1
00:00:01,485 --> 00:00:07,557
(เสียงระฆัง)

2
00:00:08,207 --> 00:00:23,648
อาจารย์มีความเห็นอย่างไรเกี่ยวกับ
กำเนิดจักรวาล?

3
00:00:28,385 --> 00:00:36,459
(ภาษาฝรั่งเศส)

4
00:00:38,682 --> 00:00:46,152
นมัสการท่านอาจารย์ ท่านมีความเห็นอย่างไร
เกี่ยวกับกำเนิดจักรวาลครับ

5
00:00:51,900 --> 00:00:53,059
ไม่มี

6
00:00:53,117 --> 00:00:56,406
(เสียงหัวเราะ)

7
00:00:56,406 --> 00:01:02,253
เพราะการคิดอย่างนี้มันไม่มีสาระ

8
00:01:02,253 --> 00:01:08,793
อาจารย์จึงใช้เวลากับอะไร
ที่เป็นรูปธรรมมากกว่า

9
00:01:13,942 --> 00:01:21,581
จะเห็นว่าเมื่อเรามาที่หมู่บ้านพลัม
เราไม่เรียนทฤษฎีการทำสมาธิ

10
00:01:21,581 --> 00:01:24,772
เราให้เริ่มต้นฝึกเลย

11
00:01:24,772 --> 00:01:29,545
เพื่อให้เห็นการเปลี่ยนแปลง 
พัฒนาไปในทางดีขึ้น

12
00:01:29,545 --> 00:01:39,332
ทั้งทางกาย ความรู้สึก ความรับรู้
และอะไรทั้งหลายที่ยังไม่ตรงอยู่

13
00:01:39,332 --> 00:01:45,389
พวกเราทุกคนเป็นทุกข์จากการรับรู้ที่ผิด

14
00:01:45,389 --> 00:01:54,954
มุมมองไม่ถูกต้องจะนำทุกข์มาให้มากมาย

15
00:01:54,954 --> 00:01:59,686
การมาเจริญสติคือการมาทำให้ความคิดเงียบลง

16
00:01:59,686 --> 00:02:09,672
มาทำให้ใจสงบลง
มาเห็นสิ่งต่างๆ ให้ชัดเจนขึ้น

17
00:02:09,672 --> 00:02:14,548
จึงสามารถแก้มุมมองที่ผิดๆ ได้

18
00:02:14,548 --> 00:02:19,501
มุมมองที่ผิดๆ จะนำมาซึ่งความกลัว
ความโกรธเกรี้ยว ความผิดหวัง

19
00:02:19,501 --> 00:02:26,312
เราจึงต้องมาพิจารณาอย่างถ่องแท้
การเจริญสติคือการมาค่อยๆ พิจารณา

20
00:02:26,352 --> 00:02:29,398
มาปรับทัศนะให้ตรง

21
00:02:29,614 --> 00:02:34,438
เพื่อที่จะได้ไม่เป็นทุกข์
และไม่ไปทำให้ใครเป็นทุกข์

22
00:02:34,510 --> 00:02:38,126
สิ่งนี้ต่างหากที่สำคัญ และใช้ได้จริง

23
00:02:38,288 --> 00:02:42,845
สังเกตมั้ยว่าขณะที่เธอ
สาธยายทฤษฎีจักรวาลอยู่นั้น

24
00:02:42,845 --> 00:02:50,829
ส่วนมากมันคิดเอา เป็นสติปัญญา
ส่วนตรรกะ

25
00:02:51,785 --> 00:02:55,666
แต่การคิดแบบตรรกะ
มันไปได้ไม่ไกล

26
00:02:55,666 --> 00:03:04,893
เพราะมักจะติดข้องอยู่กับอคติ

27
00:03:04,893 --> 00:03:08,678
สิ่งที่เราได้ยิน ได้เรียนรู้มา

28
00:03:08,678 --> 00:03:12,260
เราเชื่อในสิ่งเหล่านั้น

29
00:03:12,260 --> 00:03:15,870
ยึดมั่นในสิ่งเหล่านั้น

30
00:03:15,870 --> 00:03:26,274
บ่อยครั้งแม้แต่นักวิทยาศาสตร์ 
ก็ติดกับในความคาดหมายล่วงหน้า

31
00:03:26,274 --> 00:03:30,475
การจะเป็นนักวิทยาศาสตร์ตัวจริงเสียงจริง
เธอจะต้องทำใจกว้างๆ

32
00:03:30,475 --> 00:03:33,713
กล้าปล่อยสิ่งที่รู้แล้ว

33
00:03:33,713 --> 00:03:42,246
เพื่อไปสู่ความเข้าใจที่ยิ่งๆ ขึ้นไป

34
00:03:42,246 --> 00:03:45,494
ดังนั้น อาตมาไม่เห็นว่าการใช้ตรรกะ

35
00:03:45,494 --> 00:03:53,680
มาอธิบายความเป็นไปของจักรวาล
จะช่วยให้ได้อะไรขึ้นมา

36
00:03:53,680 --> 00:03:57,455
มันใช้เวลานาน

37
00:03:57,455 --> 00:04:01,485
นานจนไม่ต้องทำอย่างอื่นกัน

38
00:04:01,485 --> 00:04:04,951
นักวิทยาศาสตร์หลายคนครุ่นคิด
ถกเถียงอยู่กับคำถาม

39
00:04:04,951 --> 00:04:07,791
จักรวาลคืออะไร?

40
00:04:07,791 --> 00:04:10,777
จักรวาลมาจากไหน?

41
00:04:10,777 --> 00:04:18,035
จะเกิดอะไรขึ้นถ้าจักรวาลดับไป?

42
00:04:19,074 --> 00:04:25,686
คำถามเหล่านี้กินเวลาพวกเราไปมาก

43
00:04:28,891 --> 00:04:34,087
เมื่อเราเข้าสมาธิลึกได้

44
00:04:34,087 --> 00:04:41,592
เราจะระลึกรู้ถึงความจริงของธรรมชาติ
อันไม่เกิดไม่ดับ

45
00:04:41,592 --> 00:04:44,765
คำถามเหล่านี้จะไม่มีที่ตั้งอีกต่อไป

46
00:04:44,765 --> 00:04:51,160
หนึ่งเพราะมันไม่จริง
หนึ่งเพราะมันไม่เป็นไปตามธรรม

47
00:04:51,335 --> 00:05:00,403
เราจะไม่มาเสียเวลากับคำถามทำนองนี้

48
00:05:00,403 --> 00:05:09,084
ความเข้าใจนี้เป็นสิ่งที่เราเข้าไปเห็น
ด้วยสมาธิ

49
00:05:09,084 --> 00:05:16,866
เช่นนี้จึงเป็นความเข้าใจในทุกข์

50
00:05:16,866 --> 00:05:22,557
ทุกข์ในตนเอง
ทุกข์ในผู้อื่น

51
00:05:22,557 --> 00:05:27,852
ความเข้าใจในทุกข์นี้นำมาซึ่ง
ความเมตตาเห็นอกเห็นใจ

52
00:05:28,150 --> 00:05:31,957
และสิ่งนี้เองที่มีพลังเยียวยาทั้งตนเอง

53
00:05:31,957 --> 00:05:33,549
และทั้งผู้อื่น

54
00:05:33,549 --> 00:05:40,250
นี่ต่างหากเป็นสิ่งที่เร่งด่วนมากๆ 
ที่จะต้องเข้าใจ

55
00:05:40,250 --> 00:05:44,827
และความเข้าใจนี้จะพัฒนายิ่งๆ ขึ้นไป

56
00:05:44,827 --> 00:05:49,629
เมื่อเข้าใจทุกข์
จะเข้าใจสุข

57
00:05:49,831 --> 00:05:56,846
เห็นความสัมพันธ์ระหว่างความทุกข์และความสุข

58
00:05:56,846 --> 00:06:02,369
และความเข้าใจนี้จะขยายขอบเขตไปกว้างขวาง
เราจะเข้าใจไปถึง

59
00:06:02,369 --> 00:06:10,391
ความมีตัวตน และความไม่มีตัวตน
นี่เป็นเพียงความคิด

60
00:06:10,391 --> 00:06:17,910
การเริ่มต้น หรือการสิ้นสุดเป็นเพียงความคิด
ไม่ใช่สิ่งที่เกิดขึ้นจริง

61
00:06:17,930 --> 00:06:21,055
แต่สิ่งแรกที่เราต้องมาทำความเข้าใจก่อน

62
00:06:21,055 --> 00:06:23,033
คือการมาเข้าใจทุกข์

63
00:06:23,033 --> 00:06:26,621
นี่เป็นพื้นฐานเริ่มต้นของชาวพุทธ

64
00:06:26,621 --> 00:06:28,831
และเป็นภาคปฏิบัติ

65
00:06:28,831 --> 00:06:31,763
ถ้าความทุกข์เราลดลงแล้ว

66
00:06:31,763 --> 00:06:33,485
ใจสงบ

67
00:06:33,485 --> 00:06:35,546
เราจะเข้าใจสิ่งต่างๆ รอบตัว

68
00:06:35,546 --> 00:06:40,554
ง่ายดาย และรวดเร็ว

69
00:06:42,641 --> 00:06:46,186
เชื่อมโยง บันดาลใจ เติมเต็ม

70
00:06:46,799 --> 00:07:19,861
(เสียงระฆัง)