αυτές τις γραμμές,

ναι, μέχρι εδώ.

Ναι.

Συνήθως κοιτάω το χάρτη

και προσπαθώ να καταλάβω

ποια είναι γενικά η πρόθεσή της

για να μην χρειάζεται 
ν' αλλάζω συνέχεια κάθε λεπτομέρεια.

Γιατί ζούμε στο Μπρούκλιν

και δεν μπορούμε να έχουμε έναν χώρο 
που μας αφήνει να παρουσιάζουμε

ό,τι θέλουμε να δούμε...

Ποτέ δεν καταφέρνω να το δω ολοκληρωμένο.

Η Marela πάντα έχει κάποιο μυστικό,

το τελευταίο κομμάτι της έκθεσης.

Πάντα ένιωθα επηρεασμένη 
από τα σχέδια στα υφάσματα.

Οι τρόποι που χρησιμοποιείται το χρώμα 
σε κάποια σχέδια είναι προσεγμένοι.

Εδώ, για παράδειγμα,

η επιλογή του ροζ μαζί με αυτό

το γήινο κόκκινο και μαζί λίγο κίτρινο.

Είναι κάπως απρόσμενο και συναρπαστικό.

Κάτι τέτοιο προσπαθώ να κάνω στα έργα μου.

Α, αυτή είναι η μητέρα μου στο Μεξικό.

Η μητέρα μου είναι ανθρωπολόγος.

Κι ήταν επικεφαλής της έρευνας 
γι' αυτό το πρότζεκτ.

Αυτές οι αρχαίες φυλές χρησιμοποιούσαν 
τα ρούχα τους

για να δείξουν τη σχέση τους με το σύμπαν,

με τη γη, με την κοινότητά τους.

Το καταπληκτικό είναι

πως πολλά από αυτά τα σύμβολα 
από την εποχή των Μάγια

χρησιμοποιούνται μέχρι σήμερα.

Άρα υπάρχει κάποια πολιτιστική αντίσταση

που ξεκίνησε από αυτά τα ρούχα.

Η Marela έχει ζήσει τη μισή της ζωή

ή περισσότερο από τη μισή,

στις ΗΠΑ, παρόλο που είναι από το Μεξικό.

Οπότε από μία άποψη είναι η επιστροφή

των δώρων της στην χώρα της,

στην πατρίδα,

ακόμη κι αν είναι το αμερικανικό Προξενείο

[γέλια]

Κι αυτό είναι το 36.

Ό,τι έχει απομείνει,

εννοώ τα χρώματα και τα σχέδια,

παίρνουν πραγματικά μορφή τώρα,

μένουν μόνο μερικές τελευταίες ταινίες 
και σχέδια εκεί

και μετά θα έχουμε τελειώσει.

Φεβρουάριος 2014

Αυτό παίρνει συνήθως

δυο, τρεις ολονυχτίες.

Τραβάμε τα μαλλιά μας, τρώμε τα νύχια μας.

Οπότε τον επόμενο μήνα,

Σάββατο βράδυ έχουμε ένα αποχαιρετιστήριο 
πάρτι γι' αυτό το κομμάτι.

Και μετά φεύγει την Τρίτη.

Θα ταξιδέψει με φορτηγό

και μετά θα ταξιδέψει με αεροπλάνο 
σε κάποια φάση.

Και θα προσγειωθεί στο Μεξικό.

Μοντερέι, Μεξικό

Ιούνιος 2014

Αμερικανικό Γενικό Προξενείο 
του Μοντερέι

Η Marela παρουσιάζει για πρώτη φορά 
το έργο της στο Μεξικό.

Θυμάμαι όταν ήμουν δεκάξι

κι ήρθα στην Αμερική,

μ' ενδιέφεραν πολύ 
οι μεξικάνοι τοιχογράφοι.

Ζωγράφιζαν την ιστορία του Μεξικό

σ' αυτά τα πολύ σημαντικά κτίρια.

Παρόλο που η πολιτική έχει αλλάξει πολύ,

πας ακόμη στο Εθνικό Παλάτι

και βλέπεις την ιστορία του αποικισμού 
και της Επανάστασης.

Ήταν κάπως τρελό που μου παρουσιάστηκε 
αυτή η ευκαιρία

να κάνω κι εγώ κάτι σε ένα κτίριο

που θα είναι εκεί για πολύ καιρό

και που είναι συνδεδεμένο με την ιστορία.

Το έργο μπορεί να ζήσει για πολύ καιρό.

Jorge Herrera Lavin, πατέρας

Αυτό είναι υπέροχο.

Είναι σ' ένα μέρος τόσο αυστηρό, 
με τόσους κανόνες...

είναι σαν να του δίνει λίγη ευελιξία.

Δεν ξέρω.

Σαν να λυγίζει τα αυστηρά πρωτόκολλα.

Υπάρχουν τόσα πολλά προβλήματα 
με την μετανάστευση πλέον.

Η σχέση των δύο αυτών χωρών,

ο τρόπος που αντιμετωπίζονται 
οι εργάτες χωρίς χαρτιά,

ο τρόπος που απελάσουν τον κόσμο.

Κι όμως, υπάρχουν ιστορίες ανθρώπων 
που έρχονται εδώ, όπως εγώ

και μπορούν να ασχοληθούν με την τέχνη.

Θέλω να πω, υπήρξα πολύ τυχερή.

Και για να φτιάξω αυτό το έργο

έπρεπε να έρθω σε επαφή με τον εαυτό μου

περίπου στα μισά της διαδρομής.

Θέλω να συνδεθώ με τους ανθρώπους 
που περνάνε

από αυτήν την μετάβαση.

Αλλάζεις όταν περνάς από το προξενείο,

όχι μόνο γιατί βγάζεις βίζα 
ή πράσινη κάρτα,

αλλάζει η ζωή σου.

Ξέρω ότι ένα κομμάτι μέσα μου 
που πέρασε από όλο αυτό

θέλει να δώσει κάτι στους ανθρώπους

που περνάνε την ίδια αλλαγή.