1
00:00:08,380 --> 00:00:09,561
ขอบคุณครับ

2
00:00:16,270 --> 00:00:21,200
กาลครั้งหนึ่ง มีพระราชาในอินเดีย
วันคล้ายประสูติได้มีพระราชโองการออกไป

3
00:00:21,200 --> 00:00:24,200
ให้เสนาบดีทั้งหมดนำของขวัญ
ที่เหมาะสมสำหรับพระองค์มาถวาย

4
00:00:24,400 --> 00:00:28,370
บ้างก็นำผ้าไหมเนื้อดีมา
บ้างก็นำดาบกล้ามาให้

5
00:00:28,370 --> 00:00:29,490
บ้างก็เอาทองคำมา

6
00:00:29,490 --> 00:00:32,659
ที่ปลายสุดของแถว ชายชราร่างเล็ก
เต็มไปด้วยริ้วรอยคนหนึ่งเดินเข้ามา

7
00:00:32,659 --> 00:00:36,630
ผู้ที่ย่ำเดินทางขึ้นมาจากหมู่บ้านของเขา
การเดินทางที่กินเวลาหลายวันทางทะเล

8
00:00:36,630 --> 00:00:41,150
และขณะที่เขาเดินขึ้นมา เจ้าชายทรงถามว่า
"เจ้านำของขวัญอะไรมาถวายแด่พระราชา"

9
00:00:41,457 --> 00:00:44,750
ชายชราผู้นั้นค่อยๆ ผายมือออกช้าๆ
เพื่อเผยให้เห็น

10
00:00:44,750 --> 00:00:49,600
เปลือกหอยชิ้นหนึ่งที่งดงามมาก พรั่งพร้อม
ด้วยวงเกลียวสีม่วง เหลือง แดง และสีฟ้า

11
00:00:50,160 --> 00:00:51,380
และเจ้าชายทรงตรัสว่า

12
00:00:51,460 --> 00:00:54,400
"นั่นไม่ใช่ของขวัญของพระราชา!
เป็นของขวัญอะไรกันแน่"

13
00:00:54,600 --> 00:00:57,400
ชายชราค่อยๆ ช้อนสายตาขึ้น
มองพระองค์แล้วพูด

14
00:00:57,590 --> 00:01:00,750
"การเดินทางมาแต่ไกล...
ส่วนหนึ่งของของขวัญ"

15
00:01:01,060 --> 00:01:02,560
(เสียงหัวเราะ)

16
00:01:02,900 --> 00:01:05,970
ในอีกไม่กี่นาทีนี้
ผมจะให้ของขวัญคุณชิ้นหนึ่ง

17
00:01:05,970 --> 00:01:08,270
ของขวัญที่ผมเชื่อว่า
คุ้มค่าแก่การเผยแพร่

18
00:01:08,290 --> 00:01:10,050
แต่ก่อนที่ผมจะมอบให้
ขอให้ผมได้พาคุณไป

19
00:01:10,050 --> 00:01:11,960
ในการเดินทางยาวนานของผม

20
00:01:12,160 --> 00:01:13,740
เช่นเดียวกับพวกคุณทั้งหลาย

21
00:01:13,740 --> 00:01:15,320
ผมเริ่มต้นชีวิตจากเด็กตัวเล็กๆ

22
00:01:15,320 --> 00:01:17,460
จะมีคุณสักกี่คนที่เกิด
มาก็เป็นเด็กน้อยเลย

23
00:01:17,460 --> 00:01:18,510
เกิดมาก็เป็นวัยรุ่นแล้ว?

24
00:01:18,740 --> 00:01:20,500
ประมาณครึ่งหนึ่งของพวกคุณ..ก็ได้..

25
00:01:20,570 --> 00:01:21,590
(เสียงหัวเราะ)

26
00:01:21,820 --> 00:01:24,910
แล้วพวกคุณที่เหลือล่ะ?
เกิดมาก็โตเต็มที่เลยเหรอ!?

27
00:01:25,060 --> 00:01:27,640
แหม ผมอยากจะพบแม่คุณจัง!

28
00:01:27,820 --> 00:01:29,460
มาพูดเรื่องเป็นไปไม่ได้กัน!

29
00:01:30,560 --> 00:01:34,740
ตอนที่ยังเล็ก ผมมักจะหลงใหล
การทำสิ่งที่เป็นไปไม่ได้

30
00:01:35,620 --> 00:01:38,880
วันนี้เป็นวันที่ผมรอคอยมานานหลายปี

31
00:01:38,880 --> 00:01:41,000
เพราะวันนี้เป็นวันที่ผมกำลังจะพยายาม

32
00:01:41,020 --> 00:01:43,620
ทำในสิ่งที่เป็นไปไม่ได้
ต่อสายตาพวกคุณทุกคน

33
00:01:43,620 --> 00:01:45,460
ณ ที่ TEDxMaastricht แห่งนี้

34
00:01:45,800 --> 00:01:48,160
ผมจะเริ่มแล้วนะครับ

35
00:01:48,760 --> 00:01:50,880
โดยการเฉลยตอนจบ :

36
00:01:51,220 --> 00:01:52,640
และผมกำลังจะพิสูจน์ให้คุณเห็น

37
00:01:52,640 --> 00:01:54,940
ว่า "เป็นไปไม่ได้" ไม่ใช่
สิ่ง "เป็นไปไม่ได้"

38
00:01:55,300 --> 00:01:58,210
และผมกำลังจะยุติด้วยการ
ให้ของขวัญที่คุ้มค่าแก่การเผยแพร่

39
00:01:58,210 --> 00:02:01,350
ผมกำลังจะแสดงให้คุณเห็นว่า
คุณสามารถทำสิ่งที่เป็นไปไม่ได้ในชีวิต

40
00:02:02,660 --> 00:02:05,420
ในการเสาะหาเพื่อทำสิ่งที่เป็นไปไม่ได้
ผมพบว่ามันคือ

41
00:02:05,420 --> 00:02:08,229
สองอย่างที่เป็นสากล
ระหว่างผู้คนทั่วโลก

42
00:02:08,229 --> 00:02:09,870
ทุกๆ คนมีความกลัว

43
00:02:09,870 --> 00:02:11,640
และทุกๆ คนก็มีความฝัน

44
00:02:12,900 --> 00:02:17,560
ในการทำสิ่งที่เป็นไปไม่ได้
ผมพบว่ามีอยู่สามประการ

45
00:02:17,560 --> 00:02:20,100
ที่ผมได้ทำมานานหลายปี

46
00:02:20,110 --> 00:02:23,290
ค่อนข้างช่วยให้ผมสามารถ
ทำในสิ่งที่เป็นไปไม่ได้มากทีเดียว :

47
00:02:24,200 --> 00:02:26,900
ดอดจ์บอล หรือที่เรียกว่า "เทรฟบอล"

48
00:02:27,290 --> 00:02:28,360
"ซูเปอร์แมน"

49
00:02:28,460 --> 00:02:29,460
แล้วก็ "ยุง"

50
00:02:29,460 --> 00:02:30,810
พวกนั้นคือคีย์เวิร์ดของผม

51
00:02:30,810 --> 00:02:33,500
ทีนี้ คุณก็รู้แล้วว่าทำไมผมถึง
ทำเรื่องเป็นไปไม่ได้ในชีวิต

52
00:02:33,610 --> 00:02:36,220
ดังนั้น ผมจะพาคุณไปยัง
การเดินทางอันยาวไกลของผม

53
00:02:36,320 --> 00:02:38,680
จากความกลัวสู่ความฝัน

54
00:02:38,740 --> 00:02:40,980
จากถ้อยคำสู่คมดาบ

55
00:02:41,160 --> 00:02:42,740
จากดอดจ์บอล

56
00:02:42,850 --> 00:02:44,020
สู่ซูเปอร์แมน

57
00:02:44,020 --> 00:02:45,340
จนถึงยุง

58
00:02:45,800 --> 00:02:47,360
และผมหวังจะแสดงให้คุณได้เห็น

59
00:02:47,360 --> 00:02:49,900
ว่าคุณสามารถ
ทำสิ่งที่เป็นไปไม่ได้ในชีวิตได้อย่างไร

60
00:02:52,480 --> 00:02:54,934
วันที่ 4 ตุลาคม ค.ศ. 2007

61
00:02:55,840 --> 00:02:58,120
หัวใจผมเต้นแรง
สองเข่าของผมสั่น

62
00:02:58,120 --> 00:02:59,340
ขณะที่ผมก้าวออกมาบนเวที

63
00:02:59,340 --> 00:03:00,930
ที่โรงละครแซนเดอร์ส

64
00:03:01,040 --> 00:03:03,240
ในมหาวิทยาลัยฮาวาร์ด เพื่อเข้ารับ

65
00:03:03,240 --> 00:03:06,160
รางวัลอิกโนเบลสาขาการแพทย์
ในปี ค.ศ. 2007

66
00:03:06,160 --> 00:03:08,660
สำหรับบทความงานวิจัยทางการแพทย์
ที่ผมได้ร่วมเขียน

67
00:03:08,660 --> 00:03:10,270
ชื่อว่า "การกลืนดาบ...

68
00:03:10,420 --> 00:03:11,740
...และผลข้างเคียง"

69
00:03:11,870 --> 00:03:13,275
(เสียงหัวเราะ)

70
00:03:13,840 --> 00:03:17,880
บทความได้เผยแพร่ลงในวารสารเล็กๆ
ที่ผมไม่เคยอ่านมาก่อน

71
00:03:18,460 --> 00:03:20,419
วารสารการแพทย์บริติช

72
00:03:21,360 --> 00:03:24,740
และสำหรับผมแล้ว นั่นเป็นความฝัน
ที่ไม่น่าจะกลายมาเป็นความจริงได้

73
00:03:24,900 --> 00:03:28,120
มันเป็นเซอร์ไพรส์ที่คาดไม่ถึง
สำหรับคนอย่างผม

74
00:03:28,130 --> 00:03:31,459
เป็นเกียรติที่ผมจะไม่มีวันลืม

75
00:03:31,459 --> 00:03:34,539
แต่ไม่ใช่สิ่งมีค่า
น่าจดจำมากที่สุดในชีวิตผม

76
00:03:35,540 --> 00:03:37,640
วันที่ 4 ตุลาคม ปี ค.ศ. 1967

77
00:03:38,020 --> 00:03:40,260
เด็กขี้กลัว ขี้อาย ผอมแห้งแรงน้อยคนนี้

78
00:03:41,100 --> 00:03:43,120
ทุกข์ทรมานจากความกลัวจับขั้วหัวใจ

79
00:03:43,460 --> 00:03:45,579
ขณะที่เขากำลังจะก้าวออกไปบนเวที

80
00:03:45,579 --> 00:03:47,234
หัวใจของเขาเต้นรัว

81
00:03:47,500 --> 00:03:49,162
สองเข่าของเขาสั่นระริก

82
00:03:49,780 --> 00:03:52,120
เขาออกไปเพื่อเปิดปากพูด

83
00:03:56,490 --> 00:03:58,130
แต่ไม่มีคำพูดเล็ดลอดออกมา

84
00:03:58,130 --> 00:04:00,040
เขายืนสั่นเทาด้วยน้ำตาคลอเบ้า

85
00:04:00,630 --> 00:04:02,360
ขยับไม่ได้ด้วยความตื่นตระหนก

86
00:04:02,360 --> 00:04:03,760
เย็นเยียบด้วยความกลัว

87
00:04:03,960 --> 00:04:06,130
เด็กขี้กลัว ขี้อาย ผอมแห้งแรงน้อยคนนี้

88
00:04:06,130 --> 00:04:08,142
ทุกข์ทรมานจากความกลัวจับขั้วหัวใจ

89
00:04:08,649 --> 00:04:10,330
เขากลัวความมืด

90
00:04:10,520 --> 00:04:11,640
กลัวความสูง

91
00:04:11,640 --> 00:04:13,040
กลัวแมงมุมและกลัวงู

92
00:04:13,040 --> 00:04:15,140
มีใครกลัวแมงมุมกับงูบ้างไหมครับ

93
00:04:15,280 --> 00:04:16,660
อืม ไม่กี่คนเอง..

94
00:04:16,660 --> 00:04:19,079
เขากลัวน้ำและฉลาม..

95
00:04:19,079 --> 00:04:21,939
เขากลัวคุณหมอ พยาบาล และหมอฟัน

96
00:04:21,939 --> 00:04:24,680
กลัวเข็ม สว่าน และของมีคม

97
00:04:24,680 --> 00:04:27,380
แต่ทว่าเหนือสิ่งอื่นใด
เขาหวาดกลัว

98
00:04:27,470 --> 00:04:28,470
ผู้คน

99
00:04:29,380 --> 00:04:31,530
เด็กขี้กลัว ขี้อาย ผอมแห้งแรงน้อยผู้นั้น

100
00:04:31,540 --> 00:04:32,570
คือตัวผมเอง

101
00:04:33,320 --> 00:04:35,997
ผมหวาดกลัวความล้มเหลวและการถูกปฏิเสธ

102
00:04:37,300 --> 00:04:38,300
ความภูมิใจในตนเองต่ำ มีปมด้อย

103
00:04:39,520 --> 00:04:42,840
และบางสิ่งที่เราไม่รู้ด้วยซ้ำ
ว่าคุณอาจถูกตราหน้าในสมัยก่อน :

104
00:04:42,840 --> 00:04:44,660
โรคกลัวการเข้าสังคม

105
00:04:44,955 --> 00:04:48,610
เพราะว่าผมมีความกลัว พวกขี้แกล้ง
ถึงชอบรุมรังแกผมและซ้อมผม

106
00:04:48,610 --> 00:04:52,240
พวกเขาเคยหัวเราะและเรียกผมด้วยชื่อต่างๆ 
พวกเขาไม่เคยยอมให้ผมเล่น

107
00:04:52,300 --> 00:04:54,260
เกมไหนๆ ที่เป็น
"เกมคนวงใน"

108
00:04:55,020 --> 00:04:58,056
อ่า มีอยู่เกมหนึ่งที่พวกนั้น
ยอมให้ผมเล่นด้วย..

109
00:04:58,100 --> 00:04:59,427
ดอดจ์บอล

110
00:04:59,500 --> 00:05:01,443
และผมก็ไม่ใช่คนปาเก่งอะไร

111
00:05:01,760 --> 00:05:03,500
พวกชอบแกล้งจะเรียกชื่อผม

112
00:05:03,500 --> 00:05:05,970
และผมก็จะมองหา
แล้วก็เห็นดอดจ์บอลสีแดงพวกนี้

113
00:05:05,970 --> 00:05:08,200
อัดเข้าที่หน้าของผมด้วยความเร็วเหนือเสียง

114
00:05:08,210 --> 00:05:09,950
ปึง ปึง ปึง!

115
00:05:10,580 --> 00:05:13,220
แล้วผมจำหลายวันเหล่านั้น
ที่ผมเดินจากโรงเรียนกลับมาบ้านได้

116
00:05:13,300 --> 00:05:18,180
หน้าของผมแดงและแสบ
หูของผมแดงและอื้อ

117
00:05:18,180 --> 00:05:21,140
ดวงตาของผมลุกโชน
ไปด้วยน้ำตา

118
00:05:21,180 --> 00:05:23,515
และคำพูดของพวกนั้น
ก็แผดเผาหูของผม

119
00:05:23,740 --> 00:05:25,000
และใครก็ตามที่พูดว่า

120
00:05:25,020 --> 00:05:28,660
"ท่อนไม้และก้อนหินหักกระดูกฉันได้
แต่คำพูดมันทำอะไรฉันไม่ได้"..

121
00:05:28,880 --> 00:05:30,131
เป็นคำโกหก

122
00:05:30,310 --> 00:05:31,980
คำพูดคนเชือดเฉือนได้ดั่งมีด

123
00:05:31,980 --> 00:05:34,030
คำพูดคนเสียบแทงได้เช่นเดียวกับดาบ

124
00:05:34,210 --> 00:05:36,040
คำพูดสามารถสร้างบาดแผลร้าวลึก

125
00:05:36,040 --> 00:05:37,780
ซึ่งไม่สามารถมองเห็นได้

126
00:05:38,150 --> 00:05:41,070
ผมจึงมีความกลัว
และคำพูดก็เป็นศัตรูร้ายกาจที่สุดของผม

127
00:05:41,260 --> 00:05:42,491
และยังคงเป็นอยู่

128
00:05:43,355 --> 00:05:45,300
แต่ผมยังมีความฝัน

129
00:05:45,300 --> 00:05:47,980
ผมจะกลับบ้านและหนีไปขลุกกับ
การ์ตูนซุเปอร์แมน

130
00:05:47,980 --> 00:05:49,774
แล้วผมก็จะอ่านแต่การ์ตูนซูเปอร์แมน

131
00:05:49,774 --> 00:05:53,440
และใฝ่ฝันว่าอยากจะเป็นซูเปอร์ฮีโร่
เหมือนอย่างซูเปอร์แมน

132
00:05:53,480 --> 00:05:56,240
ผมอยากจะต่อสู้เพื่อความถูกต้อง
และความยุติธรรม

133
00:05:56,240 --> 00:05:58,680
ผมอยากจะต่อกรกับผู้ร้ายและคริปโตไนท์

134
00:05:58,680 --> 00:06:02,895
ผมอยากจะเหาะไปทั่วโลก
แสดงฝีมือยอดมนุษย์และช่วยชีวิตคน

135
00:06:03,400 --> 00:06:05,850
ผมยังมีความตื่นเต้นกับสิ่งต่างๆ
ที่มีอยู่จริง

136
00:06:05,860 --> 00:06:09,460
ผมได้อ่านบันทึกสถิติโลกกินเนสบุ๊ค
และอ่านหนังสือของริปลีย์"เชื่อหรือไม่"

137
00:06:09,460 --> 00:06:13,080
มีใครเคยอ่านบันทึกสถิติโลกกินเนสบุ๊คหรือ
หนังสือของริปลีย์บ้างไหมครับ

138
00:06:13,100 --> 00:06:14,390
ผมรักหนังสือพวกนั้นมากเลย!

139
00:06:14,390 --> 00:06:16,270
ผมได้เห็นคนจริงๆ
ได้แสดงฝีมือจริงๆ

140
00:06:16,270 --> 00:06:17,790
แล้วผมก็บอกว่า
ผมอยากทำแบบนั้นบ้าง

141
00:06:17,790 --> 00:06:19,330
ถ้าหากพวกชอบแกล้งไม่ยอมให้ผม

142
00:06:19,330 --> 00:06:21,030
เล่นในเกมกีฬาใดๆ ของพวกนั้น

143
00:06:21,030 --> 00:06:23,335
ผมอยากจะเสกคาถาให้เป็นจริง
แสดงฝีมือล้ำลึกจริงๆ

144
00:06:23,335 --> 00:06:26,659
ผมอยากจะทำอะไรสักอย่างที่โดดเด่นมากๆ
ที่จอมรังแกพวกนั้นทำไม่ได้

145
00:06:26,659 --> 00:06:28,609
ผมอยากจะหาจุดหมายและการเรียกร้อง
ของตัวเอง

146
00:06:28,609 --> 00:06:30,729
ผมอยากจะรู้ว่าชีวิตผมมีความหมายไหม

147
00:06:30,729 --> 00:06:33,320
ผมอยากจะทำสิ่งที่เหลือเชื่อ
เพื่อเปลี่ยนแปลงโลกใบนี้

148
00:06:33,320 --> 00:06:36,960
ผมอยากจะพิสูจน์ว่า "ความเป็นไปไม่ได้"
ไม่ใช่สิ่งที่ "เป็นไปไม่ได้"

149
00:06:38,340 --> 00:06:40,240
10 ปีผ่านไปอย่างรวดเร็ว

150
00:06:40,240 --> 00:06:42,706
หนึ่งสัปดาห์ก่อนหน้าวันเกิดปีที่ 21 ของผม

151
00:06:42,819 --> 00:06:46,799
สองสิ่งเกิดขึ้นในวันเดียว ที่จะ
เปลี่ยนแปลงชีวิตผมไปตลอดกาล

152
00:06:47,040 --> 00:06:49,391
ผมอาศัยอยู่ในทมิฬ นาดู
อินเดียทางตอนใต้

153
00:06:49,540 --> 00:06:51,020
ผมไปเป็นหมอสอนศาสนาที่นั่น

154
00:06:51,020 --> 00:06:53,090
คนที่เป็นทั้งครูและเพื่อนของผม ถามว่า

155
00:06:53,090 --> 00:06:54,720
"คุณมี Thromes บ้างไหม แดเนียล"

156
00:06:54,720 --> 00:06:57,440
แล้วผมก็พูด "Thromes เหรอ
Thromes คืออะไรล่ะ"

157
00:06:57,440 --> 00:07:00,490
เขาตอบว่า "Thromes
คือเป้าหมายหลักๆ ในชีวิต

158
00:07:00,490 --> 00:07:04,630
เป็นการหลอมรวมกันระหว่าง
ความฝันกับเป้าหมายที่คุณอยากทำให้ได้

159
00:07:04,630 --> 00:07:07,240
ทำอะไรก็ได้ที่คุณอยากจะทำ
ไปที่ไหนก็ได้ที่คุณอยากจะไป

160
00:07:07,240 --> 00:07:08,479
เป็นใครก็ได้ที่คุณอยากเป็น

161
00:07:08,479 --> 00:07:10,356
คุณอยากไปที่ไหน
คุณอยากทำอะไร

162
00:07:10,356 --> 00:07:11,280
คุณอยากเป็นใครล่ะ"

163
00:07:11,280 --> 00:07:14,500
ผมพูดว่า "ผมทำไม่ได้หรอก!
ผมขี้กลัวจนเกินไป! ผมกลัวตั้งหลายอย่าง!"

164
00:07:14,500 --> 00:07:17,800
คืนนั้นผมเอาเสื่อข้าวฟ่าง
ขึ้นไปปูบนหลังคาบังกาโล

165
00:07:17,810 --> 00:07:19,259
เหยียดกายภายใต้ดาวเต็มฟ้า

166
00:07:19,259 --> 00:07:21,869
และเฝ้ามองค้างคาวดำดิ่งควานหายุง

167
00:07:21,869 --> 00:07:26,200
และทั้งหมดที่ผมคิดคือ "Thromes"
ความฝันและเป้าหมาย

168
00:07:26,200 --> 00:07:28,360
พวกจอมรังแกกับดอดจ์บอล

169
00:07:28,760 --> 00:07:30,730
ไม่กี่ชั่วโมงต่อมาผมก็ลุกขึ้น

170
00:07:31,220 --> 00:07:33,940
หัวใจผมเต้นรัว
เข่าสองข้างสั่นระริก

171
00:07:34,080 --> 00:07:36,020
แต่ครั้งนี้ไม่ใช่เพราะความกลัว

172
00:07:36,420 --> 00:07:38,395
ร่างของผมสั่นเทาไปทั่วทั้งร่าง

173
00:07:38,500 --> 00:07:40,180
และในห้าวันต่อมา

174
00:07:40,330 --> 00:07:44,199
ผมอยู่ในภาวะกึ่งหลับกึ่งตื่นบนเตียง
ต่อสู้เพื่อชีวิตของตัวเอง

175
00:07:44,199 --> 00:07:48,239
สมองของผมกำลังร้อนไหม้
ด้วยไข้มาเลเรีย 105 องศา

176
00:07:48,390 --> 00:07:51,600
และเมื่อใดที่ผมฟื้นคืนสติ
ทั้งหมดที่คิดได้มีแต่เป้าหมายหลักของชีวิต

177
00:07:51,600 --> 00:07:53,820
ผมคิดว่า
"นี่ฉันอยากจะทำอะไรกับชีวิตตัวเองดีนะ"

178
00:07:53,950 --> 00:07:56,380
สุดท้าย คืนก่อนวันเกิดปีที่ 21 ของผม

179
00:07:56,380 --> 00:07:58,030
ในช่วงเวลาสำคัญแห่งความกระจ่าง

180
00:07:58,030 --> 00:07:59,639
ผมก็ได้เข้าใจอย่างแท้จริงว่า :

181
00:07:59,639 --> 00:08:02,100
ผมรู้แล้วว่าเจ้ายุงตัวเล็กๆ

182
00:08:02,620 --> 00:08:05,020
"Anopheles Stephensi"

183
00:08:05,280 --> 00:08:06,610
ไอ้ยุงเล็กพรรค์นั้นแหละ

184
00:08:06,610 --> 00:08:08,390
ที่หนักน้อยกว่า 5 ไมโครแกรม

185
00:08:08,390 --> 00:08:09,810
เบาเสียยิ่งกว่าเม็ดเกลือ

186
00:08:09,810 --> 00:08:12,780
ถ้าเจ้ายุงนั่นสามารถเขี่ย
ผู้ชายหนัก 170 ปอนด์ 80 กิโลทิ้งได้

187
00:08:12,780 --> 00:08:14,860
ผมได้รับรู้แล้วว่านั่นคือ
คริปโตไนท์ของผม

188
00:08:14,860 --> 00:08:17,150
จากนั้นผมก็ได้รู้ว่า
เปล่าเลย ไม่ใช่เพราะยุงหรอก

189
00:08:17,150 --> 00:08:19,480
เป็นเพราะปรสิตตัวจี๊ด
ที่อยู่ในตัวยุงต่างหาก

190
00:08:19,480 --> 00:08:23,160
"Plasmodium Falciparum"
ที่ฆ่าคนได้มากกว่าล้านคนต่อปี

191
00:08:23,509 --> 00:08:25,999
จากนั้นผมก็รับรู้ได้ว่า
ไม่ใช่ มันเล็กจิ๋วยิ่งกว่านั้นอีก

192
00:08:25,999 --> 00:08:28,550
แต่สำหรับผม
มันดูใหญ่กว่ามากมายนัก

193
00:08:28,550 --> 00:08:29,640
ผมรับรู้ได้แล้วว่า

194
00:08:29,640 --> 00:08:31,270
"ความกลัว" ต่างหาก
คือคริปโตไนท์ของผม

195
00:08:31,270 --> 00:08:32,140
ปรสิตของผม

196
00:08:32,140 --> 00:08:34,990
ที่ทำให้ผมเป็น "ง่อย" มาทั้งชีวิต

197
00:08:35,200 --> 00:08:38,080
รู้ไหมครับ มันมีความต่างระหว่าง
อันตรายกับความกลัว

198
00:08:38,109 --> 00:08:39,698
อันตรายคือของจริง

199
00:08:39,990 --> 00:08:42,010
แต่ความกลัวคือทางเลือก

200
00:08:42,080 --> 00:08:44,309
แล้วผมก็ตระหนักว่าผมมีทางเลือก

201
00:08:44,309 --> 00:08:48,180
ผมอาจจะตกอยู่ในความหวาดผวา
และตายอย่างพ่ายแพ้ในคืนนั้นก็ได้

202
00:08:49,070 --> 00:08:52,080
หรือผมอาจจะปลิดชีพความกลัว
นั้นซะ แล้วผมก็อาจจะ

203
00:08:52,080 --> 00:08:56,060
เอื้อมถึงสิ่งที่ผมฝัน
กล้าที่จะใช้ชีวิตได้

204
00:08:56,680 --> 00:08:59,560
แล้วรู้ไหมครับว่า มีบางสิ่ง
ตอนที่นอนรอความตายอยู่บนเตียง

205
00:08:59,560 --> 00:09:04,080
และการเผชิญหน้ากับความตายนั้น
ทำให้คุณอยากจะมีชีวิตอยู่ต่อไปจริงๆ

206
00:09:04,180 --> 00:09:07,140
ผมได้รู้ว่า ทุกคนต้องตาย
แต่ไม่ใช่ทุกคนที่ได้ใช้ชีวิตอย่างแท้จริง

207
00:09:08,040 --> 00:09:09,890
ตอนที่กำลังจะตายคือ
ตอนที่เราได้ใช้ชีวิต

208
00:09:09,890 --> 00:09:11,580
คุณรู้ไหม เมื่อคุณรู้ว่าจะตาย

209
00:09:11,580 --> 00:09:13,070
คุณถึงได้เรียนรู้ที่จะมีชีวิตอยู่จริงๆ

210
00:09:13,070 --> 00:09:15,140
ดังนั้น ผมจึงตัดสินใจที่จะเปลี่ยน

211
00:09:15,140 --> 00:09:16,420
เรื่องราวของผมในคืนนั้น

212
00:09:16,915 --> 00:09:18,230
ผมยังไม่อยากตาย

213
00:09:18,230 --> 00:09:20,010
ผมจึงได้ขอพรเล็กๆ ไว้ข้อหนึ่ง
ผมขอว่า

214
00:09:20,010 --> 00:09:22,230
"พระผู้เป็นเจ้า หากท่านให้ผม
อยู่ต่อถึงวันเกิดปีที่ 21

215
00:09:22,230 --> 00:09:24,544
ผมจะไม่ปล่อยให้ความกลัว
มาบงการชีวิตของผมอีกต่อไป

216
00:09:24,670 --> 00:09:26,520
ผมจะปลิดชีพความกลัวเสีย

217
00:09:26,520 --> 00:09:29,530
ผมจะไขว่คว้าให้ถึงความฝันของผม

218
00:09:29,530 --> 00:09:31,270
ผมอยากจะเปลี่ยนความคิดตัวเอง

219
00:09:31,270 --> 00:09:33,540
ผมอยากจะทำอะไรสักอย่างที่เป็นไปไม่ได้
ด้วยชีวิตผม

220
00:09:33,540 --> 00:09:35,550
ผมอยากแสวงหาจุดหมาย
และการเรียกร้องของตัวเอง

221
00:09:35,550 --> 00:09:38,632
ผมอยากจะรู้ว่า ความเป็นไปไม่ได้
ไม่ใช่สิ่งที่เป็นไปไม่ได้"

222
00:09:38,780 --> 00:09:42,820
ผมจะไม่บอกคุณหรอกผมว่ารอดในคืนนั้นไหม
ผมจะให้คุณคิดเอาเอง

223
00:09:42,850 --> 00:09:43,978
(เสียงหัวเราะ)

224
00:09:43,978 --> 00:09:47,100
แต่คืนนั้นผมได้ทำลิสต์เป้าหมายหลัก
อย่างแรกสุด 10 รายการ

225
00:09:47,100 --> 00:09:50,210
ผมตั้งใจว่าผมอยากจะไปเที่ยว
ทวีปหลักๆ

226
00:09:50,210 --> 00:09:51,820
ไปเที่ยว 7 สิ่งมหัศจรรย์ของโลก

227
00:09:51,820 --> 00:09:53,410
เรียนรู้หลายๆ ภาษา

228
00:09:53,410 --> 00:09:54,940
ใช้ชีวิตบนเกาะร้าง

229
00:09:54,940 --> 00:09:56,480
ใช้ชีวิตบนเรือลำหนึ่งในมหาสมุทร

230
00:09:56,480 --> 00:09:58,650
ใช้ชีวิตกับชนเผ่าหนึ่งของอินเดียนในแอมะซอน

231
00:09:58,650 --> 00:10:01,210
ปีนให้ถึงยอดเขาสูงที่สุดในสวีเดน

232
00:10:01,210 --> 00:10:03,180
ผมอยากจะเห็นยอดเขา
เอเวอเรสต์ตอนอาทิตย์ขึ้น

233
00:10:03,190 --> 00:10:05,390
ทำงานในวงการธุรกิจดนตรีที่แนชวิลล์

234
00:10:05,400 --> 00:10:07,060
ผมอยากจะทำงานกับคณะละครสัตว์

235
00:10:07,080 --> 00:10:09,120
แล้วผมก็อยากจะกระโดดร่มจากเครื่องบิน

236
00:10:09,120 --> 00:10:12,380
ยี่สิบกว่าปีต่อมา
ผมทำสำเร็จเกือบทั้งหมดแล้ว

237
00:10:12,410 --> 00:10:14,650
ทุกๆ ครั้งผมจะทำเครื่องหมายในลิสต์

238
00:10:14,650 --> 00:10:18,190
ผมก็จะเพิ่ม 5 หรือ 10 รายการบนลิสต์
แล้วลิสต์ของผมก็เติบโตไปเรื่อยๆ

239
00:10:18,800 --> 00:10:23,280
ในเจ็ดปีต่อมา ผมได้ใช้ชีวิตบนเกาะเล็กๆ
เกาะหนึ่งในบาฮามาส

240
00:10:23,320 --> 00:10:25,360
อยู่ประมาณเจ็ดปีได้

241
00:10:25,370 --> 00:10:27,274
ในกระท่อมมุงจาก

242
00:10:29,480 --> 00:10:33,820
แทงฉลามกับปลากระเบนขึ้นมากิน
เป็นคนเดียวในเกาะ

243
00:10:33,820 --> 00:10:36,249
ในชุดผ้าเตี่ยวชุดเดียว

244
00:10:36,680 --> 00:10:39,160
แล้วผมก็ได้เรียนรู้ที่จะว่ายน้ำกับฉลาม

245
00:10:39,160 --> 00:10:40,980
แล้วจากที่นั่น ผมย้ายไปเม็กซิโก

246
00:10:40,980 --> 00:10:45,000
จากนั้น ผมก็ย้ายไปที่ลุ่มแม่น้ำแอมะซอน
ในเอควาดอร์

247
00:10:45,241 --> 00:10:48,100
"พูโจ พองโก แห่งเอควาดอร์"
แล้วอยู่กับชนเผ่าหนึ่งที่นั่น

248
00:10:48,100 --> 00:10:52,180
ผมได้ความมั่นใจมากขึ้นทีละเล็กทีละน้อย
จากเพียงแค่เป้าหมายหลักเท่านั้น

249
00:10:52,180 --> 00:10:55,100
ผมได้ย้ายไปอยู่วงการธุรกิจดนตรีในแนชวิลล์
แล้วจากนั้นก็สวีเดน

250
00:10:55,110 --> 00:10:57,870
ย้ายไปที่สต็อกโฮล์ม
แล้วทำงานในแวดวงธุรกิจดนตรีที่นั่น

251
00:10:57,870 --> 00:11:01,920
ที่ที่ผมได้ปีนไปถึงยอดเขาแคบนีไคเซอ
เหนืออาร์กติกเซอร์เคิล

252
00:11:03,300 --> 00:11:04,750
ผมได้เรียนการแสดงตลก

253
00:11:04,750 --> 00:11:05,860
และการเล่นกล

254
00:11:05,860 --> 00:11:07,480
เรียนการเดินบนไม้ต่อขา

255
00:11:07,480 --> 00:11:10,440
การขี่จักรยานล้อเดียว การกินไฟ
การกินแก้ว

256
00:11:10,450 --> 00:11:13,620
ในปี ค.ศ. 1997 ผมได้ยินมาว่า
นักกลืนดาบเหลืออยู่ไม่กี่สิบคนแล้ว

257
00:11:13,620 --> 00:11:15,410
ผมจึงพูดว่า "ฉันต้องทำให้ได้!"

258
00:11:15,420 --> 00:11:18,290
ผมพบนักกลืนดาบอยู่คนหนึ่ง
และถามเขาถึงบางเคล็ดลับ

259
00:11:18,290 --> 00:11:20,190
เขาตอบว่า
"ได้ ผมจะให้เคล็ดลับ 2 อย่าง

260
00:11:20,190 --> 00:11:21,926
อย่างที่ 1 : มันอันตรายสุดๆ

261
00:11:21,926 --> 00:11:23,948
คนตายเพราะกลืนดาบมานักต่อนักแล้ว

262
00:11:23,948 --> 00:11:24,953
อย่างที่ 2 :

263
00:11:24,953 --> 00:11:26,206
อย่าลองเป็นอันขาด!"

264
00:11:26,206 --> 00:11:27,520
(เสียงหัวเราะ)

265
00:11:27,540 --> 00:11:29,540
ผมจึงได้เพิ่มมันไว้ในลิสต์เป้าหมายหลัก

266
00:11:30,440 --> 00:11:33,320
แล้วผมก็ฝึกฝน
10 ถึง 12 ครั้งต่อวัน ทุกๆ วัน

267
00:11:33,660 --> 00:11:35,160
เป็นเวลาสี่ปี

268
00:11:35,209 --> 00:11:36,709
มาตอนนี้ ผมคำนวณออกมาได้..

269
00:11:36,709 --> 00:11:40,020
4 x 365

270
00:11:40,020 --> 00:11:42,660
ก็เป็นความพยายามที่ไม่สำเร็จ
ประมาณ 13,000 ครั้ง

271
00:11:42,660 --> 00:11:45,420
ก่อนที่ผมจะได้ลงดาบแรกไปในคอผม
ตอนปี ค.ศ. 2001

272
00:11:46,002 --> 00:11:47,630
ระหว่างช่วงเวลานั้นผมตั้งเป้าไว้

273
00:11:47,630 --> 00:11:50,940
ว่าจะเป็นผู้เชี่ยวชาญชั้นนำ
ของโลกในการกลืนดาบ

274
00:11:50,970 --> 00:11:53,820
ดังนั้นผมจึงสรรหาหนังสือทุกเล่ม
นิตยสาร บทความหนังสือพิมพ์

275
00:11:53,820 --> 00:11:57,670
รายงานทางการแพทย์ทุกฉบับ
ผมร่ำเรียนกายวิภาคศาสตร์กับสรีรวิทยา

276
00:11:57,676 --> 00:11:59,719
ผมได้พูดคุยกับคุณหมอ พยาบาล

277
00:11:59,719 --> 00:12:01,760
เชื่อมโยงเครือข่ายนักกลืนดาบเข้าด้วยกัน

278
00:12:01,760 --> 00:12:04,250
ให้เป็นสมาคมนักกลืนดาบนานาชาติ

279
00:12:04,250 --> 00:12:06,450
และทำบทความวิจัยทางการแพทย์ 2 ปี

280
00:12:06,450 --> 00:12:08,580
ในเรื่อง "การกลืนดาบและผลข้างเคียง"

281
00:12:08,580 --> 00:12:10,980
ที่ได้เผยแพร่ลงในวารสารการแพทย์บริติช

282
00:12:10,980 --> 00:12:11,840
(เสียงหัวเราะ)

283
00:12:11,840 --> 00:12:12,940
ขอบคุณครับ

284
00:12:12,960 --> 00:12:17,748
(เสียงปรบมือ)

285
00:12:18,200 --> 00:12:19,200
แล้วผมก็ได้เรียนรู้บางอย่างที่น่าหลงใหล
เกี่ยวกับการกลืนดาบ

286
00:12:21,571 --> 00:12:25,260
บางอย่างที่ผมพนันว่าคุณไม่เคยนึกมาก่อน
แต่คุณจะคิดหลังจากคืนนี้

287
00:12:25,260 --> 00:12:28,550
ครั้งหน้าที่คุณกลับบ้านไป แล้วคุณกำลัง
ตัดชิ้นสเต็กด้วยมีด

288
00:12:28,550 --> 00:12:31,759
หรือดาบ หรือ "Bestek" ของคุณ
คุณจะนึกถึงสิ่งนี้..

289
00:12:34,257 --> 00:12:36,589
ผมได้เริ่มเรียนรู้การกลืนดาบในอินเดีย

290
00:12:36,589 --> 00:12:39,889
ที่ที่ผมได้เห็นเป็นครั้งแรก
ตอนเป็นเด็กอายุ 20 ปี

291
00:12:39,889 --> 00:12:42,290
ประมาณ 4,000 ปีก่อน
ราว 2,000 ปีก่อนคริสตศักราช

292
00:12:42,290 --> 00:12:45,580
เป็นเวลามากว่า 150 ปี
ที่นักกลืนดาบถูกใช้

293
00:12:45,590 --> 00:12:47,400
ในการศึกษาวิทยาศาสตร์และการแพทย์

294
00:12:47,480 --> 00:12:51,160
เพื่อช่วยในการคิดค้นกล้องส่องแบบแข็ง
(rigid endoscope) ในปี 1868

295
00:12:51,160 --> 00:12:53,820
โดย ดร. อดอล์ฟ คุสส์มัล
ในฟรายบวร์ก เยอรมนี

296
00:12:53,880 --> 00:12:56,639
ในปี ค.ศ. 1906 
ในการตรวจคลื่นไฟฟ้าหัวใจ (EKG) ที่เวลส์

297
00:12:56,639 --> 00:13:00,240
เพื่อค้นคว้าความผิดปกติในการกลืน
และการย่อยอาหาร

298
00:13:00,240 --> 00:13:01,860
พวกกล้องส่องหลอดลม อะไรประมาณนั้น

299
00:13:01,860 --> 00:13:03,840
แต่มากกว่า 150 ปีที่ผ่านมา

300
00:13:03,840 --> 00:13:07,860
เรารู้จักอาการบาดเจ็บมานับร้อย
และการตายมาเป็นสิบๆ..

301
00:13:07,880 --> 00:13:14,560
นี่คือลำกล้องแบบแข็งที่ได้รับการ
คิดค้นโดย ดร.อดอล์ฟ คุสส์มัล

302
00:13:14,740 --> 00:13:18,679
แต่เราพบว่ามีคนตายถึง 29 คน
ในช่วงมากกว่า 150 ปีที่ผ่านมา

303
00:13:18,679 --> 00:13:22,462
รวมถึงนักกลืนดาบคนนี้ในลอนดอน
ที่แทงทะลุหัวใจด้วยดาบของเขาเอง

304
00:13:23,142 --> 00:13:25,340
เรายังได้ทราบว่ามีอาการบาดเจ็บรุนแรง

305
00:13:25,340 --> 00:13:27,780
ประมาณ 3-8 ครั้งในแต่ละปี

306
00:13:27,780 --> 00:13:29,880
ที่ผมรู้ก็เพราะผมได้รับโทรศัพท์

307
00:13:29,880 --> 00:13:31,150
ผมมีอาการแค่สองครั้ง

308
00:13:31,150 --> 00:13:34,320
ครั้งหนึ่งจากสวีเดน อีกครั้งจากออร์แลนโด
เพียงไม่กี่สัปดาห์ที่ผ่านมา

309
00:13:34,320 --> 00:13:37,019
นักกลืนดาบที่ต้องไปอยู่ในโรงพยาบาล
จากอาการบาดเจ็บ

310
00:13:37,019 --> 00:13:38,769
ดังนั้นจึงอันตรายอย่างยิ่งยวด

311
00:13:38,769 --> 00:13:41,629
อีกสิ่งหนึ่งที่ผมได้เรียนรู้ก็คือ
การกลืนดาบนั้นใช้เวลา

312
00:13:41,629 --> 00:13:44,320
จาก 2 ปีถึง 10 ปี
เพื่อเรียนรู้วิธีในการกลืนดาบ

313
00:13:44,320 --> 00:13:45,610
หลายต่อหลายคน

314
00:13:45,610 --> 00:13:48,020
แต่การค้นพบที่น่าหลงใหลที่สุด
ที่ผมได้ทราบมาก็คือ

315
00:13:48,020 --> 00:13:51,360
บรรดานักกลืนดาบสามารถเรียนรู้ที่จะ
ทำในสิ่งที่เป็นไปไม่ได้อย่างไรกันนะ

316
00:13:51,460 --> 00:13:53,460
และผมกำลังจะให้เคล็ดลับเล็กน้อยกับคุณ

317
00:13:53,520 --> 00:13:57,580
อย่าพุ่งเป้าไปที่ร้อยละ 99.9
ที่เป็นไปไม่ได้

318
00:13:57,580 --> 00:14:02,030
แต่ให้มุ่งเน้นไปที่ร้อยละ 0.1 ที่เป็นไปได้
คิดหาคำตอบถึงวิธีทำให้มันเป็นไปได้

319
00:14:02,817 --> 00:14:06,140
ทีนี้ ให้ผมพาคุณไปบนเส้นทาง
สู่ความคิดของนักกลืนดาบคนหนึ่ง

320
00:14:06,140 --> 00:14:09,479
ในการกลืนดาบสักเล่ม
มันจำเป็นต้องมีสมาธิยิ่งกว่าการเข้าฌาณ

321
00:14:09,479 --> 00:14:12,270
เพ่งสมาธิที่แหลมคม
หาตำแหน่งที่เที่ยงตรง

322
00:14:12,270 --> 00:14:15,670
เพื่อที่จะแยกจากอวัยวะภายใน และ
เอาชนะปฎิกิริยาอัตโนมัติของร่างกาย

323
00:14:15,710 --> 00:14:20,370
ผ่านการบังคับให้สมองทำความเข้าใจ
ผ่านการจดจำของกล้ามเนื้อซ้ำๆ

324
00:14:20,450 --> 00:14:23,720
ฝึกฝนด้วยความตั้งใจ
มากกว่า 10,000 ครั้ง

325
00:14:24,020 --> 00:14:28,090
คราวนี้ให้ผมพาคุณไปยังการเดินทางเล็กๆ
เข้าไปในร่างกายของนักกลืนดาบคนหนึ่ง

326
00:14:28,310 --> 00:14:30,130
ในการกลืนดาบสักเล่ม

327
00:14:30,130 --> 00:14:32,250
ผมจะต้องเคลื่อนดาบให้
ข้ามลิ้นของผมไป

328
00:14:32,250 --> 00:14:34,780
กดรีเฟล็กซ์การกลืนไว้
ข้างในปากหลอดอาหาร

329
00:14:34,780 --> 00:14:37,740
หาตำแหน่งสัก 90 องศา
หักมุมตรงฝาปิดกล่องเสียง

330
00:14:38,240 --> 00:14:41,040
ผ่านไปยังกล้ามเนื้อหูรูดหลอดอาหารส่วนบน

331
00:14:41,060 --> 00:14:42,600
กดรีเฟล็กซ์การบีบตัว
ของหลอดอาหาร

332
00:14:42,600 --> 00:14:44,380
เคลื่อนดาบลงไปในช่องอก

333
00:14:44,380 --> 00:14:45,960
ระหว่างปอดทั้งสองข้าง

334
00:14:46,080 --> 00:14:48,349
ณ จุดนี้

335
00:14:48,399 --> 00:14:50,389
อันที่จริงผมต้องสะกิดถูกหัวใจอยู่ข้างๆ

336
00:14:50,389 --> 00:14:51,720
หากคุณตั้งใจดูดีๆ แล้ว

337
00:14:51,720 --> 00:14:53,860
คุณจะเห็นการเต้นของหัวใจผ่านดาบของผม

338
00:14:53,860 --> 00:14:55,859
เพราะมันพิงอยู่กับหัวใจ

339
00:14:55,859 --> 00:14:58,809
แยกห่างจากกันด้วยเนื้อเยื่อหลอดอาหาร
ประมาณแปดนิ้ว

340
00:14:58,809 --> 00:15:00,580
มันไม่ใช่สิ่งที่คุณจะแกล้งทำได้

341
00:15:00,580 --> 00:15:02,710
จากนั้นผมก็ต้องเลื่อนดาบผ่านกระดูกอกไป

342
00:15:02,710 --> 00:15:05,540
ผ่านกล้ามเนื้อหูรูดหลอดอาหารส่วนล่าง
ลึกลงไปยังกระเพาะอาหาร

343
00:15:05,540 --> 00:15:09,020
กดรีเฟล็กซ์ยืดในกระเพาะ
ลงไปในลำไส้เล็กส่วนต้น

344
00:15:09,020 --> 00:15:09,750
"ง่ายนิดเดียว!"

345
00:15:09,750 --> 00:15:10,930
(เสียงหัวเราะ)

346
00:15:10,930 --> 00:15:12,880
หากว่าผมไปไกลยิ่งกว่านั้น

347
00:15:12,880 --> 00:15:17,720
ลึกลงไปจรดถึงท่อนำไข่ของผม
เอ๋ ท่อนำไข่!?

348
00:15:17,720 --> 00:15:20,980
ทุกท่านครับ เดี๋ยวค่อยถาม
ภรรยาคุณเรื่องนั้นทีหลังก็แล้วกัน

349
00:15:22,160 --> 00:15:23,900
ผู้คนพากันถามผมว่า

350
00:15:23,900 --> 00:15:26,740
"มันต้องใช้ความกล้าอย่างมากเลยสินะ
ในการเสี่ยงชีวิตคุณเอง

351
00:15:26,740 --> 00:15:28,800
ที่จะสะกิดโดนหัวใจคุณเอง
แล้วกลืนดาบเอาไว้.."

352
00:15:28,800 --> 00:15:30,500
ไม่ใช่เลย
สิ่งที่ใช้ความกล้าแท้จริง

353
00:15:30,500 --> 00:15:33,020
คือการที่เด็กขี้กลัว ขี้อาย
ผอมแห้งแรงน้อยคนนั้น

354
00:15:33,080 --> 00:15:35,620
กล้าเสี่ยงในความล้มเหลวและการปฏิเสธ

355
00:15:35,620 --> 00:15:37,040
กล้าที่จะเปิดใจให้กว้าง

356
00:15:37,040 --> 00:15:38,240
แล้วกลืนความทระนงของเขา

357
00:15:38,240 --> 00:15:41,060
ขึ้นมายืนอยู่ที่แห่งนี้
ต่อหน้าผู้คนไม่คุ้นเคยโดยสิ้นเชิง

358
00:15:41,060 --> 00:15:43,670
แล้วบอกเล่าเรื่องราวของเขา
ถึงความกลัวและความฝัน

359
00:15:43,680 --> 00:15:47,580
เสี่ยงที่จะ "แฉหมดเปลือก"
ทั้งตามจริงและโดยอุปมา

360
00:15:48,280 --> 00:15:49,450
เข้าใจนะครับ ขอบคุณครับ

361
00:15:49,450 --> 00:15:53,720
(เสียงปรบมือ)

362
00:15:53,850 --> 00:15:56,250
เห็นไหมครับ สิ่งที่น่าทึ่งจริงๆ แล้วก็คือ

363
00:15:56,250 --> 00:15:58,650
ผมอยากจะทำสิ่งที่ไม่ธรรมดาในชีวิต
มาโดยตลอด

364
00:15:58,650 --> 00:15:59,780
แล้วตอนนี้ผมก็ได้ทำแล้ว

365
00:15:59,780 --> 00:16:02,880
แต่สิ่งที่ไม่ธรรมดาจริงๆ แล้วก็คือ
ไม่ใช่ที่ผมสามารถกลืน

366
00:16:02,880 --> 00:16:05,170
ดาบ 21 เล่มในครั้งเดียว

367
00:16:07,640 --> 00:16:10,500
หรืออยู่ในบ่อน้ำลึกถึง 20 ฟุต
ที่มีฉลามและปลากระเบน 88 ตัว

368
00:16:10,500 --> 00:16:12,307
เพื่อหนังสือ ริปลีย์เชื่อหรือไม่
(Ripley's Believe It or Not)

369
00:16:13,840 --> 00:16:17,600
หรืออุ่นให้เดือดถึง 1,500 องศาร้อนจี๋
สำหรับความเหนือมนุษย์ของสแตนลี

370
00:16:17,610 --> 00:16:19,470
เป็น "คนเหล็ก"

371
00:16:19,520 --> 00:16:21,574
และที่กลืนลงไปนั่นมันร้อนจริงๆ!

372
00:16:22,460 --> 00:16:24,920
หรือดึงรถทั้งคันด้วยดาบในหนังสือริปลีย์

373
00:16:24,930 --> 00:16:26,290
หรือกินเนส

374
00:16:26,290 --> 00:16:28,760
หรือทำได้ถึงรอบสุดท้ายใน
"America's Got Talent"

375
00:16:28,820 --> 00:16:31,540
หรือชนะรางวัลอิกโนเบล
ในสาขาการแพทย์ ปี ค.ศ. 2007

376
00:16:31,550 --> 00:16:33,900
เปล่าเลย
นั่นไม่ใช่สิ่งที่น่าทึงที่แท้จริง

377
00:16:33,900 --> 00:16:36,350
นั่นเป็นสิ่งที่คนคิดกัน
ไม่ ไม่ ไม่ใช่อย่างนั้นเลย

378
00:16:36,350 --> 00:16:37,800
สิ่งที่น่าทึ่งอย่างแท้จริง

379
00:16:37,800 --> 00:16:40,660
คือ พระเจ้าได้ทำให้เด็กขี้กลัว
ขี้อาย ผอมแห้งแรงน้อยคนนั้น

380
00:16:40,660 --> 00:16:42,200
คนที่กลัวความสูง

381
00:16:42,200 --> 00:16:43,890
คนที่กลัวน้ำและฉลาม

382
00:16:43,890 --> 00:16:46,370
และหมอกับพยาบาล
แล้วก็เข็มกับของมีคม

383
00:16:46,370 --> 00:16:47,640
แล้วก็การพูดคุยกับผู้คน

384
00:16:47,640 --> 00:16:49,800
เดี๋ยวนี้ ท่านทำให้ผมได้บินไปทั่วโลก

385
00:16:49,800 --> 00:16:51,320
ที่ความสูง 30,000 ฟุต

386
00:16:51,320 --> 00:16:53,900
ได้กลืนของมีคม
อยู่ใต้น้ำ ในบ่อน้ำที่มีแต่ฉลาม

387
00:16:53,900 --> 00:16:57,430
และพูดคุยกับคุณหมอ พยาบาล
และผู้ชมอย่างพวกคุณทั่วโลก

388
00:16:57,430 --> 00:16:59,580
นั่นคือสิ่งที่น่าทึ่งอย่างแท้จริงสำหรับผม

389
00:16:59,580 --> 00:17:01,450
ผมมักจะอยากทำ
สิ่งที่เป็นไปไม่ได้เสมอ

390
00:17:01,450 --> 00:17:02,380
ขอบคุณครับ

391
00:17:02,380 --> 00:17:03,760
(เสียงปรบมือ)

392
00:17:03,760 --> 00:17:05,220
ขอบคุณครับ

393
00:17:05,660 --> 00:17:09,040
(เสียงปรบมือ)

394
00:17:09,700 --> 00:17:12,569
ผมมักจะอยากทำสิ่งที่เป็นไปไม่ได้อยู่เสมอ
และตอนนี้ก็ทำได้แล้ว

395
00:17:12,569 --> 00:17:15,858
ผมอยากทำบางสิ่งที่ยอดเยี่ยมด้วยชีวิตผม
และเปลี่ยนแปลงโลกใบนี้

396
00:17:15,858 --> 00:17:16,898
และตอนนี้ผมก็ทำได้แล้ว

397
00:17:16,898 --> 00:17:19,819
ผมอยากเหาะไปทั่วโลก
แสดงฝีมือเหนือมนุษย์เสมอมา

398
00:17:19,819 --> 00:17:21,378
และช่วยชีวิตคน
ตอนนี้ผมทำได้แล้ว

399
00:17:21,378 --> 00:17:22,720
แล้วคุณรู้ไหมครับ

400
00:17:22,720 --> 00:17:25,569
ยังมีความฝันอันยิ่งใหญ่บางส่วนนิดๆ
ของเด็กน้อยคนนั้น

401
00:17:25,569 --> 00:17:27,290
ลึกๆ ในใจ

402
00:17:30,320 --> 00:17:36,197
(เสียงหัวเราะ)
(เสียงปรบมือ)

403
00:17:37,000 --> 00:17:40,240
แล้วคุณรู้ไหมครับ ผมอยากจะแสวงหา
จุดหมายและการเรียกร้องของผมมาตลอด

404
00:17:40,270 --> 00:17:41,530
และตอนนี้ผมก็ได้พบแล้ว

405
00:17:41,540 --> 00:17:42,920
แต่ลองทายดูซิครับ

406
00:17:42,920 --> 00:17:46,230
ไม่ใช่ด้วยดาบ ไม่ใช่สิ่งที่คุณคิด
ไม่ใช่ด้วยความเข้มแข็งของผม

407
00:17:46,230 --> 00:17:48,510
จริงๆ แล้วด้วยความอ่อนแอของผมเอง
คำพูดของผมเอง

408
00:17:48,510 --> 00:17:51,090
จุดหมายและการเรียกร้องของผม
คือสิ่งที่พลิกผันโลกใบนี้

409
00:17:51,090 --> 00:17:52,390
ด้วยการลัดข้ามผ่านความกลัว

410
00:17:52,390 --> 00:17:54,910
ดาบหนึ่ง เพียงครั้งเดียว
ถ้อยคำหนึ่ง เพียงครั้งเดียว

411
00:17:55,070 --> 00:17:57,450
มีดหนึ่ง เพียงครั้งเดียว
หนึ่งชีวิต แค่ครั้งเดียว

412
00:17:57,540 --> 00:17:59,700
เพื่อมอบแรงบันดาลใจ
ให้ผู้คนเป็นซูเปอร์ฮีโร่

413
00:17:59,700 --> 00:18:01,860
และทำในสิ่งที่เป็นไปไม่ได้
ในชีวิตพวกเขา

414
00:18:02,060 --> 00:18:04,680
จุดหมายของผมคือช่วยให้คนอื่น
ตามหาจุดหมายของพวกเขา

415
00:18:04,680 --> 00:18:05,680
แล้วของคุณล่ะคืออะไร

416
00:18:05,680 --> 00:18:06,960
จุดหมายของพวกคุณคืออะไร

417
00:18:06,960 --> 00:18:08,960
คุณเดิมพันด้วยสิ่งใด

418
00:18:09,260 --> 00:18:11,590
ผมเชื่อว่าเราทุกคน
เกิดมาเพื่อเป็นยอดมนุษย์

419
00:18:12,160 --> 00:18:14,260
พลังยอดมนุษย์ของคุณคืออะไร

420
00:18:14,560 --> 00:18:17,990
ประชากรทั้งโลก
กว่าเจ็ดพันล้านคน

421
00:18:17,990 --> 00:18:20,250
มีนักกลืนดาบไม่กี่สิบคน

422
00:18:20,250 --> 00:18:21,661
ที่เหลืออยู่ในโลกปัจจุบันนี้

423
00:18:21,661 --> 00:18:22,940
แต่คุณมีเพียงแค่คนเดียว

424
00:18:22,940 --> 00:18:24,070
คุณไม่เหมือนใคร

425
00:18:24,070 --> 00:18:25,540
เรื่องราวของคุณเป็นอย่างไร

426
00:18:25,540 --> 00:18:27,760
อะไรที่ทำให้คุณแตกต่าง

427
00:18:27,760 --> 00:18:29,180
เล่าเรื่องราวของคุณครับ

428
00:18:29,180 --> 00:18:31,721
ต่อให้เสียงของคุณจะแผ่วเบาหรือสั่นเครือ

429
00:18:31,900 --> 00:18:33,340
"Thromes" ของคุณคืออะไรบ้าง

430
00:18:33,340 --> 00:18:35,850
ถ้าคุณสามารถทำอะไรก็ได้
เป็นใครก็ได้ ไปที่ไหนก็ได้

431
00:18:35,850 --> 00:18:37,430
คุณจะทำอะไร
คุณจะไปที่ไหน

432
00:18:37,430 --> 00:18:38,480
คุณจะทำอะไรครับ

433
00:18:38,480 --> 00:18:40,340
คุณอยากจะทำอะไรกับชีวิตล่ะครับ

434
00:18:40,340 --> 00:18:41,760
ความฝันอันยิ่งใหญ่ของคุณคืออะไร

435
00:18:41,760 --> 00:18:44,450
ความฝันอันยิ่งใหญ่ของคุณ
ตอนเป็นเด็กน้อยคืออะไร คิดย้อนดู

436
00:18:44,450 --> 00:18:46,240
ผมพนันได้เลยว่าไม่ใช่สิ่งนี้ จริงไหม

437
00:18:46,483 --> 00:18:47,880
ความฝันหลุดโลกของคุณคืออะไร

438
00:18:47,880 --> 00:18:50,450
ที่คุณคิดว่าแปลกสุดๆ และลึกลับ

439
00:18:50,450 --> 00:18:54,040
ผมพนันได้เลยว่าสิ่งนี้จะทำให้ความฝัน
ของคุณดูไม่แปลกเลยสักนิด ใช่ไหมครับ

440
00:18:55,370 --> 00:18:57,050
"ดาบ" ของคุณคืออะไร

441
00:18:57,050 --> 00:18:58,650
คุณแต่ละคนจะมีดาบอยู่เล่มหนึ่ง

442
00:18:58,650 --> 00:19:00,600
"ดาบสองคม"
ของความกลัวและความฝัน

443
00:19:00,600 --> 00:19:03,520
กลืนดาบของคุณเสีย
ไม่ว่ามันจะเป็นอย่างไร

444
00:19:03,890 --> 00:19:05,870
คุณสุภาพสตรีและสุภาพบุรุษครับ
"ตามฝันของคุณให้ได้"

445
00:19:05,870 --> 00:19:08,900
มันไม่มีวันสายเกินไปที่จะเป็น
ไม่ว่าคุณอยากจะเป็นอะไรก็ตาม

446
00:19:09,720 --> 00:19:12,920
สำหรับคนที่รังแกผมด้วยดอดจ์บอลพวกนั้น 
สำหรับเด็กเหล่านั้นที่คิดว่า

447
00:19:12,920 --> 00:19:14,916
ผมไม่มีทางทำสิ่งที่เป็นไปไม่ได้สำเร็จ

448
00:19:15,060 --> 00:19:17,645
ผมมีเพียงสิ่งเดียวที่จะพูดกับพวกเขา :

449
00:19:17,645 --> 00:19:18,841
"ขอบคุณ"

450
00:19:18,940 --> 00:19:22,220
เพราะหากไม่มีตัวร้าย
เราคงไม่มีซูเปอร์ฮีโร่

451
00:19:23,020 --> 00:19:27,237
ผมมาอยู่ที่แห่งนี้เพื่อพิสูจน์ว่า
ความเป็นไปไม่ได้ ไม่ใช่สิ่ง "เป็นไปไม่ได้"

452
00:19:28,300 --> 00:19:32,310
สิ่งนี้อันตรายอย่างยิ่งยวด
มันอาจฆ่าผมได้เลย

453
00:19:32,340 --> 00:19:33,720
ผมหวังว่าคุณจะสนุกกับมันนะครับ

454
00:19:33,720 --> 00:19:35,260
(เสียงหัวเราะ)

455
00:19:36,350 --> 00:19:38,700
ผมต้องการความช่วยเหลือ
จากพวกคุณอยู่อย่างหนึ่ง

456
00:19:46,731 --> 00:19:48,405
ผู้ชม: สอง สาม..

457
00:19:48,405 --> 00:19:52,100
แดน : ไม่ใช่ครับ ไม่ใช่ ผมต้องการให้ช่วย
นับให้ผม คุณทั้งหมดเลย ได้ไหมครับ

458
00:19:52,100 --> 00:19:53,210
(เสียงหัวเราะ)

459
00:19:53,210 --> 00:19:55,840
หากคุณรู้คำนะครับ ได้ไหม
นับไปกับผม พร้อมนะครับ

460
00:19:55,870 --> 00:19:56,964
หนึ่ง!

461
00:19:56,964 --> 00:19:58,150
สอง!

462
00:19:58,170 --> 00:19:58,980
สาม!

463
00:19:58,980 --> 00:20:00,920
ไม่ใช่ครับ นั่นคือ 2
แต่คุณก็พอรู้แล้วนะ

464
00:20:06,760 --> 00:20:07,780
ผู้ชม : หนึ่ง

465
00:20:07,840 --> 00:20:08,750
สอง

466
00:20:08,800 --> 00:20:10,010
สาม!

467
00:20:11,260 --> 00:20:13,280
(อ้าปากค้าง)

468
00:20:14,360 --> 00:20:15,940
(เสียงปรบมือ)

469
00:20:16,251 --> 00:20:17,450
แดน : เยี่ยม!

470
00:20:17,450 --> 00:20:23,100
(เสียงปรบมือ)
(เสียงโห่ร้องด้วยความยินดี)

471
00:20:23,100 --> 00:20:24,820
ขอบคุณอย่างยิ่งครับ

472
00:20:25,450 --> 00:20:28,800
ขอบคุณครับ ขอบคุณ ขอบคุณ
ขอบคุณจากส่วนลึกของหัวใจ

473
00:20:28,800 --> 00:20:31,290
อันที่จริง ต้องขอบคุณจากส่วนลึก
ของกระเพาะอาหาร

474
00:20:31,880 --> 00:20:35,020
ผมบอกแล้วว่ามาที่นี่เพื่อทำ
สิ่งเป็นไปไม่ได้ และตอนนี้ก็ได้ทำแล้ว

475
00:20:35,030 --> 00:20:37,730
แต่นี่ไม่ใช่สิ่งเป็นไปไม่ได้อีกแล้ว
ผมทำสิ่งนี้อยู่ทุกวัน

476
00:20:37,800 --> 00:20:42,800
สิ่งเป็นไปไม่ได้นั้นสำหรับเด็กขี้กลัว ขี้อาย
ผอมแห้งแรงน้อยที่ประจันหน้ากับความกลัว

477
00:20:42,840 --> 00:20:44,600
ก้าวขึ้นมาอยู่ที่นี่ บนเวที(ของ TEDx)

478
00:20:44,600 --> 00:20:47,100
และเปลี่ยนแปลงโลกใบนี้
ด้วยคำพูดหนึ่งคำในครั้งเดียว

479
00:20:47,100 --> 00:20:49,080
ดาบเดียว เพียงครั้งเดียว
ชีวิตเดียว แค่ครั้งเดียว

480
00:20:49,080 --> 00:20:52,060
ถ้าผมทำให้คุณคิดในแบบใหม่ๆ
ถ้าผมทำให้คุณเชื่อว่า

481
00:20:52,060 --> 00:20:54,460
ความเป็นไปไม่ได้ ไม่ใช่
สิ่งที่ "เป็นไปไม่ได้"

482
00:20:54,460 --> 00:20:57,960
หากผมทำให้คุณได้รู้ว่าคุณสามารถ
ทำสิ่งที่เป็นไปไม่ได้ในชีวิตคุณ

483
00:20:58,120 --> 00:21:01,020
ถ้าอย่างนั้นงานของผมก็สำเร็จแล้ว
และของคุณเพียงแค่เริ่มต้นเท่านั้น

484
00:21:01,020 --> 00:21:04,100
อย่าได้หยุดใฝ่ฝัน
อย่าได้หยุดเชื่อมั่น

485
00:21:04,820 --> 00:21:06,350
ขอบคุณที่"เชื่อมั่น"ในตัวผม

486
00:21:06,350 --> 00:21:08,250
และขอบคุณที่เป็นส่วนหนึ่งของความฝันผม

487
00:21:08,250 --> 00:21:09,550
และนี่คือของขวัญที่ผมจะให้คุณครับ

488
00:21:09,550 --> 00:21:11,486
"ความเป็นไปไม่ได้ ไม่ใช่สิ่งที่..

489
00:21:11,486 --> 00:21:12,920
ผู้ชม : เป็นไปไม่ได้!

490
00:21:12,920 --> 00:21:14,920
การเดินทางที่ยาวไกล
คือส่วนหนึ่งของของขวัญ"

491
00:21:15,100 --> 00:21:19,560
(เสียงปรบมือ)

492
00:21:19,560 --> 00:21:21,020
ขอบคุณครับ

493
00:21:21,060 --> 00:21:25,360
(เสียงปรบมือ)

494
00:21:25,580 --> 00:21:27,560
(เสียงโห่ร้องด้วยความยินดี)

495
00:21:27,780 --> 00:21:30,240
พิธีกร : ขอบคุณค่ะ!
แดน ไมเยอร์ ว้าว!